<Unicode>
"ဒါကဘယ်ကပြန်လာတာလဲ"
"သူငယ်ချင်းတေနဲ့shoppingထွက်တာ"
"ဒေါင်း ငါနင့်ကိုပြောပေါင်းလဲမနည်းတော့ဘူး အသုံးဖြုန်းလျှော့ဆိုနေ ဒီလထဲနင်သုံးတာဘတ်ဆယ်သိန်းလောက်ရှိနေပီ"
"အို မာမီကလဲ ဒေါင်းသူငယ်ချင်းတေဆိုတစ်ပတ်နဲ့ဆယ်သိန်းသုံးကြတာကို"
ဒင်ရန်သူ့သမီးရဲ့စကားကြောင့်ခေါင်းကိုက်သွားသည်။
"သူများကိုလိုက်မပြောနဲ့ ဟဲ့ ငါတို့ကဒီအိမ်ကိုတရားဝင်ပိုင်ထားတာမဟုတ်ဘူးအဲ့တာကိုနင်နားလည် ငါ့မှာတော့ဟိုကောင့်ရှေ့နေကိုဖားရတာမောလှပီ အမေကိုဘယ်လိုကူညီမလဲမတွေးဘူးအားနေအလေပဲလိုက်နေ"
လုံရဲ့မိဘတေကသူတို့မဆုံးခင်သေတမ်းစာရေးထားပီးဒီအိမ်အပြင်ပိုင်ဆိုင်မှုအကုန်လုံးကိုပါစိတ်ချရတဲ့ရှေ့နေဆီအပ်ထားကာလုံအသက်၂၀ပြည့်တာနဲ့ပေးရန်စီစဉ်ထားခဲ့တာဖြစ်သည်။တစ်ချိန်ချိန်သူတို့ရုတ်တရက်မရှိတော့တဲ့အခါသူတို့သားလေးရဲ့နောင်တေအတွက်ကြိုစီစဉ်ခဲ့တာပင်။
ထိုရှေ့နေကအိမ်ရှင်အပေါ်သိပ်ကိုသစ္စာစောင့်သိတာမို့သူတို့လွယ်လွယ်နဲ့သိမ်သွင်းလို့မရမှန်းသိတာကြောင့် လုံကိုဗန်းပြ၍သာအိမ်ပေါ်တက်နေရတာပင်။ဒီကြားထဲအဲ့ရှေ့နေကောင်ကလုံရဲ့အခြေနေကိုလာလာကြည့်တတ်သေးသည်။အဲ့နေတေဆိုသူတို့ကလုံကိုသိပ်ချစ်ပီးဂရုစိုက်ဟန်ဆောင်တတ်ကြသေးသည်။
"မာမီဒေါင်းကိုဆူမယ်ဆိုရင် ဒေါင်းအခန်းထဲသွားတော့မယ် အရမ်းနားညီးတယ်"
"အော် အေး အေး ကြွ!ကြွ! ငါကြံလို့ရရင်ဒင်းတို့ပဲကောင်းစားကြမှာ ဒီမိန်းမကြီးကပဲအစဆုံးလုပ်နေရတယ်!မပြောလိုက်ချင်ဘူး"
"မပြောချင်လဲမပြောနဲ့မာမီရာ သွားနားပီ အော်ဒါနဲ့လေ"
"ဘာတုန်း ပိုက်ဆံထပ်တောင်းမယ်ဆို တစ်ခွန်းမှမဟနဲ့"
"မတောင်းပါဘူး ဟိုအောက်ကခြံထဲကလူသစ်လေးကဘယ်သူလဲ"
"အဒေါ်ကြီးရဲ့တူတဲ့ ဒီမှာအလုပ်လုပ်မလို့ နင်ကဘာလုပ်ဖို့လဲ"
"ခန့်ချောကြီးမာမီရဲ့ သမီးကြိုက်တယ်"
"ဘာကြိုက်တာလဲ!အဲ့ကောင်ကရုပ်ပဲရှိတာ ရေမရှိဘူးဟဲ့ ဘာမှလုပ်စားလို့မရဘူး"
"လုပ်စားလို့ရမရ မာမီကဘယ်လိုလုပ်သိနိုင်မှာလဲ"
"ဒီကမြင်းမ!သွားစမ်း ငါ့ရှေ့ကသွားတော့!သွား!"
>>>>>>>>>
ဘင်းညအိပ်ရန်သူ့အတွက်စီစဉ်ထားပေးထားတဲ့ခြံနောက်ကကားဂိုထောင်ထဲတွင်စောင်နဲ့ခေါင်းအုံးများနေရာချနေသည်။ထိုအချိန်နားထဲတွင်ငိုသံသဲ့သဲ့လေးကိုကြားလိုက်ရတာကြောင့်အပြင်သို့ထွက်ကာအသံလာရာဆီသို့လိုက်ရာကြည့်မိသည်။အတော်ကြာရှာပီတော့မှဂိုထောင်နဲ့မလှမ်းမကမ်းကသစ်ပင်ကြီးအောက်တွင်အရိပ်သေးသေးလေးကိုတွေ့လိုက်ရသည်။ဘင်းထိုနားသို့သွားကာသေချာကြည့်မိတော့ဒူးလေးပိုက်ကာငိုနေသည့်လုံ။
"ဘာလုပ်နေတာလဲ"
"အမေ့!"
ဘင်းအသံကြောင့်လန့်သွားကာမျက်လုံးလေးပြူးကာလှည့်ကြည့်တော့ဘင်းအသည်းယားကာတစ်ချက်ရယ်လိုက်မိသည်။
"မအိပ်သေးပဲ ဘာလို့ဒီမှာလာငိုနေတာလဲ"
"ဟင့် မမလေးဒေါင်းကရိုက်လိုက်လို့"
"ဘာလိုရိုက်တာလဲ"
"သူ့အကျင်္ီကိုမီးပူတိုက်ပေးတာမပြန့်လို့တဲ့ ဟင့် အားသွင်းကြိုးနဲ့လက်ကိုရိုက်တာ"
အမှန်ပင်သူလေးလက်နှစ်ဖယ်လုံးမှာအရှိုးရာများအထပ်ထပ်နဲ့။ဘင်းဂရုဏာသက်သွားကာတဆက်ထဲသူ့ရဲ့နှလုံးသားကနာကျင်လာသည်။ဒီကောင်လေးနဲ့တွေ့တိုင်းသူ့ခံစားချက်ကတမျိုးကြီးပင်။
"နာနေလား?"
"နာတာပေါ့လို့ ငိုလဲမငိုရဲဘူး မမလေးဒေါင်းကသူရိုက်နေရင်းမျက်ရည်ကျရင်စိတ်ဆိုးတယ် အဲ့အခါဆိုရိုက်တာမပီးတော့ဘူး"
"အဲ့တာကြောင့်ဒီအထိလာပုန်းငိုနေတာလား"
"အင်း"
<Zawgyi>
"ဒါကဘယ္ကျပန္လာတာလဲ"
"သူငယ္ခ်င္းေတနဲ႔shoppingထြက္တာ"
"ေဒါင္း ငါနင့္ကိုေျပာေပါင္းလဲမနည္းေတာ့ဘူး အသုံးျဖဳန္းေလ်ွာ့ဆိုေန ဒီလထဲနင္သံုးတာဘတ္ဆယ္သိန္းေလာက္႐ွိေနပီ"
"အို မာမီကလဲ ေဒါင္းသူငယ္ခ်င္းေတဆိုတစ္ပတ္နဲ႔ဆယ္သိန္းသံုးၾကတာကို"
ဒင္ရန္သူ႔သမီးရဲ႕စကားေၾကာင့္ေခါင္းကိုက္သြားသည္။
"သူမ်ားကိုလိုက္မေျပာနဲ႔ ဟဲ့ ငါတို႔ကဒီအိမ္ကိုတရားဝင္ပိုင္ထားတာမဟုတ္ဘူးအဲ့တာကိုနင္နားလည္ ငါ့မွာေတာ့ဟိုေကာင့္ေ႐ွ႕ေနကိုဖားရတာေမာလွပီ အေမကိုဘယ္လိုကူညီမလဲမေတြးဘူးအားေနအေလပဲလိုက္ေန"
လံုရဲ႕မိဘေတကသူတို႔မဆံုးခင္ေသတမ္းစာေရးထားပီးဒီအိမ္အျပင္ပိုင္ဆိုင္မႈအကုန္လံုးကိုပါစိတ္ခ်ရတဲ့ေ႐ွ႕ေနဆီအပ္ထားကာလံုအသက္၂၀ျပည့္တာနဲ႔ေပးရန္စီစဥ္ထားခဲ့တာျဖစ္သည္။တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္သူတို႔႐ုတ္တရက္မ႐ွိေတာ့တဲ့အခါသူတို႔သားေလးရဲ႕ေနာင္ေတအတြက္ႀကိဳစီစဥ္ခဲ့တာပင္။
ထိုေ႐ွ႕ေနကအိမ္ရွင္အေပၚသိပ္ကိုသစၥာေစာင့္သိတာမို႔သူတို႔လြယ္လြယ္နဲ႔သိမ္သြင္းလို႔မရမွန္းသိတာေၾကာင့္ လံုကိုဗန္းျပ၍သာအိမ္ေပၚတက္ေနရတာပင္။ဒီၾကားထဲအဲ့ေ႐ွ႕ေနေကာင္ကလံုရဲ႕အေျခေနကိုလာလာၾကည့္တတ္ေသးသည္။အဲ့ေနေတဆိုသူတို႔ကလံုကိုသိပ္ခ်စ္ပီးဂ႐ုစိုက္ဟန္ေဆာင္တတ္ၾကေသးသည္။
"မာမီေဒါင္းကိုဆူမယ္ဆိုရင္ ေဒါင္းအခန္းထဲသြားေတာ့မယ္ အရမ္းနားညီးတယ္"
"ေအာ္ ေအး ေအး ႂကြ!ႂကြ! ငါၾကံလို႔ရရင္ဒင္းတို႔ပဲေကာင္းစားၾကမွာ ဒီမိန္းမႀကီးကပဲအစဆံုးလုပ္ေနရတယ္!မေျပာလိုက္ခ်င္ဘူး"
"မေျပာခ်င္လဲမေျပာနဲ႔မာမီရာ သြားနားပီ ေအာ္ဒါနဲ႔ေလ"
"ဘာတုန္း ပိုက္ဆံထပ္ေတာင္းမယ္ဆို တစ္ခြန္းမွမဟနဲ႔"
"မေတာင္းပါဘူး ဟိုေအာက္ကျခံထဲကလူသစ္ေလးကဘယ္သူလဲ"
"အေဒၚႀကီးရဲ႕တူတဲ့ ဒီမွာအလုပ္လုပ္မလို႔ နင္ကဘာလုပ္ဖို႔လဲ"
"ခန္႔ေခ်ာႀကီးမာမီရဲ႕ သမီးႀကိဳက္တယ္"
"ဘာႀကိဳက္တာလဲ!အဲ့ေကာင္က႐ုပ္ပဲ႐ွိတာ ေရမ႐ွိဘူးဟဲ့ ဘာမွလုပ္စားလို႔မရဘူး"
"လုပ္စားလို႔ရမရ မာမီကဘယ္လိုလုပ္သိႏိုင္မွာလဲ"
"ဒီကျမင္းမ!သြားစမ္း ငါ့ေ႐ွ႕ကသြားေတာ့!သြား!"
>>>>>>>>>
ဘင္းညအိပ္ရန္သူ႔အတြက္စီစဥ္ထားေပးထားတဲ့ျခံေနာက္ကကားဂိုေထာင္ထဲတြင္ေစာင္နဲ႔ေခါင္းအံုးမ်ားေနရာခ်ေနသည္။ထိုအခ်ိန္နားထဲတြင္ငိုသံသဲ့သဲ့ေလးကိုၾကားလိုက္ရတာေၾကာင့္အျပင္သို႔ထြက္ကာအသံလာရာဆီသို႔လိုက္ရာၾကည့္မိသည္။အေတာ္ၾကာ႐ွာပီေတာ့မွဂိုေထာင္နဲ႔မလွမ္းမကမ္းကသစ္ပင္ႀကီးေအာက္တြင္အရိပ္ေသးေသးေလးကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။ဘင္းထိုနားသို႔သြားကာေသခ်ာၾကည့္မိေတာ့ဒူးေလးပိုက္ကာငိုေနသည့္လံု။
"ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
"အေမ့!"
ဘင္းအသံေၾကာင့္လန္႔သြားကာမ်က္လံုးေလးျပဴးကာလွည့္ၾကည့္ေတာ့ဘင္းအသည္းယားကာတစ္ခ်က္ရယ္လိုက္မိသည္။
"မအိပ္ေသးပဲ ဘာလို႔ဒီမွာလာငိုေနတာလဲ"
"ဟင့္ မမေလးေဒါင္းက႐ိုက္လိုက္လို႔"
"ဘာလို႐ိုက္တာလဲ"
"သူ႔အက်ီၤကိုမီးပူတိုက္ေပးတာမျပန္႔လို႔တဲ့ ဟင့္ အားသြင္းႀကိဳးနဲ႔လက္ကို႐ိုက္တာ"
အမွန္ပင္သူေလးလက္ႏွစ္ဖယ္လံုးမွာအ႐ိႈးရာမ်ားအထပ္ထပ္နဲ႔။ဘင္းဂ႐ုဏာသက္သြားကာတဆက္ထဲသူ႔ရဲ႕ႏွလံုးသားကနာက်င္လာသည္။ဒီေကာင္ေလးနဲ႔ေတြ႔တိုင္းသူ႔ခံစားခ်က္ကတမ်ိဳးႀကီးပင္။
"နာေနလား?"
"နာတာေပါ့လို႔ ငိုလဲမငိုရဲဘူး မမေလးေဒါင္းကသူ႐ိုက္ေနရင္းမ်က္ရည္က်ရင္စိတ္ဆိုးတယ္ အဲ့အခါဆို႐ိုက္တာမပီးေတာ့ဘူး"
"အဲ့တာေၾကာင့္ဒီအထိလာပုန္းငိုေနတာလား"
"အင္း"