CHAPTER 78
DUWAG at gusto nang tumakas ni Joaquin sa loob ng Plantera pagkatapos niyang makita lahat ng toxic waste sa paligid.
“Umalis na tayo! Ikamamatay natin ang mga kemikal dito!” Sigaw ni Joaquin.
Tinakpan siya ng mga gwardya hanggang sa mapansin niya ang warehouse tracker sa village. Kulay pula lahat ng marka hanggang sa makita niyang pinulbos ang nagsisimula pa lang niyang warehouse sa Pilipinas.
“Fuck! He found me! It can’t be! It can’t be!” Paulit-ulit na sigaw ni Joaquin pagkatapos ay dinampot ang baril upang makipaglaban.
Dahil sa bomba na sumabog, nangalahati ang batalyon niyang dala. Kaya naman heto at kuyog mula sa Plantera Incorporated guards ang nangyari.
“We need to escape!”
“Sir! Sir! That’s Annabelle!” Bulalas ng isang gwardya habang nakatutok ang binocular kay Belle.
Inagaw naman ni Joaquin ang binocular hanggang sa makita niya si Belle na hawak ang isang mataas na kalibre ng baril. He was amazed on how she handle guns. Puno rin ito ng dugo sa katawan hanggang sa mapansin siya ng dalaga.
Hindi nagdalawnag isip si Belle na paulanan ng bala ang pwesto nila Joaquin. Asintado man o hindi ay para pa rin niyang nilaro ang baril.
“Fuck! Umalis na tayo!” Sigaw ni Joaquin at nagmadali na tumakbo. But suddenly, nagkamali ng tapak ang kanyang mga kasamahan. Sumabog muli ang kanilang lugar kaya naman tumilapon kay Joaquin ang nagliliyab na mga kagamitan.
“Ah! Ah! Fuck!” Sigaw ni Joaquin habang nasusunog ang kanyang katawan. “Fuck! Help!” Sigaw ni Joaquin nang paulit-ulit.
Nakuhang makapagsuot ni Belle ng damit mula sa mga uniporme ng gwardya ni Joseph. Tinakpan din niya ang mukha upang siya’y makalabas. Natakot si Belle dahil pwedeng maging sanhi ang nasusunog na katawan ni Joaquin na makalapit sa isang malaking tangke na hindi pa apektado ng sunog. Isang malaking hazzard red mark ang nakalagay dito kaya naman gusto niyang patayin si Joaquin upang hindi na ito makalapit.
“Ahh!” Tili ni Belle dahil nadaplisan siya mula sa isang kalaban. Hindi nagpatinag ang dalaga hanggang sa muli siyang pinatamaan da binti.
“Belle!” Sigaw ni Franklin.
Pumalibot sa buong Plantera ang El Hombre at doon nakita ni Franklin si Belle na gumagapang. El Hombre helped her to shoot the mobsters behind her. Akmang tatakbo si Franklin pero pinigilan siya ni Charm nang makita si Joaquin na dumikit sa hazzard septic tank.
“Sir! Sasabog po ito!” Sigaw ni Charm.
“Belle! I can’t!” Asik ni Franklin at nilingon si Belle na pilit tumayo. Ika-ika ang dalaga para lamang maisalba ang buhay ni Frank upang hindi na madamay sa pagsabog.
“No! Huwag ka nang lumapit!” sigaw ni Belle pagkatapos ay tinutukan ng baril si Joaquin.
It triggers the tank at bumagsak ang nasusunog na katawan ni Joaquin dito kaya nagsimulang sumabog ang planta.
El Hombre guards including Charm and Hugo are affected. Tumilapon silang lahat dahil sa sobrang lakas nito.
“Sir! Charm!” Sigaw ni Gael at lakas loob na hinatak ang amo pati si Charm.
Mabuti na lamang at covered ang katawan nilang lahat at hindi ganoon kalubha ang epekto ng toxic waste na sumabog.
Walang malay na isinakay sa van si Franklin at Charm pagkatapos nu’n ay nilisan nila ang lugar.
Her body is shaking, her lungs wants to give up, even her eyes started to see blurred background. Panay ang pikit ni Belle habang inaabangan ang kanyang sarili na mamatay na lamang. Paunti-unting lumalabo ang kanyang mata hanggang sa mapansin ang isang anino ng tao na papalapit sa kanya. She wants to resist pero heto at tuluyang nagdilim ang paningin ni Belle.
“Frank… until my last breath… I love you.”
******
Two weeks later.
Hindi pa rin gumising si Franklin habang si Charm ay kahit paano ay unti-unting nakakabawi ang katawan mula sa trahedya.
“Ma? Nasaan si Papa?” tanong ni Charm kay Manang Karing.
“Nagpaalam siya sa akin, inaasikaso niya ang n—nangyari. Ang sabi ko si Gael na lang para sana mabantayan niya ang kondisyon ni Jaica.”
“Si Belle?” tanong ni Charm.
Yumuko si Manang Karing hanggang sa lumuha na lamang ito. “She’s dead.”
Umiling si Charm at tinakpan ang bibig. Napatingin siya sa payapang pagkakahiga ni Franklin. Muli niyang ibinalik ang paningin sa kanyang ina at hinawakan ang kamay nito.
“Sigurado ba? Ma, ikamamatay ni sir… hindi niya kaya kung mawawala si Belle," wika ni Charm pagkatapos ay tumingin kay Gael.
Biglang nagsalita si Gael. “Wala akong magagawa… iyon ang sinabi ng mga tauhan ni sir. Abo na lamang siya habang ang engagement ring nila ni Sir Frank ang nandoon kung saan daw siya huling nakita. Hindi ko rin alam kung siya mismo ang pumatay kay Joseph," tugon ni Gael pagkatapos ay pinunasan ang luha nito sa kanyang mga mata.
“Wala rin akong alam sa nangyari. Si Jaica? Kumusta siya?" Tanong ni Charm.
Mas lalong umagos ang luha sa mga mata ni Garl bago ito tuluyang makapagsalita. "She—she's still in comatose. I don't know when she will wake up. Ang panalangin ko lang na hindi siya maparalisa dahil sa malubhang tama ng baril."
Nanatiling tahimik ang lahat hanggang sa marinig nila ang mahinang ungol ng amo.
"Uggh," he groaned. Pilit niyang ginalaw ang daliri hanggang sa marinig na nila itong magsalita. "Belle… Belle."
"Sir, be careful. Hindi pa po kayo masyadong okay," pagpigil ni Gael.
"Belle, where is she?" Tanong ni Franklin hanggang sa mabuksan niya ang mga mata.
Ang makinis niyang braso ay nadaplisan o nagkaroon ng lapnos mula sa pagsabog. Mabuti na lamang ay naiwas ang kanyang mukha kung hindi, siguradong matutulad siya kay Henry at Tristan. "I said! Where is she?! I saw her in my dreams! She's running! Please, I wanna see her!"
Biglang tumalikod si Manang Karing at sinimulan na umiyak. Hindi niya napigilan ang labis na lungkot dahil hindi nila alam kung paano sisimulan na sabihin kay Franklin ang pagkawala ni Belle.
Nang dahil sa ginawa ni Manang Karing, mabilis ang mga mata ni Franklin at nakita niya ito.
"Why—why are you crying? Tell me! Huwag niyong itago sa akin!" Sigaw ni Franklin kaya mas lalong kinabahan si Charm pati na rin si Gael.
"She's dead…" mahinang sinabi ni Gael.
"No? That's impossible."
"She's dead, confirmed by our men," tugon ni Gael pagkatapos ay lumabas upang kunin ang natirang ala-ala kay Belle.
Hindi alam ni Franklin kung paano siya kikilos hanggang sa makalapit si Gael at inabot ang isang plastik. It was her ring, her last memory. Paunti-unti itong nilukot ni Franklin hanggang sa hinatak niya ang dextrose. "No! No! She's alive! She's fucking alive! Hindi pwede!"
Akmang tatakas ang binata pero pinatawag ni Gael ang mga nurses para pigilan si Franklin.
"Papatayin ko kayo! Huwag niyo akong pakialaman! Belle is fucking alive!" muling sinigaw ni Franklin habang nanlilisik ang kanyang mga mata. Namumula na rin ito dahil sa patuloy na umaagos na luha.
"Charm, I don't wanna see him suffering because of pain," hagulgol ni Manang Karing habang nakatingin kay Franklin. Kahit hirap ito na bumangon, pinilit pa rin niya para lang hanapin si Belle.
"Manang maawa ka, I want to see her. She's my life… maawa ako, ipakita niyo siya sa akin," pagmamakaawa ni Franklin.
"Belle saved us, sir. Naabo siya dahil sa pagsabog. Please calm down! Hindi ka pa maayos!" sigaw ni Charm.
Ang sigaw ni Franklin ay naging dahilan para mapatakbo ang mag-asawang Valentin. They saw how he screamed, how he threw things.
"Frank, bro. Please, calm down," paglapit ni Vito pero hindi nagpapigil si Frank para sugurin ang kaibigan.
But it happens, Cassandra took the medicine. Tinurok niya ang injection sa braso ni Franklin kaya naman napatingin ang binata sa kanya. Para bang nanumbalik lahat ng sakit sa dibdib ni Cassandra noong siya naman ang nagdurusa sa pagkawala ni Don Vito.
Napansin ni Vito ang naging reaksyon ni Cassandra hanggang sa lumabas ito ng ward. Kumikirot-kirot ang dibdib niya at kusang tumulo ang luha until Gael saw her
"Is she really dead? Baka may kumuha lang sa kanya? Sigurado ba ang nakita niyo?" Tanong ni Cassandra.
Tumango si Gael. "Galing iyon sa aming imbestigasyon. Walang pagkakamali roon, Mrs. Valentin. Lahat ginawa namin pero hindi pa rin kami makapaniwala. She—she saved us… siya mismo ang humawak sa hustisya para sa kanya. And I know that she killed Joseph. Everything she did was to save Franklin. Dahil alam niya na isang Mafia Boss si Sir. Pero sa kabila nu'n, ang kapalit ang buhay niya. And also… we found this gun. May pangalan niya. We searched everything in the Plantera before we send a report to the Police," mahinahon na sinabi ni Gael at pasimpleng inabot ang sira-sira na baril.
Mas lalong lumingid sa mga mata ni Cassandra ang luha. "This was my gift to her… I gave this to her," umiling si Cassandra hanggang sa makita siya ni Vito. He hugged her wife while tapping her back
"Don't cry… magiging okay din si Franklin."
"But I feel him. I know how it feels, Vito."
"Shhh, he's a brother to me. I will help him to recover."
Samu't sari ang naging balita dahil sa pangyayari, naging laman ng balita ang anak ni Jacob na si Joaquin na isang international drug leader na kalaban ang magkapatid na si Henry at Joseph. Tila nabura sa balita ang pangalan nia Franklin dahil sa paglilinis ni Gael at Manong Boyet. Habang ang pangalan naman ni Jacob ay nangunguna pa rin sa Presidential candidacy survey gawa nang siya mismo ang nagpadala ng Pulisya para ipaalam na ang anak niya ay dapat managot sa lahat ng kasalanan na ito.
A few hours later, payapa na nakatingin si Franklin sa kawalan habang si Don Vito na nagbabantay sa kanya.
"Jacob wants to apologize. Wala siyang ideya na ganoon kalakas ang tauhan ng kanyang anak," panimula ni Vito.
"Good thing hindi niya kinampihan ang anak niya. May maayos naman pala siyang nagawa."
"Yes. Nabulag lang siya kay Joaquin. And you know that my father and Jacob were friends. Kaya siguradong hindi papayag si Jacob na mabahiran ang pangalan niya dahil sa kalokohan ng kanyang anak."
"Bro, may I ask you something?"
"Yes, what is it?"
"I want to withdraw… withdraw from being a mafia boss. Well actually, I am much more illegal than you. I took drugs for a very long time. And… I want to leave this country for good. Mula sa negosyo ko, iiwan ko na lahat sa iyo. Don't worry, wala nang illegal du'n. I want to forget everything."
"No, I am not content that she died just like that."
"She's dead. Please leave me for a while. I want to rest."
Tumango naman si Vito hanggang sa maiwan si Franklin. He cried a lot while looking at her picture. Her smile, her warm touch, he missed everything. Hanggang sa bumangon si Franklin at tuluyang inalis lahat ng nakasaksak sa katawan niya.
He took his jacket and gun. He covered his face at kahit mahirap lumakad, tuluyang niyang nilisan ang ospital kasama ang kanyang gwardya.
"Sir, baka po mabinat ka," wika ng gwardya.
"No, I'm okay. Please, leave me here."
Sumunod naman ang gwardya kaya naman nagsimulang maglakad si Franklin papunta sa museleo kung nasaan si Belle. Pinagmasdan niya ang mukha nito sa isang malaking frame. Unti-unting lumuhod si Frank hanggang sa sinuntok niya ang sahig.
"I'm sorry… I'm sorry. Please forgive me, Belle. Hindi kita na iligtas. Papatayin ang puso ko… hindi ko alam kung kakayanin ko pa na mawala ang huling babae na gusto kong makasama… Belle, I'm sorry."
Umalingawngaw ang labis na hinagpis ng binata hanggang sa mahiga siya sa sahig. Tulala lang si Franklin habang binabantayan si Belle. Ipinikit lamang niya ang mga mata hanggang sa tuluyang makatulog ang binata
Nagpanic sila Gael at Charm dahil nawala si Franklin sa ospital, but the guard reported that he's with Frank. Kaagad nilang pinuntahan ang amo hanggang sa makita nilang nagbabantay lamang ito sa sementeryo.
Lumipas ang ilang linggo habang hinhintay ni Franklin na maipasa lahat kay Vito ang kayamanan niya, hindi siya pumapalya sa pagbisita kay Belle. Namayat na rin ito at wala nang ningning sa kanyang mga mata. Hindi naman siya pinakikialaman ng mga gwardya pati ni Vito dahil siguradong magagalit ito.
Tumapak ang eleksyon, nagwagi si Jacob na maging Presidente ng Pilipinas. Nasaksihan ni Franklin ang lahat kahit na hindi niya pa rin kinakausap si Jacob. Wala siyang ibang sinsisi kung 'di ang sarili at walang sino man.
And now that this is time to let go, hawak ni Franklin ang passport habang nakatingin sa litrato ni Belle. Ito na ang pangako niyang huling pagdalaw kay Belle sa museleo.
"I'm going to leave, my love. Leaving not because I want to forget you, but leaving because I want to think if my life is still worth it without you. I can handle the pain, every bullet, every scar. But this deathly scar made me realize that loving someone will never be as easy as one, two and three. It took a thousand lives to prove to me that you will not betray me. But in the end, you're the one who saved me from hell. Belle… I will never forget how you took away my soul, how you make my heart beat fast everytime when I'm with you. Until my last breath, you are still the one I love… See you somewhere over the rainbow, Annabelle Hugo."