Karanlığın sonu yoktu.karanlığın kendisi sondu.
Sara kağıdı eline aldığında etrafına bakındı kimsenin olmadığını görünce kağıdı okumaya başladı.
"Sara ben Alev.Lütfen yazdıklarımı sonuna kadar oku.Çünkü benim hayatta kalmam bebeğimin hayatını kurtarmam senin ellerinde.Bana yardım etmezsen beni öldürücekler.Ben ölümü göze aldım ama bebeğim.Masum bir bebek o karanlık hayatta annesinin katilleri ile büyüyecek.Lütfen bana ve bebeğime yardım et.Ben yaptıklarımdan çok pişmanım.Eğer bana yardım ediceksen dışarda seni yirmi dört saat gözleyen korumalardan kurtul.Arka sokaktaki terk edilmiş gece konduya gel.Arkadaşına güvenemediğim ve telefonunun Pars tarafından dinlenildiğinden şüphe ettiğim için bu şekilde iletişim kurdum ve seninle bu şekilde görüşmeliyiz."
Sara elindeki kağıdı okunduktan sonra koşarak Gökçe'nin odasına gitti.Gökçeyi odasında uyurken görünce içi bir nebze olsa rahatlamıştı.Temkin amaçlı önce evin kapısını sonrada tüm odaları kontrol etti.Evde kimseyi bulamayınca oturma odasına geçerek camdan dışarı baktı.Görünürde kimse yoktu.Derin bir nefes alarak kendini koltuğa bıraktı. gözlerini kapatarak düşünmeye başladı.
Alev eve hatta Sara'nın odasına nasıl girmişti.Her şey yeniden mi başlıyordu.Huzur istedikçe başına beladan başka bir şey gelmiyordu.Bu gecenin bitmeyeceğini düşündü.Gökçeden sonra şimdi de Alev üç kadın ve hayatlarını mahvetmeye adeta yemin etmiş üç mafya.Biraz daha düşünecek olursa kafayı yiyecekti.
Kendine gelmek ve mantıklı düşünmek için banyoya gidip elini yüzünü yıkadı.Aynaya baktığında karşısında artık eski Sara'yı göremiyordu.Kendisinin bu karanlık dünyaya ait olmadığı ama bu dünyanın onu içine var gücüyle çekmesine artık dayanmakta güçlük çekiyordu.
Her şeyin bir sonu olduğunu biliyordu ama karanlığın sonu yoktu karanlığın kendisi sondu. ve bu karanlığa hızla gömülüyordu.Çırpındıkça da daha derine battığı için çırpınmayı bırakmıştı.Artık karanlıkta ki sonunu bekliyordu.
Bir kez Alev'e güvenmiş hayatının hatasını yapmıştı.Bundan dolayı bir kez daha ona inanamayacaktı.Hem notu başkasının yazma ihtimalide olabilirdi.Parsı ve son zamanlarda yaşadıklarını düşününce liste baya kabarıktı.
İçini kemiren sorular şiddetlenince yüzünü daha sert yıkadı.Ama biliyordu ki gerçeği öğrenmeden asla peşini bırakmazdı.Aklından"Ya doğruysa"düşüncesine engel olamayınca içindeki merak ve merhamet duysuna yenik düşerek odasına gitti.
Yatağının yanındaki komidinin çekmesini açtığında abisinin son olaydan sonra zorla aldırttığı silahına baktı.Derin bir nefes alarak silahı eline aldı.Tehlikede olmadığı sürece asla kullanmayacaktı.
Zaman kaybetmemek için hızla dolabından uzun kabanını alarak üstüne geçirdi.Askıdaki şalınıda alarak başını örttü.Eğer Alev'in dediği gibi Pars peşine adam taktıysa adamları çok iyi kamuflaj olmuşlardır ve Sara onları asla fark edemezdi.Bu yüzden apartmandan kılık değiştirerek çıkıcaktı.Gökçeyi uyandırmamak için sessizce kapıyı açarak kapattı.Üst kat komşusu Makbule hanım bastonunu hep evinin kapısının önüne bırakırdı.Sara'da sessiz adımlarla yukarı ki kata çıkarak Makbule Hanım'ın bastonua aldı.
Binanın girişine geldiğinde yaşlı taklidi yaparak binadan çıktı.Takip edilmediğinden iyice emin olunca hızla arka sokağa girdi.Ara sokak çok sessiz ve ıssızdı.Adım sesleri sokakta yankılanıyordu.
Sara yaptığı şeyden dolayı kendine ne kadar kızsada Alev'in dediklerinin doğru olma ihtimali vardı.Sara masum olmasına rağmen Alev ölürse kendinide sorumlu tutucaktı çünkü Alevin Sara'ya kurduğu tuzakta bir nevi Alev'in ölüm emrini tetiklemişti.Sara asla bir çocuğun annesinin katillerinin, annesini öldürme nedenlerinden biri olmayacaktı.
Gecekonduya doğru yürürken içindeki korku katlanıyordu.Elini cebine koyarak silahını tuttuğunda kendini daha güvende hissetti.
Terk edilmiş gece konduya girdiğinde ise içerde kimse yoktu.Burası çok karanlık ve kötü korkuyordu.Sara burda daha fazla bekleyemeyeceğini anlayınca Aleve seslenmeye başladı.
"Alev tek başıma geldim."diye seslendiğinde boş kulübede sesi yankılanmıştı.
Bir kaç dakika sonra karanlıktan el feneriyle Alev çıkarak Sara'ya doğru yürümeye başladı.Sara Alevi görünce cebindeki silahını daha sıkı tuttu.Alev üzgün ve mahçup tavırla Sara'nın karşında dikilerek;"Sara geldiğin için çok teşekkür ederim.İnan gelmeyeceksin diye çok korktum.Hatta ihtimal bile vermiyordum.Ama geldin sana yaptıklarımdan sonra genede geldin burdasın."diyerek ağlamaya başladı.
Sara kızgın bir tavırla;"Senin için gelmedim.Eğer yazdıkların doğruysa bebeğin için geldim."dedi.
Alev göz yaşlarını silerek;"Haklısın biliyorum.Seni takip eden olmadı demi?ben etrafı iyice kontrol ettim ama heran her yerden çıkabilirler." Sara;"Sırf takip edilmemek için bu kılığa girdim.Sık sıkta kontrol ettim.Takip eden yoktu."diyince
Alev;"Yazdıklarımın hepsi doğru.Zaten hamile olduğum için cezalandırılmamı ertelemişlerdi.Beni bebek doğana kadar yanlarında tuttular.Bebek doğduktan bir kaç ay sonra sütten kesildim.Kerem ve Pars'ın babasıda bunu firsat bilerek ölüm emrimi verdi."
Sara Alevin lafını keserek;"Ben bebek doğana kadar yanlarında olduğunu biliyordum ama sonra cezanı çekmen için yargılanarak hapishane gireceğini sanıyordum."dediğinde Alev Sara'nın bu sözleri üzerine;"Gerçekten bu karanlık dünya için çok masumsun.Pars'ın sana neden aşık olduğunu çok iyi anlıyorum.Keşke Keremde benim ona olan aşkımı yaptığım ihanetten ne kadar pişman olduğumu anlasaydı.Merte borçlu olduğum icin bu ihaneti kabul ederek aralarına sızdım ama sonra Kereme aşık olunca işler değişti.Hamile olduğumu öğrenince beni affeder diye ondan kaçmamıştım.Ama o bu ihaneti affetmedi.-Göz yaşlarını silerek sözlerine devam etti.-Onlara ihanet etmenin tek cezası ölümdür Sara.Kim olursan ol."Sara son cümleden sonra Parsında onlar gibi olduğu düşüncesini beyninden atmak için.
"Sana nasıl yardım edeceğim?"diye sorduğunda Alev sürekli gözleriyle etrafı kolaşan ederek;"Yarın akşam senin tutsak tutulduğun malikanede yemin töreni düzenlenecek.Babaları Kerem ve Pars'a bu yemin töreniyle herşeyi devredecek.Zaten bu büyük törenin yoğunluğu telaşı içinde oldukları için kaçabildim.Senden istediğim ise- umut dolu gözlerle Sara'ya barak-o törene gitmen."
Sara;"Parsla benim aramda artık hiç bir şey yok.Yani daha öncede yoktu.Neyse o yüzden oraya girmem kolay olmayacak."
"Sara sen Pars'ın zayıf noktasısın.Öyle bir günde seni yanında görmek en çok isteyeceği şey emin ol."
"Tamam.Girdim diyelim bir şekilde sonrası?"
"İşte herşey o zaman başlayacak.Çünkü İstanbul'da en korunaklı mekanları orası ve yoğun güvenlik önlemleriyle korunuyor.Seçili mafya liderleri ve aile dostlarından başkası oraya asla giremez."
"Kendin diyorsun yoğun güvenlikle korunuyor diye ben nasıl oğlunu kaçıracağım ordan?"
"Sen mekana girdiğinde oğlumun bir tane bakıcısı var onu mutlaka görüceksin.Bunu-elindeki hapı göstererek-suyuna katıp içirirsen uykuya daldığında kolaylıkla oğlumu alabilirsin.Kimse senden şüphelenmeyecektir zaten ama çok dikkatli olman lazım.Oğluma kavuşursam bu karanlık dünyadan uzakta oğlumla bir hayat kuracağım."
Sara Alev'in elindeki hapı alarak;"Düşüneceğim."dedi.Alev gülümseyerek;"Şimdi gitmem gerek.Bana yardım edersen seni malikanenin arka tarafındaki ormanın çıkışında bekliyor olacağım."dediğinde Sara gözlerini büyüterek;"O kadar yolu gecenin bi yarısı bebekle yürümemi mi bekliyorsun?Cidden!"
Alev;"Başka bir çarem yok.Her yerde adamlar var ve bi tek orman yolundan güvenle gelebilirsin tabi güvenlikleri atlattıktan sonra."dediğinde umut dolu gözlerle Sara'ya baktı.
Sara;"Bilmiyorum.Alev gerçekten çok zor."dediğinde ayak sesleri duydular.Sesler giderek yaklaştığında Alev çoktan koşarak uzaklaşmıştı.