អារុណសួស្តីនៅពេលព្រឹកថ្ងៃនេះថ្មីជា
ថ្ងៃល្អសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នាតែដូចជាមិនល្អសម្រាប់ ជុងហ្គុកឡើយ។
" អួយ៎....ដៃខ្ញុំ ណ៎ែកក្រោកឡើងនេះឯងគេងត្រមក់ម្ល៉េះ " ជុងហ្គុក សួរទៅកាន់ ថេយ៌ដែលគេងស្រមុកធ្វើជាមិនដឹងឮអ្វី
" ហុឹម... Daddy Mommyកុំអាលដាស់អូន អូនគេងមិនទាន់ឆ្អែតទេ "ថេយ៌ពោលពាក្យទាំងបិទភ្នែក
" ណ៎ែកអាយុច្រើនហើយនៅធ្វើដូចជាកូនក្មេងទៅកើតយ៉ាប់មែនក្រោកឡើងយើងជូនឯងទៅផ្ទះវិញ" ជុងហ្គុកពោលពាក្យទាំងក្រវីក្បាល
" អត់ទេ អូនអត់ក្រោកទេDadកុំបង្ខំអូន" ថេយ៌និយាយបានត្រឹងនេះគេក៏គេងបន្តរទៅ
" ហាស៎? នេះគេហៅយើងថាDad?ហឺយ..ក្មេងនេះ " ជុងហ្គុក ខ្ចិលនិយាយច្រើនតទៅទៀតគេក៏ស្លៀកពាក់នឹង ទៅធ្វើការបន្តរ ចំណែកឯរាងតូចវិញគេគេងទាំងមិនខ្វល់ទាំងអស់អ្នកណានិយាយអីធ្វើអ្វីក៏ធ្វើទៅសម្ខាន់អត់ខ្វល់។
" ម៉ែដោះ" ជុងហ្គុកក្រោយពេលដែលរៀបចំខ្លួនរួចហើយគេក៏ចុះមកក្រោម នឹងនិយាយទៅកាន់ស្ត្រីវ័យចំណាស់ម្នាក់ដែលមានតួនាទីសម្ខាន់ក្នុងវិមានមួយនេះ
" ចា៌អ្នកប្រុសមានអ្វីឲ្យបម្រើមែនទេ? " ម៉ែដោះ
" អរ៎ គឺថាម៉ែដោះជួយរៀបចំអាហារឲ្យទៅថេយ៌ផងណាពេលភ្ញាក់ឡើងអាចនឹងឃ្លាន ហើយសូមផ្ញើគេនៅជាមួយនឹងម៉ែដោះផងណាខ្ញុំទៅធ្វើការហើយ"ជុងហ្គុក និយាយចប់គេក៏ចាក់ចេញទៅ
"សង្ស័យណាស់អ្នកប្រុសរបស់ខ្ញុំ"ម៉ែដោះនិយាយទាំងញញឹម បន្ទាប់មកគាត់ក៏ទៅរៀបចំអ្វីដែលរាងក្រាស់ប្រាប់ ។
តុ...តុ...សម្លេងគោះទ្វារបន្ទប់របស់ថេយ៌ដែលគេងត្រមត់មិនទាន់ក្រោក។
" ហាស៎??ទ្វាអត់ចាក់សោរផង" ម៉ែដោះ ពោលពាក្យទាំងហួសចិត្តបន្ទាប់មកក៏បើកទ្វារដើម្បីចូលក៏ប្រទះឃើញក្មេងប្រុសគេងលង់លក់យ៉ាងមានក្តីសុខមើលទៅពិតជាមានក្តីសុខណាស់
" អ្នកប្រុសចា៌ម៉ោង9ហើយនេះនៅមិនទាន់ដឹងខ្លួនទៀតឬ?" ម៉ែដោះ
"Mmmmmm"ដោយសារតែមានការរំខានធ្វើឱ្យក្មេងប្រុសញៀនដេកក៏ក្រោកពត់ពែងខ្លួនដោយភាពគួរឲ្យស្រលាញ់ក្នក់ក្នាញ់
" Daddy Mommyអូនថេយ៌ មិនទាន់ចង់ទៅរៀនទេអូនថេយ៌ចង់គេបន្តរ" ថេយ៌ស្មានតែនេះគឺជាផ្ទះរបស់ខ្លួនក៏ពោលទៅកាន់ម៉ែដោះ
" អួយ៎..." ម៉ែដោះ
" ហុឹម..?? អ៊ុំជាអ្នកណា? " ថេយ៌
"អឺអ៊ុំគឺ ម៉ែដោះនៅទីនេះ"
"ឯណាម៉ាក់អូន?"
" ចា៌??" សួរបែបភ្ញាក់ផ្អើល
"អូនសួរថាឯណាម៉ាក់អូន?" ថេយ៌សួរបែបមុខកាច
" ម៉ាក់? អូន?ហេតុអ្វីក៏ ការនិយាយរបស់អ្នកប្រុសមិនដូចមនុស្សពេញវ័យអញ្ចឹង?" ម៉ែដោះ និយាយស្ងាត់ៗប៉ុន្តែពាក្យទាំងអស់នេះគឺនៅតែឮដល់ត្រចៀក របស់ថេយ៌ដដែល
"ចុះអ៊ុំឲ្យអូនពេញវ័យយ៉ាងម៉េចបើអូនទើបអាយុ7ឆ្នាំនឹង"ថេយ៌តបទាំងធ្វើដៃធ្វើជើងជាសញ្ញារដល់ម៉ែដោះចំណែកឯអ្នកស្តាប់ឮហើយគឺគាំងស្តូកតែម្តងនេះ7ឆ្នាំ??តើវាពិតប្រាកដទេមើលទៅ...ហឺយ...!
" ចា៌ៗ...7ឆ្នាំក៏7ឆ្នាំណា " ម៉ែដោះ
"ចឹងបានត្រូវហិហិ..." ថេយ៌តបទៅវិញសើចបិទភ្នែក
" ក្មួយថេយ៌ ក្រោកទៅងូតទឹកទៅណា ហើយអាលមកញ៉ាំបាយ " ម៉ែដោះ
" ហិហិ...ទទួលបញ្ជាទាន"រាងតូច ក្រោយពីរស្តាប់មនុស្សចាស់និយាយហើយក៏លើកដៃធ្វើជាសញ្ញាថានឹងទៅបន្ទប់ទឹក ប៉ុន្តែ គ្រប់យ៉ាងក៏គាំងទៅវិញ ព្រោះ...
" អ៊ុំហា៎...ទីនេះគឺជា កន្លែងណាបន្ទប់អូនដូចជាមិនមែនបន្ទប់មួយនេះទេ? អេរ៎...យប់មិញមានរឿងអ្វីទៅ " ថេយ៌សួរទៅកាន់ម៉ែដោះព្រោះតែមិនយល់
"គឺទីនេះគឺជា បន្ទប់របស់អ្នកប្រុសជុងហ្គុកហើយផ្ទះនេះក៏ជា កម្មសិទ្ធិរបស់អ្នកប្រុសជុងហ្គុកដែល" ម៉ែដោះ
" ជុងហ្គុកជាអ្នកណាទៅ? គេជាមនុស្សទេ?"ថេយ៌
"ចា៌? "ម៉ែដោះតបទៅវិញទាំងទឹកមុខភ្ញាក់ផ្អើលមើលអ្នកប្រុសរបស់ខ្លួនមិនមែនជាមនុស្សគឺជាស្អីទៅ?
"គឺអូនចង់និយាយថាគាត់ជាមនុស្សទេ?"ថេយ៌ (បើបញ្ជាក់ន័យរបស់រាងតូចគឺចង់សួរថា ជុងហ្គុកគឺជាអ្នកណា)ប៉ុន្តែ ក្មេងនិយាយមិនច្បាស់គឺអញ្ចឹងហើយ
"អឺ...គាត់គឺជាមនុស្សនឹងហើយ "ម៉ែដោះ
"ម៉ែដោះនេះមិចៗទេស៎" ថេយ៌និយាយតិចៗ
" ក្មួយនិយាយអ្វីនឹង?" ម៉ែដោះ
"អត់ទេ ថេយ៌អត់និយាយអ្វីផង" ថេយ៌
" ចា៌ចឹង អ្នកប្រុសឆាប់ទៅងូតទឹកទៅណា" ម៉ែដោះ
"ឲ្យថេយ៌ងូតទឹកយ៉ាងមិចទៅ ម៉ែដោះងូតទឹកឲ្យអូនមក អូនអត់ចេះងូតទឹកទេ"ថេយ៌
"អត់ចេះងូតទឹក?តែថេយ៌ធំហើយណាក្មួយឲ្យអ៊ុំងូតទឹក ឲ្យដូចជាមិនសមទេ" ម៉ែដោះ
" អូនមិនទាន់ធំទេហុឹកអូនទើបតែអាយុ7ឆ្នាំសោះនឹងហុឹកបើ Mommyអូននៅគាត់ងូតទឹក ឲ្យអូនហើយលាងគូថឲអូនទៀតហុឹក...ណាៗម៉ាក់អ៊ុំណា"ថេយ៌យំរៀរាប់ប្រាប់ទៅកាន់ម៉ែដោះយ៉ាងរំអិតធ្វើឲអ្នកដែលស្តាប់ឮហើយគឺគាំងគ្មាបពាក្យវាចាអ្វីទាំងតើគាត់ត្រូវធ្វើបែបណាទៅ?ណាមួយគាត់ក៏មិនអាចងូតទឹកឲ្យថេយ៌បានដែលបើងូតទឹកប្រាដកជាឃើញអស់ហើយព្រះអើយគាត់ក្រមុំចាស់ផងហឺយគួរតែគិតបែបណាទៅទើបវាល្អ។
" អ៊ុំបាទងូតទឹកឲ្យអូនបាននៅបាទ?" ថេយ៌
" អឺគឺថាចាំបន្តិចណាក្មួយ" ម៉ែដោះគ្រាន់តែនិយាយចប់ភ្លាមក៏ យកទូរស័ព្ទខលទៅនរណាម្នាក់មិនទាន់បាន15វិនាទីស្រួលបួលផងទ្វាបន្ទប់ក៏ត្រូវបានបើកដោយស្នាដៃរបស់ជុងហ្គុកមិនខុសឡើយ ម៉ែដោះគឺខលទៅរាងក្រាស់នេះឯងចំណែកឯអ្នកបានឮដំណឹងហើយគឺការងារក្រុមហ៊ុនគឺទម្លាក់ចោលហើយសម្ខាន់គឺគេមកជួបថេយ៌។
"លោកពូ?លោកពូ...?" ថេយ៌ពោលពាក្យទាំងភ្ញាក់ផ្អើលក្រោយពេលឃើញ វត្តមានរបស់ជុងហ្គុក ប៉ុន្តែរាងក្រាស់គឺមិនបានមាត់អ្វីទេ
"ម៉ែដោះអាចចេញទៅក្រៅបានហើយ"ជុងហ្គុកពោលទាំងសម្តីគោរពបែបគ្មានជាតិ
"តែអ្នកប្រុសចុះ..." ម៉ែដោះនិយាយមិនទាន់ចប់ផងក៏ត្រូវរាងក្រាស់កាត់សម្តី
"ចុះជាអ្នកមើលគេ"ជុងហ្គុក
"ចា៌"ម៉ែដោះក៏មិនមាត់អ្វីទៀតដែលគឺមានតែឱនគោរពរួចក៏ចាកចេញ ក្នុងបន្ទប់ពេលនេះគឺមានតែថេយ៌ជុងហ្គុកប៉ុណ្ណោះ។
"ពូ...ហេតុអ្វីក៏ពូនៅទីនេះ" ថេយ៌សួរទៅកាន់អ្នកម្ខាងទៀត
"ពូទេដែលត្រូវសួរឯង ឆាប់ទៅងូតទឹកទៅ"ជុងហ្គុកអត់និយាយច្រើនក៏ដេញថេយ៌ឲ្យទៅងូតទឹកតែម្តង
" ពូៗ...អូនថេយ៌អត់ចេះងូតទឹកទេ ហុឹក" ថេយ៌ និយាយទាំងយំព្រោះតែខ្លាចរាងក្រាស់
"ហេតុអ្វីមិនចេះគ្រាន់តែងូតទឹកប៉ុណ្ណឹងខ្លួនឡើងធំដូចដំរីទៅហើយ"ជុងហ្គុកនិយាយសម្លេងតិចៗទេប៉ុន្តែក៏ធ្វើឲថេយ៌មានអារម្មណ៌ភ័យខ្លាចជុងហ្គុកដែល
" អូនមានទាន់ធំទេអូនទើបតែអាយុ7ឆ្នាំអូននៅផ្ទះមានប៉ាម៉ាក់គាត់ងូតទឹកឲនៅបញ្ចុកអាហារឲថេយ៌ញ៉ាំទៀតពេលអូនបទជើងគាត់លាងគូថឲអូនទៀតនៅមានច្រើនទៀតហុឹក Mommyអូនអត់ថាអីឲអូនផងចុះពូហ៌ហេតុអ្វីក៏ថាឲអូនចឹងហុឹក ដឹងអត់ថាអូនខ្លាចហុឹក បើពូអត់ងូតទឹកឲ្យអូនក៏មិនបាច់ងូតក៏បានដែលអូនអត់ចង់បង្ខំទេហុឹកអូនទៅផ្ទះអូនវិញហុឹកពូឯងអាក្រក់ណាស់ហុឹក"ថេយ៌អង្គុយយំរៀបរាប់ប្រាប់ទៅកាន់រាងក្រាស់ ធ្វើឱ្យអ្នកដែលឈរស្តាប់គឺគាំងស្តូក
"អឺៗ....ឈប់យំៗ...ពូយងូតទឹកឲ្យថេយ៌ក៏បាន កុំយំៗណា តោះពូងូតទឹកឲ្យ" ជុងហ្គុក អស់ជម្រើសគឺមានតែធ្វើតាមនឹងប៉ុណ្ណោះ
" ហុឹក..ធ្វើចឹងបានត្រូវហុឹក..អូនដោះខោអាវសិន " ថេយ៌ឆ្លើយហើយក៏ដោះខោចោលរកតែជុងហ្គុក ហាមស្ទើរតែមិនទាន់
"ថេយ៌ ហឺយយយ..." ជុងហ្គុក ដង្ហើមមួយដង្ហើម.
"បាទ..ហិហិ រួចហើយពូតោះងូតទឹកឲ្យអូន" ថេយ៌ (បញ្ចាក់រាងកាយរបស់ថេយ៌គឺគ្មានអ្វីបិទបាំងឡើយ)
"ក្អឹក...បាទៗ.."ជុងហ្គុក និយាយទាំងអារម្មណ៌ឡើងកម្តៅប៉ុន្តែគេមិនអាចបំពានឡើយមានតែខាំមាត់សង្កត់ចិត្តប៉ុណ្ណោះ
"ពូហា៎ ឈប់មើលអូនបាននៅអូន រងារណាស់អូនចង់ងូតទឹក "ថេយ៌
"អររ៎ បាទៗតោះ ថេយ៌ក្រែងថាទៅងូតទឹកហេតុអ្វីក៏មិនទៅ?" ជុងហ្គុកនិយាយទាំងមានចម្ងល់មិនយល់អំពីរអាល្អិតមួយនេះសោះ
" គឺពូពរអូនទៅបានទេ?អូនចង់ឲ្យពូៗពរអូន " ថេយ៌និយាយពេបមាត់ ចំណែកឯរាងក្រាស់វិញគឺគាំងស្តូកតែម្តងហើយ នេះក្មេងម្នាក់នេះកំពុងតែគិតអ្វីទៅ?ស្រាតនៅមុខរបស់គេហើយចង់ឲគេពរទៀតហ៌ព្រះអើយគេកំពុងតែដុតអារម្មណ៌របស់ខ្ញុំហើយពេលនេះ។
"ជើងមានមិនចេះដើរទេឬយ៉ាងមិច?" ជុងហ្គុក
"ជើងអូនមានតែអូនខ្ចិលណាស់ពូមិនអាណិតក្មេងតូចម្នាក់នេះទេឬ" ថេយ៌
"ហឺយ.." ជុងហ្គុក ខ្ចិលនិយាយច្រើនទៀតក៏លើកបីថេយ៌តែម្តង បើនិយាយអារម្មណ៍របស់គេវិញគឺក្រហុលក្រហាយណាស់ តែមិនដឹងធ្វើបែបណាគឺមានតែទ្រាំប៉ុណ្ណោះ។ក្រោយពីរងូតទឹកនឹងរៀបចំសម្លៀកបំពាក់របស់រាងតូចរួចហើយគេក៏នាំថេយ៌ចុះមកក្រោមដើម្បីញ៉ាំអាហារ
" ពូ....ពូ...." ថេយ៌ អង្គុយនៅនឹងតុខ្សែរភ្នែកសម្លឹងទៅកាន់អាហារស្ទើរតែយំទៅហើយ
"ហុឹម? នេះកុំប្រាប់ហាស៎ ថាឲ្យខ្ញុំបញ្ចុកអាហារឲ្យឯងទៀតណា?អត់ទេសូមប្រាប់ឲ្យហើយឆាប់ញ៉ាំទៅយើងជូនឯងទៅផ្ទះវិញ"ជុងហ្គុក
" អត់ចង់"ថេយ៌
"ហេតុអ្វីក៏អត់?ណ៎ែក នេះមានដឹងខ្លួនទេថាឯងធ្វើឱ្យប៉ាម៉ាក់របស់ឯងបារម្ភយ៉ាងណា"ជុងហ្គុក
"អូនដឹង"ថេយ៌ ឆ្លើយទាំងឱនមុខចុះ
" បើដឹងឆាប់ញ៉ាំទៅពូជូនឯងទៅផ្ទះវិញ" ជុងហ្គុក
"ពូស្គាល់ផ្ទះអូនហ៌?"ថេយ៌ដាក់បាយចូលមាត់មួយម៉ាត់ក៏សួរទៅរាងក្រាស់
"អត់ទេ"ជុងហ្គុកឆ្លើយយ៉ាងខ្លី
"អុញ៎!ចឹងពូជូនអូនទៅផ្ទះវិញយ៉ាងមិចទៅ?"ថេយ៌
"ក្រែងឯងស្គាល់ផ្ទះហុី?ណ៎ែកកុំប្រាប់ណាថា.."ជុងហ្គុកសួរទាំងអូសសម្លេង
"Yeah!នឹងហើយពូពូអូនអត់ចាំទេហើយក៏អត់ស្គាល់ផ្ទះអូនដែល" រាងតូចគ្រាន់តែនិយាយប្រយោគមួយនេះចប់ភ្លាមស្ទើរតែធ្វើឱ្យជុងហ្គុកអត់ដង្ហើមទៅហើយនេះមានន័យយ៉ាងម៉េចគេមិនស្គាល់ផ្ទះអញ្ចឹងហែស៎លេងសើចពេកហើយ
"ហាស៎!ចុះធ្វើយ៉ាងមិចទៅឯងនេះគ្រាន់តែផ្ទះក៏មិនស្គាល់ដែល"ជុងហ្គុក
"ឲ្យអូនធ្វើមិចហូវបើអូនអត់ស្គាល់ផងនឹងពូពូហាស៎ពូឲអូននៅជាមួយពូដែលមកណា"ថេយ៌
"នៅចេះតែនៅហើយតែ...ឯង"ជុងហ្គុក
" ខ្ញុំយ៉ាងម៉េចទៅពូ"ថេយ៌សួរទាំងមិនដឹងអី
"អឺៗ .... នៅក៏នៅទៅតែប្រសិនបើឯងនឹកឃើញថាផ្ទះនៅឯណាហើយក៏ប្រាប់ផងបានហើយឆាប់ញ៉ាំទៅពូបង្ហើយការងារសិន"ជុងហ្គុកនិយាយចប់ក៏ធ្វើការងារបន្តរចំណែកឯរាងតូចក៏បន្តរញ៉ាំអាហារឡើងអស់ពីរចានខ្ទិចតែម្តងក្រោយពីរញ៉ាំអាហាររួចហើយរាងតូចក៏ឡើងទៅបន្ទប់ពីរនាក់ជុងហ្គុក
"ពូពូហាស៎អូនអត់ស្គាល់ឈ្មោះពូទេពូឈ្មោះអីហូវ?" ថេយ៌
" អរ៎ ពូគឺ ចនជុងហ្គុកឯងហៅតែពូថាជុងហ្គុកទៅបានហើយ"ជុងហ្គុក
"អរ៎..ពូអាយុម៉ាន់ហើយ?"ថេយ៌
"30"ជុងហ្គុក
"ហិហិ ចឹងអូនហៅពូថាអ៊ុំហ្គុកវិញបានត្រូវហិហិ"ថេយ៌
"ចាស់ពេកហើយ"ជុងហ្គុក ស្រាប់តែទម្លាក់ការងារចោលបន្ទាប់មកក៏ បង្វែរមុខសម្លឹងទៅកាន់រាងតូច
"ចាស់ពេកហ៌ចឹងហៅពូៗក៏បានហិហិ " ថេយ៌
"ហុឹម"
"ថេយ៌អផ្សុកណាស់"ថេយ៌ពោលទាំងធុញថប់
"បើអផ្សុកមកណេះមក"ជុងហ្គុក និយាយតែមាត់តែដៃចុចកុំព្យូទ័រចំណែកឯរាងតូចគ្រាន់តែឮបែបនេះភ្លាមក៏រត់ទៅរាងក្រាស់តែម្តងមិនឲខកខាន់ទេ
"បាទៗអូនទៅហើយពូៗ"ថេយ៌
"អង្គុយមក"ជុងហ្គុក
"បាទ?អង្គុយត្រង់ណាលោកពូបើកៅអីមានតែមួយនឹង"ថេយ៌
"អង្គុយលើក្បាលពូក៏បាន"ជុងហ្គុក
"បានមែនហ៌លោកពូហិហិ "ថេយ៌
"ណែក៎ថេយ៌លេងមែនទែនហែស៎?" សួរទាំងបើកភ្នែកធំៗព្រោះតែមើលទៅរាងតូចគឺចង់អង្គុយលើក្បាលរបស់គេពិតមែន
"ក្រែងពូឲ្យអូន អង្គុយហ៌?" ថេយ៌តបទាំងពេបមាត់
"ពូផ្ចាញ់ទេមិនមែនឲ្យអង្គុយក៏អង្គុយទេ ដឹងទេថាបាបណា"ជុងហ្គុក(យីស៎ កម្លោះម៉ាហ្វៀចេះដឹងរឿងបាបមិនបាបដែលហ៌ចុះត្រង់ខ្លួនឯងសម្លាប់មនុស្សហ៌អានឹងមិនមែនបាបណាហុីលោកម្ចាស់)
"បាទអូន Sorryណាពូអូនមិនធ្វើអញ្ចឹងទេ"ថេយ៌
"ល្អហើយ អង្គុយលើភ្លៅពូមក"ជុងហ្គុក
"បាទ"ថេយ៌ក៏អង្គុយលើភ្លៅរបស់រាងក្រាស់ ប៉ុន្តែខ្សែភ្នែកសម្លឹងទៅកាន់កុំព្យូទ័ររបស់ជុងហ្គុក
" ពូហាស៎ចុចអីនឹងអត់ឃើញតុក្តាផង"ថេយ៌
"នេះគឺការងារពូ"ជុងហ្គុកឆ្លើយយ៉ាងខ្លី
"អុញ៎ចឹងពូឲ្យអូន អង្គុយធ្វើអី?អូនស្មានតែពូមានអីឲ្យអូនមើល"ថេយ៌ឆ្លើយទាំងអន់ចិត្ត
"អឺចុះបើពូមិនហៅថេយ៌មកទេ ប្រហែលពេលនេះថេយ៌យាយតែឯងបែក ពពុះមាត់ហើយយ៉ាប់ណាស់ក្មេង"ជុងហ្គុក
The continue Write Kim lin 💜👈 vote ផង