"ហឺយយ....មកណេះ"ជុងហ្គុកមិនចង់រៀបរាប់ច្រើនក៏ចូលទៅបី រាងតូចចេញពីក្នុងឡានហ្នឹងដើរទៅក្នុងភូមិគ្រឹះដោយមានអ្នកបម្រើឱនគោរព។
"លែងខ្ញុំ!!...ខ្ញុំប្រាប់ថាឲ្យលែង...លោកជាអ្នកណា? ហេតុអ្វីក៏ធ្វើបែបនេះដាក់ខ្ញុំ?"ថេយ៉ុងក៏លាយខ្នងរបស់ជុងហ្គុកខ្លាំងៗព្រោះតែការខឹងនឹងនិយាយពេញៗមាត់ថាគេនឹងជុងហ្គុកគឺមិនដែលស្គាល់គ្នាឡើយ
"ផាច់ៗ...នៅឲ្យស្ងៀមទៅអូនសម្លាញ់បងដឹងថាអូនចង់ចាំបងតែអូនធ្វើជាមិនចាំប៉ុណ្ណោះ"ជុងហ្គុកគ្រាន់តែដាក់មួយប្រយោគនេះភ្លាមធ្វើឱ្យថេយ៉ុងរបស់យើងគឺស្ងាត់ឈឹងតែម្តង
"ទេ....ខ្ញុំមិនស្គាល់លោកទេ"ថេយ៉ុងនៅតែព្យាយាមប្រកែកនឹងជុងហ្គុកដដែល
"បាន ....ចឹងអូនប្រកែករហូតទាល់តែស្រែកលែងចេញណា"ជុងហ្គុកនិយាយចប់ក៏បោះរាងតូចទៅលើពូករួចក៏ទ្រោមពីរលើ
"អាយយយ៎...ហុឹក...ខ្ញុំមិនទាន់ជាស្រួលបួលផងនេះលោកហ៊ានធ្វើបែបនេះដាក់ខ្ញុំហែស៎?អាក្រក់ណាស់អ្ហឹកៗ..."ថេយ៉ុង
"បងមិនចង់ទេតែអូនទេគឺមានៈមិនព្រមទទួលស្គាល់បង"ជុងហ្គុក(ក្នុងខណះនេះគេមិនអាចទន់ជ្រាយនៅមុខរាងតូចទេ ណាមួយគេក៏មិនជឿថាថេយ៉ុងមិនចាំគ្រប់រឿងដែល)
"អ្ហឹកៗ...ហ្អឹស....ពូពីមុនមិនចឹងទេហុឹក.. អ្ហឹកពូមិនដែលកាចដាក់ថេយ៌ឡើយហេតុអ្វីថ្ងៃនេះពូដៃធ្ងន់ម្លេះថេយ៉ុងឈឺណាស់"ថេយ៉ុងស្រាប់តែយំឡើងមកព្រោះតែឈឺពេញខ្លួនទៅហើយគេស្ទើរតែមិនជឿឡើយថាជុងហ្គុកម្នាក់នេះលេងដៃធ្ងន់ដល់ម្លឹងនោះ។ការពិតទៅគ្រប់យ៉ាងរាងតូចមិនមែនមិនចាំរាងក្រាស់ឡើយប៉ុន្តែគ្រាន់តែធ្វើមិនចាំប៉ុណ្ណោះណាមួយក៏ចង់ដឹងថាគេធ្វើបែបណាមកកាន់ខ្លួនតែឥឡូវគឺឃើញហើយថាគេធ្វើបែបណាមកកាន់ខ្លួននៅពេលនោះ។
"សឺតត...ចុះអ្នកណាឲ្យអូនបោកបងធ្វើអី?"ជុងហ្គុកក៏ឆ្មក់ស្នាមថើបលើថ្ពាល់របស់ថេយ៉ុង។
"ហុឹក...បាច់មកថើបគេទេអ្ហឹកៗ....ខឹងហើយ"ថេយ៉ុងរុញរាងក្រាស់ចេញ
"អួយយ៎ ...ថេយ៌ៗបងសូមទោសណាកុំយំកុំខឹងបងចាំបងលាបថ្នាំ ឲ្យណា"ជុងហ្គុក
"លាបស្អី?ខ្ញុំគ្មានរបួសទេ"
"ហួយ៎...សម្តីឲ្យល្អជាមួយប្តីបន្តិចមិនបានទេហែស៎?"
"អស់ល្អហើយ"
"ទៅៗសូមSorryណាលើកលែងឲប្តីទៅបានទេ?"
"លើកលែងក៏បានតែពូត្រូវតែចុះលិខិតជាមួយអូន"
"សឺតត...តែមុននឹងចុះប្តីអាច..."ជុងហ្គុកពោលទាំងអង្អែលសាច់ដ៏សរខ្ចីរបស់រាងតូច
"ផូស៎....ថាមិនចង់វៃទេតែអត់មិនបាននេះថេយ៌ទើបតែចេញពីរមន្ទីរពេទ្យទេណា" ថេយ៉ុងស្រាប់តែដាក់ជុងហ្គុកមួយកាញ៉ព្រោះតែក្នក់ក្នាញ់នឹងរាងក្រាស់
"អួយ៎...បងលលេងតាស៎ចាំបាច់វៃប្តីខ្លួនឯងដែលហ៌?ហឺយយយ...ឆ្នាស់ចឹងទៅបាននៅទំនេររហូតដល់អាយុ27ឆ្នាំ"
"នេះបងថាឲ្យអ្នកណា??"
"គឺថាឲ្យកុមារា27ឆ្នាំដូចជាអូននឹងហើយ"
"បង....ហឺស..ចេញពីរបន្ទប់របស់ថេយ៌ទៅអូនមិនចង់និយាយជាមួយបងទេ"
"ឲ្យទៅយ៉ាងម៉េចបើអូននៅត្រង់នេះហើយ?ថេយ៉ុងបងប្រាប់អូនទៅចុះណាមនុស្សគ្នាគេមិនឲ្យចេញពីរគ្នាសូម្បីតែមួយជំហ៊ានឡើយ"
"ពូទៅបោកក្មេងទៅ"
"ចុះអូននឹងហើយមិនក្មេងទេហ៌??កុមារា27ឆ្នាំ ...ដឹប....ព្រូស...ដឹប....អួយ៎..ថេយ៉ុងអូនធ្វើអ្វីនឹងបងឈឺ....ណែក៎ថេយ៉ុងអានុងកុំគប់ហាស៎..វាធ្ងន់តិចបែកក្បាលប្តីទៅ"ដោយសារតែសម្តីឌឺដងរបស់ជុងហ្គុកធ្វើឲ្យរាងតូចមិនអាចទ្រាំបានទៅទៀតចាប់អ្វីបានគឺគប់នឹងហើយចុងក្រោយជុងហ្គុកក៏ធ្វើដៃជាសញ្ញារព្រោះថេយ៉ុងប្រុងនឹងគប់ថូផ្កា។
"ចេញទៅអ្នកណាឲ្យពូហៅថេយ៌ថាកុមារា27ឆ្នាំធ្វើស្អីបើមិនចេញថេយ៌គប់ណាអត់និយាយលេងជាមួយទេ"ថេយ៉ុងនិយាយគម្រាមកំហែងទៅកាន់ជុងហ្គុកចំណែកឯគេក៏មិនដឹងធ្វើបែបណាមានតែចេញទៅក្រៅសិននឹងឯងមិនចឹងទេដេកពេទ្យមិនខានឡើយ។
"បានៗឲ្យប្តីចេញក៏ចេញចាំបាច់ញ៉េញដាក់ប្តីខ្លួនឯងធ្វើស្អីកាស្វា"ជុងហ្គុកនិយាយចប់ភ្លាមក៏រត់ទៅបាត់មិនចឹងទេមានតែសុីមួយថូផ្កាដល់ផូផង់ជាងមិនខាន់ឡើយ។
"ឆឺស...នេះគេ...ហឺសស...ប្រុសស្អីទេពិនញោះនោះញោះ"ថេយ៌ក៏ទាញទ្វារបិទមិនឲ្យរាងក្រាស់ចូលបានឡើយ
"ទេថេយ៌ពីរមុនដូចមិនញ៉េញចឹងទេតែហេតុអ្វី?គ្រាន់តែមានការចងចាំភ្លាមចរិតឡើងដូចស្វា"ជុងហ្គុកឈរគិតនៅក្រៅបន្ទប់នឹងវិភាគចរិតរបស់រាងតូច។
"អររ៎នេះលេងចាក់សោរទ្វារផងហ៌?ឆឺសស ...ចឹងឲ្យខ្ញុំចូលក្នុងវិញយ៉ាងម៉េចទៅហុីមើលធ្វើចរិត"ជុងហ្គុក
"ណែក៎គីមថេយ៉ុងបើកទ្វារវិញឲ្យលឿននៅផ្ទះគេឲ្យមិនសណ្ដាប់ធ្នាប់តិចមើលនេះប្តីអូនជាម្ចាស់នេះនឹងជាម្ចាស់បន្ទប់ដែលអូនកំពុងតែនៅណា"រាងក្រាស់បានស្រែកពីរក្រៅបន្ទប់ព្រោះតែនេះគឺសិទ្ធិរបស់គេគឺសូន្យ
"តែអូនជាប្រពន្ធបងចឹងអូនជាម្ចាស់ផ្ទះហើយបន្ទប់នេះក៏ជាកម្មសិទ្ធិអូនដែលយ៉ាងម៉េចមានបញ្ហាអ្វីទៀតទេ?"ថេយ៉ុងតបទៅជុងហ្គុកវិញឡើងផាំងៗធ្វើ ឲ្យគេស្ងាត់មាត់ឈឹង
"ចុម!ថេយ៉ុងលេងចឹងអត់សប្បាយទេណា"ជុងហ្គុកក៏គោះទ្វារ
"អូនមិនបានលេងតែធ្វើមែនថ្ងៃនេះហាមទៅណាដេកនៅក្រៅនុងហើយ"ថេយ៉ុងនិយាយចប់ក៏ចាក់ភ្លេងឮពេញបន្ទប់ទោះបីជាជុងហ្គុកព្យាយាមនិយាយនឹងស្រែកហៅគេយ៉ាងណាក៏មិនខ្វល់ដែលសម្ខាន់ថេយ៉ុងរាំច្រៀងយ៉ាងសប្បាយគ្មានខ្វល់អ្វីទាំងអស់។
"ថេយ៌ៗហាស៎...តើចិត្តអូនសាងពីរអ្វីទៅហេតុអ្វីក៏អូនឃោរឃៅម្ល៉េះ"ជុងហ្គុកនិយាយបែបអស់សង្ឃឹម
"អាជីនឯងដូចយើងអត់?ថាចៅហ្វាយយប់នេះដឹងតែដេកក្រៅបន្ទប់ហើយ"ម៉ែងឆីង
"ចៅហ្វាយដេកក្រៅបន្ទប់ឬដេញក្បាលឯងចេញទេតោះកុំចេះដឹងរឿងចៅហ្វាយអត់ល្អទេ"ជីនអុីងនិយាយចប់ក៏ទៅបាត់
"មិនចេះដឹងរឿង ចៅហ្វាយទេ"ម៉ែងឆីងក៏ធ្វើមាត់ពេបបែបជ្រិញជីនអុីង
♡ Night♡
យប់រាត្រីក៏មកដល់អាកាសធាតុក៏ចុះត្រជាក់ខ្លាំងទៀតធ្វើឲ្យអ្នកគេងក្រៅបន្ទប់ឱបដៃឱបជើងព្រោះតែរងារជាពន់ពេកតែអ្នកនៅក្នុងបន្ទប់វិញក៏រសាត់រសល់
ក្នុងអារម្មណ៍គេងមិនលក់៕
"ក្រាកក...."ទ្វាបន្ទប់ត្រូវបានបើកដោយស្នាដៃរបស់រាងតូចឈរសម្លឹងទៅកាន់រាងក្រាស់ដោយក្តីបារម្ភនេះគេធ្វើហួសហែតពេកទេ??មើលចុះអាណិតគេងឱបខ្លួនព្រោះតែរងារ។
"ជុងហ្គុកក្រោកឡើង"ថេយ៉ុងមិនអាចដាច់ចិត្តបានក៏លើកដៃទៅទះថ្ពាល់របស់រាងក្រាស់តិចៗតែជុងហ្គុកគេងឡើងដូចជ្រូកចឹងទោះបីជារាងតូចបានដាស់ហើយក៏មិនទាន់ងើបដែល។
"ជុងហ្គុក....ហា៎...នេះគេងស្ពឹកដល់ម្លឹងឬ??"ថេយ៉ុងពោលទាំងហួសចិត្ត
"ហឺស ..ក៏បាន"រាងតូចគិតមួយសន្ទុះហើយស្រាប់តែរត់ទៅយកភួយក្រាស់យកមកក្រាលនឹងឥដ្ឋដើម្បីងាយស្រួលគេងហើយក៏យកភួយដណ្តប់នឹងខ្នើយឲ្យជុងហ្គុកនឹងគេមួយ។
"បើបងមិនក្រោកទេដេកចឹងម៉ងទៅ"ថេយ៉ុងនិយាយចប់ក៏គេងកើតដៃរបស់រាងក្រាស់នៅមុខទ្វារបន្ទប់ចេញចូលតែម្តងហើយ។(គេងកន្លែងណាមិនសម្ខាន់អ្វីដែលសម្ខាន់គឺមានបងនឹងអូន)ពួកគេទាំង2នាក់គេងលក់ឱបគ្នាយ៉ាងមានក្តីសុខ..។
"ហឺមម...ថេយ៉ុង??នេះក្មេងអើយក្មេងសឺតត..."ជុងហ្គុកមានអារម្មណ៍ថាស្ពឹកស្រពន់ដៃក៏បើកភ្នែកតែក៏ប្រទះភ្នែកថេយ៉ុងដែលកំពុងតែគេងកើយដៃរបស់គេង
"ស្អាតតែទាស់ត្រង់ញ៉េញពេក"ជុងហ្គុកយកដៃម្ខាងអង្អែលផ្ទៃមុខរបស់ថេយ៉ុងដោយអារម្មណ៍ពោលពេញទៅក្តីសុខជាពន់ពេក
"អឹប...ឱបអូនកុំទៅណាចោលអូន"ថេយ៉ុងនិយាយទាំងមីមើ
"សឺតតត...កុំភ័យបងគ្មានថ្ងៃទៅណាឡើយព្រោះជីវិតបងគឺជារបស់អូនហើយ"ជុងហ្គុកពោលពាក្យយ៉ាងប្រាកដមិនលេងសើចអ្វីទាំង។រួចក៏បន្ថែមកម្លាំងដៃឱបក្រសោករាងកាយតូចស្តើងនៅក្នុងដើមទ្រូងហាប់ណែនរបស់គេយ៉ាងមានក្តីសុខ។
♡ Good morning♡
"អួយ៎ម្ចាស់ប្រុសខ្ញុំ"ម៉ែដោះដើរមកពីរជ្រុងម្ខាងក៏ស្រាប់តែប្រទះភ្នែកឃើញថេយ៌ហ្គុកគេងឱបគ្នានៅមុខទ្វាចេញចូលដូចជាគ្មានជំពាក់នរណាម្នាក់ឡើយ
"អ្នកប្រុសជុងហ្គុក"ម៉ែដោះក៏ប្រញាប់ដាស់រាងក្រាស់ឲ្យភ្ញាក់ព្រោះបើមានអ្នកណាមកមើលឃើញពួកគេស្ថិតក្នុង ដ្ឋានភាពបែបគឺពិតជាខ្មាសគេជាមិនខាន់ឡើយ។
"ហុឺម...ម៉ែដោះ...ភ្លឺហើយមែនទេ"ជុងហ្គុកនិយាយទាំងមិនទាន់អស់ងងុយ
"ចា៌!ភ្លឺហើយអ្នកប្រុសរបស់ខ្ញុំឆាប់ក្រោកឡើង ហេតុអ្វីក្នុងបន្ទប់អត់នាំគ្នាទៅសម្រាកបែបជាមក..."ម៉ែដោះពោលពាក្យបានត្រឹមនេះក៏អស់សំណើចនេះជាលើកទី១ហើយដែលឃើញបែបនេះ
"ហួយ៎...ម៉ែដោះ...បានហើយខ្ញុំក្រោកហើយ"ជុងហ្គុកនិយាយទាំងខ្មាសម៉ែដោះ
"ចា៌អញ្ចឹងខ្ញុំទៅចង្អិនអាហារឲ្យអ្នកប្រុសទាំងពីរណា"ក្រោយពីរនិយាយចប់គាត់ចេញទៅបាត់
"ថេយ៉ុងសឺតត..ស្ពឹកម្ល៉េះអូនក្រោកឡើងភ្លឺហើយ"ជុងហ្គុកដាស់អ្នកជាប្រពន្ធទាំងមានអារម្មណ៌ក្នក់ក្នាញ់
"ហុឹម...?? ភ្លឺហើយ???តែហេតុអ្វីអូនមើលអ្វីមិនឃើញអញ្ចឹងលោកប្តី"
"អូនមើលមិចឃើញទៅបើសិនអូនអត់បើកភ្នែកផង???"ជុងហ្គុកពោលទាំងហួសចិត្ត
"អររ៎មែនតែភ្នែកអូនបើកអត់កើតទេ"
"ហឺស...បានៗបងបីអូនទៅងូតទឹក"រាងក្រាស់និយាយចប់ក៏បីរាងកាយរបស់ថេយ៉ុងចូលបន្ទប់ទឹកដើម្បីរៀបចំងូតទឹកឲមនុស្ស ឧស្សាហ៍ពួកគេទាំងពីរគឺប្រើពេលពិតជាយូរគួរសមទម្រាំតែងូតទឹកហើយស្លៀកពាក់រួចហើយ..។
"ជុងហ្គុកអូនមិនចង់ក្រោកទេបងឲ្យអូនគេងបន្តរទៅណា"ថេយ៉ុងនិយាយទាំងមិនទាន់អស់ងងុយ
"តែអូនរកគេងទាំងសក់សើមបែបនេះវាមិនល្អទេបងជូតសក់ឲ្យអូនសិន"ជុងហ្គុក
"ហុឹម..."ថេយ៉ុងក៏មិនបានមាត់អ្វីទៀតក៏គេងលក់បាត់ទៅ(យីស៎កូនហើយដល់ម្លឹងផងហុី??")
"ហឺយយយយ....រួចហើយ"ជុងហ្គុកដក់ដង្ហើមធំបន្តិចព្រោះគ្រប់យ៉ាងគេធ្វើតួនាទីប្តីល្អរួចហើយទើបគេចូលទៅងូតទឹកខ្លួនឯងម្តង។
"អុញ៎...បាត់ប្តី.."ថេយ៉ុងបើកភ្នែកធំៗនឹងងើបមកយ៉ាងលឿនស្វាំងដូចគេទះ10 កំភ្លៀង។
"ជុងហ្គុកហា៎..."ថេយ៉ុងស្រែកហៅរាងក្រាស់ប៉ុន្តែអ្នកដែលនៅក្នុងបន្ទប់ទឹកអត់បានឮសម្លេងរបស់កូនស្វាឡើយ។(កុំប្រាប់ហាស៌ថាដេកក្នុងអាងទឹកទៀតហុីហើយគូរស្នេហ៍របស់គេអីក៏ដូចគ្នាម្ល៉េះ?មិនដឹងថាថ្ងៃនឹងបានញ៉ាំបាយអត់ទេបើម្នាក់ៗគឺរវល់តែដេកបែបនេះនោះ)
"ជុងហ្គុក...ឮសម្លេងទឹក??សំណាងអត់ចាក់សោ..ហឺយយ...ប្តីឆាប់ក្រោកឡើងភ្លាមមកគេងអីនៅនឹង"ថេយ៉ុងក៏ស្រែកដាក់ត្រចៀករបស់រាងក្រាស់ឲ្យភ្ញាក់
"អួយ៎...ថេយ៌ៗ...មិនមែនបងគេងទេគឺភ្នែកបងនៀកវាងងុយ"ជុងហ្គុក
"តោះលឿនឡើងនេះម៉ោង11ហើយអូន ឃ្លានណាស់"ថេយ៉ុង
"ហុឹម..ទទួលបញ្ជាលោកឯកឧត្តម"ក្រោយពីរនិយាយគ្នារួចហើយពួកគាត់ទាំងពីរក៏ចុះមកក្រោកដោយកាន់ដៃគ្នាឡើងផ្អែមល្ហែមធ្វើឲអ្នកបម្រើទាំងអស់គឺលួចញញឹម។
"មើលស្អី?មិនទៅធ្វើការទេ?"ជុងហ្គុក
"ណ៎ែក ធ្វើស្អីនឹងហេតុអ្វីក៏កាចដាក់ពួកគាត់បែបនេះ??"ថេយ៉ុង
"មានណាតោះអូនថាក្រែងឃ្លានមែនទេ?មកណេះមក"ជុងហ្គុកក៏ប្តូរទឹកមុខកាចមកជាស្លូតបូតវិញរួចក៏ទាញក្រសោបចង្កេះថេយ៌ឲអង្គុយលើភ្លៅរបស់ខ្លួនទោះបីជាមានការបដិសេធក៏រាងក្រាស់អត់ខ្វល់។
"ឆាប់ញ៉ាំទៅក្រែងអូនថាឃ្លាន?ហេតុអ្វីក៏មើលមកបងចឹង?មានអ្វីមែនទេ?"ជុងហ្គុកសួរដោយចម្ងល់
"បញ្ចុកអូន"ថេយ៉ុងនិយាយទាំងញញឹមលឹបភ្នែកយ៉ាងគួរឲ្យស្រលាញ់
"បាទម្ចាស់ប្រុស"ជុងហ្គុកនិយាយទាំងក្រវីក្បាលបន្ទាប់មកក៏បញ្ចុកអាហារឲ្យរាងតូចញ៉ាំឲ្យឆ្អែត ការពារញ៉ាំអាហារក៏បញ្ចេញសេចក្តីរីករាយ។
"ឆ្អែតហើយ.."ថេយ៉ុងពោលទាំងផ្អែកក្បាលលើស្មារបស់រាងក្រាស់ដៃទាំងសង់ខាងអង្អែលពោះ
"សឺតត...ក្រអូបណាស់"ជុងហ្គុកសម្លឹងមើលមុខរាងតូចអត់មិនបានរួចឆ្មក់ស្នាមថើបម្តងទៀត
"ប្តីហាស៎បើពួករៀបការហើយពួកយើងគួរតែក្រេបទឹកឃ្មុំនៅណាល្អទៅណ៎?"ថេយ៉ុង
"នៅសមុទ្រល្អទេ?"ជុងហ្គុក
"ហិហិល្អៗតែថាពួកយើងទៅពេលណាទៅ?អូន...ចង់ទៅទីនោះណាស់ដឹងទេលោប្តី..."ថេយ៉ុងក៏បញ្ចេញចរិតញ៉េកញ៉ាកដាក់រាងក្រាស់ដើម្បីយកចិត្តយកថ្លើម។
"ចឹងទៅឥឡូវនេះទៅល្អទេ?"ជុងហ្គុក
"ហាស៎ពិតមែន?បងមិននិយាយលេងទេឬ?"ថេយ៉ុងសួរបញ្ជាក់
"តែមុនទៅអូនសុីញ៉េលើក្រដាស់នេះសិនទៅ"ជុងហ្គុកក៏ធ្វើដៃសុីញ៉ូឲ្យម៉ែងឆីងយកឯកសារមកដាក់លើតុជាមួយនឹងប៊ិចមួយដើមផងដែរ
"នេះគឺ..."សួរទាំងមានការភ្ញាក់ផ្អើល ព្រោះគ្រប់យ៉ាងប្រសិនបើថេយ៉ុងសុីញ៉េតែបន្តិចគឺអ្វីដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់ជុងហ្គុកគឺជារបស់គីមថេយ៉ុងពាក់កណ្តាល។
"លិខិតអាពាហ៍ពិពាហ៍...ហើយក៏គ្រប់យ៉ាងរបស់បង"ជុងហ្គុក
"ចឹងល្អហើយស្រួលពេលប្តីមានស្រីថេយ៉ុងនឹងលួចទៅឲ្យអស់"ថេយ៉ុង
"បងគ្មានថ្ងៃមើលអ្នកណាចូលភ្នែកដូចអូនឡើយ "
"ត្រឹមតែចូលភ្នែកទេ??"
"អត់ទេគឺជ្រាបពេញបេះដូងរបស់បងទាំងមូល"
The continue Write Kim lin 💜👈 vote pg