"မင်းက.. တစ်နေ့ရှစ်ကြိမ်အဖက်ခံဖို့လိုအပ်နေတယ်"
ဆော့ဂျင်၏ကမ္ဘာကြီးသည်အတိတ်ကြီးတိတ်ကျသွား၏။ သူ့ကမ္ဘာထဲတွင်သူ၏လည်တိုင်ကိုထိခတ်ကျီစယ်နေသောဝင်သက်ထွက်သက်၊ တဖြည်းဖြည်းနွေးဖိုလှိုက်ဖြာလာစေသည့်နစ်မြုပ်မှု၊ ပြီးတော့.. ကလေးကစားသည့်ဘောလုံးတစ်လုံးလိုခုန်ပေါက်နေသောနှလုံးသားတစ်စုံ.. သာကျန်ခဲ့သည်။ ထိုတိတ်ဆိတ်မှု၏နေရာအနှံ့လွင့်မြောနေရှာသည့် သူ့ရဲ့စိတ်ဝိဉာဥ်လေးပြန်လည်သက်ဝင်လှုပ်ရှားလာချိန်မှာတော့.. ဒီအခိုက်အတန့်လေးမှာပဲအချိန်အကြာကြီးရပ်တန့်ချင်ခဲ့မိသည့်သူ့ရဲ့ခဏတာပျော့ညံ့မှုကို အားမလိုအားမရစိတ်တိုမိသည်။ ထိုအသိကြောင့်ဆော့ဂျင်.. နွေးနေသည့်အနှောင်အဖွဲ့မှဖျတ်ခနဲရုန်းဖယ်ဆောင့်တွန်းလိုက်သည်။
~ဒုတ်~
"အား!"
ဒီမေတ္တာတုံးစရာလေးသည်နိုင်ငံ့လက်ရွေးစင်ဘောလုံးသမားများဖြစ်ခဲ့ဖူးသလားလို့သံသယဝင်စရာကောင်းလောက်အောင် ကန်ချက်ကတစ်လက်မတောင်မလွဲဘဲ မနေ့ကအကန်ခံထားရလို့အနာတောင်မပျောက်သေးတဲ့ညို့သကျည်းကိုမှကွက်တိဒုတ်ခနဲလာထိမှန်သည်။
"ရား! မင်း.. စကားနဲ့ပြောလို့မရဘူးလား။ မင်းက..လူမိုက်လား.. အကြမ်းဖက်သမားလား"
"ခ.. ခင်ဗျားဘက်ကအရင်လာစတာလေ။ ဘာ.. ရှစ်ကြိမ်အဖက်ခံသင့်တယ်တဲ့.. ပေါက်ကရတွေလည်းလျှောက်ပြောသေးတယ်။ ရူးနေလား.. ခင်ဗျား"
အမြဲလိုလိုစူးစူးစိုက်စိုက်ပြန်ကြည့်တတ်တဲ့မျက်ဝန်းလေးတွေကိုသူနဲ့အကြည့်ချင်းမဆုံစေဘဲမသိမသာမျက်လွှာလေးချထား၏။ ပန်းဆီရောင်တောက်နေတဲ့ပါးပြင်လေးတွေနှင့်နားရွက်ရဲရဲလေးတို့ကလည်း ဒီဆတ်ဆတ်ကြဲလေးရှက်ရမ်းရမ်းပြီးလုပ်မိလုပ်ရာလုပ်ခဲ့တဲ့အဖြစ်ကိုဖော်ပြနေလေရဲ့။ ဒါပေမယ့်မေတ္တာတုံးစရာလေးကတော့မာန်လျှော့မည့်ပုံမပေါ်ဘဲရှိရှိသမျှမာနများကိုစုစည်းကာမျက်နှာထားကိုတော့တင်းထားဆဲပင်။
"ဘာ! ရူးနေလား.. ဟုတ်လား။ ဝါး! ငါ..တကယ်.. တကယ်အကြီးကြီးစိတ်တိုသွားပြီနော်။ ဒီအတိုင်းတော့ ကျော်မသွားနိုင်ဘူး.. အခုချက်ချင်းတောင်းပန်။ မတောင်းပန်လို့ကတော့.. ငါ့ရှေ့နေကိုခေါ်လိုက်မှာ"
"ခေါ်လိုက်"
"ဘာ"
"ရှေ့နေခေါ်မယ်ဆို.. ခေါ်လိုက်လို့"
လက်ပိုက်၊ မေးငေါ့ပြီးမျက်ခုံးတစ်ဖက်ပင့်ကာပြောပုံကလုပ်ချင်သလိုလုပ်မကြောက်ဘူးဆိုပြီးစိန်ခေါ်နေသည့်ပုံ။
"တ.. တကယ်.. တကယ်ခေါ်မှာ။ တစ်ကနေသုံးအထိရေလို့မှမတောင်းပန်ရင်.. တကယ်ခေါ်လိုက်မှာနော်"
တကယ့်ကိုကိုင်ပေါက်ပစ်ချင်စရာမာနခဲလေးပါပဲ။ မှားနေမှန်းသိရက်နဲ့တောင် တောင်းပန်ဖို့အစီအစဥ်ရှိပုံမရဘဲ နှုတ်ခမ်းတို့ကိုတင်းတင်းစေ့ထားသေး၏။
"တစ်"
".........."
"နှစ်"
".........."
"န..နှစ်..ဒဿမငါး"
"ဟွန့်"
"နှစ်.. ဒဿမခွန်ငါး"
အကြောတင်းလေးဟာဆိုရင်ဖြင့် နှုတ်ခမ်းကိုမဲ့ကာခေါင်းတခါခါဖြင့်သူ့အနားကထွက်သွားတော့သည်။
"ကောင်းပြီ.. ခွင့်လွှတ်ပေးလိုက်မယ်... လှလို့"
ချာခနဲလှည့်လာတဲ့မျက်နှာလေးမှာမျက်မှောင်လေးကုတ်ထားပေမယ့်ပါးပြင်လေးနှစ်ဖက်သည်နှင်းဆီရောင်စိုထနေသည်။
"ဘာပြောတယ်"
"မင်းက.. စိတ်ဆိုးနေတဲ့အချိန်ဆို.. အလှဆုံးမို့လို့.. ခွင့်လွှတ်ပေးလိုက်မယ်။ အဲ့စကားကြားချင်လို့.. တမင် မတောင်းပန်ပဲမူနေတာမဟုတ်လား"
"ခင်ဗျား... "
"အလုပ်သွားမှာမဟုတ်လား.. လိုက်ပို့ပေးမယ်.. တက်"
ရန်တွေ့ဖို့ပြင်နေသည့်စကားလုံးလေးတွေရပ်တန့်သွားအောင်စကားဖြတ်ပြောလိုက်တော့ တည့်တည့်မတ်မတ်ရောက်လာသည့်ဒေါသမျက်စောင်းကဒိုင်းခနဲ..
"ကျွန်တော်ကဘာလို့ခင်ဗျားကားကိုလိုက်စီးရမှာလဲ"
"ပါးစပ်နဲ့ကောင်းကောင်းပြောနေတုန်းတက်လိုက်နော်.. မဟုတ်ရင်.. အတင်းပွေ့ချီပြီး.. "
"ထိရဲထိကြည့်ပါလား.. တခါတည်း.. ဟွက်.. "
သူ့စကားကြောင့်ဂျွန်ဂျောင်ကုက အကန်ခံရဖူးသည့် ခြေထောက်ကိုပိုက်၍ခြေတစ်ပေါင်ကျိုးဖြင့်အနောက်သို့ခုန်ဆွခုန်ဆွ ဆုတ်သွားသည်။ လူတစ်ကိုယ်လုံးကိုထိုးဖောက်မတတ်စူးစူးရဲရဲကြည့်တတ်သည့်မျက်ဝန်းတို့က အခုကျတော့လည်းဝိုင်းဝိုင်းစက်စက်ကြည်ကြည်လင်လင်လေးမို့ရယ်ချင်စရာ။ ဒါပေမယ့်.. သူ့သိက္ခာကိုစကားတွေနဲ့ထိပါးစော်ကားထားတယ်ဆိုတဲ့အသိကြောင့်ဒီလူဘာလုပ်လုပ်အမြင်ကတ်စရာလို့ပဲမြင်နေမိသည်။
"ရား.. ရား.. စကားနဲ့ပဲပြော.. လက်တွေခြေတွေမပါစေနဲ့။ ပြီးတော့.. နောက်တခါ.. အသားနာအောင်လုပ်ကြည့်.. အလျော်ပြန်ယူပြမယ်"
"အရူး"
ဟု.. ပါးစပ်လေးလှုပ်ရုံအသံတိတ်ကျိန်ဆဲပြီးဘတ်စ်ကားမှတ်တိုင်သို့ခပ်သွက်သွက်လှည့်ထွက်လာခဲ့သည်။
"ရား! လိုက်ပို့ပေးပါမယ်ဆိုမှ"
အနောက်ကနေ အပြေးလိုက်သွားပေမယ့်မမှီတော့မေတ္တာတုံးလေးကအချိန်ကိုက်ရောက်လာတဲ့ဘတ်စ်ကားပေါ်သို့တက်သွားခဲ့ပြီ။ သူ.. ဘတ်စ်ကားပေါ်ကိုလိုက်ဖို့ခြေလှမ်းပြင်လိုက်ပေမယ့်ဘတ်စ်ကားပေါ်မှတိုးဝှေ့ပြည့်သိပ်နေသည့်လူအုပ်ကိုမြင်တော့မျက်လုံးတွေပြာလာပြီးအသက်ရှူရခက်ခဲလာကာနဖူးကြောတစ်လျှောက်တွင်ချွေးများစီးကျလာသည်။ သူ.. ထိုသို့တုံ့ဆိုင်းနေမိချိန်တွင် ကားကသူ့နားမှတလှိမ့်ချင်းမောင်းထွက်သွား၏။ ဒူးညွတ်ကျမသွားအောင်ကိုယ့်ကိုယ်ထိန်းရင်း အသက်ကိုခပ်မှန်မှန်ရှူ၍ သူနှင့်ဝေးကွာသွားသည့်ကားကိုလှမ်းငေးမိတော့နောက်ဆုံးခုံတန်းတွင်ပါသွားသည့် မေတ္တာတုံးလေးကသူ့ကိုမျက်လုံးတောက်တောက်လေးများဖြင့်ပြန်လည်ငေးမောနေတာကိုမြင်လိုက်ရလေသည်။
********** **********
~တူ.. တူ.. တူ.. တူ~
နေလာခဲ့တဲ့ဘဝတစ်လျှောက်လုံး တဖက်ကိုဖုန်းဝင်သွားတဲ့အသံ တတူတူကဒီလောက်ထိရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားစရာကောင်းပြီးနားဝင်ပီယံရှိမှန်းအခုမှပဲသိလိုက်ရတော့သည်။
"ဟဲလို"
ကြားလိုက်ရတဲ့အသံချိုချိုလေးကြောင့်ရုတ်တရက်ဘာစကားမှပြန်မပြောဖြစ်သေးဘဲကြည်ကြည်နူးနူးပြုံးနေမိသည်။ ရင်ခုန်စရာနောက်မှာကြည်နူးစရာလေးတွေထပ်ဆင့်ကဲလိုက်ပါလာသည့် ဒီအခြေအနေလေးကလည်းတစ်မျိုးတစ်ဖုံ ချိုမြိန်လွန်းလှပါဘိ။
"ဟဲလို"
ဒုတိယအကြိမ်ကြားလိုက်ရတဲ့အသံမှာတော့စိတ်မရှည်ခြင်းတွေအဖျားခတ်နေလေသည်.. ဒေါသအိုးလေးကတကယ့်ကိုစိတ်ကလက်တစ်ဆစ်ရယ်.. ထို့ကြောင့်အချိန်ဆွဲမနေတော့ဘဲ..
"ကင်ဆော့ဂျင်ရှီ"
"ဟုတ်ပါတယ်.. ကင်ဆော့ဂျင်ပါ။ အခုပြောနေတာ.. ဘယ်သူပါလဲ"
"ကိုယ့်အသံကိုမမှတ်မိဘူးလား။ လွယ်လွယ်နဲ့မေ့သွားနိုင်မယ့်အသံမျိုးလည်းမဟုတ်ဘဲနဲ့"
တစ်ဖက်ကခေတ္တမျှအသံတိတ်သွားသည်။ ထို့နောက်.. ဟင်းခနဲသက်ပြင်းချသံကိုကြားရ၏။
"ဘာကိစ္စလဲ"
လေသံကခပ်ပြတ်ပြတ်.. ဖုန်းဆက်တာသူမှန်းသိလိုက်ရလို့ဖြစ်သွားမယ့် ဒေါသမျက်နှာလေးကိုမြင်ယောင်ပြီးအူမြူးလာ၏။
"နေ့လည်စာစားချိန်.. ခဏလောက်တွေ့ရအောင်"
"ဘာလို့လဲ"
"အကြောင်းအရင်းမမေးဘဲဒီအတိုင်းလာတွေ့လို့မရဘူးလား"
"မရဘူး"
~တီ~
"ဟဲလို.. ဟဲလို.. ဟား.. စိတ်ကလည်းမြန်လိုက်တာ"
"ကျွတ်.. ကျွတ်.. ကျွတ်.. ငါတို့ဂျောင်ကုလေး.. သနားပါတယ်။ attention ပေးချင်လွန်းလို့အနောက်ကနေတကောက်ကောက်လိုက်နေရရှာတယ်။ ဒါနဲ့.. attention လိုချင်တဲ့သူကလည်းအဆန်းနော်.. အမြဲအပေါ်စီးကချေမိုးနေတာပဲ"
"အဲ့ဒါ.. သူ.. ဝန်ခံရမှာ.. ရှက်လို့နေမှာပေါ့"
"အော်.. အော်.. ရှက်နေလို့ကိုး"
ဟိုဆော့ရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေကအံ့ဩသွားသယောင်မပွင့်တပွင့်ဟ, ထားပေမယ့်မျက်လုံးအကြည့်တွေကတော့ခနဲ့သလိုလို.. လှောင်သလိုလိုနှင့်..
"မင်းက.. လက်ထပ်မှာလား"
"ဘာကိုလဲ"
"အိမ်ထောင်လည်းကျဖူးတယ်.. ဖောက်လည်းဖောက်ပြန်ဖူးတယ်.. ကလေးတောင်ဘယ်သူနဲ့ရမှန်းမသိတဲ့လူမျိုးကို..လက်ထပ်ဖို့ထိစဥ်းစားထားလို့.. ဒီလောက်ထိကြိုးစားအားထုတ်မှုတွေလုပ်နေတာလား.. လို့"
ဂျောင်ကုကမှင်တက်သွားသည့်ဟန်ဖြင့်မျက်တောင်မခတ်ဘဲငြိမ်သက်သွားသည်။
"ဖောက်ပြန်ခဲ့တယ်ဆိုတာ.. ကောလဟာလမို့မဟုတ်ဘူးပဲထားပါတော့။ ဒါပေမယ့်.. ကင်ဆော့ဂျင်က.. တစ်ခုလပ်ကလေးတစ်ယောက်အဖေဆိုတာတော့အမှန်တရားပဲမဟုတ်လား။ အဲ့လိုလူမျိုးကိုလက်ထပ်နိုင်မှာလည်းမဟုတ်ဘဲနဲ့ဘာလို့အချိန်တွေဖြုန်းနေမှာလဲ။ ဒီ့ထက်မလွန်ခင် ရပ်တန်းကရပ်လိုက်တော့"
သူ့စကားကြောင့်ဂျောင်ကုရဲ့မျက်နှာကကွက်ခနဲပျက်၏။
"ဘယ်သူကဘာပြောနေလို့လဲ။ မပူနဲ့.. ရပ်မှာ။ ဒါပေမယ့်.. အခုတော့မဟုတ်သေးဘူး"
"ရား.."
"ငါ.. ရှုထောင့်အမျိုးမျိုးကနေစဥ်းစားကြည့်ပြီးပြီ။ ငါ.. သူ့ကိုသဘောကျတယ်။ အဲ့ဒါကလည်းခဏတာစိတ်ကစားမိတဲ့သဘောမျိုးပါပဲ။ ဘယ်ပြောနိုင်မလဲ.. နောက်နှစ်လသုံးလလောက်ဆိုရင်.. ငါ သူ့ကိုရိုးချင်ရိုးသွားမှာ။ ဒီတော့.. နှစ်လသုံးလလောက်အခွင့်အရေးပေးကြည့်တာမမှားပါဘူးလို့ထင်တယ်။ ပြီးတော့.. သူကမာနကြီးတယ်.. သူ့မာနနဲ့ဆိုငါ့ဘက်ကစ,ပြီးထားသွားလည်းလိုက်တွယ်ကပ်နေမယ့်လူစားမျိုးမဟုတ်လို့ မင်းစိုးရိမ်နေသလိုဘာမှဖြစ်လာမှာမဟုတ်ဘူး"
"ငါ့အမြင်မှာတော့.. မင်းဘက်ကပဲလိုက်တွယ်ကပ်နေရသလိုပဲ"
ကင်ဆော့ဂျင်ကိုလေးနှစ်လုံးလုံးမမေ့နိုင်ခဲ့တဲ့လူက.. နှစ်လသုံးလလောက်ဆိုရိုးသွားမယ်ဆိုပဲ။ ရယ်ချင်စရာ။ ဒီစကားကိုအရူးကိုသွားပြောရင်တောင်ယုံလိမ့်မည်မထင်ပါ။
"အဲ့ဒါက... တွယ်ကပ်တာမဟုတ်ဘူး.. ငါ့ကိုယ်ငါချစ်တာ"
လုပ်လာပြန်ပြီ.. ဆင်ခြေနောက်တစ်မျိုး။ ကိုယ့်စိတ်ကိုယ်လိမ်ညာတဲ့နေရာမှာဂျွန်ဂျောင်ကုတို့ကအတော်ဆုံး။
"ဘယ်လို.. ဘယ်လို! ပြောတော့.. မင်းသူ့ကိုသဘောကျတယ်ဆို"
"ဟုတ်တယ်လေ။ ဒါပေမယ့်.. သဘောကျလို့တွယ်ကပ်နေတာမဟုတ်ဘူး"
"Heol"
"ငါ.. သူနဲ့မတွေ့ရရင်မနေတတ်ဘူး.. သူ့အကြောင်းမတွေးရရင်မနေနိုင်ဘူး.. သူ့ရဲ့ရန်တွေ့သံတတွတ်တွတ်မကြားရရင်အရမ်းစိတ်ဆင်းရဲတာပဲ။ အဲ့ဒါကြောင့်.. သူငါ့အနားမှာရှိနေမှဖြစ်မယ်။ ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတော့..ငါ့ကိုယ်ငါချစ်လို့.. သူ့ကြောင့်ငါ့ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာဝေဒနာတွေခံစားနေရမှာမကြည့်ရက်လို့.. သူ့ကိုငါ့အနားမှာရှိစေချင်တာ"
"တော်ပြီ.. မင်းကိုနားလည်ဖို့မကြိုးစားတော့ဘူး"
"အဲ့ဒါမှန်ကန်တဲ့ဆုံးဖြတ်ချက်ပဲ။ ဒါနဲ့လေ.. ဟိုဆော့.. "
"အင်း"
"မင်း.. အဲ့ဒါ..ဘယ်လိုပြောရမလဲ.. တစ်စုံတစ်ယောက်က.. ကိုယ့်ကို.. အသားနာအောင်လုပ်ခဲ့ပေမယ့်.. စိတ်မဆိုးတဲ့အပြင်နောက်ထပ်အနာခံဖို့မျှော်လင့်နေမိတာမျိုး.. အဲ့လိုခံစားချက်မျိုးဖြစ်ဖူးလား"
ဟိုဆော့ကယောင်နနမျက်နှာပေးဖြင့်သူ့စကားရဲ့အဓိပ္ပါယ်ကိုမျက်တောင်တဖျတ်ဖျတ်ခတ်၍ အသည်းအသန်စဥ်းစားသည်။
"အာ.. မင်းဆိုလိုချင်တာက.. ကြာပွတ်နဲ့အရိုက်ခံချင်တာတို့.. လက်နှစ်ဖက်လုံးကြိုးနဲ့အချည်နှောင်ခံချင်တာတို့.. လည်ပင်းအညှစ်ခံရမှခံစားမှုပိုကောင်းတာတို့.. အဲ့လိုမျိုးလား"
"ရား! ငါပြောတာအဲ့ဒါတွေမဟုတ်.. "
~ဒေါက်.. ဒေါက်.. ဒေါက်~
"ဒါရိုက်တာဂျွန်.. gallery ဖွင့်ပွဲသွားဖို့အချိန်ကျပါပြီ"
"အင်း.. သိပြီ။ အသင့်ပြင်ထားလိုက်"
"ဟုတ်ကဲ့"
သူ့ရဲ့အတွင်းရေးမှူးထွက်သွားမှဟိုဆော့ကပါးစပ်ကိုလက်နှစ်ဖက်ဖြင့်အုပ်ကာမျက်လုံးပြူးမျက်ဆံပြူးဖြင့်..
"ဂျောင်ကု.. မင်းက... "
"မဟုတ်ဘူး"
"မဟုတ်ဘူးလား"
"မဟုတ်ပါဘူးဆိုမှ.. အဲ့ဒီ့အကြည့်ကိုအခုချက်ချင်းပြင်လိုက်"
သူ.. ဟိုဆော့ကိုအံကြိတ်၍အသံမာမာဖြင့်ပိတ်ဟောက်ပစ်လိုက်သည်။ မဟောက်လို့လည်းမရ.. ဂျောင်ဟိုဆော့တို့ကတွေးလိုက်ရင်တလွဲတချော်တွေ။ ထို့နောက်အပေါ်ဝတ်ကုတ်အင်္ကျီကိုသပ်သပ်ရပ်ရပ်ဝတ်၍အခန်းတံခါးသို့ခြေဦးလှည့်တုန်း.. ဖျတ်ခနဲရလာတဲ့အကြံတစ်ခုကြောင့်ပြန်လှည့်လာပြီး..
"ဟိုဆော့.. ငါ့ကို.. ice-cream မှာပေးစမ်းပါ"
"Ice-cream?"
"အင်း.. chocolate ice-cream"
********** **********
"ဆော့ဂျီနီ!!!"
အော်သံနှင့်အတူသူ့ခါးတစ်ဝက်လောက်ရှိသည့်ရေခဲပုံးကြီးကိုမနိုင်မနင်းမ,၍ရုံးခန်းထဲဝင်လာသူက.. ဂျီမင်း။
"ဘာတွေလဲ"
သူကနေရာမှအလျင်အမြန်ထ,ကာရေခဲပုံးကြီးကိုဝိုင်းကူသယ်ပေးရင်းမေးတော့ဂျီမင်းကသူ့အမေးကိုချက်ချင်းမတုံ့ပြန်ဘဲအမောဖြေသည့်အနေဖြင့်ချွေးအနည်းငယ်စို့နေတဲ့မျက်နှာကိုလက်ဖဝါးဖြင့်ယပ်ခတ်ပြီးမှ သူ့ဘက်သို့မျက်နှာလှည့်၍..
"Ice-cream တဲ့"
"Ice-cream?"
ရေခဲပုံးကြီးကိုဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ ပုံးနဲ့အပြည့်ရေခဲမုန့်တွေ..
"ဒီလောက်အများကြီးဘယ်ကဝယ်လာတာလဲ။ ဘာလဲ.. မိဘမဲ့ဂေဟာမှာသွားလှူမလို့လား"
"ငါ.. ဝယ်လာတာမဟုတ်ပါဘူး။ မင်း.."
"ငါ? ရား.. ဒီလောက်အများကြီးငါဝယ်တာဖြစ်နိုင်ပါ့မလား။ မှားပြီးရောက်လာတာဖြစ်လိမ့်မယ်။ မင်းကလဲ.. မသိဘဲနဲ့ဘာလို့ယူလာတာလဲ"
"ဪ.. ကဲ.. ထင်ရာတွေစွတ်ပြောနေပြန်ပြီ။ စကားကိုလည်းဆုံးအောင်နားထောင်ပါဦး။ ဒါတွေ.. ငါဝယ်လာတာမဟုတ်ဘူး။ မင်းအတွက်တဲ့.. မင်းရဲ့ချစ်ချစ်ကြီးကပို့ခိုင်းလိုက်တာ။ မင်းကိုရေခဲမုန့်ဝယ်ကျွေးမယ်လို့ကတိပေးထားတယ်ဆို"
"ဘယ်သူလဲ"
"မသိချင်ယောင်ဆောင်ပြန်ပြီ။ မင်းရဲ့ချစ်ချစ်.. ဂျွန်ဂျောင်ကု"
ဂျွန်ဂျောင်ကုဆိုတဲ့နာမည်ကိုကြားမှညကသူမူးမူးနဲ့ပြောမိဆိုမိခဲ့တာတွေကိုပြန်အမှတ်ရသည်။ ဒီလူ.. ရူးများနေလားမသိဘူး။ အရက်မူးတဲ့လူလျှောက်ပြောတာကိုမှတ်မိပြီးဒါမျိုးလုပ်တာတော့မဖြစ်နိုင်.. ဒါသက်သက်ညကကိစ္စကိုအခွင့်ကောင်းယူပြီးသူ့ကိုရန်စ,တာပဲဖြစ်မှာ။
"ဘာချစ်ချစ်လဲ.. အဲ့လိုမပြောနဲ့လို့ပြောထားတာဘယ်နှစ်ခါရှိပြီလဲ"
"သဘောကျရဲ့သားနဲ့"
"တိတ်စမ်း! မင်း.. ဘာသိလို့လဲ။ အဲ့ဒီ့အမြင်ကပ်စရာလူကငါ့ကိုမနေ့ကခေါ်ပြီးဘာပြောတယ်မှတ်လဲ.. ငါ့ကိုများ ယောက်ျားတကာကိုမြူဆွယ်ပြီး...Aish! ပြန်တွေးမိရင်ဒေါသထွက်တယ်။ မနက်ကလည်း.. စောစောစီးစီးသူများအိမ်ရှေ့လာပြီးအူကြောင်ကြောင်တွေလာလုပ်သေးတယ်"
"မနက်ကလည်းရောက်လာသေးတာလား.. omo! မိုက်လိုက်တာ.. ညကလည်းမင်းအိပ်ပျော်တဲ့အထိစောင့်ပေးသွားသေးတယ်.. ရေခဲမုန့်စားချင်တယ်ဆိုတဲ့စကားလေးကိုလည်းသတိတရမှတ်ထားပေးပြီး... "
"ငါပြောချင်တာအဲ့ဒါမဟုတ်.."
ဂျီမင်းတို့ကသူ့စကားကိုအာရုံရှိပုံမရဘဲမျက်လုံးလေးတွေကွေးကျသွားအောင်ပြုံးရင်းကြည့်ခဲ့ဖူးတဲ့ဒရမ်မာတွေကိုစားမြုံ့ပြန်နေပုံရသည်။
"ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်.. မင်းထင်သလိုဘယ်တော့မှဖြစ်လာမှာမဟုတ်လို့.. ဒါကြီးကိုခုချက်ချင်းသွားပြန်ပေးလိုက်"
"မပေးနိုင်ပါဘူး။ သိပ်ပေးချင်နေရင်လည်းမင်းဘာသာမင်း သွားပြန်ပေး"
"ရား! ပတ်ဂျီမင်း!"
ဂျီမင်းကသူ့အော်သံကိုဂရုမစိုက်ဘူးဆိုသည့်အထာဖြင့်သီချင်းလေးတအေးအေးနှင့်အခန်းထဲမှထွက်သွားသည်။ အခန်းထဲတွင်သူရယ်.. ရေခဲပုံးကြီးရယ်သာကျန်ခဲ့သည်။ စိတ်တိုတိုနဲ့ရေခဲပုံးကြီးကိုပိတ်ကန်ပစ်လိုက်ချင်ပေမယ့်.. အထဲကရေခဲမုန့်လေးတွေမှာအပြစ်မှမရှိဘဲနဲ့..
"ဒါရိုက်တာဂျွန်ဂျောင်ကုနဲ့တွေ့ချင်လို့ပါ"
သူကရေခဲပုံးကိုအတွင်းရေးမှူးကောင်တာပေါ် ဘုန်းခနဲမြည်အောင်တင်ရင်းမပျော့လွန်းမမာလွန်းသည့်လေသံဖြင့်စကားဆိုလိုက်တော့လန့်သွားပုံရသည့်ဂျွန်ဂျောင်ကုရဲ့အတွင်းရေးမှူးကပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့်မော့ကြည့်သည်။
"ဒါရိုက်တာ.. မရှိဘူးခင်ဗျ။ အလုပ်ကိစ္စနဲ့အပြင်ခဏသွားနေတယ်"
"ဟုတ်လား။ အဲ့ဒါဆို.. ဒါကြီးဒီမှာပဲထားခဲ့လိုက်မယ်။ သူပြန်လာရင်ပြန်ပေး,ပေးပါ"
"ဟိုလေ.. ဒါရိုက်တာကမှာသွားတယ်။ သူမရှိတဲ့အချိန်.. ဘာပစ္စည်းမှလက်မခံပါနဲ့တဲ့။ အဲ့ဒါကြောင့်လေ.. ဒါပြန်ပေးချင်တယ်ဆိုရင်.. သူပြန်လာတဲ့အထိစောင့်ပေးရပါလိမ့်မယ်"
"ဘာ"
********** **********
ရုံးခန်းထဲဝင်ဝင်ချင်းသူ့မျက်စိရှေ့ကိုဒေါနဲ့မောနဲ့ခြေလှမ်းကျဲများဖြင့်ရောက်လာသည့်ပုံရိပ်လေး.. ထိုပုံရိပ်လေးကထုံးစံအတိုင်းဒေါသရောင်တောက်နေသောမျက်လုံးလေးများနှင့်.. မျက်နှာပေါ်ကကြွက်သားများကိုအမာထန်ဆုံးတင်းထားသည်။ ထိုအခါ.. စိတ်ကူးနဲ့လက်တွေ့ကိုရေရေရာရာခွဲခြားနိုင်ခြင်းမရှိသေးသောသူ့ရဲ့အသိဉာဏ်ကိုမျက်တောင်တဖျတ်ဖျတ်ခတ်ကာမြန်မြန်ဆန်ဆန်ပုတ်နှိုးရသည်။
"ဒါ.. လူ.. အစစ်လား"
ပါးပြင်မို့မို့လေးကိုလက်ညှိုးဖြင့်ထိုးကြည့်လိုက်တော့သူ့လက်ချောင်းထိပ်မှတစ်ဆင့်ခံစားလိုက်ရသည့်အိထွေးမှုလေးတွေ။
"လူအတုဆိုတာရှိလို့လား"
"တကယ်ကြီးရောက်လာတာလား"
"ဘာလဲဟ"
သူ့မျက်နှာကိုမျက်လုံးကိုဝိုင်းနေအောင်ပြူးထားပြီးပါးစပ်အဟောင်းသားဖြင့်ကြည့်နေပုံက.. မသိရင်သရဲတွေ့လိုက်ရတဲ့အတိုင်း။ ဒီဂျွန်ဂျောင်ကုဆိုတဲ့လူက.. ဘယ်လိုမှပုံမှန်မဖြစ်နိုင်ဘူး။
"ခင်ဗျားပို့လိုက်တဲ့ဟာတွေလာပြန်ပို့တာ။ နောက်.. ဒါမျိုးလုပ်ရဲလုပ်ကြည့်.. "
လက်ညှိုးငေါက်ငေါက်ထိုး၍သတိပေးစကားပြောပြီးလှည့်အထွက်သူ့ကိုယ်လေးသည်အရှိန်ပြင်းပြင်းဖြင့်နံရံတွင်ဖိကပ်ခံလိုက်ရသည်။
"နောက်တစ်ခါလုပ်ရင်.. ဘာလုပ်မှာလဲ.. အသားနာအောင်လုပ်ဦးမှာလား။ အသားနာအောင်ထပ်လုပ်ရင်.. အလျော်ပြန်ယူမှာလို့သေချာသတိပေးထားရဲ့သားနဲ့"
"ခင်ဗျား.. လွှတ်.."
ရုန်းခါမှသူ့လက်နှစ်ဖက်လုံးနံရံတွင်တင်းတင်းကြပ်ကြပ်ချုပ်နှောင်ခြင်းခံလိုက်ရသည်။ လူချင်းထိလုမတတ်တိုးကပ်လာသည့်မျက်နှာမှာ.. နှုတ်ခမ်းပါးတို့သည်သိသိသာသာပြုံးနေလျှက်.. ရီဝေဝေအကြည့်တို့သည်ဆော့ဂျင်မျက်နှာပေါ်မှအစိတ်အပိုင်းတို့အနှံ့စုန်ချီဆန်ချီရစ်ဝဲနေလေတော့အနေရခက်စွာဖြင့်လက်ကိုအတင်းပြန်ဆွဲနုတ်ပေမယ့်ထိုသူဖိဆုပ်ထားတဲ့လက်ထဲကနေနည်းနည်းမှလှုပ်လို့မရ။
"လူကိုယ်တိုင်ရောက်လာတော့လည်းစိတ်ဆိုးတယ်.. ဖုန်းဆက်တော့လည်းစိတ်ဆိုးတယ်။ နောက်ဆုံး.. လက်ဆောင်ပေးတော့လည်းပိုလို့တောင်စိတ်ဆိုးသေးတယ်။ ကင်ဆော့ဂျင်.. မင်းက.. ဘာလို့အမြဲစိတ်ဆိုးနေတာလဲ။ အဲ့လို.. အမြဲစိတ်ဆိုးနေလို့.. မင်းအကြောင်းမတွေးဘဲမနေနိုင်တော့ဘူးလေ။ အဲ့ဒီ့အတွက်ဘာပြန်လုပ်ပေးမှာလဲ.. ဘယ်လိုတာဝန်ယူပေးမှာလဲ"
"ခင်ဗျား.. ကျွန်တော့်ကိုကြိုက်နေတာလား"
"ဟား"
ခေါင်းမော့ပြီးဟားခနဲရယ်ပုံက.. မချိတင်ကဲစိတ်တို့ကြောင့်လား.. လှောင်ရယ်တာလားဆိုတာကတော့ကာယကံရှင်ကိုယ်တိုင်ပဲသိနိုင်မယ်ထင်သည်။
"ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား.. ရူးမှမရူးသေးတာ။ ဒါပေမယ့်.. "
စူးစိုက်ကြည့်လာတဲ့မျက်ဝန်းတို့ကြောင့်ရုန်းကန်ဖို့တာဆူနေတဲ့သူ့ကိုယ်လေးသည်ကြိုးချည်ခံရသလိုတုံ့ဆိုင်းရပ်တန့်သွား၏။ အကြည့်တစ်ချက်နှင့်လူကိုပြာကျမတတ်ပူလောင်သွားစေအောင်ပြုပဲပြုတတ်လွန်းပါ၏။
"အခုချိန်ကစပြီးရူးကြည့်တော့မလို့.. မျက်နှာပြောင်တိုက်ပြီးရူးကြည့်တော့မလို့"
ရွှန်းရွှန်းစားစားအကြည့်တို့အောက်မှာဆော့ဂျင်၏ကိုယ်လေးသည်ရေခဲရိုက်ခံရတဲ့ငါးတစ်ကောင်လိုအေးခဲတောင့်တင်းသွားကာပစ္စုပ္ပန်အခြေအနေကိုခဏတာမေ့သွားသည်။ လက်ကောက်ဝတ်မှပူနွေးနာကျင်ခြင်းဆိုသည့်အသိတွေသူ့ထံရောက်လာမှ.. ရုန်းထွက်ဖို့သတိရသွားကာ..
"လွှတ်.. လွှတ်လို့ပြောနေတယ်လေ"
ဘယ်လိုမှရုန်းကြည့်လို့မရတဲ့အဆုံး.. ခြေထောက်ဖြင့်ကန်ဖို့ကြိုးစားကြည့်တော့ကျင့်သားရနေပုံရသည့်ဂျွန်ဂျောင်ကုကသူ့ကန်ချက်ကိုလှလှပပရှောင်တိမ်းလိုက်နိုင်သည်။
"အလျော်ပြန်ယူမှာပါလို့.. သတိပေးထားရဲ့သားနဲ့ "
ရင်ခုန်သံတိုးတိတ်လှိုက်ဖိုရပ်တန့်သွားကာဆော့ဂျင်ရဲ့ကိုယ်လေးကိုထွေးခနဲရစ်ပွေ့လျက်တိုးကပ်လာသည့်နှုတ်ခမ်းတို့ကိုရှောင်တိမ်းဖို့မေ့သွားသည်ထင်.. အငိုက်မိသွားရှာသည့်သူ့နှုတ်ခမ်းလွှာလေးသည်စက္ကန့်ပေါင်းများစွာပူနွေးစိုစွတ်သွားရသည်။ အမိန့်ပေးခံထားရတဲ့သူလိုခုခံအားမဲ့သွားခဲ့တဲ့ သူ့ကိုယ်သူမကျေနပ်သလို.. အားငယ်စိတ်လည်းဝင်မိသည်။
~ဒေါက်.. ဒေါက်.. ဒေါက်~
ရုတ်တရက်ထွက်ပေါ်လာသည့်တံခါးခေါက်သံကြောင့်အားပျော့သွားသည့်အချုပ်အနှောင်မှအတင်းရုန်းထွက်ကာ မျက်နှာတစ်ခုလုံးနီရဲကာရုပ်ပျက်ဆင်းပျက်ဖြစ်နေတဲ့သူ့ကိုစူးစမ်းသလိုငေးကြည့်နေသည့်တံခါးဝမှလူနှစ်ဦးကိုတွန်းထိုး၍လှည့်မကြည့်စတမ်းပြေးထွက်ခဲ့တော့သည်။
ဒီနေ့.. သူ.. ဒုတိယအကြိမ်မြောက်ပျော့ညံ့ခဲ့ပြန်ပြီ။
********** **********
အချိန်ပေးပြီးဖတ်ပေးကြတဲ့ reader လေးတွေအားလုံးကျေးဇူးပါ 🥰
Update ပေးပါဆိုပြီး message board မှာရော၊ မန့်မှာရော.. private chat မှာပါလာတောင်းဆိုထားကြတဲ့သူတွေ.. တောင်းတုန်းကတောင်းပြီး လာမဖတ်လို့ကတော့စိတ်ဆိုးမှာနော်.. လာတောင်းတဲ့သူတွေအကုန်မှတ်ထားတယ်.. ဟွင်း ဟွင်း 😆
**********
Zawgyi
"မင္းက.. တစ္ေန႕ရွစ္ႀကိမ္အဖက္ခံဖို႔လိုအပ္ေနတယ္"
ေဆာ့ဂ်င္၏ကမၻာႀကီးသည္အတိတ္ႀကီးတိတ္က်သြား၏။ သူ႕ကမၻာထဲတြင္သူ၏လည္တိုင္ကိုထိခတ္က်ီစယ္ေနေသာဝင္သက္ထြက္သက္၊ တျဖည္းျဖည္းႏြေးဖိုလွိုက္ျဖာလာေစသည့္နစ္ျမဳပ္မႈ၊ ၿပီးေတာ့.. ကေလးကစားသည့္ေဘာလုံးတစ္လုံးလိုခုန္ေပါက္ေနေသာႏွလုံးသားတစ္စုံ.. သာက်န္ခဲ့သည္။ ထိုတိတ္ဆိတ္မႈ၏ေနရာအႏွံ႕လြင့္ေျမာေနရွာသည့္ သူ႕ရဲ႕စိတ္ဝိဉာဥ္ေလးျပန္လည္သက္ဝင္လႈပ္ရွားလာခ်ိန္မွာေတာ့.. ဒီအခိုက္အတန့္ေလးမွာပဲအခ်ိန္အၾကာႀကီးရပ္တန့္ခ်င္ခဲ့မိသည့္သူ႕ရဲ႕ခဏတာေပ်ာ့ညံ့မႈကို အားမလိုအားမရစိတ္တိုမိသည္။ ထိုအသိေၾကာင့္ေဆာ့ဂ်င္.. ႏြေးေနသည့္အႏွောင္အဖြဲ႕မွဖ်တ္ခနဲ႐ုန္းဖယ္ေဆာင့္တြန္းလိုက္သည္။
~ဒုတ္~
"အား!"
ဒီေမတၱာတုံးစရာေလးသည္နိုင္ငံ့လက္ေ႐ြးစင္ေဘာလုံးသမားမ်ားျဖစ္ခဲ့ဖူးသလားလို႔သံသယဝင္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ကန္ခ်က္ကတစ္လက္မေတာင္မလြဲဘဲ မေန႕ကအကန္ခံထားရလို႔အနာေတာင္မေပ်ာက္ေသးတဲ့ညို႔သက်ည္းကိုမွကြက္တိဒုတ္ခနဲလာထိမွန္သည္။
"ရား! မင္း.. စကားနဲ႕ေျပာလို႔မရဘူးလား။ မင္းက..လူမိုက္လား.. အၾကမ္းဖက္သမားလား"
"ခ.. ခင္ဗ်ားဘက္ကအရင္လာစတာေလ။ ဘာ.. ရွစ္ႀကိမ္အဖက္ခံသင့္တယ္တဲ့.. ေပါက္ကရေတြလည္းေလွ်ာက္ေျပာေသးတယ္။ ႐ူးေနလား.. ခင္ဗ်ား"
အၿမဲလိုလိုစူးစူးစိုက္စိုက္ျပန္ၾကည့္တတ္တဲ့မ်က္ဝန္းေလးေတြကိုသူနဲ႕အၾကည့္ခ်င္းမဆုံေစဘဲမသိမသာမ်က္လႊာေလးခ်ထား၏။ ပန္းဆီေရာင္ေတာက္ေနတဲ့ပါးျပင္ေလးေတြႏွင့္နား႐ြက္ရဲရဲေလးတို႔ကလည္း ဒီဆတ္ဆတ္ႀကဲေလးရွက္ရမ္းရမ္းၿပီးလုပ္မိလုပ္ရာလုပ္ခဲ့တဲ့အျဖစ္ကိုေဖာ္ျပေနေလရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ေမတၱာတုံးစရာေလးကေတာ့မာန္ေလွ်ာ့မည့္ပုံမေပၚဘဲရွိရွိသမွ်မာနမ်ားကိုစုစည္းကာမ်က္ႏွာထားကိုေတာ့တင္းထားဆဲပင္။
"ဘာ! ႐ူးေနလား.. ဟုတ္လား။ဝါး!ငါ..တကယ္.. တကယ္အႀကီးႀကီးစိတ္တိုသြားၿပီေနာ္။ ဒီအတိုင္းေတာ့ ေက်ာ္မသြားနိုင္ဘူး.. အခုခ်က္ခ်င္းေတာင္းပန္။ မေတာင္းပန္လို႔ကေတာ့.. ငါ့ေရွ႕ေနကိုေခၚလိုက္မွာ"
"ေခၚလိုက္"
"ဘာ"
"ေရွ႕ေနေခၚမယ္ဆို.. ေခၚလိုက္လို႔"
လက္ပိုက္၊ ေမးေငါ့ၿပီးမ်က္ခုံးတစ္ဖက္ပင့္ကာေျပာပုံကလုပ္ခ်င္သလိုလုပ္မေၾကာက္ဘူးဆိုၿပီးစိန္ေခၚေနသည့္ပုံ..
"တ.. တကယ္.. တကယ္ေခၚမွာ။ တစ္ကေနသုံးအထိေရလို႔မွမေတာင္းပန္ရင္.. တကယ္ေခၚလိုက္မွာေနာ္"
တကယ့္ကိုကိုင္ေပါက္ပစ္ခ်င္စရာမာနခဲေလးပါပဲ။ မွားေနမွန္းသိရက္နဲ႕ေတာင္ ေတာင္းပန္ဖို႔အစီအစဥ္ရွိပုံမရဘဲ ႏႈတ္ခမ္းတို႔ကိုတင္းတင္းေစ့ထားေသး၏။
"တစ္"
".........."
"ႏွစ္"
".........."
"န..ႏွစ္..ဒႆမငါး"
"ဟြန့္"
"ႏွစ္.. ဒႆမခြန္ငါး"
အေၾကာတင္းေလးဟာဆိုရင္ျဖင့္ ႏႈတ္ခမ္းကိုမဲ့ကာေခါင္းတခါခါျဖင့္သူ႕အနားကထြက္သြားေတာ့သည္။
"ေကာင္းၿပီ.. ခြင့္လႊတ္ေပးလိုက္မယ္... လွလို႔"
ခ်ာခနဲလွည့္လာတဲ့မ်က္ႏွာေလးမွာမ်က္ေမွာင္ေလးကုတ္ထားေပမယ့္ပါးျပင္ေလးႏွစ္ဖက္သည္ႏွင္းဆီေရာင္စိုထေနသည္။
"ဘာေျပာတယ္"
"မင္းက.. စိတ္ဆိုးေနတဲ့အခ်ိန္ဆို.. အလွဆုံးမို႔လို႔.. ခြင့္လႊတ္ေပးလိုက္မယ္။ အဲ့စကားၾကားခ်င္လို႔.. တမင္ မေတာင္းပန္ပဲမူေနတာမဟုတ္လား"
"ခင္ဗ်ား... "
"အလုပ္သြားမွာမဟုတ္လား.. လိုက္ပို႔ေပးမယ္.. တက္"
ရန္ေတြ႕ဖို႔ျပင္ေနသည့္စကားလုံးေလးေတြရပ္တန့္သြားေအာင္စကားျဖတ္ေျပာလိုက္ေတာ့ တည့္တည့္မတ္မတ္ေရာက္လာသည့္ေဒါသမ်က္ေစာင္းကဒိုင္းခနဲ..
"ကြၽန္ေတာ္ကဘာလို႔ခင္ဗ်ားကားကိုလိုက္စီးရမွာလဲ"
"ပါးစပ္နဲ႕ေကာင္းေကာင္းေျပာေနတုန္းတက္လိုက္ေနာ္.. မဟုတ္ရင္.. အတင္းေပြ႕ခ်ီၿပီး.. "
"ထိရဲထိၾကည့္ပါလား.. တခါတည္း.. ဟြက္.. "
သူ႕စကားေၾကာင့္ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုက အကန္ခံရဖူးသည့္ ေျခေထာက္ကိုပိုက္၍ေျခတစ္ေပါင္က်ိဳးျဖင့္အေနာက္သို႔ခုန္ဆြခုန္ဆြ ဆုတ္သြားသည္။ လူတစ္ကိုယ္လုံးကိုထိုးေဖာက္မတတ္စူးစူးရဲရဲၾကည့္တတ္သည့္မ်က္ဝန္းတို႔က အခုက်ေတာ့လည္းဝိုင္းဝိုင္းစက္စက္ၾကည္ၾကည္လင္လင္ေလးမို႔ရယ္ခ်င္စရာ။ဒါေပမယ့္.. သူ႕သိကၡာကိုစကားေတြနဲ႕ထိပါးေစာ္ကားထားတယ္ဆိုတဲ့အသိေၾကာင့္ဒီလူဘာလုပ္လုပ္အျမင္ကပ္စရာလို႔ပဲျမင္ေနမိသည္။
"ရား.. ရား.. စကားနဲ႕ပဲေျပာ.. လက္ေတြေျခေတြမပါေစနဲ႕။ ၿပီးေတာ့.. ေနာက္တခါ.. အသားနာေအာင္လုပ္ၾကည့္.. အေလ်ာ္ျပန္ယူျပမယ္"
"အ႐ူး"
ဟု.. ပါးစပ္ေလးလႈပ္႐ုံအသံတိတ္က်ိန္ဆဲၿပီးဘတ္စ္ကားမွတ္တိုင္သို႔ခပ္သြက္သြက္လွည့္ထြက္လာခဲ့သည္။
"ရား! လိုက္ပို႔ေပးပါမယ္ဆိုမွ"
အေနာက္ကေန အေျပးလိုက္သြားေပမယ့္မမွီေတာ့ေမတၱာတုံးေလးကအခ်ိန္ကိုက္ေရာက္လာတဲ့ဘတ္စ္ကားေပၚသို႔တက္သြားခဲ့ၿပီ။ သူ.. ဘတ္စ္ကားေပၚကိုလိုက္ဖို႔ေျခလွမ္းျပင္လိုက္ေပမယ့္ဘတ္စ္ကားေပၚမွတိုးေဝွ႕ျပည့္သိပ္ေနသည့္လူအုပ္ကိုျမင္ေတာ့မ်က္လုံးေတြျပာလာၿပီးအသက္ရႉရခက္ခဲလာကာနဖူးေၾကာတစ္ေလွ်ာက္တြင္ေခြၽးမ်ားစီးက်လာသည္။ သူ.. ထိုသို႔တုံ႕ဆိုင္းေနမိခ်ိန္တြင္ ကားကသူ႕နားမွတလွိမ့္ခ်င္းေမာင္းထြက္သြား၏။ ဒူးၫြတ္က်မသြားေအာင္ကိုယ့္ကိုယ္ထိန္းရင္း အသက္ကိုခပ္မွန္မွန္ရႉ၍ သူႏွင့္ေဝးကြာသြားသည့္ကားကိုလွမ္းေငးမိေတာ့ေနာက္ဆုံးခုံတန္းတြင္ပါသြားသည့္ ေမတၱာတုံးေလးကသူ႕ကိုမ်က္လုံးေတာက္ေတာက္ေလးမ်ားျဖင့္ျပန္လည္ေငးေမာေနတာကိုျမင္လိုက္ရေလသည္။
********** **********
~တူ.. တူ.. တူ.. တူ~
ေနလာခဲ့တဲ့ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လုံး တဖက္ကိုဖုန္းဝင္သြားတဲ့အသံ တတူတူကဒီေလာက္ထိရင္ခုန္စိတ္လႈပ္ရွားစရာေကာင္းၿပီးနားဝင္ပီယံရွိမွန္းအခုမွပဲသိလိုက္ရေတာ့သည္။
"ဟဲလို"
ၾကားလိုက္ရတဲ့အသံခ်ိဳခ်ိဳေလးေၾကာင့္႐ုတ္တရက္ဘာစကားမွျပန္မေျပာျဖစ္ေသးဘဲၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးၿပဳံးေနမိသည္။ ရင္ခုန္စရာေနာက္မွာၾကည္ႏူးစရာေလးေတြထပ္ဆင့္ကဲလိုက္ပါလာသည့္ ဒီအေျခအေနေလးကလည္းတစ္မ်ိဳးတစ္ဖုံ ခ်ိဳၿမိန္လြန္းလွပါဘိ။
"ဟဲလို"
ဒုတိယအႀကိမ္ၾကားလိုက္ရတဲ့အသံမွာေတာ့စိတ္မရွည္ျခင္းေတြအဖ်ားခတ္ေနေလသည္.. ေဒါသအိုးေလးကတကယ့္ကိုစိတ္ကလက္တစ္ဆစ္ရယ္.. ထို႔ေၾကာင့္အခ်ိန္ဆြဲမေနေတာ့ဘဲ..
"ကင္ေဆာ့ဂ်င္ရွီ"
"ဟုတ္ပါတယ္.. ကင္ေဆာ့ဂ်င္ပါ။ အခုေျပာေနတာ.. ဘယ္သူပါလဲ"
"ကိုယ့္အသံကိုမမွတ္မိဘူးလား။ လြယ္လြယ္နဲ႕ေမ့သြားနိုင္မယ့္အသံမ်ိဳးလည္းမဟုတ္ဘဲနဲ႕"
တစ္ဖက္ကေခတၱမွ်အသံတိတ္သြားသည္။ ထို႔ေနာက္.. ဟင္းခနဲသက္ျပင္းခ်သံကိုၾကားလိုက္ရ၏။
"ဘာကိစၥလဲ"
ေလသံကခပ္ျပတ္ျပတ္.. ဖုန္းဆက္တာသူမွန္းသိလိုက္ရလို႔ျဖစ္သြားမယ့္ေဒါသမ်က္ႏွာေလးကိုျမင္ေယာင္ၿပီးအူျမဴးလာ၏။
"ေန႕လည္စာစားခ်ိန္.. ခဏေလာက္ေတြ႕ရေအာင္"
"ဘာလို႔လဲ"
"အေၾကာင္းအရင္းမေမးဘဲဒီအတိုင္းလာေတြ႕လို႔မရဘူးလား"
"မရဘူး"
~တီ~
"ဟဲလို.. ဟဲလို.. ဟား.. စိတ္ကလည္းျမန္လိုက္တာ"
"ကြၽတ္.. ကြၽတ္.. ကြၽတ္.. ငါတို႔ေဂ်ာင္ကုေလး.. သနားပါတယ္။ attention ေပးခ်င္လြန္းလို႔အေနာက္ကေနတေကာက္ေကာက္လိုက္ေနရရွာတယ္။ ဒါနဲ႕.. attention လိုခ်င္တဲ့သူကလည္းအဆန္းေနာ္.. အၿမဲအေပၚစီးကေခ်မိဳးေနတာပဲ"
"အဲ့ဒါ.. သူ.. ဝန္ခံရမွာ.. ရွက္လို႔ေနမွာေပါ့"
"ေအာ္.. ေအာ္.. ရွက္ေနလို႔ကိုး"
ဟိုေဆာ့ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကအံ့ဩသြားသေယာင္မပြင့္တပြင့္ဟ, ထားေပမယ့္မ်က္လုံးအၾကည့္ေတြကေတာ့ခနဲ႕သလိုလို.. ေလွာင္သလိုလိုႏွင့္..
"မင္းက.. လက္ထပ္မွာလား"
"ဘာကိုလဲ"
"အိမ္ေထာင္လည္းက်ဖဴးတယ္..ေဖာက္လည္းေဖာက္ျပန္ဖူးတယ္.. ကေလးေတာင္ဘယ္သူနဲ႕ရမွန္းမသိတဲ့လူမ်ိဳးကို..လက္ထပ္ဖို႔ထိစဥ္းစားထားလို႔.. ဒီေလာက္ထိႀကိဳးစားအားထုတ္မႈေတြလုပ္ေနတာလား.. လို႔"
ေဂ်ာင္ကုကမွင္တက္သြားသည့္ဟန္ျဖင့္မ်က္ေတာင္မခတ္ဘဲၿငိမ္သက္သြားသည္။
"ေဖာက္ျပန္ခဲ့တယ္ဆိုတာ.. ေကာလဟာလမို႔မဟုတ္ဘူးပဲထားပါေတာ့။ ဒါေပမယ့္.. ကင္ေဆာ့ဂ်င္က.. တစ္ခုလပ္ကေလးတစ္ေယာက္အေဖဆိုတာေတာ့အမွန္တရားပဲမဟုတ္လား။အဲ့လိုလူမ်ိဳးကိုလက္ထပ္နိုင္မွာလည္းမဟုတ္ဘဲနဲ႕ဘာလို႔အခ်ိန္ေတြျဖဳန္းေနမွာလဲ။ ဒီ့ထက္မလြန္ခင္ ရပ္တန္းကရပ္လိုက္ေတာ့"
သူ႕စကားေၾကာင့္ေဂ်ာင္ကုရဲ႕မ်က္ႏွာကကြက္ခနဲပ်က္၏။
"ဘယ္သူကဘာေျပာေနလို႔လဲ။ မပူနဲ႕.. ရပ္မွာ။ ဒါေပမယ့္.. အခုေတာ့မဟုတ္ေသးဘူး"
"ရား.."
"ငါ..ရႈေထာင့္အမ်ိဳးမ်ိဳးကေနစဥ္းစားၾကည့္ၿပီးၿပီ..ငါ.. သူ႕ကိုသေဘာက်တယ္။ အဲ့ဒါကလည္းခဏတာစိတ္ကစားမိတဲ့သေဘာမ်ိဳးပါပဲ။ ဘယ္ေျပာနိုင္မလဲ.. ေနာက္ႏွစ္လသုံးလေလာက္ဆိုရင္..ငါ သူ႕ကိုရိုးခ်င္ရိုးသြားမွာ။ ဒီေတာ့.. ႏွစ္လသုံးလေလာက္အခြင့္အေရးေပးၾကည့္တာမမွားပါဘူးလို႔ထင္တယ္။ ၿပီးေတာ့.. သူကမာနႀကီးတယ္.. သူ႕မာနနဲ႕ဆိုငါ့ဘက္ကစ,ၿပီးထားသြားလည္းလိုက္တြယ္ကပ္ေနမယ့္လူစားမ်ိဳးမဟုတ္လို႔ မင္းစိုးရိမ္ေနသလိုဘာမွျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး"
"ငါ့အျမင္မွာေတာ့.. မင္းဘက္ကပဲလိုက္တြယ္ကပ္ေနရသလိုပဲ"
ကင္ေဆာ့ဂ်င္ကိုေလးႏွစ္လုံးလုံးမေမ့နိုင္ခဲ့တဲ့လူက.. ႏွစ္လသုံးလေလာက္ဆိုရိုးသြားမယ္ဆိုပဲ.. ရယ္ခ်င္စရာ။ ဒီစကားကိုအ႐ူးကိုသြားေျပာရင္ေတာင္ယုံလိမ့္မည္မထင္ပါ။
"အဲ့ဒါက... တြယ္ကပ္တာမဟုတ္ဘူး.. ငါ့ကိုယ္ငါခ်စ္တာ"
လုပ္လာျပန္ၿပီ.. ဆင္ေျခေနာက္တစ္မ်ိဳး။ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္လိမ္ညာတဲ့ေနရာမွာဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုတို႔ကအေတာ္ဆုံး..
"ဘယ္လို.. ဘယ္လို! ေျပာေတာ့.. မင္းသူ႕ကိုသေဘာက်တယ္ဆို"
"ဟုတ္တယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္.. သေဘာက်လိဳ႕တြယ္ကပ္ေနတာမဟုတ္ဘူး"
"Heol"
"ငါ.. သူနဲ႕မေတြ႕ရရင္မေနတတ္ဘူး.. သူ႕အေၾကာင္းမေတြးရရင္မေနနိုင္ဘူး.. သူ႕ရဲ႕ရန္ေတြ႕သံတတြတ္တြတ္မၾကားရရင္အရမ္းစိတ္ဆင္းရဲတာပဲ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္.. သူငါ့အနားမွာရွိေနမွျဖစ္မယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့..ငါ့ကိုယ္ငါခ်စ္လို႔.. သူ႕ေၾကာင့္ငါ့ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာေဝဒနာေတြခံစားေနရမွာမၾကည့္ရက္လို႔.. သူ႕ကိုငါ့အနားမွာရွိေစခ်င္တာ"
"ေတာ္ၿပီ.. မင္းကိုနားလည္ဖို႔မႀကိဳးစားေတာ့ဘူး"
"အဲ့ဒါမွန္ကန္တဲ့ဆုံးျဖတ္ခ်က္ပဲ။ ဒါနဲ႕ေလ.. ဟိုေဆာ့.. "
"အင္း"
"မင္း.. အဲ့ဒါ..ဘယ္လိုေျပာရမလဲ..တစ္စုံတစ္ေယာက္က.. ကိုယ့္ကို.. အသားနာေအာင္လုပ္ခဲ့ေပမယ့္.. စိတ္မဆိုးတဲ့အျပင္ေနာက္ထပ္အနာခံဖို႔ေမွ်ာ္လင့္ေနမိတာမ်ိဳး.. အဲ့လိုခံစားခ်က္မ်ိဳးျဖစ္ဖူးလား"
ဟိုဆော့ကယောင်နနမျက်နှာပေးဖြင့်သူ့စကားရဲ့အဓိပ္ပါယ်ကိုမျက်တောင်တဖျတ်ဖျတ်ခတ်၍ အသည္းအသန္စဥ္းစားသည္။
"အာ.. မင္းဆိုလိုခ်င္တာက.. ၾကာပြတ္နဲ႕အရိုက္ခံခ်င္တာတို႔.. လက္ႏွစ္ဖက္လုံးႀကိဳးနဲ႕အခ်ည္ႏွောင္ခံခ်င္တာတို႔.. လည္ပင္းအညွစ္ခံရမွခံစားမႈပိုေကာင္းတာတို႔.. အဲ့လိုမ်ိဳးလား"
"ရား! ငါေျပာတာအဲ့ဒါေတြမဟုတ္.. "
~ေဒါက္.. ေဒါက္.. ေဒါက္~
"ဒါရိုက္တာဂြၽန္.. gallery ဖြင့္ပြဲသြားဖို႔အခ်ိန္က်ပါၿပီ"
"အင္း.. သိၿပီ။ အသင့္ျပင္ထားလိုက္"
"ဟုတ္ကဲ့"
သူ႕ရဲ႕အတြင္းေရးမႉးထြက္သြားမွဟိုေဆာ့ကပါးစပ္ကိုလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္အုပ္ကာမ်က္လုံးျပဴးမ်က္ဆံျပဴးျဖင့္..
"ေဂ်ာင္ကု.. မင္းက... "
"မဟုတ္ဘူး"
"မဟုတ္ဘူးလား"
"မဟုတ္ပါဘူးဆိုမွ.. အဲ့ဒီ့အၾကည့္ကိုအခုခ်က္ခ်င္းျပင္လိုက္"
သူ.. ဟိုေဆာ့ကိုအံႀကိတ္၍အသံမာမာျဖင့္ပိတ္ေဟာက္ပစ္လိုက္သည္။ မေဟာက္လို႔လည္းမရ.. ေဂ်ာင္ဟိုေဆာ့တို႔ကေတြးလိုက္ရင္တလြဲတေခ်ာ္ေတြ.. ထို႔ေနာက္အေပၚဝတ္ကုတ္အကၤ်ီကိုသပ္သပ္ရပ္ရပ္ဝတ္၍အခန္းတံခါးသို႔ေျခဦးလွည့္တုန္း.. ဖ်တ္ခနဲရလာတဲ့အႀကံတစ္ခုေၾကာင့္ျပန္လွည့္လာၿပီး..
"ဟိုေဆာ့.. ငါ့ကို.. ice-cream မွာေပးစမ္းပါ"
"Ice-cream?"
"အင္း.. chocolate ice-cream"
********** **********
"ေဆာ့ဂ်ီနီ!!!"
ေအာ္သံႏွင့္အတူသူ႕ခါးတစ္ဝက္ေလာက္ရွိသည့္ေရခဲပုံးႀကီးကိုမနိုင္မနင္းမ,၍႐ုံးခန္းထဲဝင္လာသူက.. ဂ်ီမင္း။
"ဘာေတြလဲ"
သူကေနရာမွအလ်င္အျမန္ထ,ကာေရခဲပုံးႀကီးကိုဝိုင္းကူသယ္ေပးရင္းေမးေတာ့ဂ်ီမင္းကသူ႕အေမးကိုခ်က္ခ်င္းမတုံ႕ျပန္ဘဲအေမာေျဖသည့္အေနျဖင့္ေခြၽးအနည္းငယ္စို႔ေနတဲ့မ်က္ႏွာကိုလက္ဖဝါးျဖင့္ယပ္ခတ္ၿပီးမွ သူ႕ဘက္သို႔မ်က္ႏွာလွည့္၍..
"Ice-cream တဲ့"
"Ice-cream?"
ေရခဲပုံးႀကီးကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပုံးနဲ႕အျပည့္ေရခဲမုန့္ေတြ..
"ဒီေလာက္အမ်ားႀကီးဘယ္ကဝယ္လာတာလဲ။ ဘာလဲ.. မိဘမဲ့ေဂဟာမွာသြားလႉမလို႔လား"
"ငါ.. ဝယ္လာတာမဟုတ္ပါဘူး။ မင္း.."
"ငါ? ရား.. ဒီေလာက္အမ်ားႀကီးငါဝယ္တာျဖစ္နိုင္ပါ့မလား။ မွားၿပီးေရာက္လာတာျဖစ္လိမ့္မယ္။ မင္းကလဲ.. မသိဘဲနဲ႕ဘာလို႔ယူလာတာလဲ"
"ဪ.. ကဲ.. ထင္ရာေတြစြတ္ေျပာေနျပန္ၿပီ။ စကားကိုလည္းဆုံးေအာင္နားေထာင္ပါဦး။ ဒါေတြ.. ငါဝယ္လာတာမဟုတ္ဘူး။ မင္းအတြက္တဲ့.. မင္းရဲ႕ခ်စ္ခ်စ္ႀကီးကပို႔ခိုင္းလိုက္တာ။ မင္းကိုေရခဲမုန့္ဝယ္ေကြၽးမယ္လို႔ကတိေပးထားတယ္ဆို"
"ဘယ္သူလဲ"
"မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပန္ၿပီ။ မင္းရဲ႕ခ်စ္ခ်စ္.. ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုက.. "
ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုဆိုတဲ့နာမည္ကိုၾကားမွညကသူမူးမူးနဲ႕ေျပာမိဆိုမိခဲ့တာေတြကိုျပန္အမွတ္ရသည္။ဒီလူ.. ႐ူးမ်ားေနလားမသိဘူး။ အရက္မူးတဲ့လူေလွ်ာက္ေျပာတာကိုမွတ္မိၿပီးဒါမ်ိဳးလုပ္တာေတာ့မျဖစ္နိုင္.. ဒါသက္သက္ညကကိစၥကိုအခြင့္ေကာင္းယူၿပီးသူ႕ကိုရန္စ,တာပဲျဖစ္မွာ..
"ဘာခ်စ္ခ်စ္လဲ.. အဲ့လိုမေျပာနဲ႕လို႔ေျပာထားတာဘယ္ႏွစ္ခါရွိၿပီလဲ"
"သေဘာက်ရဲ႕သားနဲ႕"
"တိတ္စမ္း! မင္း.. ဘာသိလို႔လဲ။ အဲ့ဒီ့အျမင္ကပ္စရာလူကငါ့ကိုမေန႕ကေခၚၿပီးဘာေျပာတယ္မွတ္လဲ.. ငါ့ကိုမ်ား ေယာက္်ားတကာကိုျမဴဆြယ္ၿပီး...Aish! ျပန္ေတြးမိရင္ေဒါသထြက္တယ္။ မနက္ကလည္း.. ေစာေစာစီးစီးသူမ်ားအိမ္ေရွ႕လာၿပီးအူေၾကာင္ေၾကာင္ေတြလာလုပ္ေသးတယ္"
"မနက္ကလည္းေရာက္လာေသးတာလား.. omo! မိုက္လိုက္တာ.. ညကလည္းမင္းအိပ္ေပ်ာ္တဲ့အထိေစာင့္ေပးသြားေသးတယ္.. ေရခဲမုန့္စားခ်င္တယ္ဆိုတဲ့စကားေလးကိုလည္းသတိတရမွတ္ထားေပးၿပီး... "
"ငါေျပာခ်င္တာအဲ့ဒါမဟုတ္.."
ဂ်ီမင္းတို႔ကသူ႕စကားကိုအာ႐ုံရွိပုံမရဘဲမ်က္လုံးေလးေတြေကြးက်သြားေအာင္ၿပဳံးရင္းၾကည့္ခဲ့ဖူးတဲ့ဒရမ္မာေတြကိုစားၿမဳံ႕ျပန္ေနပုံရသည္။
"ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္.. မင္းထင္သလိုဘယ္ေတာ့မွျဖစ္လာမွာမဟုတ္လို႔.. ဒါႀကီးကိုခုခ်က္ခ်င္းသြားျပန္ေပးလိုက္"
"မေပးနိုင္ပါဘူး။ သိပ္ေပးခ်င္ေနရင္လည္းမင္းဘာသာမင္း သြားျပန္ေပး"
"ရား! ပတ္ဂ်ီမင္း!"
ဂ်ီမင္းကသူ႕ေအာ္သံကိုဂ႐ုမစိုက္ဘူးဆိုသည့္အထာျဖင့္သီခ်င္းေလးတေအးေအးႏွင့္အခန္းထဲမွထြက္သြားသည္။ အခန္းထဲတြင္သူရယ္.. ေရခဲပုံးႀကီးရယ္သာက်န္ခဲ့သည္။ စိတ္တိုတိုနဲ႕ေရခဲပုံးႀကီးကိုပိတ္ကန္ပစ္လိုက္ခ်င္ေပမယ့္.. အထဲကေရခဲမုန့္ေလးေတြမွာအျပစ္မွမရွိဘဲနဲ႕..
"ဒါရိုက္တာဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုနဲ႕ေတြ႕ခ်င္လို႔ပါ"
သူကေရခဲပုံးကိုအတြင္းေရးမႉးေကာင္တာေပၚဘုန္းခနဲျမည္ေအာင္တင္ရင္းမေပ်ာ့လြန္းမမာလြန္းသည့္ေလသံျဖင့္စကားဆိုလိုက္ေတာ့လန့္သြားပုံရသည့္ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုရဲ႕အတြင္းေရးမႉးကပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖင့္ေမာ့ၾကည့္သည္။
"ဒါရိုက္တာ.. မရွိဘူးခင္ဗ်။ အလုပ္ကိစၥနဲ႕အျပင္ခဏသြားေနတယ္"
"ဟုတ္လား။ အဲ့ဒါဆို.. ဒါႀကီးဒီမွာပဲထားခဲ့လိုက္မယ္။ သူျပန္လာရင္ျပန္ေပး,ေပးပါ"
"ဟိုေလ.. ဒါရိုက္တာကမွာသြားတယ္။ သူမရွိတဲ့အခ်ိန္.. ဘာပစၥည္းမွလက္မခံပါနဲ႕တဲ့။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ေလ.. ဒါျပန္ေပးခ်င္တယ္ဆိုရင္.. သူျပန္လာတဲ့အထိေစာင့္ေပးရပါလိမ့္မယ္"
"ဘာ"
********** **********
႐ုံးခန္းထဲဝင္ဝင္ခ်င္းသူ႕မ်က္စိေရွ႕ကိုေဒါနဲ႕ေမာနဲ႕ေျခလွမ္းက်ဲမ်ားျဖင့္ေရာက္လာသည့္ပုံရိပ္ေလး.. ထိုပုံရိပ္ေလးကထုံးစံအတိုင္းေဒါသေရာင္ေတာက္ေနေသာမ်က္လုံးေလးမ်ားႏွင့္.. မ်က္ႏွာေပၚကႂကြက္သားမ်ားကိုအမာထန္ဆုံးတင္းထားသည္။ ထိုအခါ.. စိတ္ကူးနဲ႕လက္ေတြ႕ကိုေရေရရာရာခြဲျခားနိုင္ျခင္းမရွိေသးေသာသူ႕ရဲ႕အသိဉာဏ္ကိုမ်က္ေတာင္တဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္ကာျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ပုတ္ႏွိုးရသည္။
"ဒါ.. လူ.. အစစ္လား"
ပါးျပင္မို႔မို႔ေလးကိုလက္ညွိုးျဖင့္ထိုးၾကည့္လိုက္ေတာ့သူ႕လက္ေခ်ာင္းထိပ္မွတစ္ဆင့္ခံစားလိုက္ရသည့္အိေထြးမႈေလးေတြ။
"လူအတုဆိုတာရွိလို႔လား"
"တကယ္ႀကီးေရာက္လာတာလား"
"ဘာလဲဟ"
သူ႕မ်က္ႏွာကိုမ်က္လုံးကိုဝိုင္းေနေအာင္ျပဴးထားၿပီးပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖင့္ၾကည့္ေနပုံက.. မသိရင္သရဲေတြ႕လိုက္ရတဲ့အတိုင္း။ ဒီဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုဆိုတဲ့လူက.. ဘယ္လိုမွပုံမွန္မျဖစ္နိုင္ဘူး။
"ခင္ဗ်ားပို႔လိုက္တဲ့ဟာေတြလာျပန္ပို႔တာ။ ေနာက္.. ဒါမ်ိဳးလုပ္ရဲလုပ္ၾကည့္.. "
လက္ညွိုးေငါက္ေငါက္ထိုး၍သတိေပးစကားေျပာၿပီးလွည့္အထြက္သူ႕ကိုယ္ေလးသည္အရွိန္ျပင္းျပင္းျဖင့္နံရံတြင္ဖိကပ္ခံလိုက္ရသည္။
"ေနာက္တစ္ခါလုပ္ရင္.. ဘာလုပ္မွာလဲ.. အသားနာေအာင္လုပ္ဦးမွာလား။ အသားနာေအာင္ထပ္လုပ္ရင္.. အေလ်ာ္ျပန္ယူမွာလို႔ေသခ်ာသတိေပးထားရဲ႕သားနဲ႕"
"ခင္ဗ်ား.. လႊတ္.."
႐ုန္းခါမွသူ႕လက္ႏွစ္ဖက္လုံးနံရံတြင္တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ခ်ဳပ္ႏွောင္ျခင္းခံလိုက္ရသည္။ လူခ်င္းထိလုမတတ္တိုးကပ္လာသည့္မ်က္ႏွာမွာ.. ႏႈတ္ခမ္းပါးတို႔သည္သိသိသာသာၿပဳံးေနလွ်က္.. ရီေဝေဝအၾကည့္တို႔သည္ေဆာ့ဂ်င္မ်က္ႏွာေပၚမွအစိတ္အပိုင္းတို႔အႏွံ႕စုန္ခ်ီဆန္ခ်ီရစ္ဝဲေနေလေတာ့အေနရခက္စြာျဖင့္လက္ကိုအတင္းျပန္ဆြဲႏုတ္ေပမယ့္ထိုသူဖိဆုပ္ထားတဲ့လက္ထဲကေနနည္းနည္းမွလႈပ္လို႔မရ။
"လူကိုယ္တိုင္ေရာက္လာေတာ့လည္းစိတ္ဆိုးတယ္.. ဖုန္းဆက္ေတာ့လည္းစိတ္ဆိုးတယ္။ေနာက္ဆုံး.. လက္ေဆာင္ေပးေတာ့လည္းပိုလို႔ေတာင္စိတ္ဆိုးေသးတယ္။ကင္ေဆာ့ဂ်င္.. မင္းက.. ဘာလို႔အၿမဲစိတ္ဆိုးေနတာလဲ။ အဲ့လို.. အၿမဲစိတ္ဆိုးေနလို႔.. မင္းအေၾကာင္းမေတြးဘဲမေနနိုင္ေတာ့ဘူးေလ။ အဲ့ဒီ့အတြက္ဘာျပန္လုပ္ေပးမွာလဲ.. ဘယ္လိုတာဝန္ယူေပးမွာလဲ"
"ခင္ဗ်ား.. ကြၽန္ေတာ့္ကိုႀကိဳက္ေနတာလား"
"ဟား"
ေခါင္းေမာ့ၿပီးဟားခနဲရယ္ပုံက.. မခ်ိတင္ကဲစိတ္တို႔ေၾကာင့္လား.. ေလွာင္ရယ္တာလားဆိုတာကေတာ့ကာယကံရွင္ကိုယ္တိုင္ပဲသိနိုင္မယ္ထင္သည္။
"ျဖစ္နိုင္ပါ့မလား.. ႐ူးမွမ႐ူးေသးတာ။ ဒါေပမယ့္.. "
စူးစိုက္ၾကည့္လာတဲ့မ်က္ဝန္းတို႔ေၾကာင့္႐ုန္းကန္ဖို႔တာဆူေနတဲ့သူ႕ကိုယ္ေလးသည္ႀကိဳးခ်ည္ခံရသလိုတုံ႕ဆိုင္းရပ္တန့္သြား၏။ အၾကည့္တစ္ခ်က္ႏွင့္လူကိုျပာက်မတတ္ပူေလာင္သြားေစေအာင္ျပဳပဲျပဳတတ္လြန္းပါ၏။
"အခုခ်ိန္ကစၿပီး႐ူးၾကည့္ေတာ့မလို႔.. မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ၿပီး႐ူးၾကည့္ေတာ့မလို႔"
႐ႊန္း႐ႊန္းစားစားအၾကည့္တို႔ေအာက္မွာေဆာ့ဂ်င္၏ကိုယ္ေလးသည္ေရခဲရိုက္ခံရတဲ့ငါးတစ္ေကာင္လိုေအးခဲေတာင့္တင္းသြားကာပစၥဳပၸန္အေျခအေနကိုခဏတာေမ့သြားသည္။ လက္ေကာက္ဝတ္မွပူႏြေးနာက်င္ျခင္းဆိုသည့္အသိေတြသူ႕ထံေရာက္လာမွ.. ႐ုန္းထြက္ဖို႔သတိရသြားကာ..
"လႊတ္.. လႊတ္လို႔ေျပာေနတယ္ေလ"
ဘယ္လိုမွ႐ုန္းၾကည့္လို႔မရတဲ့အဆုံး.. ေျခေထာက္ျဖင့္ကန္ဖို႔ႀကိဳးစားၾကည့္ေတာ့က်င့္သားရေနပုံရသည့္ဂြၽန္ေဂ်ာင္ကုကသူ႕ကန္ခ်က္ကိုလွလွပပေရွာင္တိမ္းလိုက္နိုင္သည္။
"အေလ်ာ္ျပန္ယူမွာပါလို႔.. သတိေပးထားရဲ႕သားနဲ႕.. "
ရင္ခုန္သံတိုးတိတ္လွိုက္ဖိုရပ္တန့္သြားကာေဆာ့ဂ်င္ရဲ႕ကိုယ္ေလးကိုေထြးခနဲရစ္ေပြ႕လ်က္တိုးကပ္လာသည့္ႏႈတ္ခမ္းတို႔ကိုေရွာင္တိမ္းဖို႔ေမ့သြားသည္ထင္.. အငိုက္မိသြားရွာသည့္သူ႕ႏႈတ္ခမ္းလႊာေလးသည္စကၠန့္ေပါင္းမ်ားစြာပူႏြေးစိုစြတ္သြားရသည္။ အမိန့္ေပးခံထားရတဲ့သူလိုခုခံအားမဲ့သြားခဲ့တဲ့ သူ႕ကိုယ္သူမေက်နပ္သလို.. အားငယ္စိတ္လည္းဝင္မိသည္။
~ေဒါက္.. ေဒါက္.. ေဒါက္~
႐ုတ္တရက္ထြက္ေပၚလာသည့္တံခါးေခါက္သံေၾကာင့္အားေပ်ာ့သြားသည့္အခ်ဳပ္အႏွောင္မွအတင္း႐ုန္းထြက္ကာ မ်က္ႏွာတစ္ခုလုံးနီရဲကာ႐ုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ျဖစ္ေနတဲ့သူ႕ကိုစူးစမ္းသလိုေငးၾကည့္ေနသည့္တံခါးဝမွလူႏွစ္ဦးကိုတြန္းထိုး၍လွည့္မၾကည့္စတမ္းေျပးထြက္ခဲ့ေတာ့သည္။
ဒီေန႕.. သူ.. ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ေပ်ာ့ညံ့ခဲ့ျပန္ၿပီ။
********** **********
အခ်ိန္ေပးၿပီးဖတ္ေပးၾကတဲ့ reader ေလးေတြအားလုံးေက်းဇူးပါ 🥰
Update ေပးပါဆိုၿပီး message board မွာေရာ၊ မန့္မွာေရာ.. private chat မွာပါလာေတာင္းဆိုထားၾကတဲ့သူေတြ.. ေတာင္းတုန္းကေတာင္းၿပီး လာမဖတ္လို႔ကေတာ့စိတ္ဆိုးမွာေနာ္.. လာေတာင္းတဲ့သူေတြအကုန္မွတ္ထားတယ္.. ဟြင္း ဟြင္း 😆