Unicode
အပိုင်း ၇၉။ ဒဏ်ရာရခြင်း(၂)
ဖေးရှီက သမီးဖြစ်သူကို လက်ရမ်းခေါ်လျက် အလွန်ဖိအားများနေဟန်ရ၏။ ယဲ့ကျန်းက သူမဝတ်စုံအနားစများကို စုကိုင်ကာ ချက်ချင်းဆိုသလို အပြေးသွားသည်။ နှစ်ယောက်က အချင်းချင်း ထွေးပွေ့ထားပြီးနောက်တွင် ဖေးရှီက အသက်ကို ဖြောင့်အောင်ရှူပြီးနောက် စကားပြောနိုင်ရန် ခက်ခက်ခဲခဲကြိုးစားလိုက်ရ၏။
“တစ်ယောက်ယောက်က အကြောင်းကြားလာတယ်၊ သမီးရဲ့အစ်ကိုကြီး မြင်းပေါ်က ပြုတ်ကျပြီး ခြေထောက်ကျိုးသွားပြီတဲ့”
“ဒဏ်ရာ အရမ်းပြင်းတာလား”
ယဲ့ကျန်းသည်လည်း ထိုသတင်းကြောင့် အလွန်စိုးရိမ်သွားသည်။ သူမ လုရှန်းကျစ်အပေါ် ဘာမုန်းတီးမှုမှ မရှိသည့်အပြင် လုယောင်ယောင်ကို ကောင်းမွန်စွာ ဆက်ဆံသည့်အတွက် ကျေးဇူးပင်တင်မိသေး၏။ သူမ၏နှလုံးသားအောက်ခြေမှတစ်ဆင့် သူ ကောင်းမွန်သောဘဝရရန် အမြဲတမ်း မျှော်လင့်နေပြီးသားဖြစ်သည်။
သူမ၏မျက်နှာရှိ စိုးရိမ်မှုများကို မြင်သောအခါ သူ့သား၏ဒဏ်ရာက အလွန်အမင်း စိုးရိမ်ရသည်ဟုပင် သူမ ခံစားလိုက်ရ၏။ ဖေးရှီ၏ဒူးများက ခွေကျသွားကာ ရုတ်တရက် လဲကျမိမတတ်ဖြစ်သွားသည်။ ကံကောင်းစွာဖြင့်ပင် ယဲ့ကျန်းက လျင်မြန်စွာ ထိန်းထားပေးလိုက်နိုင်၏။
“အမေ မသိဘူး၊ ယောင်ယောင် အမေ သမီးအစ်ကိုကြီးကို မယုံဘူး၊ အမေကိုယ်တိုင် သွားကြည့်မှဖြစ်မယ်”
သူမ၏လင်းချွမ်က ဒဏ်ရာများကို ကုနိုင်ကြောင်းပြန်သတိရသွားသောအခါ ယဲ့ကျန်းက ချက်ချင်းပြောလိုက်သည်။
“အမေ သမီးလည်း လိုက်ခဲ့မယ်”
“ကောင်းပြီ”
ဖေးရှီက ဆက်မတွေးနေတော့ပေ။ သူမက ချက်ချင်းဆိုသလို တစ်ယောက်တည်း ကြိုမသွားမိသည့်အတွက် ကျေးဇူးတင်မိသွားသေး၏။
ဆရာမရှန်းက သည်အဖြစ်အပျက်များကြောင့် မျက်မှောင်ကြုတ်သည်။ သို့ရာတွင် ယဲ့ကျန်း ထွက်သွားခြင်းကို မတားပေ။ ယဲ့ကျန်းက သူမကို အဓိပ္ပာယ်အပြည့်ဖြင့် ကြည့်ပြီးနောက် ခွင့်ပြုချက်တောင်းသည့်ဟန်ဖြင့် ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်၏။
အချိန်ကုန်သက်သာစေရန်အလို့ငှာ ဖေးရှီက ရထားလုံး မယူသွားခဲ့ဘဲ မြင်းနှစ်ကောင်ဖြင့်သာ သွား၏။
သူမကို လာရောက်အကြောင်းကြားသော တော်ဝင်အစောင့်က အပြင်ဘက်တွင် ရပ်နေပြီးသား ဖြစ်သည်။ ဖေးရှီ ထွက်လာသည်နှင့် အနားတွင် အလွန်ချစ်စဖွယ် ကောင်းသော သခင်မလေးတစ်ယောက်က အဖော်ပြုလာကြောင်း မြင်သောအခါ မေးရိုးပြုတ်ကျမတတ် အံ့ဩသွားရ၏။
ဒီသခင်မလေးက သူ့အမေနဲ့အတူ သူ့နောက်မှာ လိုက်စီးမှာများလား။
သူ ပတ်ဝန်းကျင်ကို လှည့်ကြည့်သည်။ မည်သည့်ရထားလုံးကိုမျှ မမြင်ရပေ။
သူ၏ စိတ်ရှုပ်ထွေးမှုကို ထိုချစ်စဖွယ်လှပသော သခင်မလေးက နှောင့်နှေးကြန့်ကြာမှုမရှိဘဲ မြင်းပေါ် ပေါ့ပါးစွာ ခုန်တက်လိုက်ခြင်းဖြင့် ဖြတ်တောက်လိုက်၏။ ထိုနည်းဖြင့် သူ အတွေးလွန်သွားသည့်အတွက် ရှက်သွားရလေသည်။
ယဲ့ကျန်းက သူနှင့်ဘေးချင်းယှဉ်လျက် လိုက်နိုင်သည်။ ပတ်ဝန်းကျင် ရှုခင်းများကို ကြည့်ပြီးနောက် သူမ၏ခံစားချက်က ဆိုးရွားလာခဲ့၏။
ဒါက အမဲလိုက်ကွင်းကို သွားတဲ့လမ်းမဟုတ်ဘူး၊ ဒါက ချန်းသဲ့တောင်စံအိမ်ကို သွားနေတဲ့လမ်းပဲ။
ရုတ်တရက် သူမ လိုက်မည်ဟု ပြောလိုက်မိသည့်အတွက် နောင်တရသွားတော့သည်။
ငါ မော့ရုန်ကျန်းနဲ့ဆုံရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ၊ သေချာပေါက်ကို လုရှန်းကျစ်က ငါ့အမေ စောင့်ရှောက်မှုအောက်မှာ ရှိနေသင့်တာ မဟုတ်လား။
အထိတ်တလန့်ဖြစ်နေချိန်တွင် ယဲ့ကျန်း ပြန်ရန်ပင် တွေးမိသေး၏။ သို့သော် သူမ ထိုသို့မတွေးနိုင်ခင်မှာပင် သူမတို့သည် ချန်းသဲ့တောင်စံအိမ်၏ ခမ်းနားသော ဂိတ်ဝင်ပေါက်များထံသို့ ရောက်သွား၏။
မြင်းပေါ်မှ ဆင်းပြီးနောက် စံအိမ်အပြင်ဘက်တွင် လျှောက်လာနေသော လုရှန်းကျစ်ကို မြင်လိုက်ရသည်။ သူ၏ အခြေအနေတိုင်းက ကောင်းမွန်နေ၏။
“အမေ၊ ယောင်ယောင် ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ရောက်လာကြတာလဲ”
လုရှန်းကျစ်က ကျွင်းကျစ်ထံသို့ ပြန်ကာ သတင်းပို့ရန်ပြင်နေသည့်အချိန်တွင်ပင် အမေနှင့်ညီမဖြစ်သူကို မြင်လိုက်ရသည့်အတွက် အံ့ဩသွားရ၏။
ယဲ့ကျန်းက အဖြူရောင်အဝတ်စဖြင့် ပတ်ထားရသော လက်မောင်းနှင့် ပေါ့ပါးစွာလျှောက်နေသော ခြေထောက်ကို ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် မသက်မသာဖြစ်သွားသည်။
“အစ်ကို နင် ခြေထောက်ကျိုးသွားတာ မဟုတ်ဘူးလား”
သူမ မထိန်းနိုင်စွာ လုရှန်းကျစ်ကို မေးလိုက်၏။
သူက မြေပြင်တွင် တည့်မတ်စွာ ရပ်နေနိုင်လေသည်။ သူမ ခေါင်းလှည့်ကာ အခြားတစ်ဖက်ကို ကြည့်သောအခါ သူမ၏အကြည့်ကို လက်ရှိအခါတွင် ရှောင်နေသော တော်ဝင်အစောင့်ကို မြင်လိုက်ရ၏။ သူမ ထိုအစောင့်ကို စူးရှစွာကြည့်လိုက်မိသည်။
လုရှန်းကျစ် အံ့ဩသွားသည်။
“အကြီးဆုံးအစ်ကိုက ဒီအစ်ကိုကို ကယ်ဖို့အတွက်နဲ့ မြင်းပေါ်က ပြုတ်ကျသွားခဲ့တာ၊ ဒါကြောင့် သူ့ရဲ့ဘယ်ခြေထောက် ဒဏ်ရာရသွားတယ်”
သူတို့ ထိုအကြောင်း မသိခင်ကတည်းက ဖေးရှီက ယဲ့ကျန်းကို ကျော်ဖြတ်လျက် သူမ၏သားကို တင်းကြပ်စွာဖက်ကာ သူ၏အခြေအနေ ကောင်းမွန်ခြင်းရှိမရှိ စစ်ဆေးနေလေသည်။ သူ့သားကောင်းမွန်ကြောင်း မြင်သောအခါ စိတ်သက်သာရသယောင် သက်ပြင်းချ၏။
“မင်းရဲ့အကြီးဆုံးအစ်ကိုရဲ့ အခြေအနေက ဘယ်လိုနေလဲ၊ ငါတို့ကိုခေါ်သွားပြီး တွေ့လို့ရနိုင်လား”
သူမ၏နှလုံးသားထဲတွင် အကြိမ်ထောင်သောင်းမက သေချာနေသည်မှာ သူမ မည်သည့်နည်းနှင့်မျှ ထိုနေရာအတွင်းသို့ ခြေမချလိုပေ။ မည်သို့ပင်ဆိုစေ လုလင်ကျစ် သေသွားလျှင် အကောင်းဆုံး ဖြစ်သည်။ သူမ ကြိုသိထားမည်ဆိုလျှင် သည်နေရာသို့ လိုက်လာခဲ့လိမ့်မည် မဟုတ်ပေ။
“ဟုတ်တယ်၊ ကျွန်တော့်အကြီးဆုံးအစ်ကို အနားယူနေတယ်၊ အမေ၊ ညီမလေး ကျွန်တော် အဲဒီကိုခေါ်သွားပေးနိုင်ပါတယ်”
လုရှန်းကျစ်က ပြောသည်။
ဖေးရှီက ယဲ့ကျန်းကိုလှည့်ကြည့်ကာ ပြောသည်။
“ယောင်ယောင် သွားစို့”
မလိုက်လိုသော ယဲ့ကျန်းက ဖေးရှီကို ခပ်တိုးတိုးပြောသည်။
“အမေ သမီးဘာလို့ အရင်မပြန်ရမှာလဲ၊ သမီး ဆရာမရှန်းနဲ့ လေ့ကျင့်တာ မပြီးသေး …”
“ပေါက်ကရတွေ မင်းရဲ့အကြီးဆုံးအစ်ကိုက မင်းရဲ့အစ်ကိုကြီးကို ကယ်ဖို့အတွက်နဲ့ ဒဏ်ရာရသွားတာကို ဒီလိုပြန်လို့ ဘယ်ဖြစ်ပါ့မလဲ၊ အခုသွားပြီး ကြည့်ရမယ်”
ယဲ့ကျန်း ဆန္ဒမရှိသော်လည်း နောက်မှ လိုက်သွားခဲ့ရသည်။
“ဒါပေါ့ အမေရဲ့”
...
Zawgyi
