នៅបន្ទប់មួយដែរមានការរៀបចំតុបតែងយ៉ាងស្អាត
បើក្រឡេកទៅមើលកៅអីជិតក្បាលគ្រែយើងឃើញមាន
ក្មេងប្រុសម្នាក់អង្គុយដូចជាអស់សង្ឃឹមយ៉ាងចឹង បែប
លក្ខណៈថាគិតអីមិនចេញ ខួរក្បាលងងឹតដូចយប់។។
JiyangយកUSBមួយមកមើល សម្លឹងយ៉ាងយូរទើប
ដោតចូលក្នុងកុំព្យូទ័រចាក់មើលថាជាអី មើលដំបូងឃើញCaeraដើរចេញពីបន្ទប់លោកយាយJiyang
ហើយក៏ឃើញមានបុរសស្លៀកពាក់ខ្មៅសុទ្ធពាក់ម៉ាស
ផងពួកផងដែរJiyangមើលមិនស្គាល់នោះទេ សំខាន់
ពេលចេញមកវិញគឺធម្មតាក្នុងដៃក៏មានកាន់ស្រោមដៃ
មួយគូផងដែរ។
<<នេះបញ្ចាក់ថា..>> Jiyangនិយាយបែបដឹងថា
ឃាតករមិនមែនជាមិត្តទាំងពីរបស់គេទៀតទេ។។
Jiyangមើលសារចុះសារឡើងដើម្បីមើលពីផិនភាគ
របស់បុរសម្នាក់នោះតែគេមើលមិនស្គាល់នោះទេ តែក៏
ប្រហែលៗដូចជាធ្លាប់ឃើញតែរកនឹកមិនឃើញដដែល
ថាគេជាអ្នកណា
<<យ៉ាងមិចដែរ យើងថាប្រុសម្នាក់នោះច្បាស់ជាមានគំនុំជាមួយលោកយាយទើបធ្វើដល់ថ្នាក់នេះ>>Caera
និយាយ
<<តែយើងគ្មានភស្តុតាងចាប់វាដាក់គុកទេ ហើយឯងបានវាមកពីណា>>Jiyangសួរសម្តៅលើUSBដែរ
មានវីដីអូកាំមេរ៉ាសុវត្ថិភាព
<<យើងលួចចូលទៅបន្ទប់កាំមេរ៉ានិងហើយ ចេះសួរ
ចឹងកើត>>Caera
<<ហើយឯងយកវាបានយ៉ាងមិច!>>Jiyang
<<លួចអាប់លោតពីកន្លែងលុប អាចង្រៃនោះវាលួចលុបវីដីអូក្នុងកាំមេរ៉ាសុវត្ថិភាពច្បាស់ណាស់>>Caera
រៀបរាប់
<<មិចក៏ឯងដឹងថាមានអ្នកលុប!>>Jiyangសួរបន្ត
<<ឯងនេះ ល្ងង់ណាស់ ឯងមិនមើលយើងចូលទៅបន្ទប់លោកយាយ ហើយមិនឃើញយើងផងវាមិនលុប
សំណាងហើយដែរយើងដឹងទាន់>>Caeraអំណួតខ្លួន
ឯង ដូចមានតែឯង
<<ចឹងអ្នកនៅបន្ទប់ចុងក្រោយជាមួយយាយមិនមែន
ជាឯងទេ>>Jiyang
<<ដំបូងយើងក៏គិតថាយើងជាអ្នកចុងក្រោយដែរ តែ
បន្ទាប់ពីបានព័ត៌មានពីប៉ូលីសថា ឃាតករយកខ្នើយ
ខ្ទប់មុខជនរងគ្រោះ ការស្លាប់មិនមែនជាឧបព្វហេតុ
យើងក៏ទៅរកមើល កាំមេរ៉ា តែអត់ឃើញយើងទេ ចឹង
មានតែមានអ្នកលុប ហើយយើងរកកន្លែងរីសឺចយកមក
វិញនិងឯង មើលមិនស្គាល់បុរសម្នាក់នោះក៏យកមកឲ្យ
ឯងមើល ក្រែងជាសត្រូវរបស់ឯង>>Caeraរៀបរាប់
តាមដំណើររឿង
<<យើងមើលមិនស្គាល់ទេគ្រាន់តែប្រហែល!!>>
Jiyangឆ្លើយ។។មិនអស់ចិត្តក្រោយពីCaeraចេញ ទៅបាត់Jiyangក៏ទៅផ្ទះJifungដោយមិនបានប្រាប់
អ្នកណាឲ្យដឹងឡើយ មកដល់ចូលទៅខាងក្នុងប្រុងនិង
គោះទ្វាបន្ទប់
<<មិនអីទេ!!គ្មានអ្នកសង្ស័យយើងនោះទេ រឿងគ្រប់ យ៉ាងទៅមុខរលូនល្អណាស់>>Jifungនិយាយទូរស័ព្ទ
លឺៗដែរធ្វើឲ្យJiyangផ្អាកមិនទាន់គោះទ្វារ
<<ថ្នាំក៏បញ្ចូនទៅដល់គោលដៅហើយដែរ>>Jifung
នៅតែបន្តនិយាយ
<<យាយកញ្ចាស់នោះក៏ស្លាប់ហើយដែរ តែរឿងមួយដែរគួរឲ្យអស់សំណើចនោះគឺចៅយាយនោះបែរជាមក
ពឹងយើងឲ្យរកឃាតករឲ្យទៅវិញ>>Jifung
[ចឹងបានន័យថាបុរសក្នុងកាំមេរ៉ាសុវត្ថិភាពនោះគឺវា]
Jiyangពោលក្នុងចិត្តបន្តលួចស្តាប់នាយ
<<គឺសង្សារអាសានណា៎ សង្សារវាស្អាតដល់ហើយបើ
មានឱកាសវាមិនរួចពីកន្តាប់ដៃយើងទេ>>Jifung
សរសើរJiyangប្រាប់ទៅមនុស្សដែរខ្លួនកំពុងនិយាយ
ទូរស័ព្ទ Jiyangលឺបែបនេះរាងបុកពោះដែរព្រោះខ្លួន
មកតែម្នាក់ឯងផង
រីងៗៗ~~សំឡេងទូរស័ព្ទរបស់Jiyangក៏រោទ៍ធ្វើឲ្យអ្នក
ខាងក្នុងចាប់អារម្មណ៍
<<អ្នកណា!!(ក្រាក)ឯងទេហេ៎ស>>Jifungស្រែក
សបើកទ្វាក៏និយាយ Jiyangងាកក្រោយចង់រត់ចេញពី
ទីនេះ
<<ចង់ទៅណា!!>>Jifungចាប់Jiyangជាប់មិនឲ្យ
រត់រួច
<<លែងយើង!!យើងប្រាប់ឲ្យលែងយើង>>Jiyang
ស្រែកពេលត្រូវនាយចាប់អូសចូលបន្ទប់
ផឹប~~
<<អ៊ួយ!!>>Jiyangស្រែកពេលត្រូវនាយក្រវាត់ទៅ
លើពូកមួយទំហឹង មិនចាំយូរនាយក៏ឡើងទ្រោមពីលើ
Jiyangមិនឲ្យរើរួច
<<អូនមកលួចស្តាប់គេនិយាយទូរស័ព្ទបែបនេះមិនល្អ
ទេណាពៅ!!>>Jifung
<<អូនក្បាលឯងស្អី ឆាប់លេងយើង>>Jiyangនៅតែរើបម្រាស់
<<ឈ្លើយណាស់តើ គួរប្រដៅឲ្យស្គាល់យើងម្តងហើយ
ទើបបាន>>Jifung
<<អាយ~~!!លេងយើងអាចង្រៃ>>Jiyangស្រែក
ពេលត្រូវនាយឱនមកបឺតកញ្ចក់កញ្ចឹងក៏ខ្លួន
<<អ៊ួយ!!>>Jifungស្រែកពេលត្រូវនាយតូចខាំស្លឹក
ត្រចៀក បានឱកាសJiyangក៏ងើបរត់ចេញពីនាយ
មិនដឹងទៅខាងណាក៏ចូលទៅក្នុងបន្ទប់ទឹក បិទទ្វា
ចាក់សោរជាប់
ផាំងៗ~~
<<បើកទ្វារ ឯងគិតថាឯងធ្វើបែបនេះអាចរួចខ្លួនពីយើងបានហេ៎ស>>Jifungគោះទ្វារផាំងៗស្រែកខ្លាំងៗឯ
Jiyangនៅខាងក្នុងក៏ខំចុចខលទៅHaoxuan
<<លើកទៅៗ!!>>Jiyangនិយាយ ព្រោះកាន់តែភ័យ
<<ហាឡូអូនសម្លាញ់!!>>Haoxuan
<<ជួយ..>>Jiyang
គ្រាំង~~
<<អត់ទេលេងយើង អាចង្រៃ!!>>Jiyangស្រែកទម្លាក់ទូរស័ព្ទចោល
<<គិតថារត់រួចពីយើងហេ៎ស!>>Jifungចាប់ដៃនាយ
តូចជាប់
<<ជួយផងបងសានជួយខ្ញុំផង!!>>Jiyangស្រែកឲ្យ
នាយជួយ
<<មិចបាច់ស្រមៃចង់ឲ្យវាមកជួយនោះទេ មកសប្បាយ
ជាមួយបងមកណា>>Jifungក៏ចាប់ទាញJiyang បោះទៅលើគ្រែម្តង ហើយក៏ឡើងទៅទ្រោបពីលើនាយ
តូចទៀត
<<អត់ទេ ជួយផង!!បងសានជួយខ្ញុំផង>>Jiyang
ស្រែកហៅតែឈ្មោះHaoxuanមិនឈប់។ធ្វើឲ្យនាយ
Jifungខឹងខ្លាំងមែនទែន ក៏ដាក់នាយតូចមួដៃកណ្តាល
ពោះ
<<អ្ហឹក..!>>Jiyangបញ្ចេញសំឡេងដែរត្រូវគេវៃចុកអួលហើយក៏សន្លប់បាត់មាត់ឈឹង Jifungឃើញបែប នេះក៏មិនឈប់ត្រឹមនិងដែរ គេក៏ចាប់ផ្តើមដោះអាវនាយ
តូចរាងកាយខាងលើរបស់នាយតូចក៏លេបទឹកមាត់
ដែរ
<<សង្ហារអីក៏សង្ហារម្លេះពៅមាស!!ចុះទម្រាំតែខាង ក្រោមទៀតនោះ>>Jifungនិយាយសរសើររាងកាយ
នាយតូច ហើយក៏ចាប់ផ្តើមថើបបំបោសអង្អែលទ្រូង
ពោះ កញ្ចឹងក៏ និយាយរួមគ្រប់កន្លែងតែម្តង ប្រុងនិង
សម្រាត់ខោនាយតូចទៅហើយ ក៏មានអ្នកចាប់ទាញគេ
ថយក្រោយផ្ងារក្រោយ មិនចាំយូរHaoxuanក៏ឡើងលើនាយJifungវាយមិនដកដៃ
<<ចង្រៃ!!ឯងហ៊ានណាស់>>Haoxuanនិយាយនិង
វាយមិនដកដៃដដែរ គ្មានបានឲ្យJifungតដៃទាន់វាយ
រហូតដល់បែកមុខបែកមាត់នាយនោះទើបប៉ូលីសមក
ចាប់គេជាប់
<<លែងខ្ញុំ ខ្ញុំប្រដៅវា!!>>Haoxuanប្រឹងរើ
<<លោកទៅមើលក្មេងម្នាក់នោះសិនទៅគេសន្លប់បាត់
ហើយ>>ប៉ូលីសនិយាយសម្តៅលើJiyangទើប
Haoxuanភ្ញាក់ខ្លួន ហើយក៏ប្រញាប់រត់ទៅលើ Jiyang
<<Ji Jiដឹងខ្លួនឡើង!!Ji>>Haoxuan
<<អ៊ួយ!!បងសាន>>Jiyangស្រែកបន្តិចព្រោះមិនទាន់បាតឈឺ បន្ទាប់ពីឃើញHaoxuanអោប
នាយយកម៉ងមិននិយាយអីច្រើន
<<អស់អីហើយ កុំខ្លាចណា កុំខ្លាច!!>>Haoxuan
និយាយលួងលោមរំងាប់អារម្មណ៍ភ័យរបស់Jiyang
Haoxuanក៏ដោះអាវខ្លួនឲ្យJiyangពាក់
<<តោះទៅក្រៅ!!>>Haoxuanក៏នាំJiyangទៅ
ខាងក្រៅបន្ទាប់ពីទទួលបានការលួងលោមពីនាយ
Jiyangក៏រំងាប់ការភ័យរបស់ខ្លួនបានខ្លះ។ចំណែក
ឯJifungក៏ត្រូវប៉ូលីសចាប់ខ្លួនពីបទជាឃាតករសម្លាប់
លោកយាយJiyang និងជាអ្នកចែកចាញគ្រឿងញៀន
ដែរប៉ូលីសតាមរកអស់1ខែទៅហើយ ទើបតែចាប់បាន
និងពីបទ រំលោភបំពានរាងកាយអ្នកដ៏ទៃ ទីបញ្ចប់ Jifungក៏ត្រូវជាប់ពន្ធធានាគាអស់មួយជីវិត។។ឯ
Jiyangក៏កាត់ចិត្តបានរស់នៅបែបជីវិតសាមញ្ញវិញ
ទោះម្នាក់ឯងក៏នៅមានសង្សារសំណព្វចិត្តដែរមកលេង
រាល់ថ្ងៃដែរ។។
នៅក្នុងផ្ទះរបស់Jiyangពេលនេះក៏កំពុងតែមានគូ
ស្នេហ៍មួយគូដេញប្រលែងគ្នាមិនឈប់។។
<<កុំឲ្យបងចាប់បានឲ្យសោះណា!!>>Haoxuan
<<អៀក!!ខ្ពើមណាស់ បើចាប់ខ្ញុំបានចាំឲ្យថើបទៅ>> Jiyangក៏ឆ្លៀតឌឺHaoxuan
<<ចឹងបងលេងមែនទែនហើយណា!!>>Haoxuan
ថាហើយក៏ដេញចាប់Jiyangរត់បែកញើសសស្រាក់
<<អាយ~~!!>>Jiyangស្រែកពេលត្រូវនាយចាប់
បានHaoxuanដាក់ខ្លួនអង្គុយលើសាឡុងមួយ
ទំហឹងដោយទាំងJiyangទៀត Jiyangក៏បានអង្គុយ
លើភ្លៅនាយ
<<ហេ៎ បងធ្វើអីនិង>>Jiyangស្រែកពេលនាយឱនមកជិតមុខខ្លួន
<<អៅ!!ភ្លេចថាខ្លួននិយាយអីហើយមិញ>>Haoxuan
<<គឺ..>>Jiyangរកលេស
<<កុំបោកបងថាមិចត្រូវតែចឹង!!>>Haoxuanថា
ហើយក៏ថើបថ្ពាល់នាយតូចមិនដឹងប៉ុន្មានរយខ្សឺទេ។
<<ហ៊ួយ បានហើយៗ!!>>Jiyangឃាត់នាយ
<<បងមិន..>>Jiyangប្រុងនិយាយតែក៏ត្រូវនាយចាប់
ថើបបំបិទមាត់មិនឲ្យនិយាយអីបាន
ផាច់ៗៗ~~Jiyangក៏ទះស្មារនាយខ្លាំងៗដោយតែ
នាយចាប់កគេជាប់ងើបមិនរួច Haoxuanបឺតកញ្ចក់
ទម្រាំតែអស់ចិត្តគឺJiyangវិះតែដាច់ដង្ហើមដូចគ្នា។។
<<បងឯងឆ្កួតទេហេ៎ស!!>>Jiyangនិយាយហើយជូត
មាត់ខ្លួន តែក៏ត្រូវនាយចាប់បឺតមាត់ម្តងទៀតកុំឲ្យមាត់
មានសេរីភាពប៉ិនជេពេក
<<បង!!>>Jiyangចង្អុលមុខនាយនិយាយអីមិនចេញបន្ទាប់ពីមាត់មានសេរីភាព Haoxuanក៏ញញឹមឌឺ
<<ឈប់លេងជាមួយបងហើយ!!>>Jiyangក៏ធ្វើជាងរ
ងើបដើរចេញ
<<Ji ទៅណាចាំបងផង>>Haoxuanក៏ដើរទៅតាម
Jiyang ប្រាវ~~មិនបានប្រយ័ត្នJiyangក៏ដើរប៉ះនិង
ថូផ្កាមួយធ្វើឲ្យធ្លាក់បែក
<<ថូផ្កា!!>>Jiyangក៏អង្គុយចុះសម្លឹងមើលថូនោះទាំងសោកស្តាយ ហើយក៏រើអំបែងវា Haoxuanក៏ជួយរើសប្រុងយកទៅក្រវាត់ចោលហើយ Jiyangឃាត់
កុំយកចោលឲ្យមកខ្ញុំ
<<បើមិនចោលអូនយកទៅណា>>Haoxuan
<<ផ្គុំឡើងវិញ>>Jiyangថាហើយក៏យកអំបែងថូពី
ដៃHaoxuanទៅដាក់លើតុ
<<កុំអី ទិញថ្មីទៅ!!ចាំបងនាំទៅ>>Haoxuan
<<អត់ទេ!!ខ្ញុំចង់បានវា>>Jiyang
<<ហេតុអី!!ថូបែបនេះនៅផ្សារមិនខ្វះទេ>> Haoxuan
<<នេះជារបស់ខ្ញុំនិងZhanទិញជាអនុស្សាវរីន៍ជាមួយ
គ្នា ទោះថូផ្សេងមានរូបរាងដូចឬស្អាតជាងវាប៉ុណ្ណាក៏
មិនមានតម្លៃដូចថូនេះដែរ!!>>Jiyangរៀបរាប់ហើយក៏
ចាប់ផ្តើមផ្គុំវាចូលគ្នាវិញ
<<អ៊ួយ!!>>Jiyangមិនបានប្រយ័ត្នក៏មុតដៃនិងអំបែង
ថូនោះ
<<ឃើញទេ ឈាមហើយមើលបងមើលតិចមើល>>
Haoxuanនិយាយនិងជួយបិទបង់កន្លែងម្រាមដៃដែរ
មុត
<<និយាយចឹង តាំងពីថ្ងៃដែរអូនឈ្លោះជាមួយZhan
អូននិយាយរកZhanវិញឬនៅ>>Haoxuanបិតបង់
បណ្តើរសួរបណ្តើរ
<<អត់ដែលទេ!!>>Jiyangនិយាយនិងទម្លាក់ទឹកមុខ
<<ចឹងអូនមិនសាកខលទៅលេងគេសាកមើល>>
Haoxuan
<<ខ្ញុំគ្មានមុខអីទៅនិយាយជាមួយគេនោះទេ>>
JiyangបែបSad Sad
<<សាកសិនបានដឹង យ៉ាងណាក៏ជាមិត្តមិចនិងអាចខឹងអូនរឿងប៉ុននិងនោះ អូនចង់បាត់បង់មិត្តអូនដោយ
សារអូនគិតបែបនេះហេ៎ស>>Haoxuanញ៉ុះញ៉ង់
ឲ្យJiyangមានភាពក្លាហាន
<<ខ្ញុំនិងសាក!!>>Jiyang
Tobe continue...
P♡