Vryke's POV
Anong oras na di pa rin ako makatulog. Ano ba kasi yang problema ko. Ilang oras din akong din akong nag isip para masolusyunan itong problema ko. 4:18 A.M. na.
"I think it's crazy thing. I can't believe a Vryke could do this." I sighed. Suddenly, my eyes felt heavy. 4:30 na yata nung nakatulog ako.
I opened my eyes with a happy smile. I checked my clock.
"Fuck you, It's already 10:14 A.M."
I hurriedly got myself dressed and cleaned. I ran downstairs and I saw our maid.
"Tita, why didn't you wake me up?" I asked.
"Eh, diba afternoon pa class mo? Yan nasa sched mo, diba?"
"Schedule??" I asked again
"Oo, nakamagnet sa refrigerator." she answered. Oh yeah, I forgot. Nilalagay ni Mama ang sched ko sa fridge para di ako makatakas.
"Eh may gagawin pa ako." I said.
"O, sya sya. Buti't nagluto na ako ng almusal." she offered me some pancakes.
Binilisan ko pagkain at pag asikaso ko.
"Mang Ben, punta tayo sa pinakamalapit na flower shop." yaya ko kay Mang Ben.
>>>>>
"Salamat ho, Mang Ben." I tapped his shoulder.
"Para kanino yan sir?" he asked.
"Ah, sa girlfriend ko po." I answered.
"Kaya pala malaki na naman mga ngiti mo."
"Hindi naman ho. Sige po Mang Ben." sabi ko at umalis na ako.
>>>>
I've been searching for her for eons.
"Hey, bro. Para kanino yan?" Alain, my friend, asked.
Tinago ko yung bouquet na dala ko. "Ano ka ba pare, wala to."
"May pinopormahan ka no. Tsaka, diba 1:00 pa pasok mo?" Kulit naman nito.
"Hindi no. Wala akong pinopormahan. Sige punta na ako." I walked out.
"Huy, loko to. Huwag mo nang itago." he shouted.
Tumingin sa amin ang mga tao. Namisunderstood na naman. Loko talaga to. Mas pinapalaki lang problema ko. Some whispered 'Gosh, bakla pala talaga siya. Sayang' or 'Nagconfess na siya kay Lain. Crush niya pala.'
I turn around and said. "I'll deal with you later."
Pia's POV
Lunch...
"Friend, samahan mo ako." yaya niya.
"Saan?" Tanong ko. "May gagawin pa ako. Marami pa tayong assignment."
"Sa cafeteria lang naman. Tsaka gawin mo na lang yan sa bahay. 3:00 P.M. naman ang uwian natin." She winked. Nakakakaba na naman tong si MC.
"Fine, Alam mo kakaiba ka ngayon." Tumayo na ako.
"Kakaiba? Anong klaseng kakaiba." she giggled.
"Oh, tignan mo. Ba't ka ngumingisi ng ganyan. In love ka no?"
"In love agad. Basta, may mangyayaring maganda sa'yo." she winked again.
>>>>>
Sa cafeteria...
"Doon na tayo umupo." turo niya doon sa mesa malapit sa bintana.
"Ba't diyan? Eh tatluhan niyan eh. Dun na lang sa dalawahan." I insisited.
"Diyan na lang, mas maganda ang view."
Kakaiba talaga to. Tumango na lang ako.
Nakakailang subo pa lang ako nang may tumabi sa akin. Tinignan ko ang kamay niya, familiar ang mga kamay niya. Naka black leather coat siya. Nung tinignan ko ang mukha, nagulat ako.
"Ba't ka nandito?" I shouted that I caught my attention ng mga estyudante sa cafeteria. Matagal siya bago makasagot. He looked around the cafeteria.
"I'm sorry. I know I was a fool to do that. Just please stop the rumor about me. I'm begging you" he kneeled down and handed me a bouquet of tulips. He still believes na tutulungan ko siya at aagree ako sa deal niya.
"Sorry? I am sorry too, but no." I said. Nakatingin pa rin sa amin ang mga tao. "Halika na nga, best. Lipat tayo."
We walked out of the cafeteria leaving Vryke kneeling while people still staring at him.
"Ba't mo ginawa yun?" she asked.
"Wala kang alam sa nangyayari, best." sagot ko.
"No, alam ko." then she put his hands on her lips.
"Alam mo to?" tanong ko.
"Oo, sorry friend. This morning kinausap ako ni Vryke eh." sabi niya.
"Ayos lang." I said. "Walang hiyang Vryke talaga yan, pati ikaw sinasama."
"Ano bang nagawa sa'yo ni Vryke?" Tanong niya.
"Akala ko alam mo na ang lahat?" Sinagot ko siya ng tanong.
"Ang sabi niya lang sa akin, may nagawa daw siyang mali saiyo. Di ko alam kung ano." sagot niya.
"Basta, huwag kang maniniwala dun. Malaki ang kasalanan ng gagong yun sa akin. Malaking-malaki."
A/N: That's the Chapter 4. ^_^ Don't forget to vote.