If only I foresee this to happen, hindi na ako pumasok ngayong araw. Today's a new day. Napapailing pa ako sa lakas na sigawan ng mga kaklase ko. Nagdiwang sila dahil wala kaming klase ngayon. But of course, our presence in the campus is mandatory despite of that.
Pero kaagad na nagsibagsakan naman ang mga balikat ng mga kaklase ko nang sabihin sa amin na kahit na walang klase, may attendance pa rin. Those who are presents will automatically receive a points. Ang mga plano nilang gumala ay bigla na lamang nawala nang parang bula.
"This past few days, napapansin ko talaga na ang daming bumabagabag sa isipan mo, Kai." Nabaling ang aking atensyon nang magsalita si Hecate habang naglalakad kaming tatlo sa hallway patungo sa library.
On the way there, kapansin-pansin ang mga estudyanteng naghahanda para sa paparating na acquaintance party sa lunes. As far as I can remember, acquaintance party is one of the most anticipated events by the students. It allows the upperclassmen to welcome new students in the college, a time to mingle and acquaint ourselves with one another.
May mga athletes na nagkakalat sa field. Preparing themselves for the sport competition. Each departments are preparing for the booths as well. Ang sabi, ang magiging theme ng acquaintance party namin ay cosplay.
Therefore, para na rin kaming um-attend ng cosplay media-con. No one knows how obsessed I am with every Marvel film. Out of all the superheroes in marvel I've seen in films, Wanda was my top favorite. Her powers are mind-blowing. In Avengers: Endgame, if Thanos hadn't ordered his right hand to rain fire on the battlefield, Wanda could've finished him alone.
Doctor Strange would be my next favorite. To be followed by Natasha Romanoff or also known as Black Widow. Despite having no superpower, she still excels with others.
Natigil ako sa pag-iisip tungkol sa marvel films nang biglang may bumangga sa akin. I was quick to maintain my balance when I almost lost it. Sino na naman 'to? I mean, the last person who bumped into me was affiliated with Lupus.
And drag me into the toilet room. He then confront me those words that I don't fully understand. He said, I will never understand because I don't have the knowledge of who truly am. Well, ang suntok na natamo ko mula kay Lupus ay kaagad namang nawala.
Hindi ko alam kung bakit kaagad ito gumaling. I mean, talagang nakatamo ako ng black eye sa suntok na 'yon. And I don't understand myself why I shielded Wolfie. The gut feeling I felt that day was all over the place. It only want one thing, to protect him.
Tinanggal ko lang naman 'yong kuwintas kagabi dahil nangangati ang leeg ko. At pagpatak ng umaga ay nabigla na lamang ako nang mawala ang black eye ko. Talagang fully healed siya.
Habang sunod-sunod na e-experience ko ang mga kakaibang pangyayari, napapaisip ako. Baka tama nga si Wolfie. Baka hindi ko talaga kilala ang sarili ko. It was as if the clouds hindered the truth from me. The nature won't agree with me if the world will know who I am.
It's absurd thinking like that. Why would I not know myself? Why would I think there's something big out there, waiting for me to finally escape from my shell?
There's nothing special in me. I am poor, but somehow managed to enrolled myself in a prestigious university. Dahil ito sa kunting ipon ko sa pagta-trabaho ng dalawang taon.
"I am sorry," hingi niya ng paumanhin.
Habang ako naman ay pinagpag ko muna ang suot kong slacks bago siya tapunan ng tingin. There I saw a woman wearing a taekwondo uniform. Kapansin-pansin pa ang black belt niya. She had a raven-black hair and a simple make-up.
Katamtaman naman ang taas ng kaniyang ilong. Kasing-puti ang balat niya kay Rory. I realized how white her teeth was when she awkwardly smiled. Kamot-kamot pa niya ang kaniyang ulo na tila hindi alam ang gagawin.
"Ayos lang," I gently answered.
Napatingin ako sa kaniya nang marinig ko siyang bumulong. My forehead quickly furrowed. Nakayuko pa rin siya na tila nahihiya.
"May sinabi ka ba, Miss?"
Dahil sa tanong ko, nag-angat siya ng tingin sa akin. Another awkward smile formed upon her lips. "Wala naman. I was ashamed to bumped into someone as handsome as you," she said.
Nagulat ako sa sinabi niya. Kaagad na nagsitayuan ang balahibo ko sa braso. At napangiwi sa kaloob-looban ko. This is not my first time to receive a compliment from a girl, but it doesn't compliment from what I feel.
This time, ako naman ang napangiti ng pilit. Habang sina Lupus at Hecate naman ay parang mga baliw sa tabi ko. Oh, please. Hindi ako kikiligin diyan, mga misis. Baka kung lalaki pa ang nagsabi sa akin niyan, hihimlay kaagad ako.
"T-thanks," utal ko pang sagot.
Ang akala ko ay aalis na siya, pero napatingin ako sa kamay niya nang ilahad niya ito. "My name's Kiara. Taga diyan lang sa engineering department," she introduced herself.
Did I ask her name?
I simply averted my eyes for a second. And look at her again. I don't want to be rude, therefore, I accepted her hand. We both shake it twice before letting go. A silent sigh escape from my lips when I realized she's still standing there, staring at my eyes. Mukhang hindi siya aalis nang hindi nakukuha ang pangalan ko.
"Caelestis."
✢
Hecate, Lupus and I are peacefully eating our lunch together. Medyo hindi gaano karaming mga estudyante ngayon na kumakain dito sa cafeteria. Dahil may pa catering daw ang mga coaches para sa mga athletes.
Ewan ko kung bakit nandito itong si Lupus sumasama sa amin kumain ng lunch. Dahil athlete rin naman ang isang 'to. Naglalaro kasi siya ng soccer. Si Hecate naman ay sasali ata siya sa spoken poetry competition.
Me, on the other hand, dislike sports ever since. Mahina talaga ako sa mga ganiyan. Well, I do write poems, but instead of sharing it to others, I'd rather keep it to myself. Tungkol sa personal kong buhay kasi 'yon lahat.
"Teka, may alam na ba kayo kung sino magiging representative ng department natin para sa Mr. and Ms. Acquaintance?" Napatanong ako bigla sa kanilang dalawa nang maalala kong magkakaroon kami ng ganiyang patimpalak.
"Ang napili sa babae is 'yong pageant queen na taga Section 1-D. At sa lalaki naman ay si Rory." Nagulat ako sa sinagot niya. "I know, right? Sure, Rory has the beauty, but girl, I don't know what I can say with his personality," kapansin-pansin naman sa boses niya na hindi niya gusto si Rory.
"Well, you're right," I agreed. "Pero kasi kahit na ganiyan siya, alam kong mabait siyang tao. We cannot judge the book by its cover," I added.
After they heard what I said, their stares became deep. Hindi ko na lamang sila pinansin pa't nagpatuloy sa pagkain. But my attention to the foods drifted away when Rory entered the cafeteria. Mabilis na nagsikunutan ang aking noo nang makilala kung sino ang kasama niya.
Rory was wearing his usual expression upon his face. Habang si Kiara naman ay nakahawak sa mga braso ni Rory. Sa hindi malamang dahilan, kumirot bigla ang puso ko. What the freak? I absentmindedly rolled my eyes when I saw how big her smile was.
Pagkapasok na pagkapasok nila ay lahat ng atensyon ay napunta sa kanila. The students were gossiping. It's been five days since the school year started, and that short amount of time, Ry raked countless students who admired him.
Sa pagkakaalam ko, may fans club na kaagad siya. This girl Kiara seem popular as well. Dahil talagang ikinagulat ng iba na makita silang magkasama. Umiwas ako ng tingin nang makita kong kumaway sa amin si Kiara. Habang si Ry naman ay tinapunan kami ng malamig niyang mga titig.
Hindi ko nagustuhan ang nararamdaman ko sa mga oras na ito. Hindi ko rin ito naiintindihan. Ang puso ko ay kanina pa nagrarambulan. Ramdam na ramdam ko ang kirot ng mga karayom na tila tinutusok ito. At pagkatapos ay tila piniga ito upang hindi ako makahinga.
Dali-dali kong niligpit ang lunch box ko't uminom ng tubig. Tumayo ako dahilan para makuha ko ang atensyon nina Lupus at Hecate. I just had the feeling that my tears will fall upon my eyes for unknown reason.
"Where are you going, Kai?" sigaw ni Hecate nang tinalikuran ko sila.
I didn't responded. Tuloy-tuloy lang ang aking paglalakad papalabas ng cafeteria. I gritted my teeth and balled my palm. Iniyuko ko ang aking ulo nang dumaan ako sa kanilang likuran.
"Kai."
Napahinto ako sa paglalakad nang marinig ko ang boses ni Ry, tinatawag ako. Lumingon ako. Kaagad kong pinagsisihan ito nang makita kong hinalikan ni Kiara si Ry sa pisngi.
A kiss that made my heart ache.