#Unicode
မိုးရေထဲ ဆော့တဲ့အချိန် ကြာသွားတာေြကာင့် ညရောက်တော့ Jungkookလေး ဖျားလေပြီ....
ကိုယ့်အပြစ်နဲ့ ကိုယ်မို့ ဒီတစ်ခါတွင်တော့ ဖျားသော်လည်း ဂျီမကျနိုင်ဘဲ JinJinHyung ဘေးနား တိုးကာကပ်ပြီး တိတ်တိတ်လေးသာ ကြိတ်မှိတ် အိပ်နေလိုက်ေတာ့သည်။
SeokJin, ကျူရှင်က ပြန်လာတော့ စာတွေကြောင့် ပင်ပန်းနေပြီး Kookie ဘေးနား လှဲအိပ်လိုက်သည်၊ Kookieက သူ့အနား တိုးကပ်ပြီး အိပ်စဥ်ကတည်းက ကိုယ့်အငွေ့ပူပူတွေကို ခံစားလိုက်ရသော်လည်း စောင်ထဲ ရောက်နေတာ အချိန်ကြာသွားလို့ နေမှာ ဆိုတဲ့ စိတ်နဲ့ SeokJin ဘာမှ ထပ်မတွေးတော့ဘဲ အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။
ညသန်းခေါင်တွင် ညည်းသံတစ်ခုကြောင့် SeokJin နှိုးလာပြီး ဘေးနားက Kookieကို ကြည့်လိုက်တော့ နှုတ်ခမ်းတွေပါပြာနေပြီး ညည်းနေတာေြကာင့် SeokJin လန့်သွားရသည်၊ နဖူးကို လက်နဲ့ အသာ ဖိကပ်စမ်းကြည့်တော့....
"ဟာ ကိုယ်တွေ အရမ်းပူနေတာပဲ....
Kookie, Hyung ပြောတာ ကြားလား...ခဏထပါအုံး...ဆေးသောက်ရအောင်..."
Kookie ကို နှိုးသော်လည်း ထမလာတာေြကာင့် SeokJin ပူထူသွားပြီး အိမ်အကူတစ်ချို့ကို ခေါ်ဖို့အသွား.....
အခန်းရှေ့မှာ ရပ်တဲ့့Yoongi......
"အဟမ်း! Jungkookie ဖျားနေတာလား..."
"အင်း....မင်း ဘယ်လိုသိ..."
"ဒီလိုပါပဲ ဖျားေတာ့မည် ထင်နေတာ ထင်တဲ့အတိုင်း ဖျားတော့တာပဲ .."
"မင်းက ဘာလို့ အဲ့ဒီလို ထင်ရတာလဲ... Yoongi မင်းတစ်ခုခု သိထားတာလား..."
"အာ မဟုတ်...ဒါနဲ့ Hyung ဆရာဝန် ခေါ်ထားပြီလား..."
ကြာရင် JungKookieတို့ မိုးရေထဲ ခိုးဆော့တာ ပေါ်သွားဝောာ့မည်မို့ Yoongi စကားစလွှဲရတော့သည်။
"ဟင့်အင်း...Hyungအခုမှ အဒေါ်တို့ဆီ သွားပြီး အကူအညီတောင်းကြည့်မို့....ရုတ်တရက်ဆိုတော့ ပူထူသွားပြီး ဘာလုပ်ရမှန်း မသိတော့ဘူး...."
"ဒါဆို Jin Hyungက အဒေါ်တို့တန်းလျားဘက် သွားအကူအညီတောင်းလိုက်၊ အာ ဒီအချိန်ဆို အိပ်နေကြမှာမို့ အိမ်တော်ထိန်းလီ ကိုပဲ ခေါ်ခဲ့လိုက်ပါ...ကျွန်တော်က Family Doctorကို ဖုန်းဆက်ထားလိုက်မယ် ဒီအချိန် လာနိုင်မလား မသိပေမဲ့ ဖုန်းဆက်ကြည့်ရမှာပဲ...."
"အင်းအင်း ဟုတ်ပြီ ဒါဆို အဲ့လို လုပ်ကြတာပေါ့...."
Yoongi ဆရာဝန်ဆီ ဖုန်းဆက်ပြီး ဆရာဝန်က နာရီဝက်အကြာရောက်မယ်ဆိုတာေြကာင့် အခုမှပဲ သက်ပြင်းချနိုင်တော့သည်။
ကုတင်ပေါ်က အဆိုးလေးကို ကြည့်တော့ မျက်နှာက ဖြူရော်နေပြီး နှုတ်ခမ်းလေးေတွက အနည်းငယ် ပြာနေတာေြကာင့် ဘယ်လိုမှ စိတ်မကောင်းနိုင်....
နေ့လည်က မိုးရေထဲ Jiminieနဲ့Kookie တို့ကို သူမြင်သော်လည်း မတားမိလိုက်၊ ကလေး သဘာဝ ဆော့ချင်ပျော်ချင်တာမို့ သူလည်း မသိချင်ယောင်ဆောင်ကာ လွှတ်ထားမိလိုက်ပြီး ဘယ်အချိန်မှ ရပ်သွားကြလည်းဆိုတာကိုတော့ အဆုံးထိမကြည့်တော့ပဲ အိပ်ပျော်သွားတဲ့ သူက မသိလိုက်ပေ.....ယခုအချိန်မှာတော့ ချူချာလွန်းတဲ့ ကလေးငယ်ကြောင့် မတားမိလိုက်တာကိုပင် Yoongi နောင်တရချင်သွားသည်.......
ညစာ ဆင်းမစားတဲ့ Kookie ကြောင့် ဖျားတော့မည် ဆိုတာ သူသိသော်လည်း JinHyung ပြန်ရောက်သည်အထိ ဘာအသံမှ မကြားရတာေြကာင့် သူလည်း အသာ စောင့်ကြည့်နေလိုက်တော့သည်...
သို့သော် သွေးသားချင်း စကားပြောသည်လားတော့ မသိပေ၊ ညသန်းခေါင်နား နီးသည်အထိ အိပ်မပျော်ဘဲ စိတ်က ပူနေသေးတာေြကာင့်..... JinHyungနဲ့Kookie တို့ အခန်းဆီ သူသွားလိုက်သည်..... Yoongi သည် အခန်းရှေ့အရောက်တွင်မှ တံခါးဖွင့်ရမလား၊ မဖွင့်ရဘူးလား၊ သူ့ကြောင့် နှိုးသွားကြမလား စဉ်းစားကာ ဟိုလျှောက်ဒီလျှောက်နဲ့ ခေါက်တုံခေါက်ပြန့်လုပ်နေတုန်း အခန်းတံခါးက ပွင့်သွားသည်မို့ JinHyungကို မေးလိုက်တော့ သူထင်တဲ့အတိုင်း ဖြစ်နေတော့သည်။
"ဟင့် ဖေဖေ..... Hyung....."
ကုတင်ပေါ်က ကယောင်ကတမ်းနဲ့ ယောင်နေတဲ့ Kookie ေြကာင့် Yoongiကုတင်အနားတိုးသွားကာ Kookieလက်လေးကို ဆုတ်ကိုင်လိုက်ပြီး....
"အင်း Hyungတို့ ရှိတယ်နော်...."
ထိုမှသာ သူ့လက်လေးကို ပြန်ဆုတ်ကိုင်ပြီး Kookie ပြန်အိပ်ပျော်သွားတော့သည်။
နာရီဝက်လောက်ကြာရင် ဆရာဝန်ေရာက်လာမည်ကြောင့် သူကပဲ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး ချွေးသိပ်စေမည့် အဝတ်အစားကို လဲပေးလိုက်သည်။ ခဏအကြာ JinHyungရောက်လာပြီး.....
"အဒေါ်လီကို ရေဇလုံနဲ့ ရေခဲဝတ် ပြင်ခိုင်းထားတယ် ၊ ဒါနဲ့ ဆရာဝန်က လာမယ်တဲ့လား...."
"ဟုတ် Hyung လာမှာ...."
"အင်း Yoongiလည်း သွားအိပ်တော့လေ မနက်ကျ အတန်းရှိတယ်မလား.... ဆရာဝန်လည်း လာတော့မည်ဆိုတော့ Hyungပဲ ကြည့်ထားလိုက်တော့မယ်...."
"ဒါဆို ကျွန်တော် အခန်းကို ပြန်တော့မယ်နော် Jungkookieကို ဂရုစိုက်ပေးလိုက်ပါအုံး...."
SeokJin ခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်......
သွေးအေးပါတဲ့ Yoongiကတောင် ဒီကလေးကို ချစ်ပုံက တကယ်နွေးထွေးလှသည်။
Kookieေလးက တကယ် အချစ်ခံလေးပင် .... အချိန်ကြာလာသည်နဲ့အမျှ လူတိုင်းက Kookieလေးကို ပိုပို ချစ်လာကြသည်။ အချစ်ခံကောင်လေးကလည်း သိပ်အချွဲတော်ပြီး ချစ်စရာကောင်းအောင် အမြဲ နေတတ်တာကို....တစ်ခါတစ်လေ ချစ်ကြတာကိုပင် အခွင့်ကောင်းယူပြီး ဂျစ်တူးလေး လုပ်တတ်ပေမယ့်လည်း စိတ်ပျက်ပြီး အချစ်ပေါ့၊ အချစ်လျော့သွားတဲ့ သူသည် မရှိကြ၊ ဒီအိမ်တော်က လူအားလုံးက Kookieကို တကယ်ပင် သည်းသည်းလှုပ်ချစ်ပေးကြသည်၊ ဒီအိမ်တော်တွင်တော့ Kookieကို မချစ်တဲ့သူ ဟူ၍ မရှိပေ....
အင်း ဖေဖေ.... Companyမှာပဲ အမြဲ နေတော့တဲ့....ဖေဖေက လွဲရင်ပေါ့.......
ဆရာဝန်က ဆေးထိုး ဆေးပေးကာ ပြန်သွားတော့ အတန်ပင် ညည့်နက်နေလေပြီ၊ Kookieသည်လည်း အဖျားတော့ အနည်းငယ် ကျသွားပြီမို့ Seokjinလည်း အိပ်ရာပေါ်တက်ကာ မှေးနေလိုက်တော့သည်။
Jungkookie နှိုးလာတော့ ခေါင်းတွေကတဆစ်ဆစ်ကိုက်နေပြီး ရေဆာလွန်းလို့ အာခေါင်တွေခြောက်နေသည်။ ဘေးနားက JinJinHyungကပါ သူ လှုပ်စိလှုပ်စိလုပ်နေတော့ နှိုးလာပြီး....
"Kookie နှိုးလာပြီလား..."
"ဟုတ် Hyung.......ရေ ...ရေသောက်ချင်တယ်..."
"အင်းအင်း ခဏလေး Hyungယူပေးမယ်နော်..."
SeokJinလည်း သူ့ဘေးနားက စားပွဲခုံကနေ ရေခရားကိုယူကာ ရေခွက်ထဲ ငှဲ့လိုက်ပြီး ကုတင်ပေါ် လှဲနေတဲ့ Kookieအနား ယူသွားပေးလိုက်သည်။
ထို့နောက် Kookieကိုလည်း ခါးအနည်းငယ် မတ်စေကာ ရေတိုက်လိုက်ပြီး သီးသွားမည်စိုး၍ ရင်ဘတ်ေလးကိုပါ အသာဖိပေးထားလိုက်သည်။
"ဖြည်းဖြည်းသောက် Kookie ရေသီးမယ်လေ..."
Kookie ရေသောက်ပြီးနောက်၊ SeokJinက Kookie နဖူးကို လက်နဲ့ ဖိကပ် စမ်းလိုက်ပြီး....
"အဖျားတော့ ကျသွားပေမဲ့ နည်းနည်းနွေးနေသေးတယ်၊ တော်သေးတာပေါ့ ညက ဆရာဝန်က ရောက်လာပေးလို့....."
"....."
Kookie ကိုယ့်အပြစ်နဲ့ ကိုယ်ဖျားတာမို့ ဘာမှ မပြောပါပဲ တိတ်တိတ်လေးသာ ငြိမ်သက်နေလိုက်သည်။
"မနက်စာ ဘာစားချင်လဲ Kookie....
Hyung ဆန်ပြုတ်လုပ်ခိုင်းထားပေမဲ့ Kookieက ဆန်ပြုတ်သိပ်မကြိုက်တတ်တော့ နောက်ထပ် ဘာစားချင်သေးလဲ..."
"Kookie ဘနားနားမစ်နဲ့ စတော်ဘယ်ရီကိတ်ပဲ စားမယ် Hyung...."
"အင်းအင်း ဒါပေမဲ့ ဆေးသောက်ရမှာဆိုတော့ ဆန်ပြုတ်တော့ နည်းနည်းသောက်လိုက်လေ ပြီးမှ Kookieစားချင်တာ စားပေါ့..."
"ဟုတ်..."
Kookieလည်း မနက်စာ စားဖို့ ထမင်းစားအခန်းထဲ ဝင်တော့....
"JinJin Hyung, တခြား သူတွေရော ....."
"တခြားသူတွေက ကျောင်းသွားပြီး Kookieရဲ့..."
"......"
နေမကောင်းနေတဲ့ အချိန်ေတွမှာ ပိုအားငယ်တတ်တာေြကာင့် တခြားအကိုတွေနဲ့ အတူတူ မနက်စာ မစားရခြင်းက Kookieကို ဝမ်းနည်းစေပါသည်။
"9နာရီတောင် ခွဲပြီလေ Kookieရဲ့ ပြီးတော့ စာမေးပွဲကလည်း နီးနေကြပြီ....
Hyungကတော့ ဒီနေ့ မနက်ခင်းပိုင်း အတန်းပျက်ထားလိုက်တာ....အွန်း Kookie အိပ်နေတုန်းကတော့ သူတို့တွေ အခန်းထဲ လာပြီး Kookieကို ကြည့်သေးတယ် ...."
"အာ....ဟုတ်..."
သူ့ကို ဂရုစိုက်ပေးကြတာေြကာင့် Kookie ပျော်မိသော်လည်း....
JinJinHyungက သူ့အတွက် ကျောင်းပျက်သည်ကို ထပ်မံ သိလိုက်ရသော်အခါတွင်လည်း စိတ်မကောင်းဖြစ်လာရခြင်းေြကာင့် Kookieမျက်နှာေလး ပိုညိုးငယ်သွားရပြန်သည်။
"နေ့လည်ကျရင် Hyungက ကျောင်းသွားလည်း Hoseokက လာကြည့်ပေးမှာ၊ သူက နေ့လည် အတန်းမရှိတော့ Kookie မပျင်းရတော့ဘူးပေါ့ .....
ကဲ အခုတော့ Kookie ဆေးသောက်ရမှာမို့ မနက်စာစားကြစို့နော်... လာ Hyung ခွံ ကျွေးမယ်...."
SeokJinလည်း Kookieကို မနက်စာကျွေး ဆေးတိုက်ပြီးနောက် ပြန်သိပ်လိုက်ပြီး သူကတော့ ကျောင်းသွားဖို့ ပြင်ဆင်တော့သည်။
Kookieက အခုထိ သူလုပ်ထားတာကို နည်းနည်းလေးတောင် ဝန်မခံသေးတာေြကာင့် နေကောင်းမှသာ ကလေးငယ်ကို သေချာမေးပြီး SeokJin ပေးသင့်ေပးထိုက်တဲ့ အပြစ်ကိုတော့ ပေးဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
.
.
.
.
.
Tbc..........
#Zawgyi
မိုးေရထဲ ေဆာ့တဲ့အခ်ိန္ ၾကာသြားတာေြကာင့် ညေရာက္ေတာ့ Jungkookေလး ဖ်ားေလၿပီ....
ကိုယ့္အျပစ္နဲ႕ ကိုယ္မို႔ ဒီတစ္ခါတြင္ေတာ့ ဖ်ားေသာ္လည္း ဂ်ီမက်နိဳင္ဘဲ JinJinHyung ေဘးနား တိုးကာကပ္ၿပီး တိတ္တိတ္ေလးသာ ႀကိတ္မွိတ္ အိပ္ေနလိုက္ေတာ့သည်။
SeokJin, က်ဴရွင္က ျပန္လာေတာ့ စာေတြေၾကာင့္ ပင္ပန္းေနၿပီး Kookie ေဘးနား လွဲအိပ္လိုက္သည္၊ Kookieက သူ႕အနား တိုးကပ္ၿပီး အိပ္စဥ္ကတည္းက ကိုယ့္အေငြ႕ပူပူေတြကို ခံစားလိုက္ရေသာ္လည္း ေစာင္ထဲ ေရာက္ေနတာ အခ်ိန္ၾကာသြားလို႔ ေနမွာ ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႕ SeokJin ဘာမွ ထပ္မေတြးေတာ့ဘဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။
ညသန္းေခါင္တြင္ ညည္းသံတစ္ခုေၾကာင့္ SeokJin ႏွိုးလာၿပီး ေဘးနားက Kookieကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေတြပါျပာေနၿပီး ညည္းေနတာေြကာင့် SeokJin လန႔္သြားရသည္၊ နဖူးကို လက္နဲ႕ အသာ ဖိကပ္စမ္းၾကည့္ေတာ့....
"ဟာ ကိုယ္ေတြ အရမ္းပူေနတာပဲ....
Kookie, Hyung ေျပာတာ ၾကားလား...ခဏထပါအုံး...ေဆးေသာက္ရေအာင္..."
Kookie ကို ႏွိုးေသာ္လည္း ထမလာတာေြကာင့် SeokJin ပူထူသြားၿပီး အိမ္အကူတစ္ခ်ိဳ႕ကို ေခၚဖို႔အသြား.....
အခန္းေရွ႕မွာ ရပ္တဲ့့Yoongi......
"အဟမ္း! Jungkookie ဖ်ားေနတာလား..."
"အင္း....မင္း ဘယ္လိုသိ..."
"ဒီလိုပါပဲ ဖ်ားေတာ့မည် ထင္ေနတာ ထင္တဲ့အတိုင္း ဖ်ားေတာ့တာပဲ .."
"မင္းက ဘာလို႔ အဲ့ဒီလို ထင္ရတာလဲ... Yoongi မင္းတစ္ခုခု သိထားတာလား..."
"အာ မဟုတ္...ဒါနဲ႕ Hyung ဆရာဝန္ ေခၚထားၿပီလား..."
ၾကာရင္ JungKookieတို႔ မိုးေရထဲ ခိုးေဆာ့တာ ေပါ်သွားေဝာာ့မည်မိဳ႕ Yoongi စကားစလႊဲရေတာ့သည္။
"ဟင့္အင္း...Hyungအခုမွ အေဒၚတို႔ဆီ သြားၿပီး အကူအညီေတာင္းၾကည့္မို႔....႐ုတ္တရက္ဆိုေတာ့ ပူထူသြားၿပီး ဘာလုပ္ရမွန္း မသိေတာ့ဘူး...."
"ဒါဆို Jin Hyungက အေဒၚတို႔တန္းလ်ားဘက္ သြားအကူအညီေတာင္းလိုက္၊ အာ ဒီအခ်ိန္ဆို အိပ္ေနၾကမွာမို႔ အိမ္ေတာ္ထိန္းလီ ကိုပဲ ေခၚခဲ့လိုက္ပါ...ကြၽန္ေတာ္က Family Doctorကို ဖုန္းဆက္ထားလိုက္မယ္ ဒီအခ်ိန္ လာနိုင္မလား မသိေပမဲ့ ဖုန္းဆက္ၾကည့္ရမွာပဲ...."
"အင္းအင္း ဟုတ္ၿပီ ဒါဆို အဲ့လို လုပ္ၾကတာေပါ့...."
Yoongi ဆရာဝန္ဆီ ဖုန္းဆက္ၿပီး ဆရာဝန္က နာရီဝက္အၾကာေရာက္မယ္ဆိုတာေြကာင့် အခုမွပဲ သက္ျပင္းခ်နိဳင္ေတာ့သည္။
ကုတင္ေပၚက အဆိုးေလးကို ၾကည့္ေတာ့ မ်က္ႏွာက ျဖဴေရာ္ေနၿပီး ႏႈတ္ခမ္းေလးေတွက အနည္းငယ္ ျပာေနတာေြကာင့် ဘယ္လိုမွ စိတ္မေကာင္းနိုင္....
ေန႕လည္က မိုးေရထဲ Jiminieနဲ႕Kookie တို႔ကို သူျမင္ေသာ္လည္း မတားမိလိုက္၊ ကေလး သဘာဝ ေဆာ့ခ်င္ေပ်ာ္ခ်င္တာမို႔ သူလည္း မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ကာ လႊတ္ထားမိလိုက္ၿပီး ဘယ္အခ်ိန္မွ ရပ္သြားၾကလည္းဆိုတာကိုေတာ့ အဆုံးထိမၾကည့္ေတာ့ပဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ သူက မသိလိုက္ေပ.....ယခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ခ်ဴခ်ာလြန္းတဲ့ ကေလးငယ္ေၾကာင့္ မတားမိလိုက္တာကိုပင္ Yoongi ေနာင္တရခ်င္သြားသည္.......
ညစာ ဆင္းမစားတဲ့ Kookie ေၾကာင့္ ဖ်ားေတာ့မည္ ဆိုတာ သူသိေသာ္လည္း JinHyung ျပန္ေရာက္သည္အထိ ဘာအသံမွ မၾကားရတာေြကာင့် သူလည္း အသာ ေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့သည္...
သို႔ေသာ္ ေသြးသားခ်င္း စကားေျပာသည္လားေတာ့ မသိေပ၊ ညသန္းေခါင္နား နီးသည္အထိ အိပ္မေပ်ာ္ဘဲ စိတ္က ပူေနေသးတာေြကာင့်..... JinHyungနဲ႕Kookie တို႔ အခန္းဆီ သူသြားလိုက္သည္..... Yoongi သည္ အခန္းေရွ႕အေရာက္တြင္မွ တံခါးဖြင့္ရမလား၊ မဖြင့္ရဘူးလား၊ သူ႕ေၾကာင့္ ႏွိုးသြားၾကမလား စဥ္းစားကာ ဟိုေလွ်ာက္ဒီေလွ်ာက္နဲ႕ ေခါက္တုံေခါက္ျပန႔္လုပ္ေနတုန္း အခန္းတံခါးက ပြင့္သြားသည္မို႔ JinHyungကို ေမးလိုက္ေတာ့ သူထင္တဲ့အတိုင္း ျဖစ္ေနေတာ့သည္။
"ဟင့္ ေဖေဖ..... Hyung....."
ကုတင္ေပၚက ကေယာင္ကတမ္းနဲ႕ ေယာင္ေနတဲ့ Kookie ေြကာင့် Yoongiကုတင္အနားတိုးသြားကာ Kookieလက္ေလးကို ဆုတ္ကိုင္လိုက္ၿပီး....
"အင္း Hyungတို႔ ရွိတယ္ေနာ္...."
ထိုမွသာ သူ႕လက္ေလးကို ျပန္ဆုတ္ကိုင္ၿပီး Kookie ျပန္အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့သည္။
နာရီဝက္ေလာက္ၾကာရင္ ဆရာဝန္ေရာက်လာမည်ေကြာင့် သူကပဲ ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ေခြၽးသိပ္ေစမည့္ အဝတ္အစားကို လဲေပးလိုက္သည္။ ခဏအၾကာ JinHyungေရာက္လာၿပီး.....
"အေဒၚလီကို ေရဇလုံနဲ႕ ေရခဲဝတ္ ျပင္ခိုင္းထားတယ္ ၊ ဒါနဲ႕ ဆရာဝန္က လာမယ္တဲ့လား...."
"ဟုတ္ Hyung လာမွာ...."
"အင္း Yoongiလည္း သြားအိပ္ေတာ့ေလ မနက္က် အတန္းရွိတယ္မလား.... ဆရာဝန္လည္း လာေတာ့မည္ဆိုေတာ့ Hyungပဲ ၾကည့္ထားလိုက္ေတာ့မယ္...."
"ဒါဆို ကြၽန္ေတာ္ အခန္းကို ျပန္ေတာ့မယ္ေနာ္ Jungkookieကို ဂ႐ုစိုက္ေပးလိုက္ပါအုံး...."
SeokJin ေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္......
ေသြးေအးပါတဲ့ Yoongiကေတာင္ ဒီကေလးကို ခ်စ္ပုံက တကယ္ႏြေးေထြးလွသည္။
Kookieေလးက တကယ္ အခ်စ္ခံေလးပင္ .... အခ်ိန္ၾကာလာသည္နဲ႕အမွ် လူတိုင္းက Kookieေလးကို ပိုပို ခ်စ္လာၾကသည္။ အခ်စ္ခံေကာင္ေလးကလည္း သိပ္အခြၽဲေတာ္ၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္ အၿမဲ ေနတတ္တာကို....တစ္ခါတစ္ေလ ခ်စ္ၾကတာကိုပင္ အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ဂ်စ္တူးေလး လုပ္တတ္ေပမယ့္လည္း စိတ္ပ်က္ၿပီး အခ်စ္ေပါ့၊ အခ်စ္ေလ်ာ့သြားတဲ့ သူသည္ မရွိၾက၊ ဒီအိမ္ေတာ္က လူအားလုံးက Kookieကို တကယ္ပင္ သည္းသည္းလႈပ္ခ်စ္ေပးၾကသည္၊ ဒီအိမ္ေတာ္တြင္ေတာ့ Kookieကို မခ်စ္တဲ့သူ ဟူ၍ မရွိေပ....
အင္း ေဖေဖ.... Companyမွာပဲ အၿမဲ ေနေတာ့တဲ့....ေဖေဖက လြဲရင္ေပါ့.......
ဆရာဝန္က ေဆးထိုး ေဆးေပးကာ ျပန္သြားေတာ့ အတန္ပင္ ညည့္နက္ေနေလၿပီ၊ Kookieသည္လည္း အဖ်ားေတာ့ အနည္းငယ္ က်သြားၿပီမို႔ Seokjinလည္း အိပ္ရာေပၚတက္ကာ ေမွးေနလိုက္ေတာ့သည္။
Jungkookie ႏွိုးလာေတာ့ ေခါင္းေတြကတဆစ္ဆစ္ကိုက္ေနၿပီး ေရဆာလြန္းလို႔ အာေခါင္ေတြေျခာက္ေနသည္။ ေဘးနားက JinJinHyungကပါ သူ လႈပ္စိလႈပ္စိလုပ္ေနေတာ့ ႏွိုးလာၿပီး....
"Kookie ႏွိုးလာၿပီလား..."
"ဟုတ္ Hyung.......ေရ ...ေရေသာက္ခ်င္တယ္..."
"အင္းအင္း ခဏေလး Hyungယူေပးမယ္ေနာ္..."
SeokJinလည္း သူ႕ေဘးနားက စားပြဲခုံကေန ေရခရားကိုယူကာ ေရခြက္ထဲ ငွဲ႕လိုက္ၿပီး ကုတင္ေပၚ လွဲေနတဲ့ Kookieအနား ယူသြားေပးလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ Kookieကိုလည္း ခါးအနည္းငယ္ မတ္ေစကာ ေရတိုက္လိုက္ၿပီး သီးသြားမည္စိုး၍ ရင္ဘတ္ေလးကိုပါ အသာဖိေပးထားလိုက္သည္။
"ျဖည္းျဖည္းေသာက္ Kookie ေရသီးမယ္ေလ..."
Kookie ေရေသာက္ၿပီးေနာက္၊ SeokJinက Kookie နဖူးကို လက္နဲ႕ ဖိကပ္ စမ္းလိုက္ၿပီး....
"အဖ်ားေတာ့ က်သြားေပမဲ့ နည္းနည္းႏြေးေနေသးတယ္၊ ေတာ္ေသးတာေပါ့ ညက ဆရာဝန္က ေရာက္လာေပးလို႔....."
"....."
Kookie ကိုယ့္အျပစ္နဲ႕ ကိုယ္ဖ်ားတာမို႔ ဘာမွ မေျပာပါပဲ တိတ္တိတ္ေလးသာ ၿငိမ္သက္ေနလိုက္သည္။
"မနက္စာ ဘာစားခ်င္လဲ Kookie....
Hyung ဆန္ျပဳတ္လုပ္ခိုင္းထားေပမဲ့ Kookieက ဆန္ျပဳတ္သိပ္မႀကိဳက္တတ္ေတာ့ ေနာက္ထပ္ ဘာစားခ်င္ေသးလဲ..."
"Kookie ဘနားနားမစ္နဲ႕ စေတာ္ဘယ္ရီကိတ္ပဲ စားမယ္ Hyung...."
"အင္းအင္း ဒါေပမဲ့ ေဆးေသာက္ရမွာဆိုေတာ့ ဆန္ျပဳတ္ေတာ့ နည္းနည္းေသာက္လိုက္ေလ ၿပီးမွ Kookieစားခ်င္တာ စားေပါ့..."
"ဟုတ္..."
Kookieလည္း မနက္စာ စားဖို႔ ထမင္းစားအခန္းထဲ ဝင္ေတာ့....
"JinJin Hyung, တျခား သူေတြေရာ ....."
"တျခားသူေတြက ေက်ာင္းသြားၿပီး Kookieရဲ႕..."
"......"
ေနမေကာင္းေနတဲ့ အခ်ိန္ေတွမွာ ပိုအားငယ္တတ္တာေြကာင့် တျခားအကိုေတြနဲ႕ အတူတူ မနက္စာ မစားရျခင္းက Kookieကို ဝမ္းနည္းေစပါသည္။
"9နာရီေတာင္ ခြဲၿပီေလ Kookieရဲ႕ ၿပီးေတာ့ စာေမးပြဲကလည္း နီးေနၾကၿပီ....
Hyungကေတာ့ ဒီေန႕ မနက္ခင္းပိုင္း အတန္းပ်က္ထားလိုက္တာ....အြန္း Kookie အိပ္ေနတုန္းကေတာ့ သူတို႔ေတြ အခန္းထဲ လာၿပီး Kookieကို ၾကည့္ေသးတယ္ ...."
"အာ....ဟုတ္..."
သူ႕ကို ဂ႐ုစိုက္ေပးၾကတာေြကာင့် Kookie ေပ်ာ္မိေသာ္လည္း....
JinJinHyungက သူ႕အတြက္ ေက်ာင္းပ်က္သည္ကို ထပ္မံ သိလိုက္ရေသာ္အခါတြင္လည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္လာရျခင္းေြကာင့် Kookieမ်က္ႏွာေလး ပိုညိုးငယ္သြားရျပန္သည္။
"ေန႕လည္က်ရင္ Hyungက ေက်ာင္းသြားလည္း Hoseokက လာၾကည့္ေပးမွာ၊ သူက ေန႕လည္ အတန္းမရွိေတာ့ Kookie မပ်င္းရေတာ့ဘူးေပါ့ .....
ကဲ အခုေတာ့ Kookie ေဆးေသာက္ရမွာမို႔ မနက္စာစားၾကစို႔ေနာ္... လာ Hyung ခြံ ေကြၽးမယ္...."
SeokJinလည္း Kookieကို မနက္စာေကြၽး ေဆးတိုက္ၿပီးေနာက္ ျပန္သိပ္လိုက္ၿပီး သူကေတာ့ ေက်ာင္းသြားဖို႔ ျပင္ဆင္ေတာ့သည္။
Kookieက အခုထိ သူလုပ္ထားတာကို နည္းနည္းေလးေတာင္ ဝန္မခံေသးတာေြကာင့် ေနေကာင္းမွသာ ကေလးငယ္ကို ေသခ်ာေမးၿပီး SeokJin ေပးသင့္ေပးထိုက်တဲ့ အျပစ္ကိုေတာ့ ေပးဖို႔ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။
.
.
.
.
.
Tbc..........