Reading a case like I'm already an attorney who has an appointment later, tuloy-tuloy kong binasa ang isang testimony ng isang biktima na sikat ngayon online. It was open in public kaya naman malaya ko itong nababasa ngayon.
The victim was raped and physically abused by her own husband. For four years, she stayed. Not until she got a miscarriage when she fell down from the stairs. Kagagawan na naman iyon ng gago niyang asawa dahil tinulak siya nito matapos siyang pagbintangan na meron siyang ibang lalaki. Sa loob ng ilang taon nilang pagsasama, iyon ang lagi nilang pinag-aawayan; meron siyang kabit.
She doesn't have any. Sadyang grabe lang magduda ang asawa niya. Nagkamali siya ng pinakasalan because she believed that he will still treat her they way he had treated her the first time. Totoo ngang sa una lang perpekto ang lahat. Sa una lang masaya.
She believed he was the perfect guy for her . . . not until he changed.
Clearly, he's guilty but because of his family's influence, nahihirapan silang kalabanin ito. Dahilan na rin kung bakit natagalan siyang magsumbong. Natatakot siya sa maaaring mas malaking mangyari sa kaniya . . . o mas malala ay madamay pa ang pamilya niya.
"I noticed you love reading cases." Jairus suddenly appeared from behind.
Agad ko siyang tiningnan. Napaayos ako ng upo. "Kanina ka pa?"
He nodded. "For almost five minutes, I just watched you, noticing that you really paid all your attention to your laptop. 'Di mo napansing nandito na ako."
I pouted. "How did you know I love reading c-cases?"
"I notice everything, Ky. I pay attention, especially to a person who's really special."
Pakiramdam ko'y pamumulahan ako ng mukha sa sinabi niyang iyon. Tumikhim ako at in-exit na ang tab kung saan ako nagbabasa upang mawala na roon ang isip ko. Siguro'y sa bahay ko na lang itutuloy.
"D-dami mong sinasabi," nasabi ko na lang.
Ngumisi siya. "Eh bakit ka nauutal?"
I rolled my eyes at him which made him chuckle. Tumikhim ako at pinakita sa kaniyang seryoso na ako dahilan para huminto na siya sa pagtawa.
"Should we start, Mr. Villaverde?" I teased.
He pouted and that made him look freaking cute.
Ah, this is bad!
"Too formal, Miss De Vega." He then shook his head lightly. "Magsimula na nga lang tayo."
Binuklat niya ang folder na hindi ko napansing dala niya pala kanina. Iyon din 'yong folder na ipinadala ko kay Mil no'n kaya alam kong naroon 'yong listahan ko.
He showed it to me at nakita kong may mga sulat na 'yon. Puro bura at 'yong iba may mga note sa gilid.
Pito ang nasa listahan ko, lima roon ang naka-ekis sa kaniya. 'Yong isa may mahabang nakasulat.
"In your list, my family told me that only two might succeed if you'll try." Tumingin siya sa akin, maya-maya ay nagsalubong ang kilay. "Ay, teka. Order muna pala ako," pagputol niya.
Nailing na lamang ako sa kaniya. Nag-order na rin ako ng cheese croissant at Vietnamese coffee. Gusto kong subukan magkape ngayon at baka makahiligan ko rin.
Hindi naman por que ayaw ni Daddy na mag-abogado ako'y titigil na ako sa pagsubok. Maybe if I have proven myself enough to him and I already have the courage to choose my own way, I'll do what I want to do with my life. At kahit ayaw niya, wala nang makakapigil sa akin.
Kaunti pa . . . susugal muna ako.
When our order was served, I looked at what he ordered. Parang mas gusto ko 'yong chocolate croissant niya kaysa sa akin na cheese.
Napansin niya yatang nakatingin ako roon kaya naman inilapit niya sa akin 'yon.
"You want this?" he asked.
I smiled sweetly at him. "Palit tayo."
Nangingisi siyang umiling. "Lugi yata ako."
"Huh?" taka kong tanong sa kaniya. "Ayaw mo ba nitong akin? Okay lang naman kung ayaw mong palit tayo."
"No, you can have it."
"Eh bakit ka lugi?" tanong ko pa rin.
"Lugi yata ako kasi isang ngiti mo lang, baka ibigay ko na lahat sa 'yo."
Parang nalunok ko ang dila ko dahil sa isinagot niya. Nag-iinit ang mga pisngi ko at pakiramdam ko ay kulay kamatis na ang mga 'yon.
Isang ngiti? Ibibigay lahat? Ano 'yon?
"Gusto ko na lang pala maging holdaper para kukunin ko na lahat sa 'yo," banat ko sa kaniya.
"Kunin mo na rin pati ako," ganti niya pa. Nakangiti siya habang diretsong nakatitig sa mga mata ko na para bang hinahamon ako ngayon.
Naiwas ko bigla sa kaniya ang tingin ko. Napalunok ako, hindi na alam kung ano ang sasabihin. Sa huli, kinuha ko sa kaniya ang listahan at pinilit ituon doon ang atensyon ko kahit na nararamdaman kong bahagyang nanginginig ang mga kamay ko. Hindi ko alam kung bakit.
Mas lalong hindi ako napakali nang mapansin ang kakaibang kabog ng dibdib ko ngayon. Mistulang may sinusunod na ritmo sa bilis ng pagtibok ang puso ko.
"Natahimik ka, ah?" pang-aasar niya saka muling kinuha sa akin ang papel. "Let's start. I'll explain everything to you."
He started explaining to me. Nakita kong iba't ibang sulat-kamay ang nandoon sa papel. 'Yon pala ay tinanong niya buong pamilya niya para naman daw mas makasigurado siya.
They included all the pros and cons if I chose that business. Kaya pala halos mapuno na ng sulat.
Tanging dadalawa na nga lang talaga ang natira at ako na lang daw ang bahalang mamili.
"Skin care products and make-up products ang natira," aniya na para bang hindi ko pa 'yon alam. "Though marami na ring may ganitong business, malaki naman ang target na customers. Hindi naman lahat ng consumer nito, nag-i-stay sa iisang product. Some tend to try different products to test their skin. Kung ano ang mas bagay o mas kapid nila."
Tumango-tango ako dahil naiintindihan ko iyon.
"Both will undergo so many tests. It needs to be planned well and wisely. Maraming pagdadaanan ang alinman sa dalawa kaya dapat maging matalino ka and you should work hard for it. Medyo matatagalan pero mas mabuti nang sigurado, 'di ba?" dagdag niya. "Ikaw na lang ang bahalang mamili kung ano ang mas gusto mo. I know you're not new to it since you also use products like that, right?"
I nodded at him. "Medyo nahihirapan akong pumili sa dalawa since both are good. Siguro pag-iisipan ko na muna," usal ko.
"It's up to you. I'm just here if you need help," he told me.
"I really need your help with this one," walanghiyang sabi ko. "Hindi ko kaya mag-isa 'to."
"H'wag kang mag-alala, tutulungan kita."
He gave me an assuring smile kaya nahawa ako sa ngiti niyang 'yon. I appreciate him. At first, I thought of bad things about him but now, I guess nagkamali ako.
Mabuti siyang tao, sadyang naging mapanghusga lang ako.
At least aminado, 'di ba?
Tinapos namin kainin ang mga in-order namin. Natapangan nga lang ako sa kape na pinili ko kaya hindi man 'yon nangalahati.
Kahit tapos na kami ay nanatili kami sa lugar. Sobrang comfortable talaga ako sa coffee shop na 'to. Hindi ko alam kung dahil ba sa mga libro sa paligid o dahil na-i-inspire ako sa owner.
Tahimik na lang kaming dalawa but I like to ask him something. Tutal sabi niya naman we can talk about our future plans, then might as well sabihin ko na sa kaniya ang mga plano ko. He can also help me rin naman about this.
It's a good thing he's currently sketching kaya naman may connection ang itatanong ko.
"Jai, I have this dream house of mine," I mumbled.
"Hmm?" He murmured. "Tell me about it." He sat properly and looked at me.
Kumuha siya ng malinis na bond paper, hawak niya pa rin ang lapis niya.
"I want something like a contemporary house." I imagined it again.
Sinabi ko lahat sa kaniya ng detail na gusto ko habang siya naman ay nag-i-sketch and somehow, nakukuha niya talaga ang dream house ko.
It's not huge. Ayaw ko ng masyadong malaking bahay. I want it just enough for me and my future family. Simple but still looks elegant inside and outside.
"It's an idyllic contemporary house," he said to me after he finished sketching it. "You have a good taste."
Ngumiti ako sa kaniya. "You think so?"
"Yeah, but it's more expensive than building a traditional one."
"I know." I bit my lower lip. "How much do you think it would cost if ever?"
He stared at me. Kinuha niya ang phone niya at sa tingin ko'y nagkalkula.
"If we choose the best materials for your house and the best spot, I think it will cost . . ." he trailed off to calculate everything.
Minsan nagsusulat pa siya sa papel ng mga numbers at nalulula na agad ako sa laki no'n. Maybe it's the materials that will be used. Nagtatanong pa lang naman ako pero parang ngayon pa lang yata, na-i-stress na agad ako sa gastusin.
He added everything that he wrote on the paper and when he's done, he showed me his phone.
My eyebrows met when I only saw zero. "Zero?"
He checked it again and nodded after confirming. "It costs zero . . . if my surname would be next to your name."