Unicode
သူကြီး...လင်
Part-7
အလူပွဲ ပြီးသွားချိန်မှာတော့...
သူကြီးနဲ့ လင်းလက်ရာရဲ့ သတင်းဟာ
ခရေးတန်းရွာတင်မက ထန်းတစ်ပင်ရွာနဲ့
အနောက်ရွာအထိ ပျံ့နှံ့သွားသည်။
" မင်းရှာတဲ့ပြသနာ တွေ့ပြီလား
လင်းလက်ရာ...'' !!
" ကျွန်တော်ရှာသလား... ခများရှာသလား
သေခြာတွေး ဦးအာဏာခွန်းဆက် ''
" သြော်.. လူကြီးမဟုတ်တော့ဘူးလား.. ''?
" ဟွန့်... !! ခေါ်ခြင်လွန်းလို့များ
ထင်နေလား...သောက့်မြင်ကပ်ကပ်နဲ့
ခေါ်ခဲ့တာ..ခများလို ညဏ်နီညဏ်နက်
ညဏ်နရွက် ကြီးလွန်းတဲ့လူကို
သောက်မြင်ကပ်လို့ကိုခေါ်ခဲ့တာရှင်းပြီလား..''?
" မင်း... !! "
အာဏာ ကိုယ့်အမှားနဲ့ကိုယ်ဆိုတော့
အရှေ့ကမျက်စောင်းတစ်ဝင်းဝင်းနဲ့
ခွေးပေါက်စကားတွေကို အံတစ်ကြိတ်ကြိတ်နဲ့သာ
ငြိမ်ခံနေလိုက်ရသည်။
မနက်က..အလူပွဲထဲမှာလူကို... စိတ်ကြိုက်လာ
နမ်းပြီး...ပြောတဲ့စကားကသောက်မြင်ကပ်လို့တဲ့။
သောက်မြင်ကပ်ရင်အဲ့လိုနမ်းလို့ရ
တာလား။မှတ်သားလောက်စရာ။
လူပုံအလယ်...လူကြီး.ခေါ်လိုက်။
ချစ်တယ်ပြောလိုက်။ သားကိုမနိုးဘူး
ပစ်သွားတယ်ပြောလိုက်။တစ်ရွာလုံး
သူနဲ့ကိုယ်လင်မယားဖြစ်နေပြီ ထင်အောင်
လုပ်ချခဲ့တယ်။ ပြီးတော့.ကိုယ့်အပေါ်တောင်
လှမ်းမခြောက်တတ်တဲ့ ကလေးလို
ကုတ်တက်လိုက်သေး။
ပြီးလည်းပြီးရော။ဘုန်းကြီးကျောင်း
အပြင်လည်းထွက်လူတွေလည်းရှင်းရော
ကိုယ်ပုခုံးကိုကိုက်ပြီး..ကိုယ့်လက်ပေါ်က
ချောဆင်းလိုက်တာ..အကျီ်အောက်နေတဲ့အသား
တောင်သူ့သွားချွန်ချွန်တွေကြောင့်
သွေးစို့တဲ့အထိ။
သူလုပ်ခြင်ရာလုပ်ပြီးတော့..
လူကိုမျက်စောင်းတော်ထိုးပြီး
ပြောသွားလိုက်တာက...
" သောက်ကျင့်အကောင်းတဲ့
ဘိုးတော်... ''တဲ့လေ။
ဟက်... !? သူကဘဲပြောရတယ်ရှိသေး။
ကိုယ့်ကို သူ့စိတ်ကြိုက်ချယ်လှယ်ခဲ့သူဆီက
အပြောခံရတဲ့စကားက..သောက်သုံးမကျတဲ့
ဘိုးတော်တဲ့။
အာဏာ မနက်က ခွေးပေါက်နဲ့ သူ့အကြောင်း
ပြန်တွေးပြီး ရယ်လိုက်သည်။
" ခများ...ဘာရယ်တာလဲ.. ''?
" ငါ့ပါးစပ်နဲ့ ငါရယ်တာ..မင်းနဲ့ဘာဆိုင်လည်း''
" ခများ... ! ဆိုင်ဆိုင်မဆိုင်ဆိုင်ဗျာ
မရယ်နဲ့ မကြိုက်ဘူး...''
ဘယ်လိုလူလဲ။ရူးနေတာလားဘဲ။
ဘယ်သူမှဘာမပြောညာမပြောလာရယ်နေတယ်။
စိတ်တိုဖို့ကောင်းလိုက်တာ..
အဲ့ပါးချိုင့်ကြီးတွေကိုဓားနဲ့ဒါ
ဖောက်ထုတ်ပစ်ခြင်တယ်။
ရယ်လိုက်တိုင်း...ပေါ်ပေါ်လာနေလိုက်တာများ။
လင်းလက်ရာအပြောကြောင့်
အာဏာ မျက်ခုံးတွန့်သွားသည်။
ကိုယ့်ဟာကိုယ်ရယ်ဒါတောင်..
မကြိုက်ဘူးပေါ့။.တစ်ကယ့်ဟာလေး။
" သူကြီး... ? "
" အမ...ရောက်ပြီလား.. ''?
အာဏာနဲ့လက်ရာ အခုရန်ဖြစ်နေသည့်
နေရာက ရွာရဲ့ဘုန်းကြီးကျောင်းပေါ်တွင်
ဖြစ်သည်။
မနက်ကသတင်းကဘုန်းကြီးနားအထိ
ပေါက်ပြီး သူတို့နှစ်ဦးကိုခေါ်တွေ့ခြင်း။
အမက..တစ်ဖက်ရွာရဲ့ဧည့်သည်တွေကို
ဧည့်ဝတ်ကျေအောင်ပြုလုပ်ပေး
နေ၍ နောက်ကျနေခြင်းဖြစ်သည်။
ဘုန်းဘုန်းဘာတွေစီစဥ်ထားသလဲတော့မသိဘူး။
နှစ်ဖက်လူကြီးတွေကိုပါရှိစေခြင်တဲ့ပုံ။
လက်ရာ ဘက်ကလူကြီးက အမ ရှိပေမဲ့။
အာဏာဘက်ကလူကြီးကတော့...
အာဏာကိုယ်တိုင်ဒါလျှင်။
" အာ့...အမေ့..အမေ့.နာတယ်..''
" ခွေးပေါက်လေး မအေကို
ဒုက္ခပေးရမှာ စားဝင်အိပ်ပျော်တဲ့
ကောင် ''
ဒေါ်ဇင်မာခိုင်ထိုင်သည်နှင့်
သားလုပ်သူ၏ ဗိုက်ခေါက်ကို
နောက်ကနေဆွဲလိမ်ပစ်လိုက်သည်။
ဒင်းကြောင့် ဟိုလူကမေးဒီလူကမေးနဲ့။
သူ့မှာမျက်နှာပူနေရတာ။အခုလည်း
ဘုန်းဘုန်းကပါခေါ်တဲ့အထိ။
ဒင်းကိုတော့..။
" အမေ့...လွှတ်လို့...နာတယ်..ဘုန်းဘုန်းဘုရား
အမေသားကိုနိုင်စားနေတယ်ဘုရား''
" ဟဲ့.. လင်းလက်ရာ... မင်း... ''!!
ဒေါ်ဇင်မာခိုင်စိတ်ကြိုက်တောင်
မဆိတ်လိုက်ရအားပြဲလျှာပြဲနဲ့
ဘုန်းဘုန်းကိုလှမ်းတိုင်နေတဲ့
သားတော်မောင်ကြောင့်ကြောက်ကြောက်နဲ့
လွှတ်ပေးလိုက်ရသည်။
လက်ရာ နာသွားတဲ့ဗိုက်ခေါက်ကို
မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့ကာပွတ်သတ်နေစဥ်။
" ဟဲ့...ဘာဖြစ်နေကြတာလဲ..အဲ့တာ..''?
"ဘုန်းဘုန်းဘုရား ''
ဘုန်းဘုန်းထွက်လာသည်နှင့်
အားလုံးသုံးကြိမ်ဦးချလိုက်သည်။
" ကဲ..ပြောကြစမ်းပါအုန်း...
ဘာတွေဆူညံနေကြတာလဲ
ဆိုတာလေး... ''
" အရှင်ဘုရား...တပည့်တော်ကို
ဒီကဒကာမ ဒေါ်ဇင်မာခိုင်...နိုင်စားနေတာပါဘုရား''
" ဟေ... ''!
ဘယ်လိုဟာလေးပါလိမ့်။တစ်ကယ်ကြီး
အမေကိုဘုန်းဘုန်းအရှေ့တိုင်ချလိုက်တာ။
အာဏာ အံသြပြီးမျက်လုံးလေးသာ
ပြူးသွားရတော့သည်။
" ဒကာမ..ဇင်မာခိုင် ''
" ဘုရား... ''
" ငါ ဘုန်ကြီးတစ်ပါးလုံးဒီကျောင်းမှာရှိနေတာ
တောင်...သားဖြစ်သူကိုထုရဲ ရိုက်ရဲတယ်ပေါ့
ဘာလဲ..ငါ.ဘုန်းကြီးကိုမလေးစားဒါလား''
" မဟုတ်...မဟုတ်ရပါဘူးဘုရား''
" တိတ်စမ်း.. !!''
ဒေါ်ဇင်မာ ဘဝမှာ အကြောက်ဆုံးအရာဆိုရင်
ရွာကျောင်းရဲ့ဘုန်းတော်ကြီးပင်။
တစ်ရွာလုံးကြောက်ပြီးလေးစားရတဲ့
ဘုန်းဘုန်းကိုမှ လင်းလက်ရာဆိုတဲ့ဒင်း
ဘယ်လိုချုပ်ထားလည်းမသိဘူး။
ဒင်းကိုကျမဆူဘဲ သူ့ကိုဘဲဆူနေတယ်။
" ဒကာ...အာဏာခွန်းဆက်.. ''
" တင့်ပါ့ဘုရား..''
" ဒကာက ရွာရဲ့သူကြီးတစ်ယောက်
သူကြီးဆိုတာ ရွာသူရွာသားတွေအပေါ်
သမာသမတ်ကျကျ အုပ်ချုပ်ဖို့
ခန့်ထားကြတာ။ ကိုယ်ကိုယ်တိုင်က
သမာသမတ်မကျရင်..ဘယ်ရွာသားက
လေးစားပါ့အုန်းမလဲ ''
" ....... ''
ဘုန်းဘုန်းဘာဆိုလိုခြင်မှန်းမသိ၍
အာဏာ ကြောင်အ သွားရသည်။
ခွေးပေါက်ကိုကြည့်လိုက်တော့။
သူ တစ်ခုခုကြံထားပြီ။ပြုံးပြနေလိုက်တာများ
အောင်နိုင်သူကြီးလို။
နေနှင့်အုန်းပေါ့ လင်းလက်ရာ။
" အရှင်ဘုရား...တပည့်တော်ကို
ဘာများဆောင်ရွက်စေခြင်ပါသလဲဘုရာ''
" ဘာ... ငါထုလိုက်ရ...
ကိုယ်လုပ်ထားတဲ့ အပစ်..ကိုယ်
ဟာကိုတာဝန်ယူပေါ့..ဒကာကသူကြီး
ဒါလေးတောင်မစဥ်းစားတတ်ဘူးလား''
အဲ့ဒါမှခက်တာ..ကိုယ်ကဘာအပစ်လုပ်ထား
မှန်းမသိ။
" ဒကာ.မနက်ဖြန်ဘဲ..ဒကာလေး
လင်းလက်ရာကို.မိသားဖသားပီပီ
သွားတောင်းရမ်းရမယ် ''
" ဗျာ... ''!!
" ရှင်... ''!!
ဘုန်းဘုန်းစကားကြောင့် ဒေါ်ဇင်မာခိုင်နဲ့
အာဏာတစ်ယောက်မျက်နှာတစ်ယောက်ကြည့်
ပြီး..မျက်လုံးတွေပြူးကျယ်နေကြတော့သည်။
နံဘေးကလင်းလက်ရာကတော့..
လိုချင်တာရတဲ့ကလေးလို ပျော်လို့ရွှင်လို့။
ဒင်းဘာတွေ လျှောက်ထားလို့.
ဘုန်းဘုန်းက..ခုလောက်ထိ ဒင်းဘက်က
ပါနေရတာပါလိမ့်။
" လင်းလက်ရာ...မင်းနေအုန်း.. ''!!
" ခများ... လွှတ် ''
ဘုန်းကြီးကျောင်းထဲကထွက်သာနဲ့
လက်လာဆွဲတဲ့ သူကြီးကို
မျက်စောင်းနဲ့လှည့်ကြည့်ရင်း
ရုန်းဖယ်လိုက်သည်။
ဝဠ်လယ် တယ်ဘဲပြောရမလား
သန်မာတဲ့ သူကြီးလက်ကြွက်သားတွေ
ကြောင့် နည်းနည်းလေးမှကို ရုန်းမရ။
" ဘုန်းဘုန်း ကို ဘာတွေ သွားလျှောက်
ထားသာလည်း... ''
သူကြီးအမေးကြောင့် သွားချွန်တွေ ပေါ်တဲ့အထိ
ရယ်ပြကာ မျက်နှာချိုသွေးလိုက်သည်။
ကိုယ့်အပစ်ကိုယ်သိနေသူမို့
သူရယ်ပြလိုက်တော့ သူကြီး
ကြောင်အနေစဥ် လက်ကိုရုန်းပြီး
ပြေးထွက်လာလိုက်သည်။
" လင်းလက်ရာ... !!''
" မင်းရပ်စမ်း....မပြေးနဲ့
အဲ့မှာရပ်...''
အရှေ့ကတန်းနေအောင်ပြေးအောင်
ခွေးပေါက်နောက်ကို အာဏာအလျော့
မပေးဘဲ ပြေးလိုက်သွားသည်။
ရွာကျောင်းနဲ့ခွေးပေါက်အိမ်က
သိပ်မဝေးတော့ဒီကောင် အိမ်ထဲဘဲ
ပြေးဝင်မယ်ထင်ခဲ့တာ။ဘယ်ဟုတ်မလည်း
ခွေးကောင်ကလူမမောမောအောင်
အိမ်ကျော်ပြီးမှ ရွာအလယ်ပိုင်း
အထိပြေးထွက်သွားသည်။
လက်ရာ ပြေးရင်းအနောက်က
လိုက်နေတဲ့သူကြီး ဘယ်အချိန်
ရပ်လိုက်မလည်းဆိုတဲ့အတွေးနဲ
လှည့်ကြည့်နေမိသည်။
လုံးဝလက်မလျော့ဘဲလိုက်နေတဲ့သူကြီးကြောင့်
လူပြတ်တဲ့လမ်းမက မန်းကျည်းပင်
ကြီးအရောက်ရပ်လိုက်ကာ..
အပင်ပေါ်ကုတ်တက်လိုက်သည်။
ဒီလောက်ဆို သူကြီးမတက်လာနိုင်ပါဘူး။
အာဏာ မန်းကျည်းပင်အရောက်အပေါ်
တက်သွားတဲ့ခွေးကောင်ကိုမော်ကြည့်လိုက်တော့
ခွေးကောင်က အဖြားအထိတောင်
ရောက်နေလေပြီ။ဒီကလေး မတော်လို့
ပြုတ်ကျမှဖြင့်။
" လင်းလက်ရာ.မင့်ကိုမင်းမျောက်များ
အောင့်မေ့နေလား ဆင်းလာခဲ့ ''
" မဆင်းဘူး...ခများကို ဘယ်သူ
အနောက်လိုက်ခိုင်းလဲ..ခများမလိုက်လာရင်
ကျွန်တော်လည်းဒီအပေါ်တက်ရမှာ
မဟုတ်ဘူး..''
" မင်း ပြေးလို့ငါကလိုက်တာလေ ''
" ခများလိုက်လို့ ကျွန်တော်ပြေးရတာပေါ့ ''
" မင်းအရင်ပြေးဒါ.. ''
" ခများကိုဘယ်သူလိုက်ခိုင်းလဲ ''?
တစ်ခွန်းမကျန်အပင်ပေါ်ကပြန်ပြောနေတဲ့
ကောင်ကြောင့် သူသာအလျော့ပေး
လိုက်ရတော့သည်။ လင်းလက်ရာနဲ့တွေ့မှ
သူကြီးလည်း အလျော့ဘဲပေးနေရတော့တယ်။
အာဏာ သက်ပြင်းခပ်ဖွဖွချကာ
ခွေးပေါက်ဆင်းလာဖို့အရေးချော့ပြော
ရတော့မည်။သူတက်ထားဒါက
ဟို့အဖျားမှာ။ဘယ်လောက်ဘဲခန္ဓာကိုယ်သေးသေး
ပြုတ်ကျလိုက်ရင် မလွယ်တာအမှန်။
" ငါမင့်နောက်လိုက်တာ..ပြောစရာရှိလို့
ဘားမှမလုပ်ဘူးမင့်ကို...ဆင်လာခဲ့တော့
ပြုတ်ကျလိမ့်မယ်''
" ခများ ဘာပြောမလို့လည်း...ပြောစရာ
ရှိတာဒီမှာဘဲပြော..ခများပြောပြီးမှ
ကျွန်တော်ဆင်းမှာ''
ကျစ်.!!.အပေးအယူကလည်း။
" ငါမင့်ကိုမေးပြီးပြီ..ငါသိချင်တာ
ဘုန်းဘုန်းကိုမင်းဘာသွားလျှောက်ထားဒါလည်း
ဆိုတာဘဲ ''
" ဟဲဟဲ...အများကြီးမလျှောက်လိုက်ပါဘူး
သူကြီးက..သားနဲ့အတူအိပ်ပြီး..တာဝန်မယူ
ဘဲပြေးမနတယ်လို့ဘဲလျှောက်လိုက်တာ
ဟီး....''
" ...သေလိုက်ပါတော့အာဏာ ရာ ''
အာဏာတစ်ကယ်သေခြင်လာပြီ။
သာသနာဘောင်ထဲကဘုန်းကြီးကိုမှ
လျှောက်လိုက်တာက...အတူအိပ်တဲ့ကိစ္စ။
လင်းလက်ရာရယ်...မင်းနဲ့တော့ငါတစ်ကယ်
လက်မြောက်ပါတယ်။
" ကျွန်တော့်ကို စိတ်ဆိုးနေလား ''?
မေးတတ်လိုက်တာ။ စိတ်ဆိုးနေလားတဲ့။
စိတ်မဆိုးဘူး..အရေခွံကိုနွှာပစ်ခြင်နေတာ။
ဒါကြောင့်ဘုန်းဘုန်းကအမြန်တောင်း
ခိုင်းနေတာကို။ အံသြမိတယ်ဲဒီကောင်မှာ
ရှက်ကြောကောရှိသေးရဲ့လား။
အခုချိန်မှာအာဏာဘယ်လောက်စိတ်တိုတို
စိတ်တိုပြလို့မရ။ခွေးကအပင်ပေါ်မှ။
မတော်လို့ပြုတ်ကျရင် သူ့ခေါင်းပေါ်မှာ။
အဲ့တော့...။
" စိတ်မဆိုးတော့ပါဘူး..စိတ်ဆိုးလည်း
မနက်ဖြန်မင့်ကိုလာတောင်းရမဲ့
ကိစ္စက ပျက်သွားမှာမှမဟုတ်တာ..''
" တစ်ကယ်စိတ်မဆိုးဘူးလား...''
" မဆိုးဘူး... ဆင်းခဲ့ ''
" အီး.အဲ့ဒါဆို..သားကိုလာကြို...
မဆင်းတတ်တော့ဘူး...''
" ဘာ.... ''!!
" မင်းကိုဘယ်သူတက်ခိုင်းလဲ..လာမကြိုဘူး
ကိုယ့်ဟာကိုဆင်း....''
"ခများလိုက်လို့တက်ရတာလေ...
အဲ့တော့ခများတက်ခိုင်းဒါဘဲ...
မဆင်းတတ်တော့ဘူး..တက်ဘဲ
တက်တတ်တာ...လာကြိုပေး..မကြိုပေးရင်
ဆရာတော်နဲ့တိုင်မှာ...''
အားအားရှိဆရာတော်နဲ့ကိုင်ပေါက်နေတဲ့
ခွေးကောင်။တွေ့မယ်အောက်ရောက်မှ။
" တက်တဲ့အခါမျောက်လိုတက်ပြီး
ဆင်းတဲ့အခါလည်းမျောက်လိုပြန်ဆင်းခဲ့ပါလား
ကျစ်...!! ငြိမ်ငြိမ်နေ...ငါရွာကလူတွေ
သွားခေါ်လိုက်အုန်းမယ် ''
" မခေါ်နဲ့ ခများကိုယ်တိုင်လာကြို...
သူတို့လာရင်...ကျွန်တော့်ကိုလှောင်ကျလိမ့်မယ်..''
" ေသြာ်...အေအေ... ''
လူကသာ..အခက်အခဲထဲမှာ။
အေလှာင်ခံရမှာက စိုးနေသေးတယ်။
လင်းလက်ရာဆိုတာအဲ့လိုကောင်မျိုး။
သူ့ကိုဘယ်သူမှ လာလှောင်တာတို့
လာကြော တာတို့ခံတတ်တဲ့ကောင်မဟုတ်ဘူး။
သူပြောတဲ့အတိုင်းမလုပ်ပြန်ရင်လည်း
ဘုန်းဘုန်းနဲ့က အတိုင်ခံရပြန်အုန်းမယ်။
ဘုန်းဘုန်းကလည်းဒီ လူဆိုးလူမိုက်စကား
ကိုမှယုံကြည်လိုက်တာ အံ့သြပါ့။
တစ်သက်နဲ့တစ်ကိုယ် ပုဆိုးကတောင်းမကြိုက်ဖူးတဲ့
အာဏာခွန်းဆက် တစ်ယောက်။မယူရသေးတဲ့
ကောင်ပေါက်အတွက်နဲ့ ပုဆိုးကိုကတောင်း
ကြိုက်ပြီးအကျီ်လက်ဖတ်ကိုပါ..လက်မောင်း
အထိ တိုတိုခေါက်တက်လိုက်ရသည်။
မန်းကျည်းပင်အဖျားနားအထိ
တက်လိုက်တော့.အကိုင်းက ကိကိကွပ်ကွပ်
မြည်လာသည်။
တော်သေးဒါပေါ့မန်းကျည်းကိုင်းတွေက
ခိုင်လို့။မဟုတ်ရင်အကိုင်းကျိုးကျပြီး
နှစ်ယောက်လုံးမရူ့မလှဘဲ။
" ခများ...ဘယ်လောက်တောင်ဆို့မျိုထားလည်း
မသိဘူး...အကိုင်တောင်လေးလို့အော်နေပြီ ''
" သောက်အပေါက်ပိတ်ပြီး..ကျောပေါ်တက်..
နင်စကားများခြင်တိုင်းများရအောင်
မင်းနဲ့ငါအခုရောက်နေတာ...နတ်ပြည်မဟုတ်ဘူး
အချိန်မရွှေးကျိုးကျနိုင်တဲ့ မန်းကျည်းပင်ပေါ်မှာ''
" သေ..သေခြာလို့လား..ခများ
ကျွန်တော့ကိုပိုးပြီးဆင်းနိုင်တာက''
" ကျစ်...လေရှည်လိုက်တာ..
တက်အခု....မဟုတ်ရင်ငါပစ်ထားလိုက်မယ်''
ပြောလဲပြောပြန်ဆင်ဖို့ပြင်နေတဲ့
သူကြီးကြောင့် လက်ရာမြဲမြဲကိုင်ထားတဲ့
မန်းကျည်းကိုင်းကို တစ်ဖြည်းဖြည်းလွှတ်
လိုက်ပြီးသူကြီးပုခုံးကိုပြောင်းကိုင်ကာ
ပိုးလိုက်သည်။
အကိုင်လွှတ်ချလိုက်ကတော့
လူက ကျပြီဘဲမှတ်တာ။သူကြီးရဲ့
အကြောကြီးတွေနဲ့လက်မောင်းအား
တောင့်မူ့ကြောင့် ပြုတ်တော့မကျခဲ့။
" ကောင်းကောင်းကိုင်ထား... ''
" ဘယ်သူမှ အကျခံပြီး ဖြစ်ကလဲ့ဆန်း
မကိုင်ဘူး.. ''
ကဲ ကြည့်စေတနာနဲ့မတန်တဲ့ကောင်။
တစ်ခွန်းတစ်မကျန်ကိုပြန်ပြောနေလိုက်တာ။
အကိုင်းခိုင်တဲ့အကိုင်းတွေကို
ရွှေးပြီး..ခိုတွဲဆင်းခဲ့လိုက်တာနောက်ဆုံးတော့
မြေပြင်ရောက်ခဲ့လေပြီ။ ခွေကောင် ခန္ဓာကိုယ်က
ပေါ့တော့..ဆင်းရတာထင်သလောက်လည်း
မခက်ခဲခဲ့။
" ဆင်းတော့... ''
" သိတယ်.. ''
လင်းလက်ရာတို့လေသံကတော့
နည်းနည်းလေးမှမလျော့။ တော်ပါသေးတယ်
ကိုယ်ကကူညီတဲ့လူမလို့။သူက ကူညီတဲ့
လူဒါဆို။ဘယ်လောက်အထိများ
မာလိုက်မလဲ..လေသံက။
" ကျေးဇူ့တင်စကား မပြောတတ်ဘူးလား''
" ဘာကိုကျေးဇူ့တင်ရမှာလဲ
ခများကြောင့်ဖြစ်တာလေ..
ကျေးဇူ့တင်စရာအကြောင့်မရှိဘူး..''
လင်းလက်ရာစကားကြောင့်အာဏာနှုတ်ခမ်းဒေါင့်
ကွေးကာ ပြုံးလိုက်သည်။ထို့နောက်...။
" ေကာင်းပြီလေ မင်းကကျေးဇူ့မတင်တတ်
မှတော့..ငါ့နည်းငါ့ဟန်နဲ့ငါပင်ပန်းတာ
ပျောက်အောင်လုပ်ရမှာပေါ့''
" ခများ...ဘာလုပ်မို့လဲ... ''?
အေးစက်စက်သူကြီးအပြောက
ကြက်သီးထခြင်းရာ။ မျက်လုံးအဝိုင်းသားနဲ့
မေးလာတဲ့ ခွေးပေါက်နား အာဏာတိုးကပ်ကာ
ခေါင်းအနည်းငယ်ငုံလိုက်ပြီး။
" ပြွတ်... !! ""
လက်ရာရဲ့ နီရဲနေတဲ့ နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို
နမ်း ပစ်လိုက်သည်။
အနမ်းခံလိုက်ရတဲ့နှုတ်ခမ်းကိုပိတ်ပြီး
မျက်လုံးပြူးကြီးတွေနဲ့ကျောက်ရုပ်လို
မလုပ်မယှက်ရပ်ကြည့်နေတဲ့ကောင်လေးကို
ခဏလောက်ပြုံးကြည့်ပြီး...
ကျောခိုင်းထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
မထင်မှတ်ဘဲအနမ်းခံရရင်
ဘယ်လိုနေလဲဆိုတာခံစားကြည့်
လိုက်အုန်း လင်းလက်ရာ။
😍😍သတ္တိကတော့သြချလောက်ပါပေတယ်
လက်ရာရယ်။အေးအေးနေတဲ့
ဘုန်းကြီးတောင်..အေးအေးမနေရရှာဘူး။
သူကြီးကိုရဖို့ဆွဲထည့်လိုက်သေးတယ်။
ဘယ့်နှယ်ရှိစ..သူကြီး။ ဒါနဲ့သူကြီးက
တော်တယ်နော်။ကလေးကိုလက်စားခြေပစ်တာ။
ပြွတ်ကနဲ..😁😁
ဖျားနေတဲ့ကြားက အပ်ပေးတာမို့
အဆင်မပြေတာရှိရင် တောင်းပန်ပါတယ်နော်။
Author...
အိမ့်ဂျူး.....
*******
Zawgyi
သူႀကီး...လင္
Part-7
အလူပြဲ ၿပီးသြားခ်ိန္မွာေတာ့...
သူႀကီးနဲ႔ လင္းလက္ရာရဲ႕ သတင္းဟာ
ခေရးတန္း႐ြာတင္မက ထန္းတစ္ပင္႐ြာနဲ႔
အေနာက္႐ြာအထိ ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားသည္။
" မင္းရွာတဲ့ျပသနာ ေတြ႕ၿပီလား
လင္းလက္ရာ...'' !!
" ကြၽန္ေတာ္ရွာသလား... ခမ်ားရွာသလား
ေသျခာေတြး ဦးအာဏာခြန္းဆက္ ''
" ေၾသာ္.. လူႀကီးမဟုတ္ေတာ့ဘူးလား.. ''?
" ဟြန္႔... !! ေခၚျခင္လြန္းလို႔မ်ား
ထင္ေနလား...ေသာက့္ျမင္ကပ္ကပ္နဲ႔
ေခၚခဲ့တာ..ခမ်ားလို ညဏ္နီညဏ္နက္
ညဏ္န႐ြက္ ႀကီးလြန္းတဲ့လူကို
ေသာက္ျမင္ကပ္လို႔ကိုေခၚခဲ့တာရွင္းၿပီလား..''?
" မင္း... !! "
အာဏာ ကိုယ့္အမွားနဲ႔ကိုယ္ဆိုေတာ့
အေရွ႕ကမ်က္ေစာင္းတစ္ဝင္းဝင္းနဲ႔
ေခြးေပါက္စကားေတြကို အံတစ္ႀကိတ္ႀကိတ္နဲ႔သာ
ၿငိမ္ခံေနလိုက္ရသည္။
မနက္က..အလူပြဲထဲမွာလူကို... စိတ္ႀကိဳက္လာ
နမ္းၿပီး...ေျပာတဲ့စကားကေသာက္ျမင္ကပ္လို႔တဲ့။
ေသာက္ျမင္ကပ္ရင္အဲ့လိုနမ္းလို႔ရ
တာလား။မွတ္သားေလာက္စရာ။
လူပုံအလယ္...လူႀကီး.ေခၚလိုက္။
ခ်စ္တယ္ေျပာလိုက္။ သားကိုမႏိုးဘူး
ပစ္သြားတယ္ေျပာလိုက္။တစ္႐ြာလုံး
သူနဲ႔ကိုယ္လင္မယားျဖစ္ေနၿပီ ထင္ေအာင္
လုပ္ခ်ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့.ကိုယ့္အေပၚေတာင္
လွမ္းမေျခာက္တတ္တဲ့ ကေလးလို
ကုတ္တက္လိုက္ေသး။
ၿပီးလည္းၿပီးေရာ။ဘုန္းႀကီးေက်ာင္း
အျပင္လည္းထြက္လူေတြလည္းရွင္းေရာ
ကိုယ္ပုခုံးကိုကိုက္ၿပီး..ကိုယ့္လက္ေပၚက
ေခ်ာဆင္းလိုက္တာ..အက်ီ္ေအာက္ေနတဲ့အသား
ေတာင္သူ႔သြားခြၽန္ခြၽန္ေတြေၾကာင့္
ေသြးစို႔တဲ့အထိ။
သူလုပ္ျခင္ရာလုပ္ၿပီးေတာ့..
လူကိုမ်က္ေစာင္းေတာ္ထိုးၿပီး
ေျပာသြားလိုက္တာက...
" ေသာက္က်င့္အေကာင္းတဲ့
ဘိုးေတာ္... ''တဲ့ေလ။
ဟက္... !? သူကဘဲေျပာရတယ္ရွိေသး။
ကိုယ့္ကို သူ႔စိတ္ႀကိဳက္ခ်ယ္လွယ္ခဲ့သူဆီက
အေျပာခံရတဲ့စကားက..ေသာက္သုံးမက်တဲ့
ဘိုးေတာ္တဲ့။
အာဏာ မနက္က ေခြးေပါက္နဲ႔ သူ႔အေၾကာင္း
ျပန္ေတြးၿပီး ရယ္လိုက္သည္။
" ခမ်ား...ဘာရယ္တာလဲ.. ''?
" ငါ့ပါးစပ္နဲ႔ ငါရယ္တာ..မင္းနဲ႔ဘာဆိုင္လည္း''
" ခမ်ား... ! ဆိုင္ဆိုင္မဆိုင္ဆိုင္ဗ်ာ
မရယ္နဲ႔ မႀကိဳက္ဘူး...''
ဘယ္လိုလူလဲ။႐ူးေနတာလားဘဲ။
ဘယ္သူမွဘာမေျပာညာမေျပာလာရယ္ေနတယ္။
စိတ္တိုဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ..
အဲ့ပါးခ်ိဳင့္ႀကီးေတြကိုဓားနဲ႔ဒါ
ေဖာက္ထုတ္ပစ္ျခင္တယ္။
ရယ္လိုက္တိုင္း...ေပၚေပၚလာေနလိုက္တာမ်ား။
လင္းလက္ရာအေျပာေၾကာင့္
အာဏာ မ်က္ခုံးတြန္႔သြားသည္။
ကိုယ့္ဟာကိုယ္ရယ္ဒါေတာင္..
မႀကိဳက္ဘူးေပါ့။.တစ္ကယ့္ဟာေလး။
" သူႀကီး... ? "
" အမ...ေရာက္ၿပီလား.. ''?
အာဏာနဲ႔လက္ရာ အခုရန္ျဖစ္ေနသည့္
ေနရာက ႐ြာရဲ႕ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေပၚတြင္
ျဖစ္သည္။
မနက္ကသတင္းကဘုန္းႀကီးနားအထိ
ေပါက္ၿပီး သူတို႔ႏွစ္ဦးကိုေခၚေတြ႕ျခင္း။
အမက..တစ္ဖက္႐ြာရဲ႕ဧည့္သည္ေတြကို
ဧည့္ဝတ္ေက်ေအာင္ျပဳလုပ္ေပး
ေန၍ ေနာက္က်ေနျခင္းျဖစ္သည္။
ဘုန္းဘုန္းဘာေတြစီစဥ္ထားသလဲေတာ့မသိဘူး။
ႏွစ္ဖက္လူႀကီးေတြကိုပါရွိေစျခင္တဲ့ပုံ။
လက္ရာ ဘက္ကလူႀကီးက အမ ရွိေပမဲ့။
အာဏာဘက္ကလူႀကီးကေတာ့...
အာဏာကိုယ္တိုင္ဒါလွ်င္။
" အာ့...အေမ့..အေမ့.နာတယ္..''
" ေခြးေပါက္ေလး မေအကို
ဒုကၡေပးရမွာ စားဝင္အိပ္ေပ်ာ္တဲ့
ေကာင္ ''
ေဒၚဇင္မာခိုင္ထိုင္သည္ႏွင့္
သားလုပ္သူ၏ ဗိုက္ေခါက္ကို
ေနာက္ကေနဆြဲလိမ္ပစ္လိုက္သည္။
ဒင္းေၾကာင့္ ဟိုလူကေမးဒီလူကေမးနဲ႔။
သူ႔မွာမ်က္ႏွာပူေနရတာ။အခုလည္း
ဘုန္းဘုန္းကပါေခၚတဲ့အထိ။
ဒင္းကိုေတာ့..။
" အေမ့...လႊတ္လို႔...နာတယ္..ဘုန္းဘုန္းဘုရား
အေမသားကိုႏိုင္စားေနတယ္ဘုရား''
" ဟဲ့.. လင္းလက္ရာ... မင္း... ''!!
ေဒၚဇင္မာခိုင္စိတ္ႀကိဳက္ေတာင္
မဆိတ္လိုက္ရအားၿပဲလွ်ာၿပဲနဲ႔
ဘုန္းဘုန္းကိုလွမ္းတိုင္ေနတဲ့
သားေတာ္ေမာင္ေၾကာင့္ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔
လႊတ္ေပးလိုက္ရသည္။
လက္ရာ နာသြားတဲ့ဗိုက္ေခါက္ကို
မ်က္ႏွာေလးရႈံ႕မဲ့ကာပြတ္သတ္ေနစဥ္။
" ဟဲ့...ဘာျဖစ္ေနၾကတာလဲ..အဲ့တာ..''?
"ဘုန္းဘုန္းဘုရား ''
ဘုန္းဘုန္းထြက္လာသည္ႏွင့္
အားလုံးသုံးႀကိမ္ဦးခ်လိုက္သည္။
" ကဲ..ေျပာၾကစမ္းပါအုန္း...
ဘာေတြဆူညံေနၾကတာလဲ
ဆိုတာေလး... ''
" အရွင္ဘုရား...တပည့္ေတာ္ကို
ဒီကဒကာမ ေဒၚဇင္မာခိုင္...ႏိုင္စားေနတာပါဘုရား''
" ေဟ... ''!
ဘယ္လိုဟာေလးပါလိမ့္။တစ္ကယ္ႀကီး
အေမကိုဘုန္းဘုန္းအေရွ႕တိုင္ခ်လိုက္တာ။
အာဏာ အံၾသၿပီးမ်က္လုံးေလးသာ
ျပဴးသြားရေတာ့သည္။
" ဒကာမ..ဇင္မာခိုင္ ''
" ဘုရား... ''
" ငါ ဘုန္ႀကီးတစ္ပါးလုံးဒီေက်ာင္းမွာရွိေနတာ
ေတာင္...သားျဖစ္သူကိုထုရဲ ႐ိုက္ရဲတယ္ေပါ့
ဘာလဲ..ငါ.ဘုန္းႀကီးကိုမေလးစားဒါလား''
" မဟုတ္...မဟုတ္ရပါဘူးဘုရား''
" တိတ္စမ္း.. !!''
ေဒၚဇင္မာ ဘဝမွာ အေၾကာက္ဆုံးအရာဆိုရင္
႐ြာေက်ာင္းရဲ႕ဘုန္းေတာ္ႀကီးပင္။
တစ္႐ြာလုံးေၾကာက္ၿပီးေလးစားရတဲ့
ဘုန္းဘုန္းကိုမွ လင္းလက္ရာဆိုတဲ့ဒင္း
ဘယ္လိုခ်ဳပ္ထားလည္းမသိဘူး။
ဒင္းကိုက်မဆူဘဲ သူ႔ကိုဘဲဆူေနတယ္။
" ဒကာ...အာဏာခြန္းဆက္.. ''
" တင့္ပါ့ဘုရား..''
" ဒကာက ႐ြာရဲ႕သူႀကီးတစ္ေယာက္
သူႀကီးဆိုတာ ႐ြာသူ႐ြာသားေတြအေပၚ
သမာသမတ္က်က် အုပ္ခ်ဳပ္ဖို႔
ခန္႔ထားၾကတာ။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က
သမာသမတ္မက်ရင္..ဘယ္႐ြာသားက
ေလးစားပါ့အုန္းမလဲ ''
" ....... ''
ဘုန္းဘုန္းဘာဆိုလိုျခင္မွန္းမသိ၍
အာဏာ ေၾကာင္အ သြားရသည္။
ေခြးေပါက္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့။
သူ တစ္ခုခုႀကံထားၿပီ။ၿပဳံးျပေနလိုက္တာမ်ား
ေအာင္ႏိုင္သူႀကီးလို။
ေနႏွင့္အုန္းေပါ့ လင္းလက္ရာ။
" အရွင္ဘုရား...တပည့္ေတာ္ကို
ဘာမ်ားေဆာင္႐ြက္ေစျခင္ပါသလဲဘုရာ''
" ဘာ... ငါထုလိုက္ရ...
ကိုယ္လုပ္ထားတဲ့ အပစ္..ကိုယ္
ဟာကိုတာဝန္ယူေပါ့..ဒကာကသူႀကီး
ဒါေလးေတာင္မစဥ္းစားတတ္ဘူးလား''
အဲ့ဒါမွခက္တာ..ကိုယ္ကဘာအပစ္လုပ္ထား
မွန္းမသိ။
" ဒကာ.မနက္ျဖန္ဘဲ..ဒကာေလး
လင္းလက္ရာကို.မိသားဖသားပီပီ
သြားေတာင္းရမ္းရမယ္ ''
" ဗ်ာ... ''!!
" ရွင္... ''!!
ဘုန္းဘုန္းစကားေၾကာင့္ ေဒၚဇင္မာခိုင္နဲ႔
အာဏာတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္
ၿပီး..မ်က္လုံးေတြျပဴးက်ယ္ေနၾကေတာ့သည္။
နံေဘးကလင္းလက္ရာကေတာ့..
လိုခ်င္တာရတဲ့ကေလးလို ေပ်ာ္လို႔႐ႊင္လို႔။
ဒင္းဘာေတြ ေလွ်ာက္ထားလို႔.
ဘုန္းဘုန္းက..ခုေလာက္ထိ ဒင္းဘက္က
ပါေနရတာပါလိမ့္။
" လင္းလက္ရာ...မင္းေနအုန္း.. ''!!
" ခမ်ား... လႊတ္ ''
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထဲကထြက္သာနဲ႔
လက္လာဆြဲတဲ့ သူႀကီးကို
မ်က္ေစာင္းနဲ႔လွည့္ၾကည့္ရင္း
႐ုန္းဖယ္လိုက္သည္။
ဝဠ္လယ္ တယ္ဘဲေျပာရမလား
သန္မာတဲ့ သူႀကီးလက္ႂကြက္သားေတြ
ေၾကာင့္ နည္းနည္းေလးမွကို ႐ုန္းမရ။
" ဘုန္းဘုန္း ကို ဘာေတြ သြားေလွ်ာက္
ထားသာလည္း... ''
သူႀကီးအေမးေၾကာင့္ သြားခြၽန္ေတြ ေပၚတဲ့အထိ
ရယ္ျပကာ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးလိုက္သည္။
ကိုယ့္အပစ္ကိုယ္သိေနသူမို႔
သူရယ္ျပလိုက္ေတာ့ သူႀကီး
ေၾကာင္အေနစဥ္ လက္ကို႐ုန္းၿပီး
ေျပးထြက္လာလိုက္သည္။
" လင္းလက္ရာ... !!''
" မင္းရပ္စမ္း....မေျပးနဲ႔
အဲ့မွာရပ္...''
အေရွ႕ကတန္းေနေအာင္ေျပးေအာင္
ေခြးေပါက္ေနာက္ကို အာဏာအေလ်ာ့
မေပးဘဲ ေျပးလိုက္သြားသည္။
႐ြာေက်ာင္းနဲ႔ေခြးေပါက္အိမ္က
သိပ္မေဝးေတာ့ဒီေကာင္ အိမ္ထဲဘဲ
ေျပးဝင္မယ္ထင္ခဲ့တာ။ဘယ္ဟုတ္မလည္း
ေခြးေကာင္ကလူမေမာေမာေအာင္
အိမ္ေက်ာ္ၿပီးမွ ႐ြာအလယ္ပိုင္း
အထိေျပးထြက္သြားသည္။
လက္ရာ ေျပးရင္းအေနာက္က
လိုက္ေနတဲ့သူႀကီး ဘယ္အခ်ိန္
ရပ္လိုက္မလည္းဆိုတဲ့အေတြးနဲ
လွည့္ၾကည့္ေနမိသည္။
လုံးဝလက္မေလ်ာ့ဘဲလိုက္ေနတဲ့သူႀကီးေၾကာင့္
လူျပတ္တဲ့လမ္းမက မန္းက်ည္းပင္
ႀကီးအေရာက္ရပ္လိုက္ကာ..
အပင္ေပၚကုတ္တက္လိုက္သည္။
ဒီေလာက္ဆို သူႀကီးမတက္လာႏိုင္ပါဘူး။
အာဏာ မန္းက်ည္းပင္အေရာက္အေပၚ
တက္သြားတဲ့ေခြးေကာင္ကိုေမာ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့
ေခြးေကာင္က အျဖားအထိေတာင္
ေရာက္ေနေလၿပီ။ဒီကေလး မေတာ္လို႔
ျပဳတ္က်မွျဖင့္။
" လင္းလက္ရာ.မင့္ကိုမင္းေမ်ာက္မ်ား
ေအာင့္ေမ့ေနလား ဆင္းလာခဲ့ ''
" မဆင္းဘူး...ခမ်ားကို ဘယ္သူ
အေနာက္လိုက္ခိုင္းလဲ..ခမ်ားမလိုက္လာရင္
ကြၽန္ေတာ္လည္းဒီအေပၚတက္ရမွာ
မဟုတ္ဘူး..''
" မင္း ေျပးလို႔ငါကလိုက္တာေလ ''
" ခမ်ားလိုက္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ေျပးရတာေပါ့ ''
" မင္းအရင္ေျပးဒါ.. ''
" ခမ်ားကိုဘယ္သူလိုက္ခိုင္းလဲ ''?
တစ္ခြန္းမက်န္အပင္ေပၚကျပန္ေျပာေနတဲ့
ေကာင္ေၾကာင့္ သူသာအေလ်ာ့ေပး
လိုက္ရေတာ့သည္။ လင္းလက္ရာနဲ႔ေတြ႕မွ
သူႀကီးလည္း အေလ်ာ့ဘဲေပးေနရေတာ့တယ္။
အာဏာ သက္ျပင္းခပ္ဖြဖြခ်ကာ
ေခြးေပါက္ဆင္းလာဖို႔အေရးေခ်ာ့ေျပာ
ရေတာ့မည္။သူတက္ထားဒါက
ဟို႔အဖ်ားမွာ။ဘယ္ေလာက္ဘဲခႏၶာကိုယ္ေသးေသး
ျပဳတ္က်လိုက္ရင္ မလြယ္တာအမွန္။
" ငါမင့္ေနာက္လိုက္တာ..ေျပာစရာရွိလို႔
ဘားမွမလုပ္ဘူးမင့္ကို...ဆင္လာခဲ့ေတာ့
ျပဳတ္က်လိမ့္မယ္''
" ခမ်ား ဘာေျပာမလို႔လည္း...ေျပာစရာ
ရွိတာဒီမွာဘဲေျပာ..ခမ်ားေျပာၿပီးမွ
ကြၽန္ေတာ္ဆင္းမွာ''
က်စ္.!!.အေပးအယူကလည္း။
" ငါမင့္ကိုေမးၿပီးၿပီ..ငါသိခ်င္တာ
ဘုန္းဘုန္းကိုမင္းဘာသြားေလွ်ာက္ထားဒါလည္း
ဆိုတာဘဲ ''
" ဟဲဟဲ...အမ်ားႀကီးမေလွ်ာက္လိုက္ပါဘူး
သူႀကီးက..သားနဲ႔အတူအိပ္ၿပီး..တာဝန္မယူ
ဘဲေျပးမနတယ္လို႔ဘဲေလွ်ာက္လိုက္တာ
ဟီး....''
" ...ေသလိုက္ပါေတာ့အာဏာ ရာ ''
အာဏာတစ္ကယ္ေသျခင္လာၿပီ။
သာသနာေဘာင္ထဲကဘုန္းႀကီးကိုမွ
ေလွ်ာက္လိုက္တာက...အတူအိပ္တဲ့ကိစၥ။
လင္းလက္ရာရယ္...မင္းနဲ႔ေတာ့ငါတစ္ကယ္
လက္ေျမာက္ပါတယ္။
" ကြၽန္ေတာ့္ကို စိတ္ဆိုးေနလား ''?
ေမးတတ္လိုက္တာ။ စိတ္ဆိုးေနလားတဲ့။
စိတ္မဆိုးဘူး..အေရခြံကိုႏႊာပစ္ျခင္ေနတာ။
ဒါေၾကာင့္ဘုန္းဘုန္းကအျမန္ေတာင္း
ခိုင္းေနတာကို။ အံၾသမိတယ္ဲဒီေကာင္မွာ
ရွက္ေၾကာေကာရွိေသးရဲ႕လား။
အခုခ်ိန္မွာအာဏာဘယ္ေလာက္စိတ္တိုတို
စိတ္တိုျပလို႔မရ။ေခြးကအပင္ေပၚမွ။
မေတာ္လို႔ျပဳတ္က်ရင္ သူ႔ေခါင္းေပၚမွာ။
အဲ့ေတာ့...။
" စိတ္မဆိုးေတာ့ပါဘူး..စိတ္ဆိုးလည္း
မနက္ျဖန္မင့္ကိုလာေတာင္းရမဲ့
ကိစၥက ပ်က္သြားမွာမွမဟုတ္တာ..''
" တစ္ကယ္စိတ္မဆိုးဘူးလား...''
" မဆိုးဘူး... ဆင္းခဲ့ ''
" အီး.အဲ့ဒါဆို..သားကိုလာႀကိဳ...
မဆင္းတတ္ေတာ့ဘူး...''
" ဘာ.... ''!!
" မင္းကိုဘယ္သူတက္ခိုင္းလဲ..လာမႀကိဳဘူး
ကိုယ့္ဟာကိုဆင္း....''
"ခမ်ားလိုက္လို႔တက္ရတာေလ...
အဲ့ေတာ့ခမ်ားတက္ခိုင္းဒါဘဲ...
မဆင္းတတ္ေတာ့ဘူး..တက္ဘဲ
တက္တတ္တာ...လာႀကိဳေပး..မႀကိဳေပးရင္
ဆရာေတာ္နဲ႔တိုင္မွာ...''
အားအားရွိဆရာေတာ္နဲ႔ကိုင္ေပါက္ေနတဲ့
ေခြးေကာင္။ေတြ႕မယ္ေအာက္ေရာက္မွ။
" တက္တဲ့အခါေမ်ာက္လိုတက္ၿပီး
ဆင္းတဲ့အခါလည္းေမ်ာက္လိုျပန္ဆင္းခဲ့ပါလား
က်စ္...!! ၿငိမ္ၿငိမ္ေန...ငါ႐ြာကလူေတြ
သြားေခၚလိုက္အုန္းမယ္ ''
" မေခၚနဲ႔ ခမ်ားကိုယ္တိုင္လာႀကိဳ...
သူတို႔လာရင္...ကြၽန္ေတာ့္ကိုေလွာင္က်လိမ့္မယ္..''
" ေၾသာ္...ေအေအ... ''
လူကသာ..အခက္အခဲထဲမွာ။
အေလွာင္ခံရမွာက စိုးေနေသးတယ္။
လင္းလက္ရာဆိုတာအဲ့လိုေကာင္မ်ိဳး။
သူ႔ကိုဘယ္သူမွ လာေလွာင္တာတို႔
လာေၾကာ တာတို႔ခံတတ္တဲ့ေကာင္မဟုတ္ဘူး။
သူေျပာတဲ့အတိုင္းမလုပ္ျပန္ရင္လည္း
ဘုန္းဘုန္းနဲ႔က အတိုင္ခံရျပန္အုန္းမယ္။
ဘုန္းဘုန္းကလည္းဒီ လူဆိုးလူမိုက္စကား
ကိုမွယုံၾကည္လိုက္တာ အံ့ၾသပါ့။
တစ္သက္နဲ႔တစ္ကိုယ္ ပုဆိုးကေတာင္းမႀကိဳက္ဖူးတဲ့
အာဏာခြန္းဆက္ တစ္ေယာက္။မယူရေသးတဲ့
ေကာင္ေပါက္အတြက္နဲ႔ ပုဆိုးကိုကေတာင္း
ႀကိဳက္ၿပီးအက်ီ္လက္ဖတ္ကိုပါ..လက္ေမာင္း
အထိ တိုတိုေခါက္တက္လိုက္ရသည္။
မန္းက်ည္းပင္အဖ်ားနားအထိ
တက္လိုက္ေတာ့.အကိုင္းက ကိကိကြပ္ကြပ္
ျမည္လာသည္။
ေတာ္ေသးဒါေပါ့မန္းက်ည္းကိုင္းေတြက
ခိုင္လို႔။မဟုတ္ရင္အကိုင္းက်ိဳးက်ၿပီး
ႏွစ္ေယာက္လုံးမ႐ူ႕မလွဘဲ။
" ခမ်ား...ဘယ္ေလာက္ေတာင္ဆို႔မ်ိဳထားလည္း
မသိဘူး...အကိုင္ေတာင္ေလးလို႔ေအာ္ေနၿပီ ''
" ေသာက္အေပါက္ပိတ္ၿပီး..ေက်ာေပၚတက္..
နင္စကားမ်ားျခင္တိုင္းမ်ားရေအာင္
မင္းနဲ႔ငါအခုေရာက္ေနတာ...နတ္ျပည္မဟုတ္ဘူး
အခ်ိန္မေ႐ႊးက်ိဳးက်ႏိုင္တဲ့ မန္းက်ည္းပင္ေပၚမွာ''
" ေသ..ေသျခာလို႔လား..ခမ်ား
ကြၽန္ေတာ့ကိုပိုးၿပီးဆင္းႏိုင္တာက''
" က်စ္...ေလရွည္လိုက္တာ..
တက္အခု....မဟုတ္ရင္ငါပစ္ထားလိုက္မယ္''
ေျပာလဲေျပာျပန္ဆင္ဖို႔ျပင္ေနတဲ့
သူႀကီးေၾကာင့္ လက္ရာၿမဲၿမဲကိုင္ထားတဲ့
မန္းက်ည္းကိုင္းကို တစ္ျဖည္းျဖည္းလႊတ္
လိုက္ၿပီးသူႀကီးပုခုံးကိုေျပာင္းကိုင္ကာ
ပိုးလိုက္သည္။
အကိုင္လႊတ္ခ်လိုက္ကေတာ့
လူက က်ၿပီဘဲမွတ္တာ။သူႀကီးရဲ႕
အေၾကာႀကီးေတြနဲ႔လက္ေမာင္းအား
ေတာင့္မူ႔ေၾကာင့္ ျပဳတ္ေတာ့မက်ခဲ့။
" ေကာင္းေကာင္းကိုင္ထား... ''
" ဘယ္သူမွ အက်ခံၿပီး ျဖစ္ကလဲ့ဆန္း
မကိုင္ဘူး.. ''
ကဲ ၾကည့္ေစတနာနဲ႔မတန္တဲ့ေကာင္။
တစ္ခြန္းတစ္မက်န္ကိုျပန္ေျပာေနလိုက္တာ။
အကိုင္းခိုင္တဲ့အကိုင္းေတြကို
ေ႐ႊးၿပီး..ခိုတြဲဆင္းခဲ့လိုက္တာေနာက္ဆုံးေတာ့
ေျမျပင္ေရာက္ခဲ့ေလၿပီ။ ေခြေကာင္ ခႏၶာကိုယ္က
ေပါ့ေတာ့..ဆင္းရတာထင္သေလာက္လည္း
မခက္ခဲခဲ့။
" ဆင္းေတာ့... ''
" သိတယ္.. ''
လင္းလက္ရာတို႔ေလသံကေတာ့
နည္းနည္းေလးမွမေလ်ာ့။ ေတာ္ပါေသးတယ္
ကိုယ္ကကူညီတဲ့လူမလို႔။သူက ကူညီတဲ့
လူဒါဆို။ဘယ္ေလာက္အထိမ်ား
မာလိုက္မလဲ..ေလသံက။
" ေက်းဇူ႔တင္စကား မေျပာတတ္ဘူးလား''
" ဘာကိုေက်းဇူ႔တင္ရမွာလဲ
ခမ်ားေၾကာင့္ျဖစ္တာေလ..
ေက်းဇူ႔တင္စရာအေၾကာင့္မရွိဘူး..''
လင္းလက္ရာစကားေၾကာင့္အာဏာႏႈတ္ခမ္းေဒါင့္
ေကြးကာ ၿပဳံးလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္...။
" ေကာင္းၿပီေလ မင္းကေက်းဇူ႔မတင္တတ္
မွေတာ့..ငါ့နည္းငါ့ဟန္နဲ႔ငါပင္ပန္းတာ
ေပ်ာက္ေအာင္လုပ္ရမွာေပါ့''
" ခမ်ား...ဘာလုပ္မို႔လဲ... ''?
ေအးစက္စက္သူႀကီးအေျပာက
ၾကက္သီးထျခင္းရာ။ မ်က္လုံးအဝိုင္းသားနဲ႔
ေမးလာတဲ့ ေခြးေပါက္နား အာဏာတိုးကပ္ကာ
ေခါင္းအနည္းငယ္ငုံလိုက္ၿပီး။
" ႁပြတ္... !! ""
လက္ရာရဲ႕ နီရဲေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းပါးေလးကို
နမ္း ပစ္လိုက္သည္။
အနမ္းခံလိုက္ရတဲ့ႏႈတ္ခမ္းကိုပိတ္ၿပီး
မ်က္လုံးျပဴးႀကီးေတြနဲ႔ေက်ာက္႐ုပ္လို
မလုပ္မယွက္ရပ္ၾကည့္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကို
ခဏေလာက္ၿပဳံးၾကည့္ၿပီး...
ေက်ာခိုင္းထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
မထင္မွတ္ဘဲအနမ္းခံရရင္
ဘယ္လိုေနလဲဆိုတာခံစားၾကည့္
လိုက္အုန္း လင္းလက္ရာ။
😍😍သတၱိကေတာ့ၾသခ်ေလာက္ပါေပတယ္
လက္ရာရယ္။ေအးေအးေနတဲ့
ဘုန္းႀကီးေတာင္..ေအးေအးမေနရရွာဘူး။
သူႀကီးကိုရဖို႔ဆြဲထည့္လိုက္ေသးတယ္။
ဘယ့္ႏွယ္ရွိစ..သူႀကီး။ ဒါနဲ႔သူႀကီးက
ေတာ္တယ္ေနာ္။ကေလးကိုလက္စားေျခပစ္တာ။
ႁပြတ္ကနဲ..😁😁
ဖ်ားေနတဲ့ၾကားက အပ္ေပးတာမို႔
အဆင္မေျပတာရွိရင္ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္။
Author...
အိမ့္ဂ်ဴး.....