အပိုင္း - ၂
ဝဋ္ေႂကြးေတြသာပါလာရင္
ဘယ္ေလာက္ပဲေရစက္ျဖတ္ျဖတ္
သံသရာတစ္ေကြ႔ေကြ႔မွာ
က်ိန္းေသျပန္ဆံုေတြ႔ရတက္တယ္ေလ ။
*
*
*
*
*
*
*
*
" ဒုန္း! ! "
က်ယ္ေလာင္စြာျမည္ဟီးသြားတဲ့တံခါးဖြင့္သံေၾကာင့္ အခန္းထဲ႐ွိလူေတြအားလံုးလန္႔သြားၾကၿပီး အသံၾကားရဆီသို႔
လွည့္ၾကည့္လာၾကသည္။ ဦးထက္ေအာင္နဲ႔ေဒၚႏွင္းပန္းအိမ္တို႔ရဲ႕ကေတာ့ မကိုဋ္ကိုျမင္တာနဲ႔မ်က္ႏွာပ်က္သြားရင္း
" ဒီအခ်ိန္ၾကီး ဘာလာလုပ္တာလဲ မကိုဋ္ထြဋ္ေခါင္ "
မ်က္ႏွာတည္တည္နဲ႔ေမးလာတဲ့ အေဖ့ရဲ႕အေမးစကားကို
ျပန္မေျဖေသးပဲ ေအာက္စီဂ်င္ပိုက္တန္းလန္းနဲ႔ ကုတင္ေဘာင္ေပၚ ကိုယ္တစ္ပိုင္းမွီၿပီးထိုင္ေနတဲ့သူဆီကိုသာ အ႐ွိန္နဲ႔ေျပးဝင္သြားလိုက္သည္။ အားအင္အျပည့္နဲ႔လက္သီးက ထိုလူသားေပၚမက်ေရာက္ေသးခင္မွာပင္ ေနာက္ေက်ာဆီကေန
ကိုယ့္ကို သိမ္းက်ံဳးေပြ႔ဖက္ထားတာကိုခံလိုက္ရၿပီး
" မကိုဋ္ထြဋ္ေခါင္!! မင္း အခုဘာလာလုပ္တာလဲလို႔
ငါေမးေနတယ္ေလ "
ေဒါသေၾကာင့္ ဘာစကားမွျပန္မေျပာႏိုင္ေသးဘဲ အေဖ့လက္ထဲကေနသာ အားနဲ႔႐ုန္းထြက္ေနမိ၏။ ေဒၚႏွင္းပန္းအိမ္က
ေတာ့ ဘာျဖစ္ေနမွန္းမသိတဲ့အေျခအေနတြင္ သူ႔သားကိုသာကာကြယ္ဖို႔အသင့္႐ွိေနသလိုမ်ိဳး သူ႔သားရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကို
သိမ္းက်ံဳးေပြ႔ဖက္ထားေလ၏။ ကုတင္ေပၚကတစ္ေယာက္က
ေတာ့ ျပဴးက်ယ္ဝိုင္းစက္ေနေသာမ်က္လံုးေတြႏွင့္ ကိုယ့္ကိုသာေငးၾကည့္ေနတာကို မုန္းတီးဖြယ္ျမင္လိုက္ရေလသည္။
ကိုယ္က အေဖ့လက္ထဲကေနလြတ္ေအာင္႐ုန္းကန္ေနတဲ့အခ်ိန္ အားျပင္းျပင္းနဲ႔ ေစာင့္တြန္းတာကိုခံလိုက္ရၿပီး တမံသလင္းေပၚကို ေနာက္ျပန္လဲက်သြားရေလေတာ့သည္။
အေဖ့မ်က္ႏွာက ေဒါသေၾကာင့္ရဲရဲနီေနေလၿပီ။
" သက္ထက္ပန္က ေနမေကာင္းဘူး မကိုဋ္၊ မေတာ္တဆမႈျဖစ္ထားတာအခုထိလမ္းမေလ်ွာက္ႏိုင္ေသးဘူး ၊ အဲဒါကို
မင္းကပါ ဘာလာျဖစ္ေနတာလဲ ၊ ဘာျဖစ္ေနတာလဲလို႔
အေဖျဖစ္သူကေမးရင္ ေကာင္းေကာင္းေျဖလိုက္ေပါ့ ၊
ကေလးက မင္းကိုၾကည့္ၿပီးလန္႔ေန႐ွာၿပီ "
" ဘာ!!! ကေလးဟုတ္လား ၊ ဘာကိုကေလးလဲ
ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္သူကိုသတ္တဲ့လူသတ္ေကာင္က ကေလးတဲ့လား၊ သက္ထက္ပန္ဆိုတာ လူတစ္ေယာက္ကိုေသေအာင္သတ္ခဲ့တဲ့ လူသတ္ေကာင္ပဲ ၊ သူေၾကာင့္ေသသြားရတဲ့
႐ွိန္းေခါင္ယံဆိုတာ ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္သူ ၊ ကြၽန္ေတာ္လက္ထပ္ဖို႔
ရည္ရြယ္ထားတဲ့သူ ၊ အခုသူ႔ေၾကာင့္ ႐ွိန္းေသရတာ ၊
႐ွိန္းကိုေသေအာင္သတ္ရတာကိုေတာင္အားမရလို႔ ႐ွိန္းရဲ႕
ႏွလံုးကိုသူ႔အတြက္အစားထိုးၿပီး သူ႔ကိုအသက္ဆက္႐ွင္ခိုင္း
ထားတယ္ေပါ့ ၊ အဲေကာင္ကိုျပန္သတ္ရမွေက်နပ္မယ္ ၊
႐ွိန္းလိုလူရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းေတြကို ဒီလိုလူသတ္ သမားရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာမထားႏိုင္ဘူး "
ကိုယ့္စကားေၾကာင့္ အေဖကငိုင္ကနဲျဖစ္သြားခ်ိန္ ေဒၚႏွင္းပန္းအိမ္ကေတာ့ အသံက်ယ္က်ယ္နဲ႔႐ိႈက္ငိုလာရင္းမွသည္
" မဟုတ္ဘူးသားရယ္ သားငယ္ေလးက ဘယ္သူ႔ကိုမွမသတ္ရပါဘူး ၊ ဒီကေလး ဘယ္ေလာက္အေနေအးလဲ
သားလည္းသိေနတာပဲကြယ္၊ အေတာ္တဆမႈျဖစ္တဲ့အခ်ိန္က
သားငယ္ေလးႏွလံုးကထိခိုက္မိသြားတာကို တဖက္လူနာက
သူမေသခင္ေလးမွာ ဒီကေလးအသက္ကိုရေအာင္ကယ္ေပးပါလို႔မွာခဲ့လို႔ ႏွလံုးအစားထိုးကုေပးထားက်တာပါ ၊ဒီကေလးရဲ႕
အျပစ္ေတြမဟုတ္ရပါဘူး "
ေဒၚႏွင္းပန္းအိမ္ကရဲ႕႐ိႈက္ငိုသံေတြကိုၾကားရတာ မကိုဋ္အတြက္ေတာ့ ရြံစရာပင္ေကာင္းေနေလသည္။ မယားငယ္က
မ်က္ရည္ေတြနဲ႔လာေခ်ာ့ေနတာပါလား ။
" လာငိုမျပနဲ႔ ေဒၚႏွင္းပန္းအိမ္ ၊ မယားငယ္ေတြရဲ႕မ်က္ရည္က က်ဳပ္အတြက္ေတာ့ ရြံ႐ွာစရာေတြလို႔ပဲျမင္တယ္၊
မေအလုပ္သူက သူေဌးမယားငယ္ခံတယ္၊ သားျဖစ္တဲ့
ေအာက္တန္းစားအပ်က္မလိုေကာင္က လူသတ္တယ္၊
ခင္ဗ်ားတို႔သားမိႏွစ္ေယာက္ကို က်ဳပ္ကခ်ီးထက္ရြံတယ္၊
ငါေျပာတာကိုၾကားလား သက္ထက္ပန္ ၊ မင္းအေမက
သူေဌးဆီမွာမယားငယ္ခံတဲ့ ေအာက္တန္းစားမိန္းမ၊
မင္းကေတာ့ ေမြးရာပါအေပါက္ႏွစ္ေပါက္နဲ႔ ေယာက်္ားပ်က္၊
မင္းတို႔သားမိႏွစ္ေယာက္ေပါင္းရင္း ေဆာင္ၾကာၿမိဳင္ဖြင့္စားလို႔ရတယ္၊ ငါေျပာတာၾကားလား "
ေဒါသစိတ္နဲ႔ ကုတင္ေပၚမွာမ်က္လံုးအဝိုင္းသားနဲ႔ထိုင္ေနသူကို လက္ညႇိဳးေငါက္ေငါက္ထိုးၿပီးေျပာလိုက္မိသည့္ခဏမွာပင္
ထိုေကာင္ေလးက တစ္ခုခုကိုေျပာဖို႔ၾကားစားလိုက္သလို
ပံုစံျဖစ္လာေပမယ့္ စကားလံုးေတြကထြက္မလာဘဲ မ်က္ရည္
ေတြသာစိ္ီးက်လာေလသည္။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ကုတင္ေဘးနားမွာ႐ွိေနသည့္စက္ပစၥည္းေတြထံမွာ က်ယ္ေလာင္ေသာအသံေတြထြက္လာကာ ထိုေကာင္ေလးလဲကုတင္ေပၚမွာပင္
ေခါင္းငိုက္စိုက္က်သြားရင္း သတိေမ့သြားေလေတာ့သည္။
"case in room 201 "
" သားေရ သားေလးေရ အကိုေရ သားကိုကယ္ပါဦး "
" သားငယ္ေရ သားေရ ကယ္ပါဦး ကြၽန္ေတာ့္သားေလးကိုကယ္က်ပါဦးဗ်ာ "
" သားေရလို႔ ေမေမ့သားေလးေရ သားေလးဘာမွျဖစ္လို႔မရဘူးေလ ၊ ေမေမတို႔ ဘယ္လိုေတာင္ေမြးထားရတဲ့ကေလးလဲလို႔ ၊ သားကအခုလိုျဖစ္လို႔မရဘူးေလသားရယ္၊ ေမေမ့ကို
ၾကည့္ပါဦးသားရယ္ ၊ သားေရ သက္ထက္ပန္ ေမေမ့သားေလးရယ္"
ေဆးရံုရဲ႕အထူးခန္းအတြင္းခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ငရဲက်ကုန္သလိုမ်ိဳးငိုသံေတြဆူညံသြားရေတာ့သည္။ မကိုဋ္ကေတာ့ ဒီျမင္ကြင္းကိုေက်နပ္သလိုမ်ိဳး ျပံဳးျပံဳးႀကီးရပ္ၾကည့္ေနလိုက္၏။
ေသသြားစမ္း သက္ထက္ပန္။ခ်က္ခ်င္းေသသြားလိုက္စမ္း။
ဆရာဝန္ႀကီးေတြကခ်က္ခ်င္းေရာက္လာကာ သတိေမ့ေနသူ၏ ေဆးရံုအက်ႌေတြကိုဆြဲခြဲလ္ုိက္ၿပီး အေရးေပၚအသက္ကယ္ဖို႔
ျပင္ဆင္က်ေလေတာ့သည္။ တာဝန္႐ွိသူေတြရဲ႕ အမိန္႔နဲ႔
လူနာမဟုတ္သူေတြအကုန္လံုး အခန္းအျပင္ကိုထြက္ခြာလာရသည့္အခါ ။
" ခြပ္!! "
မကိုဋ္ရဲ႕ပါးျပင္တစ္ဖက္ကပူကနဲျဖစ္သြားရကာ မ်က္ႏွာလည္း
လည္ထြက္သြားရ၏။ ေသြးညႇီနံ႔ကလည္းခ်က္ခ်င္းကိုႏွာေခါင္းထဲအထိေရာက္လာသည္။ အေဖကလက္သီးကိုက်စ္ေနေအာင္
ဆုပ္ထားရင္ အသားေတြလည္းတဆက္ဆက္တုန္ေနေလ၏။
မ်က္ဝန္းေတြကနီရဲေနၿပီး မ်က္ရည္ေတြကလည္းမ်က္ႏွာျပင္တစ္ခုလံုးစိုရႊဲေနေလသည္။ ေဒၚႏွင္းပန္းအိမ္ကေတာ့ လူနာေစာင့္ေတြအတြက္ခ်ထားေပးသည့္ခံုမွာပင္မထိုင္ႏိုင္ေတာ့ပဲ
အုတ္နံရံကိုမွီထိုင္ကာ ႐ိႈက္ႀကီးတငင္ငိုေနေလသည္။
" ငါ့ဘဝမွာ ဘာကိုေနာင္တအရဆံုးလဲဆိုတာ မင္းသိလား
မကိုဋ္ထြဋ္ေခါင္ "
အေဖ ဘာကိုရည္ရြယ္ၿပီးေမးမွန္း မကိုဋ္တကယ္မသိတာေၾကာင့္ ဒီတိုင္းပဲျပန္ၾကည့္ေပးေနလိုက္သည္။
" ဘယ္လိုမိဘေတြကေမြးဖြားလာမွန္းမသိ လမ္းေဘးမွာပစ္ထားခံရလို႔ မိဘမဲ့ေက်ာင္းကေခၚေမြးခဲ့ရတဲ့အုတ္ၾကားျမတ္ေပါက္လိုေကာင္ကို ငါ့ဇနီးကခ်စ္လွပါခ်ည္ရဲ႕ဆိုၿပီးေမြးစားဖို႔ေျပာခဲ့တာကို လက္ခံမိတာပဲ ၊ အခုေတာ့ အဲေကာင္က ငါ့မိသားစုကိုၿဖိဳခြဲၿပီးေက်းဇူးေတြဆပ္ေနၿပီေလ "
မထင္မွတ္ထားေသာစကားေၾကာင့္ မကိုဋ္ခဏေတာ့ၿငိမ္သက္သြားၿပီးမွ
" အေဖ အေဖေျပာေနတာ ကြၽန္ေတာ့္ကိုလား "
" ဒီေန႔ကစၿပီး ဘယ္ေတာ့မွငါ႔ကိုအေဖလို႔ မင္းေခၚစရာမလိုဘူး ၊ မင္းသိလား ကေလးမရႏိုင္တဲ့ငါ့ဇနီးက မိဘမဲ့ေက်ာင္းမွာအလႉသြားလုပ္တဲ့အခ်ိန္ သံုးလသားကေလးတစ္ေယာက္ကို
ခ်စ္လြန္းလို႔ေမြးစားက်ရေအာင္လို႔ေျပာလာတယ္၊ ငါ့ဇနီးစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ငါခြင့္ျပဳေပးခဲ့တာ ၊ ေမြးစားခဲ့တဲ့စာခ်ဳပ္စာတမ္းေတြ မင္းၾကည့္ခ်င္ရင္ငါပို႔ေပးလို႔ရပါတယ္၊ ငါ့ေသြးသားမဟုတ္တဲ့ကေလးကို ငါအတက္ႏိုင္ဆံုးဖခင္တာဝန္ေက်ေပးခဲ့တယ္၊
ငါ့ဘက္ကလိုအပ္ခ်က္မ႐ွိေအာင္ေနေပးတယ္၊ ငါဇနီးဆံုးသြားလို႔ ငါေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳတဲ့အခ်ိန္တုန္းက ငါ့အိမ္ေထာင္ဘ
က္ကို မင္း႐ိုင္းစိုင္းခဲ့မ်ွငါသည္းခံခဲ့တယ္၊ ငါ့ရဲ႕မ်ိဳးဆက္ ငါ့ေသြးသားသက္ထက္ပန္ေလးအေပၚမွာ မင္းေျပာဆိုခဲ့တဲ့မၾကားဝံ႔မနာသာစကားေတြကိုလည္း ငါလ်စ္လ်ဴရႈလို႔ရသေလာက္လစ္လ်ဴ႐ွဴေပးခဲ့တယ္။ ဘာေၾကာင့္လို႔မင္းထင္လဲ ၊ ငါ့ဇနီးက သိပ္ခ်စ္ေပးခဲ့တဲ့သားမို႔လို႔ပဲ၊ ဒီအေၾကာင္းေတြကို ငါေသတဲ့အထိ ႏႈတ္ပိတ္ေနမယ္လို႔ေတြးထားေပမယ့္ ဒီေန႔ေတာ့ငါအကုန္ဖြင့္ေျပာလိုက္ရၿပီ၊ ေရစက္ျဖတ္က်ရေအာင္ မကိုဋ္ထြဋ္ေခါင္။ ငါ့ေသြးသားကိုထိပါးလာတဲ့အထိ မင္းဘက္ကလုပ္လာခဲ့ၿပိ္ီးမွေတာ့ ငါတို႔ေရစက္အၿပီးျဖတ္လိုက္က်ရေအာင္ပါ ၊ မင္းမို႔ငါ့သားေလးကို ကိုယ္ထိလက္ေရာက္က်ဴးလြန္ဖို႔ေတြးရက္တယ္၊ သက္ထက္ပန္ဆိုတဲ့ကေလးကေလ မင္းနဲ႔သူဘာေသြးသားမွမေတာ္တာကိုသိထားတာေတာင္ ဘယ္တုန္းကမွ မင္းအေပၚေမတၱာမျပယ္တဲ့ကေလးပါ ၊ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တာေတြအားလံုးက
ဒီကေလးအျပစ္လို႔ထင္ေနရင္ ငါတို႔တရားဥပေဒအရ႐ွင္းက်တာေပါ့ ၊ မင္းႀကိဳက္တဲ့ရံုးေတာ္ကေနဆင့္ေခၚလိုက္ပါ ၊ ငါလိုက္႐ွင္းပါ့မယ္၊ ငါ့သားတစ္ခုခုျဖစ္ခဲ့ရင္လည္း တူညီတဲ့ေပးဆက္မႈဆိုတာ မင္းဆီကိုလာပါ့မယ္၊ အခုေတာ့မင္းျပန္လိုက္ပါေတာ့ "
ခပ္က်ယ္က်ယ္ငို႐ိႈက္သံရယ္၊ မႏွစ္မ်ိဳ႕ခ်င္စရာေကာင္းသည့္
ေဆးနံ႔ေတြရယ္။ ေနာက္ၿပီး ဘဝမွာအတိအက်ကိုတစ္ေယာက္ထဲျဖစ္သြားရသည့္ လူတစ္ေယာက္ရယ္။ ကံၾကမၼာက
တစ္ခါတစ္ရံေတာ့ ထင္မွတ္မထားႏိုင္ေလာက္ေအာင္
ဥာဏ္မ်ားလြန္းေလသည္။
*
*
*
*
*
*
*
*
အခ်ိန္အားျဖင့္ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာျမင့္ခဲ့ေလၿပီ။
လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္က ျဖစ္ပ်က္ခဲ့တဲ့အျဖစ္အပ်က္ေတြၿပီးသည့္ေနာက္
ထိုအခ်ိန္ထဲက မကိုဋ္ ျပည္ပႏိုင္ငံတစ္ခုကိုထြက္ခြာလာခဲ့ျခင္း
ျဖစ္သည္။ ခ်စ္ရသူမ႐ွိေတာ့သည့္ဒီေျမေပၚတြင္ ေနခ်င္စိတ္မ႐ွိတာေၾကာင့္ ေမြးရပ္ေျမကိုစြန္႔ခြာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
အီတလီမွာေနခဲ့သည့္အခ်ိန္ကာလတစ္ေလ်ွာက္လံုး မူလထဲကလုပ္ေနသည့္စိ္ီးပြားေရးေတြကို ပိုၿပီးအားစိုက္လုပ္ကိုင္ျဖစ္သည္။ ျပည္ပႏွင့္ဆက္သြယ္ထားသည့္ ကုမၼဏီလုပ္ငန္းကအ႐ွိန္
အဟုန္ျဖင့္တိုးတက္ေနသလို လုပ္ငန္းသစ္ေတြအမ်ားႀကီးကို
ခ်ဲ့ထြင္ႏိုင္ခဲ့သည္။ အရာအားလံုးေနသားတက်ႏွင့္ စိတ္ေလး
နည္းနည္းတည္ၿငိမ္ယံု႐ွိေသးတဲ့အခ်ိန္မွာပင္ ျမန္မာျပည္မွာထားခဲ့သည့္တာဝန္ခံလူယံုကဖုန္းဆက္လာ၏။
" ဆရာ! ဦးထက္ေအာင္နဲ႔ေဒၚႏွင္းပန္းအိမ္ အသက္ခံရတယ္" ဆိုတဲ့သတင္းကိုေပးလာ၏။ အေဖရင္းမဟုတ္သည့္တိုင္
ကိုယ့္ကိုေကြၽးေမြးခဲ့တဲ့သူက သူမ်ားသတ္တာကိုခံရတယ္ဆိုတဲ့သတင္းေၾကာင့္ နည္းနည္းေတာ့စိတ္ပူသြားမိသည္။
" သူတို႔သားက ေဆးရံုတက္ေနရတဲ့အခ်ိန္ဆိုေတာ့ လြတ္ သြားပံုပဲ ၊ ေနာက္ၿပီး လူသတ္သမားေတြက သူတို႔ဆီကေနသတင္းလိုခ်င္လို႔ ညဘက္အိမ္ကိုဝင္စီးၿပီးေမးတဲ့အခ်ိန္မွာ
သိခ်င္တာမသိရလို႔ႏွိပ္စက္ရင္း လက္လြန္သြားပံုရတယ္
ကံဆိုးတာက သူတို႔သားဆီသြားဖို႔ ျပင္ေနတဲ့အခ်ိန္
လင္မယားႏွစ္ေယာက္စလံုး အိမ္မွာ႐ွိေနတဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ေနတာပဲ
ေနာက္ၿပီးေတာ့ေလဆရာ လူေဇာ္တို႔အဖြဲ႔က ကြၽန္ေတာ့္ဆီ
ဓာတ္ပံုေတြပို႔လာတယ္ အျခားကိုအဲဓာတ္ပံုေတြျပၿပီးတိုင္မယ္ဆိုရင္ က်န္ေနခဲ့တဲ့သက္ထက္ပန္ရဲ႕အသက္ကိုအာမမခံဘူးလို႔ေျပာလာတယ္"
" ဘာ မင္းဘာေျပာတယ္ လူေဇာ္တို႔ဆီကဟုတ္လား "
" ဟုတ္တယ္ဆရာ ဦးထက္ေအာင္တို႔ကိုသတ္သြားတာ
လူေဇာ္ဆိုတာေသခ်ာတယ္၊ အဲေကာင္ေထာင္ကေန
လြတ္ၿငိမ္းနဲ႔ျပန္ထြက္လာၿပီဆိုတာ ေ႐ွ႕ရက္ထဲကကြၽန္ေတာ္
ၾကားထားတယ္ ၊ အခုသူကဆရာသတင္းကို သြားေမးၿပီး
ဟိုက မသိဘူးျငင္းလို႔သတ္လိုက္တာေနမယ္"
" ေတာက္ ဒီေခြးသူေတာင္းစားေကာင္ကေတာ့ကြ ၊
ဒါနဲ႔အခုသက္ထက္ပန္က ဘယ္မွာလဲ၊ သူကေရာဘာလို႔ေဆးရံုတက္ေနရတာလဲ "
" ေကာင္ေလးကသူ႔မိဘေတြနာေရး႐ွိလို႔ အိမ္ျပန္ေရာက္ေနတယ္ ၊ သူကအရင္တစ္ခါမေတာ္တဆမႈျဖစ္ၿပီးထဲက ေအာက္ပိုင္းသိပ္မသန္ေတာ့လို႔ ေဆးရံုခဏခဏျပန္တက္ေနရတာေလ"
" အခု သူဘယ္သူနဲ႔ေနေနလဲ ၊ နာေရးကေရာၿပီးၿပီလား"
" မနက္ျဖန္ကို အသုဘခ်မယ္ဆရာ ၊ နာေရးၿပီးရင္
သူတို္႔အိမ္ကအလုပ္သမားေတြ အကုန္လံုးအလုပ္ထြက္ေတာ့မယ္ၾကားတယ္၊ လူသတ္မႈျဖစ္ထားတဲ့အိမ္မွာမေနရဲက်တာေပါ့"
" ငါျပန္လာခဲ့မယ္၊ သက္ထက္ပန္ကိုေသခ်ာဂ႐ုစိုက္ၿပီး
ေစာင့္ၾကည့္ထား၊ ဟိုေခြးသူေတာင္းစားကယံုၾကည္ရတာမဟုတ္ဘူး၊ ငါျပန္လာမယ္ဆိုေပမယ့္ ေနာက္ထက္ေလးငါးဆယ္ရက္ေလာက္ၾကာမွျပန္လာလို႔ရမွာ ၊ အဲေတာ့ သက္ထက္ပန္ ရဲ႕အိမ္ကို အျပင္ကေနေစာင့္ၾကည့္ၿပီး ေန႔ေရာညပါသူ႔လံုျခံဳေရးကိုဂ႐ုစိုက္ထား၊အိမ္ထဲကိုလည္းအခ်ိန္ျပည့္နားစြံ႔ၿပီးနားေထာင္ေန"
" ဟုတ္ကဲ့ဆရာ "
" ငါျပန္မလာမခ်င္း ဘာမွမလႈပ္႐ွားနဲ႔၊ လူေဇာ္ဆိုတဲ့ေခြးကို
ငါျပန္လာမွ ငါကိုယ္တိုင္ေျမျမႇဳပ္ေပးမယ္ "
ဖုန္းခ်ၿပီးတာနဲ႔ အမိေျမကိုျပန္ဖို႔အတြက္အစီအစဥ္ေတြကို
အျမန္ဆံုးဆြဲလိုက္ရေလေတာ့သည္။ သက္ထက္ပန္ေရ
ငါမုန္းတဲ့မင္းနဲ႔ ေရစက္ကအခုထိမျပတ္ပါလားကြာ ။
*
*
*
*
*
*
*
*
တိတ္ဆိတ္လြန္းေနသည့္ အိမ္ႀကီးထဲကအိပ္ခန္းေလးထဲတြင္
ညကေန မနက္လင္းသည့္တိုင္ေအာင္ တစ္ေရးမွမအိပ္ရေသးသည့္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္႐ွိေနေလသည္။ အလုပ္သမားေတြအားလံုးက အလုပ္ထြက္သြားတာမို႔ သံုးထပ္႐ွိေနသည့္
ဒီအိမ္ႀကီးထဲမွာ သက္ပန္တစ္ေယာက္သာ႐ွိေနေတာ့သည္။
အေပၚထပ္ေတြကိုမတက္ႏိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္ အိမ္ေအာက္ထပ္ကအခန္းေလးတစ္ခုထဲမွာပဲေျပာင္းေနရသည္။
နံရံေပၚကေဖေဖနဲ႔ေမေမ့ဓာတ္ပံုကိုၾကည့္မိေတာ့ မ်က္ရည္ေတြက စီးက်လာရျပန္သည္။
" သက္ထက္ပန္ ၊ အသက္ဆယ့္႐ွစ္ႏွစ္၊ မိဘမဲ့၊ ဒုကၡိတတဲ့
သားဘဝကိုဘယ္လိုေ႐ွ႕ဆက္ရမလဲ ေဖေဖနဲ႔ေမေမရယ္ "
႐ႈိက္ႀကီးတငင္ငိုေနမိရင္းကေန ကုတင္ေဘးနားကခံုေပၚမွာ
မွန္ေဘာင္ေသးေသးေလးနဲ႔ထည့္ထားသည့္ ေဖေဖနဲ႔ေမေမရဲ႕
ဓာတ္ပံုေလးကိုလွမ္းယူလိုက္မိသည္။ မမွီမကမ္းေလးျဖစ္ေနတာမို႔ ကုတင္နားမွာရိွေနသည့္ဝ်ီးခ်ဲေပၚ လက္တစ္ဖက္ေထာက္ကာအားျပဳရင္းဓာတ္ပံုကို လက္လွမ္းယူမိသည့္အခ်ိန္
ဝွီးခ်ဲကဘီးလိမ့္သြားကာ ကိုယ္ပါဟန္ခ်က္ပ်က္သြားၿပီး
ကုတင္ေပၚကေန ေဇာတ္ထိုးျပဳတ္က်သြားရေတာ့၏။
" သက္ထက္ပန္!! ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး ကုတင္ေပၚကေနျပဳတ္က်ရျပန္တာလဲ ၊ မင္းက ကေလးေသးေသးေလးလား၊
ျမင္လိုက္ရတိုင္း စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းေနေတာ့တာပဲ "
သက္ထက္ပန္ကေတာ့ မ်က္ရည္ေတြက်ေနရင္းၾကားထဲကေန
အသံၾကားရာ အခန္းတံခါးဘက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္မိ၏။
မထင္မွတ္ထားေသာလူတစ္ေယာက္က ကိုယ့္ရဲ႕ျမင္ကြင္းထဲဝင္လာေလသည္။ အိမ္မက္မ်ားလားထင္ေနမိေပမယ့္
ဒါအိမ္မက္မဟုတ္မွန္းလဲသိေနျပန္သည္။ အားကိုးရသြားတဲ့ကေလးက ပိုငိုတက္သလားမသိေပမယ့္ ကိုယ္ကေတာ့
ကေလးတစ္ေယာက္လိုေအာ္ငိုမိေတာ့သည္။
"ကို.. ကိုကို.. သား.. သားတစ္ေယာက္ထဲ... သားတစ္ေယာက္ထဲက်န္ေနခဲ့ၿပီ ၊ ေဖေဖနဲ႔ေမေမကမ႐ွ္ိေတာ့ဘူးရယ္၊
ကိုကို ...သား ... သားေလ "
အငိုေတြႏွင့္ေျပာေနရင္းစကားပင္မဆံုးခင္ ထိုေကာင္ေလးက
ေပ်ာ့ေခြၿပီးသတိလစ္သြားေလေတာ့သည္။ မကိုဋ္မွာေတာ့
ခႏၶာကိုယ္ေသးေသးေလးကို အေျပးတပိုင္းခ်ီမလိုက္ရင္း
ကုတင္ေပၚတင္ေပးလိုက္ရသည္။ မ်က္ရည္ေတြေပလူးေနသည့္မ်က္ႏွာကိုစိတ္႐ႈပ္စြာၾကည့္လိုက္ရင္း
" ကြၽတ္!!! ငါ့ကိုျမင္တိုင္း သတိသာလစ္ေနလိုက္
သက္ထက္ပန္ေရ ၊ တကယ္စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းလြန္းတယ္ "
Eros_90
29.3.23 ( ည ၈ နာရီ ၅၀ မိနစ္ )
1.4.23 ရက္ေန႔ အပိုင္းသစ္Update ႐ွိပါမည္။