រឿង ទាសករម៉ាហ្វៀចន🥀
ភាគ9
ពេលព្រឹកប្រលឹមព្រះអាទិត្យរះបញ្ជេញពន្លឺពេញផ្ទៃមេឃក្រឡែកមកមើលភូមិគ្រឹះចនឯណេះវិញកំពុងតែមានមនុស្សពីរនាក់កំពុងតែគេងអោបគ្នាយ៉ាងស្អិតរមួតដូចក្លាយជារូបកាយតែមួយទៅហើយកំពុងតែលង់លក់និងដំណេករបស់ខ្លួនទាំងមិនកម្រើកអ្វីសូម្បីតែបន្ទិច
"ន៎ែ!!ក្រោកឡើងឯងចង់ដេកដល់ស្មានណាទៀត យើងយកឯងមកនេះមកធ្វើជាកញ្ជះរបស់យើងមិនមែនយកមកធ្វើជាម្ចាស់តូចទេអាក្មេងបម្រើ" បើកភ្នែកមកមិនទាន់អ្នកមាននាមជាចាហ្វាយក៏បានហារមាត់ស្តីឱ្យទាំងទើបតែក្រោកពីដំណេកមិញនេះ
"ហឹម...លោក!!តើនេះម៉ោងប៉ុន្មានហើយនិង.." ថេយ៍ក៏បានក្រោកមកទាំងញីភ្នែកដូចកូនក្មេងកាយវិការបែបនេះធ្វើឱ្យជុងគុកខ្នក់ខ្នាញ់និងថេយ៍ចង់តែចាប់អុកឱ្យបាក់គ្រែតែគេក៏បានធ្វើចរិកកាចៗសម្តីគ្មានអនាម័យទៅវិញ
"ហើយគ្រាប់ភ្នែករបស់ឯងមិនបើកមើលទេហេ៎សថាម៉ោងប៉ុន្មានហើយ!!ប្រញាប់ទៅធ្វើការរបស់ឯងទៅកុំឱ្យយើងប្រើហឹង្សារទាន់ឱ្យសោះ!!" ជុងគុកនិយាយទាំងសម្លេងមាំៗរឹងកំព្រឹសស្តាប់ទៅវាគួរឱ្យខ្លាច
មិនចាំយូរថេយ៍គ្រាន់តែឮបែបគេក៏ប្រញេបប្រញាប់ទៅធ្វើការរបស់ខ្លួនបើនៅតែអង្គុយស្កុកបែបនេះទៀតរពាត់ឡើងខ្នងមិនខានទេ...បន្ទាប់មកគេក៏បានធ្វើការរបស់ខ្លួនដូចសព្វមួយដងតែលើកនេះគេធ្វើការរៀងធ្ងន់.កបន្ទិចដោយសារតែជុងគុកជាអ្នកបញ្ជាឱ្យធ្វើ
"នេះ ឯងជួយជូតឱ្យស្អាតផង ព្រោះអីថាការងារនេះវាជារបស់ឯង ជូតឱ្យស្អាតហាមឱ្យមានដីប្រលាក់សូម្បីតែបន្ទិចឮទេតែលោកម្ចាស់ឃើញងាប់មិនខានទេឯង" អ្នកបម្រើម្នាក់នៅក្នុងភូមិគ្រឹះក៏បាននិយាយទាំងមិនពេញចិត្តទៅកាន់ថេយ៉ុងទាំងពេបមាត់ពេប.ក
"បាទ បងខ្ញុំដឹងហើយ..."ថេយ៉ុងគេមិនមាត់ហើយគេក៏បន្តធ្វើការរបស់ខ្លួនឃ្លានស្ទើរតែដាច់ពោះទៅហើយព្រះអើយអ្នកណាទៅស្មានដល់ទៅលោកការងារនៅក្នុងភូមិគ្រឹះនេះគេធ្វើទាំងអស់
ពេលថ្ងៃក៏ឈានចូលមកដល់កិច្ចការរបស់ថេយ៉ុងគេក៏បានធ្វើរួចរាល់ទាំងហត់ទាំងឈឺស្ពឹកពេញខ្លួនដោយសារតែធ្វើការហួសកម្លាំងជ្រុល គេក៏បានដកដង្ហើមធំគិតទៅលើរឿងជីវិតរបស់ខ្លួនហេតុអីបានជាមកត្រូវជួបរឿងបែបនេះ
"ថេយ៍..ឯងជួយយកអាហារឱ្យលោកម្ចាស់បន្ទិចបានទេកុំនៅទំនេរធ្វើខ្លួនឥតប្រយោជន៍"ពេលនោះម៉ែដោះក៏បានស្រែកហៅថេយ៍ឱ្យយកអាហារទៅឱ្យជុងគុកនៅឯក្រុមហ៊ុនព្រោះតាំងតែពីប្រលឹមគេមិនបានញុាំអីទេ
"តែ..ម៉ែដោះខ្ញុំមិនហ៊ាននោះទេ ហើយចុះរាល់ដងគាត់មិនដែលឱ្យយកអាហារឱ្យចុះថ្ងៃនេះមិចចឹងវិញម៉ែដោះ"ថេយ៍ក៏រកនិយាយបដិសេដគេមិនហ៊ានទៅទេគេខ្លាចបុិគុក
"ស្អីឯងក៏លេងរឹកសម្បើមម្ល៉េះម៉ែដោះប្រើប៉ុណ្ណឹងសោះមិនចង់ទៅ បានម៉ែដោះប្រើយកអាហារឱ្យលោកម្ចាស់ប៉ុណ្ណឹងទុកថាសំណាស់ហើយអានាងកុំលេងរឹកពេកឯងមកនិងមកធ្វើជាកញ្ជះរបស់គេតាហី!!"នាងណាមកពីណាក៏មិនដឹងមកដល់ភ្លាមនិយាយគ្មានដឹងក្បាលគ្មានដឹងកន្ទុយដាក់ថេយ៍ទាំងនិយាយខ្លាំងៗធ្វើតែមួយភូមិគ្រឹះនេះមានតែនាង
"បាទ ចាំខ្ញុំយកឱ្យគាត់ក៏បានដែលតែថាខ្ញុំមិនស្គាល់ក្រុមហ៊ុនរបស់គាត់នោះទេតើគួរតែធ្វើយ៉ាងមិចទៅ"ថេយ៍នៅតែរក្សារសម្លេងស្រាលស្រទន់របស់ខ្លួនមិនប្រែ
"ក៏ថេយ៍ប្រាប់អ្នកបើកឡាននៅក្នុងភូមិគ្រឹះទៅគេនិងជូនថេយ៍ទៅហើយ នេះជាអាហារដែលខេយ៍ត្រូវយកទៅឱ្យលោកម្ចាស់"គាត់ក៏បានហុចអាហារឱ្យថេយ៍ទាំងញញឹមស្រស់គាត់មើលទៅស្រលាញ់ចូលចិត្តថេយ៍ណាស់ឥឡូវ
"ចឹងខ្ញុំទៅសិនហើយម៉ែដោះ ជម្រាបលា"ថាហើយថេយ៍ក៏បានដើរចេញបាត់ទៅទាំងទឹកមុខភ័យៗស្លេកៗព្រោះអត់បាយ
#ក្រុមហ៊ុន JJK Group
ពេលមកដល់គេក៏បានងើយក្បាលសម្លឹងទៅខាងលើក្រុមហ៊ុនមួយនេះវាធំនិងវាខ្ពស់ខ្លាំងខ្លាំងណាស់សម្លឹងមើលចង់បាក់កមិនបង្អង់យូរស្រីថេយ៍ក៏បានដើរចូលខាងក្នុងក្រុមហ៊ុនត្រជាក់ចុងដៃចុងជើងគេក៏បានសួរបុគ្គលិកដើម្បីរកលោកអគ្គនាយកបន្ទាប់មកក៏មកដល់កន្លែងលេខាហើយលេខាក៏បានអនុញ្ញាតឱ្យថេយ៍ចូលទៅខាងក្នុង
តុតុ
"ចូលមក..."ពេលនោះជុងគុកក៏បានហើបមាត់ស្រែកពីខាងក្នុងមក
"......."ចូលមកដល់ស្ងាត់ជ្រៀបដូចចោរលួចសេះគេក៏បានឃើញជុងគុកបានឆ្ងោកមុខធ្វើការរបស់ខ្លួនទាំងតឹងតែងខ្លាំងណាស់
"មានការអីមែនទេ??"ជុងគុកសួរទាំងភ្នែកមិនដកពីកុំព្យូរទ័មិនដឹងថាម្នាក់នោះជាអ្នកណាទេមាត់ក៏ចេះតែសួរទៅ
"អ-អឺគឺលោក ខ្ញុំយកអាហារមកឱ្យ"ថេយ៍និយាយទាំងរដាក់រដុបគ្នាភ័យផងអីផងមុខស្លេកៗអត់ជាតិ
"ហឹម..."ជុងគុកដោយដឹងថាសម្លេងនេះជាសម្លេះរបស់នរណាភ្លាមគេក៏បានងាកខ្វាច់មកមើលយ៉ាងលឿនទាំងចងចិញ្ចើមចូលគ្នា
"អ្នកណាឱ្យឯងមកទីនេះ??"ជុងគុកសួរទាំងសម្លេងមាំគួរឱ្យខ្លាចសម្រាប់ថេយ៉ុងតែគួរឱ្យស្រលាញ់សម្រាប់admin
"គឺម៉ែដោះជ-ជាអ្នកឱ្យខ្ញុំយកមកឱ្យលោក នេះលោកឆាប់ញុាំទៅទាន់នៅក្តៅៗតែត្រជាក់អស់លែងឆ្ងាញ់ហើយ..."ថេយ៍ក៏បានរម្ងាប់ភាពភ័យខ្លាចរបស់ខ្លួនដោយជំនួសវិញនៅភាពក្លាហ៊ានហាននិយាយជាមួយជុងគុក
"បើយើងប្រាប់ថាមិនសុីឯងចង់យ៉ាងមិចជាមួយយើង អ្នកណាប្រើឯងឱ្យមកជាន់ទីនេះឆាប់ទៅវិញភ្លាម!!"គេក៏បានតបទាំងសម្តីគ្មានអានាម័យដាក់ថេយ៉ុងហើយថែមទាំងដេញថេយ៉ុងទៀតផងចំណែកឯថេយ៍ដៃម្ខាងកាន់ចានស្រាក់ដាក់អាហារទាំងនោះម្ខាងទៀតខ្ញាំជាយអាវរបស់ខ្លួន
"តែលោកញុាំបន្ទិចទៅនេះក៏រាងថ្ងៃហើយដែលញុាំតែបន្ទិចទៅកុំឱ្យឃ្លាន"ថេយ៍ក៏ប្រមូលភាពក្លាហ៊ានមកនិយាយជាមួយជុងគុកទាំងញ័រៗតិចហើយគេក៏បានអង្វរជុងគុកជាច្រើនសារដូចគ្នារហូតដល់ជុងគុកធុញ
"យើងប្រាប់ហើយថាមិនសុីមិនចេះស្តាប់គ្នាទេហេ៎ស!!ឯងជាម៉ែយើងឬយ៉ាងមិច