"Saan na 'yon?" tanong ko sa sarili ko at balak pa sanang puntahan ang lugar kung saan siya nakatayo pero hindi ko na nagawa dahil may humila na saakin, nang tignan ko ay si Andrea pala.
"Saan ka pupunta?" tanong niya. "Bumalik ka na sa upuan mo," utos niya saakin.
"Nakita ko kasi kanina si Cold," sagot ko sakaniya. "Pero nawala siya bigla," dugtong ko.
"Paano mo naman nakita? Andilim na baka ibang tao ang nakita mo,"
"Hindi," umiling ako. "Siya talaga 'yung nakita ko e,"
"Graduation mo pa, mamaya mo na tignan 'yan total patapos na naman na yata kayo."
Tinignan ko ang mga kasamahan ko, nakatayo na sila at ready na para sa gagawing kanta—I mean may last song kasi kami at nakaopen ang flashlight ng cellphone.
"Bumalik ka muna don," utos niya saakin.
Wala sa sariling tumango ako, "Okay," sagot ko at saka bumalik sa upuan ko.
Kinuha ko ang phone ko sa bulsa ko at tinignan ang time. 7:01pm na pala. Ginawa ko ang ginawa ng mga kasamahan ko, inopen ko ang flashlight ng phone ko at tinaas yon kasabagay ng unti-unting pagpatay ng ilaw dahil may ilaw naman na ang mga phone namin, sakto lang para saamin.
Lahat ng tao ay tumayo at saka pinamusic na ang song naming para sa ending ng graduation. "Rise" by Belle Mariano ang song na kakantahin namin, bali dalawang song ang kakantahin namin. After ng "Rise" ay yung kanta naman ni Bruno Mars na "Today My Life Begins."
Nagsimula na naming iwinagayway ang phone namin habang kumakanta, may mga camera na umiikiot para sa video and so on. After ng song ay binaba namin ang phone namin bago ipamusic ang second song na "Today My Life Begins." By Bruno Mars.
I've been working hard for so long
Seems like pain has been my only friend
My fragile heart's been done so wrong
I wondered if I'd ever heal again
Oh just like all the seasons never stay the same
All around me I can feel a change (oh)
Saka namin mas lalong tinaas ang phone na hawak namin at winagayway 'yun nang sabay sabay at sabay sabay na kinanta ang chorus.
I will break these chains that bind me, happiness will find me
Leave the past behind me, today my life begins
A whole new world is waiting its mind for the taking
I know I can make it today my life begins
Nagtuloy tuloy ang pagkanta hanggang sa matapos at kasabay ng last lyrics ay ang paghagis namin ng sari-sarili naming toga at kasabay rin non ay may fireworks na pumutok sa kalangitan.
Nagsihiyawan ang mga tao at nagkanya kanyang video at picture.
Hindi ko alam ang mararamdaman ko, halo halo ang emosyon ko ngayon na hindi ko na namalayang niyakap na pala ako nila Andrea.
"Congrats, Sammy!"
"Congrats, Sam."
"Happy graduation!"
Andami kong natanggap na congratulatory kaya halos lahat sila ay pinasalamatan ko.
Nag picture picture kami kasama ang mga kasamahan sa club bago nagpaalam sa isat-isa. May mga ka batch mate rin akong nagpapicture saakin for memories daw, andami nila pati mga profs.
Nakikita ko ang mga magulang na yakap ang mga anak at nag iiyakan sila, may narinig pa akong nag so-sorry at nangangakong hindi na raw nila ulit uulitin yung mga nagawa nila.
Napangiti ako dahil sa mga nakikita ko, at least they can be careful next time with their words. Nag excuse ako dahil pupuntahan ko 'yung lugar kung saan nakatayo kanina si Cold.
At dahil ayaw ko ring makita ang bonding ng magpapamilya...naiinggit ako.
Nakatayo na ako sa mismong kinatatayuan ni Cold kanina, hindi ko na siya makita dahil natural nakaalis na yon!
Tumayo ako sa mismong pinagtayuan niya kanina at hindi ko alam kung bakit ko ba ito ginagawa?!
"Siya talaga 'yung nakita ko kanina hindi ako pwedeng magkamali!" pagkausap ko sa sarili ko. Hindi naman talaga ako pwedeng mag kamali eh.
Alam kong siya 'yon! Pero bakit naman siya pupunta rito? Para saan? Sa sobrang busy ng schedule niya paano siya pupunta dito? Pero alam kong siya yon!
Nakauwi na kami't lahat lahat ayun pa rin ang laman ng isip ko, nakapag celebrate na rin kami't lahat lahat hindi pa rin 'yon mawala sa isipan ko.
Kinabukasan naman ay naghanda na kami para sa graduation ni Andrea.
Around 4 o'clock rin ang time ng sakanila, kaya nang magsimula na ay halos mapunit ang bibig ko sa sobrang laki ng ngiti ko.
Andami pang ginawa at may mga pinanood pa kami sa screen about sa pagpipiloto.
"Please let's welcome our Summa Cum Laude, Sanchez Andrealy Khaesa," sabi ng MC at nagpalakpakan na kami.
Vinivideo naman ni Amber ang graduation niya at ako ay tamang cheer lang.
Nang magbibigay na ng awards ay halos pare-parehas rin kaming pumunta sa taas ng stage gaya ng ginawa nila kahapon sa graduation ko.
"Congratulations, Future Pilot! Padayon! Proud of you always. I love you," sinabit ko sakaniya ang medal niya.
Halos hindi na kami makababa sa dami ng awards niya! Feeling ko nga hinakot na niya lahat e!
"Thank you. I love you more," ngumiti siya saakin.
Nang nasa baba na kami ay bumaba na rin si Andrea at may nag speech pa bago siya.
"Let's welcome our Summa Cum Laude for her speech, give her a round of applause please." Announced ng MC.
Umakyat si Andrea sa stage at nagpasalamat sa MC bago kinuha ang mic at nagsimulang magsalita.
"Hello everyone good evening, this is Andrea your Summa Cum Laude." She said, nagpalakpakan naman kami bago siya ulit magsalita. "I know we still have a lot ahead of us but I want to be an inspiration to many that even though I am a woman, I can still become a pilot. I know there are men out there—there are people out there who belittled me because of what course I want, because of what course i took. They said, 'A pilot job is only for men and not for women' but i didn't believe them, I didn't take their words to my heart because what is the benefit of their words? I will only hurt myself if I think of their words. I just want tell that even though what course you want to take as long as you have the heart to serve, as long as you are determine to chase it, you are already an inspiration. As a woman, well, I get it that it's a new refreshment because the Pilot job are usually—the people who usually took the Pilot job are men but not for me. For me, even though what your gender is, I want to tell you that your gender does not limit your capability as a person and as a human being. To those people who belittled me because of my gender, your judgement became my inspiration to work harder, to study harder and to prove you wrong that what a man can do is also can do by the women, and to those who told me that I should back out because the Pilot job are only done by the men and not by the women, well I am the Summa Cum Laude now and that proves that a women can be a pilot too and my gender is not an excuse to back down just because the Pilot job is for men and there is no Law that the Pilot job is only for men." She stopped a bit.
"And I also want to voice out that don't belittle a women because we can do a lot of jobs more than the men." She said those in a firm voice.
Then her eyes direct to us, "And for those who believed in me, thank you for cheering me up and for telling me that I can do it—that I can do this. I share my success with the five of you because the five of you are with me all throughout this journey, from the start until the very end and thank you guys for that." Then she directed her gaze to the teachers. "Thank you for teaching us a lot of lessons, thank you for understanding, thank you for believing us that we will make it to the end." Then her gaze went back to her batch mates. "Thank you for being brave and I am so proud of each and every one of you for not giving up and I hope to see you guys next time wearing a pilot uniform and good luck to us as we chase our dreams! Padayon future Pilots! Thank you very much!" then she went to the center of stage and bow a little.
Nagpalakpakan ang mga tao at nagsitayuan. Kinanta naman na nila ang song nila na hindi ko alam ang title.
Ganoon din ang ginawa nila, nagtaas ng sari-sariling phone habang kumakanta at winawagayway yung mga phone nila hanggang sa matapos ang kanta at maghagisan sila ng toga nila at may fireworks ulit!
Nang matapos ay nag picture picture na kami bago umuwi, ayaw ni Andrea ng celebration pero sumuway kami, kami kami lang namang anim ang magkakasalo e.
Binati namin siya ng congratulations at wala na siyang magawa dahil may handa na sa lamesa.
"Bawal mag back down, pagkain 'yan." Si Knight.
"Food is life," tumango ako at ngumiti.
"Food is life raw pero 'yung katawan niya tingting," Sarkastikong rebat ni Knight.
Tinignan ko ng masama si Knight dahil nagsisimula na naman siya.
"Tama na 'yan nag aaway pa kayo palayasin ko kayo e," si Amber.
"Asan ba si Andrea?" tanong ko dahil biglang umalis.
"May pinuntahan yata saglit," si Soleil.
"Tawagin ko na nga," nagpresinta na akong ako ang tatawag kay Andrea.
"Andrea kain na gutom na ako—" napatigil ako sa pagsasalita ng makita ko si Cold.
"Bilisan mo magpapakita ka ba sa kapit bahay ah?!" halos itulak ni Andrea si Cold papasok ng bahay.
"Can you wait huh? My left arm's injured you know," sarkastikong sabi ni Cold.
Hindi yata nila ako narinig.
"I told you be careful didn't i?! Kala mo naman kasi ikaw si superman,"
"Kain na tayo," nagsalita na ako dahil baka magrambulan pa sila dito e, napatingin sila saakin pareho. Nang magtama ang mata namin pareho ay ngumiti ako ng matamis kay Cold. "Hello, babe!" bati ko kay Cold at nilapitan siya.
Hindi na siya nakaangal nang kunin ko ang bag niya sa right arm niya at maingat siyang hinila sa kusina. Anlaki laki ng ngiti ko to the point na hindi na nagulat sila Amber at mukhang nasabi naman na ni Andrea na andidito si Cold.
"Dito," hihilain ko na sana ang upuan pero naunahan niya ako at umupo na. Nag pout nalang ako at umupo sa tabi niya.
"Ito gusto mo?" tanong ko sa pagkain saka nilagayan ang plato niya e hindi pa nga siya nagsasalita! Pero ayus lang alam ko naman favorite niya e.
"That's enough," pigil niya saakin dahil kukuha pa sana ako ng ibang pagkain para lagyan ang plato niya.
Nag pout nalang ako, "Okay, kainin mo yan lahat okay." Utos ko sakaniya saka ako kumuha ng sarili kong pagkain at nilagyan ng pagkain ang pinggan ko.
"Ito gusto mong drinks?" tanong ko at hindi pa ako tumigil saka ko nilagyan ng drinks ang baso niya e hindi pa siya nakakasagot. Abah! Lalandiin ko na 'to halos antagal na nung naging ganito kami kalapit sa isat-isa e!
Oo! Makapal mukha ko at anong pakielam mo don?!
Kumain naako ulit at hindi na nag ingay pero kung may balak siyang kunin ay ako ang kumukuha, wife material na ako. Tito pwede po bang akin nalang anak niyo.
Hindi 'yan tanong, demand 'yan. Char.
"Ito naman ginagawa mong lampa, kumain ka muna akala ko ba gutom ka na?" si Knight.
"Hindi ah, gagawin ko rin kasi ito sakaniya sa future pag kasal na kami—ayus ka lang?!" natataranta kong tanong dahil bigla nalang siyang nabulunan.
"Oo ayus lang ako," si Knight.
"Hindi ikaw wag ka ngang epal," rebat ko agad sakaniya. Balak ko sanang sabihing 'hindi ikaw tanga' pero nakaharap kami sa pagkain baka maturn off siya saakin, e bawas points 'yun.
Pinigilan niya akong punasan ang bigbig niya, "Just eat. Don't talk too much," he said.
Ay...ayaw niya ba ng maingay sa hapag? Okie fine.
Hindi na nga ako nagsalita at hinayaan ko nalang, kumain nalang ako, taragis gutom talaga ako e!
Nang matapos kumain ay sila Soleil at Knight ang naghugas ng plato.
"Anong nangyari sa kamay mo? Sabi mo na injured? Bakit? Saan?" sunod sunod na tanong ko sakaniya.
"Ngayon ka lang kasi nagpakita e," si Andrea. "Hindi ka tatantanan niyan," saka siya tumayo. "Quality time, naol. Alis na ako punta na ako sa taas," paalam ni Andrea saka umakyat na sa kwarto niya.
"Anong nangyari sa kamay mo? Sabi mo injured? Bakit? Saan?" ulit ko sa tanong ko sakaniya kanina.
"Nothing," sagot niya.
"Nothing?" kumunot ang noo ko. "Paano mo ilalagay ang gitara mo kung injured ka?" tanong ko.
"It's really nothing, don't mind it."
"How do I not mind it?" tinaas ko ang isa kong kilay.
"Don't think of it. Think something else," he said.
Think something else... "Ah! Alam ko na," napatingin siya saakin dahil sa biglaan kong pagtaas ng boses. "Nakita kita kahapon sa graduation ko. Ikaw 'yun diba? Ngumiti ka pa nga saakin e," tinuro ko pa siya.
Nag iwas siya ng tingin at sinandal ang ulo sa sandalan ng sofa at pinikit ang mga mata habang nakatingala. "I didn't go there yesterday,"
Tinignan ko siya dahil sa ginawa niyang 'yon, his adam's apple move from swallowing so hard. Nakapikit lang siya.
"How come na hindi ikaw yon?" hindi ako tumigil. "Alam kong ikaw 'yun, Cold, I know you since I was a kid kahit na nakatalikod ka kilalang kilala kita. You can't fool me,"
Hindi siya nagsalita, akala ko wala siyang balak magsalita kaya magsasalita sana ako ulit pero nagsalita siya. "You know me?" he laughed sarcastically then open his eyes, he move his head a bit so he could face me. Then he stared to my eyes like he wants to see my reaction to whatever he is going to say. "You don't know me, Samantha." He said those words looking straight to my eyes, his cold and firm voice plus the way he stared at me gives shivers down my spine.
Hindi ko hinayaang makita niya ang gulat at pagkatigil ko kaya nagsalita ako agad. "How come? Aside from being Andrea's bestfriend, a guitarist of Ace Bander, and you graduated last year. I know you are wealthy and I don't give a damn about your money, alam ko naman rin favorite mong colors tapos favorite foods, kung saan ka allergy and so on."
Hindi nagbago ang titig niya saakin. "You don't understand. Your point is far away from what I am talking about,"
"What do you mean? I mean, hindi naman kita nililigawan tapos kung makaasta ka parang mag co-commit ka na saakin eh alam ko namang crush na crush kita pero hindi ibig sabihin non bibigay nalang ako agad sayo 'no!" depensa ko sa sarili ko, anong akala niya saakin ibibigay ko nalang bigla ang bataan ko?! No! "Besides, being in a spotlight is hard though, lalo na kung 'yung CEO ng agency na kung saan kayo nakakontrata e gago," dugtong ko.
"What the hell are you talking about?" kunot noong tanong niya.
"Para ka kasing manliligaw na kung makaasta ka e," I smirk.
"Tss. You don't pass as my standard," he said.
Aray.
"Wow!" napahawak ako sa dibdib ko kahit wala ko 'non—joke meron naman ako non eh kahit onti. Sakto lang pala! "Wag magsalita ng tapos mahal, baka kainin mo yang sinabi mo at pahirapan kita sa huli," I smirked and I even raise a brow.
"So confident," he whispered.
"Ano? May binubulong ka ba diyan?" tanong ko dahil hindi ko naintindihan ang sinabi niya kanina.
"Wala," namutawi ang katahimikan saamin kaya nagsalita nalang ako ulit.
"Bakit mo nga pala sinulat yon sa poster?" tanong ko.
Hindi agad siya nakapagsalita dahil mukhang inaalala ang ibig kong sabihin. "Tss, the poster, nung fan meeting niyo may sinulat ka doon diba," pagpapaalala ko sakaniya.
Kumunot ang noo niya at nag iwas ng tingin. "What about it?" he asked.
"Why you wrote that?" tanong ko.
"Tss. Men are looking at your legs and breast, you did not notice it because your attention is focus to me." His jaw clenched.
"Paanong tinitignan eh hindi ko nga maramdaman may nakatingin e,"
"I already told you, you didn't notice it because your full attention is on me."
"Edi sana sinabi mo saakin, bakit mo pa sinulat?" tanong ko.
"Do you want us to have an issue?" he lazily said.
"Bakit naman? Hindi naman kita jowa ah," sagot ko. Hindi siya sumagot at parang tanga ako sa patingin niya sa pamamaraan niya kung paano tumingin saakin. "B-bakit?" tanong ko.
"Right," he sigh and close his eyes again, pinatong niya ang braso niya sa mata niya. "You don't understand,"
"What I don't understand?" tanong ko. Hindi siya sumagot kaya inisip ko ang ibig niyang sabihin.
Inisip ko kung ano ang ibig niyang sabihin—aah! "Ikaw naman!" hinampas ko ang balikat niya kaya napamulagat siya. "Hindi mo sinabing crush mo pala ako edi sana—"
"What the fuck?! What the hell are you saying?!"
"Edi sana hindi na ako nagtanong nang nagtanong sayo diba," ngumiti ako sakaniya ng malaki.
"What I mean by that is I don't want anyone—"
"Sshh!" nilagay ko ang pointer finger ko sa bibig niya para tumahimik rin siya.
"I have a sister and I don't want anyone to be—"
"Ayus na wag mo na sabihing ayaw mo lang may nababastos sa harapan mo,"
"That's my point—"
"Oh see!" tinuro ko siya at pumalakpak ako, tuwang tuwa.
"Ayokong may nababastos na babae sa harapan ko—"
"Kasi may kapatid kang babae," tumango tango ako.
"Yes!" halos sumigaw na siya para lang maniwala ako.
Sinong niloko niya? Eh wala ngang nababangit si Andrea na kapatid niya e, maging sa profile niya sa google wala namang nabanggit na may kapatid siya.
"Okay as you say so," walang pakielam na sagot ko. "Oh, baka naghahanap ka pa ng ibang palusot, sabihin mong may kaybigan ka ring babae kaya ayaw mong may nababastos sa harapan mo—I mean maganda si Andrea, maganda ako and thank you for your concern pero hindi pa rin maaalis sa isipan ko yung meaning ng sinabi mo kanina," ngumiti ako sakaniya ng matamis.
"You're just hurting yourself," he shake his head.
"Ah-ah-ah," I said and I even move my pointer finger. "Sorry, even though I like you that doesn't mean na bibigay na lang ako agad sayo, Mister..." ko. Gusto ko sanang idagdag yan pero pinili kong hindi nalang.
"That's not what I mean!" he defended himself. "You're thinking something that will hurt you in the end," umiling na naman siya.
"Oh sige!" lumapit ako sakaniya at sinandal ang balikat ko sa sinasandalan niya. "Ako na mag a-adjust, can I court you?" I asked using my seductive voice.
"Stop it," he said as he move sideways, lumalayo saakin pero makulit ako at lumapit pa ako lalo.
"Stop what, Mister?" Inosenteng tanong ko. I even blink my eyes two times para mang asar lalo, his ears are red. Hihi, ang cute maasar ng bebe ko.
"Stop doing it," then lumayo ulit siya.
"You like me and I like you, then I guess we're M.U?" tumingin pa ako sa taas para mag isip, I even put my pointer finger below my chin while innocently looking up and thinking. "Ano Mister? Will you be my boyfriend?"
"Damn!" he hissed.
Tumawa lang ako dahil sa naging reaksyon niya at tinuro pa ang mukha niya habang tumatawa. "Namumula ka hahaha,"I laugh.
Hindi siya umimik kaya tinignan ko lang siya ulit, he did not move anymore. Nakatingin nalang siya saakin ng seryoso.
"What?" I asked. Nangingiti pa ako pero pinipigilan ko nalang. "Are you—what the hell!" napahiyaw ako ng bigla niya nalang akong ihiga at pumatong siya sa ibabaw ko. His face is inch away from mine.
Ang kaninang angas ko ay bigla nalang nawala dahil sa ginawa niya.
"Oh? Why you suddenly became quiet?" he asked, innocently! Siya naman ngayon ang nang aasar! "Asaan na ang angas mo kanina?" he raise a brow, nang hahamon.
Hindi ko alam ang gagawin ko gagi! Ponyeta paano naging ganito?! Since when the fucking hell did the fucking dammit tables turn?!
"Hmm..." he said, looking straight to my eyes. Hindi ko alam kung pinagmamasdan niya ba ako ng malapitan o ano e!
I smirk, I hooked my arms around his nape and pull him more...closer to me. "Are you challenging me Mr. Velazquez?" I raise my brow also, hindi ako papatalo!
I know I'm shameless so what?! Tutal wala akong hiya edi go! Malay mo hindi mo na ulit maranasan 'to diba?! Once in a lifetime chance lang 'to! Sunggaban mo na agad!
"Hmm..." he move closer to me. I gulped. "It looks like Ms. Shay is not afraid, she even hooked her arms around my neck,"
"I am not afraid," mas pinatatag ko ang loob ko.
He even went closer, "Talk and I'll kiss you," he said in his husky voice, he stare at me softly.
"Y-you can't do it..." I gulp again. "I know it because—" umatras agad ang dila ko nang ilapit niya ang labi niya sa labi ko. I could feel his breath on my lips!
"Talk and I'll kiss you here and now, Lauren." He said those words looking straight to my eyes. "And I'm not kidding, I don't fucking care if we're here in this fucking living room and lying fucking hell down here in this sofa. I'm gonna fuck you hard and rough." He said in a firm voice.
Umurong agad ang dila ko. Ano raw? Fuck? Fuck?! Abah! Fuck you siya!
Nanlaki ang mga mata ko to the point the hindi ako makapagsalita dahil sa gulat. Nang lumipas ang ilang minutong hindi ako nagsalita ay ngumisi siya saka nilapit ang bibig sa tenga ko. "Next time, if you pick up a challenge with me make sure your tongue won't move back," then he face me. "Do you have something to say?" he asked but I couldn't utter a words.
He smirk, "Yeah? Hmm, well I guess the answer is 'No'. " Then he went back on sitting habang ako ay nakahiga pa rin.
Tumayo siya at kinuha ang gamit niya saka ako tinignan. He smirk again, "I'm going to work," then he left me here. Speechless about what just happened!
Damn you, Cold! Damn you!
----------------------------------------------------------------
:)