“Sözde bir numara olan Ruhani Kılıç Hanesinin çöplerinden biri karşıma çıkmaya cüret ediyor. Hemen pes et ve gazabımdan kurtul.”
Adil kibirle Orkun’a baktı, onu ve hanesini aşağılarken yüzünde azgın bir ifade vardı.
Orkun sessizce son havlayışlarını yapan köpeğe baktı ve seyircilerin kahkaha atmasına neden olan bir harekete imza attı.
Elinde beliren büyük bir kürek kemiğini rakibinin üzerine atmıştı.
“Puhahaha. Havlayan Köpekler Hanesinin cevabını vermek için Genç Efendi Orkun yeterlidir. Yeter ki havlasınlar, kemiklerle onları bekliyor.”
“Gerçekten vahşi! Rakibi kendisinden güçlüyken bile geri adım atmıyor ve onu aşağılıyor. Bu gencin tarzını sevdim ama biraz ders alması gerekiyor.”
“O kemik mi? Hah hah hah ha. Cidden bunu da mı yaptı? Genç Efendi Orkun lütfen hizmetkarınız olmama izin verin. Sayenizde sevmediğim insanları aşağılamak için birkaç yöntem öğrenmiş olurum.”
Seyirciler Orkun’un ciddi bir tavırla Adil’in önüne fırlattığı büyük kemiği görünce kahkaha tufanı oluştu.
Eden bulur misali Adil rakibini aşağılarken onun komplosu ile karşılaştı ve kendi hanesi aşağılandı. Bu ertesi gün tüm şehri sarsacak skandal bir olaydı.
“Seni p.ç! Birazdan dövüş başladığında da böyle davranacak mısın göreceğim. O zaman ayaklarıma kapanmak zorunda kalacaksın.”
Adil gözleri kan çanağına dönerken asil tavrını bıraktı ve bir sokak çocuğunun ağzını kaptı. Gerçekten sinirlenince kim olursa olsun sıradan bir insandan farklı tepki vermiyordu.
“Hah hah hah. Havlayan Köpekler Hanesinin o kadar üstün olduğunu mu düşünüyorsun? Bu günden sonra itibarınızın ne duruma düşeceği konusunda endişelenmen gerekir. Pardon, özür dilerim. Bir köpeğin ne gibi itibarı ve haysiyeti olabilir ki?”
Orkun’un dili kesinlikle sivriydi. Öyle ki rakibinin hanesine ustaca laf atıp seyircileri kahkaha tufanına boğarken bile kusursuz görünüyordu.
Hakem ikili arasındaki söz düellosunun sonucunun hiç iyi olmayacağını ön görmüş gibi hemen dövüşü başlattı. Artık diller yerine silahlar konuşacaktı.
“Ejder Döven Kılıç Vuruşu!”
Dövüş başlar başlamaz Orkun kılıç yeteneğini kullandı. Rakibini baskılanmış haliyle yenip yenemeyeceğini merak ediyordu.
“Adaletin Demir Yumruğu!”
Adil biraz önceki sinirli tavrını hala sürdürüyor olsa da savaşına konsantre olmuştu. Hanesinin aşağılanmasının öcünü elbette alacaktı ve fazlasıyla iade edecekti ama bu dövüşü kaybedip rakibinin turnuvayı kazanmasına izin verir ve Bükük Kral olmasına neden olursa hanesinin kirlenen itibarını kurtarması imkansız olacaktı.
10 metre uzunluğunda ve yarısı genişliğindeki beyaz kılıç ışını ile benzer boyutlardaki mor renkli yumruk ortada çarpıştı.
Yumruk kılıç ışığını yok etti ve ilerlemesini sürdürmek istedi ancak arkadan gelen yoğunlaşmış hava kıskacı gücü azalmış mor renkli yumruk saldırısını parçaladı.
“Peh! Gücün bu kadar mı? Sana bir dahinin gücünü göstereceğim.”
Adil; Orkun’un saldırısını küçümsedi ama bu gerçek değildi.
‘S.ktir! Bu veledin sahip olduğu yetenek çok güçlü, yetenek aramızdaki güç farkını eşitlemeyi sağlıyor. Kaba kuvvet kullanmam ya da ani güçlü bir saldırı yapmama gerek.’
Adil gerçekten Orkun’un oluşturmuş olduğu yetenekten ürkmüştü ki Orkun’un kendisinin oluşturduğu yetenek ciddi manada güçlüydü.
“Hoşt! Çok havlama, yeteneğini göster ve sonrasında kuyruğunu bacakların arasına alıp git!”
Orkun geniş bir gülümsemeyle rakibini aşağıladı. Rakibinin saldırısı güçlüydü ama Ejder Döven Kılıç Vuruşu ondan zayıf değildi.
“Velet! Sen kaşındın. İblis Yokeden Adalet Vuruşu’nun tadına bak!”
Orkun’un sözleri çılgına dönmenin sınırında olan Adil’i daha da kızdırdı. Güçlü bir saldırı için ruhsal enerjisi kullanmaktan çekinmedi.
Kılıcından çıkan güçlü, sarı yıldırım akımları içeren 10 metre uzunluğundaki mor renkli kılıç ışını etrafındaki havayı kavurup Orkun’un üzerine uçtu. Bu saldırının arkasındaki güç az önceki saldırıdan en az 5 kat daha fazlaydı.
“Ejder Döven Lav Kılıcı Vuruşu!”
Orkun rakibinden aşağı kalmadı ve saldırısını yaptı.
10 metre uzunluğunda ve 5 metre genişliğindeki kılıç ışını yeniden ortaya çıktı. Ancak bu sefer turuncu bir renge bürünmüştü ve 80 etrafındaki vakumladığı hava da turuncu renge bürünmüştü.
İkisi de birbirinden kuvvetli saldırılar yapmıştı ve seyircileri heyecanının doruğuna çıkaran iki eşsiz saldırı birbiri ile karşılaşmak üzereydi.
İki kılıç ışını birbiri ile çarpıştı ve mor kılıç ışını turuncu kılıç ışınını acımadan yok etti. Lakin turuncu kılıç ışınının arkasındaki vakumlanmış ve aynı zamanda yoğunlaşan hava kıskacı saldırısı olanca hızıyla mor kılıca çarptı.
Kılıç lav elementi tarafında erozyona uğramaya başladı ve birkaç saniye içinde yok oldu. Bu sırada Orkun’un saldırısı da yok olmuştu.
İki saldırı birbirini nötrleyince artık dayanamayan Adil hızını arttıran bir yetenek kullandı ve seri adımlarla Orkun’un önünde belirdi. Yetenek kullanarak onu yenmek zor olacaktı ve kılıç hamleleriyle onu yormak, ruhsal enerjisini tüketmek istiyordu.
Çinn! Çınn! Clinkk!
Kılıç sesleri arenanın tamamını kaplarken birbirine bilenmiş iki rakip tehlikeli hamlelerle rakibini zorluyordu.
Adil kılıcını yatay kesişle Orkun’un göğsüne savurdu. Orkun gelen saldırıyı kılıcının ucu ile karşıladı ve sağ ayağını yere vurarak rakibinin üzerine yaylandı.
Karşılıklı ani hamleler ardından iki rakip de yorulmaya başlamıştı. Özellikle Orkun ruhsal enerjisi Sırlı Soğuk Taştan yapılmış kolye tarafından bastırıldığı için normalden daha fazla yorulmuştu. Gerçek yetişimini açığa çıkarmadığı sürece kolye onun yenilmesine neden olacaktı.
“Uzay Delen Ardışık Adımlar!” Orkun sessizce mırıldandı ve geriye doğru birkaç adım attı. Attığı her bir adım onu 3 metre geriye taşımıştı.
“Korkak velet! Gel erkek gibi savaş!” Adil zafere ulaştığı fark etti ve Orkun’u aşağıladı. Bir süre daha kılıç hamleleriyle savaştıklarında kazanan o olacaktı.
“Havlamadan bekle! Şimdi sana Ruhani Kılıç Hanesinin neden 1 numara olduğunu göstermeme izin ver!”
Orkun yüzünde soğuk bir gülümsemeyle Adil’i ve tüm arenayı süzdü. Herkesin şaşkın bakışları altında sol elini elbisenin içine soktu ve boynundaki soğuk kolyeyi tuttu. Kolyeyi sertçe çekti ve boynundan kopardı.
Ruhsal enerjisi baskılanmaktan çıkıp çağlayanlar gibi akarken gerçek yetişimi açığa çıktı.
2 Altın Öz Ruhlu Ruh Kralı!
“S.ktir! O gerçekten yetişimini mi saklıyordu?”
“Hay anasını! Gerçekten mi? Artık dövüşün sonucu belli oldu. Ruhani Kılıç Hanesi yeniden yükselişe geçecek gibi görünüyor.”
Gözlerini kapatıp tekrar açan ve gördüğünün yanlış olmadığını teyit eden Ruhani Kılıç Hanesinin muhafızlarından biri heyecanla bağırdı. “Havlayan Köpekler Hanesinin p.çleri, artık bizi gördüğünüzde kaçacak delik arayacaksınız.”
“Bir ejderhanın asla düşmeyeceği hakkındaki sözlerin doğru olduğunu görme fırsatı buldum.” Yaşlı bir adam şok içinde mırıldandı.
…
Seyircilerden binlerce hatta yüz binlerce kat şok olan biri vardı. Bu kişi dövüşün en başından beri kibirli davranan, kendisini göklerde dolaşan bir ejderha gibi hisseden Adil’den başkası değildi.
Önceki turda çıkarmadan önce o da Sırlı Soğuk Taştan yapılmış bir kolye taşıyordu ve yetişimi kolye tarafından bastırılmıştı. Yetişimi bastırılmakla birlikte bastırılmış haldeki seviyesindeki birinin normal gücünden daha az güce sahip olmuştu.
Yani Orkun turnuvanın başından beri bastırılmış halde savaşıyordu. Bastırılmış halde onunla başa baş bir dövüş sergileyebilen bu kişinin gerçek yetişimiyle onu yenmesi an meselesiydi.
İhtişamlı Köprüde oturmakta olan Adil Amir Hanesi Lideri Batur oğlundan farksız bir durumda değildi.
Orkun elini göğsüne götürdüğünde kalbi teklemişti. Onun da oğlu gibi yetişimini saklıyor olduğu fikri o an aklına gelmişti. Orkun elini geri çektiğinde açık avucunda Sırlı Soğuk Taştan yapılma kolyenin o bilindik görüntüsü onun tarafından görülmüştü.
Kolye depolandığında ise kalbine derin sancılar saplandığını hissetti.
2 Altın Öz Ruhlu Ruh Kralı! Ruhani Kılıç Hanesinin sakatlandığı söylenen o veledi böyle bir yetişime sahipti.
“Lider Çağrı, seni tebrik ediyorum. Böyle yetenekli bir oğlunun olduğunu duymuştum ama inanmamıştım. Gerçekten onu bu ana kadar saklamayı başardın.” Vahşi Derebeyi Hanesi Lideri Baran saf hayranlıkla Ruhani Kılıç Hanesi liderini tebrik ederken mutlu görünüyordu.
“Lider Batur ve Lider Kağan sizlerin kahin olduğunuzdan şüphelenmeye başladım. Lider Çağrı’nın oğlunun Bükük Kral olacağını her ikinizde bildi. Gerçekten samimi bir şekilde soruyorum, gelecekte büyük göğüslü güzel bir cariyeye sahip olacak mıyım?”
Lider Baran’ın Lider Çağrı’yı övdükten sonra diğer iki lideri aşağılayan bir soru sorduğunu duyan Eski Ruh Hanesi Lideri Seçkin kendini tutmadan kahkaha patlattı.
“Hah hah hah hah hah…”
Öte yandan oğlunun kendisine de yaşattığı şoku bastırmaya çalışan Lider Çağrı da içindeki tüm duyguların patlamasına izin verdi.
“Hah hah hah. Lider Baran çok haklısın. Adil Amir ve Kızıl Mızrak Haneleri liderleri gerçekten kahinler. Oğlumun amacını onlardan sakladım ama bunu keşfetmeyi başardılar. Bende onları tebrik ediyorum.”
3 liderin alaycı kahkahaları daha öncesinde Lider Çağrı ile dalga geçen Lider Batur ve Lider Kağan’ın yüzünü kararttı.
Alay etmek için kurdukları sözlerin gerçek çıkmasını beklemiyorlardı.
“Sennn! Seni p.ç! Seni öldüreceğim!”
Bükük Kral pozisyonunun ellerinden kaydığını fark eden Adil yaşadığı şok sonrası gözleri kanlanırken çılgına döndü.
Kılıcını insanüstü bir güç ve çeviklikle savururken Orkun’u geri çekilmeye zorladı. Orkun panik yapmadan Uzay Delen Ardışık Adımları kullanarak sürekli güvenli mesafeye kaçtı ve rakibinin kendisini tüketmesini bekledi.
Sonunda yorgun düşen Adil durdu ve kanlı gözlerle Orkun’a baktı. Gözlerinde kin dolu bir bakış vardı.
Orkun bakışlarını hakeme çevirdi. Hakem Adil’e göz attıktan sonra sonucu açıkladı.
“Dövüşün ve turnuvanın kazananı Ruhani Kılıç Hanesinin Genç Efendisi Orkun olmuştur. Sahte Elmas Papatyası Hapının kazananı o olmuştur.”
“Bükük Kral! Bükük Kral!”
“Bükük Kral!...”
Tüm arena tezahürat sesleri ile dolup taşarken Orkun gururla arenadan çıktı.
Sonunda turnuvayı kazanmış ve Bükük Kral olmayı başarmıştı.