Sevmeyi Öğret

Yine bu iğrenç sesle uyandım. Ranzanın demire vuran bir çift el ve çok sevgili yatakhane görevlimizin sesi.. Sürekli tekrarlanan cümle "Hadi kalkın artık babanızın evinde değilsiniz" ilk zamanlar da bu cümleyle uyanmak yaramı daha da derinleştiriyordu artık alıştım ama yaram kabuk bağlamaya başladı arada tekrar tökezleyip düşüyorum yaram tekrar kanıyor... hiç kimseye belli etmeden kendim sarıyorum yaramı. Başka çaremde yok zaten ben bu dünyada yanlızım düştüğümde elimi tutup beni ayağa kaldıracak kimsem yok En zoruda ne biliyormusunuz saçımı okşayıp öpecek melek yüzlü annem yanımda değil.
Ben kendini tanıtmadan dertlerimle sizi boğdum değil mi. Size kendimi tanıtıyım ben Neva Köksal ailesinin sevgi ile büyüttüğü çocuğu babamın gidişiyle hayatım ne kadar bozulsada kendimizi topladık annem hep yanımızda oldu bizi sevgisiyle büyüttü ama sonra bir adam çıktı ve herşeyi mahvetti annemi asıl o zaman tanımaya başladım ... Hayatım yapboz gibi parçalanana kadar kadar kendi halinde biriydim kimseyle iletişime geçmeyen anılarda boğulmuş bir kızdım içinde sadece baba acısı vardı ama şimdi anne acısında eklendi... arkadaşlarımın tabiriyle de hırçın ukala surataız sürekli kriz geçiren 17 yaşında bir kızım...