Andrew kızın küçük ve biraz tombul ellerinin, çocuk gibi eli vardı karısının, çıplak gövdesinde gezinmesiyle arayı tekrar ısıttıklarını anlamıştı.
"Neden bu kadar sinirlendin Bilge?"diye sordu karısının belini severken. Bilge iç çekti,"Sadece korkuyorum."dedi. "Lordlar, soylular, kadın erkek fark etmiyor Andrew," kafasını biraz geriye yaslayarak çenesini kaldırıp Dük Andrew 'e baktı. Andrew kafasını kıza eğip gözlerine baktı. "Dinliyorum,"diye fısıldadı.
"Herkes bir diğerini aldatıyor, aldatması için onu ayartmaya çalışıyor. Ben korktum, yatak odamıza bile gelmedin. Atilla'yı üç gün kucağına almadın, korktum."
Andrew normalde kıza kızardı ancak tekrar kavga etmek istemiyordu. Bu yüzden sustu. Kelimelerini biraz daha kafasını eğip kızı öpmeye başlayarak akıtmayı tercih etti ve onu öpmeye başladı.
Yavaşça tekrar üstüne çıktı ve dudaklarını rahat bırakıp fısıldıyarak,"Seni asla aldatmam."dedi. Bilge iç çekti,"Bende seni asla aldatmam ama bir daha lütfen Andrew, yirmi dört saat gibi uzun süreler boyunca beni de, oğlunu da," kafasını hafifçe kaldırıp dudaklarına ufak bir öpücük kondurdu,"Bu yatağı da boş bırakma."
Andrew kızın çenesine oradan da boynuna bir öpücük kondurdu.
Bilge gıdıklanınca kahkaha attı ve Andrew'in bu hoşuna gitti. O yüzden boynunu daha fazla öptü.
Bilge"Dur dur!"dedi. "Bir şey diyeceğim!"
Andrew kafasını kaldırıp,"Beş saniyen var!"dedi çapkınca.
"Odanda bir dilsiz uşak var,"dedi Bilge keyifle. "Üstünde örtü var ve senin yer cücesi o örtüyü kaldırmama izin vermiyor. Ne o?"
Andrew kaşlarını çattı,"Sen benim odamı benden gizli teftişe mi gittin?"
Bilge kafasını iki yana salladı,"Sen buna teftiş diyorsun bense basit bir göz gezdirme."
Andrew işte şimdi kızmıştı."güvensizlik duygun," kendisini yana attı. "Beni öfkelendiriyor!"Bilge örtüyü göğüslerine sabitleyerek doğruldu. "Öfkelenmeye bahane arama genç adam, Jennifer'ın ikimize yaşattıkları ortada!" O da sinirlendi. "Tüm çalışanların o aşifte gibi!"
Andrew kafasını çevirip kıza baktı,"İyi bir dayağı hak ediyorsun Bilge."
"Yani deneyebilirsiniz ancak fazla zarar vereceğinizi sanmıyorum."diyerek omuz silkti Bilge.
Andrew göz devirdi,"Şu lanet stilini bir öğrenseydim."
"Judo bu Andrew,"dedi Bilge gülümseyerek. "Ben Judo kullanıyorum genelde benden cüsseli kişilere karşı. Saldırı zamanı ise daha çok mixed martial arts yani karma dövüşü kullanıyorum. Hızlı, dengeli ve-Ay!" Aniden Andrew'in yataktan onun üstüne atlaması ile cümlesini tamamlayamadan yatağa sırt üstü yapıştı.
"Şu an Leydi Bilge Daisy," erkekliğini kızın derinliklerine doğru itip onu inletti. "Hangi dövüşü kullanacaksınız peki?"
Bilge gözlerini belerterek,"Neden erkekliğin daha büyük gibi geliyor şu an?"diye sordu. Dişlerini sıktı.
"Çünkü leydim,"diyerek kızın göğüslerine eğildi ve sertleşmiş meme ucunu dişlerinin arasına alarak kendisine doğru çekti. "Ben seksin de, sevişmenin de kitabını yazmış biriyim."diyerek geri bıraktı.
Bilge güldü. Genç adam kızın güldüğünü görünce kafasını kaldırarak ona baktı, usul usul izledi,"Gülüşünüz Leydim."diye fısıldadı. "Afrodite'e mezarında acı çektiriyor."
Bilge yutkundu. "teşekkür ederim lordum," fısıldadı ve Andrew kızın dudaklarını öptü.
**
Bilge onun gözlerini yummuş koridorda sürüklemesine,"İşkillenmeye başlıyorum!"diye kızdı.
Andrew güldü,"Leydim, siz gerçekten huysuz bir kadınsınız."
Bilge ofladı,"Karanlık hoşuma hiç gitmiyor Andrew. Nefret ediyorum,"
Andrew kızın saçlarını öptü,"Korkuyor musun karanlıktan?"
Bilge çenesini havaya kaldırıp,"Hayır sadece sevmiyorum."dedi.
Andrew erkeksi bir şekilde gülümsedi,"Korkuyorsun, tamam. Korkma sevgilim, kahraman şövalyen yanında. Ben Kral ve Kraliçenin en güçlü on şövalyelerinden biriyim."
Bilge güldü,"Hiç savaşa gittin mi ki sanki?"
Andrew kızı yavaşça çalışma odasına sokarak,"İngiltere Napolyon teslim olduktan sonra savaşa fiilen girmedi leydim, ancak ben Napolyon savaşlarına bizzat katıldım. Genç bir delikanlıydım."dedi.
Bilge kıkırdadı,"Hâlâ delikanlısın sevgilim neden kendine böyle diyorsun?"
Andrew duyduğu cümleyle gözlerine inanamadı. Yaşadığı dönemde, şehirde, ülkede hiçbir leydi böyle bir bel altı espiriyi kocasına, hele ki Kral'a meydan okuyacak cinsten güçlü ve soğukkanlı kocasına, asla yapmaz, yapamazdı.
Ve hiçbir keyfinin zeka seviyesi bu derece ince espiri yapmaya yetmezdi, yani Andrew rastlamamıştı.
Bilge adam susunca gözündeki bantla ne yaptığını ya da yüzünü görmediğinden,"Sen kaç yaşındaydın?"diye sordu.
Andrew homurdanarak kızın arkasına geçip elini ipek banda koydu."otuzdan sonrasını saymadım Bilge."
"Neden Atilla sana baba yerine dede der diye mi korkuyorsun?" Bilge açılan gözlerini kırpıştırıp,"Şükür Allah'a,"dedi.
Andrew,"Allah,"diye aynı şekilde telaffuz etmeye çalıştı. "Neyse,"boğazını temizledi ve kızın yanına geçerek masasının yanında, büyük kitaplığın hemen önündeki dilsiz uşağı işaret etti. "Neden bunca gün odamdan çıkmadım, biliyor musunuz Leydim?"dedi ve dilsiz uşağa doğru yürüdü.
Bilge beyaz bir örtüyle kapatılmış şeyin ne olduğunu anlamadı, zira örtünün etekleri yerleri süpürüyor, hiçbir şey görünmüyordu.
"Bu da ne?"
Andrew beyaz örtüyü tutup havaya kaldırdı. "Bu,"dedi Bilge'ye bakışlarını çevirip,"Seninle yarın katılacağımız kostüm balosunda giyeceğin elbisen için dış korsen sevgilim."
Bilge hayran hayran bakışlarıyla kaşlarını kaldırdı. "Bunu aldın mı?"
Andrew güldü. Karısına yaklaşıp,"Almadım Daisy,"dedi. "Ustası ile birlikte yaptım, bizzat, her taşı tek tek ellerimle koydum."
Bilge dudaklarını dişledi,"Albert,"dedi. "Bu çok güzel,"
Andrew kızın dibine girip yanaklarını tuttu ve kafasını kaldırarak dudaklarına eğildi. Çapkın ve muzip şekilde sırıttı,"Sen az önce bana ne dedin?"
Bilge adamın yanaklarını tutan ellerine ellerini götürüp okşadı,"Albert değil misin?"diye fısıldadı.
"Andrew Albert Windsor."
Yutkundu adam.
Bilge ellerini adamın kollarına kaydırdı,"Bu güzel hediye için Romeo,"
Andrew kızın hitap şekliyle gözlerini yumdu ve yandan gülümsedi. "Dinliyorum sevgilim,"
Bilge güldü,"Senin dudaklarınla, dudaklarım günahtan arındı."
"Seni küçük tatlı hırsız,"dedi Andrew sakince,"Önce kalbimi sonra benim repliğimi çaldın."
Bilge'nin Romeo'nun cümlesini söylemesine atıf yapmıştı.
Bilge gülümsedi,"Romeo, sevgilim. Erkek olmak zorunda değil."
Andrew gözlerini yumdu "Öyleyse şimdi,"dedi Juliet'in lafını söylemeye başlayarak,"günah dudaklarımda kaldı,"
Bilge hatırlamaya çalıştı piyesin devamını. Hatırladığı gibi adamın lacivert gözlerine farklı bir aşkla baktı. "Öyleyse ver bana günahımı geri."
Andrew kızın cümlesiyle dudaklarını birbirine bastırarak kokusunu içine çekti.
Genç çift aşklarını dokunuşları ve dudaklarıyla birbirlerine akıttı.
**
Andrew kardeşini dinledikten sonra,"Demek ki karma denilen şey gerçekmiş."diye mırıldandı.
Edward,"karma mı?"diye sinirle güldü. "Andrew karma değil bu, nesilden nesile, babadan oğla devam etmiş APTALLIK."
Öfkeyle fabrikanın onlara ait odasında bir ileri bir geri yürüyordu. "Ben asla," elini sarı saçlarına geçirip öfkeyle dağıttı. "AHH!"
Andrew iç çekti,"Luke ile Rosa, Andrew ile Jennifer ve şimdi de Edward ile Anna-"
"ALMA O KALTAĞIN ADINI!"diye bağırdı Edward öfkeyle abisine.
Andrew gözlerini açtı, Edward ilk defa bu kadar öfke doluydu, ilk defa öfke dolu değildi evet,
Ama,
İlk defa,
Bu kadar,
Çok,
Öfke doluydu.
"O çocuk benden değil!"
Andrew omuz silkti,"Kendine ait toprakların var, benim ölmemi ya da unvanı sana vermeme gerek bile yok. Sen de bir düksün, evlenebilirsin."
"İSTEMİYORUM! MAHALLE AŞİFTESİ ANNA İLE EVLENMEK İSTEMİYORUM!"
Andrew yeşil gözleriyle alev atan kardeşini kısık gözlerle inceledi,
İnceledi,
İnceledi ve bu tavrı daha önceden bildiğinden aniden sordu,
"sen birine aşık olmuşsun."
**
BU BÖLÜMÜ DEPREM ENKAZINDA KUZENİNDEN GÜNLERCE HABER ALMAYIP, BUGÜN KONYA'DA OLDUĞUNU ÖĞRENEN OKUYUCUMA ADIYORUM!
BAŞIMIZ SAĞ OLSUN,
GERÇEKTEN,
DEPREMZEDE OKUYUCULARIM, HAYATINI KAYBEDEN ON BİNLER,
RABBİM HEPİMİZE, HEPİNİZE YARDIMCI OLSUN.
VEFAT EDENLERİN RUHU ŞAD OLSUN,