Delaney
Abalang-abala ang buong English Club Officers na kinabibilangan ko dahil sa preparasyon para sa event na gaganapin maya-maya. Confident kaming magiging successful ang event namin dahil ngayon pa lang all-settled na. Mula pa isang araw ay abala na kami at nakakatuwa ay makakahinga na kami ng maayos ngayon.
Maya-maya pa ang simula ng event. 5 PM pa lang at mamayang 7 PM pa ang start ng event. Pawis at pagod ang ibinuhos namin sa event na ito at dapat na maging successful kasi para ito sa mga Professors namin.
Medyo maaraw pa ang langit at papalubog pa lang ang araw. Hinihintay ko pa si Reiz na pumunta sa office ni Miss Khea dahil ipinatawag siya nito doon. Sabay kasi kaming pupunta sa botique to dress ourselves.
Habang naghihintay ay napag-isipan kong umakyat sa rooftop ng main building upang masaksihan ang paglubog ng araw. Gawain namin noon ni Tine habang kumakain ng ice cream na parehas naming comfort food.
I missed you so much, Tine.
Umupo ako sa isang bench habang pinagmamasdan ang unti-unting paglubog ng araw.
Sundown seems to embody the sheer power of an utterly romantic point in time. Just like love at first sight, it takes your breath away, leaves you speechless and if only for a moment, slows down time.
The beautiful scenery made me close my eyes and embrace the cold wind that's touching my skin as I reminisce the moment I am still with Tine. Exhanging smiles, stares, and kisses. Feeling the warmth of each other. Enjoying the moment with the love of my life.
In an instant, I felt a warm liquid coming out of my eyes.
Napamulat ako ng mata ng maramdaman ang pagtunog ng aking telepono hudyat na may natanggap akong mensahe. When I checked it, it was Reiz. Telling me na hinihintay na ako nito sa parking lot.
Nanghihinang tumayo ako mula sa pagkakaupo at siya ring pagkawala ng mga luhang kanina pa gustong magbadya. Maingat kong pinunasan iyon sa aking mukha at siyang diretsong pagtingin ko sa kalangitan ng nakangiti.
"See you in my next lifetime, mahal."
Agad akong bumaba mula sa rooftop at tinahak ang daan papuntang parking lot. Nang madaan ako sa gymnasium ay nakita kong may iilan nang mga manonood ang nakaabang doon. Mostly siguro estudyante rin dito. But I've heard earlier na madaming outsiders ang manonood at welcome na welcome sila.
Malayo pa lang ay naaninag ko na ang kaibigan kong bored na bored na nakatutok sa phone niya habang nakasandal sa kotse niya. Kotse niya ang gagamitin namin kasi wala akong dalang sasakyan ngayon dahil hinatid lamang ako ni ate-mommy kanina.
"Reiz!" Tawag ko sa kaniya na ikinalingon niya sa akin at itinago na sa bulsa ang phone niya.
"Let's go?" Tanong niya na nakangiti kaya tumango lang ako. Ngunit bago pa ito pumasok sa driver's seat ay natigilan ito af lumapit sa kinatatayuan ko. She leaned closer so she can clearly see my face. I was about to cover it pero huli na ang lahat.
"Did you cried?" She asked, worriedly. Hindi ako umimik at pinaglaruan lamang ang aking mga daliri habang nasa ilalim ang tingin. "Tell me, Zielle. I am your bestfriend."
"I just missed, Tine." Naiiyak na sagot ko. Labis ang gulag ko ng maramdaman ang mainit niyang katawan na nakayakap ngayon sa akin. Napangiti ako at niyakap sa pabalik. Sumiksik sa leeg niya at humikbi ng humikbi.
"It's alright. I'm here. I-iyak mo lang." She softly said while rubbing my back.
Mas lalo kong hinigpitan ang yakap ko ng lalong lumakas ang pag-iyak ko.
We stayed like that hanggang sa naging okay ako. I am so much thankful and blessed having her as my friend. They didn't let me down.
Tahimik ang naging byahe habang nakatingin lang ako sa bintana. Wala sa sarili. Lumulutang ang utak. Halo-halong emosyon ang nararamdaman sa hindi maipaliwanag na dahilan.
Tahimik pa rin ako hanggang sa makarating kami sa botique.
Nagpaalam muna si Reiz sandali kaya naiwan akong mag-isa dito. Pero maya-maya ay dumating din na ikinagalak ko. She bought an ice cream for me.
My favorite and my comfort food.
"Thank you for this, Reiz." Nakangiting sambit ko na ikinangiti niya.
"Anything for you, Zielle. Always remember that we're always here for you no matter what." And she flashed her sincere and sweet smile.
Hays, I'm so grateful.
Sinimulan ko nang lantakan ang ice cream kaya todo adjust rin ang make-up artist namin sa akin kasi medyo malikot ako. Buti hindi niya ako pinagagalitan. Nagso-sorry ako sa tuwing naglilikot ako pero matamis na ngiti lamang ang ibinabalik niya and telling me it's okay.
Aww.
Mahigit tatlongpo't limang minuto kami natapos sa make-up ko. Ngayon naman ay nagbibihis na ako. I need to look presentable kasi isa ako sa maglalahad ng awards mamaya sa coronation. Aba't syempre kailangan nating magmukhang tao 'no.
I immediately put on my Uohzus Burgundy Pantsuit that I love to wear. I have collection of this. This one is bought by Tine when we went to US to visit her parents sana but apparently, they were on a out of town seminar.
(A/N: this is what it looks like.)
Nagpasalamat muna kami sa dalawang tao na umayos sa amin ngayong gabi at pagmukhain kaming mga tao. Ngunit bago kami tuluyang makapasok sa sasakyan ni Reiz ay pinasadahan ko siya ng tingin.
She's wearing a white pantsuit. Gosh, she looks so hot in that suit. I mean, we both do, haha.
She looks simple yet elegant. Ang ganda sa mata tingna, ang clean e. Ganda ng best friend ko. Sana maging bakla ka rin, charot.
---
A/N: please do vote. thank you so much & God bless! ♡