မနက်ခင်းရဲ့နေရောင်နွေးနွေးဟာ ပြတင်းမှတစ်ဆင့် ရှောင်းကျန့်ခန္ဓာကိုယ်ပေါက်ကျရောက်လွှမ်းခြုံလို့။ရင်ထဲရှိခံစားချက်အချို့ကို ဖွင့်ဟပြလိုက်ရ၍လားမသိ ဒီနေ့ဟာသိပ်သာယာနေသည်။ကျေးငှက်တို့ရဲ့တေးသီသံဟာချိုချိုသာသာကလေးရယ်။အချစ်နဲ့စတဲ့နေ့တွေတိုင်းဟာသိပ်လှသည်ဟုဆိုရမည်။ ညကရိပေါ်နဲ့အနမ်းပြိုင်ခဲ့သည်ကိုတွေးမိလျှင်ရှောင်းကျန့်မျက်နှာကလေးဟာခပ်ရဲရဲကလေးဖြစ်သွားရသည်။
ထိုနေ့ညကကျသည့်မျက်ရည်သည်ပျော်၍လားဝမ်းနည်း၍လားမခွဲတတ် ။ချစ်ရသူကိုချစ်ကြောင်းဝန်ခံခဲ့ပေမဲ့ ချစ်နေသည့်သူကို မျက်နှာလွှဲခဲပစ်မလုပ်နိုင်။သူ့ခံစားချက်အားထည့်တွက်ရပေဦးမည်။တစ်သက်လုံးတိတ်တိတ်ကလေးချစ်သွားဖို့ကပိုလို့မဖြစ်နိုင်ပါ။လန်ယွင်ဟန်ဆိုတာမိမိအချစ်ရဆုံးသောသူငယ်ချင်ပင်။မိမိမျက်နှာကြည့်ရုံနှင်ပင် ဘာဆိုတာကိုခန့်မှန်းနိုင်သည်ထိ စိတ်ထဲအထိရင်းနှီးပြီးသောသူငယ်ချင်း။
ယွင်ဟန်ကိုယ်တိုင်မပြောသော်လည်း သူ့ကိုချစ်နေကြောင်းသူသိနိုင်သည်။ထို့အပြင်ယွင်ဟန်ရဲ့မျက်ဝန်းတွေရဲ့အဓိပ္ပါယ်ကဖတ်ရသိပ်လွယ်သည်။လန်ယွင်ဟန်....လန်ယွင်ဟန်.....တစ်သက်လုံးပေးဆပ်ဖို့မွေးလာလေသလားလို့ရှောင်းကျန့်ထင်မိတော့သည်။
ရယူစိတ်မရှိပါပဲဂရုစိုက်ခဲ့သည့်သူငယ်ချင်း။ချစ်နေသည်ကိုပင်ဘေးလူများခံစားမိသည်ထိပေါ်လွင်သော်ငြား အနေခက်မည်ဆိုးကာမပြောလေသော သူငယ်ချင်း။ ရှောင်းကျန့်မျက်နှာတစ်ကမ္ဘာထင် ရှောင်းကျန့်မျက်နှာညှိုးမှာမိုးပြိုတာထက်ကြောက်လေသောသူငယ်ချင်း ။ထိုသူငယ်ချင်းလေးအားရှောင်းကျန့်ကအကြိမ်ကြိမ်နာကျင်စေသည်။ ရှောင်းကျန့်ကဒဏ်ရာပေးသည်။ ရှောင်းကျန့်ကပဲငိုစေသည်။အို......ရှောင်းကျန့်ကမကောင်းတဲ့လူပါလေ။အတ္တကြီးတဲ့လူ။ကိုယ့်အတွက်ပဲကိုယ်တွေးတဲ့လူ။
တွေးရင်းပင်ရှောင်းကျန့်မျက်ရည်များစီးကျလာသည်။ရှောင်းကျန့်ယွင်ဟန့်ကိုမစာမနာသိပ်လုပ်သည်ပဲ။ရှောင်းကျန့်မှားလေသလား။
"တောင်းပန်ပါတယ်.....အဲ့စကားအပြင်ငါ့မှာပြောစရှာမရှိဘူးယွင်ဟန်ရယ်......ငါအတ္တကြီးပါရစေ......အချိန်သိပ်မကျန်တော့ဘူးမလား"
မင်ဟန်ကောနဲ့ ဆရာဝန်ကြီးတစ်ချို့ကနေပြန်ကောင်းမှာပါလို့ဘယ်လောက်ဆိုဆို ဆိုးရိမ်စရာမရှိကြောင်းဘယ်လောက်ပြောပြောကိုယ့်အကြောင်းကိုယ်သိသူမို့ ကိုယ်ခံစားရတာကိုယ်သိသည်မို့ နှစ်သိမ့်စကားများအား ကျေနပ်မနေနိုင်ပါ။
အတွေးတွေရပ်ကာ အိပ်ယာမှထလိုက်ပြီး အနည်းငယ်ကိုက်ခဲနေသည့်ခေါင်းတစ်ခြမ်းကိုအသာဖိကာ ရေချိုးခန်းထဲဝင်သည်။ခပ်ရိုင်ရိုင်ခြေလှမ်းတွေက အိပ်ယာထစမို့ထုံထိုင်းနေသည်ဟုသာသက်မှတ်ပစ်လိုက်သည်။ ကြွက်သားတွေအရိုးတွေကောင်းစွာအလုပ်မလုပ်ခြင်းကိုတော့ရှောင်းကျန့်ဝန်မခံချင်ပါ
အောက်ထပ်ကိုဆင်းလာတော့ လှေကားရင်းမှာငူငူကြီးထိုင်နေသူကြောင့်ရှောင်းကျန့်ခပ်ဖွဖွကလေးပြုံးမိသည်။
"ယွင်ဟန် ဘာထိုင်လုပ်နေတာလဲ လှေကားရင်းမှာထိုင်ရအောင်မင်းကခွေးလား"
ရှောင်းကျန့်အသံကြားတော့ချက်ချင်းဆိုလိုေမာ့ကြည့်လာတဲ့မျက်ဝန်းတွေကခပ်ရဲရဲ။ဒီကောင်မအိပ်တာလား အိပ်ရေးမဝတာလား။
"ယွင်ဟန် မင်းအိပ်ရေးမဝဘူးလားမျက်လုံးကြီးနီလို့"
"အင်းးးးညက ဂိမ်းဆော့နေတာနဲ့...."
"အကိုရော"
"မနက်စာပြင်နေတယ်....."
"မင်းဒီမှာလာထိုင်နေတာပေါ့ အကို့ကိုမကူပဲနဲ့...... လာငါတို့သွားကူရအောင်"
"ရှောင်း......"
"ပြောလေ......ဘာလဲ"
"ငါ......ငါ ပါပါးနဲ့အတူဆွတ်ဇာလန်လိုက်သွားတော့မယ်"
"ဘာ!!!!"
"ပါးဟိုမှာအလုပ်ကိစ္စကြောင့်သွားမှာ.....ငါတို့တစ်အိမ်လုံး"
"ခဏပဲမလား မြန်မြန်ပြန်လာပေါ့"
"အလုပ်ကိစ္စအကုန်ငြိမ်သည်ထိဆို အနည်းဆုံးတစ်နှစ်ပေါ့"
"မင်း......မင်းနေခဲ့လို့မရဘူးပေါ့"
"ဟိုကိုမိသားစုလိုက်ရွှေ့မှာဆိုတော့.....ငါနေခဲ့လို့မဖြစ်လောက်ဘူး ကောတော့ကျန်ခဲ့မှာပါ"
"မင်းအသက်ပြည့်ပြီးပြီပဲ မင်းကလေးမှမဟုတ်တော့တာ ကိုယ့်ကိုကိုယ်စောင့်ရှောက်တတ်နေပြီပဲကို နေခဲ့လို့မရဘူးလား"
"ငါလဲနေခဲ့ချင်ပါတယ် ဒါပေမဲ့ မားက"
"တော်ပြီ.....ငါမေ့နေတာပဲ မင်းလဲမင်းမိသားစုနဲ့မင်းလေ ငါမေ့သွားတာ"
"ရှောင်း.....ငါက"
"ငါတို့အကို့ကိုအလုပ်ကူလုပ်ရအောင် လာသွားမယ်"
"ရှောင်း....ငါ့ကိုစိတ်ဆိုးသွားတာလား"
"ဟင့်အင်း...."
"ကလေးတွေနိုးကြပြီလား လာ ကောမနက်စာပြင်ပြီးပြီ"
"ကျွန်တော်တို့ကခုမှလာကူမလို့ ဒါနဲ့ရိပေါ်ရော"
"ကောအပြင်ခဏလွှတ်လိုက်တယ် ဝယ်စရာရှိတာ ကောလဲမအားတာနဲ့ ရိပေါ်ကိုလွှတ်လိုက်တာ"
"ဪ.... ဟုတ်"
"ကော ချောကလပ်ကိတ် လုပ်ထားတယ်....အားဟန်အတွက်ကတော့ လိမ္မော်အရသာ ရိပေါ်ကို စတော်ဘယ်ရီတစ်ခု နောက်ပြီ ကောအတွက်က နို့ကိတ်"
ပါးစပ်ကတစ်တွတ်တွတ်ပြောရင်းလက်ကလဲ အရောင်စုံလင်တဲ့အနေတော်ကိတ်တုံးလေးတွေထည့်ထားတဲ့ပန်းကန်တစ်ချပ်စီကိုစားပွဲပေါ်သယ်လာတဲ့ လန်မင်ဟန်ကြောင် ယွင်ဟန်မီးဖိုထဲဝင်ကာကူသယ်ပေးလိုက်သည်။
"ကော.....ကျွန်တော်ဒိန်ချဉ်သောက်ချင်တယ်"
"ခဏတော့စောင့်ပေး ရိပေါ်သွားဝယ်နေတယ်"
"ဒိန်ချဉ်ဝယ်ဖို့လွှတ်လိုက်တာလား"
"ဘယ်ဟုတ်မလဲ တစ်ခြားဟာတွေရောပေါ့"
"ကော......"
"ဟိုမှာပျော်အောင်နေနော် သင်စရာပညာတွေအများကြီးရှိတယ် speakingကျွမ်းပြီးသားဆိုတော့ ကိုကို့ညီလေးအတွက်ဘာမှပူရာမလိုဘူး ဟိုမှာနေဖို့အိမ်နဲ့ တစ်ခြားလိုအပ်တာတွေပဲစီစဉ်ပြီးသားဆိုတော့အဆင်ပြေပြီ အားဟန်ပျော်ဖို့ပဲလိုတော့တယ်"
"ကော......ကျွန်တော်ဟိုရောက်ရင်လွမ်းမှာလား"
"သေချာပေါက်မလွမ်းပါဘူး"
"ဘာရယ်"
"အင်းလေ အရင်ကရော ကောက အားဟန်နဲ့တူတူနေလို့လား"
"အာ....ဟုတ်သားပဲ ကောကအမြဲခရီးသွားနေတဲ့ဟာ "
"ဒီကောင်လေးတော့အကုန်မေ့နေတော့တာပဲ.....ပြောစိတ်တွေဘယ်ရောက်နေတုနိးဟမ်"
"ကော.....ကျွန်တော်မသွားချင်ဘူး"
"အားဟန်ရွေးခဲ့တာလေ..... ပျော်ပျော်နေပါ
ဆွတ်ဇာလန်သူလေတွေသိပ်ချောတာ"
"ပြောကြည့်ဘယ်နယောက်လောက်နဲ့အီခဲ့လဲ"
"မင်းဏဲ့ကောက ရုပ်ဖြောင့်တဲ့လူဆိုတော့ဝိုင်းဝိုင်းလည်ပေါ့ ဒါမဲ့၂ယောက်လောက်ပဲတွဲခဲ့တယ် ဒါတောင်အားနာလို့ရယ်"
"သိပ်လေကျယ်တာပဲ"
"အားဟန်နဲ့တူလို့"
ရှောင်းကျန့်တစ်ယောက်မီးဖိုခန်းထဲကတွတ်ထိုးနေတဲ့နှစ်ယောက်ကိုပြုံးကြည့်နေမိတယ်။ထို့နောက်တစ်ဆက်ထဲဝမ်းနည်းလာပြန်သည်။
ယွင်ဟန် သူတစ်ကယ်သွားတော့မှာပေါ့လေ။တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက်ထားခဲ့တော့မှာလား။
"မင်ဟန်ကော ကျွန်တော်ပြန်လာပြီ ......အာ......ရှောင်းနိုးနေပြီလား"
"အင်း.....ဘာသွားဝယ်တာလဲ"
"ဒိန်ချဉ်ရယ် အသီးအရွက်တစ်ချို့ရယ်၊နောက်ပြီး သကြားလုံးရယ် နောက်တော့......."
"ရိပေါ်တောင်ပြန်ရောက်ပြီလား ကောက ကြာဦးမယ်ထင်နေတာ....လာ မနက်စာစားစို့"
"ဟုတ်မင်ဟန်ကော"
"အားဟန် ရော့ဒီမှာ ဒိန်ချဉ် နောက် ကော အားဟန်အိတ်ထဲကို အမူးပြေအောင် အချဉ်တွေထည့်ထားပေးတယ် အဝတ်တွေလဲစီစဉ်ပြီးပြီဆိုတော့ ပေကျင်းပြန်ဖို့ပဲလိုတော့တယ်"
"ဟင်!!!ပေကျင်းပြန်မယ် မင်ဟန် တစ်ယောက်ထဲလား"
"ကောရောပြန်မှာမို့ အကုန်တူတူပြန်ကြရအောင်လေ"
"ဒီမှာပျော်နေတာကို"
"နောက်များကျသွားလို့ရပါတယ် အခုတော့ပေကျင်းပြန်မှဖြစ်မယ်"
"ဘာလို့လဲဟင်"
"ယွင်ဟန် ဆွတ်ဇာလန်ကိုသွားတော့မယ်"
"ဘာ!!!!"
ရိပေါ်ရဲ့အံံ့ဩနပန်းထအော်သံကြောင့် လန်ယွင်ဟန်မှာ သောက်နေတဲ့ဒိန်ချဉ်ပင်သီးလုမတတ်။
"ဖြည်းဖြည်းအော်ပါ"
"ဘာလို့သွားမှာတုန်း"
"ငါ....."
"ဦးလေးရဲ့အလုပ်ကိစ္စကြောင့်ဟိုမှာကြာမှာလေ အဲ့ဒါကြောင့်တစ်အိမ်လုံးရွှေ့ဖို့လုပ်လိုက်ရတာ"
"ဪ....."
ထို့နောက်စားပွဲဝိုင်းလေးကတိတ်ဆိတ်သွားပြန်သည်။ ဘာသံမှပင်မကြာရတော့သည်ထိ။
ရှောင်းကျန့် ကိတ်အနည်းငယ်စားပြီးသည်နှင့် နေရာမှထသွားလိုက်တော့သည်။ချောကလပ်ကိတ်ကလေးကတော့ ဇွန်းနဲ့အနည်းငယ်မျှသာဖဲ့ခံထားရသည်။
"ရှောင်း.....နေမကောင်းဘူးလား"
ရိပေါ် အပေါ်ထပ်အခန်းထဲဝင်ကြည့်တော့ဆောင်ပုံကြားခွေအိပ်နေတဲ့သူ့ကောင်လေးဝါ အားမရှိသည့်နှယ်။
"ရိပေါ်.....ငါ ရင်ဘက်ထဲကနာတယ်"
"ဟင်....နေမကောင်းတာလား ငါ မင်ဟန်ကောကိုသွားခေါ်....."
"ရင်ဘက်ထဲမှာတင်းကျပ်နေတယ် ငါလေ...အော်ပြီးတော့သာငိုလိုက်ချင်တော့တယ် ငါယွင်ဟန့်အပေါ်တော်တော်မကောင်းတာပဲ"
"ရှောင်းးးးးအချစ်ဆိုတာက လုပ်ယူလို့မရဘူးလေ.....သူ့အလိုလိုဖြစ်တည်လာတာ ဟိုလူက ကိုယ့်ကိုချစ်နေတာပဲအားနာစရာကြီးပြန်ချစ်လိုက်မယ်ဆိုမျိုးမှလုပ်ယူလို့မရပဲ"
"ရိပေါ် ချစ်နေရတဲ့မလူကပင်ပန်းတယ်လို့ဆိုလာရင်.....အချစ်ခံရတယ်သူကရောပင်ပန်းခွင့်ရှိသလား ငါသိပ်ပင်ပန်းတယ် ငါခက်ခက်ခဲခဲရွေးချေရတာတွေကငါ့ကိုပင်ပန်းစေတယ် ငါ့စိတ်ကိုသတ်နေသလိုပဲ"
"ရှောင်း.....ငါတို့ကြောင့်ပင်ပန်းရပြီ....လာ အဲ့လိုကြီးနေမနေပါနဲ့ ပြန်ဖို့လုပ်ရမယ်လေ"
"ရှောင်း...."
"ယွင်ဟန်"
"အထုပ်တွေကူပြင်ဖို့လာတာ"
"မင်းသိပ်တတ်ကြွနေတာပဲလားဟင်"
"........"
"ယွင်ဟန်......ငါတို့တွေ ဒီတစ်သက်ထပ်မခွဲရတော့ဘူးထင်ထားတာ....ငါ့အနားမှာ ငါ့နောက်ဆုံးချိန်ထိရှိနေပေးမယ်ထင်ထားတာ"
"တောင်းပန်ပါတယ်.....ငါလဲမဖြစ်မနေမို့"
တိုက်ဆိုင်လွန်သည်။ဒီဖြစ်ရပ်တွေက ရိပေါ်အတွေးထဲမှာသိပ်တိုက်ဆိုင်နေတယ်။ ညကပဲ သူနဲ့ရှောင်း ချစ်ကြောင်းတွေဖလှယ်ခဲ့တယ်။ဒီမနက်ပဲယွင်ဟန်ကဆွတ်ဇာလနိသွားတော့မယ်တဲ့။ညကသူတို့တွေ စိုးရိမ်ခဲ့ကြသည်က ယွင်ဟန်သိရင်ဘယ်လိုဖြေရှင်းရလေမလဲဆိုတာပင်။ ရိပေါ်ရှောင်းကိုစိတ်မပူဖို့ပြောခဲ့သည်။ယွင်ဟန့်ရဲ့စကားကြမ်းတွေရောက်လာသော် သူခံမည် ယွင်ဟန့်ရဲ့အမုန်းတွေကိုသူရင်စီးခံပြစ်မည်။သူ့ချစ်ရသူလေးကတော့ သူသိပ်ချစ်တဲ့သူငယ်ချင်း ရဲ့ အမုန်းတွေကိုလက်ခံစရာမလိုဟုသူတွေးထားမိသည်။သို့သော်အခြေနေကခြားနားစွာပင် ယွင်ဟန်ကသူတို့နှင့်အဝေယကိုထွက်သွားတော့မည်တဲ့။ယွင်ဟန်သိသွားသည်ကြောင့်လား.....ဒီလောက်မြန်မြန်ကြီးလေ။
******
ယမန်နေ့ညကဖြစ်သည်။
နွားနို့ခွက်ပူပူကလေးအားကိုင်ရင်း တစ်ကိုက်စာကိတ်တုန်းလှလှကလေးများယူကာ ယွင်ဟန့်အကြည့်တို့ကအပေါ်ထပ်ဆီသို့။ ယခုချိန်ဆိုအေးချမ်းစွာအိပ်စက်နေမည့် မိမိ၏ကြင်နာရသူကို နှိုး၍ ညစာအတွက် နွားနို့ခွက်ကလေး တိုက်ရဦးမည်။ထိူအတွေးနဲ့အတူ ယွင်ဝန်ရဲ့အထူအပါးညီညီနှုတ်ခမ်းကလေးဟာကော့ညွတ်သွားရသည်။
အိပ်ချိန်တိုင်း တံခါးချက် ချအိပ်လေ့မကှိတဲ့ချစရသူရဲ့အချန်းတခါးလေးကိုယွင်ဟန် အသာဖွင့်လိုက်သည်။ကြင်နာရသူမနိုးစေရန်ရည်ရွယ်၏။သို့သော်ငြားမြင်လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းက သူ့ကိုသေဖို့ရာအတွက်လုံလောက်စေသည်။နှလုံးသားကိုဓါးထက်ထက်နှင့် အချက်ရေများစွာ ထိုးနှက်နေသည့်နှယ်။
မြတ်နိုးရသူ၏ မပိုင်ဆိုင်နိုင်မှန်းသိလေသောနှုတ်ခမ်းပါးရဲရဲသည်.....အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်းဆိုသူရဲ့နှုတ်ခမ်းထူထူထဲဝယ်မြုပ်တစ်ခါပေါ်တစ်လှည့် ။မျက်ဝန်းအိမ်၌ မျက်ရည်ကြည်ကြည်များသည် မဖိတ်ခေါ်ပါပဲဝင်ရောက်လာပြန်သည်။ထိုမြင်ကွင်းကိုဆက်ကြည့်လျှင်ယွင်ဟန် ၏နှလုံးခုန်သံရပ်တန့်သွားရလိမ့်မည်။
မျက်ရည်တို့အားအညှာတာမဲ့စွာဆွဲသုတ်ပစ်လိုက်သည်။ ထို့နောက်တိုးသဲ့သဲ့ကြားနေရတဲ့ချစ်ရသူအသံက သူခြေလှမ်းတွေကိုရပ်တန့်လိုက်စေပြန်သည်။
"ယွင်ဟန်....သိသွားရင်ငါ့ကိုမုန်းသွားလောက်လားဟင်.....ငါ.....ငါသူမုန်းတာမလိုချင်ဘူး....ငါသူ့ပေါ်မတရားသလိုဖြစ်သွားသလား"
ယွင်ဟန်အော်ပြောလိုက်ချငိပါသည်။ မမုန်းပါဘူး။ကိုယ်မပိုင်နိုင်မှန်းအစထဲကသိပြီးသားမို့မမုန်းပါဘူးကောင်လေးရယ်။ ဒါပေမဲ့လေ မမျှော်လင့်သင့်တာကိုမျှော်လင့်နေမိတဲ့ကိုယ့်နှလုံးသားကိုတော့မုန်းရဲ့။
ထို့နောက်ထိုနေရာလေးမှအဝေးကိုထွက်လာခဲ့မိသည်။ နွားနိုနှင့်ကိတ်မုန့်လင်ပန်းလေးအားလေးမမေ့ခဲ့ပါချေ။
ဆက်ရန်
❤Chan Lae❤
ယွင်ဟန်ရဲ့ခံစာချက်မျိုးက ခံစားဖူးတဲ့သူပဲသိပါလိမ့်မယ် ကိုယ်ပိုင်ဆိုင်ချင်တဲ့လူနဲ့ ကိုယ်သိပ်ချစ်တဲ့သူငယ်ချင်းမေတ္တာမျှနေတာကိုကြည့်ရတဲ့ဝေဒနာက မသေးပါဘူး။နောက်ပြီးရှောင်း နေရာကနေဆိုရင်လဲ အတော်ပင်ပန်းမှာပါပဲ။ ကိုယ်သိပ်ချစ်ရတဲ့လူနဲ့ ကိုယ်တန်ဖိုးထားရတဲ့သူငယ်ချင်းယှဉ်ပြီးရွေးရတဲ့အခါသိပ်ကိုပင်ပန်းပါတယ်။ဥပမာ ဖေဖေနဲ့အတူနေမလား မေမေနဲ့အတူနေမလားရွေးခိုင်းနေသလိုမျိုးပေါ့။
Chan lae ဒီအပိုင်းကိုသိပ်အားမရပါဘူး အဲ့တော့ ကိုယ့်babyလေးတွေလဲပေါ့တယ်ထင်ရင်ဆားစွက်ပြီးဖတ်ပါကွယ်🤧🤧🤧
မနက္ခင္းရဲ႕ေနေရာင္ႏြေးႏြေးဟာ ျပတင္းမွတစ္ဆင့္ ေရွာင္းက်န့္ခႏၶာကိုယ္ေပါက္က်ေရာက္လႊမ္းၿခဳံလို႔။ရင္ထဲရွိခံစားခ်က္အခ်ိဳ႕ကို ဖြင့္ဟျပလိုက္ရ၍လားမသိ ဒီေန႕ဟာသိပ္သာယာေနသည္။ေက်းငွက္တို႔ရဲ႕ေတးသီသံဟာခ်ိဳခ်ိဳသာသာကေလးရယ္။အခ်စ္နဲ႕စတဲ့ေန႕ေတြတိုင္းဟာသိပ္လွသည္ဟုဆိုရမည္။ ညကရိေပၚနဲ႕အနမ္းၿပိဳင္ခဲ့သည္ကိုေတြးမိလွ်င္ေရွာင္းက်န့္မ်က္ႏွာကေလးဟာခပ္ရဲရဲကေလးျဖစ္သြားရသည္။
ထိုေန႕ညကက်သည့္မ်က္ရည္သည္ေပ်ာ္၍လားဝမ္းနည္း၍လားမခြဲတတ္ ။ခ်စ္ရသူကိုခ်စ္ေၾကာင္းဝန္ခံခဲ့ေပမဲ့ ခ်စ္ေနသည့္သူကို မ်က္ႏွာလႊဲခဲပစ္မလုပ္နိုင္။သူ႕ခံစားခ်က္အားထည့္တြက္ရေပဦးမည္။တစ္သက္လုံးတိတ္တိတ္ကေလးခ်စ္သြားဖို႔ကပိုလို႔မျဖစ္နိုင္ပါ။လန္ယြင္ဟန္ဆိုတာမိမိအခ်စ္ရဆုံးေသာသူငယ္ခ်င္ပင္။မိမိမ်က္ႏွာၾကည့္႐ုံႏွင္ပင္ ဘာဆိုတာကိုခန့္မွန္းနိုင္သည္ထိ စိတ္ထဲအထိရင္းႏွီးၿပီးေသာသူငယ္ခ်င္း။
ယြင္ဟန္ကိုယ္တိုင္မေျပာေသာ္လည္း သူ႕ကိုခ်စ္ေနေၾကာင္းသူသိနိုင္သည္။ထို႔အျပင္ယြင္ဟန္ရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြရဲ႕အဓိပၸါယ္ကဖတ္ရသိပ္လြယ္သည္။လန္ယြင္ဟန္....လန္ယြင္ဟန္.....တစ္သက္လုံးေပးဆပ္ဖို႔ေမြးလာေလသလားလို႔ေရွာင္းက်န့္ထင္မိေတာ့သည္။
ရယူစိတ္မရွိပါပဲဂ႐ုစိုက္ခဲ့သည့္သူငယ္ခ်င္း။ခ်စ္ေနသည္ကိုပင္ေဘးလူမ်ားခံစားမိသည္ထိေပၚလြင္ေသာ္ျငား အေနခက္မည္ဆိုးကာမေျပာေလေသာ သူငယ္ခ်င္း။ ေရွာင္းက်န့္မ်က္ႏွာတစ္ကမၻာထင္ ေရွာင္းက်န့္မ်က္ႏွာညွိုးမွာမိုးၿပိဳတာထက္ေၾကာက္ေလေသာသူငယ္ခ်င္း ။ထိုသူငယ္ခ်င္းေလးအားေရွာင္းက်န့္ကအႀကိမ္ႀကိမ္နာက်င္ေစသည္။ ေရွာင္းက်န့္ကဒဏ္ရာေပးသည္။ ေရွာင္းက်န့္ကပဲငိုေစသည္။အို......ေရွာင္းက်န့္ကမေကာင္းတဲ့လူပါေလ။အတၱႀကီးတဲ့လူ။ကိုယ့္အတြက္ပဲကိုယ္ေတြးတဲ့လူ။
ေတြးရင္းပင္ေရွာင္းက်န့္မ်က္ရည္မ်ားစီးက်လာသည္။ေရွာင္းက်န့္ယြင္ဟန့္ကိုမစာမနာသိပ္လုပ္သည္ပဲ။ေရွာင္းက်န့္မွားေလသလား။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္.....အဲ့စကားအျပင္ငါ့မွာေျပာစရွာမရွိဘူးယြင္ဟန္ရယ္......ငါအတၱႀကီးပါရေစ......အခ်ိန္သိပ္မက်န္ေတာ့ဘူးမလား"
မင္ဟန္ေကာနဲ႕ ဆရာဝန္ႀကီးတစ္ခ်ိဳ႕ကေနျပန္ေကာင္းမွာပါလို႔ဘယ္ေလာက္ဆိုဆို ဆိုးရိမ္စရာမရွိေၾကာင္းဘယ္ေလာက္ေျပာေျပာကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္သိသူမို႔ ကိုယ္ခံစားရတာကိုယ္သိသည္မို႔ ႏွစ္သိမ့္စကားမ်ားအား ေက်နပ္မေနနိုင္ပါ။
အေတြးေတြရပ္ကာ အိပ္ယာမွထလိုက္ၿပီး အနည္းငယ္ကိုက္ခဲေနသည့္ေခါင္းတစ္ျခမ္းကိုအသာဖိကာ ေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သည္။ခပ္ရိုင္ရိုင္ေျခလွမ္းေတြက အိပ္ယာထစမို႔ထုံထိုင္းေနသည္ဟုသာသက္မွတ္ပစ္လိုက္သည္။ ႂကြက္သားေတြအရိုးေတြေကာင္းစြာအလုပ္မလုပ္ျခင္းကိုေတာ့ေရွာင္းက်န့္ဝန္မခံခ်င္ပါ
ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာေတာ့ ေလွကားရင္းမွာငူငူႀကီးထိုင္ေနသူေၾကာင့္ေရွာင္းက်န့္ခပ္ဖြဖြကေလးၿပဳံးမိသည္။
"ယြင္ဟန္ ဘာထိုင္လုပ္ေနတာလဲ ေလွကားရင္းမွာထိုင္ရေအာင္မင္းကေခြးလား"
ေရွာင္းက်န့္အသံၾကားေတာ့ခ်က္ခ်င္းဆိုလိုေမာ့ၾကည့္လာတဲ့မ်က္ဝန္းေတြကခပ္ရဲရဲ။ဒီေကာင္မအိပ္တာလား အိပ္ေရးမဝတာလား။
"ယြင္ဟန္ မင္းအိပ္ေရးမဝဘူးလားမ်က္လုံးႀကီးနီလို႔"
"အင္းးးးညက ဂိမ္းေဆာ့ေနတာနဲ႕...."
"အကိုေရာ"
"မနက္စာျပင္ေနတယ္....."
"မင္းဒီမွာလာထိုင္ေနတာေပါ့ အကို႔ကိုမကူပဲနဲ႕...... လာငါတို႔သြားကူရေအာင္"
"ေရွာင္း......"
"ေျပာေလ......ဘာလဲ"
"ငါ......ငါ ပါပါးနဲ႕အတူဆြတ္ဇာလန္လိုက္သြားေတာ့မယ္"
"ဘာ!!!!"
"ပါးဟိုမွာအလုပ္ကိစၥေၾကာင့္သြားမွာ.....ငါတို႔တစ္အိမ္လုံး"
"ခဏပဲမလား ျမန္ျမန္ျပန္လာေပါ့"
"အလုပ္ကိစၥအကုန္ၿငိမ္သည္ထိဆို အနည္းဆုံးတစ္ႏွစ္ေပါ့"
"မင္း......မင္းေနခဲ့လို႔မရဘူးေပါ့"
"ဟိုကိုမိသားစုလိုက္ေ႐ႊ႕မွာဆိုေတာ့.....ငါေနခဲ့လို႔မျဖစ္ေလာက္ဘူး ေကာေတာ့က်န္ခဲ့မွာပါ"
"မင္းအသက္ျပည့္ၿပီးၿပီပဲ မင္းကေလးမွမဟုတ္ေတာ့တာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေစာင့္ေရွာက္တတ္ေနၿပီပဲကို ေနခဲ့လို႔မရဘူးလား"
"ငါလဲေနခဲ့ခ်င္ပါတယ္ ဒါေပမဲ့ မားက"
"ေတာ္ၿပီ.....ငါေမ့ေနတာပဲ မင္းလဲမင္းမိသားစုနဲ႕မင္းေလ ငါေမ့သြားတာ"
"ေရွာင္း.....ငါက"
"ငါတို႔အကို႔ကိုအလုပ္ကူလုပ္ရေအာင္ လာသြားမယ္"
"ေရွာင္း....ငါ့ကိုစိတ္ဆိုးသြားတာလား"
"ဟင့္အင္း...."
"ကေလးေတြနိုးၾကၿပီလား လာ ေကာမနက္စာျပင္ၿပီးၿပီ"
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ကခုမွလာကူမလို႔ ဒါနဲ႕ရိေပၚေရာ"
"ေကာအျပင္ခဏလႊတ္လိုက္တယ္ ဝယ္စရာရွိတာ ေကာလဲမအားတာနဲ႕ ရိေပၚကိုလႊတ္လိုက္တာ"
"ဪ.... ဟုတ္"
"ေကာ ေခ်ာကလပ္ကိတ္ လုပ္ထားတယ္....အားဟန္အတြက္ကေတာ့ လိေမၼာ္အရသာ ရိေပၚကို စေတာ္ဘယ္ရီတစ္ခု ေနာက္ၿပီ ေကာအတြက္က နို႔ကိတ္"
ပါးစပ္ကတစ္တြတ္တြတ္ေျပာရင္းလက္ကလဲ အေရာင္စုံလင္တဲ့အေနေတာ္ကိတ္တုံးေလးေတြထည့္ထားတဲ့ပန္းကန္တစ္ခ်ပ္စီကိုစားပြဲေပၚသယ္လာတဲ့ လန္မင္ဟန္ေၾကာင္ ယြင္ဟန္မီးဖိုထဲဝင္ကာကူသယ္ေပးလိုက္သည္။
"ေကာ.....ကြၽန္ေတာ္ဒိန္ခ်ဥ္ေသာက္ခ်င္တယ္"
"ခဏေတာ့ေစာင့္ေပး ရိေပၚသြားဝယ္ေနတယ္"
"ဒိန္ခ်ဥ္ဝယ္ဖို႔လႊတ္လိုက္တာလား"
"ဘယ္ဟုတ္မလဲ တစ္ျခားဟာေတြေရာေပါ့"
"ေကာ......"
"ဟိုမွာေပ်ာ္ေအာင္ေနေနာ္ သင္စရာပညာေတြအမ်ားႀကီးရွိတယ္ speakingကြၽမ္းၿပီးသားဆိုေတာ့ ကိုကို႔ညီေလးအတြက္ဘာမွပူရာမလိုဘူး ဟိုမွာေနဖို႔အိမ္နဲ႕ တစ္ျခားလိုအပ္တာေတြပဲစီစဥ္ၿပီးသားဆိုေတာ့အဆင္ေျပၿပီ အားဟန္ေပ်ာ္ဖို႔ပဲလိုေတာ့တယ္"
"ေကာ......ကြၽန္ေတာ္ဟိုေရာက္ရင္လြမ္းမွာလား"
"ေသခ်ာေပါက္မလြမ္းပါဘူး"
"ဘာရယ္"
"အင္းေလ အရင္ကေရာ ေကာက အားဟန္နဲ႕တူတူေနလို႔လား"
"အာ....ဟုတ္သားပဲ ေကာကအၿမဲခရီးသြားေနတဲ့ဟာ "
"ဒီေကာင္ေလးေတာ့အကုန္ေမ့ေနေတာ့တာပဲ.....ေျပာစိတ္ေတြဘယ္ေရာက္ေနတုနိးဟမ္"
"ေကာ.....ကြၽန္ေတာ္မသြားခ်င္ဘူး"
"အားဟန္ေ႐ြးခဲ့တာေလ..... ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနပါ
ဆြတ္ဇာလန္သူေလေတြသိပ္ေခ်ာတာ"
"ေျပာၾကည့္ဘယ္နေယာက္ေလာက္နဲ႕အီခဲ့လဲ"
"မင္းဏဲ့ေကာက ႐ုပ္ေျဖာင့္တဲ့လူဆိုေတာ့ဝိုင္းဝိုင္းလည္ေပါ့ ဒါမဲ့၂ေယာက္ေလာက္ပဲတြဲခဲ့တယ္ ဒါေတာင္အားနာလို႔ရယ္"
"သိပ္ေလက်ယ္တာပဲ"
"အားဟန္နဲ႕တူလို႔"
ေရွာင္းက်န့္တစ္ေယာက္မီးဖိုခန္းထဲကတြတ္ထိုးေနတဲ့ႏွစ္ေယာက္ကိုၿပဳံးၾကည့္ေနမိတယ္။ထို႔ေနာက္တစ္ဆက္ထဲဝမ္းနည္းလာျပန္သည္။
ယြင္ဟန္ သူတစ္ကယ္သြားေတာ့မွာေပါ့ေလ။တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ထားခဲ့ေတာ့မွာလား။
"မင္ဟန္ေကာ ကြၽန္ေတာ္ျပန္လာၿပီ ......အာ......ေရွာင္းနိုးေနၿပီလား"
"အင္း.....ဘာသြားဝယ္တာလဲ"
"ဒိန္ခ်ဥ္ရယ္ အသီးအ႐ြက္တစ္ခ်ိဳ႕ရယ္၊ေနာက္ၿပီး သၾကားလုံးရယ္ ေနာက္ေတာ့......."
"ရိေပၚေတာင္ျပန္ေရာက္ၿပီလား ေကာက ၾကာဦးမယ္ထင္ေနတာ....လာ မနက္စာစားစို႔"
"ဟုတ္မင္ဟန္ေကာ"
"အားဟန္ ေရာ့ဒီမွာ ဒိန္ခ်ဥ္ ေနာက္ ေကာ အားဟန္အိတ္ထဲကို အမူးေျပေအာင္ အခ်ဥ္ေတြထည့္ထားေပးတယ္ အဝတ္ေတြလဲစီစဥ္ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ေပက်င္းျပန္ဖို႔ပဲလိုေတာ့တယ္"
"ဟင္!!!ေပက်င္းျပန္မယ္ မင္ဟန္ တစ္ေယာက္ထဲလား"
"ေကာေရာျပန္မွာမို႔ အကုန္တူတူျပန္ၾကရေအာင္ေလ"
"ဒီမွာေပ်ာ္ေနတာကို"
"ေနာက္မ်ားက်သြားလို႔ရပါတယ္ အခုေတာ့ေပက်င္းျပန္မွျဖစ္မယ္"
"ဘာလို႔လဲဟင္"
"ယြင္ဟန္ ဆြတ္ဇာလန္ကိုသြားေတာ့မယ္"
"ဘာ!!!!"
ရိေပၚရဲ႕အံံ့ဩနပန္းထေအာ္သံေၾကာင့္ လန္ယြင္ဟန္မွာ ေသာက္ေနတဲ့ဒိန္ခ်ဥ္ပင္သီးလုမတတ္။
"ျဖည္းျဖည္းေအာ္ပါ"
"ဘာလို႔သြားမွာတုန္း"
"ငါ....."
"ဦးေလးရဲ႕အလုပ္ကိစၥေၾကာင့္ဟိုမွာၾကာမွာေလ အဲ့ဒါေၾကာင့္တစ္အိမ္လုံးေ႐ႊ႕ဖို႔လုပ္လိုက္ရတာ"
"ဪ....."
ထို႔ေနာက္စားပြဲဝိုင္းေလးကတိတ္ဆိတ္သြားျပန္သည္။ ဘာသံမွပင္မၾကာရေတာ့သည္ထိ။
ေရွာင္းက်န့္ ကိတ္အနည္းငယ္စားၿပီးသည္ႏွင့္ ေနရာမွထသြားလိုက္ေတာ့သည္။ေခ်ာကလပ္ကိတ္ကေလးကေတာ့ ဇြန္းနဲ႕အနည္းငယ္မွ်သာဖဲ့ခံထားရသည္။
"ေရွာင္း.....ေနမေကာင္းဘူးလား"
ရိေပၚ အေပၚထပ္အခန္းထဲဝင္ၾကည့္ေတာ့ေဆာင္ပုံၾကားေခြအိပ္ေနတဲ့သူ႕ေကာင္ေလးဝါ အားမရွိသည့္ႏွယ္။
"ရိေပၚ.....ငါ ရင္ဘက္ထဲကနာတယ္"
"ဟင္....ေနမေကာင္းတာလား ငါ မင္ဟန္ေကာကိုသြားေခၚ....."
"ရင္ဘက္ထဲမွာတင္းက်ပ္ေနတယ္ ငါေလ...ေအာ္ၿပီးေတာ့သာငိုလိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္ ငါယြင္ဟန့္အေပၚေတာ္ေတာ္မေကာင္းတာပဲ"
"ေရွာင္းးးးးအခ်စ္ဆိုတာက လုပ္ယူလို႔မရဘူးေလ.....သူ႕အလိုလိုျဖစ္တည္လာတာ ဟိုလူက ကိုယ့္ကိုခ်စ္ေနတာပဲအားနာစရာႀကီးျပန္ခ်စ္လိုက္မယ္ဆိုမ်ိဳးမွလုပ္ယူလို႔မရပဲ"
"ရိေပၚ ခ်စ္ေနရတဲ့မလူကပင္ပန္းတယ္လို႔ဆိုလာရင္.....အခ်စ္ခံရတယ္သူကေရာပင္ပန္းခြင့္ရွိသလား ငါသိပ္ပင္ပန္းတယ္ ငါခက္ခက္ခဲခဲေ႐ြးေခ်ရတာေတြကငါ့ကိုပင္ပန္းေစတယ္ ငါ့စိတ္ကိုသတ္ေနသလိုပဲ"
"ေရွာင္း.....ငါတို႔ေၾကာင့္ပင္ပန္းရၿပီ....လာ အဲ့လိုႀကီးေနမေနပါနဲ႕ ျပန္ဖို႔လုပ္ရမယ္ေလ"
"ေရွာင္း...."
"ယြင္ဟန္"
"အထုပ္ေတြကူျပင္ဖို႔လာတာ"
"မင္းသိပ္တတ္ႂကြေနတာပဲလားဟင္"
"........"
"ယြင္ဟန္......ငါတို႔ေတြ ဒီတစ္သက္ထပ္မခြဲရေတာ့ဘူးထင္ထားတာ....ငါ့အနားမွာ ငါ့ေနာက္ဆုံးခ်ိန္ထိရွိေနေပးမယ္ထင္ထားတာ"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္.....ငါလဲမျဖစ္မေနမို႔"
တိုက္ဆိုင္လြန္သည္။ဒီျဖစ္ရပ္ေတြက ရိေပၚအေတြးထဲမွာသိပ္တိုက္ဆိုင္ေနတယ္။ ညကပဲ သူနဲ႕ေရွာင္း ခ်စ္ေၾကာင္းေတြဖလွယ္ခဲ့တယ္။ဒီမနက္ပဲယြင္ဟန္ကဆြတ္ဇာလနိသြားေတာ့မယ္တဲ့။ညကသူတို႔ေတြ စိုးရိမ္ခဲ့ၾကသည္က ယြင္ဟန္သိရင္ဘယ္လိုေျဖရွင္းရေလမလဲဆိုတာပင္။ ရိေပၚေရွာင္းကိုစိတ္မပူဖို႔ေျပာခဲ့သည္။ယြင္ဟန့္ရဲ႕စကားၾကမ္းေတြေရာက္လာေသာ္ သူခံမည္ ယြင္ဟန့္ရဲ႕အမုန္းေတြကိုသူရင္စီးခံျပစ္မည္။သူ႕ခ်စ္ရသူေလးကေတာ့ သူသိပ္ခ်စ္တဲ့သူငယ္ခ်င္း ရဲ႕ အမုန္းေတြကိုလက္ခံစရာမလိုဟုသူေတြးထားမိသည္။သို႔ေသာ္အေျခေနကျခားနားစြာပင္ ယြင္ဟန္ကသူတို႔ႏွင့္အေဝယကိုထြက္သြားေတာ့မည္တဲ့။ယြင္ဟန္သိသြားသည္ေၾကာင့္လား.....ဒီေလာက္ျမန္ျမန္ႀကီးေလ။
******
ယမန္ေန႕ညကျဖစ္သည္။
ႏြားနို႔ခြက္ပူပူကေလးအားကိုင္ရင္း တစ္ကိုက္စာကိတ္တုန္းလွလွကေလးမ်ားယူကာ ယြင္ဟန့္အၾကည့္တို႔ကအေပၚထပ္ဆီသို႔။ ယခုခ်ိန္ဆိုေအးခ်မ္းစြာအိပ္စက္ေနမည့္ မိမိ၏ၾကင္နာရသူကို ႏွိုး၍ ညစာအတြက္ ႏြားနို႔ခြက္ကေလး တိုက္ရဦးမည္။ထိူအေတြးနဲ႕အတူ ယြင္ဝန္ရဲ႕အထူအပါးညီညီႏႈတ္ခမ္းကေလးဟာေကာ့ၫြတ္သြားရသည္။
အိပ္ခ်ိန္တိုင္း တံခါးခ်က္ ခ်အိပ္ေလ့မကွိတဲ့ခ်စရသူရဲ႕အခ်န္းတခါးေလးကိုယြင္ဟန္ အသာဖြင့္လိုက္သည္။ၾကင္နာရသူမနိုးေစရန္ရည္႐ြယ္၏။သို႔ေသာ္ျငားျမင္လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းက သူ႕ကိုေသဖို႔ရာအတြက္လုံေလာက္ေစသည္။ႏွလုံးသားကိုဓါးထက္ထက္ႏွင့္ အခ်က္ေရမ်ားစြာ ထိုးႏွက္ေနသည့္ႏွယ္။
ျမတ္နိုးရသူ၏ မပိုင္ဆိုင္နိုင္မွန္းသိေလေသာႏႈတ္ခမ္းပါးရဲရဲသည္.....အခ်စ္ဆုံးသူငယ္ခ်င္းဆိုသူရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းထူထူထဲဝယ္ျမဳပ္တစ္ခါေပၚတစ္လွည့္ ။မ်က္ဝန္းအိမ္၌ မ်က္ရည္ၾကည္ၾကည္မ်ားသည္ မဖိတ္ေခၚပါပဲဝင္ေရာက္လာျပန္သည္။ထိုျမင္ကြင္းကိုဆက္ၾကည့္လွ်င္ယြင္ဟန္ ၏ႏွလုံးခုန္သံရပ္တန့္သြားရလိမ့္မည္။
မ်က္ရည္တို႔အားအညွာတာမဲ့စြာဆြဲသုတ္ပစ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္တိုးသဲ့သဲ့ၾကားေနရတဲ့ခ်စ္ရသူအသံက သူေျခလွမ္းေတြကိုရပ္တန့္လိုက္ေစျပန္သည္။
"ယြင္ဟန္....သိသြားရင္ငါ့ကိုမုန္းသြားေလာက္လားဟင္.....ငါ.....ငါသူမုန္းတာမလိုခ်င္ဘူး....ငါသူ႕ေပၚမတရားသလိုျဖစ္သြားသလား"
ယြင္ဟန္ေအာ္ေျပာလိုက္ခ်ငိပါသည္။ မမုန္းပါဘူး။ကိုယ္မပိုင္နိုင္မွန္းအစထဲကသိၿပီးသားမို႔မမုန္းပါဘူးေကာင္ေလးရယ္။ ဒါေပမဲ့ေလ မေမွ်ာ္လင့္သင့္တာကိုေမွ်ာ္လင့္ေနမိတဲ့ကိုယ့္ႏွလုံးသားကိုေတာ့မုန္းရဲ႕။
ထို႔ေနာက္ထိုေနရာေလးမွအေဝးကိုထြက္လာခဲ့မိသည္။ ႏြားနိုႏွင့္ကိတ္မုန့္လင္ပန္းေလးအားေလးမေမ့ခဲ့ပါေခ်။
ဆက္ရန္
❤Chan Lae❤
ယြင္ဟန္ရဲ႕ခံစာခ်က္မ်ိဳးက ခံစားဖူးတဲ့သူပဲသိပါလိမ့္မယ္ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ခ်င္တဲ့လူနဲ႕ ကိုယ္သိပ္ခ်စ္တဲ့သူငယ္ခ်င္းေမတၱာမွ်ေနတာကိုၾကည့္ရတဲ့ေဝဒနာက မေသးပါဘူး။ေနာက္ၿပီးေရွာင္း ေနရာကေနဆိုရင္လဲ အေတာ္ပင္ပန္းမွာပါပဲ။ ကိုယ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ့လူနဲ႕ ကိုယ္တန္ဖိုးထားရတဲ့သူငယ္ခ်င္းယွဥ္ၿပီးေ႐ြးရတဲ့အခါသိပ္ကိုပင္ပန္းပါတယ္။ဥပမာ ေဖေဖနဲ႕အတူေနမလား ေမေမနဲ႕အတူေနမလားေ႐ြးခိုင္းေနသလိုမ်ိဳးေပါ့။
Chan lae ဒီအပိုင္းကိုသိပ္အားမရပါဘူး အဲ့ေတာ့ ကိုယ့္babyေလးေတြလဲေပါ့တယ္ထင္ရင္ဆားစြက္ၿပီးဖတ္ပါကြယ္🤧🤧🤧