Chapter 24
KALMADO ANG TAKBO ng sasakyan namin pauwi. Hindi ko alam kung saang tyempo ako magsasalita. Napakadilim na ng kalsada at tangin ilaw lang ng sasakyan namin ang source ng ilaw. Nasa akin ang jacket ni Achie na nakahanda pala da compartment ng sasakyan niya. Ito ang pangalawang beses na pagsakay ko sa bago niyang sasakyan. Ngayon ko nga lang din napansin na hindi pala ito ang sasakyan dati dahil na din sa kami na lang dalawa at mas makakapag-obserba ka kesa kanina na may mga batang nagdadaldalan sa gilid at sa likod.
"Are you sleepy? You can sleep right now, I'll wake you up once we get there." Umiling ako sa sinabi niya at tumango lang siya bago magpatuloy sa pagmamaneho.
"Since this is another chance that I can grab, I would like to, y'know, talk?" Napalingon ako sa kaniya. Kung tutuusin, talagang kailangan naming mag-usap dahil sa bilis ng pangyayari, hindi ko masyadong naintindihan ang mga rason niya bakit niya naisipang magplano ng gano'n kahirap kung iisipin.
"Sige, gusto ko ding marinig ang buong detalye. Magsalita ka lang, makikinig ako." Tiningnan niya ako at tumango bago ibinalik ang tingin sa daan.
"You know people tend to be protective to their loved ones when they found out na there's danger surrounding them. I was one of them when I also found out her reason. You know Vix had been doing everything to stay close to me right? We even almost marry each other-actually, if I did not execute that plan, I could have been stuck with her my whole lifetime which I totally disagree with my whole human being because I want to do that with you and no one else. You and only you." Nakatingin lang ako sa kaniya the whole time na nagsasalita siya. Nagpapapalit-palit ang tingin mula sa mga mata niyang tila kumikislap, sa bibig niya hanggang sa adams apple niya na nagtataas-baba kapag lumulunok o 'di kaya'y nagsasalita siya. Naroon lang din ako at nakahilig sa bintana ng kotse habang komportable sa jacket niya.
"I never see myself with other woman or my exes rather than you and you alone. I know it's maybe kinda cringe on your because I am suddenly so open about what I feel for you. What can I do? I've been gone for over a year so this is me grabbing every change that's in my plate." Nakahawak ang isa niyang kamay sa kaniyang ilong na tila ba pinipigilan niyang ngumiti o ano pero palpak naman. "Anyway continue to my explanation. You know Vix, she has this problem where I can't disclose due to respect and that's what her doctor requested. She was all over me, right? And I gotta do something or else I'll lose you and my parents because I think they like you more than me now that it hurts. Kidding aside, we planned everything, hired some low-key actress and actors since my Tito don't want her personnel to be involved in such a plan. So yes, I hired, used some connections. Planned everything, then we executed it successfully. We made others think that me and the kids did encounter an accident. You also ate the bait we prepared and I'm glad and at the same feel bad. But then when Mommy said that she gave you this necklace as a sign of me coming back, I was at ease at some point knowing na there will be a chance of me being with you after years-or yes, a year and months...." Palipat lipat ang mga mata ko at hindi ko na namalayang nakatulog na pala ako.
Nagising na lang ako nang makaramdam ako ng tapik sa braso at pisngi ko na siyang ikinamulat at ikinataranta ko. Kumalma lang agad ako nang makitang si Achie ang nasa harap ko. Kinusot ko ang mukha ko at akmang aayusin ang buhok ko nang mapansin kong nakataki na pala into ponytail kaya taka akong tumingin kay Achie
"I practiced on Caly's hair. I know it's not that perfect but it prevented your hair from being a hindrance to my nice view." Kibit-balikat nitong saad na may halong ngisi sa labi. "I also brought a couple of hair ties because you and Caly might need it. So yeah, hehe." Hindi ko napigilang matawa sa sinabi niya and at the same time, natuwa dahil sa iniisip niya din pala si Caly at ang efforts na ni-excert niya to do this a little messy ponytail.
"Salamat."
Una siyang lumabas at binuksan ang pinto ng kaniyang kotse tsaka ako lumabas at kinapa ang susi na nasa bulsa ng pajama ko. Nang buksan ko ang pintuan, napagtanto kong bumalik pala si Achie sa sasakyan kaya pumasok na ako sa bahay at isinara ang pinto. Baka kailangan na niyang umuwi dahil may importanteng gagawin. Habang tinatanggal ko ang jacket, narinig kong may kumakatok kaya lumapit ako sa pinto at tinignan sa maliit na butas kung sino ang nasa labas nang makita ko si Achie na nakanguso kaya binuksan ko ang pinto at napaatras ng yakapin niya ako.
"You didn't wait for me," parang batang nagtatampong usal niya.
Tinapik ko ang braso niya bago nagsalita, "Hinintay kita ng lagpas isang taon." Napatawa na lang ako nang natahimik siya kaya kinalas ko ang yakap at tumalikod sa pag-aakalang susunod siya pero nang lingunin ko ay nasa hamba pa din siya ng pintuan at nakanguso at bagsak ang balikat.
"Hindi ka papasok?"
"You didn't say I can get it." Napailing ako bago sumagot. "Okay okay. Pasok ka." Napatawa ako nang patalon talon itong pumasok ng tuluyan habang may malaking ngiti sa labi at bigla na namang yumakap sa akin pero ang mga braso niya ay nasa beywang ko.
So puro na lang kami yakap for today's video?
Nang manatili siya doon ng ilang segundo, itinulak ko ang nuo niya at itinuro ang sofa na agad naman niyang naintindihan. Pumasok muna ako sa kuwarto at nagpalit ng damit. Pagbalik ko sa sala ay prenting nakahiga si Achie sa sofa kahit na lumampas ang paa niya na siyang ikinatawa ko.
Para sa isang lalaking matangkad at malaki, para siyang higante sa sofa na hinihigaan niya. Parang kanina lang sa may pintuan, nakakatawa ang itsura kasi kilaking tao, nakanguso. Napailing na lang akong bumalik sa kuwarto at kumuha ng kumot bago ko hinaplos ang buhok niya at nagsalita.
"Goodnight Achie."
NAGISING AKO NANG makarinig ako ng may nabasag kaya dali dali akong lumabas sa kuwarto at walang pake sa mukha nang makita ko si Achie na isa isang pinupulot ang basag na parte ng plato habang panay ang mura.
"I fucking messed up, again... Shit!" rinig kong bulong niya. Hindi niya yata ako napapansin dahil talagang pokus siya sa ginagawa niyang pagpupulot. Nang sa tapos niya ng ilagay sa basurahang hawak niya ang malalaking parte ng baso, inilinga niya ang mukha niya nang mapaupo ito sa sahig nang makita ako.
"Hala hoy bakit?" tanong ko at lunapit sa kaniya para alalayan siyang tumayo.
"Oh my goodness, Maya," saad niya habang nakasandal sa drawer sa may lababo habang ang mga kamay ay nasa dibdib niya. "I'm sorry I was scared for a second...Your hair is like a pugad of ibon kasi." Hinaplos niya ang buhok ko at doon ko na napagtantong hindi pa pala ako nakakahilamos kaya hindi ko na siya pinagsalita pa at tumakbo na ako sa kuwarto at bago ko masirado ang pinto, narinig kong sigaw ni Achie.
"You're still beautiful with that morning state of yours, Maya!"
Napailing ako bago ini-lock ang pinto at pumunta sa Cr at ginawa ang mga gawain ko bawat umaga ng aking wonderful life. Lumabas agad ako pagkatapos at nadatnan Achie na inaayos ang mga plato sa mesa. Nang mapansin niya ang presensiya ko, itinaas niya ang ulo at nakangiting itinuro ang handa niya na proud na proud pa. Pinaghila niya ako ng upuan at umupo na ako doon. Bago siya umupo, kinuha niya muna ang gatas na ginawa niya at inilapag sa gilid ng aking plato.
"Maupo ka na din at sabay na tayong kumain nitong niluto mong itlog." Tumayo muna siya at naghugas ng kamay at ako'y nanatiling nakaupo dahil kakahugas ko lang din naman at nang nasa harap ko na siya, kinuha ko na ang pinggan na may lamang kanin at nilgyan ang plato niya bago sa akin. Gano'n din sa itlog na niluto niya.
"I can do that myself, I'm the who need to do it." Umiling ako at sinenyasang kumain na matapos kong magpasalamat sa Panginoon sa pagkaing nasa harapan namin.
Sa kalagitnaan ng pagkain, tinanong ko siya. "May sugat ka ba kanina? At pasensiya kung nagulat kita." Ngumiti lang ito at umiling.
"Honestly, it's my clumsiness who needs to say sorry. Maybe I didn't wash my hands thoroughly enough because yeah, it slipped. And the egg that's in your fridge," he paused. I made a ‘hmm?’ sound to make him continue. "I'll buy you new ones. I'm not sanay 'di ba to cook because we have a cook in our house? But I want to make you something myself so I researched in YouTube but it took me 8 eggs before I successfully made these four. Two sunny side up and two scrambled eggs. I really thought it's easy because in that video all she did is crack the egg and put seasoning but when I did it? God! It's so much harder than I thought. So I'm buying you new eggs." Tuluyan na akong natawa dahil habang nag e-explain siya, may pa extra sound pa siya kung paano biniyak ang itlog at kung paano paglagay ng magic sarap.
"Hay nako ewan ko sa'yo. Kumain ka na lang d'yan para makauwi ka na at baka hinahanap ka na doon sa bahay o kompanya niyo."
"You want me to go home? But I don't wanna go home. And besides, my company will run without me being present in there." Inirapan ko siya kasi ayan na naman siya sa linya niyang 'yan.
"I missed that line of yours."
Medyo matagal-tagal kami natapos dahil panay tanong si Achie kung anong ginawa ko noong wala siya sa buhay ko. Nalaman niya ding nagtrabaho ako as a waitress tapos tumigil din. Tinanong niya din kung anong nangyari noong birthday ko, sinabi ko na hindi naman gaanong bongga kasi nga wala din namang panggastos sa mamahaling kainan. Madami pa siyang tinanong hanggang sa matapos ako maghugas, panay pa din siya kwento at tanong.
"Oo nga eh. By the way, bakit pala wala akong natanggap na litrato mo? Ang sabi kasi ni Mama mo sa'kin dati ay magpapadala ka daw ng mga pictures of you healing." Pinunasan ko ang kamay kong basa bago ko siya takang tiningnan na mukhang mas nagtaka pa sa akin.
"What? You didn't receive any?" Tumango ako at bigla naman siyang napaisip. "I'm sure Mommy sent some pics for you because she is a woman who stands in her words. Maybe it got messed up in the airport or in the delivery? Who knows? Anyway it's not important anymore though I put a lot of effort in those pictures to make it look real. Even when I acted that I forgot about you. Heck! That was the moment where I want to insert needles in my eyes because I hated it when I watched you heart broken because of me not remembering you."
"O siya, siya. Ano bang plano mo for today? Baka kasi may importante kang lakad." Napahawak siya sa baba niya at nag-isip habang ako ay naglakad na din papunta sa sala.
"Actually yes, meron. But I'll be back. I don't want them to suspect."
"Suspect?" Ano na naman kaya ang problema? At sinong magsususpetsa?
"Yup," he said popping the p. "I'll call someone to pick up my car outside and bring it back home, while I..." Naglakad siya palapit sa akin at hinawakan ang kamay ko. "I'll stay here and talk to you all day long." Then he flashed a cute smile that made me pinch his cheeks and he groan then laugh.
Nagpaalam na muna siya para tawagan ang kukuha ng sasakyan niya habang ako ay pumili ng palabas na pwede naming panoorin. Kumuha na din ako ng kumot at unan at dinala sa sofa. Ilang minuto lang, umupo na si Achie sa tabi ko at biglang umakbay sa akin habang hindi inaalis ang tingin sa kaka-start na palabas. Para-paraan ang loko.
Sa kalagitnaan ng palabas, narinig naming nagbusena ang sasakyan hudyat na naroon na ang kukuha at ilang sandali lang ay muli ng tumahimik ang labas kaya muli kong itinutok ang tingin sa palabas nang biglang may lumabas na babaeng nakabaliktad at nakabuka ang bibig kasabay ng hindi pagkurap ng mga itim na mata nito.
"Ay hayop!" sigaw ko at napatalbog sa upuan sa gulat. Nakahawak ang kamay ko sa malakas kong tibok na puso nang mapatingin ako kay Achie na tila naninigas habang ang mata'y hindi naalis sa TV. Tinapik ko ang pisngi niya. "You okay?" Lumingon siya sa akin at dahan-dahang ibinalik ang tingin sa TV bago tumango ng dahan-dahan. Nag-thumbs up ako sa kaniya ng isang beses at tumango naman siya kaya tumango na rin ako.
MABILIS LUMIPAS ANG araw at sa mga araw na 'yon ay ang isa sa mga pinakamasasayang araw ng buhay ko. Bakit? Unang una, dinala ako ni Achie sa isang private arcade and take note na kaming dalawa lang doon. Walang mga batang naglalaro, walang katao-tao maliban sa aming dalawa. Pambawi niya daw dahil wala siya noong kaarawan ko. Sa araw talaga na 'yon ay parang bumalik ako sa pagkabata. Dahil na din siguro hindi ko pa nararanasan ang gano'n kaya grabe na lang saya ko.
Sa susunod na araw, nagpunta ulit kami sa isang shooting range ata iyon. Kasi pinahawak niya ako ng baril eh, hindi ko naman alam bakit. Pero dahil nga first time ko humawak ng baril, mas na-excite ako. May kasama naman kami doon pero tatlong parang magsu-supervise lang sa amin tapos kaming dalawa ni Achie, lima lang din kami. Iyong tipong kapag pinuputok ko ang baril pati organs ko sa katawan, napapatalon. Natatawa na lang talaga ako kapag naalala iyon. Kahit na may suot kaming parang headphone, nagugulat pa din ako. I eventually learned how to fire a gun.
After that day, we went to a mall where only the two of us were the customer. It was a three-hour drive to get there. It was his Tita's Mall as he said. He bought a lot of new clothes, toys and school stuffs like coloring book, those books that letters are traced, also a lot of groceries. When I asked him why he bought a lot, he only replied with a smile he said, "I know you want to help a lot of stray kids but the financial is stopping you, right? I talked to Rehan about this and he said that every time you come across with a stray kid, you always give. So I come to the idea where I'll help you do your thing. Also an appreciation for taking care of them—Rehan, Mark, Briel and Caly." Naiyak pa ako ng sobra sa punting hindi ko alam kung paano ko susuklian ang mga ginagawa niya maliban sa halik na binigay ko.
It was a quick kiss but it means a lot to me and of course, to him. After over a year, I felt his lips again. It was a great moment that I will never forget especially when I saw his ears turned red.
After those things we've done, we stayed home. Talk about almost everything. How he planned to go home after a month of not seeing us. How he planned to just break his plan because he's scared that I might forget him and find other guy to like. But then his Mother said that it was fine because I was wearing the necklace. He didn't know how his Mother did that until she confesses that she's been following me and the people surrounds me with a private agent that tell her everything she wanted to know. That's the time where he calms down and continue to the act.
"Alam mo sa totoo lang, nagtataka na talaga ako sa mga bata noon kapag pumapasok ako sa kwarto tapos biglang tatahimik. Iyong siguro ang mga panahon na kinakausap mo sila 'no? Pati si Rehan napagsabihan kong baka nanonood ng porn kasi tinatago talaga telepono niya tapos ayaw niyang ipakita man lang sa'kin. Hindi ko naman alam na may komonikasyon pala kayo ng mga bata."
Nandito kami ulit sa bahay at tamang tambay lang sa sofa. Hindi pa naman—Ayaw pa namang umuwi ng mga bata at doon daw muna sila kila Lola niya na siyang hinayaan ko na lang kasi sa totoo lang gusto ko din munang ma-solo si Achie. Aba, may karapatan naman siguro akong maging makasarili pagdating sa kaniya...'di ba?
"Yeah that's always the time where the video call would end without me noticing because I'm always the one who's talking for them to not get caught."
We spend all the remaining days of the week just by watching random movies and spending time together. We even kissed twice! The first one was I'm the one talking, telling a story and then he just grabbed my cheeks gently before putting a kiss on my lips. I was speechless and I couldn't move well! The second one was when I'm heading to my room and before I closed the door, he request a kiss for good dreams he said and he was so cute doing it so I didn't hesitate to give him a kiss then closing the door on his face.
It was a good week.
"I'LL COME VISIT you when I have time. I need to go back to work," saad niya habang hawak-hawak ang dalawang kamay ko na para bang ayaw niyang umalis sa tabi ko dahilan ng kusang pagngiti ko. "I honestly don't want to go but I have to. Mommy will kill me if she found out that I've been running away from my company. For now, I'll call and text you...if it's okay?" Tumango ako at inayos ang kwelyo ng suot niya. Napaka-pormal niyang tingnan at napaka-pogi.
"Sige lang, pero huwag din palagi kasi baka mapagalitan ka doon," pagpapaalala ko sa kaniya at tinapik ang balikan niya bago ko tinanggal ang kamay ko.
"Have you forgot? I'm the boss," may halong yabang niyang saad na siyang nagpatawa sa akin at nagpatango.
"O siya, sige na. Thank you sa lahat at sa paghatid-sundo sa mga bata kila Mama." He smiled before stepping closer to me before whispering.
"Can I hug you po?"
Lihim akong natawa sa pagiging conyo niya. Naghingi na din siya ng pasensiya sa akin dati kasi daw hindi niya mapigilang maging conyo dahil na din wala namang nagtatagalog doon sa ibang bansa na pinuntahan nila tsaka iyong mga bata minsan lang din niya kausapin ng Tagalog. Doon ko na nga napagtanto kung bakit nagiging conyo din ang mga bata lalo na si Briel at Mark.
Hindi ko na hinintay na magtanong pa siya ulit at ako na ang nagtawid sa maliit na espasyo sa pagitan namin para mayakap si Achie na siyang parang lumambot nang maramdaman ang yakap ko.
"Ingat ka!" muli kong saad nang makapasok na siya sa sasakyan niya hanggang sa mawala ito sa paningin ko.
Isinarado ko ang pinto at pumasok na sa loob. Nadatnan kong naglalaro ang mga bata ng laruan nila habang si Rehan naman ay tahimik na nakaupo sa pang-isahang sofa habang abala sa telepono niya.
"Bakit ganiyan ang mukha mo, Rehan? Are you okay?" tanong ko nang makaupo ako sa mahabang sofa. Napatingin din sa kaniya ang mga kapatid niya na may pagtatanong sa mukha nila.
Bumuntong-hininga si Rehan bago lumapit sa katabi ko ay yumakap sa beywang ko kahit na nakaupo ako. "M-Mama," bulong nito at nang tingnan ko ang mukha nito, nakita kong lumuluha ito kaya agad akong mabahala at napatingin sa tatlong nakamasid sa amin.
"Usap lang kami ni Kuya niyo sa Kwarto ha? Dito na muna kayo," usal ko na kanilang tinanguan.
"Okay po Mama," sagot ni Caly.
"It's okay Mama," sagot ni Mark.
"Don't worry po and it's okay to cry Kuya Rehan. Dada said it's okay if boys cry because Dada cries too," mahabang sagot ni Briel.
Nagtataka man ako kung sinong Dada ang sinasabi nila, mas nababahala ako dito sa panganay kong hindi bumibitaw sa pagyakap sa beywang ko. "Halika na," bulong ko at tumayo. Napailing na lang ako nang hindi bumitaw si Rehan sa pagkakayakap hanggang sa naglakad kami pabalik sa kwarto.
Clingy Rehan.
"Now, talk to Mama," saad ko nang inilayo ko ang balikat niya para makatingin ito sa akin. Bakas ang luha sa mga mata nito. Halatang pinipigilan nitong maiyak sa harap ko.
"It's okay, you can cry. Huwag magpanggap sa harap ni Mama." At doon na nga ito umiyak na parang batang inagawan ng kendi.
"I l-like someone Ma, and I t-think she doesn't feel the same way," umiiyak nitong panimula.
"I-I'm scared to confess. Kasi Mama what if ako lang pala ang nakakaramdam nito? What if ma-kuya zone ako? Ma-best friend zone? I hate the thought of it Ma, I like her...I like her so much. She's a ball of sunshine. She's a happy-go-lucky girl. She can instantly put a smile on my face with her funny personality...I know Ma, I'm too young for this but I learned from observing you. For a year and over, you've been hiding the pain, you've been enduring the feeling, the overthinking, the worries. And seeing you with him right now, I'm happy to the point that it scared me. What if we ain't like you and Kuya Achie? What if I'm the one holding on? I'm the only one assuming and planning and seeing our future together? I know we still have a lot of people we'll meet along the way. But I want her Ma. I have no doubt, I'm sure hundred percent that I like her and I want her. I want her to see me as a man that would take care of her. I want her to see me like how Kuya Achie loves you. I want to be the person that she'll know will be devastated if she'll be gone. I want her to know that I'm here and will be always waiting for her. I want to let her know how worthy she is. How beautiful she is in everything she do." Huminga ito ng malalim bago napahawak sa buhok nito at takot na tumingin sa akin. "I'm not crazy, right Ma? I mean, it's normal? You feel the same way to Kuya Achie right? Because these things, this was Kuya Achie was talking about you. He wants you happy...I want her happiness too."
Malalim ang bawat paghinga nito at sa kaloob-looban ko, sobrang saya ko dahil nagiging open sa akin si Rehan sa mga ganitong bagay.
"Come here ang give your Mama a hug." Ibinuka ko ang mga braso at sinugod ako ni Rehan ng yakap. Hinaplos ko ang buhok nito bago ako nagsalita. "You're calm now?" tanong ko at tumango ito. "Okay, ako naman ang magsasalita at magbibigay ng opinyon." Huminga ako ng malalim bago nagsimula at kinalas ang yakap para makatingin ito sa akin at mas maintindihan ang pupuntuhin ko.
"Rehan, you know Mama overthink a lot yeah? Halos lahat ng bagay ay naiisip ko, ino-overthink ko kahit hindi naman dapat. Alam mo kasi 'Nak, kapag nasosobrahan ang pag-iisip mo sa isang simpleng bagay, ikaw ang magdudusa sa mga isiping 'yon. In short, masama ang mag-overthink. Hindi maganda, nakakasira ng isipan. Kung mag-iisip ka ng mga negatibong pangyayari sa isipan mo, paano na lang kung magkaroon kayo ng relasyon? Sino ang magdudusa sa mga iniisip mo? 'Di ba ang babae? Kasi mapapaisip siya kung deserve niya bang napag-isipan ng gano'n. Pati ikaw magdudusa din. Idaan lagi sa usapan. Kasi kung mas pangungunahan mo ang sitwasyon dahil nag-ooverthink ka, mas mabuting hindi mo na lang guluhin ang buhay ng babae kasi ang lalaki naman ang nanliligaw, ibig sabihin, ikaw din ang gugulo. Kaya ngayon, kung gusto mong malaman ng babae ang nararamdaman mo, umamin ka. Huwag kang torpehin gaya ng Kuya Achie mo dati. Be brave to confess your feelings. Take a risk before it's too late. Before everything will fall into pieces because if that happened, all you life, you'll bring that regret with you in everything you do."
Napatingin ito sa akin ngunit halata pa din ang kaba nito sa mga sinabi ko.
"Walang patutunguhan ang pag-ooverthink. If she doesn't feel the same way, we'll be sad together. We'll endure the pain together. Well accept the truth together because Mama will never leave his son to suffer alone. Okay?" Tumango ito yumakap sa akin ng walang sinasabi.
Acceptance is indeed the key to almost everything.