"Blare!" Tawag ni Davina sa 'kin ng makita nya ako.
Tumakbo na sya sabay yakap sa 'kin ng mahigpit. Ilan taon na rin kami hindi nagkikita.
"Nasasakal na ako, Davina." Agad naman syang bumitaw ng yakap.
"Namiss talaga kita, Blare. Bakit hindi mo sinabi sa 'kin na darating ka pala ngayon?" Inaya nya akong umupo sa sofa.
Linibot ko ang tingin ko dahil hinahanap ko si Tita ang kapatid ni Mama.
"Na sa Davao si Mama, ako nalang ang natitira dito. Sayang lang at hindi mo sila naabutan," pagpapaliwanag nya ng mapansin may hinahanap ako.
Ngumiti ako, sayang talaga.
"Suprise sana kaso naudlot." Pareho kaming natawa.
Sinuri nya ang buong mukha ko. Nagsalubong ang kilay ko dahil sa titig nya.
"Umiinom ka pa rin ba?" tanong nya.
Ngumiti ako.
"Of course, mamatay ako kapag hindi ako uminom."
Hindi kami nagsalita ng may lumapit na maid at nilapag ang pagkain sa harap namin.
Hinintay namin sya umalis bago pinagpatuloy ang sasabihin.
"May pupuntahan akong party mamayang gabi, ready ka ba?"
Alam ni Davina kung gaano ako kalasingerang babae, sigurado naman syang hindi ako tatanggi kapag inuman.
"Basta maghintay ka sa gate," bilin ko.
Tumango sya.
Buti nalang nagdala ako ng extrang damit dahil naligo kaming dalawa sa pool, kahit dalawa lang kami nag eenjoy pa rin ako.
Nagpahatid lang ako kay Venezio papunta dito. Nagmadali din syang umalis dahil marami daw syang aasikasuhin.
Nagsalin ng wine si Davina sa baso ko.
"Apat na tao ang sunod sunod namatay kahapon, Blare." Binigay nya sa 'kin ang basong may wine.
"Wala akong pake alam, kahit sampo pa ang mamatay sa isang araw." Iinomin ko na sana ang wine may idugtong sya.
"Hindi sya normal, Blare. Ang pinagtataka ko iisang tao lang daw ang may pakana ng lahat pero wala silang mahanap na ebidensya, kung sino talaga ang taong 'yong," she said with full of curiosity.
Lumakas ang kabog ng dibdib ko.
What if... No, Blare! Sabi naman sa 'kin ni Dad may kakausapin lang si Venezio.
"Pero sa tingin ko hindi lang 'yon isang tao, sa panahon ngayon mabilis talaga magtago ang mga suspect."
Davina want to be a laywer kaya ganito palagi ang topic namin kapag magkasama kami.
"Tama ka, saan ka ba makakakita ng isang taong kayang pumatay ng ganun kabilis? tapos makapangyarin pa ang pinapatay." Uminom ako ng wine.
Umahon si Davina at umupo sa gilid.
Hindi sya nagsalita at mukhang nag iisip pa.
Umahon ako, kumuha ako ng towel at ginawang pampunas sa katawan ko.
"Maliban na lang, kung isa syang Assassin, Blare." Liningon nya ako sa likod.
Bumagsak ang hawak kong towel. Nanginig pa ako ng pulutin ulit.
"M-maraming Assassin dito sa pilipinas, pero sa tingin mo ba may kayang pumatay ng apat na tao pero magkalapit lang ang oras?"
Mukha naman syang nakumbinsi.
Pakiramdam ko nakahinga ako ng maluwag.
"Bakit ko ba kasi ginawang problema ang hindi ko naman problema." Napakamot sya ng ulo.
Umiwas ako ng tingin at pinagpatuloy ang pagpupunas.
Hindi magagawa ni Venezio 'yon.
Wala rin akong napapansin sa mga kinikilos nya.
Pumasok kami ng kwarto ni Davina para magpalit ng damit. Inaayos ko ang sarili ko habang sya nakatingin sa laptop nya.
Bahagya kong sinilip kung ano ang binabasa nya.
Umalis ako sa kama nya at lumapit sa vanity Mirror, tiningan ko ang sarili.
Binabasa nya pa rin ang article tungkol sa nangyari sa pagpatay sa apat.
Ayaw kong magsalita. Hindi rin tama na paghinalahan ko si Venezio kung wala naman akong sapat na ebidensya.
"Oh my god!"
Agad kong liningon si Davina.
Napatakip sya ng bibig kaya agad akong lumapit sa kanya.
"What happend?" i asked.
Umupo sya at pinakita sa 'kin ang laptop. Hindi ko naman naintindihan agad.
"Pinatay ang tatakbong mayor ngayon taon, Blare," ani nya.
"Ano naman ngayon?" ngacross arms ako.
Binalik nya ang laptop sa kanya at pinagpatuloy ang pagbabasa.
"Mayor ang target ng suspect, Blare, kanina lang nangyari ang pagpatay."
Kinagat ko ang ibabang labi ko.
"Hayaan mo na sila, Davina. Wala ka naman mapapala jan."
Tumango sya at pinatay ang laptop nya.
Paulit ulit kaming nagpalit ng damit para i try ang mga dress na hindi naman nya nagagamit.
Umikot ako.
"Bagay sayo 8/10." pumalakpak sya.
Nagpalit naman kami at sya ang pinaikot ko.
"5/10," ani ko.
Sinamaan nya ako ng tingin.
"Ang taas ng binigay ko sa 'yo tapos ang liit naman sa 'kin." Nagmaktol sya kaya natawa ako.
Sa sobrang saya hindi ko na namalayan ang oras.
Lumayo ako kay Davina ng makatanggap ng tawag kay Venezio.
"May balak ka pa bang umuwi, Young lady? Maghihintay mo na ako dito kung wala ka pang plano," rinig kong boses nya.
"Uuwi na," ani ko. Pinatay ko ang tawag.
Lumapit ulit ako kay Davina para magpaalam na rin sa kanya.
"Wag mong kalimutan ang bilin ko, Blare."
Kinindatan ko sya.
"Of course, Davina. Masamang tumanggi sa grasya."
Hinatid lang ako ng maid palabas ng bahay, nakita ko ang sasakyan nakaparada sa tapat ng gate.
Lumibot ako at binuksan, bumungad sa 'kin si Venezio
Pumasok ako at sinarado ang pintuan ng sasakyan.
Sinuri ko sya, wala talaga akong napapansin sa kanya.
"Hindi pa ba tayo aalis?" tanong ko.
Umurong ako ng bigla syang lumapit at may kinuha sa likod. Kumunot ang nuo ko ng makita ang paper bag na hawak nya.
Pinatong nya sa legs ko.
"Hindi ako patunga-"
"Open it." Seryoso nya akong tiningnan.
Inirapan ko sya at binuksan ang paper bag.
Nanlaki ang mata ko ng makita kung ano ang laman.
Isa isa kong nilabas ang dalawang libro.
"Magbasa kalang kapag wala kang magawa, Young lady."
"Saan mo nabili to?" pinakita ko sa kanya ang libro.
"Nadaanan ko lang," ani nya.
Niyakap ko ang libro. Ang tagal kong naghahanap ng ganitong klaseng libro, 'yun mababasa mo talaga dahil sa title at cover.
Binuhay nya ang makina at pinatakbo na rin ang sasakyan.
"Salamat!" Bulong ko.
Matagal pa bago kami umuwi. May pagkakaabalahan na rin ako habang nandito pa kami sa cebu.
Siguradong pagod rin si Venezio ngayon at maaga syang makakatulog kaya may chance na makatas ako mamayang gabi.
Seriously Blare hanggan dito tatakas ka pa rin?
Hobby ko na rin kaya hindi na pwedeng mawala sa 'king ang ganito.
Pagdating namin ng bahay dumiretso na ako ng kwarto ko at binasa ang binili ni Venezio sa 'kin. Ang ganda ng story.
Hindi ko rin natapos dahil bigla nya akong tinawag, nilapag ko ang libro at naglakad papunta sa pintuan.
Binuksan ko ang pintuan. Sumalubong sa 'kin ang mukha ni Venezio na sersyong seryoso.
"Bumaba ka na para magkaroon ng laman ang tyan mo, mas lalo kang pumapayat."
"Mamaya na lang-" isasarado ko na sana ng bigla nyang pigilan gamit ang kamay nya.
Sinamaan ko sya ng tingin.
"Sabing mamaya na ako kakai-" pinutol nya ako
"Magpapaakyat ako ng pagkain para makakain ka na, siguraduhin mo lang kakain ka, Young lady," ani nya.
Tinalikuran nya ako. Inis kong sinarado ang pintuan.
Ilan sandali pa umakyat na rin si Cynthia at hinatid ang pagkain ko.
"Kumain na po kayo, Young lady. Bilin po talaga ni Sir," ani nya.
Tumango ako at senensyahan na syang umalis pero nanatili syang nakatayo sa harap ko.
"Hindi daw ako pwedeng umalis hanggat hindi nyo nakakain ang pagkain." Yumuko sya.
Huminga ako ng malalim
Wala akong magawa kundi lantakan ang pagkain kahit labag sa loob ko.
Hindi nya talaga ako titigilan.
Pagkatapos kong kumain tyaka pa lamang sya umalis.
Pagsapit ng gabi lumabas ako ng kwarto ko. Wala na ang mga tao dahil na sa sariling kwarto na nila.
Pumunta ako ng kwarto ni Venezio para pakinggan kung gising pa sya o hindi na.
Pero ng wala akong marinig nagkaroon ng tuwa ang dibdib ko.
Dahan dahan ako naglakad pababa ng bahay dahil na sa tapat ng gate na rin si Davina
Para akong nakahinga ng maluwag ng tuluyan na akong makalabas ng bahay ng hindi nakikita.
Mabilis akong pumasok ng sasakyan ni Davina at sinandal ang sarili.
"Saan tayo?" tanong ko.
"Sa icon, mabolo," sagot nya.
Pamilyar sa 'kin ang icon. Sikat yata 'yong dito sa cebu kung hindi ako nagkakamali.
Ngumiti ako, excited na rin talaga ako.
First time kong pupunta sa public bar.
Binuhay ni Davina ang sasakyan.
Pagdating namin agad akong bumaba sa sasakyan. Lumapit sya sa 'kin at sabay na rin kaming pumasok.
Napabilog ang bibig ko sa sobrang dami ng tao.
Sobrang lakas mg tugtog.
Inaya nya akong umupo, nagpakuha lang sya ng drinks.
Kailangan mo na namin malasing bago kami makisali sa mga sumasayaw.
Pagdating ng drinks namin agad binuksan ni Davina.
"Cheer's!"
Uminom ako. May pagkamapait ang alak dito pero habang tumatagal nagugustuhan na rin ng panlasa ko.
Tiningnan ko ang mga tao. Halos wala na silang pake alam. Ang iba lasing na talaga.
May mga naghahalikan na akong nakikita.
"Let's dance." Pag aaya ni Davina sa 'kin.
Tumango ako. Naglakad kami papunta sa dance floor at nakisali na rin sa nagsasayaw.
Giniling ko ang katawan ko at sinabay ang sarili sa tugtog, bigla kaming naghiwalay ni Davina. Hindi ko na talaga sya makita.
Hinayaan ko na lang. May lumapit sa 'kin isang lalaki.
"Hi!" sinabit nya ang kamay sa bewang ko.
Ngumiti ako at nakipag sayaw sa kanya.
"Bago ka lang ba dito ngayon lang kita nakita?" nilakas nya ang boses nya dahil hindi marinig sa sobrang lakas ng tugtog.
"Yeah! kakarating lang," sagot ko.
Tumango sya.
Patuloy nyang nilalapit ang sarili sa 'kin, halos nagdidikit na ang balat namin. Nag-eenjoy pa rin ako kaya hindi ko na sya pinipigilan.
"You're so Beautiful," bulong nya sa 'kin.
"I know!"
Pareho kaming natawa.
Naramdaman ko ang kamay nya sa legs ko. Hindi na sya normal
Ngumiti lang ako.
Napatigil ako sa pagsasayaw at mabilis naitulak ang lalaki ng makita ko si Venezio sa taas. May hawak syang drink at masama ang tingin sa 'kin.
Napalunok ako.
"May problema ba?" tanong ng lalaki. Lalapit sana sya ng pigilan ko.
Hindi ko sya pinansin.
Bakit sya nandito? Akala ko ba natutulog sya, hanggan dito pa rin susundan nya ako.
Lumakas ang kabog ng dibdib ko. Umalis ako sa mga dance floor, biglang lumapit sa 'kin si Davina.
"Nandito ka lang pala, bumalik na tayo sa upuan. May ipapakilala ako sa 'yo," ani nya.
Hawak nya ang pulpusan ko at dinala ako sa pwesto namin.
Tiningnan ko si Venezio pero wala na sya sa doon. Asan na naman sya? sana lang guni guni ko lang.
Tama, Blare. Nakainom kalang at hindi sya 'yun nakita mo.
May dalawang tao sa upuan namin.
"Btw, Sya si Blare pinsan ko." Pagpapakilala ni Davina sa 'kin sa dalawang tao.
Tiningnan ko ang isang lalaki. His familiar, hindi ko lang matandaan, kung saan ko ba sya nakita.
"Nagkita na naman tayo ulit, Blare," sabi ng lalaking pamilyar sa 'kin.
"Kilala mo ako?" turo ko sa sarili.
"I'm Bryle! Ang bilis mong makalimot." Natawa sya.
"Btw, I'm Ceejay!" Nilahad ng babae ang kamay nya sa 'kin.
Nakipag shake hands naman ako.
Umupo ako sa tapat ni Bryle, na aalala ko na kung sino sya.
"Ngayon mo sabihin walang kayang tumanggi sa 'yo, Bryle. Isang reject kalang pala ni Blare." Natawa si Davina.
"Nagkataon lang 'yan, ulol!" Sabat ni Bryle.
Nagkamabutihan kaming apat. Nakakatuwa rin pala talaga si Bryle pero hindi mawala sa isip ko si Venezio.
Nakatanggap ako ng message sa phone ko. Nilabas ko ang phone ko at binasa
From: Demonyo
Hating gabi na. Lumabas ka na, hinihintay kita.
Hindi nga talaga ako nagkamali ng nakita. Tumingin ako sa tatlo na masayang nag iinuman.
"Lalabas mo na ako," paalam ko.
"Mag-ingat ka, gusto mo bang samahan na kita?" presenta ni Bryle.
Umiling ako.
"Kaya ko na."
Lumabas ako ng bar, linibot ko ang tingin para hanapin si Venezio, nakita ko syang nakasandal sa sasakyan.
Lumapit ako sa kanya.
"Hanggan dito ba naman, Venezio, susundan mo pa rin ako." Pinipigilan kong wag mainis.
"Umuwi na tayo." Hahawakan na sana nya ang kamay ko ng umatras ako. Bumuntong hininga sya
"Gagawin ko kung ano ang gusto ko, Venezio, at wag mo akong susubukan pigilan." Pagbananta ko.
Tatalikuran ko na sana sya ng bigla nyang hawakan ang pulpusan ko at mabilis sinakop ang labi ko.
Nanlaki ang mata ko.
Agad nyang binitawan ang labi ko.
"Sakay," utos nya.
Hindi ko alam kung ano ang nangyari sa 'kin basta ang alam ko lang sumakay ako ng sasakyan nya.
Lumibot sya pumasok ng sasakyan, binuhay nya ang makina at mabilis nagpatakbo ng sasakyan.
Pagdating namin ng bagay agad akong pumasok ng kwarto ko. Isasardo ko na sana ng bigla syang pumasok.
Sobrang seryoso ng tingin nya sa 'kin.
"V-Venezio, anong-" patuloy syang lumalapit sa 'kin. Bumagsak ako sa kama.
Nagulat ako ng bigla syang pumatong sa 'kin.
Nagkatitigan kaming dalawa. Inipit nya sya tainga ko ang buhok kong nakaharang sa mukha ko.
"I will make you scream my name tonight," bulong nya.