(A/N)
smut chမလို့ အသက်မပြည့်တဲ့သူ/ ဖတ်လို့အဆင်မပြေတဲ့သူဆိုကျော်သွားကြပါဗျိုး။✴
🙏
(ရှေ့အခန်းကခရစ်စမတ်chအဆက်လို့လည်းပြောလို့ရပါတယ်)💁
Baker လမ်း//
ရှားလော့ဟုမ်းကို ဒီညအတွင်းမခေါ်လာနိုင်ရင်ခင်ဗျားလက်ဆောင်မရဘူးမှတ် "
လူးဝစ်ဂျိမ်းစ်မော်ရီအာတီရဲ့ ပြတ်သားတဲ့အမိန့်ပေးသံ။
ငါ့ဘဝကလည်း အိမ်ဖော်မကြီး လုံးလုံးကိုဖြစ်လို့
ဆေဘတ်စ်ရှန်မိုရမ်က သူ့ဘဝသူ မကျေမနပ်ရေရွတ်ရင်း ဘာလိုလိုနဲ့ 221B ရှေ့တောင်ရောက်နေပြီလေ။
မိုရမ်က တံခါးမခေါက်ခင် မိမိကိုယ်ကိုအရင်သပ်ရပ်စွာ ပြင်ဆင်ရင်း အခုသူ့ကြောင့် ရှားလော့ဟုမ်းကိုနှောင့်ယှက်မိသလိုများဖြစ်သွားမလားလို့ အားနာစိတ်ဝင်လာတယ်။
သို့သော် ကံမကောင်းစွာဖြင့် အိမ်ကသခင်အသစ် ကပိုမိုပြီးကြောက်ဖို့ကောင်းတာမလို့
အလုပ်ကိုပဲပြီးမြောက်အောင်လုပ်ဖို့ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်လေသည်။
ခဏနေတော့
တံခါးလာဖွင့်ပေးတာကတော့ ရှားလော့ဟုမ်းကိုယ်တိုင်ပင်။
"အဟမ်း ဟုမ်း...."
မိုရမ်ဟာ ချောင်းတစ်ချက်ဟန့်ရင်း စကားစရန်ကြံတော့ စုံထောက်ကျော်က လက်ကာလိုက်ပြီးနောက်
ဒီအချိန် ကြီး ရောက်လာပုံ၊ခင်ဗျားရဲ့လေသံအရဆို လူးဝစ်ကတစ်ခုခုပြောလိုက်ပုံပဲ
အဲ့ဒါကလီယမ်နဲ့ပတ်သက်တာပဲဖြစ်လိမ့်မယ်"
ဒီကောင်ဘာဆေးတွေများစားလို့ စောက်ရမ်းဉာဏ်ကောင်းနေရတာလဲ
မိုရမ်ကစိတ်ထဲကရှားလေယ့ကိုကြိတ်ချီးကျူးလိုက်တယ်။
"မင်းသိနေရင်လည်းစကားမရှည်ပဲငါ့နောက်လိုက်ခဲ့တော့ ဟုမ်း"
ရှားလော့ဟုမ်းသည် အနည်းငယ်ကြာစဥ်းစားပြီးနောက်ခေါင်းငြိမ့်ကာ အိမ်တွင်းသ်ို့အသံကျယ်ကျယ်ဖြင့်လှမ်းအော်ရင်း
"ဂျွန်...မစ်ဟဒ်ဆန်....ဒီနေ့ညကျွန်တော်ပြန်မလာတော့ဘူးနော်"
"မမေဘေး....မင်းကိုလူးဝစ်က တစ်နာရီလောက်ပဲခွင့်ပြုမှာ ဘာကိစ္စနဲ့တစ်ညလုံးနေမှာလဲ"
သူ့ကျိန်ဆဲမှုကို ဟုမ်းက အမြင်ကပ်စဖွယ်ခပ်ဟဟရယ်ရင်း
"ဘာမဆို ပြင်ဆင်မှုရှိတာအကောင်းဆုံးမလား ဗိုလ်မှူး"
.....................
မော်ရီအာတီအိမ်တော်
"လူးဝစ်ကဘယ်ပျောက်သွားတာတုန်း"
မိုရမ်ကမျက်မှောင်ကြုံ့ရင်း ဘီလီကိုမေးတော့
အလုပ်ကိစ္စကြောင့်အဲလ်ဘတ်နဲ့ ထွက်သွားတာဖြစ်ပြီး မနက်ဖြန်မှပြန်ရောက်မှာဖြစ်ကြောင်း၊ ရှားလော့ဟုမ်းကိုလည်း သူမရှိခင်မှာသေချာစောင့်ကြည့်ရန်မှာခဲ့ကြောင်းပြန်ပြောတယ်။
"ကျုပ်ထင်တဲ့အတိုင်းပဲ"
ရှားလော့ဟုမ်းက ဘီလီရဲ့စကားကို ကြားပြီးတဲ့နောက်မှာ ဒီလိုပြန်ဖြေတော့မိုရမ်စိတ်ထဲပိုမိုပြီးအထင်ကြီးသထက်ကြီးလာတယ်။
ဟုမ်း မင်းစောက်ရမ်းcoolတယ်
(မိုရမ်စိတ်ထဲကပြောနေခြင်း)
"အဲ့တော့ အခုအိမ်မှာတစ်ယောက်တည်းကျန်ခဲ့တဲ့သခင်လေးကို ကိုယ်ဖိရင်ဖိစောင့်ရှောက်ပေးရမှာက ငါ့ရဲ့တာဝန်ပေါ့"
ဟုမ်းက မိုရမ်ကိုမျက်စပစ်ရင်း စနောက်လိုက်တဲ့အခါမှာ မိုရမ်က သူ့ကိုခြေထောက်ဖြင့်လှမ်းကန်တယ်။ဒါပေမယ့်
အဲ့ဒီလိုဖြစ်လာမှာကိုကြိုသိနေတဲ့ဟုမ်းက ပါးနပ်စွာရှောင်ရင်းနောက်ကိုဆုတ်လိုက်တယ်။
အဟားဟား ကျုပ်ကစတာပါ မိုရမ်ရေ
"ခွေးကောင် လူးဝစ်မသတ်ခင်ငါမင်းကိုအရင်သတ်မိလိမ့်မယ်"
"အဟက် ခင်ဗျားလုပ်နိုင်ရင်ပေါ့"
.....................
ခဏအကြာ.....
ယခုဆိုရင်တော့
ဒုတိယအထပ်သို့လိုက်ပို့နေသော ဘီလီနဲ့မိုရမ်နဲ့ ရှားလော့ကိုတွေ့နိုင်မည်ဖြစ်လေ၏။
ရှားလော့ဟုမ်းနဲ့မိုရမ်ကထုံးစံအတိုင်း ရှေ့ဆုံးကနေဦးဆောင်သွားလျက်ရှိပြီး ကလေးတွေအငြင်းပွားနေတယ်။
နောက်ကမီးအိမ်လေးကိုင်လာရတဲ့ဘီလီကတော့သက်ပြင်းသာချနေမိတော့တယ်။
ဒါနဲ့ဟုမ်း.... မင်းနဲ့ဝီလီယမ်....ဘယ်အဆင့်ထိရောက်နေပီလဲ
"အဟွတ်.. အဟွတ်
မိုရမ်ရဲ့ ပွင့်လင်းလွန်းသေး မေးခွန်းကြောင့်ရှားလော့ရော ဘီလီပါ သီးသွားရတဲ့ထိ။
ဟမ်...ငါနဲ့လီယမ်က ရိုးရိုးသားသားပါ"
"ဒါပေမယ့် လူးဝစ်ပြောတာကြားဖူးတာ မင်းနဲ့သူက နယူးရော့ခ်မှာမကြာခဏတူတူအိပ်လေ့ရှိတယ်ဆို"
"အဲ့ဒါက..."
"အယ် တကယ်ကြီးလားစီနီယာ "
ဒီတစ်ခါတော့ဘီလီပါမနေသာတော့ပဲ ရှားလော့ဟုမ်းကို မေးခွန်းထုတ်လာတယ်။
"ဂါး ငါ့ဟာနဲ့ငါတောင်တိုင်ပတ်နေရတဲ့ကြားထဲမင်းကတစ်မှောင့်
လီယမ်က မကြာခဏအိပ်မက်ဆိုးတွေမက်တာမလို့သူ့ဘေးမှာ လူတစ်ယောက်ကစောင့်ကြည့်ပေးဖို့လိုအပ်တာမလို့ငါကအိပ်ပေးရုံပါကွ"
"အဲ့ဒါတကယ်လို့ကျိန်ရဲလား"
မိုရမ်ရဲ့ခြိမ်းခြောက်သံကိုရှားလော့ဟုမ်းကစိတ်ရှုပ်စွာဖြင့် အေး ဟုပြီးစလွယ်ဖြေလိုက်တယ်။
"ဒါဆိုရင် ဒီနေ့လည်းစိတ်ချလို့ရမယ်မလား"
"အေး"
...................
"ရှား....ရှားလီ....ဘာလို့လဲ"
သူ့အခန်းထဲကို ရောက်လာတဲ့ ရှားလော့ကို
ဝီလီယမ်က အံ့သြစွာကြည့်နေမိတယ်။
"အား... ဒီလိုပဲ မင်းကိုဒီနေ့ စောင့်ရှောက်ပေးပါလို့လူးဝစ်က အပ်ထားတယ်ဆိုလို့"
ဝီလီယမ်ရဲ့မျက်နှာလေးက လက်ခနဲဖြစ်သွားရပြီး
"ဒါဆို....ဒီနေ့ကျွန်တော်နဲ့ တူတူအိပ်မှာလား"
အဟွတ် အဟွတ်!
ဒီတစ်ခါ သီးသွားရတာကတော့ ဆေဘတ်ရှန်မိုရမ်ပါပဲ ။
ဘီလီကတော့အောက်ထပ်ကိုဆင်းသွားပြီမလို့ဒီစကားကိုမကြားနိုင်တော့ချေ။
"လီယမ်..ဒီလိုစကားမျိုးက သူစိမ်းတွေရှေ့မပြောရဘူးလေ"
ရှားလော့သည်လီယမ်ရဲ့ခေါင်းကိုကြောင်လေးတစ်ကောင်လိုပွတ်သပ်ပေးရင်းပြောတော့ ကလေးလေးတွေလို ရယ်နေပြန်တယ်။
မိုရမ်ဟာ သူ့မျက်စိရှေ့ကမြင်ကွင်းကိုမယုံနိုင်စွာကြည့်ရင်းတစ်ချိန်ထဲမှာပဲရှားလော့ဟုမ်းဟာ သူ့ရဲ့သခင်အတွက်ဆို ဘာမဆိုဖြည့်ဆည်းပေးမယ့် လူဆိုတာသဘောပေါက်လာတယ်။
"ဝီလီယမ်ကို ငါအပ်ခဲ့မယ်နော် ဟုမ်း"
"အေး"
...............
အခုဆိုရင်တော့သူတို့နှစ်ဦးတည်းကျန်ခဲ့ပြီး
ရှားလော့က အခုလိုအခြေအနေကြားမှာ
အတွေးပေါင်းစုံဝင်လျက်။
ရှားလီ အရင်အိပ်ချင် အိပ်တော့နော် "
"မင်းကရော"
"ကျွန်တော် ရေအရင်ချိုးချင်လို့
ပြီးတော့ညဝတ် ဝတ်စုံဆိုရင်ကျွန်တော့ဗီဒိုထဲမှာရှိတယ် လဲလိုက်နော်
ရှားလီနဲ့ကျွန်တော်က ခန္ဓာကိုယ်ချင်းလည်းအရမ်းမကွာတော့အဆင်ပြေမှာပါ"
...........
ရှားလီ အိပ်ကြရအောင်လား"
အနီရောင် ညဝတ်ဝတ်ရုံအရှည်လေးကိုဝတ်ထားပြီး ရေချိုးပြီးခါစဖြစ်တဲ့ဝီလီယမ်က မစိုတစိုဖြစ်နေတဲ့ဆံပင်တွေကိုသဘက်ဖြင့်သုတ်ကာ အခြောက်ခံရင်း ရှားလော့ကိုပြောလာတယ်။
ဒါပေမယ့်ရှားလော့ဟုမ်းဟာ ဘယ်နှကြိမ်မြောက်မှန်းမသိပဲ ဝီလီယမ်ရဲ့ရေချိုးပြီးခါစမျက်နှာနုနုလေးကိုသာငေးကြည့်နေမိတော့တယ်။
သူတို့နှစ်ယောက် ဒီတလောမှာသေချာမတွေ့တာ ဒါနဲ့ဆိုရင်လပေါင်းများစွာချီနေလျက်ရှိပြီး အခုဆိုရှားလော့ဟာ ဝီလီယမ်ရဲ့ နူးညံ့တဲ့ခန္ဓာကိုယ်အထိအတွေ့၊ ခေါင်းလေးစောင်းလိုက်ရင် လှုပ်သွားတဲ့ရွှေရောင်ဆံနွယ်လေးတွေ ၊ သူရယ်စရာပြောတ်ိုင်း ထွက်လာတတ်တဲ့ တခစ်ခစ်ရယ်မောသံလေးတွေကိုပြောမပြတတ်လောက်အောင်လွမ်းတယ်။
ဒါကြောင့် မလို့ သူဟာ ဝီလီယမ်ကိုတင်းတင်းကြပ်ကြပ်ပွေ့ဖက်ထားမိတယ်။
"မင်းကိုငါအရမ်းလွမ်းတယ် လီယမ်ရယ်"
"ကျွန်တော်လည်းခင်ဗျားကိုအရမ်းလွမ်းတယ်"
ဝီလီယမ်ဟာမကြာခင်မှာသူ့ကိုကျောပြင်ကိုပြန်လည်ပွေ့ဖက်လာခဲ့တယ်။ရှားလော့သည် လီယမ်ရဲ့ရေမွေးနံ့သင်းသင်းလေးကို ခိုးကာရှိုက်မိရင်း ရင်တွေတဒိန်းဒိန်းခုန်လာတယ်။
အကယ်လို့များငါသာ ခံစားချက်အမှန်ကိုဖွင့်ပြောခဲ့ရင်သူဘယ်လိုတုံ့ပြန်မလဲ
နောက်ဆုံးမှာတော့ရှားလော့ဟုမ်းသည် လူချင်းခွာလိုက်တယ်။ သူ့ကိုစိုက်ကြည့်နေဆဲ့ဖြစ်တဲ့ ဖြူစင်တဲ့မျက်လုံးနီလေးတွေကိုပြန်ကြည့်ကာ ဆုံးဖြတ်ချက် တစ်ခုချလိုက်ပြီးနောက် သုံးနှစ်တာကာလအတွင်းကသူ၏ခံစားချက်အမှန်ကိုချပြရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်တယ်။
"လီယမ်.....မင်းကိုချစ်....Oh my god"
ရှားလော့ဟုမ်း အာမေဋိတ်သံဖြင့် ဘာမှမတုံ့ပြန်နိုင်ခင်မှာပဲ ဝီလီယမ်ကသူ့နက်ခ်တိုင်ကိုဆွဲယူကာ သူ့နှုတ်ခမ်းတွေကို အိစက်နေတဲ့နှုတ်ခမ်းသားတွေ နဲ့
ထိတွေ့စေလိုက်တယ် ။
စက္ကန့်အနည်းငယ်အကြာတွင်ပြန်လွှတ်ပေးပြီး အံ့သြနေဆဲဖြစ်တဲ့စုံထောက်ကျော်ရဲ့ မျက်နှာကိုသူ့ရဲ့လက်ဖဝါးနဲ့နူးညံ့စွာထိတွေ့ရင်ပြောလိုက်တာက
"ခင်ဗျားကို ဒီနေ့ကျွန်တော်သိမ်းပိုက်ချင်တယ် ဖြစ်တယ်မလား မစ္စတာဟုမ်း"
ဒါဟာအိပ်မက်များလား
ရှားလော့ဟုမ်းသည် သူ့ပါးသူတစ်ချက်ပြန်ချလိုက်တယ်။
"လီ....ယမ် ဒီအဆင့်ကျော်ရင် မင်းနဲ့ငါ အရင်လိုပြန်လှည့်လို့မရတော့ဘူးနော်"
"အင်း ကျွန်တော့်ဘက်ကလည်းပြန်လှည့်ဖို့စိတ်ကူးမရှိဘူး အချစ်"
ရှားလော့ဟုမ်းရဲ့နားတွေပါရှိန်းခနဲပူပြင်းလာပြီး ဝီလီယမ်ရဲ့အခေါ်အဝေါ်သစ်အောက်မှာပါးတွေတောင်ရဲရဲနီလို့
"ရှားလီက ချစ်စရာလေး ကျွန်တော့ဇနီးဖြစ်ပေး"
"မင်း..."
လီယမ် ခပ်ဟဟရယ်ရင်းသူ့ကို မထီမဲ့မြင်
ကြည့်လာတယ်။
ဒါဟာ လွန်ခဲ့တဲ့သုံးနှစ်က Catch me ဟုပြောခဲ့တုန်းကလိုပဲ။
ချစ်သူရဲ့ဒီလိုအမိန့်ပေးသံအောက် မှာသူဟာစိတ်လှုပ်ရှားမှုနဲ့အတူ ဝီလီယမ် ဘယ်လိုဆက်လုပ်မလဲဆိုတာသိချင်ဇောပြင်းပြနေမိတယ်။
သူအတွေးမျိုးစုံနဲ့ယောက်ယက်ခတ်နေစဥ်မှာပဲ ဝီလီယမ်ဟာနောက်တစ်ကြိမ်ရှားလော့ဟုမ်းရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကိုသိမ်းပိုက်လာပြန်ပြီ။
ဒါပေမယ့် ဒီအကြိမ်မှာတော့ အနမ်းတွေက နူးညံ့မှုထက် ပိုင်ဆိုင်ချင်စော ကသာဦးဆောင်နေလေရဲ့။
ရှားလော့ဟာ ဝီလီယမ်ဦးဆောင်မှုနောက်အလိုက်သင့်စီးမျောရင်း သူကိုယ်တိုင် တောင်မသိခင်မှာပဲ လက်ဖြင့်တွန်းခြင်းခံရပြီးနောက် ကုတင်ပေါ်သို့လဲလျောင်းလျက်အနေအထားအဖြစ်ရှိနေပြီ။ မကြာခင်မှာပဲ
အပေါ်စီးကနေအုပ်မိုးထားတဲ့ရာဇဝတ်အရှင်ကတော့သူ့ကိုနမ်းနေရင်း အောက်နှုတ်ခမ်းကို ဖွဖွကိုက်လာတယ်။
လီယမ်..
အနည်းငယ် နာကျင်မှုကြောင့် ချစ်ရသူရဲ့နာမည်ကိုဖွဖွရေရွတ်မိချိန်မှာပဲ သူ့ရဲ့ပွင့်နေတဲ့ပါးစပ်အတွင်းသို့လီယမ်လျှာဖျားက ရောက်လာ၏။
ပူနွေးတဲ့အထိအတွေ့ဟာ ပထမဆုံးအကြိမ်မလို့ ရှားလော့ဟုမ်းပင်မေ့လဲမတတ်။ အပေါ်စီးကနေ နေရာယူထားတဲ့
ရာဇဝတ်အရှင် ဟာသူ့ရဲ့ပါးကိုအားဖြင့်ဖျစ်ညှစ်ထားပြီး ရုန်းထွက်မရနိုင်တဲ့အပြင် တစ်ဆင့်ထက်တစ်ဆင့် တိုးလာတဲ့ ရစ်မူးစရာပြင်သစ်အနမ်းကြောင့် စုံထောက်ကျော်ရဲ့ ခန္ဓာကိုယ် ဟာ ရေနွေးတည်ထားသလို ခြစ်ခြစ်တောက်ပူလျက်ရှိနေပြီ။
ဒါတင်မကဘူး ခါးအောက်ပိုင်းမှ သားတော်မောင်ကလည်း အလိုရမ္မက်ကြောင့် ခေါင်းထောင်ကာ ဆန္ဒပြနေပြီ။
ထို့ပြင် ဝီလီယမ်ရဲ့သေးသွယ်တဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးမှာလည်း ခြစ်ခြစ်တောက်ပူလျက်ရှိပြီး သက်သာရာသက်သာငြားသူတို့နှစ်ဦး၏ ခန္ဓာကိုယ်အောက်ပိုင်းချင်းထိတွေ့မိအောင်ပြုလုပ်လေ ရှားလော့ဟုမ်း၏ လောဘကိုဆွလေဖြစ်၏။
ဝီလီယမ်ဟာ ခန္ဓာကိုယ်လေးကို ရှားလော့နဲ့ပိုမိုထိတွေ့မှုရှိစေရန်ပိုမိုကိုင်းညွတ်ရင်း လက်တစ်ဖက်ကလည်း စုံထောက်ကျော်၏ နက်ခ်တိုင်ကို ကျွမ်းကျင်စွာဆွဲဖြုတ်လိုက်ကာ...
ရှား...လီ......ရှား..လီ...
နောက်ဆုံးမှာတော့
သူ့နှုတ်ခမ်း တွေကိုပိုင်စိုးပိုင်နင်းနမ်းနေဆဲဖြစ်တဲ့ လီယမ်ရဲ့အမည်ခေါ်သံက ရှားလော့ဟုမ်းရဲ့ သုံးနှစ်လုံးလုံး ထိန်းချုပ်ထားခဲ့သမျှ အလိုရမ္မက်တံခါးကို ဆွဲဖွင့်လိုက်ပြီ။
"ရာဇဝတ်အရှင် မင်းကငါ့ကိုရူးအောင်ဆွနေတာပဲ"
စစချင်းက ဝီလီယမ်ရဲ့အောက်မှာ ခွေးပေါက်လေးလိုရှက်သွေးဖြန်းနေတဲ့ရှားလော့ဟုမ်းရဲ့ပုံစံကတစ်မုဟုတ်ချင်းမှာပဲ မြေခွေးအသွင်ပြောင်းလဲသွားရပြီး
နောက် သန်မာတဲ့လက်တစ်ဖက်က ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနဲ့ ခါးသွယ်သွယ်လေးကို အားဖြင့်ကိုင်ကာ ကျန်တဲ့လက်တစ်ဖက်ကလည်း အနားမပေးသေးပဲ လီယမ်၏ ဘယ်ဘက်မျက်လုံးကိုဖုံးအုပ်ထားတဲ့Eyepatchလေးကိုဖြည်ချပစ်လိုက်တယ်။
အမှတ်မထင်တဲ့အပြုအမူကြောင့်ရာဇဝတ်အရှင်၏ ကြက်သွေးနီရောင်မျက်လုံးလေးက ဝိုင်းသွားရပြီး ရှားလော့ဟုမ်းကို ကြက်သေသေကာကြည့်နေမိတယ်။
ရရှိတဲ့အခွင့်အရေးကိုလုံးဝလက်လွတ်မခံတတ်တဲ့ စုံထောက်ကျော်ကတော့ အလစ်တိုက်ခိုက်ကာ ဝီလီယမ်ကို သူ့ရဲ့အောက်သို့ရောက်အောင် စက္ကန့်လေးအတွင်းမှာလုပ်
နိုင်ခဲ့ပြီ ။
ပုံမှန်ဆိုရင် ဝီလီယမ်ရဲ့သန်မာတဲ့အချက်ကိုနှစ်ခြိုက်ပေမယ့် အခုချိန်မှာတော့သူ့ရဲ့အောက်မှာ အားနည်းနေတဲ့ လီယမ်ကိုသာသူမြင်ချင်မိလာတယ်။
အိစက်တဲ့မွေ့ရာနဲ့သူ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ထိတွေ့လိုက်တဲ့အချ်န်အတွင်းမှာပဲ ရာဇဝတ်အရှင်ဟာ သူရှုံးနိမ့်သွားပြီဖြစ်ကြောင့်သဘောပေါက်လိုက်ပြီ။ တတ်နိုင်သမျှ ပြန်လည်တိုက်ခိုက်ကြည့်သော်လည်း ရှားလော့ က သိနေတဲ့ပုံဖြင့်သူ့ရဲ့လက်ကိုတံတောင်ဖြင့်ဖိထားပြီး အနိုင်ရသွားတဲ့အပြုံးဖြင့်
"နောက်ဆုံးတော့ဖမ်းမိပြီ ဝီလီယမ်ဂျိမ်းမော်ရီအာတီ"
ထို့နောက် သူ့ရဲ့နဖူးပေါ်က ဆံနွယ်လေးတွေကိုလက်ဖြင့်ဖယ်ရှားခြင်းခံရပြီးနောက် နူးညံ့တဲ့အနမ်းတစ်ပွင့်ကကြွေလွင့်လာတယ်။
ရှားလီ...
"လီယမ်....ငါမင်းကို ဒီသုံးနှစ်မှာ ဘယ်လောက် တောင်
စောင့်ခဲ့ရသလဲ"
"ငါ့ရဲ့ပုံမှန်မဟုတ်တဲ့နှလုံးသားက စက္ကန့်တိုင်းမှာမင်းကိုပဲတောင်းတနေတာ နားလည်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ ငါ့ကိုယ်ငါဘယ်လောက်တောင်ရွံမိလဲ မင်းတောင်ထင်မိမှာမဟုတ်ဘူး"
"လီယမ်..ငါမင်းကို မိတ်ဆွေတစ်ယောက်လိုသဘောထားချင်တယ်၊ ဒါပေမယ့် ...မင်းက ငါလိုလူထက် အများကြီးကောင်းတဲ့သူ ဥပမာ မိန်းကလေးတစ်ယောက် နဲ့တွေ့ပြီး မိသားစုတစ်ခုကိုတည်ထောင်ရမှာကို....ငါအရမ်းတစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်မိပြီထင်ရဲ့"
ရှားလော့ရဲ့အသံက အနည်းငယ်တုန်ခါနေပြီး
ဝီလီယမ်ရဲ့ဒဏ်ရာရထားတဲ့
ဘယ်ဘက်မျက်ခွံလေးပေါ်အနမ်းတစ်ပွင့်ထပ်ခြွေမိတယ်။
"ရှားလီ....ကျွန်တော့်ကိုကြည့်"
ရှားလော့ဟုမ်းက သူ့ရဲ့မျက်လုံးပြာတွေနဲ့ဝီလီယမ်ရဲ့ မျက်လုံးနီလေးတွေကိုငုံ့ကြည့်မိတဲ့အချိန်
ဒေါက်ဒေါက် !!!!!!
အမှတ်မထင်ပေါ်လာတဲ့တံခါးခေါက်သံကြောင့် ဝီလီယမ်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးက ဆတ်ခနဲတုန်သွားတယ်။
ပြီးတော့သူ့ရဲ့မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးတွေနဲ့အပေါ်ကနေတက်ခွထားဆဲဖြစ်တဲ့ရှားလော့ဟုမ်းကို အကူအညီတောင်းသလိုအားကိုးတကြီးကြည့်နေပေမယ့် စုံထောက်ကျော်ရဲ့မျက်ခုံးနှစ်ခုက ထိလုနီးပါးတွန့်ချိုးလျက်ရှိနေတယ်။
"အစ်ကိုဝီလီယမ်...... အစ်ကိုပိုနီတေး "
နောက်ထပ်အဆက်မပြတ်ခေါက်လာတဲ့တံခါးသံကြောင့်ဝီလီယမ်က ရှားလော့ရဲ့ရင်ဘတ်ကိုတွန်းရန်အလုပ်...
"သူ့ကိုဂရုမစိုက်နဲ့"
တစ်ဖက်လူရဲ့မျက်လုံးတွေက လက်ခနဲဖြစ်သွားကာ
ဝီလီယမ်ရဲ့နှုတ်ခမ်းသားတွေဆီစူစူးရဲရဲစိုက်ကြည့်မှုကြောင့်ကြက်သီးတွေပင်ထသွားရတယ်။
ဒါပေမယ့် ရှားလီ...တစ်ခုခုဆို..အင့်
လည်ပင်းပေါ် ကအသားကိုအားဖြင့်စုပ်ယူလိုက်တာမလို့
ဝီလီယမ်ကနာကျင်မှု၊ အလန့်တကြားဖြစ်သွားမှုတွေနဲ့ရောထွေးပြီး အယောင်ယောင် အမှားမှားဖြင့် ခန္ဓာကိုယ်လေးပင်ကော့တက်သွားရတယ်။
ဒါပေမယ့် ကံမကောင်းစွာနဲ့ ရှားလော့ဟုမ်းကအပေါ်စီးကနေခန္ဓာကိုယ်နဲ့ဖိကပ်လိုက်ပြီး မျက်စိရှေ့က စားသောက်ပွဲတစ်ခုကဲ့သို့ သူ့ရဲ့နှုတ်ခမ်းသားတွေ ကို အငမ်းမရနမ်းလာတယ်။
မရပ်မနားနမ်းရှိုက်မှုတွေကြောင့် ဝီလီယမ်ရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေပင်စတင်ယောင်ယမ်းစပြုလာရပြီး ရှားလော့ဟုမ်းရဲ့အပြုအမူက စောစောကထက် အဆင့်တက်ကာ သူ့ရဲ့ညဝတ်ဝတ်ရုံကိုကျွမ်းကျင်စွာချွတ်ချလိုက်တယ်။
ဝတ်ရုံကွာသွားတာနဲ့တစ်ပြိုင်နက် လှစ်ခနဲပေါ်လာတဲ့ပုခုံးသားအိအိလေးတွေအပေါ်ရှားလော့ဟုမ်းရဲ့နှုတ်ခမ်းပါးပေါ်တွေကရောက်ရှိလာတယ်။
"ဟာ့... "
ထိုသို့အဆင့်တိုးလာသည်နှင့်အမျှဝီလီယမ်ဟာ ခံစားမှုများအကြားက ရုန်းထွက်ရအခက်ဖြစ်လာ၏။သူ့အကြောင်းကိုကောင်းကောင်းသိနေတဲ့
ရှားလော့ဟုမ်းက ပုခုံးသား ကိုနောက်ဆုံးတစ်ကြိမ်ရှိုက်နမ်းကာ ရင်ဘတ်ပေါ်သို့ခရီးဆက်လာတယ်။
ရှားလီ...ခဏလေး....အင့်...ဟင့်
ဝီလိယမ်ကတတ်နိုင်သမျှအသံကိုထိန်းချုပ်ရင်း ရှားလော့ဟုမ်း ကိုလက်သီးဆုပ်လေးတွေဖြင့်ထုနေမိတယ်။
ဒါပေမယ့် သူ့ကိုမကြားချင်ယောင်ဆောင်နေတဲ့ရှားလော့ကတော့ အသားနုရောင်သန်းနေတဲ့ရင်သားထိပ်လေးကိုပါးစပ်ဖြင့်စုပ်ယူလိုက်၏။ စိုစွတ်သောအာခံတွင်းဖြင့်ထိတွေ့လာတာနဲ ဝီလီယမ်ခန္ဓာကိုယ်လေးမှာနေရာလပ်မကျန် ကြက်သီးမွေးညင်းတွေပါထသွားရတယ်။
ရှား...လီ.....ရပ်......
ထိုစဥ်အခန်းအပြင်ဘက်က ဘီလီကတော့ သူတ်ို့နှစ်ဦးဘာဖြစိနေလဲဆိုတာသိပုံမရသေးပဲ ဆက်ပြီးတံခါးကိုခေါက်နေလေရဲ့။
ဒေါက် ဒေါက် အစ်ကိုပိုနီတေး "
တစ်ဖက်က တံခါးခေါက်သံထပ်ကြားလေ ရှားလော့ဟုမ်းကိုပိုပြီးစိတ်ကိုဆွလေဖြစ်၏။
ရှားလီ ကျေးဇူးပြုပြီး...
ဝီလီယမ် ဟာနောက်ဆုံးမျှော်လင့်ချက်လေးဖြင့်ရှားလော့ဟုမ်းကိုအသနားခံနေမိတယ်။
အခန်းအပြင်ကဘီလီကလည်း တစ်ခုခုတော့တစ်ခုခုပဲဆိုတာ သိနေပေမယ့်လည်း ဒါဟာသူသိသင့်တဲ့အရာမဟုတ်ဘူးဆိုတာဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်ပြီး စကားတစ်ခွန်းကို အခန်းတွင်းက အစ်ကိုနှစ်ယောက်ကြားအောင်ပြောရင်း ထွက်ခွာသွားတော့တယ်။
"အစ်ကိုပိုနီတေး ခင်ဗျားအလုပ်ရှုပ်နေရင်လည်း ကြိုအသိပေးလေ ဟီး "
ဘီလီရဲ့မှတ်ချက်ကြောင့်ဝီလီယမ်ရဲ့မျက်နှာတစ်ခုလုံးဟာရှက်စိတ်တို့ဖြင့်နီရဲသွားရတယ်။
"သိရင်လည်းပြီးတာပဲ ဒီကောင်ကတော့"
ရှားလော့ကခပ်တိုးတိုးရေရွတ်လိုက်ပြီး သူ့ရဲ့အောက်က ရှက်သွေးဖြန်းနေတဲ့ဝီလီယမ့်ကို မြတ်နိုးစွာကြည့်လိုက်တယ်။
သို့သော်လီယမ်က ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့ သူ့အားရဲရဲမကြည့်ပဲတစ်ဖက်ကိုမျက်နှာလွှဲထားတယ်။
အပေါ်ပိုင်းမှာအဝတ်မကပ်တော့တဲ့ဝီလီယမ်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့မှာတော့ သူ့ရဲ့လက်ချက်ဖြင့် နီရဲနေပြီး သနားစရာကောင်းလောက်အောင်အနိုင်ကျင့်ခံထားရတဲ့ မို့မောက်နေတဲ့ရင်သားထိပ်ကလေးနှစ်ဘက်ကတော့ ခရမ်းနုရောင်ပင်သန်းနေပြီဖြစ်တယ်။
စုံထောက်ကျော်က သူ့လုပ်ရပ်ကိုဂုဏ်ယူနေချိန်မှာ ဝီလီယမ်ကမျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးလိုက်ပြီး သူ့ရဲ့လက်ကိုဆွဲယူကာကလေးတွေကဲ့သို့ကိုက်တယ်။
အား... လီယမ်...ဘာလုပ်တာလဲ
"ရှားလီ ကိုမုန်းတယ်...အရူး..... နှာဘူး"
ဟမ်....တစ်ဆိတ်လောက်...မစ္စတာလီယမ်..ဒီဇာတ်က
မင်းကအရင်စတာမဟုတ်ဘူးလား "
စောစောက သူ့ကိုစိန်ခေါ်နေတဲ့သူက အခုဆိုရင်တော့ကလေးတစ်ယောက်လိုသူ့ကိုစွပ်စွဲနေတယ်။
ဒါပေမယ့် စခဲ့တဲ့ဇာတ်လမ်းကို တန်းလန်းထားရိုးမရှိတဲ့ ရှားလော့ဟုမ်းက တော့
ဝီလီယမ်ကို ချော့ရန်စိတ်ကူးမရှိတော့ပဲ ရဲရဲနီနေတဲ့ နားရွက်ဖျားကိုဖွဖွလေးကိုက်တယ်။
ပြီးတော့ဝီလီယမ်တစ်ဦးတည်းသာကြားနိုင်တဲ့အသံဖြင့်နားနားတီးတိုးပြောလိုက်တာက
"ဆိုးသွမ်းတဲ့ရာဇဝတ်အရှင်ကိုအပြစ်ပေးချိန်ရောက်ပြီ"
*****************
ရှားလော့ဟုမ်းဟာ ပထမဆုံးအနေနဲ့ ဝီလီယမ်ရဲ့ကျန်ရှိနေသေးတဲ့ ညဝတ်ဘောင်းဘီရှည်ကို ချွတ်ချလိုက်ပြီး
တစ်ဖက်မှာလည်းနှုတ်ခမ်းတွေကိုမွတ်သိပ်စွာနမ်းနေတာမလို့ ဝီလီယမ်ဟာရုန်းကန်ရအခက်ဖြစ်လာပြီး အလိုက်သင့်ပြန်လည်တုံ့ပြန်နေမိတယ်။
အခုချိန်မှာတော့ ဝီလီယမ်ရဲ့အဝတ်မကပ်တော့တဲ့ကိုယ်လေးက ခံစားလွယ်တာကြောင့်
ငှက်ကလေးတွေလိုသာ ညည်းညူသံချိုချိုလေးတွေသာထွက်နေလျက်။
ထိုစဥ် ရှားလီရဲ့လက်တစ်ဖက်က သူ့ရဲ့အောက်ဘက်ပိုင်းကိုပွတ်သပ်ထိတွေ့လာချိန်မှာတော့ ခန္ဓာကိုယ်လေးဟာ ခွေကျမတတ်ဖြစ်သွားရပါတယ်။
"လီယမ်..... မင်းအရာလည်းတော်တော်ကိုတင်းမာနေပြီ."
"အရူး အဲ့ဒါကို တိုက်ရိုက်ကြီးမပြောနဲ့ အ..."
ရှားလော့ဟုမ်း က သူ့ရဲ့ခြေထောက်တစ်ဖက်ကိုဆွဲမလိုက်ကာ ပေါင်အတွင်းဘက်အခြမ်းဆီ အနမ်းတွေကိုခြွေချနေမိပြန်တယ်။
ဝီလီယမ် ဟာ ဘဝမှာပထမဆုံးအကြိမ်မလို့ ရှက်လွန်းသဖြင့်မျက်စိတွေကိုမှိတ်ထားရပြီး အသံမထွက်အောင်နှုတ်ခမ်းသားတွေကိုပြတ်ထွက်လုနီးပါးကိုက်ထားမိတယ်။
"လီယမ်....ငါမင်းရဲ့အသံကိုကြားချင်တယ်"
"ဆုတောင်းနေလိုက် မစ္စတာဟုမ်း..."
သူ့ရဲ့တစ်ဦးတည်းသော ပြိုင်ဘက်ရဲ့ပြုသမျှနုနေရတဲ့အဖြစ်ကိုမကျေနပ်တာတစ်ကြောင်း၊ အနှီပြိုင်ဘက်ရဲ့အထိအတွေ့ကြားနစ်မြောမိနေတဲ့သူ့ကိုယ်သူ လည်းအားမရတာတစ်ကြောင်းဖြစ်နေရတယ်။
ရှားလော့ဟုမ်းကတော့ ခေါင်းမာလွန်းတဲ့သူ့ပြိုင်ဘက်ကိုဘယ်လိုအနိုင်ယူရမလဲဆိုတာတွေးနေရင်း သူ့ရဲ့လက်တစ်ဖက်က လီယမ်ရဲ့ပိုင်ဆိုင်မှုကိုအနည်းငယ်အားထည့်တာဆုပ်ကိုင်လိုက်တယ်။ တတ်နိုင်ရင်မလုပ်ချင်ဆုံးနည်းလမ်းဆိုပေမယ့် လီယမ်က သူထင်တာထက်ကိုခေါင်းမာလွန်းတယ်လေ။
ခင်ဗျား...ဘာလုပ်...ဟင့်..
"လီယမ်မင်းဒီလိုခေါင်းမာနေရင်....ငါဒီနေ့မင်းကို အခုအခြေအနေကနေ ပြီးခွင့်မပေးဘူး"
မစ္စတာဟုမ်း... ဒါသက်သက်ညစ်တာပဲ!
"ဆောရီး အချစ်မှာမတရားတာမရှိဘူး"
ရှားလော့ဟုမ်း ဆီမှ လီယမ်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်တွင်းသို့ စိုစွတ်အောင်ပြုလုပ်ထားတဲ့ လက်တစ်ချောင်းသွင်းလာတဲ့အခါမှာတော့
ဝီလီယမ်ဂျိမ်းစ်မော်ရီအာတီသည်
ရှားလော့၏လက်မောင်းတို့ကိုထိန်းကိုင်ထားရင်း ကုတင်ပေါ်မှ ယိုင်မကျအောင်ထိန်းထားရ၏။
"လီယမ်...ချစ်စရာကောင်းလိုက်တာ... "
"အဲ့ဒီလိုမပြောနဲ့....အာ့..ဟာ့"
ရှားလော့ဟုမ်းသည် ဝီလီယမ်ရဲ့ လည်တိုင်လေးတွေကိုညင်ညင်သာသာနမ်းလာပြန်တော့လည်း နှလုံးသားက တဒိတ်ဒတ်ခုန်ရပြန်တယ်။
ရှားလော့ဟုမ်းဟာ ဝတ်ထားတဲ့ ကုတ်အင်္ကျီနဲ့ ရှပ်အဖြူတို့ကို ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီးနောက် ဝီလီယမ်ရဲ့ခံစားလွယ်တဲ့ခန္ဓာကိုယ်တွင်းသို့ နောက်ထပ်လက်နှစ်ချောင်းကိုထည့်သွင်းတဲ့အချိန်မှာတော့ ရာဇဝတ်အရှင် ရဲ့ခြေထောက်ဖြူဖြူလေးတွေတဆတ်ဆတ်တုန်လာပြီး
မပီမသစကားအချို့ထွက်လာတယ်။
"အနိုင်ကျင့်တယ်.....ရှားလီ.... "
ရှားလီရဲ့ လက်ချောင်းတွေကတစ်စထက်တစ်စထက်နယ်ချဲ့လာချိန်မှာတော့ အိပ်ရာခင်းတွေကိုကြေမွမတတ် ဆုပ်ချေထားတဲ့ ဝီလီယမ်ရဲ့လက်ဟာအလိုအလျောက်စုံထောက်ရဲ့ချည်နှောင်ထားတဲ့ဆံပင်တွေကိုဖြေချမိလျက်သား။
ရင်ခုန်မှု သာယာမှုကြားထဲက ရှားလော့ဟုမ်းဟာ ဆံပင်ရှည်နဲ့ဆိုပိုမိုပြီးချောတယ်လို့ ဝီလီယမ်တွေးမိရင်း အစကရုန်းကန်ရန်ကြံနေခဲ့တဲ့ ခန္ဓာကိုယ်က လွှမ်းမိုးနိုင်တဲ့ချစ်ရသူရဲ့လက်အောက်မှာကျရှုံးလျက်ရှိပြီး တစ်ကြိမ်ပြီးမြောက်ခဲ့ရပြီ။
ယခုဆိုရင်တော့ ဝီလီယမ်ဂျိမ်းမော်ရီအာတီ ရဲ့ အသွေးအသားများ ဆဲလ်တစ်ခုစီချင်းဟာ ရှားလော့ဟုမ်းကို တပ်မက်စိတ်၊လိုချင်စိတ်များ ပြည့်နှက်ရလောက်အောင်ကို သူ့ကိုဆွဲဆောင်နိုင်လွန်းခဲ့ပြီ။
"ရှားလီ...ကို လိုချင်တယ်"
ဝီလီယမ်ဟာ သူ့ကိုကြင်နာစွာအုပ်မိုးကြည့်လာတဲ့ယောကျာ်းကို မျက်တောင်မခတ်ပဲငေးနေမိတယ်။နဖူးထက်ကိုကပိုကရိုကျနေတဲ့ဆံနွယ်နက်နက်တွေက ရှားလော့ဟုမ်းကိုဆွဲဆောင်မှုရှိသောယောကျာ်းတစ်ယောက်အဖြစ်ပိုမိုပုံဖော်ထားလျက်ရှိပါ၏။
ရှားလော့ဟာ ဝီလီယမ်ရဲ့မျက်လုံးတွေကိုစိုက်ကြည့်နေရင်းဝတ်ထားတဲ့ဘောင်းဘီကိုချွတ်လိုက်တယ်။ပြီးတော့ လီယမ်ရဲ့ခြေထောက်နှစ်ဘက်ကိုသူ့ရဲ့ခါးကိုရစ်ပတ်စေပြီးနောက် အဆမတန်ခုန်ပေါက်နေတဲ့ရင်ခုန်သံတွေကိုထိန်းချုပ်ရင်း
လက်တစ်ဖက်က သူ့ရဲ့အရာကို လီယမ်ရဲ့နယ်ချဲ့ခြင်းခံထားရတဲ့ အတွင်းသားကိုတေ့ထားရင်း အစပျိုးဖို့လုပ်တယ်။
လီယမ်ကတော့ နောက်လာမည့်အရာအတွက်အသင့်ပြင်ထားပုံနဲ့ ရှားလော့ဟုမ်းကိုတင်းကြပ်စွာဖက်ထားမိတယ်။
"လီယမ်....မင်းအရမ်းနာရင် ပြောနော် ငါမင်းကိုတတ်နိုင်ရင်မနာကျင်စေချင်ဘူး"
"fu fu ကျွန်တော်ကမိန်းကလေးမဟုတ်တာမလို့ ဘာမှမဖြစ်ဘူး မစ္စတာဟုမ်း"
"မင်းကတော့လေ "
ရှားလော့ကသူ့ကိုပမာမခန့်လုပ်နေတဲ့ဝီလီယမ်ရဲ့ပါးလေးနှစ်ဖက်ကိုအသည်းယားစွာနမ်းရှိုက်လိုက်ရင်း
တေ့ထားတဲ့အရာက်ို ဝီလီယမ်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲသို့ စတင်သွင်းလိုက်တယ်။
"အ...ရှား.... လီ....နာတယ်"
"လီ..ယမ်.....စိတ်ကိုလျော့ထား.."
"ကျွန်တော်....မဆန့်လောက်...အင့်"
"လီယမ်...မင်း...အတွင်း...အရမ်းကြပ်...အ"
ရှားလော့ဟုမ်းဟာ ဝီလီယမ်ကလွဲပြီး ဘယ်လူတစ်ယောက်ကိုမှ ဒီလိုတောင့်တမှုမရှိခဲ့ဖူးချေ။
ဒါဟာယောကျာ်း မိန်းမဖြစ်တည်မှုနှင့်မသက်ဆိုင်။ စတွေ့ခဲ့တဲ့အချိန်ထဲက ဝီလီယမ် ကိုသာ ရူးရူးမူးမူးဖြစ်မိရခြင်းဖြစ်တယ်။
လီယမ်၏ အရာအားလုံးကိုသူချစ်သည်။ဘယ်ဘက်ခြမ်းက မျက်ခွံပေါ်ကဒဏ်ရာသေးသေးလေး ကအစ ကျူးလွန်ခဲ့တဲ့ အပြစ်တွေအားလုံးကိုပေါ့။
ဝီလီယမ်ဟာ မွန်းကြပ်မှု ၊ နာကျင်မှုအချို့ကြောင့်အယောင်အမှားမှားဖြင့် ရှားလော့ရဲ့
ပုခုံးကိုပါးစပ်ဖြင့်ကိုက်မိတဲ့ထိပင်။
ရှားလော့ကတော့ထိုအရာကိုဂရုမစိုက်ပုံဖြင့်ဝီလီယမ်ရဲ့ တုန်ရင်နေတဲ့နှုတ်ခမ်းအိအိလေးတွေကို ဂရုတစိုက်နမ်းရင်း နာကျင်မှုကိုလျော့စေရန်ပြုလုပ်နေခဲ့ရင်း နှစ်ယောက်သားရဲ့သာယာမှုက အရှိန်မြင့်သထက်မြင့်လာခဲ့ရပြီလေ။
"လီယမ်... တွေ့လား... မင်းနဲ့ငါအခုတော့တစ်သားတည်းဖြစ်သွားပြီ"
"ခင်ဗျား...တော်တော်အရှက်မရှိတာ...ပဲ"
လီယမ်ကခပ်ဖွဖွထုရိုက်ရင်းရယ်မိတော့ရှားလော့ကဝီလီယမ်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးကိုပိုမိုနီးကပ်စေလိုက်ရင်း
"လီယမ်...ငါကြည့်ရတာ ဒီထက်သည်းမခံနိုင်တော့ဘူးထင်တယ်"
"အယ်...ဘာကိုဆိုလို...အား"
အစက စည်းချက်နှေးနှေးဖြင့် လှုပ်ရှားနေတဲ့ ရှားလော့က အရှိန်ဖြင့်ထိုးသွင်းလိုက်ချိန်မှာတော့ ဝီလီယမ်ရဲ့ခြေထောက်နှစ်ဖက်ကပိုမိုပြီးတင်းကြပ်စွာရစ်ပတ်ထားမိပြီး ကလေးတစ်ယောက်လိုသာယာမှုနဲ့ နာကျင်မှုတို့ကြား ဖြတ်သန်းရင်း
ချစ်ရတဲ့တစ်ဦးတည်းသောသူရဲ့အမည်ကိုသာ အဆက်မပြတ်ခေါ်နေမိတယ်။
"ရှားလီ.....ရှားလီ....."
"လီယမ်...
ရှားလော့သည် အင်အားချိနဲ့လာသောဝီလီယမ်ရဲ့အခြေအနေကိုအခွင့်ကောင်းယူကာ ကိုယ်တွင်းသို့နေရာလပ်မကျန်စေပဲ ပိုင်နိုင်စွာချယ်လှယ်လျက်ရှိပါတော့၏။
"အ....ရှားလီ...အရမ်း...ကြမ်း....မဖြစ်ဘူး..."
ရှားလော့ဟုမ်း က လက်ဖက်ဖြင့် သူ့ရဲ့ရင်သားတွေကိုပွတ်ပ်ပြီး နှုတ်ခမ်းတွေပါ စွဲမက်အောင်ကောင်းအောင်နမ်းရှိုက်ရင်း သူ့ရဲ့အရာက်ိုအလိုက်သင့်လှုပ်ရှားနေတာမလို့ မကြာမီပင် မှာပဲ ဝီလီယမ်ရဲ့နာကျင်မှုတွေဟာသာယာသောခံစားချက်သို့ပြောင်းလဲသွားရတယ်။
ဝီလီယမ်ဟာ တတ်နိုင်သမျှ အပြင်ကအသံမကြားအောင် ရှားလော့ရဲ့ပုခုံးပေါ်မျက်နှာအပ်ရင်း ညည်းညူသံအချို့ကို ဖုံးကွယ်ထားမိတယ်။
"ဝီလီယမ်.....အိပ်နေပြီလား "
ထိုစဥ်အခန်းအပြင်မှကြားလိုက်ရတဲ့
ဆေဘတ်စ်ရှန် မိုရမ်ရဲ့ခေါ်သံနဲ့အတူ ဝီလီယမ်ရဲ့မျက်လုံးကပြူးကျယ်သွားရပြီး နှလုံးခုန်သံတွေက မီးရထားခုတ်မောင်းသလိုပိုမိုမြန်လာရတယ်။
သူဟာအားကိုးတကြီးနဲ့ ရှားလော့ဟုမ်းကိုအကူအညီတောင်းမိတော့ မကြားသည့်အတိုင်း ဝီလီယမ်ကိုဆက်လက်၍နမ်းနေပြီး အောက်ဘက်ကအရှိန်ကိုလည်းလျော့မပေးလာသေး။
"ရှားလီ.... "
"ကျွတ်...မနက်ဖြန် မှလာလို့ပြောလိုက်"
"ရှား....နည်းနည်းညင်သာဦးလေ...အာ့...ကျွန်တော်ကဘယ်လိုပြောရမှာလဲ"
ရှားလော့ရဲ့လက်မောင်းကိုခပ်ဖွဖွရိုက်လိုက်တော့ ဟုတ်ပါပြီ ဟုခပ်ဖွဖွရယ်ရင်း သူ့ရဲ့အရာကိုအရှိန်ရပ်ကာ အဝနားထိပြန်လည်နှုတ်လိုက်တယ်။
"မိုရမ်....ကျွန်တော်ဒီနေ့အရမ်းပင်ပန်းနေပြီမလို့ မနက်ဖြန်မှလာတော့နော်"
"ငါ့ကိုအကူအညီလိုရင်လည်းပြောနော် ဝီလီယမ်
ဒါဆိုငါသွားတော့မယ်"
"ဒီကောင်တော်တော်လျှာရှည်တာပဲ"
မိုရမ်ရဲ့ခြေလှမ်းတွေကအခန်းနားကတဖြေးဖြေးဝေးသွားတော့မှ ဝီလီယမ်လည်းစိတ်အေးသွားရတယ်။
ဒါပေမယ့် စိတ်မရှည်တဲ့ရှားလော့ဟုမ်းက မိုရမ်ကိုကျိန်ဆဲရင်းသူ့ရဲ့အရာကိုဝီလီယမ်ရဲ့အတွင်းပိုင်းထိတစ်ဆုံး ပြန်သွင်းလိုက်တဲ့အခါမှာတော့ ဝီလီယမ်ရဲ့မျက်လုံးတွေဟာကြယ်တွေလတွေပင်မြင်သွားရတယ်။
"ရှားလီ...ကျွန်တော့်ကိုသေစေချင်လို့လား....
ဆောရီး...ငါမစောင့်နိုင်တော့ဘူး"
သူတို့နှစ်ဦးဟာ အချေအတင်ပြောနေရင်းနဲ့ပဲ ရှားလော့သည် ဝီလီယမ်ရဲ့နူးညံ့တဲ့အတွင်းပိုင်းထဲကိုသွင်းလိုက်ထုတ်လိုက်ပြုလုပ်ပြန်တယ်။
အာ့...လီယမ်...မင်းငါ့ကိုရူးအောင်လုပ်နေတာလား "
"ရှားလီ... ချစ်တယ်"
"ငါရောပဲ လီယမ်"
ဝီလီယမ်သည် ရှားလော့၏နားနားသို့ကပ်ပြီးဖွင့်ဟဝန်ခံပြီးနောက်မှာ ခြေချောင်းလေးများပင်ကော့တက်သွားရတဲ့ထိ ရှားလော့ဟုမ်း ကိုတစ်ဆုံးထိခွင့်ပြုနေမိတော့တယ်။
"အ...ရှားလီ....အင့်....ပူတယ်...ကျွန်တော်မရတော့ဘူး"
"လီယမ်.....လီယမ်....."
"အင့်... ရှားလီ....အ....ဟ..."
အသက်ရှူသံ ပြင်းပြင်း အသားချင်းထိသံများကပိုမိုပြင်းထန်လာတာနဲ့အတူ ဝီလီယမ်ရဲ့ညည်းညူသံများဟာလည်းအထိန်းအကွပ်မရှိတော့ချေ။
ရှားလော့ဘက်က လှုပ်ရှားမှု တစ်ခုပြုလုပ်တိုင်း လီယမ်ရဲ့ဆံနွယ်လေးတွေက ခေါင်းအုံးအနီလေးထက်မှာ ယိမ်းခါနေလျက်။
ထိလိုက်ရင်ပဲ့ကြွေသွားမယောင်ထင်ရတဲ့ ပါးလေးနှစ်ဖက်မှာ အခုဆိုရင်တော့ နှင်းဆီရောင်လွှမ်းမိုးလျက်ရှိပြီး နှုတ်ခမ်းအိအိလေးကနေ ထွက်ပေါ်လာတဲ့ မြည်ကျွေးသံချိုချိုလေးတွေက ရှားလော့ဟုမ်းရဲ့စိတ်ကိုအဆုံးထိအရှိန်တင်နေတယ်။
ဒုက္ခပဲ ငါဒီတိုင်းဆို...တော်ရုံနဲ့ရပ်နိုင်မယ်မထင်ဘူး
အချိန်အတော်ကြာတဲ့အခါမှာ ရှားလော့ဟုမ်းဟာဝီလီယမ်ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ကိုစိတ်တိုင်းကျ သိမ်းပ်ိုက်ပြီးတဲ့နောက်မှာတော့ ဝီလီယမ်ရဲ့နဖူးပေါ်တွင်ချွေးစအချို့ကပ်လျက်ရှိပြီး ရင်ဘတ်အစုံမှာလည်းမောဟိုက်မှုတို့ကြောင့်နိမ့်လိုက်မြင်လိုက်ဖြစ်လို့နေတယ်။
အဲ့ဒီအပြင်
ရှားလော့ဟုမ်းက မနားတမ်းခရီးနှင်ခဲ့တာမလို့သူ့မှာမနည်းကိုဝင်သက်ထွက်သက်မှန်အောင်ပြုလုပ်နေရတယ်။ ဝီလီယမ် ကသာမောဟိုက်နေရပေမယ့် ရှားလော့ဟုမ်းကတော့ သူ့ရဲ့ရင်ညွန့်နဲ့ဗိုက်သားအချို့ကို အနမ်းဗုံးကြဲနေဆဲပင်ဖြစ်တယ်။
ရှားလော့ဟုမ်းက သူ့ရဲ့ပေါင်တံက်ိုထပ်နမ်းလာချိန်မှာတော့ ဝီလီယမ် ဟာ ရေခဲတုံး နဲ့အကပ်ခံလိုက်ရသလိုကျင်ခနဲ ဖြစ်သွားရပြီးအထိတ်တလန့်ကြည့်လိုက်တယ်။
ရှားလော့ဟုမ်းကတော့ အမည်ဖော်မရတဲ့အပြုံးတစ်ခုကိုသူ့ကိုပေးရင်း ခါးကိုလွတ်ထွက်မသွားအောင်တင်းကြပ်စွာကိုင်ထားလိုက်ပြီ
"ဆောရီး.... ငါမလုံလောက်သေးဘူးထင်တယ် လီယမ်"
"ခဏလေး....ရှားလီ..ကျွန်တော်မရတော့..."
"မင်းနောက်ကျသွားပြီ ရာဇဝတ်အရှင် "
...
....
ဝီလီယမ် နောက်ဆုံးသိလိုက်ရတာကတော့ ရှားလော့ဟုမ်းက အိပ်ရာပေါ်မှာဆိုကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းတဲ့သားရဲတစ်ကောင်ဆိုတာပဲ။
.............
လန်ဒန်ရဲ့မနက်ခင်းလေးကတော့ဒီနေ့လည်းသာယာလျက်ရှိပြီး လူးဝစ်ဂျိမ်းမော်ရီအာတီ ဟာ တာဝန်ပြီးတဲ့နောက်မှာ သူ့အိမ်သူပြန်ရောက်လာတယ်။
"အစ်ကို့အတွက်ဒီနေ့ ကြက်ဥကြော် လေးလုပ်ပေးရမယ်".
လူးဝစ်ဟာအစ်ကိုဖြစ်သူနဲ့ဒီနေ့အေးအေးဆေးဆေးအချိန်ဖြုန်းရတော့မှာကိုတွေးမိတဲ့အခါမှာ ကလေးတွေလို့ပေါ့ပါးစွာရယ်မိရတယ်။
ထို့နောက်အစ်ကိုဖြစ်သူရဲ့အခန်းတံခါးကိုသွားပြီးတံခါးကို
သူတို့နှစ်ဦး သာသိနိုင်တဲ့ပုံစံနဲ့သုံးချက်ခေါက်လိုက်တယ်။
ကျွီခနဲ တံခါးပွင့်လာသံနဲ့တူတူ ပေါ်လာတာက သူ့ရဲ့ချစ်ရသောအစ်ကိုအစား အပေါ်အဝတ်အစားမပါတဲ့ရှားလော့ဟုမ်း။
"ဟေး လူးဝစ်"
"မစ္စတာရှားလော့ ခင်ဗျားရှိနေသေး....ဟမ်"
ရှားလော့ဟုမ်းရဲ့အဝတ်အစားမပါတဲ့ အပေါ်ပိုင်းတွင်တော့ အနီရောင်အမှတ်အသားအချို့နဲ့ လက်မောင်းပေါ်က လက်သည်းရာအချို့။
ဒါဟာ ဘယ်ကလာတာလဲဆိုတာ
လူဝစ်နားလည်လိုက်တာနဲ့ မျက်နှာတစ်ခုလုံးရှက်စိတ်၊ဒေါသစိတ်နဲ့တူတူ ရှားလော့ကိုရန်တွေ့တော့တယ်။
ဟုမ်း....ခင်ဗျားကျုပ်အစ်ကိုကို ဘာလုပ်လိုက်တာလဲ"
"ဟမ်... ကြည့်တာနဲ့သိသာနေတာကို လူးလူးရယ်"
"ခင်ဗျား"
"အဲ့ဒါကခဏထား အခုအခြေအနေနဲ့ဆို
လီယမ်ကနှစ်ရက်သုံးရင်လောက်တော့ လမ်းလျှောက်နိုင်မယ်မထင်ဘူး"
"ခင်ဗျား လူလည်းဟုတ်ရဲ့လား"
လူးဝစ်က အစ်ကိုဖြစ်သူကိုစိတ်ပူတာတစ်ကြောင်း၊ရှားလော့ဟုမ်းကိုစိတ်တိုတာတစ်ကြောင်းနဲ့ ဘာလုပ်ရမှန်းခွဲခြားမရဖြစ်နေတယ်။
"ကဲပါ လူးလူးရယ် ငါ့ကိုဆူဖို့ထက်လီယမ်အတွက်မနက်စာလေးပြင်ပေးပါဦး"
"မစ္စတာဟုမ်း"
"ဟင်"
"ခင်ဗျားကိုကျုပ်အစ်ကိုနဲ့တွေ့ခွင့်တစ်လပိတ်ပင်တယ်"
"ဘာ"
လန်ဒန်မြို့ရဲ့တစ်နေ့တာကတော့ ထုံးစံအတိုင်းသာယာလျက်///
The Ends
(ဒီလိုမျိုးရေးဖူးတာပထမဆုံးမလို့သည်းခံပေးကြပါနော် သာသာလည်း ရေးချင်ရာရေးပြီးထွက်ပြေးပြီ🏃♀️
စကားလုံးတွေ လည်းမရိုင်းအောင်စဥ်းစားရတာလည်းသာသာခေါင်းခြောက်နေပါပြီ
Xd
ကြိုက်မည်ဟုမျှော်လင့်လျက်💞💞