NEW
[Present]
PARANG binibiyak ang ulo ni Azekelle ng magising siya. Nang imulat niya ang mga mata.
Kaagad din nyang ipinikit iyun ng masilaw sya sa liwanag ng buong silid.
He groaned and grunted as he squint his eyed before trying to open them again.
And to his confusion, Wyx, Razzer, Helman, Felecia, Nisha, Ryrine, and Zara circling his bed.
Kumunot ang noo niya ng nanuot muli sa matangos niyang ilong ang amoy ng hospital.
Mas lalo siyang naguguluhan ng luminga-linga sya at nakita ang IV na nakatusok sa puksuhan niya.
"Why the f*ck am I here?"
Nang sumagi sa balintataw niya ang nangyari ay biglang nagbago ang reaksyon niya at nataranta. "F*ck!"
Pinilit niya ang sariling bumangon pero hindi nya masyadong maigalaw ang katawan niya kaya naman napabalik sya ng higa sa kama.
Pakiramdan nya ay hinang-hina sya.
"You need to rest, Azekelle."
"No! Maxella and our baby need me, Felecia. F*ck. Why the h£ll I can't move? D*mn!"
"B-Boss... You've been remain unconscious for the whole three days. Nawalan ka ng malay dahil nagdurugo ang sugat mo sa likod. Hindi ka na rin kumain. At halos manatili kana lang sa may b- bangin kung s-saan..."
"Ano ang nangyari sa likod mo, Walter? Bakit ang daming sugat?" Putol ni Wyx sa sinabi ni Helman.
"None of your godd*mm1t business. Now tell me, you find her right? F*cking tell me she's safe now with our child and alive."
Kanya kanya silang nag iwas ng tingin.
"A- Azekelle..." Naluluhang sambit ni Felecia. "I-It's been a week since M-Maxella w-was g-gone.."
"What?! No. She can't leave me, Felecia. She told me she want to stay." May diin na singhal ni Azekelle at pilit na isiniksik sa isipan na ligtas lamang ang asawa at anak.
"Tanner! She's f*cking alive right? Y- You can track her right?"
Umiling-iling si Razzer at humigpit ang pagkakayakap sa kasintahang naiiyak.
"B-Boss. We're sorry. We're late again. At this time, w-we can't do anything for you.."
"D- Di na namin n-nakita si Hermosa, B-Boss.. T- Talagang ang gag*ng Gregor at si Z-Zikiah lamang na wala nang buhay ang nahanap namin k-kasama ang mga awtoridad.."
Iyun na siguro ang pinakamasakit na pag amin ni Helman. Masakit. Dahil hindi nya matanggap ang katotohanan. Masakit dahil ang pangako nilang tatlo na protektahan --ang kaisa-isang babaeng naging liwanag sa madilim na buhay ni Walter-- ay napako.
A tear slid down from his eyes. "M-Maybe you got it all wrong."
"We double check, I double check everything."
"S- She's gone."
Umiling siya, ayaw paniwalaan ang mga sinasabi ni Wyx at nang mga ito.
"No---" He's choking in pain.
Kumawala ang walang buhay na tawa sa bibig nya habang tumutulo ang luha sa pisngi nya. He can feel his sanity slipping away.
Sa bawat segundo na dumaan, mas lalong nawawala sya sa katinuan habang laman ang isip nya ang asawa.
His wife. His baby.
Saan ito tinangay ng agos ng tubig? Nasasaktan ba ito ng sobra? Iniisip ba sya nito?
Paulit-ulit ang mga katanungang iyun sa isip niya habang nakasabunot sa sariling buhok.
"No... no," Tears filled his eyes. "No.."
"Azekelle---"
"No! F*cking no!" Hinablot niya ang IV na nakatusok sa kanya saka pilit na umalis sa higaan. "I have to see her.."
Pilit siyang umalis sa kama kahit hindi nya kaya. Kahit nagdurugo ang sugat niya sa likod---na nakuha nya sa pakikipaglaban sa underground world nong nasa Florida sya.
"T-Take me to her... It's an f*cking order--" Bumagsak sya sa sahig ng makababa sa kama saka pilit na tumayo. "H-Hindi nya ako iiwan. Makakasama ko pa siya at ang anak namin..."
"Stop it!" Wyx shouted as he helped him up.
"Ano ba, Boss?! Sh1t hindi kapa magaling!"
Nag alalang singhal ni Helman habang pinigilan syang makahakbang ulit.
But he didn't listen. He wanted to see his wife.
"No. I have to see her. So f*cking take me to her! Or I will k1ll all of you!"
Nagpumilit siya, nagwawala. Pero hindi na sya nakapalag ng maramdamang may tumusok sa kanyang braso.
Nang tingnan nya kung ano yun ay nakita nya ang lalaking doctor na hinugot ang syringe sa pagkakabaon sa braso nya.
"Calm down, Mr. Wellsor." Anito saka malungkot siyang nginitian. "You need it. Just like I did when I was in your shoes."
He wanted to speak. He wanted to move. Pero wala na siyang lakas na gawin ang gusto niya.
Unti-unti syang nanghina. And the next thing he knew, he's losing consciousness. Again.
"F*ck...w-wife.."
Iyun ang huling kumawala sa labi niya bago siya tuluyang nawalan ng malay.
Umiyak na lumabas si Felecia sa silid na iyun.
"T- Tell me the truth, Axell. Please, I-I know you..." Pagmamakaawa nya sa kabilang linya.
"Me reina.."
"Tell me! She's alive, right?"
"Y-Yes but..." Suminghap ito. "My s-sister is on a critical condition.."
"Omygod.."
Napatakip sa bibig si Felecia upang pigilan ang pagkawala ng hikbi. Alam nya. Nasa panganib ang buhay ng mag iba ni Azekelle.
"He n-need to know--"
"Don't."
"What? I can't betrayed my cousin, Axell! I- I just can't.."
Hindi nakakibo ang nasa kabilang linya.
"Where is she? Where are you?"
"I'm sorry. I can't tell you. Y- You won't understand."
Galit na pinalis ni Felecia ang kanyang luha.
"Kung ganong itutuloy mo pala ang plano mo ay mas mabuti p-pang.." She gasp. "Mas mabuti pang wag ka nang b-bumalik sa buhay namin ng anak mo."
Di na nya ito hinintay na makasagut at p1natayan na nya ito ng tawag. Tuluyan nang pinutol ang kanilang koneksyon.
Nanghihina syang napasandal sa pader. Nahihirapan rin siya sa buhay nya. Hindi nya alam ang sasabihin kung sakaling magtatanung ang anak nya kung saan na naman ang ama nito.
Kailan pa ba matatapus ang lahat ng ito? O magtatapus pa ba sa magandang storya? Sa masaya at tahimik na storya? Hanggang kailan kami magdurusa?
Mariin niyang ipinikit ang mga mata nang may biglang nagsalita.
"So Felexel's father was came into the picture.."
Naningkit ang mga mata ni Wyx at matiim na tinitigan si Felecia.
"And worse, he's f*cking related to hermosa?" Seryosong dagdag ni Helman.
Kalmadong umayos ng tayo si Felecia.
"Axell Laurelle Villaris is Maxella's older brother..."
Walang paligoy-paligoy na pag amin ni Felecia na ikinalaglag ng panga ng mga ito.
Gulat man ay may umusbong na pag asa sa kanilang damdamin.
Pag asang makakabalik si Maxella sa buhay ng naghihirap na si Azekelle Walter.
...
Four years after...
NAGISING ako sa ibang kuwarto. New room. New environment. New house. Di parin ako nasanay sa apat na taong nakalipas sa lugar kung saan ako nagising mula sa pagkakacoma.
Parang kahapon lang na nahulog ako sa bangin. At naging dahilan sa pagbalik sa aking mga nawawalang alaala.
Napahilot ako sa aking sentido at bumangon. Nang sulyapan ko ang katabi kong mahimbing pa na natutulog ay di ko maiwasang mapangiti ng mapait.
Hinaplos ko ang buhok ni Ailan Zadkiel at pinagtitigan ang mukha nitong kuhang-kuha sa ama nito.
Mula sa magkasalubong na kilay, sa mga mata nitong may mahahabang pilikmata, sa tangos ng ilong nito,pababa sa nakasimangot na labi nito. At maski ang ugali ni Zadkiel ay manang-mana kay Azekelle!
Pero kung buhay pa ang kambal nitong babae, magmana kaya ito sa akin?
May kumurot sa puso ko nang maisip ang isang bagay na hanggang ngayun ay hindi ko pa rin matanggap.
Sinong ina ang hindi masasaktan kung hindi man lang nasilayan ng anak mo ang mundo?
Ayann Zairela Villaris-Wellsor.
Ailann Zadkiel Villaris-Wellsor.
Matapos magising sa limang buwang pagkacoma ay bumalik ang mga alaalang nakalimutan sa nakaraan.
Doble-doble ang sakit na aking naramdaman at hinahanap si Azekelle subalit nasa isang malaking isla ako. Rito ako dinala ni Axell at Eudrix matapos nila akong mailigtas sa kapahamakan.
Gusto ko nang sumuko sa mga oras at buwang nakalipas at si pa parin lubos na matanggap ang buong katotohanan. Hanggang ngayun. Pero nagpakatatag ako para sa kapakanan ng mga anak ko.
Subalit nong araw na nanganak ako at malamang isa lamang ang nabuhay sa magkakambal ay gusto ko nang sumuko. Pagod na pagod na akong umiyak.
Pero di ako pinabayaan ng diyos. Binigyan nya ako ng lakas na loob para umahon. Para lumaban kahit na nasasaktan, nahihirapan at nangulila.
Ang aking ama na si Luximus at Axell ang nasa aking tabi nong halos mawala ako sa katinuan. Nagulat man ako sa bilis ng pangyayari at sa nalaman, ay di ko parin maiwasan ang makaramdam ng konting saya.
Di ako makapaniwalang may pamilya pa pala ako. Sa kabila ng lahat ay di parin ako pinagdamutan ng tadhana.
Malalim na bumuntong-hininga ako. Iniwan ko muna si Zadkiel at napagpasiyahang lumabas sa mansyon---errr... Or should I say... Palace.
Para kasing nasa palasyo ako dahil sa sobrang laki at yaman ng mga kagamitan. Nagsusumigaw sa karangyaan.
Bago ko binuksan ang pinto ay sinulyapan ko muna saglit ang natutulog na anak. At nilibot ng paningin ko ang buong kuwarto.
It's minimalist. It's a combination of white and light brown. Maganda rin tingnan. I was even expecting it to be in this color.
There is two wooden door. The one is probably for the bathroom and the other one? A big closet.
I have even a green five carpet around the whole room and there's a bookshelf on the corner. Maraming librong nakalagay roon pero hindi binabasa.
Nang bumaba ako, gumamit ako ng elevator. Yeah, may special elevator. May usher pa.
I stopped thinking when the elevator made a sound, a sign that I'm already at my destination. The lift opened and a clean and long hallway welcomed me.
May nakalatag ding red carpet hanggang sa dulo. Mabilis akong lumakad palabas ng elevator at napatingin sa dulo. At the end of the hallway was a grey door.
Nadaanan ko pa ang mga katulong na may mga kanya-kanya pinagkakaabalahan. Bahagya pa silang yumuko ng makita ako. I'm just nodded at them in return.
"Hey."
The man with eyes that compared to the clear blue sky greeted at me.
Nagpakalat-kalat rin ang mga assassin nang ako'y makalabas.
"Morning, milady."
His tawny hair was unkempt maybe because the man infront of me keeps on brushing his hair using fingers as comb. His handsome in a rugged way with his dark jeans, white t-shirt and leather jacket.
Eudrix Suarez Walyer.
Nagulat pa ako nong malaman kong kapatid pala ito ni Wyx. Tsk. Ang liit talaga ng mundo.
"Morning."
Tipid na bati ko rin rito. Eudrix looks handsome but not as handsome as my husband. He has a smile on his lips but when I looked at his eyes, it's like I was looking at the ocean at night. Cold and dark.
"How was your sleep?"
Sumabay sya sa akin sa paglalakad. His hands was already inside his pockets.
"You already know the answer."
Kailan may hindi ako makatulog ng matiwasay dahil sa bangungot. Mabuti nalang nasa tabi ko matulog ang anak kona nagpapagaan sa loob ko.
Naging malapit na rin sa akin ang mga tao rito isla. Their bond was reminding me of the lunat1cs. I badly miss them. Sh1t. Especially him. But I am not ready to face him. Not yet...
"Good m0an1ng, Lady Maxx!"
Isang masiglang boses ang kumuha sa atensyon namin.
Maganda pero pang boyish ang appeal.
Iyun agad ang naisip ko nang makita ang papalapit na babae sa amin. Hanggang balikat ang medyu kulot na buhok nito at bilugan ang mga matang may kislap. Natural na namumula ang mga pisngi na bumabagay sa hugis-puso nyang mga labi.
Vanessa Vega. Siya lang naman ang assassing babae nito na topakin.
"Crap that m0an1ng. It's morning." Pagtatama ng lalaki sa tabi ko at naningkit ang mga mata. "And why the f*ck are you suck1ng lollipop, woman?"
" It's good. This flavour is nice, bud. And for your pak1ning impormasyon, I'm a man so crap that word 'woman' ."
Talagang pinaninindigan na nito na lalaki ito.
"A man in a woman's body." May himig sarkastikong sagot ni Drix.
"Don't ruin my mode, Walyer. Tanggapin mo na lang ang katotohanang mas pogi pa ako sayu. So stop gago1ng me, okay?" Ngisi naman ni Vanessa. Nang aasar.
Napahilot na lang ako sa sentido.
"Tanggal angas ni Drix nyarn, Van." May biglang sumipol.
Drake Crimson A. K. A Duke has a coffee colored hair. His eyes were pitched black, it glistened. He had his as usual friendly smile on his face. He's downright gorgeous with his set of dimples and sweet smile.
"Yow, yow señorita!"
Bati nito sa akin. Tango na lang ang sagut ko sa kanya bago nag walk out. Napapalibutan ako ng mga werdong tao. Tsk. Tsk.
I looked at the waves. My feet were lowered with sand already and the sunrise was hitting my face. I closed my eyes and took a deep breath.
I felt the wind blowing my hair and my sundress. I stood there and watched the waves as they got up and fell, creating a peaceful sound of water splashing against the land. It felt comforting just being here with the sea.
The cold air, the sea breeze and the sand, which never failed to make me feel warmth and comfort.
Kumusta na kaya siya? Did he miss me? Did he think where are we? Or he thought that I'm totally d£ad. It was a miracle that I survive even I lost our baby girl. It's hurts me so much until now.
Kung sana hindi na lang naging matigas ang ulo ko. Sana makakasama pa ni Zadkiel ang kambal nya. Di sana nahiwalay ang landas namin ni Azekelle.
Pero kung hindi pa nangyari ang lahat malalaman kopa ba na may pamilya pala ako? Maalala kopa kaya ang mga nawawalang memorya?
Hanggang ngayo'y di parin magsink in sa isip ko ang lahat. Tuluyan ko na ring natanggap si Azekelle ngayong naalala kona sya. Ngayong bumalik na ang aking alala ay doon ko napagtagpi-tagpi ang lahat.
Pero isa lang naman ang naging ugat sa lahat na pangyayari sa buhay ko.
Si Donya Quecina. That old ev1l w1tch was the f*cking reason why we suffer a lot. She was f*cking good at manipulating. Maski si Don Alejadro at nahulog sa bitag nito at nagamit.
Naikuyom ko ang kamao ko. Inisip ko palang ito ay gusto ko na siyang balatan ng buhay. Alam ko, sagad sa buto ang galit ko rito.
Ito ang dahilan kung bat n*matay ang aking pinakamamahal na ina. Kung bat nawala sa akin ang isa kong anak. At kung bat nangulila si Azekelle sa kanyang mga magulang. Lahat siya ang sinisi ko.
Wala akong maramdamang konsensya nong ipinagtapat sa akin ng aking kapatid kung ano ang parusa ng donya. Sila pala ang nakahuli sa Donya nong gabing iniligtas nya ako sa mga kamay nito.
Ang araw rin na nabar1l si Tracy Davis ay sila Eudrix pala ang may kagagawan. Dahil sa pagtraydor ng babae sa organisasyon, pasalamat na lang ang babae, di sya tinuluyan ng araw na iyun.
Sa mga nakaraang taon ay unti-unti nang nasagot ang aking nga katanungan ko sa isipan. Nadagdagan ang aking kaalaman tungkol sa mga organisasyon---kabilang na ang tungkol sa Black Orgañisi --- na siyang pinamununuan ni Azekelle.
Red Falcon Organization. Iyun ang tawag sa hinawakang organisasyon nang Donya na naging daan upang makagawa nang kasamaan.
Que déscanse én páz agencia orgañisi, naman ang isang malaking agent company sa pilipinas, pinakamalaki, at pinakamatago. Dito sa islang ito tinetrain ang mga nakikitaan ng potensyal habang sumasabak ng training.
May mga kanya-kanya din silang dahilan kung bakit sila nakapasok o naging agents/assassins kahit mahirap. Lahat naman tayo ay may dahilan.
At ang taong namuno sa organisasyon ito ay walang iba kundi ang aking sariling ama.
Subalit nong pumanaw sya makalipas ang isang taon ay nasa kamay na namin ni Axell ang mga iniwan nito.
Ipinilig ko ang ulo. Ang hirap ring tanggapin na hindi ko man lang sya nakasama ng matagal. Iiwan lang rin pala kami nito...
I sighed.
Kahit na masyadong magulo ang lahat ay pilit ko paring itinatak sa aking isipan. Kahit na parang sasabog na ang utak ko sa mga nalaman.
"Can I hear your thoughts please?"
Isang boses ang nagpagising sa akin mula sa malalim na pag iisip. Hindi ko namalayan ilang minuto na pala akong nakatingin sa karagatan ng may tumabi sa akin.
Napakunot ang noo na binalingan ko ito. But the man beside me just smile at me.
The man named Darvian Wallford A. K. A Darvin has eyes that can compared to the greenest forest in the world. It's glimmers as he looked at the sea.
"Ang hirap sumisid sa malalim mong pag iisip." Biro nito pero nanatili parin akong seryoso. "Miss him?"
Sobra.
Iyun ang sagot ko sa aking isip
pero di ako kumibo.
"Silent means 'yes'." Patuloy parin nito. Napatango tango. Ang daldal ng lalaking ito. P*tcha. "Bakit kasi ngayun lang kita nakilala---ngayung may iba nang nagmamay-ari sayo..." Pabulong nito pero rinig ko. "Aaply sana ako.."
"Tsk! Daldal mo."
Ngumisi lamang ito. "The moon is beautiful isn't it?"
I glared at him. "UL*L. Umaga na, anong moon pinagsasabi mo diyan, sabog ka?"
Napakamot na lang ito sa batok. "I'm just kidding. Init ata ng ulo mo, Lady Maxx."
"Matagal na..."
Napangiwi na lang ito. "Chill. Okay? How 'bout let's fight? Para naman marelax ka."
I tilted my head. "What kind?"
Naghahamon na tumingin ito sa akin. "One on one combat."
I just gaved him a cold stare. "Challenge accepted."
***
Sorry. Late ko nang naud. I'm not feeling well right now. Hope y'all understand.