Nang makahanap ako ng pagkakataon para makatakas ay mabilis akong tumakbo palayo at tumalon sa isang mababang puno at inakyat ito. Sa pagkakataong ito ay gumawa ako ng maliit na barier para protectahan ang sarili sa patuloy na paglalabas nila ng kapangyarihan.
Pano ba kasi ako naging threat para sa kanila? Hanggang ngyaon ay di parin ako makapaniwala na nagawa nila akong pagtulungan.
Tinalon ko ang sanga sa kalapit na puno habang pinoprotektahan ang sarili at aga na nagtago dito.
Naramdam kong umakyat din sila at hinahagilap na ako sa taas ng mga puno. Totoong napaka dilikado na ng posisyon ko, dahil mula rito ay wala na akong makitang sanga dahil katubigan na ang nasa ibaba.
Nagulat ako ng bigla akong makaramdaman ng panganib at di nga ako nagkakamali dahil may isang espadang kahoy na nag aapoy nang sasalubong saakin.
Agad akong tumi-ad para maiwasan ito at nag flip patalikod. Patalon akong umatras palayo sa kanya, isa itong lalaki at nakangisi na ito saakin habang hinahanda ang sarili sa pag atake..
Wala akong dalang pansalag dito kaya agad kong pinaliwanag ang kamay at lumabas dito isang Rod na gawa sa kuryente.
Malaya ko itong nahahawakan dahil ang katawan naming mga grosvenor ay immune sa ganitong kapangyarihan. Nalaman ko ito mismo kay lena.
Nagulat ito ng makita ang rod na hawak ko ngunit agad din namang inayos ang sarili at sumugod saakin.
Nagpalitan kami ng hampas at maayos ko naman itong nasasalag. Aaminin kong magaling din ito humawak ng espada pero dapat lang na hindi ako matinag!
Agad ko syang binigyan ng sunod sunod na pag atake habang pinapaikot sa kamay ang rod. Mukhang nasindak naman ito at patuloy ang pag atras. Huminto kami at lumayo sa isat isa.
Halos maukit na sa mukha nito ang pagkagulat habang nakatingin saakin. Nandun ang paghanga pero imposible na atang mawala pa ang pagka inis.
Kahit Hindi ako makapaniwala na ganun ito pala ito kadilikado, ang pagaya ko sa God step ni Cale ay natutuwa parin ako dahil sa wakas ay nagawa ko rin kahit na hindi pa perpekto.
Pinaikot ko sa mga dalari ko ang rod habang linilnibot ito sa katawan at umwestra sa harap nito na naghahanda sa pag atake. Nagulat pa ito sa ginawa kong paninidak kaya di ko mapigilan mapangisi.
Napansin kong malapit narin maka akyat ang ilan kaya agad na akong umatake at pinatamaan ito sa magkabilang braso at balikat. At dahil kinompress ko ang mahika ko at bomou ng stun sa bawat dulo ng rod ay agad na natumba ito at di na nakagalaw pa.
Pinagmasdan ko itong wlaang malay ngunit mahigpit parin ang hawak sa espadang patpat .
Napangiti ako ng may naisip akong kalokohan.
Napansin kong malapit na silang lahat maka akyat at talagang galing pa sa ibang deriksyon. May plano pa ata silang e corner ako dito.
Dahan dahan kong binuhat ang lalaki at tumayo sa harap ng mga taong nagaakytan.
Nakita kong napahinto sila sa pag akyat at nagtatakang nakatingin saakin, ngunit agad din naman kinabahan dahil mukhang nahubulaan nila ang gagawin ko.
Ngumisi ako dito ng malaki.
Inangat ko ang lalaking hawak ko sa ere at pabagsak na hinulog ito sa harap nila dahilan para magsigawan ito at sabay sabay na bumagsak sa lupa. Mula rito ay dinig ko ang pagdaing nila.
Magsosorry talaga ako sa kanila pag di ko makalimutan.
Dahan dahan akong nagpadausdos pababa sa kabilang parti ng puno at parang pusang maayos na lumundag pababa.
Agad naman akong napatakbo sa likod ng puno ng may napansin akong may nagpapaulan ng pana na gawa rin sa mahika sa deriksyon ko. Hingal hingal akong napa upo sa likuran.
Mukhang napapalibutan na talaga ako dito at madami parin ang bilang ng naririto. May iba pang nagtatago sa likod nang mga dahon.
Mukhang ang rod nalang talaga ang mahikang kaya kong gamitin dahil pag pinilit ko pa talaga ang sarili ay maari ko na itong ikapahamak! Ang totoo nyan ay kanina pa talaga ako nang hihina. At kinakabahan na ako sa isiping Ito pa ata ang plano nila, ang pagurin ako.
"Nasan na ang binibi? Lecheng babae napaka brutal!" napasilip ako dito, at nakatayo na dito ang limang lalaki at isang babae na may hawak ding sandata.
"Syang tunay Gal! Kakaiba yung babaeng yun! May lahing demonyo pa ata yun e."
"Napaka galing at talino ng binibining iyon kaya dapat natin syang matanggal sa laro para masigurado ang pwesto natin at mapabilang sa nangungunang tatlumpong apprentice knight!" Paguusap nila.
Lord Gusto ko makapagpahinga man lang kahit sampung minuto. Ma i replenish ko lang ang mahika at enerhiya na nagamit ko. Kasi kung babasihan sa estado ko ay kahit pagtakbo ata ay mahihirapan pa akong gawin.
Agad akong napatalikod at napaupo ng maayos ng mapansin ako ng babaeng kasama nila.
"Gal, Mon.. nandun ang binibini! Sa likod ng puno at nagtatago!"
Biglang nanlaki ang mata ko nang sumigaw ito at tinuro ang kinalalagyan ko. Mahigpit ang paghakaw sa rod at tinukod ito upang makatayo.
Mukang wala na talaga akong ibang paraan kundi ang lumaban! Kailangan kong maiangat ang sarili ko sa mundong ito,
Hinanda ko na ang sarili at pumurmang makikipaglaban, naririnig ko narin ang mga yapak na papalapit sa aking paroroonan. Alam kung dumadami na rin ang naka akyat kaya mas lumiliit ang tsansa kong maka survive sa palarong ito.
Ngunit ganun nalang ang gulat ko nang may biglang humawak sa bewang ko ng hindi ko man lang nalalaman. At magpupumiglas pa sana ako kaso mabilis itong Tumakbo at tumalon sa mga sanga ng puno na para bang napaka gaan ko lang sa kanya habang palayo sa mga humahabol saakin.
Wala na rin akong lakas para mag pumiglas kaya pinilit ko nalang aninagin ang mukha nitong nakatakip ng roba, ngunit sadyang napaka bilis nito at masakit na talaga sa mata ang mga dahon at lakas ng hangin na lumalapat sa balat ko.
Kalaban ba sya? O kakampi? Naguguluhan ako! Baka mamaya nyan ay sya pa tong kakanti saakin.
Maayos at maingat ang pagkahawak nya at talaga namang inalalayan akong hindi mahulog sa baba. Sa hindi maintindihang dahilan ay pakiramdam ko ay ligtas ako, kahit hindi ko naman talaga kilala yung tao.
Ilang minuto din ang ginawang pagtatalon nito sa mga sanga at talagang wala na akong nahahagilap na kalaban sa daan. Maya maya lang ay tumalon ito sa isang butas at nagadausdos kami dito pababa at narating ang bukana
Lumantad samin ang isang malaking lumiliwanag na puno at napagtanto ko na nalang na ito yung nababasa at nakikita ko sa mga libro. Ang Mytical tree. Huminto na ito at binaba ako.
Naglakad ito palayo saakin at hingal na hingal na sumandal sa katabing bato. Ako man ay inaayos din ang nagkalat ng buhok at mga mga nakasabit na dahon mula rito.
Pinagmasdan ko ang kabuohan nito, nakasoot ito ng roba na may hood na tama lang para matakip ang ulo at itaa sna bahagi ng mukha, nakalantad ang paa nito at hingal na hingal talagang nag taa sng tingin. Isa itong lalake at talagang napaka kisig ng katawan nito.
Pano ba naman kasi paa palang ulam na!
Inayos ko na ang iniisip ko at sumandal na din sa katabing bato. Sinubukan kong aninagin ang mukha nito pero pilit nya talagang tinatago! Napabuntong hininga nalang ako umayos nang sandal.
Nakapagtatakang di ako nito kinakausap o kalabanin man lang kung talagang isa sya sa mga nagpapartisipa at naghahangad na hindi ako mapabilang sa hanay.
Tahimik lang itong naka upo at nakatingin sa puno, ako man ay napatingin din sa gawing iyon, pero agad ding binalik ang tingin sa kanya. Napansin ko agad ang pamilyar na kulay ng balat at ang matangos nitong ilong, namumula rin ang nakaawang nitong labi dahil sa pagka hingal. Napaisip ako kung sino ba talaga itong estrangherong nagligtas saakin.
"Magpakilala ka, at sabihin mo ang iyong pakay!" Matapang na tanong ko dito at linabas ang rod na gawa sa kuryente.
Pansin ko ang pagtigil nito sa sinabi ko ngunit maya maya lang ay agad rin namang natawa. Bigla akong nagtaka sa inasal nito.
"Salamat.. ang hinihintay kong sasabihin mo binibini." kalmadong saad nito at dahan dahang tumingin saakin.
"Ito ang pangalawang pagkakataon na tinulungan kita pero hindi mo nagawang magpasalamat." dagdag nito habang naka ngisi na ngayon saakin at binaba ang robang nakatakip sa ibabaw na parte.
Sa gintong buhok, asul na mata at matipunong katawan.. Walang duda. Kaharap ko ngayon ang prinsepe ng emperyo.
Ang Prinsipeng may matalas na dila at ang kaisa isang prinsipeng pinaka mumuhian ko.