នៅក្នុងបន្ទប់មួយនៃភូមិគ្រិះWang!!Yiboកំពុងអង្គុយចុចទូរស័ព្ទសុខៗក៏មានសារមួយលូតមកជាលេខប្លែកគេមិនស្គាល់នោះទេ Yiboចុចស្តាប់ទៅ
ទើបដឹងថាជាសំឡេងLingyiនិងFasaនិយាយគ្នា
នៅមុននោះ។
ផាំង~ប្រាវ~Yiboគប់ទូរស័ព្ទខ្លួនទៅជញ្ជាំងពេញ ទំហឹង
<<មិនពិត!!Lingyiមិនមែនជាមនុស្សចឹងនោះទេ>>
Yiboមិនជឿនិងអ្វីដែរខ្លួនលឺស្រែកបោករបស់របររាយ
រប៉ាត់រប៉ាយពេញបន្ទប់។
<<កូនboកូនកើតអីនិង បើកទ្វារឲ្យម៉ាក់បន្តិចមើល៎>>
Mrs Wangស្រែកមកពីក្រៅសួរនាយ។Yiboមិន
តបតែក៏អង្គុយចុះសម្រួលអារម្មណ៍គេមិនជឿទេថានិង
ជាសម្លេងLingyiអាចថាមានអ្នកចង់ធ្វើបាបគេចង់
បំបែកបំបាក់ពួកគេប៉ុណ្ណោះ ទើបFakeសំឡេងមកពី
ណាមិនដឹងចង់បោកគេ។
ក្រឡេកមកមើលកម្លោះតូចរូបស្រស់យើងឯណេះវិញ
បន្ទាប់ពីធ្វើការរបស់គេហើយ ក៏ត្រឡប់ទៅផ្ទះខ្លួនទៅ
ដល់ផ្ទះនាយតូចចាប់ផ្តើមឆ្ងល់ពេលឃើញទ្វារផ្ទះចំហ
ចោលគេក៏ប្រញាប់រត់ចូលទៅខាងក្នុងឃើញថារបស់
រាយរប៉ាត់រប៉ាយមើលមិនយល់ដឹងអីជាអី។
<<ខ្ចិច!!គ្មានសល់ នេះចោរចូលផ្ទះហេ៎ស>>Zhan
ហា៎មាត់និយាយរលាយហើយ សំខាន់ចង់រកអ្នកធ្វើ
រឿងនេះក៏មិនជាធ្វើយ៉ាងមិច
<<ចប់ហើយ!!កែវសំណព្វចិត្តខ្ញុំបែកខ្ចិច អាលីងគ្មាន
សល់ហឹកៗ!!អាឆ្កួតណាវាបែកថ្នាំទេហេ៎ស បានមក
កម្ទេចផ្ទះយើងនឹង>>Zhanយំផងជេរផងមិនដឹងអា
ឆ្កួតណាមកកម្ទេចផ្ទះគេខំថែខំសម្អាតរាល់ថ្ងៃឥឡូវវា
ដាក់ខ្ទិច
<<ហើយទៅរកមុខវានៅឯណាទៅ!!លោកអើយលោក
>>Zhanអង្គុយចោងហោងដៃច្រត់ថ្ពាល់ខ្លួនទាំងសង
ខាងនិយាយបង្ហាញទឹកមុខអស់សង្ឃឹម។បន្ទាប់ពី
អង្គុយគិតបានមួយសន្ទុះក៏ងើបរៀបចំផ្ទះឡើងវិញ។
ចំណាយពេលអស់ជាច្រើនម៉ោងទើបផ្ទះបានស្អាតបាត
វិញZhanក្រឡេកមកមើលម៉ោងឃើញថាម៉ោង11ជិត
12ទៅហើយ គេក៏ប្រញាប់ទៅងូតទឹកសម្អាតខ្លួនចេញ
មកវិញប្រុងដាក់ខ្លួនគេងហើយក៏នឹកឃើញថាមិនទាន់
បានធ្វើលំហាត់គេក៏ដើរទៅអង្គុយតុរៀនខ្លួនអង្គុយធ្វើ
លំហាត់ចឹងទៅមិនបានប៉ុន្មានផងក៏គេងលក់លើតុបាត់
មិនបានប៉ុន្មានផងនាយតូចក៏បើកភ្នែកមកវិញព្រោះមានអារម្មណ៍ថាដូចមានអីដូចជាមានអីសង្កត់ខ្លួនបើក
ភ្នែកមកភ្លាមក៏ឃើញទម្រង់មុខអាមិត្តចោរម្សៀតរបស់
ខ្លួននេះមកតាំងពីកាលគេគេងលក់មិនដឹងខ្លួនសោះ
តែម្តងសំខាន់មកគេងអោបគេតាំងពីកាលទេនេះ
[តើយើងជាចំណែកលើសនៃជីវិតឯងមែនទេ?]Zhan
ពោលសួរនាយក្នុងចិត្ត។គិតហើយក៏មានអារម្មណ៍ថា
ឈឺចាប់បន្តិចដែរទើបខំសំងំគេងវិញ។
+ព្រឹកថ្ងៃថ្មី
Yiboក្រោកមកក៏បាត់មនុស្សដែរគេគេងអោបយប់ មិញគេក៏ញីភ្នែកដើរទៅរកបន្ទប់ទឹក។សម្អាតខ្លួនហើយ
ក៏ចុះមកខាងក្រោមឃើញZhanកំពុងរៀបចំសៀវភៅ
ដាក់កាបូបខ្លួន។
<<ងើបហើយក៏ប្រញាប់ទៅផ្ទះរៀបចំខ្លួនទៅជិតដល់
ម៉ោងចូលរៀនហើយវើយ>>Zhanប្រាប់នាយពេល
ឃើញនាយដើរចុះមក
<<ដឹងហើយ!!តែយើងមានអារម្មណ៍ថាផ្ទះឯងដូចប្លែក>>Yibo
<<ប្លែកយ៉ាងមិច!!>>Zhan
<<ដូចទើបរៀបចំថ្មី!>>Yibo
<<នឹងហើយ!!រៀបចំថ្មី តោះប្រញាប់ចេញទៅយើងចាក់
សោរទ្វារថ្មី>>Zhan
<<ឯងដូរសោរហេ៎ស>>Yibo
<<ទើបឲ្យជាងដូរព្រឹកមិញ>>Zhan
<<ដូរធ្វើអី!>>Yibo
<<សោរចាស់វាខូច!!>>Zhan
<<ចឹងឲ្យសោរថ្មីយើងមួយមោ៎!>>Yibo
<<យកធ្វើអី!>>Zhan
<<ទុកបើកទ្វារចូលមករំលោភឯង!!>>Yibo
<<អាឡប់!!>>Zhan
<<លឿនឲ្យមោ៎!>>Yibo
<<អត់>>Zhanឆ្លើយហើយក៏ងាករកសោរគឺនៅលើតុ
Yiboក៏ងាកតាមក្រសែរភ្នែកនាយតូចគេក៏រហ័សយក
សោរនៅលើតុZhanចង់ដណ្តើមដែរតែមិនទាន់នាយ។
Yiboក៏លើកសោរបង្ហាញញញឹមឌឺZhan Zhanចង់
កញ្ឆក់សោរមកតែនាយរហ័សកាន់ក្តាប់សោរជាប់វិញ។
<<អាboឲ្យសោរមកយើងវិញ>>Zhan
<<អានេះយើងយកហើយ!!ឯងប្រើសោរសាគួរទៅ>>Yiboនិយាយហើយក៏ចេញទៅក្រៅ Zhan
ក៏ចេញទៅតាមទាំងមុខក្រញ៉ូវ
<<ឯងមិនជិះឡានជាមួយយើងទេហេ៎ស>>Yibo
និយាយពេលឃើញZhanដើរហួសឡានខ្លួន
<<អត់ទេ!!>>Zhanឆ្លើយហើយក៏ដើរបន្ត
<<ហឺយ!!ថាមិនជិះទេ ឯងយ៉ាងមិចនឹង>>Zhan ស្រែកពេលYiboចាប់ទាញដៃខ្លួន
<<ចូលទៅ!!ចាំទៅជាមួយយើង>>Yiboដាក់ឲ្យ Zhanអង្គុយនិយាយហើយក៏បិទទ្វារឡានដើរទៅ
ម្ខាងទៀតបើកទ្វារចូលអង្គុយ
<<យើងចង់ដើរ!!បើកទ្វារឲ្យយើងចុះ>>Zhanនិយាយ
តែYiboមិនខ្វល់បើកឡានចេញទៅធ្វើមិនដឹង។
ក្រឡេកមកមើលJiyangឯណេះវិញដើរបណ្តើរញញឹមបណ្តើរសំខាន់មានកាន់នំមកពេញដៃនិងតែ
ទឹកដោះគោពីកែវទៀតសម្តៅទៅបន្ទប់សមតន្ត្រីរៀប
បើកទ្វារចូលទៅហើយក៏វ៉ាក់អឺនិងរូបភាពខាងក្នុងដែរ
ឃើញមានសិស្សស្រីម្នាក់ឈរអោបHaoxuanពី
ក្រោយឯនាយHaoxuanក៏ឈរឲ្យគេអោបដូចរូប
ចម្លាក់មិនកម្រើកខ្លួនអៅសោះម៉ង ព្រូស~~របស់របរ
នៅដៃJiyangក៏ធ្លាក់បង្កជាសំឡេងឲ្យអ្នកខាងក្នុងបាន
លឺ Haoxuanងាកទៅទ្វារទើបឃើញJiyangគេក៏
ប្រញាប់ប្រលេសដៃនាងចេញពីចង្កេះខ្លួន Jiyang
ក៏ដើរចេញទាំងខឹងម៉ួម៉ៅនេះនាយហ៊ានក្បត់គេហេ៎ស
<<Jiស្តាប់បងបកស្រាយសិន!!>>Haoxuanរត់មកចាប់ដៃនាយតូចឲ្យឈប់
<<អ្ហឹស!!បកស្រាយស្អីបងឯង ខ្ញុំបានឃើញអស់ហើយ
បងចង់បកស្រាយអីទៀត>>Jiyangក្រវាសដៃនាយចេញហើយក៏ញ៉ែតៗដាក់នាយសឹងបែកអគារសាលា
<<គឺស្រីម្នាក់អម្បាញ់មិញមិនមានពាក់ព័ន្ធអីនិងបង
នោះទេ!!>>Haoxuan
<<អ៎រ!!មនុស្សមិនដែរស្គាល់គ្នាគេអោបគ្នាស្អិតរមួតចឹង
មែន>>Jiyang
<<Ji!!មិនដូចអ្វីដែរអូនឃើញទេ>>Haoxuan
<<កុំប៉ះខ្ញុំ!!>>Jiyangស្រែកដាក់នាយខ្លាំងៗដែរចង់
ចាប់ដៃខ្លួន។Jiyangក៏ដើរចេញពីនាយ នាយក្រាស់
ចង់ទៅតាមដែរសិស្សស្រីម្នាក់នោះក៏មកតាម
<<គេគឺ!!>>Nabiiនិយាយចង់សម្តៅលើJiyang
<<ជាសង្សារខ្ញុំ!!នាងធ្វើឲ្យគេខឹងហើយ>>Haoxuan
កាត់សម្តីនាងឆ្លើយ
<<ខ្ញុំសុំទោស!!ចាំខ្ញុំទៅបកស្រាយប្រាប់គេ>>Nabii
និយាយ
<<មិនបាច់ទេ!!តែលើកក្រោយកុំធ្វើចឹងទៀត>>
Haoxuanឃាត់នាងនិយាយហើយក៏ដើរទៅតាម
Jiyangបាត់ទៅ
<<មិននឹកស្មានថាសង្សារគាត់!!ហឺយ>>Nabiiក្រវីក្បាលហួសចិត្ត។ក្រឡេកមកខាងនេះវិញJiyang
អង្គុយរៀនតែអារម្មណ៍មិនដឹងហោះហើរដល់ណាទេ
សំខាន់លួចសម្លក់នាយជាសង្សារមិនលួងខ្លួននោះ
ឯHaoxuanវិញមុខមិនរីកទេខ្លាចសង្សារខឹងកាន់
តែខ្លាំងតែឲ្យធ្វើមិចបើកំពុងរៀននិងលួងមិចកើត។
ដល់ម៉ោងចេញJiyangក៏ដើរទៅបន្ទប់ទឹកមួយភ្លែត
មកវិញក៏អើតថ្នាក់ខ្លួនមិនឃើញនាយក៏និយាយ
<<ប្រុសចង្រៃ!!ធ្វើដាក់យើងប៉ុននឹងហើយមិនលួងទៀតឯងចាំមើលណា>>Jiyangរអ៊ូនៅមុខថ្នាក់ង៉ូវៗ
<<រកបងហេ៎សពៅមាស!>>Haoxuanបន្លឺសំឡេង
និយាយពីក្រោយនាយតូច
<<អាយ~~!អ្នកណារកបងជៀសចេញ>>Jiyang
ភ្ញាក់មួយទំហឹងមនុស្សចាស់តែម្តងទើបងាកទៅហើយ
ក៏ប្រកែករុញនាយចេញពីផ្លូវខ្លួនចង់ដើរចេញតែនាយក៏
ចាប់ដៃជាប់
<<លែង..>>Jiyangនិយាយនាយក៏កាត់ដោយនិយាយ
<<បងសុំទោស!!លើកលែងឲ្យបងម្តងទៅ បងសន្យា
មិនឲ្យមានរឿងបែបនេះកើតឡើងម្តងទៀតទេ>>
Haoxuanក៏សម្រូតខ្លួនអោបជើងនាយតូចជាប់
និយាយលួងអីផង រហូតដល់Jiyangលួងញញឹម
តែក៏ខំធ្វើមុខខឹងវិញ
<<ប្រាប់ឲ្យលេងខ្ញុំ!!បងស្តាប់មិនបានទេហេ៎ស>>
Jiyangស្រែកញ៉ែតៗ
<<បើចឹងអូនឈប់ខឹងបងទៅ!!បងលែងអូនទៅផ្ទះពីនាក់>>Haoxuan
<<គ្មានផ្លូវទេស៎!!ផ្ទះខ្ញុំលែងស្វាគមន៍មនុស្សដូចបងទៀតហើយ>>Jiyang
<<មិចក៏ថាគ្មាន!!ពួកយើងដើរទៅជាមួយគ្នារាល់ដងនោះ>>Haoxuanនិយាយធ្វើពើ
<<ខ្ញុំប្រាប់ថាផ្ទះខ្ញូមមិនស្វាគមន៍បងយល់>>Jiyang
<<មិនយល់ទេ!!យាយប្រហែលជាចាំបងផងក៏មិនដឹង>>Haoxuanឆ្លើយនេះJiyangសឹងតែខោកឲ្យអាយះក្បាលតើ
<<អាយ~~Wang Haoxuanបងចង់យ៉ាងមិច
ជាមួយខ្ញុំ>>Jiyangខឹងពេកក៏ស្រែកមួយចាចទើប
និយាយខ្លាំងៗដាក់នាយ
<<បងចង់យ៉ាងមិនហេ៎ស!!គឺបងចង់ឲ្យអូនឈប់ខឹង
បងនឹងហើយណាឈប់ខឹងបងទៅណា>>Haoxuan
នៅតែបន្តនិយាយលួងនាយតូច
<<បានហើយ!!បងងើបមកធ្វើខ្លួនដូចជាកូនឆ្កែចឹង>>
Jiyangក៏នាយឲ្យងើប
<<ធ្វើជាអីក៏បានឲ្យតែអូនឈប់ខឹង!>>Haoxuan។
ពួកគេក៏ត្រូវរូវគ្នាវិញចឹងទៅ។
Tobe continue...
P♡