"မင်းတို့ကမစောလွန်းဘူးလား ကျောင်းဖြင့်မပြီးကျသေးဘဲနဲ့ကို။"
"ဟုတ် ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ဆုံးဖြတ်ပြီးသွားပါပြီ။"
"ဘာ!..."
"ယောင်းဝင်မပြောနဲ့ ကိုယ်ပဲသေချာပြောပြလိုက်မယ်။"
ထယ်ယောင်း တစ်ကယ်ပင်ပြောစရာမရှိတော့အောင်ပင်ဖြစ်ရသည်။ဘယ့်နှယ် နှစ်ယောက်ဆုံးဖြတ်တာတုန်း။တစ်ကယ်ဆို သူတစ်ယောက်တည်းဖြစ်နေတာမဟုတ်ဘူးလား။
ဟား...တတ်လည်းတတ်နိုင်တဲ့ အယုတ်တမာလေးပဲ။
"အဲ့တော့ နောက်အပတ်ထဲငါတို့လူကြီးတွေက မင်းတို့မင်္ဂလာပွဲကိုကျင်းပပေးရမယ်ပေါ့။"
"ဟုတ်ပါတယ်။ကျွန်တော်တို့ လက်ထပ်ပြီးသွားရင်လည်း အဖေတို့ပိုင်တဲ့တိုက်ခန်းမှာသွားနေမယ်လို့စိတ်ကူးထားပါတယ်။"
"ဟုတ်ပြီလေ မင်းမိဘတွေကိုညကျရင် ဦးလေးပြောလိုက်မယ်။မင်းတို့က ကိုယ့်ကျောင်းစာကိုယ်သာအာရုံစိုက်ကြ။အဲ့တော့လည်း နောက်အပတ် ပိတ်ရက်ကျရင်မင်္ဂလာပွဲဖြစ်အောင် လုပ်ပေးတာပေါ့။တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ကလည်း စိတ်ဆိုးစိတ်ကောက်ပြီး မလုပ်သင့်တာတွေမလုပ်ကြနဲ့ပေါ့။အခုအဖြစ်အပျက်တွေကို သင်ခန်းစာယူကြ ကြားကြလား။"
"ဒယ်ဒီ..."
"ဟုတ်ကဲ့ ဒါဆို ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်အနားယူပါတော့မယ်။လာ...ယောင်း ကိုယ်တို့နားကျမယ်။"
"ဒယ်ဒီ...မဟုတ်!ဟ့ မင်းဘယ်လိုဖြစ်လို့လက်ကိုအတင်းဆွဲနေတာလဲ..."
ဂျောင်ဂု လူကြီးတွေနဲ့ထယ်ယောင်းကိုမဆုံစေချင်တာအဲ့ဒါတွေကြောင့်ပါသည်။အားနေ မဟုတ်ဘူး ဆိုပြီးငြင်းနေတာကြောင့် စကားကိုဖြတ်ဖြတ်ပြောရတာလဲ ခဏခဏပင်။ကင်မ်ထယ်ယောင်းက တစ်ကယ်ဆိုးလိုက်တာ...
"လူယုတ်မာကောင် မင်းဘယ်လိုဖြစ်လို့ ငါ့ကိုအမြဲဆွဲလားရမ်းလားလုပ်နေတာလဲ!!"
"ကျစ်! ငါ့ကိုခဏခဏ လူယုတ်မာလို့မခေါ်စမ်းနဲ့ထယ်ယောင်းရာ~ မင်းအဲ့လိုခေါ်တိုင်းမင်းကိုလုပ်..."
"မင်း!! ထပ်ပြောရင်ငါပစ္စည်းတွေနဲ့ကောက်ပေါက်မှာနော်။"
"ဟက်...အိမ်ထောင်သည်တွေပဲဖြစ်နေကြပြီ အခုထိအဲ့စကားတွေကိုရှက်နေတာတော့ မင်းကမဟုတ်သေးပါဘူး။အမှန်ဆို ယောက်ျားကိုအဲ့ကိစ္စက အလိုလိုက်ပေးရမှာဆိုတာ မသိတာလား။မင်းတော့ လိုသေးတယ်...နှစ်ယောက်တည်းအတူနေရရင် မင်းကိုအဲ့ဒါတွေသင်ပေးမယ်စိတ်ချ။"
"အရှက်မရှိကောင်။"
"အော...အရှက်ရှိပါတယ်ကွာ။အခုဟာက မင်းကငါ့ကိုအလိုမလိုက်လို့ပြောနေရတာ~"
Oh god သူ့ကိုအလိုလိုက်ရမယ်တဲ့။ဒင်းကို သူမှကြည့်မရတာ။ကြည့်မရတဲ့အပြင် အမြင်ကတ်ပုဒ်မပါထပ်တိုးနေတာကို အလိုလိုက်ရမယ်တဲ့။ဟာသတွေပြောနေတာတော့ မဟုတ်ပါဘူးနော်။
"ဆုတောင်းနေလိုက် ဂျွန်ဂျောင်ဂု။မင်းကိုငါ အိမ်ထောင်ဘက်လို့တောင်မသတ်မှတ်ထားတာဘာကိစ္စမျှော်လင့်နေရတာလဲ။"
"ငါ့ကိုအဲ့လောက်တောင် ကြည့်မရဖြစ်နေတာလား။"
"မင်းထင်ချင်သလိုထင်နိုင်တယ်..."
"ဟုတ်လား ထင်ချင်သလိုထင်လို့ရတယ်ပေါ့~"
ကျောင်းအင်္ကျီကြယ်သီးတွေကို တစ်လုံးချင်းဖြုတ်ပြစ်ပြီး ဘောင်းဘီခါးပတ်တွေပါဆွဲဖြုတ်နေသည်မို့ သူဘယ်ခြေလှမ်း လှမ်းနေမှန်းထယ်ယောင်းသိတာကြောင့် ရေချိုးခန်းထဲကိုအတင်းပြေးဝင်တော့ ထင်တဲ့အတိုင်းအနောက်တပ်ကြပ်မကွာပြေးလိုက်လာသည့် အယုတ်တမာလေး...
"မင်း! ထွက်သွားနော်!!"
ထယ်ယောင်းအနောက်ကိုတဖြည်းဖြည်းဆုတ်ရင်းပြောတော့ ထိုအယုတ်တမာလေးကတစ်လှမ်းခြင်းတိုးလာသည်။တံခါးကလည်း lock ချပြီးသားဖြစ်နေခဲ့ပြီ။
"အဟွန်း...shower s-- တို့ဘာတို့စမ်းကြည့်ကြတာပေါ့။"
"အနားကိုမလာနဲ့လို့!!!"
ထယ်ယောင်းရေချိုးဆပ်ပြာဘူးတွေနဲ့ကောက်ပေါက်တာကိုတောင် ဒင်းကမဖြုံတဲ့အပြင် သူ့အနားကိုရောက်လာခဲ့ပြီး ရုန်းရင်းဆန်ခတ်ဖြစ်ရပြန်သည်။သေချာတာကတော့ ထိုအယုတ်တမာလေးကသူ့ကို ထပ်ယုတ်မာခဲ့တာပါပဲ။
~~~~~
ဂျီမင်း မနေ့ကအထိုးခံထားရတာမို့ မနက်ကျတော့မျက်နှာကဖူးယောင်နေပြီဖြစ်သည်။ကျောင်းသွားဖို့ပြင်ဆင်ရင်း mask တပ်မှရတော့မည်ဖြစ်သည်။မဟုတ်ရင် အဖေကမေးမြန်းနေရင် ကြားထဲကမဆိုင်တဲ့ထယ်ကအပြစ်ပြောခံရဦးမည်ဆိုးသောကြောင့်သာ။
တစ်ကယ်တော့ မနေ့ကသူကိုယ်တိုင် ဂျွန်ဂျောင်ဂုကိုမကျေနပ်ခြင်းကြောင့် ပြဿနာကိုသူ့ဘက်ကစရှာခဲ့တာဖြစ်သည်။
"မင်းကိုငါထယ်နဲ့ မိတ်မဆက်ပေးခဲ့သင့်တာဂျောင်ဂု။ငါ့ကို မင်းတို့နှစ်ယောက်ပေါင်းပြီးအခုလိုလုပ်လိမ့်မယ်လို့မထင်ထားခဲ့တာ။သိပ်ချစ်ခဲ့တယ် ထယ်...။အခုတော့ စိတ်နာနိုင်မယ်မထင်သေးဘူး...ဟက်!"
ဂျီမင်းအောက်ထပ်ကိုဆင်းလာတော့ အမေကဘာကိစ္စ mask တပ်တာလဲဘာလဲမေးနေတာကြောင့် ညာပြောရသေးသည်။ဂျွန်ဂျောင်ဂုနဲ့ရန်ဖြစ်တယ်လို့သာပြောကြည့်ပါလား သူ့ကိုပဲဆူဦးမှာမလွဲ။အမေက သူတို့နဲ့ထပ်မပတ်သက်ဖို့ပြောထားပေမယ့် သူကိုယ်တိုင်က ဂျောင်ဂုကိုမြင်တိုင်း ဒေါသတလိပ်လိပ်တက်လာခြင်းကြောင့် အစဆွဲထုတ်နေခြင်းဖြစ်သည်။
.
.
.
.
.
ဂျီမင်းကျောင်းရောက်တော့လည်း အကျင့်ပါနေသောခြေထောက်တို့က ထိုအတန်းရှေ့ကိုသာရောက်သွားသည်။အရင်တုန်းကဆို အခန်းထဲမှာမြင်နေကြ ဆူပုတ်ပုတ်မျက်နှာလေးနဲ့ဖုန်းထိုင်သုံးနေတတ်တဲ့ကောင်လေးကို အခုဆိုသိပ်မတွေ့ဖြစ်တာတောင်ကြာရောပေါ့။အတန်းရှေ့ကနေ သူ့အရိပ်အယောင်ကိုတွေ့တာနဲ့အပြုံးလှလှလေးပြုံးပြပြီး သူ့ဆီကိုပြေးလာတတ်တဲ့ကောင်လေးက အခုဆိုသူ့ကိုတွေ့တာနဲ့ ရှောင်ထွက်သွားနေတတ်ပြီလေ။
"ဂျီမင်း ဒီကိုဘယ်လိုရောက်နေတာလဲ။"
အနောက်ကစကားသံကြောင့် လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ရန်သူတော်ကြီး ဂျွန်ဂျောင်ဂုရဲ့သူငယ်ချင်း ဂျောင်ဟိုဆော့ဖြစ်နေသည်။
"ဟိုဆော့ဟျောင်းရော ဒီကိုဘာလာလုပ်တာလဲ။အတန်းချိန်မရှိဘူးလား။"
"ဟျောင်းလား အတန်းရှိတယ်။အခုဟာက ဂျွန်ဂျောင်ဂုကိုလိုက်ရှာနေတာ။မနက်ကတည်းက ဟျောင်းဖုန်းခေါ်နေတာ ဆက်ပိတ်ထားတယ်ဆိုတာချည်းပဲဖြစ်နေလို့။"
"ဟုတ်ဟျောင်း~ကျွန်တော်သွားလိုက်ပါဦးမယ်။"
ဟိုဆော့ သူ့ရှေ့ကမျက်နှာလေးညိုးငယ်စွာလှည့်ထွက်သွားသော ဂျီမင်းကိုကြည့်ကားစိတ်မကောင်းဖြစ်မိသည်။ဂျီမင်းနဲ့ထယ်ယောင်း ကချစ်သူတွေဆိုတာ လူတော်တော်များများသိတဲ့ကိစ္စမဟုတ်လား။အခုတော့ ဂျောင်ဂုကလက်ဦးသွားတာကိုဂျီမင်းစိတ်ထိခိုက်နေမှန်းသူသိတာပေါ့။ထို့ကြောင့်....
"အတန်းတက်ချင်စိတ်မရှိရင် ဟျောင်းနဲ့တစ်နေရာသွားရအောင်လေ။ဟျောင်းအတန်းတက်ချင်စိတ်မရှိလို့။လိုက်ခဲ့ချင်လား။"
ဂျီမင်း သူ့ကျောပိုးအိတ်ကိုလှမ်းဆွဲပြီးပြောနေသော ဟိုဆော့ဟျောင်းကြောင့် ပြန်လှည့်ကြည့်တော့ သူ့ကိုပြုံးပြကာ
"ဂျီမင်းကိုကြည့်ရတာ ဟျောင်းကအတန်းတက်ချင်စိတ်မရှိဘူးထင်လို့ပါ။အဆင်မပြေလည်း အတန်းသွားတက်ပေါ့~ အခုချိန်ဟျောင်းက ဂျောင်ဂုနဲ့သူငယ်ချင်းဖြစ်နေတာကြောင့် ဂျီမင်းစကားပြောဖို့အဆင်မပြေဘူးဆိုတာ ဟျောင်းသိပါတယ်။"
ဟိုဆော့ဟျောင်းရဲ့စကားကြောင့် ဂျီမင်းလက်ကလေးခါကာဖြင့်...
"မဟုတ်တာဟျောင်းရာ ကျွန်တော့မှာအဲ့လိုစိတ်မရှိပါဘူး။ဒါဆို ကျွန်တော်တို့တစ်နေရာရာကိုသွားကြရအောင်လေဟျောင်း..."
ဂျီမင်းရဲ့အပြောကို ဟိုဆော့သဘောကျသွားရသည်။ပက်ခ်ဂျီမင်းကတစ်ကယ်ကိုစိတ်သဘောထားပြည့်ဝတဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက်ဆိုတာ သူမြင်ကတည်းကသိသည်။
"OK လေဒါဆို ဟျောင်းတို့ ကျောင်းရှေ့က cafe ကိုသွားကြရအောင် အဲ့မှာဆော့ဂျင်ဟျောင်းနဲ့နမ်ဂျွန်းဟျောင်းလည်းရှိတယ်။"
ထို့နောက်မှာတော့ သူလည်းဟိုဆော့ဟျောင်းနဲ့ ကျောင်းရှေ့က cafe ကိုလိုက်လာခဲ့လိုက်သည်။ဟိုရောက်တော့ ဆော့ဂျင်ဟျောင်းနဲ့စာကြည့်တိုက်တာဝန်ခံ နမ်ဂျွန်းဟျောင်းတို့ကိုတွေ့လိုက်ရသည်။
သူတို့လည်းရောက်ရော ဆော့ဂျင်ဟျောင်းကသူ့ကို အဆင်ပြေလားဘာညာမေးတော့ သူပြုံးရုံသာပြုံးပြလိုက်သည်။ထို့နောက် သူတို့စကားဝိုင်းလေးက စာတွေအကြောင်းပြောလိုက် Game တွေအကြောင်းပြောလိုက်ဖြင့်သာအချိန်တွေကုန်သွားရသည်။
သူ့ဒဏ်ရာတွေကိုဆေးထည့်ဖို့၊ဂရုစိုက်ဖို့မှာပြီး ဂျောင်ဂုအစားပါဝိုင်းတောင်းပန်ကြတော့ သူအဆင်ပြေကြောင်းပြောရသေးသည်။
~~~~~
ထယ်ယောင်းတို့ညက ညဥ့်နက်မှအိပ်ယာဝင်ရတာကတစ်ကြောင်း၊ပြီးတော့ ရေချိုးခန်းထဲကတစ်ကြောင်း ကြောင့်လူကဖျားချင်သလိုဖြစ်နေသည်။သူနဲ့ဂျီမင်းရည်းစားဘဝတုန်းကတောင် သူ့နှုတ်ခမ်းနမ်းခံရဖို့မပြောနဲ့ ခါးတောင်မဖက်မခံခဲ့ရပါ။
ဒင်းနဲ့ကြမှ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးဖွတ်ဖွတ်ညှပ်ညှပ်ကြေနေပြီဖြစ်သည်။မခံနိုင်လို့တော်ပါတော့လို့ပြောလေ ပိုကြမ်းလေမို့ သူခမျာအသံတောင်မထွက်နိုင်သည်အထိ။အိမ်ကိုရောက်တဲ့တစ်ရက်ပဲ ခုံပေါ်မှာအိပ်ပြီး အခုနောက်ပိုင်းတော့သူ့ကုတင်ပေါ်မှာချည်းသာ။
ထိုအယုတ်တမာလေးက အခုလည်းသူ့ကိုဖက်အိပ်နေတာနည်းနည်းလေးတောင်မလျော့ပေး။
"လူယုတ်မာကောင် မင်းနိုးနေတာငါသိတယ်နော်!"
"အင်းး...မိန်းမကလည်းကွာ ကိုယ်ညကပင်ပန်းထားတယ်လေ။"
ဒါဘယ်လိုတောင် စိတ်တိုစရာစကားလဲ။
သူကပဲလုပ်ပြီး သူကပဲပင်ပန်းရတယ်ရှိသေး။
"လဲသေလိုက် ဂျွန်ဂျောင်ဂု! မင်းလဲသေလိုက်တော့!"
"ဟော...ဘယ်လိုမိန်းမလဲ ကိုယ့်ယောက်ျားကိုယ်လဲသေခိုင်းနေရတယ်လို့။မနေ့ကတည်းကပြောပြီးသားနော် ဒီကိစ္စလုပ်တာကိုသုံးရက်တစ်ခါအလိုလိုက်ရမယ်လို့။ဒီနေ့ကနေစမှတ်ထား သုံးရက်ပြည့်တာနဲ့ အခုလိုပဲထပ်လုပ်ကြမယ်။"
"ဒီကောင်!!"
#ပြွတ်စ်
"သိပ်အသည်းယားဖို့မကောင်းစမ်းနဲ့ ကင်မ်ထယ်ယောင်းရာ မင်းကိုတွေ့တိုင်းစိတ်တွေမနည်းထိန်းနေရတာကိုသိရဲ့သားနဲ့။ပြောစမ်း မနေ့ညက ကိုယ်လုပ်ပေးတာကောင်းမှကောင်းရဲ့လား..."
"အယုတ်တမာကောင်! မင်းအိပ်ယာကအရင်ထမလား ငါအရင်ထရမလား!"
"အွန်း...အတူတူထကြတာပေါ့။ဒီနေ့ကျောင်းသွားလို့မရဘူးနော် မင်္ဂဝတ်စုံနဲ့စေ့စပ်လက်စွပ်သွားကြည့်ရမယ်။အိုးဟိုး...ငါမေ့သွားတာကွာ ဒီနေ့အပြင်သွားဖို့ရှိတာကို ညကအချစ်ကြမ်းမိလိုက်တယ်။Sorry နော် Baby ဒီကယောကျ်ားကို ခွင့်လွှတ်ပါ။"
"မင်းမျက်နှာကြီးကို ငါလက်သည်းနဲ့ကုတ်ပြစ်ရမလား မင်းအိပ်ယာအရင်ထမလားဆိုတာ တစ်ခုရွေးလိုက်!!"
ထိုအခါမှ သူ့ကိုဖက်ထားတာလွှတ်ပေးပြီး သူ့ညာဘက်နားရွှက်လေးကို ရွှတ်ခနဲတစ်ချက်နမ်းပြီး တစ်ဟားဟားရယ်ကာရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားသည်။
တစ်ကယ် အဲ့အယုတ်တမာလေးကို ထယ်ယောင်းကြည့်မရပါ။သူ့အသွေးအသားတွေကိုယူတာလည်းခဏခဏ။လူကြားထဲလည်းမရှောင် ဖက်တာကလည်း ပြောမရဆိုမရ။ပြောသေးတာက လူကြီးတွေရှေ့အနမ်းမခံချင်ရင် သူဘာလုပ်လုပ်ငြိမ်ငြိမ်လေးနေတဲ့။တစ်ကယ့်ကို သူစိတ်ထိန်းနေလို့သာ။ဂျီမင်းနဲ့တုန်းက သူကဆိုးခဲ့သမျှ၊ချွဲခဲ့သမျှက ဒင်းနဲ့ဖြစ်ပြီးတော့မှ ဒင်းကချည်းလုပ်နေတာ။
"ကျစ် လူယုတ်မာကောင် မုန်းတယ်!"
ညကတော်တော်နဲ့မပြီးနိုင်မစီးနိုင်အလုပ်ခံခဲ့ရတာမို့ သူ့မှာလမ်းလျှောက်တိုင်း ဗိုက်အောင့်နေသလို၊မနက်စာစားတော့လည်း အီလည်လည်ကြီးဖြင့်သာ။မနက်စာစားနေရင်းမာမီက...
"ဒီနေ့ ဝတ်စုံနဲ့လက်စွပ်သွားကြည့်ကြမှာမလား။နှစ်ယောက်သား တည့်တည့်မတ်မတ်သွားကြဦး။လူတွေကြည့်တော့ မနက်ဖြန်၊သန်ဘက်ခါဆိုပဲ လက်ထပ်ကြလို့ အတူနေရတော့မယ် အခုထိစိတ်ဆိုးစိတ်ကောက်လုပ်နေကြတုန်းလား။"
မာမီက ဘာမှမသိဘဲဝင်ပြောသည်မို့ ထယ်ယောင်းအော်ပြီးသာပြောလိုက်ချင်သည်။သို့ပေမယ့်လည်း သူထုတ်မပြောတော့ဘဲ မြိုသိပ်ပြီးသာ မနက်စာစားလိုက်သည်။
"ယောင်းက သားကိုဆိုအရမ်းနိုင်တာ မာမီ"
#အဟွတ်!
ထယ်ယောင်းမှာ ဂျောင်ဂုစကားကြောင့် စားနေသောပေါင်မုန့်တောင်နင်မလိုဖြစ်သွားရသည်။ပိုင်စိုးပိုင်နင်း မာမီတွေ၊သားတွေ အခေါ်အဝေါ်တွေပြောင်းခေါ်နေတာမို့ လှည့်ကြည့်တော့ သူ့ပါးကိုလာဆွဲကာ ပြုံးပြပြီး...
"သားက ချစ်လို့သူသာဘာလုပ်လုပ်သည်းခံပေးတာ။အဲ့ဒါကို မာမီ့ထယ်ယောင်းက သားကိုပစ္စည်းတွေနဲ့ခဏခဏကောက်ပေါက်တယ်။သားကို ခဏခဏလည်းအော်တယ်"
"အာရီဂူး~ ဟုတ်ပါပြီ ဟုတ်ပါပြီ။ထယ်ယောင်းရယ် သူများသားသမီးကအလျော့ပေးတိုင်းရောင့်တက်တာမကောင်းဘူးနော်။မာမီမကြိုက်ဘူး!"
ထယ်ယောင်း အကြီးကြီးစိတ်လေသွားရသည်။
ပြောချင်စိတ်ရော၊စားချင်စိတ်ရောမရှိတော့တာမို့ ထိုစားပွဲဝိုင်းကသာ ထထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။မာမီကသူ့ကိုခေါ်ပေမယ့် သူလှည့်မကြည့်ဘဲ ဧည့်ခန်းထဲမှာသာထိုင်နေလိုက်သည်။
.......
အားလုံးပဲ အစစအရာရာဂရုစိုက်ကြပါ💗
"မင္းတို႔ကမေစာလြန္းဘူးလား ေက်ာင္းျဖင့္မၿပီးက်ေသးဘဲနဲ႕ကို။"
"ဟုတ္ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ဆုံးျဖတ္ၿပီးသြားပါၿပီ။"
"ဘာ!..."
"ေယာင္းဝင္မေျပာနဲ႕ ကိုယ္ပဲေသခ်ာေျပာျပလိုက္မယ္။"
ထယ္ေယာင္း တစ္ကယ္ပင္ေျပာစရာမရွိေတာ့ေအာင္ပင္ျဖစ္ရသည္။ဘယ့္ႏွယ္ ႏွစ္ေယာက္ဆုံးျဖတ္တာတုန္း။တစ္ကယ္ဆို သူတစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနတာမဟုတ္ဘူးလား။
ဟား...တတ္လည္းတတ္နိုင္တဲ့ အယုတ္တမာေလးပဲ။
"အဲ့ေတာ့ ေနာက္အပတ္ထဲငါတို႔လူႀကီးေတြက မင္းတို႔မဂၤလာပြဲကိုက်င္းပေပးရမယ္ေပါ့။"
"ဟုတ္ပါတယ္။ကြၽန္ေတာ္တို႔ လက္ထပ္ၿပီးသြားရင္လည္း အေဖတို႔ပိုင္တဲ့တိုက္ခန္းမွာသြားေနမယ္လို႔စိတ္ကူးထားပါတယ္။"
"ဟုတ္ၿပီေလ မင္းမိဘေတြကိုညက်ရင္ ဦးေလးေျပာလိုက္မယ္။မင္းတို႔က ကိုယ့္ေက်ာင္းစာကိုယ္သာအာ႐ုံစိုက္ၾက။အဲ့ေတာ့လည္း ေနာက္အပတ္ ပိတ္ရက္က်ရင္မဂၤလာပြဲျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးတာေပါ့။တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ကလည္း စိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္ၿပီး မလုပ္သင့္တာေတြမလုပ္ၾကနဲ႕ေပါ့။အခုအျဖစ္အပ်က္ေတြကို သင္ခန္းစာယူၾက ၾကားၾကလား။"
"ဒယ္ဒီ..."
"ဟုတ္ကဲ့ ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္အနားယူပါေတာ့မယ္။လာ...ေယာင္း ကိုယ္တို႔နားက်မယ္။"
"ဒယ္ဒီ...မဟုတ္!ဟ့ မင္းဘယ္လိုျဖစ္လို႔လက္ကိုအတင္းဆြဲေနတာလဲ..."
ေဂ်ာင္ဂု လူႀကီးေတြနဲ႕ထယ္ေယာင္းကိုမဆုံေစခ်င္တာအဲ့ဒါေတြေၾကာင့္ပါသည္။အားေန မဟုတ္ဘူး ဆိုၿပီးျငင္းေနတာေၾကာင့္ စကားကိုျဖတ္ျဖတ္ေျပာရတာလဲ ခဏခဏပင္။ကင္မ္ထယ္ေယာင္းက တစ္ကယ္ဆိုးလိုက္တာ...
"လူယုတ္မာေကာင္ မင္းဘယ္လိုျဖစ္လို႔ ငါ့ကိုအၿမဲဆြဲလားရမ္းလားလုပ္ေနတာလဲ!!"
"က်စ္! ငါ့ကိုခဏခဏ လူယုတ္မာလို႔မေခၚစမ္းနဲ႕ထယ္ေယာင္းရာ~ မင္းအဲ့လိုေခၚတိုင္းမင္းကိုလုပ္..."
"မင္း!! ထပ္ေျပာရင္ငါပစၥည္းေတြနဲ႕ေကာက္ေပါက္မွာေနာ္။"
"ဟက္...အိမ္ေထာင္သည္ေတြပဲျဖစ္ေနၾကၿပီ အခုထိအဲ့စကားေတြကိုရွက္ေနတာေတာ့ မင္းကမဟုတ္ေသးပါဘူး။အမွန္ဆို ေယာက္်ားကိုအဲ့ကိစၥက အလိုလိုက္ေပးရမွာဆိုတာ မသိတာလား။မင္းေတာ့ လိုေသးတယ္...ႏွစ္ေယာက္တည္းအတူေနရရင္ မင္းကိုအဲ့ဒါေတြသင္ေပးမယ္စိတ္ခ်။"
"အရွက္မရွိေကာင္။"
"ေအာ...အရွက္ရွိပါတယ္ကြာ။အခုဟာက မင္းကငါ့ကိုအလိုမလိုက္လို႔ေျပာေနရတာ~"
Oh god သူ႕ကိုအလိုလိုက္ရမယ္တဲ့။ဒင္းကို သူမွၾကည့္မရတာ။ၾကည့္မရတဲ့အျပင္ အျမင္ကတ္ပုဒ္မပါထပ္တိုးေနတာကို အလိုလိုက္ရမယ္တဲ့။ဟာသေတြေျပာေနတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္။
"ဆုေတာင္းေနလိုက္ ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂု။မင္းကိုငါ အိမ္ေထာင္ဘက္လို႔ေတာင္မသတ္မွတ္ထားတာဘာကိစၥေမွ်ာ္လင့္ေနရတာလဲ။"
"ငါ့ကိုအဲ့ေလာက္ေတာင္ ၾကည့္မရျဖစ္ေနတာလား။"
"မင္းထင္ခ်င္သလိုထင္နိုင္တယ္..."
"ဟုတ္လား ထင္ခ်င္သလိုထင္လို႔ရတယ္ေပါ့~"
ေက်ာင္းအကၤ်ီၾကယ္သီးေတြကို တစ္လုံးခ်င္းျဖဳတ္ျပစ္ၿပီး ေဘာင္းဘီခါးပတ္ေတြပါဆြဲျဖဳတ္ေနသည္မို႔ သူဘယ္ေျခလွမ္း လွမ္းေနမွန္းထယ္ေယာင္းသိတာေၾကာင့္ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကိုအတင္းေျပးဝင္ေတာ့ ထင္တဲ့အတိုင္းအေနာက္တပ္ၾကပ္မကြာေျပးလိုက္လာသည့္ အယုတ္တမာေလး...
"မင္း! ထြက္သြားေနာ္!!"
ထယ္ေယာင္းအေနာက္ကိုတျဖည္းျဖည္းဆုတ္ရင္းေျပာေတာ့ ထိုအယုတ္တမာေလးကတစ္လွမ္းျခင္းတိုးလာသည္။တံခါးကလည္း lock ခ်ၿပီးသားျဖစ္ေနခဲ့ၿပီ။
"အဟြန္း...shower s-- တို႔ဘာတို႔စမ္းၾကည့္ၾကတာေပါ့။"
"အနားကိုမလာနဲ႕လို႔!!!"
ထယ္ေယာင္းေရခ်ိဳးဆပ္ျပာဘူးေတြနဲ႕ေကာက္ေပါက္တာကိုေတာင္ ဒင္းကမၿဖဳံတဲ့အျပင္ သူ႕အနားကိုေရာက္လာခဲ့ၿပီး ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ရျပန္သည္။ေသခ်ာတာကေတာ့ ထိုအယုတ္တမာေလးကသူ႕ကို ထပ္ယုတ္မာခဲ့တာပါပဲ။
~~~~~
ဂ်ီမင္း မေန႕ကအထိုးခံထားရတာမို႔ မနက္က်ေတာ့မ်က္ႏွာကဖူးေယာင္ေနၿပီျဖစ္သည္။ေက်ာင္းသြားဖို႔ျပင္ဆင္ရင္း mask တပ္မွရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။မဟုတ္ရင္ အေဖကေမးျမန္းေနရင္ ၾကားထဲကမဆိုင္တဲ့ထယ္ကအျပစ္ေျပာခံရဦးမည္ဆိုးေသာေၾကာင့္သာ။
တစ္ကယ္ေတာ့ မေန႕ကသူကိုယ္တိုင္ ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂုကိုမေက်နပ္ျခင္းေၾကာင့္ ျပႆနာကိုသူ႕ဘက္ကစရွာခဲ့တာျဖစ္သည္။
"မင္းကိုငါထယ္နဲ႕ မိတ္မဆက္ေပးခဲ့သင့္တာေဂ်ာင္ဂု။ငါ့ကို မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ေပါင္းၿပီးအခုလိုလုပ္လိမ့္မယ္လို႔မထင္ထားခဲ့တာ။သိပ္ခ်စ္ခဲ့တယ္ ထယ္...။အခုေတာ့ စိတ္နာနိုင္မယ္မထင္ေသးဘူး...ဟက္!"
ဂ်ီမင္းေအာက္ထပ္ကိုဆင္းလာေတာ့ အေမကဘာကိစၥ mask တပ္တာလဲဘာလဲေမးေနတာေၾကာင့္ ညာေျပာရေသးသည္။ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂုနဲ႕ရန္ျဖစ္တယ္လို႔သာေျပာၾကည့္ပါလား သူ႕ကိုပဲဆူဦးမွာမလြဲ။အေမက သူတို႔နဲ႕ထပ္မပတ္သက္ဖို႔ေျပာထားေပမယ့္ သူကိုယ္တိုင္က ေဂ်ာင္ဂုကိုျမင္တိုင္း ေဒါသတလိပ္လိပ္တက္လာျခင္းေၾကာင့္ အစဆြဲထုတ္ေနျခင္းျဖစ္သည္။
.
.
.
.
.
ဂ်ီမင္းေက်ာင္းေရာက္ေတာ့လည္း အက်င့္ပါေနေသာေျခေထာက္တို႔က ထိုအတန္းေရွ႕ကိုသာေရာက္သြားသည္။အရင္တုန္းကဆို အခန္းထဲမွာျမင္ေနၾက ဆူပုတ္ပုတ္မ်က္ႏွာေလးနဲ႕ဖုန္းထိုင္သုံးေနတတ္တဲ့ေကာင္ေလးကို အခုဆိုသိပ္မေတြ႕ျဖစ္တာေတာင္ၾကာေရာေပါ့။အတန္းေရွ႕ကေန သူ႕အရိပ္အေယာင္ကိုေတြ႕တာနဲ႕အၿပဳံးလွလွေလးၿပဳံးျပၿပီး သူ႕ဆီကိုေျပးလာတတ္တဲ့ေကာင္ေလးက အခုဆိုသူ႕ကိုေတြ႕တာနဲ႕ ေရွာင္ထြက္သြားေနတတ္ၿပီေလ။
"ဂ်ီမင္း ဒီကိုဘယ္လိုေရာက္ေနတာလဲ။"
အေနာက္ကစကားသံေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႕ရန္သူေတာ္ႀကီး ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂုရဲ႕သူငယ္ခ်င္း ေဂ်ာင္ဟိုေဆာ့ျဖစ္ေနသည္။
"ဟိုေဆာ့ေဟ်ာင္းေရာ ဒီကိုဘာလာလုပ္တာလဲ။အတန္းခ်ိန္မရွိဘူးလား။"
"ေဟ်ာင္းလား အတန္းရွိတယ္။အခုဟာက ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂုကိုလိုက္ရွာေနတာ။မနက္ကတည္းက ေဟ်ာင္းဖုန္းေခၚေနတာ ဆက္ပိတ္ထားတယ္ဆိုတာခ်ည္းပဲျဖစ္ေနလို႔။"
"ဟုတ္ေဟ်ာင္း~ကြၽန္ေတာ္သြားလိုက္ပါဦးမယ္။"
ဟိုေဆာ့ သူ႕ေရွ႕ကမ်က္ႏွာေလးညိုးငယ္စြာလွည့္ထြက္သြားေသာ ဂ်ီမင္းကိုၾကည့္ကားစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။ဂ်ီမင္းနဲ႕ထယ္ေယာင္း ကခ်စ္သူေတြဆိုတာ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသိတဲ့ကိစၥမဟုတ္လား။အခုေတာ့ ေဂ်ာင္ဂုကလက္ဦးသြားတာကိုဂ်ီမင္းစိတ္ထိခိုက္ေနမွန္းသူသိတာေပါ့။ထို႔ေၾကာင့္....
"အတန္းတက္ခ်င္စိတ္မရွိရင္ ေဟ်ာင္းနဲ႕တစ္ေနရာသြားရေအာင္ေလ။ေဟ်ာင္းအတန္းတက္ခ်င္စိတ္မရွိလို႔။လိုက္ခဲ့ခ်င္လား။"
ဂ်ီမင္း သူ႕ေက်ာပိုးအိတ္ကိုလွမ္းဆြဲၿပီးေျပာေနေသာ ဟိုေဆာ့ေဟ်ာင္းေၾကာင့္ ျပန္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ သူ႕ကိုၿပဳံးျပကာ
"ဂ်ီမင္းကိုၾကည့္ရတာ ေဟ်ာင္းကအတန္းတက္ခ်င္စိတ္မရွိဘူးထင္လို႔ပါ။အဆင္မေျပလည္း အတန္းသြားတက္ေပါ့~ အခုခ်ိန္ေဟ်ာင္းက ေဂ်ာင္ဂုနဲ႕သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ဂ်ီမင္းစကားေျပာဖို႔အဆင္မေျပဘူးဆိုတာ ေဟ်ာင္းသိပါတယ္။"
ဟိုေဆာ့ေဟ်ာင္းရဲ႕စကားေၾကာင့္ ဂ်ီမင္းလက္ကေလးခါကာျဖင့္...
"မဟုတ္တာေဟ်ာင္းရာ ကြၽန္ေတာ့မွာအဲ့လိုစိတ္မရွိပါဘူး။ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္တို႔တစ္ေနရာရာကိုသြားၾကရေအာင္ေလေဟ်ာင္း..."
ဂ်ီမင္းရဲ႕အေျပာကို ဟိုေဆာ့သေဘာက်သြားရသည္။ပက္ခ္ဂ်ီမင္းကတစ္ကယ္ကိုစိတ္သေဘာထားျပည့္ဝတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ဆိုတာ သူျမင္ကတည္းကသိသည္။
"OK ေလဒါဆို ေဟ်ာင္းတို႔ ေက်ာင္းေရွ႕က cafe ကိုသြားၾကရေအာင္ အဲ့မွာေဆာ့ဂ်င္ေဟ်ာင္းနဲ႕နမ္ဂြၽန္းေဟ်ာင္းလည္းရွိတယ္။"
ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ သူလည္းဟိုေဆာ့ေဟ်ာင္းနဲ႕ ေက်ာင္းေရွ႕က cafe ကိုလိုက္လာခဲ့လိုက္သည္။ဟိုေရာက္ေတာ့ ေဆာ့ဂ်င္ေဟ်ာင္းနဲ႕စာၾကည့္တိုက္တာဝန္ခံ နမ္ဂြၽန္းေဟ်ာင္းတို႔ကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။
သူတို႔လည္းေရာက္ေရာ ေဆာ့ဂ်င္ေဟ်ာင္းကသူ႕ကို အဆင္ေျပလားဘာညာေမးေတာ့ သူၿပဳံး႐ုံသာၿပဳံးျပလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ သူတို႔စကားဝိုင္းေလးက စာေတြအေၾကာင္းေျပာလိုက္ Game ေတြအေၾကာင္းေျပာလိုက္ျဖင့္သာအခ်ိန္ေတြကုန္သြားရသည္။
သူ႕ဒဏ္ရာေတြကိုေဆးထည့္ဖို႔၊ဂ႐ုစိုက္ဖို႔မွာၿပီး ေဂ်ာင္ဂုအစားပါဝိုင္းေတာင္းပန္ၾကေတာ့ သူအဆင္ေျပေၾကာင္းေျပာရေသးသည္။
~~~~~
ထယ္ေယာင္းတို႔ညက ညဥ့္နက္မွအိပ္ယာဝင္ရတာကတစ္ေၾကာင္း၊ၿပီးေတာ့ ေရခ်ိဳးခန္းထဲကတစ္ေၾကာင္း ေၾကာင့္လူကဖ်ားခ်င္သလိုျဖစ္ေနသည္။သူနဲ႕ဂ်ီမင္းရည္းစားဘဝတုန္းကေတာင္ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းနမ္းခံရဖို႔မေျပာနဲ႕ ခါးေတာင္မဖက္မခံခဲ့ရပါ။
ဒင္းနဲ႕ၾကမွ သူ႕တစ္ကိုယ္လုံးဖြတ္ဖြတ္ညွပ္ညွပ္ေၾကေနၿပီျဖစ္သည္။မခံနိုင္လို႔ေတာ္ပါေတာ့လို႔ေျပာေလ ပိုၾကမ္းေလမို႔ သူခမ်ာအသံေတာင္မထြက္နိုင္သည္အထိ။အိမ္ကိုေရာက္တဲ့တစ္ရက္ပဲ ခုံေပၚမွာအိပ္ၿပီး အခုေနာက္ပိုင္းေတာ့သူ႕ကုတင္ေပၚမွာခ်ည္းသာ။
ထိုအယုတ္တမာေလးက အခုလည္းသူ႕ကိုဖက္အိပ္ေနတာနည္းနည္းေလးေတာင္မေလ်ာ့ေပး။
"လူယုတ္မာေကာင္ မင္းနိုးေနတာငါသိတယ္ေနာ္!"
"အင္းး...မိန္းမကလည္းကြာ ကိုယ္ညကပင္ပန္းထားတယ္ေလ။"
ဒါဘယ္လိုေတာင္ စိတ္တိုစရာစကားလဲ။
သူကပဲလုပ္ၿပီး သူကပဲပင္ပန္းရတယ္ရွိေသး။
"လဲေသလိုက္ ဂြၽန္ေဂ်ာင္ဂု! မင္းလဲေသလိုက္ေတာ့!"
"ေဟာ...ဘယ္လိုမိန္းမလဲ ကိုယ့္ေယာက္်ားကိုယ္လဲေသခိုင္းေနရတယ္လို႔။မေန႕ကတည္းကေျပာၿပီးသားေနာ္ ဒီကိစၥလုပ္တာကိုသုံးရက္တစ္ခါအလိုလိုက္ရမယ္လို႔။ဒီေန႕ကေနစမွတ္ထား သုံးရက္ျပည့္တာနဲ႕ အခုလိုပဲထပ္လုပ္ၾကမယ္။"
"ဒီေကာင္!!"
#ႁပြတ္စ္
"သိပ္အသည္းယားဖို႔မေကာင္းစမ္းနဲ႕ ကင္မ္ထယ္ေယာင္းရာ မင္းကိုေတြ႕တိုင္းစိတ္ေတြမနည္းထိန္းေနရတာကိုသိရဲ႕သားနဲ႕။ေျပာစမ္း မေန႕ညက ကိုယ္လုပ္ေပးတာေကာင္းမွေကာင္းရဲ႕လား..."
"အယုတ္တမာေကာင္! မင္းအိပ္ယာကအရင္ထမလား ငါအရင္ထရမလား!"
"အြန္း...အတူတူထၾကတာေပါ့။ဒီေန႕ေက်ာင္းသြားလို႔မရဘူးေနာ္ မဂၤဝတ္စုံနဲ႕ေစ့စပ္လက္စြပ္သြားၾကည့္ရမယ္။အိုးဟိုး...ငါေမ့သြားတာကြာ ဒီေန႕အျပင္သြားဖို႔ရွိတာကို ညကအခ်စ္ၾကမ္းမိလိုက္တယ္။Sorry ေနာ္ Baby ဒီကေယာက်္ားကို ခြင့္လႊတ္ပါ။"
"မင္းမ်က္ႏွာႀကီးကို ငါလက္သည္းနဲ႕ကုတ္ျပစ္ရမလား မင္းအိပ္ယာအရင္ထမလားဆိုတာ တစ္ခုေ႐ြးလိုက္!!"
ထိုအခါမွ သူ႕ကိုဖက္ထားတာလႊတ္ေပးၿပီး သူ႕ညာဘက္နား႐ႊက္ေလးကို ႐ႊတ္ခနဲတစ္ခ်က္နမ္းၿပီး တစ္ဟားဟားရယ္ကာေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္သြားသည္။
တစ္ကယ္ အဲ့အယုတ္တမာေလးကို ထယ္ေယာင္းၾကည့္မရပါ။သူ႕အေသြးအသားေတြကိုယူတာလည္းခဏခဏ။လူၾကားထဲလည္းမေရွာင္ ဖက္တာကလည္း ေျပာမရဆိုမရ။ေျပာေသးတာက လူႀကီးေတြေရွ႕အနမ္းမခံခ်င္ရင္ သူဘာလုပ္လုပ္ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေနတဲ့။တစ္ကယ့္ကို သူစိတ္ထိန္းေနလို႔သာ။ဂ်ီမင္းနဲ႕တုန္းက သူကဆိုးခဲ့သမွ်၊ခြၽဲခဲ့သမွ်က ဒင္းနဲ႕ျဖစ္ၿပီးေတာ့မွ ဒင္းကခ်ည္းလုပ္ေနတာ။
"က်စ္ လူယုတ္မာေကာင္ မုန္းတယ္!"
ညကေတာ္ေတာ္နဲ႕မၿပီးနိုင္မစီးနိုင္အလုပ္ခံခဲ့ရတာမို႔ သူ႕မွာလမ္းေလွ်ာက္တိုင္း ဗိုက္ေအာင့္ေနသလို၊မနက္စာစားေတာ့လည္း အီလည္လည္ႀကီးျဖင့္သာ။မနက္စာစားေနရင္းမာမီက...
"ဒီေန႕ ဝတ္စုံနဲ႕လက္စြပ္သြားၾကည့္ၾကမွာမလား။ႏွစ္ေယာက္သား တည့္တည့္မတ္မတ္သြားၾကဦး။လူေတြၾကည့္ေတာ့ မနက္ျဖန္၊သန္ဘက္ခါဆိုပဲ လက္ထပ္ၾကလို႔ အတူေနရေတာ့မယ္ အခုထိစိတ္ဆိုးစိတ္ေကာက္လုပ္ေနၾကတုန္းလား။"
မာမီက ဘာမွမသိဘဲဝင္ေျပာသည္မို႔ ထယ္ေယာင္းေအာ္ၿပီးသာေျပာလိုက္ခ်င္သည္။သို႔ေပမယ့္လည္း သူထုတ္မေျပာေတာ့ဘဲ ၿမိဳသိပ္ၿပီးသာ မနက္စာစားလိုက္သည္။
"ေယာင္းက သားကိုဆိုအရမ္းနိုင္တာ မာမီ"
#အဟြတ္!
ထယ္ေယာင္းမွာ ေဂ်ာင္ဂုစကားေၾကာင့္ စားေနေသာေပါင္မုန့္ေတာင္နင္မလိုျဖစ္သြားရသည္။ပိုင္စိုးပိုင္နင္း မာမီေတြ၊သားေတြ အေခၚအေဝၚေတြေျပာင္းေခၚေနတာမို႔ လွည့္ၾကည့္ေတာ့ သူ႕ပါးကိုလာဆြဲကာ ၿပဳံးျပၿပီး...
"သားက ခ်စ္လို႔သူသာဘာလုပ္လုပ္သည္းခံေပးတာ။အဲ့ဒါကို မာမီ့ထယ္ေယာင္းက သားကိုပစၥည္းေတြနဲ႕ခဏခဏေကာက္ေပါက္တယ္။သားကို ခဏခဏလည္းေအာ္တယ္"
"အာရီဂူး~ ဟုတ္ပါၿပီ ဟုတ္ပါၿပီ။ထယ္ေယာင္းရယ္ သူမ်ားသားသမီးကအေလ်ာ့ေပးတိုင္းေရာင့္တက္တာမေကာင္းဘူးေနာ္။မာမီမႀကိဳက္ဘူး!"
ထယ္ေယာင္း အႀကီးႀကီးစိတ္ေလသြားရသည္။
ေျပာခ်င္စိတ္ေရာ၊စားခ်င္စိတ္ေရာမရွိေတာ့တာမို႔ ထိုစားပြဲဝိုင္းကသာ ထထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။မာမီကသူ႕ကိုေခၚေပမယ့္ သူလွည့္မၾကည့္ဘဲ ဧည့္ခန္းထဲမွာသာထိုင္ေနလိုက္သည္။
.......
အားလုံးပဲ အစစအရာရာဂ႐ုစိုက္ၾကပါ💗