CHAPTER 84
Inihanda ni Franklin ang bonfire kasama ang asawa ni Sita. Iniwan din muna niya ang kambal kasama ng mag-asawa upang puntahan si Belle.
"Belle?" Tawag niya kaya naman nagulat si Belle dahil hindi pa siya tapos magdamit.
"Frank, lumabas ka na muna."
"I saw it... a billion times."
"Frank."
He gently touched her arms at heto na naman ang mainit niyang labi na humalik sa balikat ni Belle. From her back, ramdam niya ang palad nito na gumapang sa kanyang dibdib.
"Oooh..."
"Namiss ko lahat ng ito. Lahat ng dapat natin na nagawa ay gusto kong ituloy muli."
"Ang mga bata nasa labas baka pumasok."
"I locked the door, Belle."
"Frank labas na."
"Hindi mo ba ako miss? It has been four years. Ilang taon akong nagluluksa sa 'yo! Na gusto kitang yakapin, halikan at kung pwedeng sumama na rin ako sa iyo. Pero bakit kung kailan nagkita na tayo, doon mo pa ako tatanggihan?!"
"Nahihiya lang ako."
"Nahihiya? Belle, may anak na tayo. Kambal pa... ano pa ang nakakahiya roon?"
"Nahihiya ako dahil sa ginawa kong paglayo sa iyo."
"Wala na sa akin 'yun. What is important to me is you are alive!"
"Pero wala na akong pag-asa na makakita pa."
"I don't care!"
"Frank."
"Belle, gagawin ko lahat para sa 'yo. Iiwanan ko ang simbahan at papakasalan ka."
"Simbahan?"
"I am a Priest in Spain right now. Umuwi lang ako para sa kasal ni Jaica at Gael."
"Sinabi lahat sa iyo ni Manong Boyet?"
Tumango si Franklin. "Please, let's start again. Kahit paulit-ulit, hindi ako magsasawa hangga't hindi tayo magiging okay."
Muling kinapa ni Belle ang labi ni Franklin hanggang sa tapunan niya ito ng matamis na halik. It was deep to hard.
"Ohh Hugo... make love with me."
Ubod ng saya ang umukit sa kanyang mga labi hanggang sa halos malaglag lahat ng unan sa kama. Dinig na dinig ni Franklin ang ugoy ng kahoy na bumununggo sa manipis na pader.
"Belle...marry me. Please, be with me again."
"Yes... yes, Frank."
Until she felt the butterflies in her stomach, napahiga na lang si Belle sa dibdib ng nobyo. Niyakap siyang muli ni Franling upang takpan ang nilalamig na balat.
"Frank, labas na tayo."
"Come," he answered.
Sa paglabas nilang dalawa, sabay na tumakbo si Filip at Franco papalapit sa kanilang ina upang alalayan. Nakita ito ni Franklin kaya naman mas lalo siyang napangiti.
"Nasaan sila Ate Sita?"
"Umalis na po. Kaya po behave lang kami ni Franco rito," tugon ni Filip.
"Papa pabuhat po," paglalambing naman ni Franco.
Hindi tumanggi si Franklin at sinimulan na makipaglaro sa kambal. Nakaupo lang si Belle habang nakangiti dahil naririnig niya kung gaano kasaya ang dalawang bata.
Sa pagpikit ni Belle, halos lumabas ang puso niya dahil may na aninag siyang liwanag sa mga mata. Kinusot niya pa ito hanggang sa maging itim at bumalik sa liwanag.
"Frank!" Tawag niya.
"What?"
"Frank! I saw light!" Sigaw ni Belle kaya napatakbo si Franklin.
"Nakikita mo ba ako?!" Tanong ni Franklin.
Panay pa pa rin ang pikit ni Belle hanggang sa magdilim muli ang mga mata. "Wala na! Wala na! Hindi ko na kayo makita ulit!" She cried.
"Ssh, tahan na. Gagawa ako nang paraan para lang makakita kang muli."
Niyakap ng tatlong lalaki si Belle kaya pakiramdam niya'y hindi na siya nag-iisa.
Ang luha sa mga mata niya ay napalitan ng matamis na ngiti. Binuhat siya ni Franklin at sinakay sa likuran. Habang ang dalawang bata na hinahabol sila pagkatapos ay paikot-ikot sila sa apoy.
Madaling araw na't hindi pa rin pumapasok ng bahay si Belle at Franklin. Nanatili silang nasa labas ng bahay.
"Frank."
"I said hubby."
"Hindi pa naman ha?"
"Belle naman."
"Edi hubby kasi! Pumasok na tayo! Ang lamig!"
"You know... I am excited. Dahil sa lahat ng buwan na magcecelebrate ako ng birthday ko, ito na 'yung nandito ka at may anak na tayo."
Ngumiti si Belle pagkatapos ay kinurot ang tagiliran ni Franklin. "Cheesy ka na naman. Feeling mo bata ka pa?"
"Oh eh ano? Hindi na nga ako masungit."
"You changed. Naninibago ako. Pero never akong nanibago sa boses mo. May nalalaman pang mukha ka raw kapre sabi ni Ate Sita!"
"Tsk, sa gwapo kong ito? And besides, addict ka kasi sa akin saka alam mong may kasalanan ka."
"Sus! Saka saan mo pala galing ang Juan?"
"Sa bote ng mani."
Tumawa si Belle pagkatapos ay siniksik ang sarili sa katawan ni Franklin.
"Paano ka aalis sa simbahan?"
"Madali lang iyon. Kilala ako roon."
"Na labas pasok sa simbahan?" Malokong sinabi ni Belle.
"Yes, and it's fine kasi nga para maikasal na tayo."
"Kailan? Hindi pa ako nakakakita."
"After our wedding, pupunta tayo sa ibang bansa para operahan ka."
"Bakit doon pa?"
"Of course. I want the best cornea for you. Hindi ko na patatagalin pa. Tatapusin lang natin ang bagong taon, pupunta na tayo sa ibang bansa."
"Salamat, Frank. Hindi mo ako sinusukuan."
"Dahil hindi mo ako sinukuan. You met me at my worse, yet you still held my hand."
Yumakap pa lalo nang mahigpit si Belle hanggang sa maramdaman niya na inangat ni Franklin ang isa niyang binti.
"Frank. Nasa labas tayo."
"Belle, ilang taon akong nangulila sa iyo. Pagbigyan mo naman ako," he pleaded.
Bumangon si Franklin para patayin ang ilaw at manatiling madilim. Bumalik siya sa pagkakahiga at kinumutan si Belle.
"Ang lamig na. Giniginaw na ako."
"May baga pa naman ang kahoy."
"Frank, maginaw. Doon na tayo sa loob."
"Hindi, dito na lang. Nandoon ang kambal. Malakas ang pandinig nila."
"Fra-hmmm," she moaned.
Para bang binawi ni Franklin ang apat na taong hindi sila nagsama. Kahit pagod na si Belle ay pinagbigyan pa rin niya ang nobyo.
Pasimple ang kilos ni Franklin hanggang sa nagsimula nang uminit ang kanilang nararamdaman. It was a secret but it was extremely hard. Pigil na pigil lang si Belle pero gusto na niyang umungol ng malakas.
"Don't control it "
"Oooh, I love you Franklin!"
December 24
Bumangon si Belle sa kanyang kama dahil nakapa niyang wala si Franklin sa kanyang tabi. Tahimik ang paligid kaya kinapa niya ang baston upang puntahan ang dalawang anak.
"Franklin, Franco, Filip?"
Panay ang tawag niya hanggang sa wala siyang nakapa sa kama ng dalawang anak. Kinutuban si Belle at lumabas ng bahay. Ilang segundo siyang nakatayo hanggang sa marinig ang sigaw ng dalawang bata.
"Papa! Ayoko na po!" Reklamo ni Franco.
"I want more! Let's play there!" Aya naman ni Franklin.
"Tara na Franco! I want to play there, Pa!" wika ni Filip.
Akmang bababa si Belle ngunit napansin niyang may lumiwanag muli sa madilim niyang nakikita. Para bang isang repleksyon hanggang sa makita siya ni Franklin na nakataas ang kamay sa kawalan.
"Belle!" He shouted.
Biglang binaba ni Belle ang kamay at sinundan ang boses ni Franklin.
Bigla na lamang binuhat ni Franklin si Belle hanggang sa sumama rin ang dalawang bata.
"Are you hungry? I cooked food!" Masayang sinabi ni Franklin.
"I love you, Frank," walang ibang tugon ni Belle pagkatapos kinapa ang ilong niya.
Gusto man maging emosyonal ni Franklin pero hindi niya ito pinahalata kay Belle at sa dalawang bata.
"Let's eat, my queen," aya ni Franklin.
Ilang minuto ang nakalipas, masayang kumain ng almusal ang pamilya. Napaka likot ni Franco at Filip kaya naman hinihingal si Franklin sa dalawa. Si Belle naman na nakikinig lang sa tawa ng mga anak.
"Piggy back ride, Belle?" Aya ni Franklin.
"Paano ang dalawang anak natin?"
"Sabi ni Sita, isasama raw nila sa Barangay hall. Nagpaalam sa akin kanina," tugon ni Franklin.
"Opo! Mama payagan n'yo po kami!" bulalas ng dalawang bata.
Tumango naman si Belle kaya binuhat ni Franklin ang dalawang bata upang ipagkatiwala kay Sita.
Nang maiwan silang dalawa, binuhat si Franklin si Belle kaya naman yumakap ng napaka higpit si Belle.
"Where are we going, Franklin?"
"It's my birthday tomorrow. I want a hike with you."
"Hike? Are you serious? Buhat mo ako! Mabibigatan ka!"
"Para ma-practice ako. I've been serving the church for four years. Saka wala na akong ibang ginagawa kung 'di matulog."
"Bakit naman?"
"To forget you. Pero kahit tulog ako, nasa panaginip pa rin kita."
"I'm sorry, Frank. It was my fault. Ginusto ko lang talaga na lumayo dahil wala na talaga akong kwenta."
"May kwenta ka dahil ikaw lang ang babaeng nagpahalaga sa akin kahit napaka hirap kong pakisamahan. No drama, Belle," wika ni Franklin pagkatapos ay binaba niya si Belle.
"Nasaan tayo, Frank?"
Natahimik si Franklin pagkatapos hinarap ang Church of Saint Mary the Vigin. Ang ilang linggo na pamamalagi ni Franklin sa Sagada ang naging dahilan na asikasuhin niya ang pagpapakasal nila ni Belle.
He's now a freeman from the church. Ito na ang huling desisyon niya sa buhay, na makasama ang babaeng nag-iisa sa puso niya. He apologized to the Priest in Spain dahil na rin sa biglaan desisyon.
"Just hold my hand and follow me," he commanded.
Sumunod si Belle hanggang sa makaramdam ng kaba dahil sa pinahawak ni Franklin. Kinapa niya ito hanggang sa... "Bulaklak ito! Saan mo ako dadalhin?"
Walang naging kibo si Franklin hanggang sa marinig ni Belle ang Pari. Kusang pumatak ang luha ni Belle habang nakikinig sa misa ng Pari sa kanila.
Humigpit ang pagkakahawak niya sa kamay ni Franklin. This is just a modest and a private wedding. Pareho lang sila na naka pangbahay pero ang wedding ring na inaayos muli ni Franklin. The diamond ring that fits her finger.
"Annabelle San Jose, do you take Franklin Hugo to be your lawfully wedded Husband? Do you promise to love and cherish him, in good times and in bad, in sickness and in health, for richer, for poorer, for better for worse, and forsaking all others, keep yourself only unto him, for so long as you both shall live?" The Priest.
"I do! I always do!" Malakas niyang sinagot habang lumuluha.
"Franklin Hugo, do you take Annabelle San Jose to be your lawfully wedded Wife? Do you promise to love and cherish her, in good times and in bad, in sickness and in health, for richer, for poorer, for better for worse, and forsaking all others, keep yourself only unto her, for so long as you both shall live?" The Priest.
"I do... always and forever."
Binasbasan sila ng Pari hanggang sa isuot nila ang singsing na siyang simbolo ng walang hanggan na pagmamahal. Mas umagos ang luha ni Belle nang hatakin ni Franklin ang kamay niya kaya naman nasubsub siya sa dibdib nito.
"I will never let you go, Belle. From hell and from heaven, against all odds... you are my life."
Kinagat ni Belle ang ibabang labi nang maramdaman niya ang mabilis na halik ni Franklin hanggang sa buhatin siya nito palabas ng simbahan.
"Frank! Baka madapa tayo!" Tili ni Belle.
"We are finally married!" Masayang sinigaw ni Franklin.
They're both laughing, parang walang trahedya at problema na pinagdaanan. In the end, wala pa rin nagpahiwalay sa kanila kahit ilang sugat pa ang kanilang natamo.
"Despite my shortcomings, you are still here. You waited for me for four years. At totoo nga, hinding-hindi na tayo magkakahiwalay. Franklin, I may not see you, but you fill me with your love. I can feel your warm touch, and your lips. Kahit hindi ako nakakakita, alam kong mamahalin mo pa rin ako hanggang sa dulo. Thank you for giving me the light when I see darkness."