"Water please.." Inabot ko ang tubig mula sa bedside table at inalalayang uminom ang huli. He drank almost all of it. "I don't wanna eat anymore, could you please just hand me the medicine?" Nag d-dalawang isip pa ako lalo't ni hindi na Kalahati ni Sir Eros ang lugaw. And he needs this, ngunit sa kabilang banda ay wala nga naman s'yang panlasa.
Hinayaan ko na lang ito at binigay ang gamot. "Uh, may gusto ka pa po bang kainin? Or uhm something?" Kasabay nang pag lunok nito sa gamot ay ang pag iling n'ya. He handed me the glass water and lay down. "No, just... I wanna rest." Sabi nito habang naka pikit ang mata, sa pagkakataong yon nabigyan ako ng oras upang matitigan ng matagal ang gwapo nitong mukha. Mahabang pilik mata, makapal na kilay, perpektong hugis ng kan'yang panga.
His messy hair, light beards. His pointed nose and everything in him can really make a girl fall in love – eh eh, but not me. I have a crush on him pero?! Wala pa sa isip ko ang mag mahal. Tumayo nalang ako mula sa pagkaka upo ng pumasok 'yon sa isip ko.
"Hayst." I sighed sharply as I took the tray with me outside. Magagaan ang lakd ko at pinipilit ang sariling h'wag gumawa ng ano mang ingay. Pagka labas ay sinarado ko ng maayos ang pinto maging puno man ang dalawang kamay.
As I got down, I put the used plates on the sink and washed it. I texted his Dad for update and he replied immediately.
H.Ramazzotti.
Thank you hija, I appreciate a lot. I am very sorry for the trouble, I hope my son is not giving you stress.
Me.
Yes po, not a problem. (;
We exchange messages pa before I went back to the sleeping Eros and take care of him. Trinapuhan ko ang katawan nito at dinamitan na rin. After that I had to leave again for his food tomorrow, looks like I got no choice but sleep here. Aaga na lang ako bukas.
"That's a total of 356 pesos ma'am." Binigay ko sa kahera ang pera at kinuha ang pinamili. Really, foods, meats and everything here in Manila are quite expensive. Tumalikod na ako at lumabas ng convenient store. I head back to his condo.
I was shocked to see him on the couch. Naka hilata at nakapatong ang braso sa ulo nito. "Sir?" I slowly step forward. Nasa likod ako ng mahabang sofa at naka tungo. He's breathing heavily. Hinawakan ko ito sa braso at marahang inalog. "Sir? Sir Eros..." Gumalaw ito ng konti kaya't bahagya akong lumayo, unti unti ay inalis nito ang nakapatong na braso sa ulo at binuksan ang mata. "Sir, 'bat kayo 'andito? Diba dapat ay nagpapa hinga ka sa kuwarto?"
Namumungay ang mata nitong umiling. "Thought you left." He said with his now bedroom voice. "Ah gan'on, ahm halika hatid na uli kita sa kuwarto mo Boss, you have to rest. You don't want your father worried, I guess?" He just chuckled and stood up. Sa sobrang praning ko ay nabitawan ko ang mga pinamili ng agad itong bumangon at akala ko ay malalaglag pa.
"Goshhh..." I saw him smirked and chuckle boyishly. "I'm fine, well not really but I can stood." Yes, tama nga naman. Hindi naman na s'ya disabled. "Yeah, ahm sige na Sir! Kailangan mo na kaseng mag pa hinga at bumawi ng lakas." He nodded slowly.
Yumuko ako at pinulot ang mga nahulog na pinamili. "I'm sorry for the trouble." Napa angat ako ng tingin dito ng bigla itong mag salita."Huh? Ano ka ba Sir. Okay lang!" Nag okay sign pa ako dito at unti unti tumayo. I catched his eyes and our gazes locked. Suddenly everything stopped, and all I see is him. All I hear is my heart–damn why is it beating so fast? His green eyes is so beautiful.
Ang mga mapupungay n'yang mata ay hinihigop ang katiting na enerhiya ko sa katawan. Nakatayo lang s'ya at tila may gustong sabihin na hindi naman alam. I was the one to look away. "Ah, sige na Boss. Uhm, teka ilalapag ko na lang muna to–at ihahatid na kita." Tila natauhan ang huli at napa iwas ng tingin. He shook his head, it's okay. Medyo okay na naman ako, but ahm you can stay here. Sa ahm, kabilang kuwarto." Tumango na lamang ako at wala ng masabi.
Nakatayo naman ito sa harap. "S-sige." Iminuwestra nito ang kusina. And I realized what I was supposed to do, tumango ako at tumalikod na mula rito. Marahan kong ilinagay sa ayos ang mga pinamili habang laman pa rin ng isip ang mga mata n'yang 'yon. Piniling ko naman ang ulo. Nababaliw na ata ako.
8:34 na ng gabi nang pumasok ako sa kuwarto ni Boss Eros para i-check s'ya. Nanginginig na ito sa lamig kahit na makapal naman ang kumot na naka patong sa katawan n'ya. Bumaba ako at nag init ng tubig, kumuha na rin ng gamot para maka inom ito uli.
Nilagay ko sa maliit na batsa ang maligamgam ng tubig at ipinahid sa katawan nito. Pina inom ko na rin s'ya ng gamot at muling pinalitan ng damit pang itaas.
Ni hindi ko alam paano na ako naka tulog kagabi. I just woke up feeling warm, comfortable on a huge and bouncy bed. I slowly open my eyes, still processing things when I realized where I am. I am on his room, on his bed specifically. Napa bangon ako agad at sinuyod ang kapaligiran. Damn.
Sabing maaga aalis eh!
Mabilis na lang akong tumayo at nag tungo sa banyo. It wasn't locked so I went in without even knowing he's damn inside. I scream my lungs out when I saw him naked in front of me. Dali dali kong pinikit ang mata at tinakpan. "Omg! Boss! Bat hindi ka kase nag l-lock!" Tumalikod ako at lumabas ng banyo muntik pang matumba. I heard his curses.
Swear! Kasing pula na ng kamatis ang mukha ko! This is fucking embarrassing! Awkward and awful! "What the heck Ms.Ruiz? Why would you even get in immediately without fucking knocking?!" Ah? Ako pa ang sinisisi ng isang to ha? Langhiya naman oh!
"Omg! Omg! I didn't see anything, nothing. I saw nothing!" Mygoshhh!!! Mariin kong pinikit ang mata at winawala sa ka isipan ang nangyare. Ayoko s'yang harapin! Tangina! Nakaka hiya!! Samanthaaaa!! What the hell!
"God, Samantha Ruiz." Pinikit ko pa ang mata ng marinig ang paos n'yang boses. He sounded so fucking good to my ears. "I'm sorry, fine it was my fault partly. But considering knocking first okay? If you doesn't want to get into trouble. Go head and use the bathroom. I have your dress here." Why is he even acting so normal?! How?!!
And dress?
"I got this from Ice. Sige na, you're running late for work." Ah shit! May trabaho pa nga pala ako! Araw araw ko na atang dadalhin ang kahihiyan na to!