" အဟီးဟိ ယားလိုက္တာ .. ေျခေထာက္ကို ႏိွပ္ေနတာ ယားေအာင္မႏိွပ္နဲ႔ေလ ၊ ေသခ်ာ ႏိွပ္ေပးစမ္းပါ၊ Foot spa မွာ အလုပ္လာလုပ္ၿပီး ဒါေလးေတာင္ ျပန္သင္ရၪီးမွာလား "
ညိုျမလြင္ဟာ မ်က္လံုးကို မိွတ္လ်က္ ေျခေထာက္အား အေသအခ်ာထိေတြ့ေပးေနေသာ အထိအေတြ့ေလးေၾကာင့္ သက္ေတာင့္သက္သာ ဇိမ္ယူကာ တၿပံဳးၿပံဳးႏွင့္ စိတ္ေက်နပ္ေနေတာ့သည္ ။
" သခင္ေလး .. ပုဆိုးကို အေပၚနည္းနည္း ထပ္လွန္လို႔ရမလား ေပါင္တံေတြကိုပါ ႏိွပ္နယ္ေပးရၪီးမလား "
ျမလြန္းညိုဟာ မရင္းႏွီးတဲ့ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္ရဲ့ ဩရွရွအသံေၾကာင့္ မ်က္လံုးကို ရုတ္တရတ္ ဖြင့္လိုက္မိ၏ ။
" အာ့ .. က်စ္ !! "
မ်က္လံုးဖြင့္ဖြင့္ခ်င္း ပတ္၀န္းက်င္ကို ျမင္ရဖို႔ေနေနသာသာ အျဖဴေရာင္အလင္းတန္းေတြက စူးရွစြာ မ်က္လံုးအတြင္း၀င္လာ၍ ျပန္မိွတ္လိုက္ရ၏။ အခုမွ ညိုျမလြင္ အမွတ္ရေတာ့သည္။ သူက Foot spa ေရာက္ေနတာမွ မဟုတ္ဘဲ ။ သူက ထရပ္ကားနဲ႔အတိုက္ခံလိုက္ရတာေလ။ ဟို ေအာက္တန္းစားေလးေျပာတဲ့အတိုင္း ထရပ္ကားနဲ႔အတိုက္ခံရၿပီး ဘ၀ကူးသြားတာ မဟုတ္ဘူးလား ။
ညိုျမလြင္ဟာ ထိုကေလကေခ်ဖုန္းသရဲအေၾကာင္းေတြးမိတာႏွင့္ ေဒါသႀကီးသူပီပီ ေဒါသစိတ္ေတြ ငယ္ထိပ္ေရာက္သြားရၿပီး ေတာက္ေခါက္ကာ မခ်ိတင္ကဲ ေရရြတ္လိုက္မိ၏။
" ေတာက္ !! ေအာက္တန္းစားေကာင္ "
" မင္းပံု မွားပါတယ္ ၊ သခင္ေလးရဲ့ ေပါင္တံကို ကိုင္တြယ္ခြင့္ေတာင္းမိတဲ့အတြက္
ေသသင့္ပါတယ္ ၊သခင္ေလး ခြင့္မလႊတ္ပါနဲ႔"
ညိုျမလြင္ဟာ မ်က္လံုးကို ဖြင့္မရေသးေသာ္ျငား ဒုတ္ကနဲျမည္သြားတဲ့ ၾကမ္းျပင္ႏွင့္ အျခားအရာတစ္ထု ခပ္ျပင္းျပင္း ေဆာင့္သံေၾကာင့္ ထိုအမ်ိဳးသားဟာ ဒူးေထာက္လိုက္ေၾကာင္း မွန္းစမိ၏။
မ်က္လံုးကို ခပ္ျဖည္းျဖည္းသာ ဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ျမင္ကြင္းမွာ အဆင္ေျပသြားသည္။ ပထမၪီးစြာ သူ႔အေနနဲ႔ ဒူးေထာက္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသားကို အကဲခတ္ၾကည့္မိသည္။ ထိုအမ်ိဳးသား၏ ပခံုးထက္တြင္ ေဆးမင္ေၾကာင္ကဲ့သို႔ အင္းကြက္မ်ား အမ်ားအျပားေရးဆြဲထားၿပီး အေပၚပိုင္းဗလာျဖင့္ ေအာက္ပိုင္းတြင္ နက္ျပာေရာင္ တိုင္းရင္းသားေဘာင္းဘီ
ခပ္ပြပြကို ၀တ္ဆင္ထား၏။
ထိုသို႔ဆိုလ်ွင္ အခုနက သူ႔ေျခေထာက္ကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္ ႏိွပ္နယ္ေပးေနတာ ဒီအမ်ိဳးသားေပါ့ေလ ။ မ်က္ႏွာအသြင္အျပင္သည္ အေတာ္ေခ်ာသည့္အထဲပါၿပီး အသားအရည္က ညိုလဲ့ေနကာ ဗလတို႔ကလည္း ခပ္ေတာင့္ေတာင့္ပင္။ ညိုျမလြင္က အကဲခတ္သလို ခႏၶာကိုယ္အား အေသအခ်ာ ေစ့ေစ့စပ္စပ္ၾကည့္လိုက္မိၿပီး သတိျပဳကာမွ
ထိုအမ်ိဳးသား၏ မ်က္ႏွာအား တဖန္ျပန္
ၾကည့္ေလေတာ့ ညိုေသာအသားအရည္သည္ပင္ နီရဲလ်က္ ထိုအမ်ိဳးသားသည္
ညိုျမလြင္ကို ရွက္ရြံ႔ေနသည့္ပံုေပၚသည္။
ေယာက်္ားအခ်င္းခ်င္းကိုမ်ား ဘာရွက္စရာမ်ားရိွလို႔ပါလိမ့္ ။ သူ႔မွာပါတဲ့အရာ ကိုယ့္မွာပါတာပဲဟာ ။ ၀မ္းဗိုက္ႂကြက္သားေတြ ေျခာက္ကြက္ေလာက္နဲ႔ ၆ေပအရပ္ ေက်ာ္ေက်ာ္ ခႏၶာကိုယ္ဖြဲ႔စည္းပံုေတြႏွင့္ေယာက်္ားတစ္ေယာက္က အပ်ိဳျဖန္းေလးလို ဘာေတြကို ထူးၿပီး ရွက္ျပေနတာလဲ ညိုျမလြင္ မသိေပ ။
ထိုအမ်ိဳးသားကို အကဲခတ္ၿပီးသည္ႏွင့္
ထိုအမ်ိဳးသား ႏိွပ္နယ္ထားေသာ သူ၏ ေျခသလံုးထက္သို႔ အၾကည့္ေရာက္သြားေလေတာ့ မနည္းဖြင့္ယူထားေသာ မ်က္လံုးေတြဟာ ညဇီးကြက္ေတြကို ျပဴးကနဲျဖစ္သြားရ၏။
" ငါ့ရဲ့ အဖိုးတန္ေျခသလံုးေမႊးေတြ ဘယ္ေရာက္သြားၿပီလဲ !!!"
ညိုျမလြင္ရဲ့ ေယာက္်ားပီးသသည့္ ဂုဏ္ယူစရာ ေျခသလံုးေမႊး ခပ္ထူထူတို႔က ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္သြားရၿပီး
သူ႔ျမင္ကြင္းတြင္ ေနရာယူထားသည္က
ေဖြးေဖြးဥဥ ေျခသလံုးသြယ္သြယ္ကေလးပင္။ အခုမွ သူ၀တ္ဆင္ထားသည့္ အ၀တ္တို႔အား စူးစမ္းမိေတာ့၏။ ပိုးခ်ည္ပုဆိုးကို ဒူးေလာက္အထိ မ,ထားၿပီး ခ်ည္ႏုႏုေလးႏွင့္ တိုင္းရင္းသားအက်ႌ ပိန္းခရမ္းဥေရာင္အား သူက ၀တ္ဆင္ထား၏။ ေခါင္းထက္သို႔ စမ္းၾကည့္ေလေတာ့ သူ၏ ဆံပင္ ေဆးဆိုးမ်ား၍ ၾကမ္းတမ္းေနေသာ ဆံပင္တို႔အစား ခပ္ႏုႏု ဆံသားေပ်ာ့ေပ်ာ့မ်ားအား စိတ္ေက်နပ္စရာေကာင္းေအာင္ ထိေတြ့မိသည္။
သူ၏ လက္တို႔အား အေသအခ်ာကို ၾကည့္မိေလေတာ့ သူ႔အသားအေရက ယခင္ကထက္ပင္ ေခ်ာမြတ္ေနၿပီး ျဖဴကာဥေနေၾကာင္း သတိျပဳမိသည္။ ဒီအရာေတြဟာ သူ႔ပံုစံမဟုတ္။ သူက အၿမဲတမ္း ေယာက်္ားပီပီ
သသ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းေနတတ္သူမလို႔ ျဖဴတဲ့ သူ႔ အသားေရက ယခုလို ႏုဖက္၍ေတာ့ မေန။ ယခုက ျဖဴဥရံုသာမက အသားအအေရမွာ ႏုႏုဖက္ဖက္ကေလးျဖစ္ကာ ၾကည္လင္၍ပင္ေနေတာ့သည္။
ဒါဟာ လံုး၀ကို သူမဟုတ္ႏိုင္ ။
" မွန္ .. မွန္ ဘယ္မွာလဲ ငါ့ကို ယူေပး ၊
မဟုတ္ဘူး ေရ .. ေရကန္ "
ဒူးေထာက္ေနေသာ အမ်ိဳးသားအား မွန္ကို ယူလာေပးဖို႔ေတာင္းလိုက္ေပမဲ့ သိခ်င္ေဇာက ကပ္ေနကာ စိတ္ေတြလည္း ျမန္ေန၍
မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ အိမ္အျပင္သို႔သာ ေျပးထြက္လိုက္ၿပီး အိမ္ေရ႔ွရိွ ဥယ်ာဥ္သ႑ာန္ေျမကြက္ထဲမွ ေရကန္အနားေျပးမိေတာ့၏။
အိမ္ႀကီးသည္ ေရွးအခါက လူခ်မ္းသာတို႔ေဆာက္လုပ္တတ္ၾကသည့္ အုတ္ျမစ္ခံ ကြၽန္းအိမ္ႀကီးျဖစ္ၿပီး ၿခံ၀န္းႀကီးကလည္း အင္မတန္က်ယ္၏။ အိမ္ႀကီးရိွ အခ်ိဳ႕ အစိတ္အပိုင္းမ်ားကိုလည္း ေရႊေရာင္ေဆးရည္မ်ား သုတ္ထား၍ ၿခံဳငံုၾကည့္လ်ွင္ ဇာတ္ကားထဲတြင္ ျမင္ေနေတြ့ေနက် နန္းေတာ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ပင္ တူေသး၏။
ေရကန္နားသို႔ေရာက္ေအာင္ ေျပးေနရင္းမွ လမ္း၌ ရပ္လိုက္ၿပီး ၿခံႀကီးအား အကဲခတ္လိုက္မိသည္။
မိမိအေနာက္သို႔ေျပးလိုက္လာသည့္ ဒူးေထာက္ခဲ့ေသာ အမ်ိဳးသားႏွင့္ အမ်ိဳးသမီးအခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ ညိုျမလြင္ဟာ ေရကန္ဆီသို႔ အားသြန္ခြန္စိုက္ ေျပးျပန္၏။ အိမ္နဲ႔ ေရကန္ဟာ အေတာ္ကို ေဝးသည္ပဲ ။ က်ယ္လြန္းလိုက္တဲ့ ၿခံႀကီး ။
ေရကန္အနားေရာက္သည္ႏွင့္ အေမာပင္မေျဖႏိုင္။ သိခ်င္စိတ္ျပင္းျပကာ ေရကန္အတြင္းသို႔ အလ်င္အျမန္ ငံု႔ၾကည့္လိုက္မိ၏။
"What the fuck !!! ေစာက္ရမ္းလွတယ္ "
ေရကန္ထဲမွ ပံုရိပ္သည္ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္၏ ပံုရိပ္ပင္ ။ အေသအခ်ာေျပာရလ်ွင္ သိပ္လွသည့္ အမ်ိဳးသားတစ္ေယာက္။ သမင္မ်က္လံုးေလးေတြဟု လူေတြတင္စားၾကသည့္ မ်က္လံုးေလးေတြဟာ
ဒီအမ်ိဳးသားရဲ့ မ်က္လံုးေတြကို ရည္ၫႊန္းေလသလား မသိ ။ ႏွာတံသည္ ခပ္သြယ္သြယ္ေလး စင္းေနလ်က္ ထိပ္တြင္ လံုးလံုးေလးျဖစ္ေနကာ အေတာ္ၾကည့္ေကာင္း၏။
ညိုျမလြင္ဟာ ထိုပံုရိပ္ထဲမွ အမ်ိဳးသား ၿပံဳးလ်ွင္ အေတာ္လွမည္မွန္း မွန္းစမိ၏။
ထို႔ေၾကာင့္ သြားတန္းေလးေတြေပၚေအာင္
ၿပံဳးၾကည့္လိုက္မိသည္။
" Shittt!!! လွတယ္ဟ "
ပုလံုးလံုးေတြေတြ စီတန္းထားသလို ညီညာကာ ေဖြးျဖဴေနေသာ သြားေလးေတြက အၿမဲတေစ ထိုင္ေငးခ်င္စရာ ေကာင္းလွသည္။ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးေဆြဟာလည္းခပ္ေတြေတြႏွင့္ အပိုင္သိမ္းထားခ်င္စရာပင္။
အံ့ဩသြားသည့္ အတြက္ အနည္းငယ္ ပို၍
ဝိုင္းစက္သြားေသာ ရြဲလံုး ပုလဲလံုးေလးေတြစီျခယ္ထားသလို သမင္မ်က္လံုးေလးမ်ားက တမူထူးကာ ၾကည့္မ၀ခ်င္စရာ ။
ညိုျမလြင္လို ေယာက်္ားေလးေတြကို စိတ္၀င္စားမည့္အစား အေသသာခံလိုက္မည့္သူပင္ ထိုသို႔ ထိုပံု မွတ္ခ်က္ခ်ရေလာက္သည္အထိ ခႏၶာပိုင္ရွင္ေလးက အလွႀကီးလွ၍ ေနေလသည္။
" သခင္ေလး ဖိနပ္ပင္မစီးဘဲ ေဘာက္မဲ့ေၾကာင့္ ထေျပးသြားရတာပါလဲ ၊ မင္းႀကီးလာရင္ေတာ့ ကြၽန္တို႔အကုန္ အဆံုးသတ္ခံရေတာ့မွပါ့ "
" ဘာ ! မင္းႀကီး ?
အဟမ္း မင္းတို႔ထဲက တစ္ေယာက္ေယာက္က လက္ရိွကာလ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနကို
တစ္ခ်က္ ရွင္းျပေပး "
မင္းႀကီးဆိုသည့္ အသံုးအႏႈန္းေၾကာင့္
ညိုျမလြင္ဟာ ေခါင္းကို ဆင္းနင္းခံရသလို ထူပူသြားရေတာ့သည္။ အခု အိမ္တြင္းအျပင္အဆင္ေတြအရ ဒီေနရာဟာ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားတာဟုတ္ေပမဲ့ ရွင္ဘုရင္ေတြ လာေရာက္ေလာက္တဲ့ အေနအထားမ်ိဳးေတာ့မဟုတ္။ ခ်မ္းသာ ႂကြယ္၀တဲ့ သူႂကြယ္ဆိုတာေလာက္ပဲ မဟုတ္လား ။ ဘာကို မင္းႀကီးပါလိမ့္ေလ။
သူကအေမးရိွလိုက္ေလေတာ့ က်ံဳ႔က်ံဳ႔ေလးရပ္ေနၾကသည့္ အေစခံဟုထင္ရေသာ သူမ်ားထဲမွ သူစေတြ့ခဲ့ေသာ အမ်ိဳးသားက မသကၤာသလို သူ႔အား အကဲခတ္လိုက္ၿပီး အေျဖစကားဆိုေတာ့၏ ။
" အခုကက ဗမာျပည္ လြတ္လပ္ေရးရၿပီး အခ်ိန္ကာလၾကာျမင့္ပါၿပီ ၊ သို႔ေပမဲ့ ေခတ္သစ္အစိုးရက ျပန္လည္တည္ေထာင္စဲကာလမွာ နယ္ေျမေတြ ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားေရးအတြက္ အက်င့္သမာဓိေကာင္းမြန္တဲ့အရာရိွေတြကို ၿမိဳ႔ပိုင္၊နယ္ပိုင္၊အေရးပိုင္ ဆိုၿပီး ဆက္လက္ေနရာခ်ထားေပးပါတယ္၊
ဒါေတြက သခင္ေလးလည္း သိၿပီး မဟုတ္ပါလားေလ "
ညိုျမလြင္ဟာ ' အမေလး 'ပင္ မတႏိုင္ေတာ့။ Time travel နဲ႔ ၁၉ရာစုကိုေရာက္လာၿပီး အျခားသူခႏၶာကိုယ္ထဲ ဝိညာဥ္ကူးေျပာင္းလာရတာဟာ ယုတၲိမရိွသည့္ ျဖစ္ရပ္ဆိုေပမဲ့ လက္ေတြ့ျဖစ္ပ်က္ေနၿပီမို႔ လက္မခံခ်င္၍လည္း မရ ။
ေတာ္ေသး၏ ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဝိညာဥ္ကူးေျပာင္းလာတာဟာ အေစခံတစ္ေယာက္ခႏၶာကိုယ္ထဲ မဟုတ္ဘဲ အိမ္ႀကီးရွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနလို႔သာေပါ့။ မဟုတ္လ်ွင္ သူ႔လို လက္ေၾကာမတင္းၿပီး တစ္သက္လံုးဟမိဘလုပ္စာ ထိုင္စားလာတဲ့ ဆန္ကုန္ေျမေလး,ေလးက သူမ်ားခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ ဘယ္လို ရွင္သန္ရမလဲ အခက္ေတြ့ေနၪီးမွာ။ အခုေတာ့ နဂိုေနေနက်အတိုင္း ေဘာ္ေၾကာ့ေလး ဆက္ေနေနရံုပဲ ။
' အဟဲ .. မဆိုးပါဘူး ဘယ္ေရာက္လာလာသခင္ေလးဆက္ျဖစ္ေနလို႔ အေနေခ်ာင္ၪီးမယ္ '
" အဟမ္း "
ဟန္ပါပါျဖင့္ ေခ်ာင္းေလးတစ္ခ်က္ ဟန္႔ကာ အေစခံမ်ားရိွရာ အၾကည့္ပို႔လိုက္ေတာ့ အားလံုးက သတိအေနအထားျဖင့္ သူ႔အား မယံုသကၤာအၾကည့္တို႔ျဖင့္ အထူးအဆန္း
ၾကည့္ေနၾကသည္။ ဘာလို႔ပါလိမ့္ ။
' ငါ့ေသာက္ခြက္ေလးက ေသာက္ရမ္းေခ်ာတာ သိေပမဲ့ အဲ့ေလာက္ထိေတာ့ ၾကည့္မေနၾကနဲ႔ေလကြာ ၊ခ်က္ေၾကာနဲ႔ မွားျဖတ္ထားတဲ့ ရွက္ေၾကာေတာင္ ျပန္ေပၚလာသလိုပဲ ေနရခက္လိုက္တာ '
" သခင္ေလး ကိစၥအေထြအထူးမရိွရင္ျဖင့္
စံအိမ္ေတာ္ေပၚ တက္ၾကရေအာင္းလားဟင္
မင္းႀကီးျပန္လာမျွဖင့္ အားလံုး အခက္ေတြ့ကုန္ၾကပါ့လိမ့္မယ္ ၊ သခင္ေလးလည္း
ဒီေန့ပါ အစာလြတ္ရရင္ ျပန္သတိေမ့သြားပါၪီးမယ္"
" ဘာ !! "
အေစခံမ်ားထဲမွ အမ်ိဳးသမီးတစ္ၪီး ေျပာလာေသာ စကားေၾကာင့္ ညိုျမလြင္မွာ မယံုႏိုင္ျဖစ္ရ၏။ ဘယ္မိဘက ကိုယ့္သားသမီးကို ဆံုးမရာမွာ အစာ အငတ္ထားသလဲေလ ။ အေတာ္အၾကင္နာတရားမရိွတဲ့ လူပဲ ။
ဒီေလာက္လွတဲ့ သားေလးရထားတာ တန္ဖိုးထားရေကာင္းမွန္းမသိဘူး ။ ေတာ္ေတာ္ ပစၥည္းေကာင္း မသိသူေတြ ။ ဒီခ်စ္စရာ ပါးေဖာင္းေဖာင္းေလးေတြ ေခ်ာင္က်သြားရင္ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရင္ကြဲစရာအျဖစ္လဲဆိုတာ မသိဘူးလား။
" ငါ့အေဖက အဲ့ေလာက္ေတာင္ ရက္စက္သလား "
" ရွင္ "
"ဗ်ာ "
မိမိေမးလိုက္ေသာ စကားမွာ ဘာေတြမ်ား အံ့ၾသစရာေတြ ပါေနလို႔လဲ မသိ။ အလံုးစံုေသာ အေစခံ ေယာက်္ားမိန္းမတို႔ ႏႈတ္ဖ်ားမွ အာေမဍိတ္တို႔က အလိုအေလ်ာက္ ထြက္က်လာ၏။
သူေမးလိုက္တဲ့ ေမးခြန္းဟာ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းေလးပဲ မဟုတ္လား ။ အေတာ္ကို အကဲပိုတဲ့ လူေတြပဲ ။ သူ႔ကို အထူးအဆန္းႀကီးလို ၾကည့္ၿပီး သူတစ္ခုခုေျပာလိုက္တိုင္း မ်က္လံုးျပဴး မ်က္ဆံျပဴးနဲ႔ တအံ့တဩျဖစ္ေနၾက၏။
ဘာေၾကာင့္မ်ားပါလိမ့္ေလ။ ယခင္ ဒီခႏၶာကိုယ္ပိုင္ရွင္က စကားမေျပာတတ္တဲ့ အ,အေလးမ်ား ျဖစ္ေနခဲ့လို႔လား။
ရိုးရိုးရွင္းရွင္းစကားေလး ေျပာလိုက္တာကို အံ့ဩျပေနလိုက္ၾကတာ ။ ေသာက္ပိုေတြ ။
စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္ေစေသာ အေတြးတို႔ေၾကာင့္ သူ႔မ်က္ႏွာလွလွေလးဟာလည္း
အသဲယားဖို႔ေကာင္းေအာင္ စူပုတ္ပုတ္ေလးျဖစ္ေနမည္မွာ အေသအခ်ာပင္ ။
နားထဲသို႔ ဝင္လာသည့္ ကားစက္သံ တစ္ေဂ်ာက္ေဂ်ာက္ တစ္ဂ်က္ဂ်က္ေၾကာင့္
အၾကည့္တို႔က ၿခံ၀န္းၾကယ္ႀကီး၏ အ၀င္အ၀သို႔ ပို႔လိုက္မိ၏။
သူတင္မဟုတ္ အေစခံမ်ားကလည္း လႈပ္လႈပ္ရွားရွား ျဖစ္သြားၿပီး အျပာျပာအယာယာျဖစ္ကုန္ေတာ့သည္။
" သခင္ေလး အခုမွ စံအိမ္ေတာ္ထဲ ေျပးမ၀င္ရင္ မမွီႏိုင္ေတာ့ပါဘူး ၊ ေနာင္တမရခ်င္ပါနဲ႔ သခင္ေလးရယ္ အခ်ိန္ရတုန္းေျပးရေအာင္ပါ ၊ ညစာ မလြတ္ခ်င္ဘူးမလားဟင္ "
ထိုသို႔ေျပာၿပီးသည့္ႏွင့္ သူ႔ထက္ငါ အလ်င္အျမန္ ထိုေနရာမွ ေျပးသြားၾကေသာ အေစခံတို႔ေၾကာင့္ သူကလည္း ဘာမွမသိပါဘဲ ဘုမသိ၊ဘမသိႏွင့္သာ စံအိမ္ေတာ္ရိွရာသို႔ အေစခံမ်ားႏွင့္ လိုက္၍ ေျပးလိုက္မိသည္။
" အား ... ေသာက္လခြမ္းပဲ
ငါ့ေျခဖုဝါးႏုႏုဥဥေလးေတြေတာ့ သြားပါၿပီ
ဘယ္လိုအေဖက ကိုယ့္သားသမီးကို
ဒီေလာက္ ရက္စက္ရတာလဲ !!!"
သူက ဒီေခတ္ကာလ အေျခအေနအေရာ အိမ္ေတာ္ႀကီး၏ အေၾကာင္းကို ဘာမွမသိ။ အစြန္းဆံုးအထိေျပာရရင္ သူ႔ကိုယ္သူအေၾကာင္းေတာင္ ဘာမွ မသိ။ ဒါေၾကာင့္ သူမ်ားေျပးလ်ွင္ လိုက္ေျပးရမည္။ သူမ်ားရပ္လ်ွင္ သူလည္း ၿငိမ္ၿငိမ္ကုပ္ကုပ္ေလး လိုက္ရပ္ရမည္သာ ။
သို႔ေပသိ သားသမီးကို အငတ္ထားတဲ့ အေဖဆိုတာကေတာ့ ဘယ္ေခတ္ကာလမွာျဖစ္ျဖစ္ ရႈံ႔ခ်သင့္သည္မလား ။
" ငါ-ိုးမ အဘိုးႀကီး ဒီေလာက္ ခ်မ္းသာေနတာေတာင္ ကိုယ့္သားကို အစာအငတ္ထားရတယ္လို႔ "
သူက ဒီအလွေလးမွမဟုတ္ဘဲ ။ အဲ့ေတာ့
ထိုအေဖဆိုတာကလည္း သူ႔အေဖမဟုတ္။
အဲ့တာေၾကာင့္ သူ႔ဗီဇအရ ဆဲခ်င္သလိုသာ ဆဲပစ္လိုက္သည္။
ၿခံႀကီးက အင္မတန္က်ယ္၍ ကားပုေလး အိမ္ေတာ္ေရ႔ွမေရာက္ခင္ သူက အိမ္ေတာ္ထဲသို႔ ေရာက္ႏွင့္၏။ စံအိမ္ေတာ္ႀကီးထဲ ႀကိဳေရာက္ႏွင့္ေသာ အေစခံအခ်ိဳ႕က သူ႔အား လက္ခုတ္ေလး ခပ္ဖြဖြတီးျပကာ ေတာ္ေၾကာင္း အသံတိတ္ ခ်ီးက်ူးေလသည္။
သူကလည္း မ်က္ႏွာခ်ိဳေလးေသြးဖို႔ ၿပံဳးျပလ်က္ လက္မေလးျပန္ေထာင္ျပေလေတာ့ အထူးအဆန္းၾကည့္လာၾကျပန္၏။
ထို႔ေနာက္ အေစခံအားလံုးက သူလုပ္ျပသလို လက္မေလးမ်ား ေထာင္ျပလာၾကေတာ့သည္။ သို႔ေသာ္ျငား သူတို႔အတြက္ေတာ့ အထူးအဆန္းျဖစ္ေနသလိုပင္။ လက္မေထာင္ျခင္း၏ အဓိပၸာယ္ကိုလည္း သိပံုလည္း မေပၚ ။
ကားပုေလးက စံအိမ္ႀကီးေရ႔ွသို႔ ေရာက္လာၿပီး ကားေပၚမွ လူတစ္ေယာက္ဆင္းလာ၏။ ထိုလူသည္ ၾကည့္လိုက္ရံုႏွင့္ အထက္တန္းလႊာအဆင့္အတန္းအသြင္အသြင္ ရေနၿပီး ရုပ္ရည္ကလည္း သာမာန္ကာလ်ွံကာထက္ သာလြန္ကာ ေခ်ာေမာသည့္တန္းကို ဂုဏ္ထူးမွတ္ႏွင့္ပင္ ၀င္ႏိုင္ေသးသည္။
အရပ္မွာ အနီးနားရိွေယာက်္ားမ်ားထက္ပင္ သိသိသာသာရွည္ေနၿပီး ညိုျမလြင္ ခန္႔မွန္းရလ်ွင္ ၆ေပကို သိသိသာသာပင္ ေက်ာ္၏။
အရပ္သာရွည္ၿပီး ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္
ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ဟုထင္လ်ွင္ အမွားႀကီးမွားၪီးမည္။ ပထမဆံုး သူသတိထားမိသည္က ရွည္လ်ားေသာအရပ္ျဖစ္ၿပီးေနာက္ တစ္ၿပိဳင္နက္ သတိမျပဳမိဘဲ မေနႏိုင္ေသာ အခ်င္းအရာမွာ ခပ္ျပန္႔ျပန္႔ ပုခံုးမ်ား
ႏွင့္ ရင္အုပ္က်ယ္က်ယ္ႀကီးပင္ ျဖစ္သည္။
အသားအေရသည္ ျဖဴလည္းမျဖဴလြန္းသလို ညိုေနသည္လည္းမဟုတ္။ ၀င္း၀င္းဝါ၀ါေလးျဖစ္ေနၿပီး သေဘာက်ခ်င္စရာပင္။
' ေသာက္က်ိဳးနည္း သေဘာက်ခ်င္စရာလို႔ ေတြးလိုက္မိတာလား ညိုျမလြင္
မင္းအေဖက ေယာက်္ားႀကီးဟ !! '
ေနာက္ၿပီး အသက္အရြယ္အရဆိုလ်ွင္ ထိုအမ်ိဳးသားက သံုးဆယ္ကို အစြန္းထြက္ျဖင့္ ေက်ာ္ႏိုင္သည့္ အရြယ္မ်ိဳး ။ လက္ရိွ
သူ႔ခႏၶာကိုယ္ပိုင္ရွင္ေလးရဲ့ အသက္ကေတာ့ အလြန္းဆံုးရိွလွ ၂၀ေလာက္ေတာ့ ျပည့္ေကာင္းပါရဲ့ ။ ဆိုေတာ့ ဒီလူက အလွေလးရဲ့ အေဖမျဖစ္ႏိုင္ဘူး ။ ဒါဆိုဘာလဲ ၪီးေလးမ်ားလား ။
ၪီးေလးဆိုတာကမွ ျဖစ္ႏိုင္ေျခရိွေသးသည္။
ဒါမွ မဟုတ္ အေဖပဲလား ။ တစ္ခ်ိဳ႕ဘဲႀကီးေတြက ရွယ္ပလန္နဲ႔ ႏုၾကတာမလား ။ အရင္ခႏၶာကိုယ္နဲ႔သာဆို ငါႀကီးလာရင္ ဒီလူႀကီးလို ၾကည့္ေကာင္းေလာက္မွာပဲ။
အခုမွ ညိုျမလြင္ သတိထားမိ၏။ ကားေပၚမွာလည္း ေနာက္ထပ္ လူတစ္ေယာက္ပါလာသည္ပဲ။ သို႔ေပသိ ထိုလူကေတာ့ ဗမာမဟုတ္။ မ်က္လံုးျပာျပာေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံျခားတစ္ေယာက္ပင္။
အလွေလးရဲ့ၪီးေလးက ဒီလိုေခတ္ကာလမွာ ႏိုင္ငံျခားသားေတြနဲ႔ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေနတာဆိုေတာ့ အထက္တန္းလႊာျဖစ္ရံုတင္ပဲမဟုတ္ အာဏာလည္းရိွမည့္ပံု ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ရထားတဲ့ မ်က္ႏွာလွလွေလးကို အသံုးခ်ၿပီး လူတိုင္းရဲ့ အခ်စ္ေတာ္ေလးျဖစ္ေအာင္ေနရမည္ ။
အေနအစားေခ်ာင္းၿပီး လူတကာအေပၚ ဗိုလ္က်ႏိုင္ဖို႔က အဓိကပဲမဟုတ္လား ။ သူ႔ဗီဇက ေဘာက္တိေဘာက္ဆက္ တေဇာက္တိတေဇာက္ကမ္း လူရိုင္းစိုင္းေလးေပမဲ့ ကိုယ္မသိကိုယ္မတတ္တဲ့ အရပ္ေဒသမွာေတာ့ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးၿပီး လူတကာကို ကပ္ဖားထားမွ ေတာ္ကာက်မည္ေလ ။
သူလို အရိုင္းအစိုင္းေလးကလည္း ေရလိုက္ငါးလိုက္ ေနတတ္တာပါပဲ ။
ညိုျမလြင္ ညဏ္ေကာင္းတယ္ဆိုတာ အလကားမွ မဟုတ္တာ ။
" ဘယ္လိုအညတရပဲ ျဖစ္ေစၪီး ေရႊပင္ေပၚ နားေတာ့လည္း ေရႊေက်းျဖစ္လာတာပဲမလား၊ ဒါေပမဲ့ မင္းရဲ့ ေအာက္တန္းလႊာက စရိုက္ေတြက အခုထိ ကြာမက်ေသးပါလား ဟမ္ ! သူစိမ္းေယာက်္ားျမင္တာနဲ႔ အၾကည့္
မခြာႏိုင္ဘူးေပါ့ ေက်းညို "
' ငါ-ိုးမ ဘဲႀကီး -ီးလိုေတြလာေျပာတာလား
မေနာပ်က္ေအာင္ .. ငါ့လက္သီးစာေကြၽးလိုက္ရ ! '
" ကြၽန္ေတာ္ သူမ်ားကို မၾကည့္ပါဘူး
ၪီးကိုပဲ ၾကည့္ေနတာေလ ၊ မျမင္တာလား
ဟြန္႔"
အသဲယားဖို႔ေကာင္းေအာင္ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းေလးကို တမင္ေထာ္ကာပင္ ဟြန္႔ကနဲ ျမည္ေအာင္ ေဆာင့္ေအာင့္ျပလိုက္ေပမဲ့ စိတ္ထဲတြင္ေတာ့ ဒီလူႀကီးရဲ့ ေကာ္လံစကို သူကိုင္ဆြဲကာ လက္သီးႏွင့္ မ်က္ႏွာအား ၪီးစြာပထမ မိတ္ဆက္ေပးခ်င္ေနမိေတာ့၏ ။
[A:N/ Sat.Oct22.2022]