Accused
What the hell, what he did. There's still more than 10 people here inside including my brothers and parents. And what he's talking that he's my boyfriend?! For freakin' sake wala pa nga kaming label sa isa't-isa.
I don't even remember where or when he courted me, dahil wala naman at hindi siya nagsasabi. Yeah, I know there's something weird on his behaviors lately. May pagluto pa siyang nalalaman para sa 'kin, pagsunod habang nagmamaneho ako, idagdag pa na mas sine-secure niya ang safety ko sa condo at lalo na rin no'ng malasing ako. Those words still popping in my head, the word about of marriage and babies. At hindi niya rin ako iniwan ng magkasakit ako. Panliligaw na ba ang ginagawa niyang 'yon? Yes sobrang effort niya kung tutuusin, but still mali pa rin itong nagsalita siya at nagpakilala na boyfriend ko dahil wala namang kami. Walang kami ni JD and I don't even know if were feelings are mutual. Tsaka oo alam ko na rin naman ang pinapahiwatig niya, kaya lang I'm still afraid about commitment and I'm afraid of losing someone. And I'm afraid if I confess my feelings for him he'll not going to accept my feeling because he's just only concerned about me.
Pero ngayon sa tatlong salitang binitawan niya pati ang confidence niyang lapitan at hawakan ako sa baywang ay isa na rin 'yong sagot na mutual nga kami, pero wala pa talagang label. Hindi ko talaga alam kung ano talaga kami ngayon.
"What are you saying?" I asked him while whispering.
His right hand is still on my waist, like he's locking me besides him.
Tiningnan ko ang reaksiyon ng parents ko at ang dalawa kong Kuya at para bang hindi ito mga gulat sa sinabi ni JD. Narinig ko pang pumalakpak si Kuya Javier at Rafael dahil sa narinig. Ang mga mukha nila ay para bang manghang-mangha sa sinabi ni JD habang umiiling. Magkaka-ibigan nga sila.
Nakita ko naman nanlaki ang mata ng business man na nagtanong sa akin. Tumawa naman ito ng bigla at para bang hindi naniniwala.
"But he told me that he doesn't have any boyfriend, Hijo. Ikaw ba ang anak ng mga Esquivel."
"Yes, Sir. I'm Joseph Dastan Esquivel. And I'm Ellaina's boyfriend," he said emphatically.
Nag-abot pa ito ng kamay sa matanda habang hindi pa rin inaalis ang pagkakahawak sa baywang ko.
Tumango-tango naman ang matanda at kina-usap pa si JD. Habang ako ay hindi pa rin maka-alis sa pgkakahawak nito sa baywang ko. Kami-kami na lang din ngayon ang narito, dahil wala na rin naman ang ibang dumalo kasi umalis na. Pero sina Mama at Papa ay narito pa rin na tahimik lang na nakikinig. Tiningnan ko ang reaksiyon ni Mama pero wala man lang akong makita roon o kung ano man ang naiisip nito ngayon.
Mga ilang minuto pa ang itinagal bago umalis ang matandang business man na iyon. Hindi naman namin masaway dahil malaki ang investment nito sa company.
"Stay here, Ellaina and JD. We need to talk," my father command.
Palabas na sana ako, para naman makatakas sa pagpapakilala ni JD na boyfriend ko siya.
Sina Kuya naman ay hindi rin lumabas kahit si Rafael.
Sinamaan ko naman ng tignin si JD. Baka kasi interviewhin kami nitong lima dahil lang sa sinabi nito. Kahit kailan talaga, JD!
"So what are you doing now? How can you explain this messed you made?" madiin kong tanong pero mahina lang para si JD lang ang makarinig sa sinabi ko.
Umupo naman ang mga ito, kaya naupo na rin kami ni JD.
"How are you, Ellaina?" my mother asked.
Ngumiti naman ako sa kaniya at humalik muna sa pisngi nito dahil kanina ay hindi ko iyon nagawa at pati kay papa, bilang respeto na rin.
"I'm okay now, Ma. Kumusta ang weekend vacation niyo sa Bicol? And Angela's pregnant, Kuya Javier told me about that," I smiled while looking now to my Kuya Javier, kita ang saya sa mata nito ngayon, pero napalitan din naman ng pagiging seryoso.
He's really a good father.
Nakita ko naman ang saya ngayon sa mata ni mama ng sambitin ko iyon. Napangiti na lang ulit ako, she's really happy because Angela's bearing her grandchild.
"Maayos lang naman. Kailan mo ba gustong bisitahin ang lolo't lola mo?"
"I'm going to take a leave for the meantime, kakausapin ko po sana si Kuya about that, dahil tapos na rin naman po ang project na ginagawa ko," tumingin naman ako kay Kuya na seryoso na naman.
"You should take a leave," agarang sinabi ni mama.
Ngumiti at nagpatuloy ako, "magiging busy po ako mga last week ng October hanggang December may fashion show kasi nagaganapin sa Paris at kasama ako sa mga model. Ipapa-ayos ko na lang ang magiging leave ko kay Buena. It is okay to you, Kuya? Mahirap kasi pag nagkarambulan ang schedule ko," I asked him.
Tumango lang naman si Kuya Joaquin sa sinabi ko at hindi naman nagtanong pa. Seryoso kasi itong nakatingin sa ipad nito at may binabasa. Agad din namang pinatay.
Bakit ba ang seryoso naman yata nilang lahat ngayon? What's wrong?!
"Even Christmas and New Year you aren't here?" my mother asked.
Tahimik lang ang mga ito at kami lang ni mama ang nag-uusap.
"I don't know my whole schedule, Ma. But, I'll try to be here."
Tumango na lamang ito at hindi na 'ko nagsalita pa para hindi na humaba pa ang usapan.
Tumikhim naman si Papa habang ang tingin ay kay JD lamang.
"We'll not going to ask the both of you, when or where your relationship started."
Nakahinga naman ako dahil sa sinabi ni Papa, pero bakit narito kaming pito ngayon? Tungkol saan naman ang pag-uusapan namin? Akala ko maraming tanong na ibabato ang parents ko sa akin, tungkol lang sa sinabi ni JD na boyfriend ko nga ito. I could even deny that if they're willing to ask me how it started. Dahil wala naman kami talagang relationship ni JD. Siguro ginawa niya lang 'yon dahil sa naging tanong ng matandang investor sa akin. At para na rin hindi ako mapahiya dahil sa edad na ito wala pa 'kong boyfriend o asawa man lang.
"So, what it is, Pa?" I asked.
"It's about Gavy Alvedaz," he answered. "Patay na ba ito?" he asked directly to JD.
I can't help but to raised my eyebrows about what my father said. Bigla akong nanlamig sa sinabi nito. Patay? Patay na si Gavy? Hindi ko alam kung ano ang i-re-react ko. Para akong na pipi at hindi alam ang sasabihin. At gulat na gulat ako sa narinig. Paano siya namatay? Paano?
At kahit sila ay hindi man lang nag react sa tinanong ni Papa.
Narinig ko lamang bumuntong hininga si JD habang nakatingin na sa akin. Hindi ko namalayang nanginginig na pala ako kahit hindi pa naman kompirmado na patay nga ito. At bakit patay, sino ang pumatay?
"He's now at the morgue, Sir. Naroon na rin ang kaniyang pamilya kani-kanina pa. Ililipat ang labi nito sa St. Peter funeral home para roon paglamayan," JD answered.
"Wha-what are you talking about? Sinong patay?" I panicked now.
Naramdaman ko naman ang paglapit ni mama sa akin. She's comforting me now.
"Gavy's dead, Ell," si Papa.
"How? What is the caused of his dead, Pa? JD, what happened?!" I asked nervously now.
Ramdam ko ang takot ngayon. At hindi ko na alam ang gagawin. Ang saya-saya ko kanina, pero bigla na lang itong nawala dahil sa isang balita.
Ang lakas din ng tibok ng puso ko na para bang sasabog na lang ito dahil sa kaba at takot.
"May naka-away itong inmate, may swiss knife itong tago-tago at sinaksak nito si Alvedaz habang natutulog. My investigation team are still looking and searching what is really happened that time. Kung ano ba ang puno't dulo ng awayan na nangyari at bakit pinatay si Gavy habang natutulog."
"Don't use your social media, Ell," Kuya Javier warning me.
"Why?" I asked like an innocent child.
"At hindi ka rin puwedeng lumabas. Maraming reporters ngayon ang naka-kalat para makuha ang panayam mo dahil sa pagkamatay ni Alvedaz," Si Rafael naman 'yon.
"Bakit naman hindi ako puwedeng lumabas, wala naman akong kasalanan. Kapag nagtago ako, baka mas lalo lang uminit ang balita..."
Napakagat labi naman ako. Alam ko na rin naman ang itatanong ng mga reporter. Pero ayokong magtago o hindi lumabas, dahil baka mas lalong lumala. Tsaka bakit ako magtatago wala naman akong kasalanan. At kahit wala naman akong kaalam-alam ay mas lalo akong natatakot sa mangyayari. Kaya ba narito si JD at dumalo sa naging meeting dahil nag-usap-usap ang mga ito bago pa man pumunta rito?
At bakit gusto nilang makuha ang panayam ko? Ngayon ko nga lang nalaman na wala na si Gavy.
"Ar-are they accusing me... about what happened to Gavy?" I asked trembling.
Hindi sila nag salita at alam kung tama nga ako. Kapag ba kung hindi nangyari ang lahat-lahat tungkol sa pagtatangka nitong pagpatay sa akin hindi mangyayari ang lahat ng ito?
"Kailan niyo nalaman? Kailan siya namatay?"
Si Mama ay tahimik lang at nasa tabi ko.
"Around 9 in the morning," sagot ni JD. "Dinala siya sa hospital, but he didn't survived."
"Nine! Bakit 'di niyo agad sinabi sa akin?" I asked while whispering now.
Para akong naubusan ng hangin. Kinakabahan ako na gusto kong umiyak, pero ayokong ipakita sa kanila.
"Don't panicked, Ell. It's not your fault why he's dead now," Kuya Joaquin said in a serious voice.
Tiningnan ko sila lahat-lahat. Si JD na ang malamin nitong tingin ay naka-focus lang sa akin.
"Pero kasalanan ko, Kuya kung bakit siya nasa loob ng kulungan. Kung sana hindi na lang tinuloy yung pagpapakulong sa kaniya. He became my friend too at best friend siya ng manager ko na si Algeda."
"It's not your fault, Ellaina. You're a victim too," Papa said in baritone. "Muntikan ka na ring mamatay dahil sa kagagawan niya. We did what's right and also for your protection. He's also using drugs and we're not sure about what he's going to do against you, if we didn't file a case for him. Sa umpisa pa lang siya na ang gumawa ng gulong ito. Our family are innocent," he said calmy but I know he's angry now.
Napakagat labi na lamang ako. Nakakuyom ang kamay na nasa ilalalim ng lamesa. Iba't ibang emosiyon ang nararamdaman ko ngayon, pero naghahalo-halo lang ngayon ay ang kaba, takot at nginig.
"Don't worry. Everything will be alright. Ako na po ang bahala sa lahat," JD said in baritone.
Natapos ang usapan na iyon at mag-isa akong bumalik sa opisina. Kanina pa pala nila alam bakit hindi man lang nila agad sinabi. Alam ko rin na kumakalat na rin ang balita. Tiningnan ko ang cellphone ko at maraming text at galing iyon sa iba kong mga co-models at kahit si Algeda ay meron din, at kanina pa iyon. Hindi ko napansin ang cellphone ko kanina dahil sa pagiging busy ko para sa magaganap na presentation.
Kahit winarningan na 'ko ni Kuya na huwag magbasa ay binasa ko lahat ng mga text na natanggap ko. Marami ding chat sa messenger ko at mga articles iyon tungkol kay Gavy. Napasinghap na lang ako dahil sa mga articles na gawa nila tungkol sa akin, puros iyon negatives.
Because they're really accusing me and my family that we're that one who did that to Gavy. Kami raw ang nag-utos na patayin ito. At kami ang sinisisi ng pamilya nito. But they know that from the very start, their son is the one who make his life miserable. Mga husgado na rin ang nagsabi na guilty ito, kaya naparusahan siya ng ilang taong pagkaka-kulong sa silda.
Yes, I don't have the right to angry at them right now because I know they're mourning about what happened to Gavy, because he's brutally killed, I saw his picture at the internet. Kahit black and white ito, kitang-kita roon na marami siyang saksak at naubusan na ng dugo.
Nabasa ko sa article na tatlo lang sila ang nasa iisang kulungan at naka-away nito ang isa. Kaninang nine lang ng umaga nalaman na wala na itong buhay sa kaniyang higaan. Dapat hindi ako nagbabasa ng mga article pero dahil sa curiosity ay nagawa ko iyon.
Nanlalamig, nanginginig, at takot na takot pa rin ako hanggang ngayon. Gusto kong umiyak dahil sa takot at pagka-dismaya, pero pinipigilan ko ang sarili ko para walang masabi ang iba sa akin. At alam ko sa sarili ko na wala akong kasalanan sa pagkamatay niya, pero parang guilty ako na nagtagal siya sa kulungan at galit na galit pa rin ako noong naka-usap ko siya, kahit humingi na ito ng tawad sa akin. Dapat ba pinatawad ko na lang ito at kina-usap ang family ko na huwag nang ituloy ang kaso?
Ikinalma ko ang sarili ko at tulala lang na nakatingin sa glass wall ng opisina ko at kita ang syudad. Walang may pumasok at para bang alam na rin naman nila na ayokong may pumasok at ayokong makita nila ako na parang miserable ngayon. At siguro alam na rin naman yata ng lahat tungkol sa balita at nasangkot pa nga ang pangalan ng pamilya ko.
Hindi ko na rin naka-usap pa si JD dahil naging busy ito tungkol sa nangyari. Hindi ko alam kung magkikita pa ba kami mamaya.
"Ms. Ell. Six o'clock na po, tuloy pa po ba ang team dinner o icacancel ko na lang po ang naging reservation?" I heard the voice of Buena.
"No, just tell everyone na matutuloy and team dinner. Paunahin mo na ang mga ito at susunod ako."
"Sure po ba kayo, Ms. Ell? Ipapa-ready ko na lang po ang sasakyan niyo para po makapagpahinga na po kayo sa inyo."
"It's okay, Buena. Susunod ako."
Wala naman itong nagawa sa nasabi ko. Nag-ayos na lang ako ng sarili ko at handa na sanang lumabas ng dumating naman si Kuya Javier.
"What is it, Kuya?"
"Saan ang punta mo?" he asked curiously.
"Me and my team will have a team dinner," I said while putting my cellphone in my purse.
"But you...-"
Pinutol ko naman ang sasabihin nito.
"I'm fine, Kuya. Ayokong magtago sa mga media, dahil kapag ginawa ko 'yon baka lalo lang masangkot sa gulo ang pangalan ng pamilya natin. I'm innocent and I don't have even idea about who murdered Gavy. They can accuse me but I'm confident that I'm innocent because at the very first place, Gavy is the one who make his life miserable. Siya itong nagtangkang patayin ako. And Papa's right, ginawa lang natin ang tama, so we don't have to worry. And I can handle myself kung may mangyari man."
Napabuntong hininga naman ito sa sinabi ko.
"Okay, but your security are very tight now."
Tumango na lang ako sa kaniya. Alam ko rin naman na gumagawa na rin sila ng aksiyon pati kahit ang kompaniya namin ay nasasangkot na rin sa gulo.
Sabay kaming bumaba ni Kuya, dahil na rin sa security ay wala na 'kong makita pang mga reporters na naka-kalat sa labas ng entrance.
Kasama ko sa loob si Buena. Ang driver ko ngayon ay si Edward at kasama rin si Paul.
I didn't receive any message from, JD. Busy nga ito para malinis ang pangalan ng Gutierrez at sa pag-iimbistiga ng pagkamatay ni Gavy.
Nakarating kami sa isang restaurant kung saan nagpa-reserve si Buena at naroon na nga ang dalawang team sa mahabang lamesa. May ibang mga customers din naman, pero kakaunti lang. Buena reserve a long table for us. Sa mamahaling restaurant kami ngayon.
Marami ang nakatingin sa aming mga customers o sa akin lang talaga sila nakatingin. Kalat na rin naman kasi ang balita sa pagkamatay ni Gavy at ang pamilya niya na mismo ang nagsabi na sangkot kami roon. Why are they accusing me, if they never know how it started, bakit hindi nila tanungin ang pumatay, hindi 'yong nang-aakusa sila bigla.
"Good evening, Ms. Ell," they greeted me in chorus.
"Good evening," I smiled at them.
Ngumiti rin ang mga ito na para bang hindi nila pinapakita na alam na nila ang problema ko ngayon.
Umupo na rin ako sa wala bakanteng upuan at nagkwentuhan bago dumating ang first course.
"Wow, ngayon ko lang yata 'to mararanasan ang meal courses," sambit no'ng member sa team two.
Natawa naman ako sa sinabi nito. Nagkwentuhan lang kami at kita sa mga mata nila ang saya dahil success ang project na ginawa namin. Nakikinig lang ako sa mga usapan nila habang ang dalawang waitress ay hindi pa tapos sa pag seserve ng first course.
But suddenly something happened so fast. Nagulat na lang ang lahat ng matapunan ako ng mainit na soup na hawak-hawak ng isang waiter.
"Aray!" I screamed.
Napatayo ako bigla dahil sa sobrang init na nanalatay sa kaliwa kong kamay. Nakapatong kasi ito sa lamesa at hindi ko alam kung bakit natapon ang soup sa kamay ko. Mabuti na lang dahil sa table napkin na nasa lap ko ay hindi masiyado tumagal ang init doon at kaagaran akong napatayo para hindi na mapaso pa ang hita ko. Rinig ko ang pagsinghap nilang lahat dahil sa nangyari.
"Ms. Ell...!" they reacted.
Pati ang ibang customers ay napatingin na sa aming puwesto at kita ko na rin ang dalawa kong guard na mabilis nang lumalapit sa lamesa namin.
Nagkakagulo na ang mga ito dahil sa sinapit ko, pero ang atensiyon ko ay nasa waitress lang. She's smiling insanely at me. Like she did it purposely.
Bigla na lang itong malakas na tumawa habang umiiyak at tinuturo ako. Napatigil ang lahat, kahit ako ay hindi na alintana ang paso sa kaliwa kong kamay. Sobrang hapdi at sakit no'n at alam kong mag-iiwan iyon ng peklat kapag hindi agad na gamot, dahil ang soup na seneserve ay kagagaling lang din yata sa pagpapakulo nito.
"Pinatay mo ang pinsan ko!" she screamed while crying so loud.
Gulat ako sa bigla nitong sinabi at siya na lang ngayon ang nag-iingay. Pati ang security guard ng restong ito ay pinapahinto na siya at gano'n din si Paul na pinapalayo na ito. Lumapit din ang manager pero wala rin naman itong magawa.
Pero nag hand gestures ako na huwag na munang awatin ito.
"Wh-what are you talking about?! I didn't kill your cousin!" I said calmly.
Ramdam ko ang pag-pupunas ni Buena ng marahan sa kamay ko. Kahit marahan ay napapa-igik ako dahil do'n. Kung hindi mapupunasan ay baka mas lalong mapaso ang balat ko dahil sa sobrang init. Soup pa naman iyon at ang sabaw no'n ay sobrang lapot. Pero hindi ko pa rin mabigyan ng pansin ang balat kong napaso dahil nakuha na iyon ng pinsan ni Gavy.
"Pinatay mo ang pinsan ko. Pinakulong niyo siya!" Sigaw niya, gusto pang lumapit sa akin para saktan ako, pero nahawakan na siya bago niya pa gawin ang gusto niya.
Marami na ang nakapalibot na mga tao sa pwesto namin, kita ko rin ang flash ng mga cellphone ng iba. Pumasok na rin ang iba kong mga guards para ma protektahan lang ako.
Umiling-iling ako sa sinabi niya.
"Wala akong kinalaman sa pagkamatay ni Gavy! At bakit ba sinuso-sol niyo na may kinalaman ako sa pagkawala niya. I'm also his victim, siya itong nagtangkang patayin ako!" I stated in frustration, I'm about to cry but I'm trying to hold my tears.
Bakit ba kasalanan ko na lang palagi kahit wala naman akong kinalaman? Bakit ako na lang palag ang sinisisi, kahit wala akong kaalam-alam?
"Kahit na! Kahit wala kang kinalaman, bakit narito ka at nagsasaya! Bakit ka nagsasaya, dahil ba namatay ang pinsan ko sa kulungan?! Eh, putangina mo pala, eh! Humingi na nga ng tawad ang pinsan ko pero pilit niyo pa rin siyang kinulong...! Wala ba kayong awa! Dahil ba sobrang yaman mo at makapangyarihan?"
Hindi na 'ko nakasagot dahil agad na siyang nahila ng mga guards ko para palabasin. At hindi ko na rin alam kung ano ang gagawin nila sa kaniya. Pero alam ko naman na wala silang gagawin na masama roon.
Mabilis ang pangyayari, nakasakay na agad ako sa kotse kasama si Buena na siyang nag fi-first aid sa natamo kong paso.
"Ms. Ell. Malala po ang natamo niyong paso sa kaliwang kamay...," Buena said worriedly.
"Just call a doctor, Buena..., aray dahan-dahan lang. Sa condo na lang tayo dumiretso," napapa-igik kong sabi.
And then I saw my phone flashing and JD's calling me right now.
To be continued...
Thank you for reading!
MariaMarj