ភាគទី9
"បងស្រលាញ់អូន បងនិងធ្វើគ្រប់យ៉ាងទាំងអស់ឲ្យតែអាចយកអូនមកនៅក្បែរបងបានបងនិងធ្វើ "ពាក្យសម្តីទាំងអស់យ៉ុនហ្គីនាយបានត្រឹមនិយាយនៅក្នុងចិត្តមិនបានបង្ហើបចេញមកខាងក្រៅនោះឡើយ ក្នុងឡានប្រែជាស្ងាត់នាយមិនដឹងគួរនិយាយពាក្យអ្វីបន្តទៀតនោះទេព្រោះពេលនេះជីមីនមិនបែរមុខឬនិយាយព្រមទទួលពាក្យសុំទោសនាយផងនិង។ចំណែកជីមីននេះវិញអង្គុយធ្វើមុខស្ងួតបែរមុខទៅបង្អួចដោយគិតក្នុងចិត្តដូចគ្នា
"ហេតុអីស្នាមថើបរបស់គេវាហាក់ដូចយើងនិងគេធ្លាប់ថើបគ្នាពីមុនមកហើយអញ្ចឹង"ជីមីន លើកដៃស្ទៀបបបូរមាត់ខ្លួនឯងទាំងនិយាយក្នុងចិត្តគិតដល់រឿងដែលគេនិងនាយក្រាសថើបគ្នាមុននេះ។
"ទេ យើងនិងគេទើបតែជួបគ្នាបានប៉ុន្មានដងនោះទេហេតុអីអាចមានស្នាមថើបពីមុននោះ" គិតតែម្នាក់ឯងក្រវីក្បាលតែម្នាក់ឯង បណ្តាលឲ្យយ៉ុនហ្គីអង្គុយក្បែរងើយឆ្ងល់និងកាយវិការរាងតូចជាខ្លាំង។
"ឈឺក្បាលមែនទេ"ឃើញថារាងតូចក្រវីក្បាលហើយក៏យកដៃឈ្លីក្បាលទើបយ៉ុនហ្គីនាយសួរបែបនិងតើម្តងទៅ។ រាងតូចឮរាងក្រាសសួរដូចច្នេះក៏ងើបមុខបែរទៅសម្លឹងមុខនាយបន្តិចទើប
"ហឹុមម៎" ក្រហឹមងក់ក្បាលថាមែន យ៉ុនហ្គីនាយក៏ខិតមកក្បែរជីមីបន្តិចទាញក្បាលរាងតូចឲ្យកើយស្មារបស់នាយដោយពោលពាក្យថា
"សម្ងំគេងលើស្មាបងសិនទៅបើសិនជាឯងឈឺក្បាល"យ៉ុនហ្គី
"អឹម"ជីមីន មិនប្រកែកណាមួយក៏អស់កម្លាំងណាស់ដែលទើបសម្រេចចិត្តបិទភ្នែកសម្ងំគេងលក់យកតែម្តង។ យ៉ុនហ្គីអោនសម្លឹងមើលមុខជីមីនយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ចូកសក់ដែលបាំងថ្ងាសរាងតូចចេញបង្ហាញឲ្យឃើញថ្ងាសទូលាយថ្ពាល់ប៉ោងៗទន់ៗគួរឲ្យចង់ខាំក្រញិចផងដែល។ សកម្មភាពក្នុងឡានថ្ងៃនេះទាំងអស់តៃកុងឡាននាយបានឃើញគ្រប់យ៉ាង មាត់ចង់សួរប៉ុន្តែឋានៈត្រឹមជាបម្រើទៅមានសិទ្ធឯណានិងសួរនោះ។
ភូមិគ្រឹះមីនគ្រីសផ្លាយ៍
ឡានក៏ត្រូវឈប់នៅពីមុខភូមិគ្រិះដ៏ធំស្គឹមស្កៃមានកូនចៅម្នាក់មកបើកទ្វាឡានឲ្យយ៉ុនហ្គី រាងក្រាសបានចេញពីក្នុងឡានមកដោយបីជីមីនក្នុងដៃព្រោះតែរាងតូចមិនទាន់ភ្ញាក់ពីគេងនោះទេ។ចូលមកដល់ខាងក្នុងក៏ឃើញប៉ាម៉ាក់នាយនៅជុំគ្នាល្អណាស់គ្មាននរណាទៅធ្វើការនោះទេ។
"យ៉ុន កូនបីអ្នកណានិង"អ្នកស្រី ក្រឡេកភ្នែកឃើញកូនប្រុសបីក្មេងប្រុសពាក់ឈុតសិស្សសាលាក្នុងដៃ ដោយឆ្ងល់មិនអាចទុកចម្ងល់ឲ្យនៅឆ្ងល់តទៅទៀតបានទើបគាត់សួរយ៉ុនហ្គីជាកូនប្រុសតែម្តង។
"......."យ៉ុនហ្គីមិនបានឆ្លើយនោះទេ គឺសម្រេចចិត្តបីជីមីនឡើងទៅខាងលើបន្ទប់នាយតែម្តង។
"អ្នកស្រីលោកម្ចាស់ខ្ញុំមានរឿងល្អចង់ប្រាប់''កូនចៅដែលជាអ្នកបើកឡានទៅយកយ៉ុនហ្គីនៅសាលាបានចូលមកដល់ខាងក្នុងដែរដើម្បីប្រាប់រឿងល្អដល់ម្ចាស់ប្រុសម្ចាស់ស្រី។
"រឿងអី"លោកមីន(ហៅកាត់ៗ) ចោទសួរទៅនាយកម្លោះនោះភ្លាមៗ។
"លោកប្រុសគាត់មិនបានគនោះទេលោកម្ចាស់"នឹកឃើញដល់សម្លេងយ៉ុនហ្គីនិយាយនាយញញឹមមិនឈប់ព្រោះតែសម្លេងលោកប្រុសរបស់នាយពិតជាពិរោះខ្លាំងណាស់ លោកម្ចាស់អ្នកស្រីពេលដែលឮអញ្ចឹងធ្វើមុខបែបមិនជឿសម្តីនាយកម្លោះនិងឡើយ។
"លោកម្ចាស់អ្នកស្រីមិនជឿខ្ញុំនិយាយមែនទេ" ដោយឃើញពួកគាត់ធ្វើមុខបែបមិនជឿនាយក៏សួរហើយចម្លើយបានមកវិញនោះគឺងក់ក្បាលពួកគាត់ងក់ក្បាលទាំងពីរយល់ស្របថាមិនជឿសម្តីនាយនិយាយនោះទេ កូនប្រុសពួកគាត់ប្រែខ្លាចទៅមនុស្សអត់ចេះនិយាយស្តីអីតាំងពីរក្មេងមករហូត អាចហេស៎ដែលកូនគាត់និយាយបានវិញនោះ។
"បើលោកម្ចាស់អ្នកស្រីមិនជឿចាំតែសង្កេតមើលលោកប្រុសទៅ អរមួយទៀតលោកប្រុសគាត់និយាយតែជាមួយក្មេងប្រុសដែលគាត់បីឡើងទៅលើបន្ទប់អម្បាញ់មិញតែម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ បើលោកម្ចាស់អ្នកស្រីចង់ស្តាប់សម្លេងគាត់លុះត្រាតែមានក្មេងម្នាក់នោះនៅជាមួយ ខ្ញុំសូមលាទៅធ្វើកិច្ចការរបស់ខ្ញុំសិនហើយ" នាយរៀបរាប់យ៉ាងច្រើនក្រោយនិយាយអីចប់អស់ក៏លាម្ចាស់ទាំងពីរទៅបន្តធ្វើកិច្ចការនាយទៀត។
"បងសម្តីវានិយាយតើពិតទេ "អ្នកស្រី បែរមកសួរប្តី
"បងក៏មិនដឹងដូចជាអូនចឹង"លោកមីន
_________________
RoomYoongi
មកដល់ក្នុងបន្ទប់នាយបានដាក់រាងតូចទៅលើគ្រែដេករបស់នាយថ្នមៗយកភួយមកដណ្តប់ត្រឹមទ្រូងរាងតូចយ៉ាងរៀបរយទើបបានដើរហួសទៅយកកន្សែងចូលក្នុងបន្ទប់ទឹកងូទទឹកបាត់។ ចូលដលើក្នុងបន្ទប់ទឹកនាយមិនទាន់ចាប់ផ្តើមងូទទឹកនោះទេគឺទាញច្រាសមកដុះធ្មេញលុបមុខលាងសម្អាតបាក់តេរីសិនទើបជូតមុខឲ្យស្អាតចូលទៅកន្លែងងូទទឹកតែម្តង។ ឈូ~~~ សម្លេងបើកទឹកចាក់ស្រោចលើរាងកាយអាក្រាតសាច់ដុំកង់ៗរបស់រាងក្រាសបានបន្លឺឡើងនាយបានចូកសក់ឡើងលើងើយមុខឡើងធ្វើឲ្យទឹកផ្កាឈូកដែលកំពុងស្រក់ចុះនោះស្រោចលើមុខនាយយ៉ាងសិចសីុ ( ohhh so hot🤤🤒 ហា៎ៗខ្ញុំបានមើលយ៉ុនហ្គីងូតទឹកអ្នកអានអត់បានមើលហា៎ ប៊ែក😝😜)
បើនិយាយចំពោះអ្នកនៅគេងលើគ្រែនេះវិញក៏បានបើកភ្នែកឡើង រាងតូចបានច្រត់ដៃនិងពូកងាកមើលឆ្វេងស្តាំឃើញថាបន្ទប់នោះពណ៏ខ្មៅតាំងលំអរសុទ្ធតែជារបស់ខ្មៅទាំងអស់ ជីមីនបានទាញភួយចេញទម្លាក់ជើងទៅរកទ្វាបើកចេញទៅក្រៅគោលបំណងចង់ដឹងថាគេពេលនេះនៅទីណា។
រាងតូចចេះតែដើរចេញមករហូតចុះមកដល់ជាន់ក្រោមឃើញអ្នកបម្រើកំពុងតែញ៉ាប់ដៃញ៉ាប់ជើងធ្វើកាងាររបស់ពួកគាត់រាងៗខ្លួន ពេលនោះអ្នកស្រីមីនគ្រីផ្លាយ៍ ក៏បានកាន់ចាននំដែលជារបស់យ៉ុនហ្គីចូលចិត្តចេញមក ។
"នេះ..." អ្នកស្រីក្រឡេកឃើញផ្ទៃមុខជីមីនធ្វើឲ្យគាត់ភ្ញាក់ផ្អើលមិនស្ទើរ មុខក្មេងម្នាក់នេះដូចនិងរូបគំនូដែលទុកតាំងក្នុងបន្ទប់យ៉ុនហ្គីខ្លាំងមែនទែន ធ្វើឲ្យគាត់ឃើញពីភាពស្រស់ស្អាតរបស់រាងតូចហើយមិនសរសើរមិនភ្ញាក់ផ្អើលមិនបាននោះទេ។
"ជម្រាបសួរអ្នកស្រី"ជីមីន ឃើញគាត់នៅកន្លែងតុអាហារមើលតាមការស្លៀកពាក់របស់គាត់ប្រហែលជាម្ចាស់ស្រីភូមិគ្រិះនេះទើបនិយាយជម្រាបសួរទៅកាន់គាត់តែម្តង ។
"ចា៎ ជាមិត្តកូនយ៉ុនមែនទេ" គាត់មិនដឹងនោះឡើយថាកូនគាត់និងក្មេងនេះត្រូវជាអ្វីនិងគ្នានោះទេ គាត់ចេះតែសួរបែបធម្មតាៗទៅ ។
"អត់ទេ ខ្ញុំគ្រាន់តែជាសិស្សរៀនសាលាជាមួយគាត់តែប៉ុណ្ណោះ អញ្ចឹងខ្ញុំសុំលាអ្នកស្រីត្រឡប់ទៅផ្ទះខ្ញុំវិញហើយ" ជីមីន បានអោនគោរពលាអ្នកស្រីក្រោយពីនិយាយប្រាប់អ្នកស្រីមីនគ្រីសផ្លាយ៍រួចហើយនោះ។
"នរណាអនុញ្ញាឲ្យឯងទៅ"សម្លេងយ៉ុនហ្គី បន្លឺតាំងពីកាំជណ្តើរមកធ្វើឲ្យអ្នកស្រីអ្នកបម្រើលោកម្ចាស់ដែលមានវត្តមានទាំងអស់សុទ្ធតែភ្ញាក់ផ្អើល។
"យ៉ុន យ៉ុននេះកូននិយាយបានមែនទេហឹុក អម្បាញ់មិញម៉ាក់ស្តាប់ច្រឡំុំមែនទេយ៉ុន" អ្នកស្រីមីនគ្រីសផ្លាយ៍ បានចូលមកកាត់ចង្វាក់ការនិយាយរបស់ជីមីនដោយគាត់បានរត់ទៅរកយ៉ុនហ្គីដោយទឹកភ្នែកគាត់ហូរក្តីរំភើបជាពន់ពេកដែលកូនប្រុសគាត់អាចនិយាយបានដូចមនុស្សទូរទៅអញ្ចឹង។
"បាទម៉ាក់ ខ្ញុំនិយាយបានខ្ញុំមិនមែនជាមនុស្សគនោះទេ ព្រោះតែគេទើបខ្ញុំអាចនិយាយបាន" យ៉ុនហ្គី រៀបរាប់ប្រាប់ជាច្រើនមិនតែប៉ុណ្ណោះនាយនៅថែមទាំងនិយាយដោយសម្លឹងមើលជីមីនបញ្ជាក់ថាគេនោះហើយដែលជានាក់ធ្វើឲ្យនាយនិយាយបាននោះ។
"ពូអគុណក្មួយខ្លាំងណាស់ ក្មួយជាមនុស្សពិសេសជាងគេហើយដែលបានធ្វើឲ្យកូនប្រុសពូគេនិយាយចេញបានដូចមនុស្សធម្មតាទូទៅ" លោកមីនគ្រីសផ្លាយ៍ បានមកអគុណទៅកាន់រាងតូច ជីមីនវិញធ្វើមុខស្មួញៗដូចមិនយល់នៅសកម្មភាពទាំងអស់របស់គ្រួសារមួយនេះ។
"មីងអគុណក្មួយហើយ ថ្ងៃនេះកុំទាន់ទៅវិញអីនៅចាំញាំបាយផ្ទះមីងមួយពេលសិនទៅណាទុកថាជាការអគុណដល់ក្មួយដែលបានជួយឲ្យកូនប្រុសមីងអាចនិយាយបានធម្មតា" អ្នកស្រីមីនគ្រីសផ្លាយ៍ បានចាប់ដៃជីមីនទាំងពីរពោលពាក្យអគុណនិងមិនភ្លេចនោះទេឃាត់រាងតូចឲ្យនៅទីនេះដើម្បីនៅញាំអាហារជុំពួកគាត់មួយពេល។
"ប៉ុន្តែខ្ញុំ..."
"កុំឲ្យមនុស្សចាស់អញ្ជើញហើយគាត់បាក់មុខអី"យ៉ុនហ្គី កាត់សម្តីដែលជីមីនចង់និយាយប្រកែកនោះយ៉ាងឆាបរហ័ស រាងតូចងាកមើលទៅមុខយ៉ុនហ្គីបន្តិចទើបងាកមកញញឹមដាក់មនុស្សចាស់ម្តង
"ក៏បានខ្ញុំនិងនៅញាំអាហារទីនេះមួយពេលចុះ"ជីមីនក៏សម្រេចចិត្តយល់ព្រមតែម្តង។
"ល្អណាស់ អញ្ចឹងចាំមីងចូលទៅធ្ចើអាហារឆ្ងាញ់ៗសម្រាប់ក្មួយណា" អ្នកស្រីមីនគ្រីសផ្លាយ៍ គ្រាន់តែបានចម្លើយយល់ព្រមពីជីមីនភ្លាម និយាយពីគាត់អរអើយសែនអរ ប្រញ៉ែរប្រញ៉ាប់ទៅធ្វើអាហារភ្លាមៗតែម្តង។
"សិស្សច្បងខ្ញុំចង់មានរឿងនិយាយជាមួយបង"ជិមីន ហៅយ៉ុនហ្គីទៅនិយាយគ្នានៅខាងក្រៅដោយមិនចង់ឲ្យមនុស្សចាស់ដឹងឮនោះទេ។
" ឯងមានអីនិយាយជាមួយបងមែនទេ" យ៉ុនហ្គី
"រឿងវាយ៉ាងមិច ហេតុអីសិស្សច្បងប្រាប់ពួកគាត់ថាខ្ញុំជានាក់ធ្វើឲ្យសិស្សច្បងនិយាយបាននោះ" ជីមីន សួរទៅផាំងៗទឹកមុខទាមទារចម្លើយពីរាងក្រាសជាខ្លាំង
"ពេលវេលាសាលសមមកដល់ឯងគង់តែដឹង " មិនយល់ហេតុអីនាយមិននិយាយការពិតប្រាប់ទៅនៅលាក់បាំងធ្វើអ្វីទៀត យ៉ុនហ្គីនិយាយហើយក៏ចូលទៅខាងក្នុងវិញទុកឲ្យជីមីនឈរតែឯងកំពុងគិតសម្តីយ៉ុនហ្គីនាយនិយាយចង់មានន័យថាម្តេច ។
"ពុទ្ធោ....អើយ " វាហាក់តប់ត្រម៉ល់ជាខ្លាំងជីមីនបានជេប្រទិចចោលបន្តិចសម្រួលអារម្មណ៍ឲ្យមកធម្មតាវិញទើបសម្រេចចិត្តដើរចូលខាងក្នុង វិញដែលទៅ។
សូមរងចាំភាគបន្ត
មុននិងមាននរណាឃើញខ្ញុំផុសរឿងទៅអត់ ការពិតទៅរឿងខ្ញុំសរសេរមិនទាន់បានចប់ផងខ្ញុំធ្វើឲ្យច្រឡំដៃផុសទើបត្រូវសម្រេចចិត្តលុបវិញ នេះទើបជាសាច់រឿងសរសេរពេញមួយភាគវាតែម្តង សូមនាំគ្នាអានដោយកុំភ្លេចចុចខមិនផ្តល់ជាមតិម្នាក់មួយផង អគុណច្រើន រាត្រីសួរស្តីគេងលក់សុបិន្តល្អទាំងអស់គ្នា។ 😝✨♥️