Unicode
အပိုင်း (၄၂) ဉာဏ်မရှိသော လှုပ်ရှားမှု (၂)
ယဲ့ကျန်းက နေရာတွင် ကြောင်အစွာ ရပ်နေမိသည်။ ထန်းကျန့်၏ မြားကြောင့်သာ မဟုတ်လျင် သူမ လုလင်ကျစ်ကို သတ်မိလောက်လေပြီ။
အသက်ပြင်းပြင်း ရှူပြီးနောက် သူမ နောက်ဆုံးတွင် သတိကို ထိန်းနိုင်သွားပြီး လုလင်ကျစ်ကို ဒီလို စောစောသတ်ရန် ကြံစည်ခြင်းက ဉာဏ်မဲ့သော လုပ်ရပ် ဖြစ်ကြောင်း သိလိုက်ရ၏။ လုမိသားစုက သူမကို ကွပ်မျက်ရန် တွန်းအားပေးလာနိုင်သည်။ ထိုသို့ဆိုလျှင် သူမ ကျန်သော သူများကို ကလဲ့စား ချေနိုင်တော့မည် မဟုတ်ပေ။
အား ငါ အရမ်း စိတ်လိုက်မာန်ပါ လုပ်မိသွားတယ်။
လုလင်ကျစ်ကို သတ်သော နည်းလမ်းက သူမ ကလဲ့စားချေလိုသော လမ်းကြောင်း အမှန် မဟုတ်ပေ။ သူမက လုမိသားစု တစ်ခုလုံးကို ဖျက်ဆီးသွားစေလိုသည်။ မော့ရုန်ကျန်း အုပ်ချုပ်သော ကျင်းတိုင်းပြည်ကြီး ကျရှုံးသွားခြင်းကိုလည်း မြင်လို၏။ မည်သို့ပင်ဆိုစေ သူတို့ကို သေတာထက် ဆိုးသော နာကျင်မှုကို ရစေချင်ခြင်း ဖြစ်သည်။
မဟုတ်သေးဘူး ငါ အခု သေလို့ မရသေးဘူး။ ငါ သေချာပေါက် ဒီလူတွေ အားလုံးကို ကလဲ့စား ချေရဦးမှာ။
"ယောင်ယောင် ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲ"
လုရှန်းကျစ်က အသံ တိုးတိုးဖြင့် မေးသည်။
ယဲ့ကျန်းက မျက်တောင် ခတ်ပြီးနောက် မျက်ရည်များ ကျဆင်းလာသည်။
"ညီမ ညီမ ပစ်ချင်တာက ယုန်ကို သူ့ကို မဟုတ်ဘူး၊ ဒါပေမဲ့ ညီမရဲ့ လက်က တုန်သွားပြီးတော့ နောက်တော့ နောက်တော့..."
သူမ၏ လက်မောင်းလေး နှစ်ဖက်က တုန်ယင် နေကြောင်းကို မြင်သောအခါ လုရှန်းကျစ်က ဆက်မမေးတော့လေဘဲ သူ၏ ညီမကို ထွေးပွေ့ ထားလိုက်သည်။ သူမကို သူသံသယ မဝင်ပေ။ မည်သို့ပင်ဆိုစေ ဒါက သူ၏ ညီမ ဖြစ်နေ၏။ ညီမ အရင်းမဟုတ်သည့်တိုင် ဒါက သူ၏ ညီမ ဖြစ်နေသေးသည်။
"ညီမလေး အမဲလိုက်တာ ကြာသွားလို့ ပင်ပန်းသွားတာ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်"
"အကြီးဆုံးအစ်ကိုကြီးက ညီမကို အပြစ်တင်မှာလား"
ယဲ့ကျန်းက မျက်ရည်များဖြင့် မေးသည်။
"မတင်ပါဘူး၊ အစ်ကိုကြီးက ဒါက မတော်တဆ ဖြစ်ရပ်မှန်း သိတယ်၊ အိမ်ပြန်ပြီးတော့ ဒဏ်ရာကို ဆေးထည့် ပတ်တီး စည်းပေးပြီး တောင်းပန်လိုက်မယ်"
လုရှန်းကျစ်က ပြောသည်။
သူတို့ တွေ့ဆုံသည့် နေရာသို့ ရောက်လာသော အခါ ဆရာမရှန်းကို မမြင်ရတော့ပေ။ သခင်မလေး လုကို အဖော်ပြုရသည်မှာ သူမ၏ အခြေအနေကို ဆိုးရွားသွားစေဟန် ရသည်။ သူမ၏ ဝတ်ရုံတွင် ရှိနေသော သွေးစများက အခြားသူများ၏ အာရုံကို ဆွဲဆောင်သွား၏။ ထို့ကြောင့် လုရှန်းကျစ်က အဆောင်တော် တစ်ခုတွင် သူမကို နားစေလိုက်ပြီး သခင်မကြီးလုကို သူ ကိုယ်တိုင် သွားရှာလိုက်သည်။
မော့ရုန်ကျန်းနှင့် လုဝူရှန်းတို့ ထွက်သွားခဲ့သည်မှာ ကြာလှချေပြီ။ သူတို့က အင်ပါယာ နန်းတော် အတွင်းသို့ ရောက်ရှိနေ၏။ လုရှန်းကျစ်က သခင်မကြီး လုကို ရှာတွေ့သည်နှင့် ယဲ့ကျန်းက သူတို့နှင့်အတူ အမဲ လိုက်သွားကြောင်း ပြောပြလိုက်သည်။ သို့သော် လုလင်ကျစ်၏ မတော်တဆမှုကိုမူ သူ မပြောရဲပေ။ ထို့ကြောင့် သူမ ပင်ပန်းလာ၍ အိမ်ပြန် အနားယူချင်သည် ဟုသာ ဆိုလိုက်၏။ ထို့ကြောင့် သူတို့ မြန်မြန် ထွက်သွား ရလောက်သည်။
သခင်မကြီးလုကလည်း ယဲ့ကျန်းက သူမကို အပေါ်ဝတ် ပေးရန်အတွက် အမဲလိုက်ခဲ့ကြောင်း ကြားသောအခါ အလွန် စိတ်ထဲ ခံစားသွားရသည်။ ထို့ကြောင့် လုရှန်းကျစ်ကို အမိန့်ပေး၍ ယဲ့ကျန်းကို ပြန် ခေါ်သွားစေလိုက်၏။
တောအုပ်ထဲမှ ပြန်လာပြီးနောက် လုလင်ကျစ်က အပေါင်းအဖော်များ၏ အကူအညီဖြင့် ဒဏ်ရာကို ဆေးထည့်သည်။ ထို့နောက် ဒဏ်ရာကို ပတ်တီးစီးလိုက်၏။ အင်ပါယာနှင့် ဝမ်ဖေးတို့က နန်းတော်ထဲသို့ ပြန်ရောက်သွားပြီ ဖြစ်ကြောင်း ကြားရသောအခါ သူ စိတ်သက်သာရာ ရစွာ သက်ပြင်းချလိုက်သည်။
သူ၏ အနောက်တွင် ရှိနေသော ထန်းကျန့်က လက်မောင်းမှ ဒဏ်ရာကို ကြည့်ပြီးနောက် ခေါင်းကို ငုံ့ကာ တစ်စုံတစ်ရာကို တွေးသည်။
"ပျောက်ဖို့ နှစ်ရက်မက အချိန် လိုလိမ့်မယ်"
ထန်းကျန့်က ပြောသည်။ သူ၏ နှုတ်ခမ်းတွင် ခပ်ညစ်ညစ် အပြုံးက ရှိနေ၏။
လုလင်ကျစ် အနေဖြင့် သူ့တွင် ပြောစရာ တစ်စုံတစ်ရာ ရှိနေမှန်း နားလည်နေသည်။
"မင်း ဘာပြောချင်လို့လဲ"
လုလင်ကျစ်က သူ့ကို တိုက်ရိုက် မေးလိုက်သည်။
"တတိယ ညီမက အားနည်းပြီး ငယ်ရွယ်သေးတာကတော့ ပုံမှန်ပါပဲ၊ စိတ်ထဲ ထားမနေနဲ့။ မင်း အကြီးအကဲတွေကို သိစေလိုက်မယ်ဆိုရင် သူမအပေါ် တစ်ခုခု လုပ်လောက်တယ်"
လုလင်ကျစ်က တည်ငြိမ်စွာ ပြန်ပြောသည်။
"သူက ငါ့ညီမ မင်းညီမ မဟုတ်ဘူး၊ ဘာတွေကို လာစိုးရိမ်နေတာလဲ"
"မင်းညီမက ငါ့ညီမပဲလေ၊ ငါတို့က ညီအစ်ကိုတွေ"
ထန်းကျန့်၏ ခံ့ညားသော မျက်နှာက တောက်ပသွားသည်။
"ငါ့ကို ပြောစမ်းပါ၊ တတိယ ညီမ စေ့စပ်ပြီးသွားပြီလား"
သူက တိုက်ရိုက်ပင် မေးသည်။
"မေ့လိုက်တော့၊ မင်း အခု ဘယ်လိုပဲ တွေးနေတွေးနေ၊ ငါ့ညီမက ငယ်သေးတယ်"
လုလင်ကျစ်က ချက်ချင်း မတ်တတ် ထရပ်ပြီး မကျေမနပ် ပြောလိုက်သည်။
ထန်းကျန့်က ရယ်သည်။
"ရတယ်၊ ငါ စောင့်နိုင်တယ်"
လုလင်ကျစ်ခမျာ ထိုစကားကို ဆက်ပြောရန်ပင် ပျင်းသွားသည်။ အဝတ်အစားကို သေသပ်အောင် ပြင်ဆင်ပြီးနောက် သူ၏ မြင်းပေါ်သို့ တက်လိုက်၏။ ထို့နောက် အင်ပါယာက နန်းတော်သို့ ပြန်သွားပြီ ဖြစ်ကြောင်းကိုလည်း ထန်းကျန့်ကို ပြောလိုက်သည်။
"အား ဒီနေ့ ခရီးက အလကားတော့ မဟုတ်ဘူးပဲ"
ထန်းကျန့်က မတ်တတ် ထရပ်ရင်း လုလင်ကျစ်၏ အနောက်မှ လိုက်လာသည်။
ယဲ့ကျန်းက လုစံအိမ်တော်သို့ ပြန်ရောက်လာပြီး နောက်တွင် အဝတ်အစား လဲရန် သူမ၏ အဆောင်တော်သို့ ပြန်သွားသည်။ သို့မှသာလျင် သွေးရနံ့ကို ဖယ်ရှားနိုင်ပေလိမ့်မည်။
ဖေးရှီက သူမက အမဲလိုက်သွားကြောင်း သိသောအခါ သူမကို ဆုံးမပြန်သည်။ ထို့အပြင် လုလင်ကျစ်ကို ယဲ့ကျန်းက နာကျင်အောင် လုပ်ခဲ့ကြောင်းကိုလည်း သိသွား၏။ လုရှန်းကျစ်က ထိုအကြောင်းကို သူ၏ မိခင်ထံမှ မဖုံးကွယ်ထားလိုပေ။
"သမီးရဲ့ အစ်ကိုကြီး ပြန်လာရင် သမီး သူ့ဆီကို သွားပြီး အစ်ကိုကြီးရဲ့ ဒဏ်ရာကို ဆေးထည့်ပြီး ပတ်တီး စည်းပေးရမယ် ကြားလား။ သမီးရဲ့ အစ်ကိုကြီးက သခင်မကြီးကို ဒီကိစ္စကို မပြောဘူးဆိုတာက သမီးကို ဘယ်လောက် ချစ်သလဲ ဆိုတာ ပြနေတာပဲ"
ဖေးရှီက ပြောသည်။
ယဲ့ကျန်းက ချစ်စဖွယ် ကောင်းသော သမီးငယ်လေး၏ အပြုံးကို ပြုံးပြလိုက်၏။
"အမေ သမီးမှားတာ သမီး သိပါတယ်။ နောက်တစ်ကြိမ် ဒီလို ထပ်မလုပ်ရဲတော့ပါဘူး။ အဖွားက သူ့အတွက် သမင် သားရေ အပေါ်ဝတ် လုပ်ပေးမယ်လို့ ကြားတော့ သမီးကို အပြစ်မတင် တော့ဘူး"
ဖေးရှီကလည်း သူမ၏ သမီးက စံအိမ်ထဲတွင် အချိန်အတန်ကြာ အပိတ်ခံခဲ့ရ၍ အမိန့်ကို မလိုက်နာခြင်း ဖြစ်ကြောင်း ထို့အပြင် အမိန့်များနှင့်လည်း ကျင့်သား ရနေသေးခြင်း မရှိကြောင်း နားလည်နေသည်။
"အမေ့ရဲ့ ချစ်ရတဲ့ သမီးလေး စိတ်အေးအေးထားပါ"
...
Zawgyi
အပိုင္း (၄၂) ဉာဏ္မ႐ွိေသာ လႈပ္႐ွားမႈ (၂)
ယဲ့က်န္းက ေနရာတြင္ ေၾကာင္အစြာ ရပ္ေနမိသည္။ ထန္းက်န္႔၏ ျမားေၾကာင့္သာ မဟုတ္လ်င္ သူမ လုလင္က်စ္ကို သတ္မိေလာက္ေလၿပီ။
အသက္ျပင္းျပင္း ႐ွဴၿပီးေနာက္ သူမ ေနာက္ဆုံးတြင္ သတိကို ထိန္းႏိုင္သြားၿပီး လုလင္က်စ္ကို ဒီလို ေစာေစာသတ္ရန္ ၾကံစည္ျခင္းက ဉာဏ္မဲ့ေသာ လုပ္ရပ္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိလိုက္ရ၏။ လုမိသားစုက သူမကို ကြပ္မ်က္ရန္ တြန္းအားေပးလာႏိုင္သည္။ ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ သူမ က်န္ေသာ သူမ်ားကို ကလဲ့စား ေခ်ႏိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။
အား ငါ အရမ္း စိတ္လိုက္မာန္ပါ လုပ္မိသြားတယ္။
လုလင္က်စ္ကို သတ္ေသာ နည္းလမ္းက သူမ ကလဲ့စားေခ်လိုေသာ လမ္းေၾကာင္း အမွန္ မဟုတ္ေပ။ သူမက လုမိသားစု တစ္ခုလုံးကို ဖ်က္ဆီးသြားေစလိုသည္။ ေမာ့႐ုန္က်န္း အုပ္ခ်ဳပ္ေသာ က်င္းတိုင္းျပည္ႀကီး က်႐ႈံးသြားျခင္းကိုလည္း ျမင္လို၏။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစ သူတို႔ကို ေသတာထက္ ဆိုးေသာ နာက်င္မႈကို ရေစခ်င္ျခင္း ျဖစ္သည္။
မဟုတ္ေသးဘူး ငါ အခု ေသလို႔ မရေသးဘူး။ ငါ ေသခ်ာေပါက္ ဒီလူေတြ အားလုံးကို ကလဲ့စား ေခ်ရဦးမွာ။
"ေယာင္ေယာင္ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ"
လု႐ွန္းက်စ္က အသံ တိုးတိုးျဖင့္ ေမးသည္။
ယဲ့က်န္းက မ်က္ေတာင္ ခတ္ၿပီးေနာက္ မ်က္ရည္မ်ား က်ဆင္းလာသည္။
"ညီမ ညီမ ပစ္ခ်င္တာက ယုန္ကို သူ႕ကို မဟုတ္ဘူး၊ ဒါေပမဲ့ ညီမရဲ႕ လက္က တုန္သြားၿပီးေတာ့ ေနာက္ေတာ့ ေနာက္ေတာ့..."
သူမ၏ လက္ေမာင္းေလး ႏွစ္ဖက္က တုန္ယင္ ေနေၾကာင္းကို ျမင္ေသာအခါ လု႐ွန္းက်စ္က ဆက္မေမးေတာ့ေလဘဲ သူ၏ ညီမကို ေထြးေပြ႕ ထားလိုက္သည္။ သူမကို သူသံသယ မဝင္ေပ။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစ ဒါက သူ၏ ညီမ ျဖစ္ေန၏။ ညီမ အရင္းမဟုတ္သည့္တိုင္ ဒါက သူ၏ ညီမ ျဖစ္ေနေသးသည္။
"ညီမေလး အမဲလိုက္တာ ၾကာသြားလို႔ ပင္ပန္းသြားတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္"
"အႀကီးဆုံးအစ္ကိုႀကီးက ညီမကို အျပစ္တင္မွာလား"
ယဲ့က်န္းက မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ ေမးသည္။
"မတင္ပါဘူး၊ အစ္ကိုႀကီးက ဒါက မေတာ္တဆ ျဖစ္ရပ္မွန္း သိတယ္၊ အိမ္ျပန္ၿပီးေတာ့ ဒဏ္ရာကို ေဆးထည့္ ပတ္တီး စည္းေပးၿပီး ေတာင္းပန္လိုက္မယ္"
လု႐ွန္းက်စ္က ေျပာသည္။
သူတို႔ ေတြ႕ဆုံသည့္ ေနရာသို႔ ေရာက္လာေသာ အခါ ဆရာမ႐ွန္းကို မျမင္ရေတာ့ေပ။ သခင္မေလး လုကို အေဖာ္ျပဳရသည္မွာ သူမ၏ အေျခအေနကို ဆိုး႐ြားသြားေစဟန္ ရသည္။ သူမ၏ ဝတ္႐ုံတြင္ ႐ွိေနေသာ ေသြးစမ်ားက အျခားသူမ်ား၏ အာ႐ုံကို ဆြဲေဆာင္သြား၏။ ထို႔ေၾကာင့္ လု႐ွန္းက်စ္က အေဆာင္ေတာ္ တစ္ခုတြင္ သူမကို နားေစလိုက္ၿပီး သခင္မႀကီးလုကို သူ ကိုယ္တိုင္ သြား႐ွာလိုက္သည္။
ေမာ့႐ုန္က်န္းႏွင့္ လုဝူ႐ွန္းတို႔ ထြက္သြားခဲ့သည္မွာ ၾကာလွေခ်ၿပီ။ သူတို႔က အင္ပါယာ နန္းေတာ္ အတြင္းသို႔ ေရာက္႐ွိေန၏။ လု႐ွန္းက်စ္က သခင္မႀကီး လုကို ႐ွာေတြ႕သည္ႏွင့္ ယဲ့က်န္းက သူတို႔ႏွင့္အတူ အမဲ လိုက္သြားေၾကာင္း ေျပာျပလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ လုလင္က်စ္၏ မေတာ္တဆမႈကိုမူ သူ မေျပာရဲေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ သူမ ပင္ပန္းလာ၍ အိမ္ျပန္ အနားယူခ်င္သည္ ဟုသာ ဆိုလိုက္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သူတို႔ ျမန္ျမန္ ထြက္သြား ရေလာက္သည္။
သခင္မႀကီးလုကလည္း ယဲ့က်န္းက သူမကို အေပၚဝတ္ ေပးရန္အတြက္ အမဲလိုက္ခဲ့ေၾကာင္း ၾကားေသာအခါ အလြန္ စိတ္ထဲ ခံစားသြားရသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လု႐ွန္းက်စ္ကို အမိန္႔ေပး၍ ယဲ့က်န္းကို ျပန္ ေခၚသြားေစလိုက္၏။
ေတာအုပ္ထဲမွ ျပန္လာၿပီးေနာက္ လုလင္က်စ္က အေပါင္းအေဖာ္မ်ား၏ အကူအညီျဖင့္ ဒဏ္ရာကို ေဆးထည့္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဒဏ္ရာကို ပတ္တီးစီးလိုက္၏။ အင္ပါယာႏွင့္ ဝမ္ေဖးတို႔က နန္းေတာ္ထဲသို႔ ျပန္ေရာက္သြားၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ၾကားရေသာအခါ သူ စိတ္သက္သာရာ ရစြာ သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။
သူ၏ အေနာက္တြင္ ႐ွိေနေသာ ထန္းက်န္႔က လက္ေမာင္းမွ ဒဏ္ရာကို ၾကည့္ၿပီးေနာက္ ေခါင္းကို ငုံ႔ကာ တစ္စုံတစ္ရာကို ေတြးသည္။
"ေပ်ာက္ဖို႔ ႏွစ္ရက္မက အခ်ိန္ လိုလိမ့္မယ္"
ထန္းက်န္႔က ေျပာသည္။ သူ၏ ႏႈတ္ခမ္းတြင္ ခပ္ညစ္ညစ္ အျပဳံးက ႐ွိေန၏။
လုလင္က်စ္ အေနျဖင့္ သူ႕တြင္ ေျပာစရာ တစ္စုံတစ္ရာ ႐ွိေနမွန္း နားလည္ေနသည္။
"မင္း ဘာေျပာခ်င္လို႔လဲ"
လုလင္က်စ္က သူ႕ကို တိုက္႐ိုက္ ေမးလိုက္သည္။
"တတိယ ညီမက အားနည္းၿပီး ငယ္႐ြယ္ေသးတာကေတာ့ ပုံမွန္ပါပဲ၊ စိတ္ထဲ ထားမေနနဲ႔။ မင္း အႀကီးအကဲေတြကို သိေစလိုက္မယ္ဆိုရင္ သူမအေပၚ တစ္ခုခု လုပ္ေလာက္တယ္"
လုလင္က်စ္က တည္ၿငိမ္စြာ ျပန္ေျပာသည္။
"သူက ငါ့ညီမ မင္းညီမ မဟုတ္ဘူး၊ ဘာေတြကို လာစိုးရိမ္ေနတာလဲ"
"မင္းညီမက ငါ့ညီမပဲေလ၊ ငါတို႔က ညီအစ္ကိုေတြ"
ထန္းက်န္႔၏ ခံ့ညားေသာ မ်က္ႏွာက ေတာက္ပသြားသည္။
"ငါ့ကို ေျပာစမ္းပါ၊ တတိယ ညီမ ေစ့စပ္ၿပီးသြားၿပီလား"
သူက တိုက္႐ိုက္ပင္ ေမးသည္။
"ေမ့လိုက္ေတာ့၊ မင္း အခု ဘယ္လိုပဲ ေတြးေနေတြးေန၊ ငါ့ညီမက ငယ္ေသးတယ္"
လုလင္က်စ္က ခ်က္ခ်င္း မတ္တတ္ ထရပ္ၿပီး မေက်မနပ္ ေျပာလိုက္သည္။
ထန္းက်န္႔က ရယ္သည္။
"ရတယ္၊ ငါ ေစာင့္ႏိုင္တယ္"
လုလင္က်စ္ခမ်ာ ထိုစကားကို ဆက္ေျပာရန္ပင္ ပ်င္းသြားသည္။ အဝတ္အစားကို ေသသပ္ေအာင္ ျပင္ဆင္ၿပီးေနာက္ သူ၏ ျမင္းေပၚသို႔ တက္လိုက္၏။ ထို႔ေနာက္ အင္ပါယာက နန္းေတာ္သို႔ ျပန္သြားၿပီ ျဖစ္ေၾကာင္းကိုလည္း ထန္းက်န္႔ကို ေျပာလိုက္သည္။
"အား ဒီေန႔ ခရီးက အလကားေတာ့ မဟုတ္ဘူးပဲ"
ထန္းက်န္႔က မတ္တတ္ ထရပ္ရင္း လုလင္က်စ္၏ အေနာက္မွ လိုက္လာသည္။
ယဲ့က်န္းက လုစံအိမ္ေတာ္သို႔ ျပန္ေရာက္လာၿပီး ေနာက္တြင္ အဝတ္အစား လဲရန္ သူမ၏ အေဆာင္ေတာ္သို႔ ျပန္သြားသည္။ သို႔မွသာလ်င္ ေသြးရနံ႔ကို ဖယ္႐ွားႏိုင္ေပလိမ့္မည္။
ေဖး႐ွီက သူမက အမဲလိုက္သြားေၾကာင္း သိေသာအခါ သူမကို ဆုံးမျပန္သည္။ ထို႔အျပင္ လုလင္က်စ္ကို ယဲ့က်န္းက နာက်င္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ေၾကာင္းကိုလည္း သိသြား၏။ လု႐ွန္းက်စ္က ထိုအေၾကာင္းကို သူ၏ မိခင္ထံမွ မဖုံးကြယ္ထားလိုေပ။
"သမီးရဲ႕ အစ္ကိုႀကီး ျပန္လာရင္ သမီး သူ႕ဆီကို သြားၿပီး အစ္ကိုႀကီးရဲ႕ ဒဏ္ရာကို ေဆးထည့္ၿပီး ပတ္တီး စည္းေပးရမယ္ ၾကားလား။ သမီးရဲ႕ အစ္ကိုႀကီးက သခင္မႀကီးကို ဒီကိစၥကို မေျပာဘူးဆိုတာက သမီးကို ဘယ္ေလာက္ ခ်စ္သလဲ ဆိုတာ ျပေနတာပဲ"
ေဖး႐ွီက ေျပာသည္။
ယဲ့က်န္းက ခ်စ္စဖြယ္ ေကာင္းေသာ သမီးငယ္ေလး၏ အျပဳံးကို ျပဳံးျပလိုက္၏။
"အေမ သမီးမွားတာ သမီး သိပါတယ္။ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ ဒီလို ထပ္မလုပ္ရဲေတာ့ပါဘူး။ အဖြားက သူ႕အတြက္ သမင္ သားေရ အေပၚဝတ္ လုပ္ေပးမယ္လို႔ ၾကားေတာ့ သမီးကို အျပစ္မတင္ ေတာ့ဘူး"
ေဖး႐ွီကလည္း သူမ၏ သမီးက စံအိမ္ထဲတြင္ အခ်ိန္အတန္ၾကာ အပိတ္ခံခဲ့ရ၍ အမိန္႔ကို မလိုက္နာျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း ထို႔အျပင္ အမိန္႔မ်ားႏွင့္လည္း က်င့္သား ရေနေသးျခင္း မ႐ွိေၾကာင္း နားလည္ေနသည္။
"အေမ့ရဲ႕ ခ်စ္ရတဲ့ သမီးေလး စိတ္ေအးေအးထားပါ"
...