Chapter 28
"THIS WOULD LOOK good on you, baby." Itinaas nito ang isang sleeveless gown na backless.
"Pero makikita nila ang likod, okay lang sa'yo?" tanong ko habang inaayos ang buhok ko into ponytail. Darating na daw kasi ang make up artist mamaya kaya heto si Achie at gusto niya daw sana siya ang pumili ng susuotin ko which is ayos lang naman.
Natawa ito at umiling. "Why would I worry? I know you love me and if this gown will make you feel confident, why not? I'll be there anyway. And the male species? They can watch but they can't touch. So yeah, if this is what you like, you wear this." Ni-shake pa nito ang engrandeng tela na hawak niya.
"Okay." Lumapit ito at pinulupot ang braso sa beywang ko. Humilig ako sa dibdib nito at agad kong naamoy ang mabangong perfume ni Achie.
"You like slow dance babi?" Ayan na naman siya sa baby voice niya.
I nod at hinaplos ang kamay nitong nasa beywang ko. "I do. And where did you get that babi thingy? You've been calling me that," ani ko.
"I saw it in Tiktok. You know Rehan watches them sometimes and I saw that video." Kibit balikat nitong sagot na ikinatawa ko.
"You look cute saying it."
"I'm sometimes cute but most of the time I'm handsome." Naiiling na lang ako sa kahanginang taglay nitong lalaking 'to.
Nasa ganoon kaming posisyon nang may kumatok at nagsabing naroon na ang mag-aayos sa akin gano'n din kay Achie. Nagulat na lang ako nang makababa ako sa may malaking sala ay may nakahanda na doing upuan ko. Vanity mirrors, yes, kasi tatlo ang mga ito dagdag pa ang isang malaking salamin na para siguro kapag nakapag-bihis na ako at nang matingnan ang sarili ko. Naroon din ang isang make-up set at mga gagamitin sa buhok. Bakit parang ang gara naman?? Makikisabit lang naman ako sa event doon.
"This way Ma'am."
Ngumiti ako sa nag-assist sa akin at agad akong naupo. Malapit ng lumubog ang araw nang magsimula kami at natapos nang madilim na ang labas. Sa totoo lang hindi ko alam na may mas ikagaganda pa pala ako. Kasi habang nakatingin ako sa sarili ko, hindi ko maiwasang magka-crush sa sarili ko.
Mula sa make-up na as in, napakaganda ko. I feel so beautiful and confident. Hindi gaanong makapal dahil daw ayaw ng nag-aayos sa akin na masira ang makinis kong mukha dahil sa i-aapply na make up at kung anu-ano pa na siyang tinanguan ko dahil maski ako ayoko ng may maraming kolorete sa mukha. Mas gusto ko pa din kilala ko ang mukha ko pagkatapos ng make-up kasi may mga make up artist na iniiba ang mukha ng tao.
Kung ang damit naman ang pag-uusapan, wala talagang problema dahil hapit na hapit sa akin ito. Napaka-pormal kong tingnan kahit na backless. Pero natatabunan pa din naman ng mahaba kong buhok.
Mas tumangkad din ako dahil sa suot kong heels na kulay itim gaya ng suot kong backless na itim. May purse na binigay si Tita kanina at muntik na akong mabilaukan nang malamang totoo ang mga dymanteng nandoon. Isa daw itong Mouawad 1001 Nights Diamond Purse. Hugis puso na grabe kung kuminang. Naghahalaga ito ng 3.8 million dollars. I don't even wanna know how much it cost in philippine peso. Tita also said that it took ten highly skilled artisans working continuously for over 8,800 man hours to create this gorgeous bag.
Nang mahawakan ko ito, parang ayoko na lang gumalaw kasi baka mahulog ko though may handle naman siya pero sinabihan ko nga si Tita na iba na lang iyong mas makakalakad ako ng maayos ng walang iisiping ka-praningan na siyang tinawanan lang at inilinginan.
"Just bring it there. Para hindi ka ma-pressure, you can give it back to me after the event. Okay?" Huminga ako ng malalim at mas nakampante sa isiping 'yon.
Nang matapos na akong maghanda, maingat kong hawak ang purse habang nakaupo sa magandang sasakyan na siyang magdadala sa amin doon sa event. Hindi ko nga alam kung bakit ang tagal nilang matapos ni Achie eh sa pagkakaalam ko hindi naman nun kailangan ng make-up kasi bawing bawi na sa natural beauty ng lalaki.
Kulay itim ang sasakyang ito. I heard that it's a La Voiture Noire from Bugatti. It's very pretty. My purse shine through the darkness of my theme. May driver na din sa harap pero hindi naman nagsasalita at deretso lang ang tingin nito sa harap ng sasakyan.
Ilang minuto pa ang nagdaan, may lumapit sa aming babae na parang organizer at may sinabi sa driver kaya nabigla ako nang umandar ang sasakyan kahit wala pa naman si Achie.
"Kuyang driver teka lang, 'yong kasama ko naiwan natin." Tinapik tapik ko ang braso ng lalaki pero tumingin ito sa akin gamit ang salamin ng sasakyan bago nagsalita.
"Mr Vasco will see you there. He's waiting for you at the venue." Kunot nuo kong tiningnan si kuyang driver dahil sa sinabi niya.
Paanong nasa venue na e ang pagkakaalam ko at nasa taas lang sila? Hindi ko naman nakitang lumabas o bumaba sa hagdan. Pigil ang kamay kong kamutin ang ulo ko dahil sa taka dahil baka masira ang buhok ko. Gandang ganda pa man din ang lahat dito dahil bagsak na bagsak ang buhok ko. Feel ko tuloy model ako hikhok.
Okay serious na. But not joking, I thought I'm gonna get kidnapped. Tas nakaitim pa man din ako, ano 'yon deretso sa lamay na.
Tahimik ang byahe at kita ko sa labas na madaming napapatingin sa sasakyang sinasakyan ko. Baka nga sobrang mahal nito. Hindi ko nga maisip na kayang gumastos at gano'n kayaman ang mga Vasco.
Lumiko ang sasakyan at nang bumagal ang takbo nito ay napasinghap ako sa laki ng lugar na naghihintay sa akin. Maraming mga halatang mamahaling sasakyan ang nakaparada sa gilid ng ma-espasyong daan.
At nang tumigil ang sasakyan, nakatapat ito sa isang mahabang red carpet. May mga reporter ding nakaabang. Naghintay ako sa loob dahil pinaghalong excitement at kaba ang nararamdaman ko sa mga oras na 'to hanggang sa makita ko ang naka-itim na tuxedo at seryosong naglalakad pababa sa hagdan papunta sa sasakyan-papunta sa 'kin.
ANG POGI NIYA. Iyong ang nasa utak ko habang pinapanood ko siyang naglalakad sa halos trentang hakbang sa hagdanan hanggang sa nakangiti itong tumigil sa harap ko na para bang alam niyang nasa loob ako at nakikita niya ako.
Tumango ito at bumukas ang pinto. Agad na nagsi-flash ang mga camerang nakatutok sa akin. Hindi ko mawari kung bakit nila iyon ginagawa, kung bakit nila kami kinukihanan gayong hindi naman kami ang dahilan kung bakit may ganito kundi ang partnership na mangyayari sa Gabin at Vasco.
"Hi there, Miss beautiful. Damn. I think I'm regretting that I let you wear this so sexy dress." Naiiling ito at nilahad ang kamay na siyang inabot ko at tinulungan niya akong makalabas sa napakagarang sasakyan.
Nakatayo kaming dalawa doon sa labas ng sasakyan habang patuloy ang pagkuha ng mga litrato ng mga taong hindi ko kakilala kaya ay ngumiti ako kahit na kinakabahan ako at parang manlalambot ang mga tuhod ko.
"Dang baby, you're so beautiful," bulong ni Achie sa tenga ko na nagpangiti sa akin ng malaki dahil medyo nahihiya ako sa mga nakatingin pero naalala kong wala pala akong pake sa sasabihin nila kaya go.
Nagsimula kaming maglakad na para bang kami ang mga main characters ng panahong ito. We head straight to the main door that's gigantic.
Hindi pa ako handa nang bumukas ito at bumungad sa akin ang isang nakagandang kulay pula na theme na may halong makikinang na mga desisnyong hindi ko mapangalanan. May kulto ba tong sinalihan sa Achie at bakit parang bampira kasi pula at itim ang tema.
"Let's welcome Ms. Maya Pedrosa together with her man, Mr. Achie Miel Vasco!" Napaigtad pa ako ng kaunti dahil sa biglaang pagtunog ng boses kaya napahigpit ang hawak ko sa siko ni Achie.
My man huh?
Nabuo ang ngiti sa labi ko nang makita ko si Achie na nakangiti din habang nakatingin sa akin. Naririnig ko ang palakpakan sa paligid namin pero hindi ko klaro ang mga mukha kung sino man ang nandoon dahil nasa amin ang spotlight habang nilalakad namin ang distansya ng pinto patungo sa isang stage.
Achie wrapped his arms around my waist and possessively guided me through the five-steps stairs as we ascended from the ground floor to the stage where a sits awaits us together with a small table.
Nang makaupo na kami. "Everyone may take their seats," ani ng emcee siguro.
Habang nagsasalita ito patungkol sa pasasalamat sa pagdalo, palihim ko namang kinalabit si Achie sa hita kaya inilapit nito ang mukha nito sa akin.
"May kailangan ang babi ko?"
"Oo kailangan ko ng eroplano, lilipad akong antartika. Biro lang, ano ba 'to? Bakit ang special special ko naman kunwari? Tsaka asaan na iyong si Mr Gabin? Akala ko ba may partnership kayo? Bakit wala?" bulong ko sa kaniya dahilan para mapatawa ito ng mahina kaya hinampas ko ang hita nito.
"You're not 'special special', you are indeed special. So just sit there, okay? I have something to give you later."
Taka akong tumingin sa kaniya at siningkitan ng mata. Kung ano man 'tong sinasabi niya aba malay ko. May topak ata 'to si Achie eh.
Pero seryoso, curious ako kung ano. Bahay kaya? Agad kong inilibot ang tingin ko sa kabuuan ng espasyo. Grabe naman kung gawing bahay 'to, napakalaki. Baka pera? Pero aanhin ko naman? Kainin mo Maya, sige. Inikot ko ang mata ko sa naisip.
"Why are you rolling your eyes babi? Don't you like the theme?" Hindi ko alam na may nakatingin pala sa akin kaya nginitian ko si Achie at inilingan.
"Nah. I look like a queen so why wouldn't I love it. Tsaka ang galing nga eh, gara ng lugar. Curious lang ako sa sinabi mo kanina."
"It's something you've always wanted," bulong nito sa tenga ko kaya mas lalong nagtaka ang mukha ko.
I've always wanted? What is it Maya hm?
Dahil sa kakaisip ko kung ano, napunta ang tingin ko sa accessories kong suot at dumapo ang tingin ko sa singsing na nasa gitnang daliri ko. Oh my god.
Magpo-propose ba siya sa'kin?!
Tumingin ako sa paligid. What if mga magiging abay pala namin 'tong mga taong 'to? Hala! Teka lang hindi ako nakapag rehearse kung paano mag react kapag luluhod si Achie sa harap ko my god. Nai-stress ang aking beauty.
Kaya ba pinasuot ako ng gan'to ka gara? Tumingin ako sa paligid at pinag-obserbahan kung nandoon ba ang mga Anak ko o ang magulang ni Achie.
Napasimangot ako sa isipan ko ng mapagtantong wala sila dito dahil mukhang mayayaman lang naman puro ang andito. Mga may katandaan naman na ang mga andito, may mga soloist era pero unti lang. Tsaka nasa kay Mama ang mga bata kasi weekend ngayon at gusto nilang dalawin ang Lola nila at si Mc Autumn.
"...For now, we all can have a small break. You can drink, socialize with others, and eat to your hearts content." Hindi ko na narinig mga sinabi ng emcee lagot.
What if may sinabi siyang mahalaga tapos hindi ko narinig? Geez. Palpak if ever.
"You wanna eat something?" Umiling ako.
"What are you thinking about hm?" He asked.
"Nothing. I'm just curious and all. That's it." Nginitian ako ni Achie bago niya ako halikan sa nuo at sinabing maghintay pa ng unti.
Ilang minuto, tumigil na ang tugtog at nasa entablado na ulit ang emcee kanina at pinapaupo na nito ang mga nakatayo kanina.
"As we all know, Mr Vasco is one of the most successful businessman in the business department. We can all agree that what we invest, surely it profit, a lot. And I'm sure everybody knows what we're gonna talk about except her lady, Ms Maya." Tumingin ito sa akin at sunod-sunod na mga mata ang dumapo sa akin na nagpa-ilang sa akin ng kaunti.
"Ms Maya? Mr Vasco here planned something for you and it would be great if you hear it directly from his mouth."
Tumingin agad kay Achie na agad na tumayo, tinanggap ang mikripono. "Good evening Ladies and Gentlemen. I am happy that many of you attended this event I planned. Not all of you know me personally, but I'm sure you have heard my name somewhere about business." Tumingin ito sa akin at ngumiti.
"To my beloved Maya, I hope.you accept this small gift from me." May ibinigay na envelope sa akin ang emcee at tinanggap ko ito.
Nang tingnan ko ito ay agad na namuo ang luha sa mga mata ko.
HE'S GIVING ME CHARITY HOMES FOR THOSE WHO ARE IN STREETS!
Before I knew, darkness take over me but I knew his arms secured me before I hit the ground.
I WOKE UP in a warm feeling. Agad na hinanap ng mata ko ang lalaking gumulat sa akin ng gano'n.
Napansin kong suit nito ang suot ko habang nakahiga ako sa isang malaking sofa. "Achie?..." Tahimik ang silid pero rinig ko ang tugtog na naggagaling sa ibaba.
Tumayo ako mula sa pagkakahiga at tiningnan ang sarili sa salamin. Ayos pa naman at wala namang senyales na naiyak ako. Inayos ko ang buhok ko at saka nilagay sa balikat ko ang ang suit ni Achie.
Lumabas ako sa kuwarto at isang mahabang pasilyo ang nadatnan ko. Nasa dulo nun ang hagdananan. May hagdanan naman na mas malapit pero parang wala doon ang mga kaganapan kaya mas pinili ko ang mas malayo.
Nagsimula akong humakbang nang muntik na akong mabuwal sa paglalakad ko nang may yumakap sa beywang ko at nang lingunin ko ito, labi nito ang sumugod sa akin.
"You look really hot with my suit on you," bulong nito sa kalagitnaan ng paghahalikan namin.
Ngumiti ako bago ako nito hilahin pabalik sa kuwarto na siyang hinayaan ko. At akong bumagsak sa kama at agad niya akong kinubawan habang hindi tinitigil ang paghalik sa akin na malugod kong sinasagot.
Nasa beywang ko ang mga kamay nito nang dumapo ang halik nito sa leeg ko. I tilted my head to give him more access until his wet kisses turns into slow and delicate kisses and he snuggled in there.
"I'm sorry," bulong nito.
Agad kong ginulo ang buhok nito. "No need. Sometimes temptation is wicked but still, it depends on the persons dealing with it. Thank you for stopping, Achie." I kissed his hair and i felt him place a kiss on my neck.
"By the way, about that gift you're talking." Tumaas ang ulo nito para tingnan ako bago ako hinalikan sa labi na siyang ikinatawa ko. Adik sa halik.
"That? You said remember that you want a charity project? I didn't forgot about that." Napaawang ang bibig ko sa sinabi bago rumehestro sa utak ko ang sinabi ko noon.
"Oh my god, Achie! That's was months ago and I'm just joking that time! Gagi ka!" Hindi ko napigilang saad na tinawanan lang niya.
"You can't do anything about it babi. You can accept or accept it. Anyway, I lied to you. Mr Gabin and I's partnership did not go through. And it's because how his daughter acts around you. I can trust you that you can handle her but I can't trust her around you really. She's like Vix who keeps pestering me even if I say that I do not want any of them. It's already enough for me to cut the plan with them. And the event in the ground floor, it's for those people who want to contribute to the project. I've been busy inviting people, talking to the lot owner, settling everything for it to go smooth. I already bought a lot where we'll build the roof the strays can live and start a new life. Maybe it's not that much but I know it will make you happy a lot. I've seen how happy you were giving those foods and stuffs we bought and I want to see that smile every time. So accept my gift and be happy, okay babi?" He wiped my tears away. "And please don't cry," he said pouting.
I pouted while trying to stop the tears from falling bet they won't. I didn't even notice that I am crying already. This gift he's giving me, I think it gives a lot of flatter on my heart that it can't take it that I end up crying like a baby.
"I'm happy... These are happy tears."
Pinaupo ako nito sa kama at tumabi ito sa akin bago punasan ulit ang panibagong mga luha na tumutulo.
"You're cute when you're crying but I prefer you smiling." He kissed my cheeks where tears are trailed.
"I love you," I said.
He boop my nose before saying it back. "I love you too, baby. Ikaw at ikaw lang."
We hugged and cuddle for almost an hour before he said that he needs to go back downstairs because they needed his presence there which I agreed. I wanted to come but he said that he prefer to let me rest rather than being pressured in front of those people.
"Wait, where's my purse? I mean your mother's purse. It's hella expensive!"
"It's already in my car. No need to worry about it okay? Stay here and don't open the door unless I come in myself. Okay?" I nodded and give him a small kiss in the lips.
Nagiging adik na din ako sa halik. Mahirap na 'to.
He bid by blowing a flying kiss which is very cute before closing the door. I lie down again with a content smile plaster on my face when I heard a know on the door.
May nakalimutan ba si Achie.
I check the bed and I found his suit so grabbed it thinking that he came back because of it. It's almost midnight so I'm sure it's cold down there.
I open the door with Achie in my mind but when I opened it, a black mask welcomed me with a handkerchief in it's hand. Before I could close the door back, I am in the grip of this stranger with the piece of clothing on my mouth and nose.
It doesn't smell nice.
"Achie-!" He grabbed me by my neck and before I can get a hold of him, I was fainting though the darkness, scared for my life.
PINIPILIT KONG KALASIN ang pagkakatali ko sa upuang ito. Nasa isang lumang kuwarto ako at walang tao nang magising ako. I instantly knew that I was kidnapped.
Kung hindi ko binuksan ang pinto baka hindi ako napunta sa ganitong sitwasyon. No use of blaming myself anyway. I'm stuck already, away from my kids, my friends, my family, my man.
Any moment I could die in the hands of the people I don't know. Bigla ko tuloy naisip ang mga napagdaanan ko. Kung sa paanong sitwasyon ako matatagpuan ng mga naghahanap sa akin.
My mother, she'll be devastated for sure. Then my children, will they be able to recover from their loss? My man-Achie, will he be able to find another woman to love? Could he survive a day knowing I am already gone? Are they looking for me? Sa ganitong paraan ba ako mamamatay?
I didn't even experience what it feels to be married to the person you love with all of your existence.
"Thinking that it's your last day?" Agad na dumapo ang tingin ko sa pumasok sa silid. Pagak akong napatawa ng makita ang pagmumukha niya. Sino pa nga ba? The one and only narcissistic bitch I know-Vix.
"It's good to see you tie down that chair. You look so vulnerable, so fragile, no knight and shining armor, no prince charming, no Achie. Ah. It feels so good seeing you like this." Pinaypay nito ang sarili gamit ang isang kamay.
May sumunod na lalaki na may hawak na upuan at inilagay ito katapat sa akin. "Sho! Go away! You smell like cracklings, so sour." Napatingin ako sa lalaki. Kita kong nasaktan ito sa sinabi ng amo niya.
Lihim akong napailing. She shouldn't treat her 'followers' like this if she doesn't want it to backfire at her.
Lumabas ang lalaki nang hindi lumilingon man lang sa akin. And I knew in that moment that that guy has a good side. I give Vix a blank stare, thinking that she probably used her money for this to happen and it happened that that guy kidnapped me need some money.
"What do you want?" I asked her not showing any emotion or reaction to her annoying face. May mga maganda talaga pero hindi mo mapigilang mainis. Maganda nga sa pisikal, bulok naman ang kalooban.
"You know how much I like Achie. You're nothing compare to me."
"Oo kasi hindi ako masama at disperadang katulad mo," dugtong ko sa kaniya.
"How dare you speak to me like that! Remember your life is in my hands!" She's pissed and I laughed in my mind with that.
"Anyway, I'm here to ask you-no, I'm here to make you choose. Break up with Achie and I'll give you a million or die today... Choose well, Maya. Isipin mo ang mga dugyot na napulot mo sa gilid-gilid ng daan. Bilib din talaga ako sa kapal ng mukha mo, nagawa mo pang mag-ampon ng mga pabigat when in fact you're also poor. The audacity." She flipped her hair at me.
I smirked and I know she doesn't like what she see.
"You want me to beg for my life?" I scoffed earning a hissed from her.
"Never. I've done a lot in my life. Hindi katulad mong walang ibang ginawa kundi ang ipagsiksikan ang sarili kahit ayaw ng tao. Using your money to take control? Walang silbi 'yan Vix. Hindi lahat nabibili ng pera mo o pera ng Tatay mo. Stop being a narcissist. You can't always get what you want," I continued.
Tumawa ito at tumayo mula sa maarteng pagkakaupo bago sinampal sa akin ang palad nito. Agad kong naramdaman kung gaano kasakit ang sampal nito dahil sa agad na humapdi ang pisngi ko.
"I am not a narcissist! Ikaw ang mang-aagaw! I fucking have a ring already but he got accident because of your stupid kids! Mga pelingera kibata-bata pa mga ambisyosa! Akala ba nila magiging Tatay nila si Achie? Hell no. They will come back to where they came from and you'll die in my hands." Tinuro-turo ako nito at alam kong napipindot ko ang tamang mga buton.
I'm being rational as I can be. I know she's just using my kids because she know that it's my weakness-they are my weekness, but I will not let her. Plus the fact that she didn't know about the fake accident and setup shows how stupid and slow she can be.
I'm thinking na may sakit ang babaeng ito sa utak. Spoiled na spoiled panigurado. Now I'm curious why she's like this.
"No Vix, you can kill me but you will never have him. Achie will never love you the way he love me." And with that, I received another slap from the other cheek.
"N-No! He will love me! H-He will! I am his first kiss, his first girlfriend, he's the one who took my virginity as I took his. H-He p-promised to me that he will marry me when we grow up! He's my s-savior when I get bullied at school for not having a m-mother! For n-not knowing who's my mother! He was there w-with me, and he will marry me no m-matter what!"
Napatitig ako sa babaeng umiiyak sa harapan ko. Para itong nababaliw dahil hawak-hawak nito ang sarili nitong buhok at sinasabunutan ang sarili.
At teka, hindi niya kilala ang Ina niya?
Kaya ba ganito na lang siya ka-spoiled ng Tatay niya?
Bakit hindi niya alam sa dami ng pera ng Tatay niya, hindi niya pinahanap ang Ina niya?
"And then you came! You tore everything apart! You took the attention away! You stole him from me! I will never forgive you for doing that to me! I deserve him, I deserve his love, I deserve everything! And you don't! You're just a mere poorita trying to get a man for money!"
"Vix ano ba! Gumising ka nga sa ilusyon mo! Wala akong ninakaw, wala akong inagaw mula sa'yo! Hindi ba at isang taon na kayong hiwalay ni Achie nang makilala niya ako? Ano bang hindi mo maintindihan sa salitang ayaw na niya sa'yo? Tapos na kayo Vix, tanggapin mo na," kalmado kong saad.
Pero agad iyong nabura nang humugot ito ng baril mula sa likuran nito at itinutok sa akin. Sa mga sandaling 'yon, unti unti ko ng tinatanggap na ito na ang huling hantungan ng buhay ko.
Nawa'y maging masaya pa din ang mga bata sa piling nila Achie. Sigurado akong magkakaroon pa din sila ng magandang buhay kahit na wala na ako. At sana ay ituloy pa din ni Achie ang regalong ibinigay niya sa akin kahit na hindi niya na ako kasama sa tabi niya.
"If I can't have him, no one can." And with that, she fired the gun.
-----
Hi! Sobrang pasasalamat ko at umabot ka sa parteng ito. I never thought that I can finish a story here sa Wattpad dahil nag-try na ako twice pero hanggang ilang chapters lang ang mga ito.
I just you to know that I appreciate your reads, votes and comments for it makes me feel satisfied and happy to what I have done.
Keep reading because the end is near! Mwaps!