នៅក្នុងវិមានដ៏ធំស្កឹមស្កៃ បានបណ្ដាលឲ្យឃើញ កម្លោះតូចអាយុ27 កំពុងតែ អង្គុយ គងជើង ដៃម្ខាងចុចទូរស័ព្ទហើយ ម្ខាងទៀតកំពុងតែ យករបស់ញ៉ាំដាក់ចូលមាត់ យ៉ាងមានក្តីសុខ ។ បន្តិចក្រោយមកក៏ពន្លឺសម្លេង បរុសវ័យចំណាស់ ម្នាក់អាចនិយាយបានថា គាត់គឺ ជា លោកប៉ារបស់ លោកឯកឧត្តមកូនក៏បាន។
" ថេយ៉ុង កូនប៉ា ថ្ងៃនេះកូន មិនទៅធ្វើការទៀតហើយហ៎ លោកកូនម្ចាស់ចិត្តប៉ាៗ " លោកគីម ស្សូរ៉ាដាបានពោលពាក្យទៅកាន់ ម្ចាស់កូន ដែលធ្វើ ចរិតហុីៗ ហាក់បីដូចជា មិនខ្វល់អ្វីឡើយ
" អត់ទេ លោកប៉ា ថេយ៉ុង ខ្ចិលណាស់ " ថេយ៉ុង តបទៅវិញ ទាំង ឱនមុខចុចទូរស័ព្ទ មិនបាន ខ្វល់ខ្វាយ ពីរលោក គីមឡើយ
" ហឺយយយ....លោកកូន អើយលោកកូន ... នេះខ្លួន ឡើងធំពេញកម្លោះ ហើយណា ហេតុអ្វីក៏ធ្វើ ចរិតដូចម៉ាក់ កូនម្ល៉េះ? " លោកគីម ពោលពាក្យយ៉ាង ហួសថ្លែង ប៉ុន្តែគាត់ មិនបាន ដឹងឡើយ ថា មាន មេខ្លាកំណាច ឈរស្តាប់ពីរក្រោយ។
" ណែ៎ក តាកម្ចាស់ មុននេះ និយាយអំពីអ្វីហាស៎? " អ្នកស្រី គីម ស្សូរ៉ាដា ពោលពាក្យសម្តី ទៅកាន់ លោកគីម ស្សូរ៉ាដា ដោយខ្សែភ្នែកកាច ហួសប្រមាណ
" ប៉ាម៉ាក់ ឈ្លោះគ្នា រាល់ថ្ងៃនឹង អត់ ធុញទេហ៎? " ថេយ៉ុង ដែលស្ងាត់ ជាយូរនោះក៏ ចាប់ផ្តើម និយាយឡើង
" មានអីត្រូវ ធុញ ស្នេហារបស់មនុស្ស ចាស់ មិនដូចអ្នកខ្លះទេ មួយថ្ងៃៗ គិតតែពីរដើរលេង ហើយ គ្មានធ្វើការងារស្អីឡើយ នៅថែមទាំង គ្មានស្រីៗណា មើលឃើញទៀត ត្រូវទេ ប្រពន្ធសម្លាញ់" លោកគីម ស្សូរ៉ាដា និយាយទាំង ឌឺទៅកាន់ ថេយ៉ុង ចំណែកឯ អ្នកជា ម្តាយក៏ ជំនាញសម្តែងទៀត។
" ត្រូវហើយ លោកប្តីសម្លាប់ ចិត្តថ្លើមរបស់ប្រពន្ធ " អ្នកស្រីគីម ស្សូរ៉ាដា
" អួយ៎ ជ្រិញណាស់ លោកអើយ ខ្ញុំពិតជា ចង់ ទៅស្លាប់នៅពេលនេះណាស់ កំពុងតែ មានអារម្មណ៍ មិនល្អផង នេះ ប៉ាម៉ាក់ មកញ៉ែគ្នា នៅមុខ ខ្ញុំទៀត ឆឺស..ទៅហើយ " ថេយ៉ុង ដោយខឹងចិត្តខ្លាំងពេកក៏ ឡើងទៅបន្ទប់បាត់ទុកឲ្យ ប្តីប្រពន្ធចាស់មួយគួរ ឈរ សម្លឹងមើលមុខគ្នា ទាំងមិនយល់ ថាថ្ងៃនេះមេឃមិនបានភ្លៀងទេ ហេតុអ្វីក៏ ចរិតលក្ខណៈរបស់រាងតូចទៅជាបែបនេះ គ្រាន់តែគិតក៏ឈឺក្បាល ដែល។
ទឹកមុខស្រងូតស្រងាត់របស់ ថេយ៉ុង បានបញ្ជាក់ច្បាស់ណាស់ថា គេពេលនេះគឺមិនមានអារម្មណ៍ល្អឡើយ ហាក់បីដូចជាកំពុងតែខឹង នរណាម្នាក់អញ្ចឹង។
" ស្រីចង្រៃ នេះនាងហ៊ានទាក់ទងនឹងសង្សាររបស់យើងផងហែស៎ នាងចាំមើលទៅ ថា បន្តិចទៀតនឹងមាន រឿងអ្វីដែលកើតឡើងទៅលើនាង " ថេយ៉ុង ពោលទាំង ខ្សែរភ្នែកសម្លឹងទៅកាន់ រូបភាពស្រីប្រុសមួយគូរ កំពុងតែ ធ្វើសង្គ្រាមដល់ក្តៅគកុកជាមួយគ្នាយ៉ាង មានក្តីសុខ។
" មើលទៅពួកឯងដូចជាមានក្តីសុខណាស់ណ៎ ? ប្រាវ...( សម្លេងបែកទូរស័ព្ទ)." រាងតូច ពោលឡើងទាំងមាន អារម្មណ៍ខឹងបូកជាមួយនឹងការស្អប់ជាច្រើន ក្រោយពីរឃើញសកម្មភាពរបស់អ្នកជាសង្សារកំពុងតែគេជាមួយនឹង ស្រីផ្សេង ។ ក្រោយពីរអង្គុយគិតនឹងបញ្ចេញកំហឹងរបស់ខ្លួនហើយ រាងតូចក៏ ទាញទូរស័ព្ទមួយទៀត ដើម្បីខលទៅនរណាម្នាក់
" ឯងគួរតែដឹងហើយមែនទេ ថាយើងចង់បានអ្វី? " ថេយ៉ុង ពោលទាំងទឹកមុខរៀបស្មើ
" បាទចៅហ្វាយ ..." ក្រោយពីរឮបញ្ជារអ្នកជាចៅហ្វាយ ហើយ បរុសអាវខ្មៅក៏ ចាប់ផ្ដើម ធ្វើសកម្មភាពរបស់ខ្លួនឯង ។
•ក្រលែកទៅមើល ក្នុងរថយន្តសេរីទំនើបមួយ បានឈប់នៅមុខ សណ្ឋាគារ រំដាប់ផ្កាយប្រាំ ។
" បងសម្លាញ់ អូនអរគុណបង ខ្លាំងណាស់ សម្រាប់យប់មួយនេះណា អូនពិតជា មិនអាចភ្លេចបានឡើយ ប្តីសម្លាញ់ សឺតត..." នារី ស្រស់ស្អាត សាច់សខ្ចី ដើមទ្រូងធំទ្រលុកទ្រលន់ បូកជាមួយនឹង កាយវិការទន់ភ្លន់ ធ្វើឲ្យ អ្នកម្ខាងទៀតស្ទើរតែ ចង់ចាប់អុកក្នុងឡានបន្តរទៀតទេ ។
" បាទ អូនសម្លាញ់ .." ឡុងឈីង ប្រើពាក្យសម្តីផ្អែមទៅកាន់ នារីម្នាក់នោះ
" ហិហិ... ចាស៎ អញ្ចឹងអូន សូមទៅ បន្ទប់ហើយណា ប្តីសម្លាញ់ ជុប៎ " នាងនិយាយចាប់ ភ្លាមក៏បើកទ្វារឡានចេញទៅក្រៅ ចំណែកឯ ឡុងឈីង វិញគេញញឹមក្បួនតែម្តង បន្ទាប់មក គេក៏បើកឡានចេញពីរនោះ នឹងឆ្ពោះទៅកាន់ក្លឹប ។ ប៉ុន្តែគេមិនបានដឹងឡើយថា ក្រោយពីរគេ ចាក់ចេញទៅក៏មាន បរុសពាក់ អាវខ្មៅ ដែលជា មនុស្សក្រោយឱវ៉ាតរបស់ ថេយ៉ុង សម្លឹងទៅមើល ខុនដូដែល នារីម្នាក់នោះគេង ដោយមិនបានគិតច្រើន គេក៏ ដើរចូលទៅក្នុង ដោយក្នុងខោប៉ៅអាវគឺលាក់អាវុធខុសច្បាប់។
តីង....តឹង..... សម្លេងកណ្តឹងបន្ទប់ បានពន្លឺឡើង
ធ្វើឲ្យ អ្នកនៅខាងក្នុង មានការជ្រួញចិញ្ជើមបន្តិច។
" អ្នកណា ? ឡុងឈីង គឺបង មែនទេ?? " នាងសួរទាំង រំភើប ព្រោះតែគិតថា មនុស្សដែលនាង ស្រឡាញ់
(.......) តីង...តឹង.... អ្នកនៅខាងក្រៅមិនបាន ឆ្លើយតប ប៉ុន្តែគេបែបជា ចុចកណ្តឹងនោះ បន្ថែមធ្វើឲ្យអ្នកនៅ ខាងក្នុង មានការសង្ស័យ។
" ឡុងឈីង??? តើជាបងទេ...? " សម្លេងញ័រៗ
" តុកៗ.." សម្លេងគោះទ្វារ
" យើងសួរថាអ្នកណា??ហេតុអ្វីក៏ មិនឆ្លើយតប ? ត្រូវហើយទូរស័ព្ទ គឺទូរស័ព្ទ ឡុងឈីង បងឆាប់ទទួលទៅ ហុឹក.... " នាង ដោយសារតែមានការសង្ស័យខ្លាំងពេកក៏ទាញទូរស័ព្ទខលទៅ មនុស្សដែលខ្លួនស្រលាញ់ ប៉ុន្តែទោះបីជានាង ព្យាយាមខលទៅយ៉ាងណាក៏ឡុងឈីងគេមិនបានខ្វល់ទេ សម្ខាន់ពេលនេះគឺគេកំពុងតែសប្បាយ។
....ប្រាវ....ដឹប...ផាំងៗ.... សម្លេងធាក់ទ្វារ លាយឡំជាមួយនឹង គ្រាប់កាំភ្លើងបាញ់ទៅលើកន្លឹសប្រហែលជា ពីរគ្រាប់ក៏ កន្លឹសទ្វារត្រូវរបូត ធ្វើឱ្យអារម្មណ៍ ស្រស់ស្អាត ត្រូវភ័យខ្លាចលើសដើម ហើយក៏រត់ចូល ក្រោយគ្រែ ដើម្បីលាក់ខ្លួនពីរបរុស ឈុតខ្មៅ។
" ហុឹក...ឡុង...ឈីង...ហុឹក.. ឆាប់ទទួលទៅ...ហុឹក..." សម្លេង ខ្ទប់មាត់នឹងយំនៅក្រោមគ្រែ បរុសអាវខ្មៅនោះ ដោយរកនាងមិនឃើញគេក៏ខឹងយ៉ាងខ្លាំង
.... ប្រាវ....ផាំង..( សម្លេងបែកកញ្ចក់ ) កាន់តែធ្វើឲ្យអ្នកនៅក្រោមគ្រែគឺកាន់តែ ទប់អារម្មណ៍មិនបាន ក៏រត់ចេញពីរកន្លែងដែលនាងពួនហើយក៏....( ព្រូស...)
" អាយយយយ៎... អួយយ៎...ជួយផង... លែងយើងទៅ អាថោកទាប..." ស្រីស្រស់ជើងល្អក៏ ត្រូវដួលទៅនឹងឥដ្ឋ បោកក្បាលទៅនឹងជើង គ្រែដោយស្នាដៃ របស់បរុសឈុតខ្មៅ។
" ខ្ញុំគ្រាន់តែធ្វើតាម បញ្ជារបស់ ចៅហ្វាយយើងប៉ុណ្ណោះ" បរុសឈុតខ្មៅនិយាយ ដោយអារម្មណ៍គ្មានក្តីអាណិត បន្ទាប់មកក៏ ដកប្រអប់តូចមួយ ( ទឹកអាស៊ីត) រួចក៏ញញឹមចុងមាត់
" ហុឹ...ក...កុំ..អី.. ហុឹក .." ស្រីស្រស់ គ្រាន់តែឃើញបែបនេះភ្លាមទន់ដៃទន់ជើងតែម្តង ខ្សែរភ្នែកសម្លឹងទៅកាន់ ដងកាំបិតទាំងមានអារម្មណ៌ ខ្លាចរអា ជាខ្លាំង
" ហុឹក... ខ្ញុំ...មិនស្គាល់លោកទេ ហើយក៏មិនដែលមានរឿងអ្វីឡើយ ហុឹក.. ហេតុអ្វីក៏លោក ធ្វើបាប ខ្ញុំ អាយយយយ៎.... មុខខ្ញុំ អត់ទេ...អាយយយ៎... ក្រហាយណាស់ ជួយផង...ជួយខ្ញុំផង...អាយយយ៎... ជួយ..ផង..." ស្រីស្រស់ លើកដៃទៅខ្ទប់មុខ យ៉ាងគួរឲ្យអាណិត ចំណែកឯ រាងកាយរបស់នាងក៏ ប្រកាច់ប្រកិនពេញនឹង ( រង់ចាំមួយសន្ទុះក៏មាន សម្រន់ជើងស្រាៗ ដើរចូលមកទាំងញញឹមចុងមាត់ )
" ប៉ុន្តែ នាងហ៊ាន ប៉ះសង្សាររបស់ខ្ញុំ ប៉ុណ្ណឹងវានៅស្ទើរណាស់ ដឹងទេ?? " គីម ថេយ៉ុង ស្សូរ៉ាដា គ្រង់ឈុតពណ៌ខ្មៅប្រៀបដូចជាអ្នកលេង ដោយបញ្ចេញកែវភ្នែក លក្ខស្មី សម្លឹងទៅកាន់ មនុស្សស្រីដែលខ្លួនរបស់គេស្អប់គឺស្អប់ ដោយនាង ហ៊ាន យកខ្លួនដែលរអើងរបស់មកពាក់ព័ន្ធជាមួយនឹង សង្សារជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្លួន
" អួយ៎ ឯងជាអ្នកណា?? ហុឹក.. មិចក៏ធ្វើដាក់យើងបែបនេះ? ឯងៗ...ៗ...ឯង... ពួកឯង... ចាំតែមើលទៅ ខ្ញុំនឹង ទៅប្រាប់ បង ឡុងឈីង ហុឹក.. ពួកឯង ចាំតែចូលដេកក្នុងគុកទៅ " ស្រស់ ស្អាតម្នាក់នោះ នៅតែព្យាយាមនិយាយ ពាក្យគម្រាមកំហែងទៅកាន់ ថេយ៉ុងជាមួយនឹង បរុស ឈុតខ្មៅម្នាក់ទៀត ទាំងដែលខ្លួនគេពេលនេះ មិនដឹងថា អាចមានជីវិត ឃើញពន្លឺថ្ងៃតទៅទៀតនោះអត់ទេ។
" សម្តីរបស់នាង ពិតជា ខ្លាំងគ្រាន់បើ " ថេយ៉ុង យកស្រោមដៃមកពាក់ហើយក៏ លើកដៃដ៏ស្រឡូន ទៅច្របាច់ ថ្ពាល់ដែល រលួយ របស់ស្រីស្រស់ ។ កាន់តែធ្វើឲ្យនាងមានភាពឈឺចាប់កាន់តែខ្លាំង សម្លេងយំយែកស្រែកទ្រហោយំ យ៉ាងគួរឲ្យឧបសម្បា
" ចុះនាង មិនខ្លាំងទៀតទៅ?? " ថេយ៉ុង ( ស្រែកមួយអស់សម្លេង)
" អត់ទេ ហុឹក.. ខ្ញុំខ្លាចហើយ ហុឹក... ខ្ញុំខ្លាចហើយ អត់ទេ.. ជួយ ផង ហុឹក... "
" ចាក់ការនាងទៅ " ថេយ៉ុង ពោលទាំងដាច់ហានការ
" បាទ ចៅហ្វាយ "
" កុំអី!... ឡុងឈីង...អាក់ លែងយើង.. ឆាប់លែងយើងភ្លាម..." នាង ស្រែកយ៉ាងគួរឲ្យសង្វេគ ប៉ុន្តែនាងនៅតែ ស្រែកហៅឈ្មោះមនុស្សដែលខ្លួនឯង ស្រលាញ់ទោះបីជាមិន បានឃើញគេម្តងទៀត ក៏នាង មិនបាន ថាអ្វីឡើយ
" ហុឺស... ចាំមើលថា រូបរាងនាង ទៅជា បែបនេះហើយ តើ បងឡុងគាត់នៅ ស្រលាញ់នាងទៀតទេ ? " ថេយ៉ុង និយាយទាំងញញឹមចុងមាត់ មុននឹងចាក់ចេញទៅបាត់ទុកឲ្យ បរុសឈុតខ្មៅម្នាក់នោះ ធ្វើការងារបន្តរទៀត ( មិនបាច់ឆ្ងល់ឡើយថា គេ ធ្វើអ្វីទៅលើនាង ដឹងត្រឹមថា នាងមិនស្លាប់ប៉ុណ្ណោះ )
♡ ពេលរាត្រី♡
ក្នុងក្លឹបកម្សាន្តមួយកន្លែង ដែលមានភាពអ៊ូអរ មនុស្សប្រុសស្រីជាច្រើនបាន បានចូលរួមដើម្បីរំសាយអារម្មណ៍ នឹងមករក រណ្តៅភ្លើងតណ្ហាតាមដែលពួកគេប្រាថ្នា។ ក្រឡេកទៅឃើញ តុ VIPមួយ កន្លែងនោះវិញបាន បង្ហាញឲ្យឃើញ បុរសមាឌមាំម្នាក់ អង្គុយគង់ជើងនៅលើសាឡុងយ៉ាង មានអំណាច ដៃម្ខាងកាន់ស្រារដៃម្ខាងឱបស្រីៗដែលមាន ដើមទ្រូងធំមូលក្លំ ។
" នេះជាឯកសារ ដែលពួកយើងនឹង ចូលរួមភាគហ៊ុនជាមួយគ្នា " ថៅកែសែងហ៊ាន និយាយទាំងហុតឯកសារឲ្យទៅ រាងក្រាស់ ដែលទម្លាក់កែវស្រារចុះ បន្ទាប់មកក៏ ទាញយកឯកសារមកឲ្យ ម៉ែងឆីង ដែលជាមនុស្សជំនិតរបស់ខ្លួន ។
" ហេតុអ្វីក៏ឲ្យ ចៅហ្វាយយើង តែ 30%?? ចុះហេតុអ្វីក៏លោក ហ៊ាន យក70% នៃ ការចូលរួមភាគហ៊ុនលើកនេះ? "ម៉ែងឆីង គ្រាន់តែ បើកឯកសារភ្លាម ក៏ចោទសួរទៅកាន់ ថៅកែសែងហ៊ាន ទាំងមានអារម្មណ៍ ឆេះឈួលជាង ចៅហ្វាយ
" ចៅហ្វាយឯង មិនថា ស្អីផង ចុះឯងជាអ្នកណា ហេតុអ្វីក៏ហ៊ានអាលកាត់ ជំនួសចៅហ្វាយឯង ម្លេះ ត្រូវទេ លោក ចន ជុងហ្គុក ម៉ាយូគិ?? " ថៅកែសែងហ៊ាន ក្តៅមុខហ៊ុយៗ ក្រោយពីរ ត្រូវគេ ចាប់បាន ប៉ុន្តែ គាត់ក៏ជាមនុស្សឆ្លាតក៏ ប្រញ៉ាប់ងៀគមកនិយាយជាមួយនឹង រាងក្រាស់ ទាំងមាន ភាពអំនួត
" ខ្ញុំ មិនចូលចិត្ត និយាយអ្វីច្រើនទេ ។ ប៉ុន្តែខ្ញុំអាច ទុកឱកាស លោកម្តងទៀតបាន តែគ្មានឱកាសលើកទី2ឡើយ " ជុង ហ្គុក ម៉ាយូគិ និយាយទាំងសម្លេងធម្មតាបំផុត ប៉ុន្តែក៏អាចធ្វើឲ្យ ថៅកែសែងហ៊ាន មានអារម្មណ៍ព្រឺសម្បុរខ្ញាកៗ....។
" ទុក ឱកាស?? លោកចន នេះលោកចង់មានន័យយ៉ាងម៉េច? ខ្ញុំមាន បានធ្វើអ្វីខុស ! " ថៅកែសែងហ៊ាន ចោទសួរទៅវិញទាំងចង់ចិញ្ជើម ព្រោះតែមិនយល់ពិតមែន ។ តើគាត់ ធ្វើអ្វីខុសទៅ ? ហេតុអ្វីក៏គេ និយាយថាហ៊ានឲ្យឱកាសខ្លួនបែបនេះ គ្រាន់តែគិតក៏រាងអស់សំណើចដែល ។
" លោកកុំគិតថា ខ្ញុំមិនដឹងឲ្យសោះថា លោកមានបំណងអ្វី មកកាន់ខ្ញុំ " ជុងហ្គុក ក្រោកមួយអស់កម្ពស់ ច្រត់ដៃទាំងពីរទៅលើតុហើយក៏ បោះសម្តី យ៉ាងមាន អំណាច ធ្វើឲ្យ ថៅកែសែងហ៊ាន ស្ទើរទន់ជង្គង់ទៅហើយ។
" យ៉ាង...ម៉េច?? យើង មានបំណងអ្វីហឹស... នេះឯងក្មេងពីរមួយថ្ងៃណោះសោះ ហេតុអ្វីក៏ ហ៊ាន សម្លេងធំដាក់ម្លេះ? " ថៅកែសែងហ៊ាន ទោះបីជាមាន ភាពភ័យខ្លាចនឹងរាងក្រាស់ដល់កម្រិតក៏គាត់មិនភ្លេច ចរិតក្រអឺតក្រទមរបស់គាត់ដែល ។
" ជាក្មេងមួយថ្ងៃណោះ ពិតមែន ប៉ុន្តែ អាក្មេងពីរម្សិលនេះនឹង ធ្វើឱ្យ លោកស្គាល់ អ្វីដែលហៅថា នរកពិតប្រាដកណា ថៅ...កែ...សែង...ហ៊ាន.." ជុងហ្គុក និយាយទាំងសម្លេងមួយៗនឹងច្បាស់ៗ ធ្វើឱ្យ ថៅកែសែងហ៊ាន លេបទឹកមាត់បន្តិច មុននឹងនិយាយ
" អឺ....ពូរគិតថា ពួកយើងកុំអាលមានជម្លោះអី ដោះស្រាយរឿងភាគហ៊ុនសិនទៅ " ថៅកែសែងហ៊ាន ស្រាប់តែ ផ្លាស់ប្តូមកជា ប្រក្រតីវិញ។
" ភាគហ៊ុន? ម៉ែងឆីង..ហែកចោលទៅ... " ជុងហ្គុក
" បាទ ចៅហ្វាយ...(ខ្វោក) " ម៉ែងឆីង ក៏ហែក ឯកសាររួមភាគហ៊ុនដែលតាម បញ្ជាររបស់ ជុងហ្គុក
ធ្វើឱ្យ ថៅកែសែងហ៊ាន មិនអាច ធ្វើអ្វីបាន ក្រៅពីចាក់ចេញទាំងមាន ភាពអាមាសជាពន្លត់ពេក ។
តាំងតែពីរគាត់មកដល់ ជំហ៊ានមួយនេះគឺគ្មានអ្នកណា ដែលថ្លើមធំ ហ៊ានប្រមាថគាត់ដល់ថ្នាក់នេះទេ ។នេះជាលើកដំបូងហើយដែលគាត់ទទួលពាក្យ មិនសមរម្យពីរមាត់ ដូចជា ត្រកូល ម៉ាយូគិ ។
" ចៅហ្វាយ ...." ម៉ែងឆីង ពោលទៅកាន់ អ្នកជាចៅហ្វាយតិចៗ
" ហុឹម!" សម្លេងក្រហឹមដើមករបស់ជុងហ្គុក
" ចៅហ្វាយ គិតត្រូវហើយហែស៎? ដែល បដិសេធសំណើរបស់ ថៅកែសែងហ៊ាន មើលទៅគាត់ដូចខឹងនឹង ចៅហ្វាយណាស់ " ម៉ែងឆីង
" អឺ.... បានហើយទៅផ្ទះ " ជុងហ្គុក ខ្ចិលនិយាយច្រើនក៏ចាក់ចេញពីរ ក្លឹបកម្សាន្ត ។
អ្នកណាដែលមិនស្គាល់ថៅកែសែងហ៊ាន ដែលជាអ្នកលេងវ័យចំណាស់ម្នាក់នេះឬ? មនុស្សដូចគាត់គឺជាមនុស្សប្រភេទមុខពីរ ហើយក៏មាន ចរិតពីរដែល( ម្តងឆ្កួតម្តងជា) ។ ( តោះយើងកុំអាលគិតរឿននេះ ពួកយើងក្រលែកទៅមើល ថេយ៉ុង ស្សូរ៉ាដា វិញម្តង)
ពេលវេលានេះគឺយប់អាធ្រាតស្ងាត់ទៅហើយ តែហេតុអ្វីក៏នៅតាមដង់ផ្លូវ បណ្តាលឲ្យឃើញ ក្មេងប្រុសតូចស្តើង កំពុងតែ កាន់ដប់ស្រារផឹកបណ្តើរ ដើរវេផ្លូវបណ្តើរ មិនខុសពីរ ក្មេងដែល ប្រមឹករឿងស្រារឡើយ។
" ហុឹស... ខ្ញុំនឹង សម្លាប់ មនុស្សស្រីណាដែលទាក់ទងនឹង បង ឡុងឈីង ហុឹក.... " ថេយ៉ុង ពោលពាក្យទាំងស្រវឹងដើរពេញផ្លូវ ទាំងដែលដឹងហើយថា ធ្វើបែបនេះគឺពិតជាមាន គ្រោះថ្នាក់ណាស់ ។
" លោកប្តីឆាប់ ប្រញាប់រកកូនយើងភ្លាមទៅ ពេលនេះនៅមិនទាន់ មកផ្ទះទៀតគេ មិនដែលបែបនេះពីរមុនមកនោះទេ បងដឹងទេ ? អូនបារម្ភពីរកូនណាស់ អ្នកស្រីគីម ស្សូរ៉ាដា រំអុកអ្នកដែលជាប្តីដើម្បីឲ្យចេញទៅក្រៅរកកូនសំណព្វចិត្ត
" អួយ៎ ម្ចាស់ក្សត្រីរបស់បង អើយកូនថេៗ មិនបាន កើតអ្វីទេ នេះគេជាក្មេងប្រុសណា ឲ្យគ្នាដើរលេងយប់ក៏ល្អ ដែល" លោកគីម ស្សូរ៉ាដា
" បងមិនបាន បារម្ភ តែអូនចិត្តជាម្តាយបារម្ភអំពីកូនណាស់បងដឹងទេ ហុឹក... ណាមួយអូនមានអារម្មណ៍ថា មិនស្ងប់ឡើយ ណាលោកប្តីៗៗៗ...ចេញទៅ រកកូនថេៗ មកណា ! " អ្នកស្រី ស្សូរ៉ាដា
" អររររ៎... បានៗ បងទៅក៏ទៅ ឈប់យំណា ម្ចាស់ក្សត្រីរបស់បង តោះយើងទៅរកកូន ថេៗ " លោកគីម ស្សូរ៉ាដា ដោយចាញ់នឹងទឹកភ្នែករបស់ប្រពន្ធទើបគាត់ទៅ ។
" បង ជួយ៎ មើលផងណា ក្រែងឃើញកូនថេយ៉ុង ដើរលេងម្តុំៗនេះ " អ្នកស្រីគីមស្សូរ៉ាដា និយាយទៅកាន់ប្តីដែលរវល់បើក រថយន្ត
រថយន្តបានឆ្ពោះ ទាំងគ្មានគិតដៅច្បាស់លាស់ ទាំងកណ្តាលអាធ្រាតស្ងាត់ មានតែឡានមួយៗ ឆ្លងកាត់ប៉ុណ្ណោះ ។ ចំណែកឯ ប្តីប្រពន្ធមួយគូរ ក៏ក្រលែកទៅតាម ដង់ផ្លូវ ក្រែងឃើញកូន សំណព្វចិត្ត ។
" កូនថេៗតើស៎? ប្តីៗ ជួយមើលៗ នោះមែនកូនថេៗ" អ្នកស្រីគីមស្សូរ៉ាដា សុខៗក៏ប្រទះឃើញក្មេងប្រុសដែល មានរូបរាងទៅនឹង ថេយ៉ុង ដោយចង់ជាក់លាក់ក៏ ឲ្យប្តីជួយមើល
" ត្រូវហើយ នេះហើយ កូនថេៗ ហេតុអ្វីក៏ មក ដើរពេញផ្លូវបែបនេះ? គេមិនដឹងថា អាចមានគ្រោះថ្នាក់ទេហែស៎? ហឺយយយ... យ៉ាប់មែនកូននេះ " លោកគីម ស្សូរ៉ាដា ក៏ប្រញ៉ាប់អែបឡានចូលគៀនហើយក៏បើកទ្វារឡានចុះគោលបំណងគឺ ទៅហៅលោកកូនជើងល្អ
តឺតតតតតតត.....តឺតតតតតត..... តឺតតត.......ផាំង....
The continue Write Kim lin 💜👈 vote ឲ្យផងណា . ..