HOOFDSTUK 27; VRIJ
Perspectief Ghizlane.
De volgende dag
Toen ik gister thuis kwam, en ik me broer zag. Op de een of andere manier moest ik elke keer huilen.
Ik hoorde Salahs woorden steeds opnieuw.
"Je broer zat in de onderwereld."
Vandaag zou Amine ontslagen worden uit het ziekenhuis.
Dit was de laatste keer dat ik hem zou zien.
Hierna zouden ze weggaan. Voor altijd.
We hadden afgesproken dat Lina mee mocht om me niet alleen te laten.
We kwamen aan bij het pand. Ik stapte uit de auto en ik zag allemaal mannen in zwarte pakken.
Ik liep naar binnen en er waren nog meer.
Het pand was groot en de aanhang van Amine ook.
Mijn maag draaide bij de gedachte dat mijn broer dit ook ooit had, en bij de gedachte...dat het haram is allemaal.
Oh Amine deze dunya heeft je te pakken gekregen.
Ik checkte of alles nog in me tas zat.
Ik had wat boeken mee voor hem.
Ik wachtte ongeduldig in het kantoor.
"Je bent niet van gedachte veranderd he."
"Nee Salah." Hij keek me voor heel even medelevend aan. Maar die blik veranderde al snel in afkeur.
"Geen medelijden met hem krijgen...hij heeft dit leven zelf gekozen" dat laatste zei hij terwijl hij uit het raam keek. Hij herhaalde het. "Hij heeft het zelf gekozen."
De deur ging open en hij was het. Hij ging tegen over me zitten. Ik haalde alle moed in me bij elkaar.
"Dankjewel. Nog een keer. En sorry. Je lag in het ziekenhuis door mij. Net zoals je in de cel belandde door mij. En ik was er niet voor je beide keren. Sorry. Sorry maar ik kan het niet." Ik huilde.
"Ghizlane." Ik huilde nog harder toen hij me naam zei. Waarom kon ik niet uitleggen.
"Nee stop. Luister. Je hebt me vaak geholpen. Ik heb het niet terug kunnen doen maar in shaa allah zal ik dat doen op een andere manier oke. Je bent niet getrouwd ik snap het, maar Amine ik..."
"Je wilt me nooit meer zien." Waarom dacht hij dat? Salahs woorden "geen medelijden met hem krijgen." Hoe niet salah?! Hoe niet?! Wilde ik hem vragen.
"Dat is het niet ik-"
"Je hoeft het niet mooier te maken dan het is ghizlane. Ik snap het. Salah heeft het me verteld. Hij heeft je gezegd wie ik ben. Wat voor persoon ik ben. Dus je hoeft het niet uit te leggen. Ik snap het je wilt me nooit meer zien. Ik begrijp het. Met mij zijn is alsof je met de duivel bent. En de duivel past niet bij een puur persoon." Weet hij niet dat ik niet geloof dat hij slecht is?
"Amine..ik...sorry"
"Ik wil-" hij kwam Mijn kant op. Hij wilt wat?
"HEE" ik draaide me om. Salah was de kamer binnen gelopen met Lina.
"Wat zei ik je ghizlane? En jij Amine?"
Lina rende op me af en wilde me mee trekken.
"Jullie 2 het is afgelopen. Jullie zijn niet voor elkaar gemaakt. Accepteer het." Lina trok me maar ik moest de boeken nog geven.
"Lina wacht. Wacht buiten."
Ze ging naar buiten en ik liep naar hem toe.
Mijn hart bonkte door zijn dichtbije aanwezigheid.
"Hier Amine. Dit is voor jou. Ik heb niks voor je kunnen doen. En ik ga niks voor je kunnen doen. Ik heb het je ook vergeven. Het is niet jou schuld. En naoufal. Ik heb je dat ook vergeven. Maar is er iets wat je voor me wilt doen."
"Wat je maar wilt"als het niet mis heb hoorde ik een trilling in zijn stem
"Neem deze mee."
"Ik wil hier niks mee zeggen. Ik wil je de boeken geven die mij hebben geholpen. Amine ik was ooit de weg kwijt en dit heeft me geholpen. Dus..als je in deze tijd dat we elkaar hebben gekend eenbeetje om me hebt gegeven lees deze dan."
Ik knikte en veegde me traan weg.
"Als we elkaar op een ander moment hadden ontmoet."
"In een andere wereld Amine. Ik ben blij dat ik je ben tegengekomen je hebt me veel geleerd."
"Jij mij ook Ghizlane." Ik glimlachte voordat ik van hem wegliep. Dit was het dan.
De laatste keer. De laatste keer dat ik hem zal zien.
Qadr.
Het werkt op zijn eigen manier.
Ik verliet de kamer.
"Goed gedaan Ghizlane. Succes met alles. Leef jullie levens nu vrij." Salah liep na die woorden weg.
En toen.
Donderdag 01-11-2022 17:42
Was de dag dat ik officieel veranderde. De dag dat ik officieel de nieuwe Ghizlane ben geworden. De ghizlane die maar een doel voor ogen had, en niks anders dan dat.
Who is the new Ghizlane?