#ភូមិគ្រឹះចន
ការធ្វើដំណើរមិនយូរប៉ុន្មានពួកគេក៏បានមកដល់ភូមិគ្រឹះចនទីនេះមើលទៅវាដូចជាវាំងចឹងមានអ្នកបម្រើខ្វាត់ខ្វែងមុខក្រោយចាំមើលថាគីម ថេយ៉ុងម្នាក់នេះនិងជួបអី្វខ្លះនៅពេលបន្ទិចទៀតនេះ ពេលមកដល់ហើយជុងគុកក៏បានអូសថេយ៉ុងតាណាត់តាណែងឯគ្នាឯណេះចង់ដួលពេលអូសចេញពីក្នុងឡានបានហើយជុងគុកគេក៏បាន យកថេយ៉ុងទៅដាក់បន្ទប់ក្រោមដី
"ហ្ហឹកៗ...លោកដោះលែងខ្ញុំទៅសុំអង្វរហ្ហឹកៗ"ថេយ៉ុងគេនៅតែទទូចសុំអង្វរឱ្យជុងគុកដោះលែងគេទៅ
"ហឹស ដោះលែងចឹងហេ៎ស!!យើងប្រាប់ឯងប៉ុន្មានដងទៀតហា៎សបានខួរឯងចាំ"ពេលនោះជុងគុកក៏បានស្រែកមួយទំហឹងទៅកាន់ថេយ៉ុង ហេតុអីថេយ៉ុងម្នាក់នេះនិយាយមិនចេះស្តាប់គ្នាចឹង
"លោកហ្ហឹក លោកដោះលែងខ្ញុំទៅចាំខ្ញុំទៅធ្វើការរកលុយសងលុយវិញណាហ្ហឹក"នេះហើយជីវិតគ្មានឪពុកម្តាយនៅជាមួយម្តាយចុងចឹងហើយវក់និងល្បែងសុីសងឥឡូវគាត់រួចខ្លួនបែរជាថេយ៉ុងអ្នកទទួលរងទាំងអស់ទៅវិញ
"ឯងនិយាយនិងដូចស្រួលណាស់ចឹង!!ឯងមានដឹងទេថាម៉ែរបស់ឯងជំពាក់លុយយើងប៉ុន្មាន??" ចំណែកឯថេយ៍គេអត់ដឹងទេគេក៏បានក្រវីក្បាលបញ្ជាក់ថាអត់ដឹងទេ ហើយពេលនោះដែលជុងគុកគេក៏បាននិយាយបន្ត
"10លាន2សែន5មុឺនដុល្លារ យ៉ាងមិចក្មេងតូចមានសមត្ថភាពសងទេ" ថេយ៉ុងគ្រាន់តែឬចំនួនទឹកប្រាក់ច្រើនបែបនេះភ្លាមគ្នាចង់ឡើងទន់ខ្លួនតែម្តងនេះម្តាយចុងរបស់គេទៅខ្ចីលុយអាលោកម្នាក់នេះច្រើនដល់ថ្នាក់នុងផងហេ៎ស
"ហ្ហឹកៗៗ...នេ-នេះហ្ហឹក"ថេយ៉ុងគេនិយាយមិនចេញទេគេពិតជាខកចិត្តនិងម្តាយចុងគេណាស់
"ហឹស ចាប់ពីថ្ងៃនេះទៅឯងត្រៀមធ្វើទាសកររបស់យើងឱ្យហើយទៅ" ជុងគុកក៏បាននិយាយទាំងញញឹមចុងមាត់បង្គប់ទៅដោយល្បិចកិចកល ថាហើយគេក៏បានដើរចេញទុកឱ្យថេយ៉ុងដល់កំសត់
ម្នាក់នេះអង្គុយផ្ទាល់និងដីស្រែកទ្រហូរយំតែម្នាក់ឯងសូម្បីតែគ្រីសដែលឈរនៅជិតនោះក៏គេអាណិតថេយ៉ុងដែល
#កាត់មកពេលល្ងាច
"យ៉ាងមិចហើយគ្រីសការងារដែលយើងឱ្យឯងធ្វើ" ជុងគុកគេក៏បានសួរទៅកាន់ជំនិតរបស់គេទាក់ទងនិងទំនិញខុសច្បាប់
"រៀបរយហើយចាហ្វាយចាំតែពេលភ្ញៀវមកទទួលទេទាន" គ្រីសក៏បានរៀបរាប់ប្រាប់ទៅចៅហ្វាយរបស់គេ
"អឹម..ល្អ" ជុងគុក
"គ្រីសយើងភ្លេចឯងយកបាយនេះឱ្យគេញុាំផងឬទេ" ជុងគុកគេក៏បានហុចថាសបាយឱ្យទៅគ្រីសដើម្បីយកទៅឱ្យថេយ៉ុងដែលនៅបន្ទប់ក្រោមដី
"បាទ ចាហ្វាយ" ថាហើយគេក៏បានយកថាសបាយនោះទៅបន្ទប់ក្រោមដី
#បន្ទប់ក្រោមដី
"នេះបាយរបស់ឯងឆាប់ញុាំទៅ" គ្រីសក៏បានហុចថាសបាយនោះទៅឱ្យថេយ៉ុងដែលអង្គុយអោបជង្អង់យំក្បែរជញ្ជាំង
"អត់ទេ ខ្ញុំមិនញុាំទេយកទៅវិញទៅ" ថេយ៉ុងនិយាយទាំងសំឡេងស្អកៗស្តាប់មិនចង់បាន ព្រោះអីគេទើបយំហើយ
"ឯងញុាំទៅ ប្រយ័ត្នចាហ្វាយដឹងថាឯងមិនញុាំគាត់ប្រាកដជាខឹងជាមិនខាន" គ្រីសគេក៏បានប្រាប់ទៅកាន់ថេយ៉ុងតែថេយ៍អត់ញុាំដឹងទេគាត់ខឹងហើយ ម្នាក់នេះខឹងអាក្រក់ណាស់ដូចសាតានចូលខ្លួនចឹង
"ខ្ញុំប្រាប់ហើយមែនទេថាខ្ញុំមិនញុាំបងប្រុសយកទៅវិញទៅ"ថេយ៉ុងនៅតែប្រកែកដដែលថាគេមិនញុាំទេ
"អឹម...!!!"និយាយចប់ហើយគ្រីសគេក៏បានចេញមកវិញដែលមានថាសនៅជាប់និងដៃ ហើយគេក៏បានដើរទៅកន្លែងដែលជុងគុកអង្គុយគងពាក់ខ្លានៅលើសាឡុង
"យ៉ាងមិចគេញុាំទេ??" អ្នកជាចាហ្វាយក៏បានសួរទៅកាន់ជំនិតរបស់គេទាំងមុខមិនដែលញញឹម
"គឺគេប្រកែកថាមិនញុាំទេចាហ្វាយ!!" គ្រីសក៏បានប្រាប់ទៅកាន់ជុងគុក ជុងគុកដល់ពេលឬចឹងហើយគេក៏រាងខឹងបន្ទិចដែល នេះធម៌ត្រជាក់មិនចង់ ចង់ប្រើធម៌ក្តៅហេ៎ស
"ហឹស ក្មេងម្នាក់នេះពិតជារឿងច្រើនមែន!!!" ថាហើយគេក៏បានកញ្ឆក់ថាសបាយពីគ្រីសដើរទៅបន្ទប់ក្រោមដី ដើរបន្ទិចក្រោយមកគេក៏បានមកដល់បន្ទប់ក្រោមដី
ព្រូស....ជុងគុកគេក៏បានបោះថាសបាយនៅលើតុដែលនៅក្បែរនោះបង្ករជាសំឡេងឱ្យអ្នកខាងនោះភ្ញាក់ព្រើត
"នេះបាយឆាប់សុីទៅ បើមិនសុីប្រយ័ត្នយើងចាប់ញាត់មាត់ឯងទៅ" សំឡេងដ៏សែនត្រជាក់ស្រឹបក៏បានពន្លឺឡើង
"ខ្ញុំមិនសុី ជាដាច់ខាត!!!"ថេយ៉ុងក៏បានតបទាំងមិនខ្លាចស្លាប់
"បានមិនសុីមែនទេ!!!!នេះន៎ែ!!!" ជុងគុកក៏បានយកបាយទាំងនោះមកញាត់នៅមាត់របស់ថេយ៍ចំណែកឯថេយ៍គ្នាដកដង្ហើមមិនចង់ដល់គ្នាទេ
"ហឹម...អត់ទេលោកឈប់ទៅហ្ហឹកៗ"ថេយ៍ក៏បានសំពះអង្វរជុងគុកយ៉ាងអណោចអធ័ម
"ហឹស មិនសុីមែនទេសុីទៅៗឯងសុីទៅសុីឱ្យឆ្អែតទៅ!!!"ជុងគុកគេមិនឈប់គេនៅតែធ្វើទង្វើរនិងដដែល
"នេះហើយលទ្ធផលរបស់ឯងធម៌ត្រជាក់មិនចង់ឯងចង់ធម៌ហេ៎ស!!!"គេក៏បានប្រលែងចានបាយនោះចោលដែលយើងបានឃើញថាថេយ៉ុងគ្នាយំជិតស្លាប់ទៅហើយហេតុអីទៅ...
"ហ្ហឹក..ហ្ហឹកៗៗ"ថេយ៉ុងគេមិនមាត់គេក៏បានយំទឹកភ្នែកដូចហូរបាក់ទំនប់
"ឯងត្រូវចាំក្នុងខួររបស់ឯងណាឯងត្រូវតែធ្វើទាសកររបស់យើងអស់មួយជីវិត!!" គេនិយាយទាំងយកដៃមកចង្អុលក្បាលរបស់ថេយ៍ បន្ទាប់ពីនិយាយចប់ហើយគេក៏បានដើរចេញបាត់ទៅ
"ហ្ហឹកៗហេតុអីជីវិតរបស់ឯងត្រូវមកជួបរឿងអស់ទាំងនេះថេយ៍ហ្ហឹកៗ"ថេយ៉ុងគេយំទាល់តែគេងចំណែកឯអាកាសធាតុវិញគឺត្រជាក់ខ្លាំងណាស់គេគេងទាំងពិបាកក្នុងខ្លួន
# Morning🌄
"ឈូ....ហឹម...."នេះព្រឹកឡើងគេក្រោកមកទទួលស្វាគមន៍ដោយទឹកមកធុងចឹងហេ៎សពិតជាគួរឱ្យអស់សំណើចណាស់
"ក្រោកបានហើយ ឯងមកទីនេះធ្វើកញ្ជះគេមិនមែនជាចាហ្វាយរបស់គេទេ ហេតុអីដេកដល់ថ្ងៃចាំងគូទបែបនេះ!!!"សំឡេងដល់មានសេរីសួរស្តីរបស់កំលោះចនជុងគុកក៏បានពន្លឺឡើង
"បាទ ខ្ញុំដឹងហើយលោក"ថាហើយគេក៏បានក្រោកទាំងពិបាកមើលទៅពិតជាអាណិតគេខ្លាំងណាស់
និពន្ធដោយ:ភាធីឃេ
សុំទោសចំពោះអក្ខរាវិរុទ្ធ 🙏💓😴