CHAPTER 39
Mula lunch break hanggang sa pagkatapos ng oras ng klase ay hindi tinantanan ni Joaquin si Belle. Hindi pumasok ang binata sa kanyang last subject dahil hinintay lamang niya si Belle sa labas ng silid nito.
It’s a little bit awkward for her dahil kakapasok lang niya ng eskwelahan ay pinaguusapan na siya ng mga kaklase niya. Napag-alaman din na anak ito ni former General Jacob. Kaya naman heto at pinagtitinginan at inaalam kung saan nagmulang pamilya si Belle.
“Hinintay mo pa talaga ako?”
“Of course, gusto ko sanang makiusap.”
“Ano iyon? Basta huwag lang acads! Kinakausap ko pa ang sarili ko na maging matalino!” Malokong tugon ni Belle.
Tumawa si Joaquin at ginulo ang buhok ni Belle. “Samahan mo lang ako sa mall. Kailangan ko kasi ng pang regalo sa kaibigan ko.”
“Lalaki ba o babae?”
“Babae, kasing laki mo. Kaya ikaw ang naiisip ko. Halika na,” pagmamadali ni Joaquin pagkatapos ay hinatak ang kamay ng dalaga
Ilang minuto ang nakalipas, nakarating sila ng mall. Parang bata si Belle dahil kung ano-anong pagkain ang inabot ni Joaquin sa kanya.
“Sigurado ka ba na may pagbibilhan ka? Bakit ginawa mo naman akong elementary sa mga chocolates?”
“Baka kasi magutom ka… come here,” muli niyang hinawakan ang kamay ni Belle kaya naman heto at natapat sila sa jewelry store. Napanganga si Belle nang mapansin niya ang pinapangarap na birthstone.
“Do you like this one?" tanong ni Joaquin nang makita si Belle na pinagmamasdan ang isang opal birthstone bracelet.
“Eh, oo ang ganda. Kaso ang mahal naman. May napili ka na ba?”
“Gusto mo ng opal accessories?”
“Oo, kaso tsaka na kapag birthday ko ulit.”
“Ulit? Kailan?”
“Ngayon Oktubre lang.”
“Really? I will buy this one for you.”
“Ha! No! Huwag, okay lang ako. Hindi mo kailangan bilhin iyan!”
“Are you sure? Mukhang gustong-gusto mo kasi.”
“Hindi, sige na you go there at maghanap ng bibilhin mo. Dito lang ako,” paalam ni Belle at pinagtulakan si Joaquin.
Sumunod ang binata at nagpatuloy sa paghahanap ng mga alahas. Si Belle na paikot-ikot sa paligid hanggang sa matulala sa isang napakagandang wedding ring. Napangiti siya at tiningnan ang kamay.
“What if Hugo asks to marry me? Bagay kaya ito sa akin? Ugh… hindi mas maganda kung simple lang. Tigilan ko na ang pagiging materialistic,” bulong ng dalaga hanggang sa natulala siya sa ere. Iniimagin niya na siya’y naglalakad papunta sa altar habang hinihintay ni Hugo. “Parang fairytale, he’s not a Prince but he looks like one,” buntong-hininga ang nailabas ni Belle at isang mapait na ngiti.
“Belle!” Bulalas ni Jaica.
“Oh my gosh!”
“Ano ka ba?! Kanina pa kita tinatawag, tulala ka sa ere ha!”
“Ay dito ka pala?”
“Hello? Lutang ka?”
Tumingin si Belle sa karatula at doon nakita ang pangalan ng shop. Nagkakamot ng ulo ang dalaga habang nakangiti. “Hindi ko napansin.”
“Belle, look at this!” Tawag ni Joaquin.
Napatingin ang dalawang dalaga hanggang sa matulala si Jaica sa binata. “Sino ‘yan, Belle?”
“Si Joaquin! Anak pala ni former General Jacob! Joaquin si Jaica, bestfriend ko!” pagpapakilala ni Belle.
Nilahad ni Jaica ang kanyang kamay upang makipagkilala ngunit pinagmasdan siya Joaquin bago iabot ang kamay.
“J—Joaquin… I’m Joaquin, nice to meet you… Jaica.”
“Nice to meet you too, sir! Anyway, nakapili na po ba kayo?”
“Yes, this rubby. Where will I pay this?” tanong ni Joaquin habang nakatitig pa rin kay Jaica.
“Here, sir!”
Sumunod naman si Joaquin kay Jaica kaya naman naiwan si Belle habang pinagmamasdan ang kilos ng binata.
“Anyway, matutulala lang talaga si Joaquin dahil maganda si Jaica,” malokong sinabi ni Belle pagkatapos ay sumunod sa kanilang dalawa.
A few minutes later, natapos si Belle at Joaquin sa paghahanap ng regalo.
“Belle, let’s go. Ihahatid na kita.”
“Hindi na, sabay na kami ni Jaica. Malapit na rin kasi siyang lumabas. Salamat pala sa libre ha!”
“No problem, next time ulit!” Paalam ni Joaquin.
Sa pagtalikod ng binata, binalikan ni Belle ang isang souvenir shop na kanyang nakita kanina.
“Magkano ito?” tanong niya sa sales lady.
“Five hundred po for two.”
“Talaga? Sige kunin ko!”
Sumunod naman ang dalaga sa sales lady hanggang sa makuha niya ang gustong couple bracelet.
“Magugustuhan kaya ito ni Hugo? Hay teka… tig two fifty? Naku, sa tipo niya ng lalaki… nagsusuot ba siya ng mumurahin?” nagkakamot ng ulo ang dalaga. “Dibale na, ibibigay ko pa rin. Ito lang naman ang kaya ko. Sana magustohan niya,” ngumiti lang si Belle at tiningnan ang maliit na dedication paper.
“This bracelet represents strength and protection,” mas lalong umawang ang ngiti sa kanyang labi dahil sumagi sa isip niya kung paano siya iniligtas ni Hugo ng ilang beses. “Hala, may tama na nga ako sa kanya,” tinakpan ni Belle ang mukha habang kinikilig.
Natapos ang oras ni Jaica sa trabaho at doon ay nakita na nila ang service pauwi sa bahay ni Hugo.
“Loka, ang gwapo naman ng mga circle of friends mo ngayon.”
“Oo, pero syempre malayo pa rin ang agwat natin sa kanila. Kulangot lang tayo,” tugon ni Belle.
Napatingin naman sa rear-view mirror si Jamie habang pinapakinggan ang dalawang dalaga. Siya ang inutusan ni Manong Boyet dahil inasikaso niya ang sugat ng kanilang amo.
“Huy, ano itong binili mo?” hinatak ni Jaica ang hawak niyang plastic.
“Ito talaga! Ang epal mo, huwag mo naman hatakin!” reklamo ni Belle.
“Hoy, pang couple ito ha? Kanino ang isa, kay Mr. Franklin Hugo?”
“Huy! Magtigil ka nga! Naririnig ka nang driver! Akala totoo!” Nahihiyang sinabi ni Belle pagkatapos ay pinandilatan ng mga mata si Jaica.
Napangisi na lamang si Jamie habang natatakpan ng mask ang kalahating mukha. Hindi maikubli ang pagkakainis kaya naman tinapakan niya bigla ang preno.
“Aray! Dahan-dahan ka naman po!” Bulalas ni Belle.
Hindi kumibo si Jamie at yumuko lang ng konti upang hindi siya mahalata. Inis na inis at ingay na ingay siya sa dalawang magkaibigan. Walang kwenta ang pinag-uusapan lalong tawa pa nang tawa. Minadali talagang magmaneho ni Jamie hanggang sa mabilis silang nakabalik ng bahay.
“Belle, hindi na pala ako kakain. Busog pa ako. Diretso tulog din dahil maaga ako bukas. Kapag free time ko doon tayo mag tsismisan ha?” saad ni Jaica at humalik sa pisngi ng kaibigan bago pumasok sa kabilang kwarto.
Naiwan lang si Belle pagkatapos ay dumiretso siya ng kusina.
“Oh my gosh!” Bulalas ni Belle nang makita si Hugo na nakaupo sa kabisera. “Good evening! May kukuwento ako sa iyo!” masayang bati ni Belle at umupo rin sa lamesa.
“I’m not interested,” seryosong sinabi ni Hugo at pagkatapos ay pinunasan ang labi. Hugo hate this feeling, namumukadkad ang labis na selos sa katawan niya.
Napatayo si Belle at pinagmasdan ang binata. “Ganu’n ba? Eh kumusta ka pala kagabi? Sabi mo kasi babali—”
“I’m busy at work, Annabelle. Kaya ikaw sana busy ka rin sa pag-aarl at hindi sa pakikipagharutan sa kung sino. Baka nakakalimutan mong scholar ka at hindi basta-basta ang pagpasok ng scholarship sa Madrigal lalo na’t hindi naman kataasan ang grades mo.”
Para bang ayaw huminga ni Belle. Her tongue tied, her body starts shaking like she wants to cry in front of him. Gusto niyang sagutin at magmaldita pero umatras ang tapang ni Belle.
“I’m sorry, Hugo.”
Binagsak ni Hugo ang table napkin at pabalang na inusog ang upuan. He left her standing. Para bang gusto na lang matunaw ni Belle. Unti-unting hinawakan ng dalaga ang upuan at umupo. Tila nanghina ang tuhod niya dahil habang tumatagal niyang nakikilala si Hugo, mas lalo siyang nasasktan sa mga binibitawan nitong mga salita.
“I—I’m okay… pagod lang siguro siya sa trabaho,” kinagat niya ang ibabang labi at muling tumayo para iligpit at hugasan ang pinagkainan ni Hugo pagkatapos nu’n ay pumasok din siya sa loob ng kwarto.
Kaagad dumiretso ang dalaga sa lamesa tapat ng binta upang buksan ang drawer. Inilagay niya roon ang regalo para kay Hugo hanggang sa bumagsak ng tuluyan ang luha niya. She was like the old Belle inside the orphanage. Samu’t saring rejections, bully and words like a sharp knives that can cut her heart into pieces.
Hindi niya maiwasan na humikbi. Hanggang sa ngumiti muli ang dalaga.
“Nandito ka na, huwag ka nang sumuko. Pasok doon, labas lang dito palagi. Masanay ka na dahil ikaw ang may pabor sa kanya,” saad ng dalaga pagkatapos ay tumakbo papasok sa banyo.
She removed her uniform and wore her bracelet. Nilinisan niya ang sarili nang napakabilis at nagdamit ng long sleeves terno ng pajama.
She decided to go out, gusto niya ng hangin lalo na’t para bang napakasikip ng bahay ni Hugo at hindi siya makahinga ng maayos.
“Hindi ko alam kung masaya ba ako, o malungkot? Ganoon ba talaga kapag hindi kumpleto? Ni hindi ko rin kilala kung sino talaga ako. Walang ideya kung kaninong pamilya ako nagmula.”
Kusang tumigil ang magkabilang paa ni Belle sa pagpadyak ng pedal. Yumuko lamang siya at umiyak nang umiyak.
“He promised… babalik siya kagabi. Hindi niya tinupad… galit pa siya sa akin… he sharpen his words like a knife. Bakit ang sakit niyang magsalita?”
Mula sa loob ng kwarto, napabangon na lamang si Hugo nang marinig ang bakal na gate sa pagbubukas. Wala naman siang ideya kung sino ang darating kaya bumangon siya hanggang sa makita niyang unti-unti itong tumataas at si Belle ay nakasakay ng bisikleta. He wanted to shout pero hindi na niya naabutan dahil nakalusot si Belle palabas ng bahay.
Nagmamadali ang binata na lumabas hanggang sa hingal na hingal siyang pumunta sa guard house.
“Sir!”
“Si Belle? Bakit lumabas?”
“Ah eh, nag request po na mag bike lang saglit. Hindi naman daw po siya lalayo.”
“What? Are you insane? Ang dilim sa labas! Kahit sabihin mong property ko iyan, hindi pa rin safe!” Sigaw ni Hugo pagkatapos ay hinugot ang baril sa bulsa ng gwardya at para bang sisirain ang switch para bumukas ang gate.
Lumabas ito at naglakad upang hanapin si Belle. Palakad-lakad ang binata hanggang sa ilang kilometro na rin ang kanyang inilayo. Tumahimik ang paligid hanggang sa marinig niya ang kaluskos ng kadena mula sa bisikleta.
“Frank!” Bulalas ni Belle at biglang pumreno. “Bakit nandito ka? Gabi na?”
“Do not go outside without my permission! Hindi ka pwedeng lumabas ng basta-basta!”
“I’m sorry, gusto ko lang kasing maglibot.”
“Sana hindi ka na lang umuwi kung bitin ka pala!”
“Bakit ba galit na galit ka sa akin?”
“Galit ako dahil napaka careless mo! Lahat ng ayaw ko ginagawa mo! Kapag may nakalusot na ibang tao sa bahay ko, madadamay pa ang mga inosente!”
“Paano ako magpapaalam sa iyo kung nakasara na ang pintuan mo.”
“Then don’t go outside! Wala ka bang utak para maisip iyon?!”
Natawa si Belle habang nararamdaman niyang umiinit na ang mga mata gawa ng naiipon na luha. “Oo na boba ako. Mababa ang grades at mababa rin ang lipad. Pero hindi mo kailangan na ipagsigawan pa dahil alam ko naman sa sarili ko na boba ako at trabahong bukaka lang ang alam kong pagkakakitaan. Kaya nga nandito ako sa sa tabi mo diba? You are paying me for scholarship kapalit ng pakikipagsex sa akin diba? Kaya huwag mo nang ipangalandakan dahil kilala ko naman ang sarili ko na trabahong puta lang ang alam! Kung ayaw mong may umaalis ng basta-basta sa bahay mo, aalis na lang kami ni Jaica for good! Kasi ayaw ko rin naman na mang istorbo ng ibang tao dahil lang sa katangahan ko diba? Pwede mo naman akong bisitahin sa dorm, knock anytime if you need a good fuck with a young girl! And if you are just confused on how you treat me, please huwag mo na lang ako paglaruan."
Hindi nakakibo si Hugo at basta na lang hinatak ang bike kay Belle at binalibag. Mula sa ganoon pamamaraan, sumabit ang bracelet ni Belle kaya naman naputol na lang ito at kumalat sa kalsada ang maliit na beads.
“I want a good fuck now, come here.”