<Unicode>
"ရွှတ်"
မျက်စိရှေ့မြင်နေရတဲ့ပါးမို့မို့လေးကိုအနမ်းခြွေလိုက်မိတော့ စုန့်ရီကအခုမှသူ့ကိုပြန်သတိထားမိပီး ပေါင်ပေါ်ကပြေးဆင်းလိုက်သည်မှာသူပင်မဆွဲလိုက်မိ။
"အ အရှင် ကျနော်ကလေ ကျနော် ဟို"
"စုန့်စုန့် မကြောက်နဲ့တော့ လာကိုယ့်ဆီပြန်လာ"
"ဟင့်အင်း"
"ကိုယ်ဘာမှမလုပ်ပါဘူး ကတိပေးတယ်နော်"
မဝံမရဲလေးလှမ်းကြည့်နေတဲ့စုန့်ရီကသူ့ကိုမယုံမှန်းသိသည်။သို့သော် မလာပဲလဲမနေရဲတာကြောင့်အနားကိုဖြည်းဖြည်းချင်းတိုးလာတော့တယ်။အနားရောက်လာတဲ့သူလေးကို လက်ကနေဆွဲျလိုက်တော့ပေါင်ပေါ်ထိုင်ရက်သားကျလာပီး လန့်သွားဟန်ဖြင့်ကိုယ်လေးတုန်တက်သွားသည်။ထို့ကြောင့်သူလေးမလန့်ရလေအောင် ကျောလေးကိုဖွွဖွလေးပွတ်သပ်ပေးလိုက်တော့...
"အရှင် ကျနော်မခိုးဘူးဆိုတာသိနေတာလားဟင်"
"အင်း"
"ငဲ့ညာပေးလို့ကျေးဇူးတင်ပါတယ် အရှင်"
"ကျေးဇူးတင်ရင်နမ်း"
"ဗျာ!"
"နမ်းလို့"
"မ မသင့်တော်ပါဘူးအရှင်"
"ကျစ် ဘာကိုမသင့်တော်တာလဲ!"
"ဟင့်!"
လေသံကအနည်းငယ်မာသွားတာကြောင့်သူလေးကလန့်သွားပီးအလျင်မြန်နမ်းလာသည်။အခုလို ယုန်သားငယ်လေးလိုကြောက်လန့်တကြားဖြစ်နေတဲ့စုန်ရီကြောင့် မုဟန်ရင်ထဲတင်းကြပ်လာသည်။
"စုန့်စုန့်"
"ဟုတ်ကဲ့"
"ကိုယ့်ကိုကြည့်"
မော့ကြည့်လာတဲ့မျက်လုံးလေးများကအရည်ကြည်လေးများဝေ့သီပီး အသတ်သေမှာကြောက်နေတဲ့ယုန်ပေါက်လေးတစ်ကောင်နှယ်။
"ကိုယ်တောင်းပန်ပါတယ်"
"!!!"
"ကိုယ်အရင်ကလုပ်ခဲ့သမျှကိုတောင်းပန်ပါတယ် ကိုယ့်ကိုအခုလိုကြောက်လန့်မနေပါနဲ့တော့နော်"
"အ အရှင်တောင်းပန်စရာမလိုပါဘူး စုန့်စုန့်ကသာတောင်ပန်ရမှာပါ"
"မဟုတ်ဘူး စုန့်စုန့် ကိုယ်ပြောတာနားထောင် ကိုယ်မှားတယ် ကိုယ်မင်းအပေါ်လုပ်ခဲ့သမျှအတွက်တောင်းပန်တယ် အခုချိန်မှာကိုယ်ပြောတာတေကိုစုန့်စုန့် မယုံနိုင်မှန်းကိုယ်သိတယ် ဒါပေမယ့်ကိစ္စမရှိပါဘူး ကိုယ်မင်းကိုအခုချိန်ကစပီးကာကွယ်ပေးမယ် ဘယ်သူမှမင်းလေးကိုမထိုက်စေရဘူး အနိုင်မကျင့်စေရဘူး ကိုယ့်ကွယ်ရာမှာတစ်ယောက်ယောက်ကလာအနိုင်ကျင့်ခဲ့ရင် ကိုယ်ကိုသာလာတိုင် အဲ့လူကိုကိုယ်နောင်ကျင်သွားအောင်လုပ်ပြစ်မယ်"
ခေါင်းလေးငုံ့ကာသူပြောသမျှကိုလက်သည်းကုပ်ရင်းနားထောင်နေတဲ့ကောင်လေးကြောင့် ထိုလက်လေးတေကိုဆွဲယူလိုက်ပီး...
"လက်တေနာကုန်မယ် ကုပ်ချင်ရင်ကိုယ့်ကိုကုပ် အဲ့တာမှမကျေနပ်ရင် ဟိုကြာပွတ်နဲ့ကိုယ့်ကိုပြန်ရိုက်"
"ဟင့်အင်း!ဟင့်အင်း!"
"ကိုယ်ကသဘောပြောပြတာပါ မကြောက်နဲ့နော်"
"ကြောက်တယ်"
"မကြောက်နဲ့တော့"
"အဲ့ကြာပွတ်ကိုကြောက်တယ်"
"ကိုယ်မီးရှို့လိုက်မယ်"
ပြောရင်းဆိုရင်းဘေးကမီးခွက်ကိုထိုကြာပွတ်ပေါ်မှောက်ချလိုက်တော့သည်။
"မကြောက်နဲ့တော့နော်"
ရင်ခွင်ထဲသိမ်းကြုံးဖက်လိုက်တော့ အသာလေးပါလာသည်။ပေါင်ပေါ်ပွေ့တင်လိုက်ကာရင်ခွင်ကျယ်ကြီးအားမှီစေလိုက်ပီး....
"ပြန်အိပ်လိုက်နော် ကလေးလေး နိုးလာရင်စုန့်စုန့်စားချင်တာအကုန်လုပ်ပေးမယ်"
"ကျေးဇူးပါအရှင်"
"ကိုကိုလေးလို့ခေါ်"
"ဟို မသင့်..."
"ကျစ်!"
"ကိုကိုလေး!ကိုကိုလေး ခေါ်ပီးပီနော် စိတ်မဆိုးပါနဲ့"
"နောက်လဲအဲလိုခေါ်နော် ကြားလား"
"ဟုတ် အရှင် အင့် ကိုကိုလေး"
"အိပ်လိုက်တော့နော်ကလေးလေး ပြွတ်စ်"
<Zawgyi>
"ရႊတ္"
မ်က္စိေ႐ွ႕ျမင္ေနရတဲ့ပါးမို႔မို႔ေလးကိုအနမ္းေႁခြလိုက္မိေတာ့ စုန္႔ရီကအခုမွသူ႔ကိုျပန္သတိထားမိပီး ေပါင္ေပၚကေျပးဆင္းလိုက္သည္မွာသူပင္မဆြဲလိုက္မိ။
"အ အ႐ွင္ က်ေနာ္ကေလ က်ေနာ္ ဟို"
"စုန႔္စုန္႔ မေၾကာက္နဲ႔ေတာ့ လာကိုယ့္ဆီျပန္လာ"
"ဟင့္အင္း"
"ကိုယ္ဘာမွမလုပ္ပါဘူး ကတိေပးတယ္ေနာ္"
မဝံမရဲေလးလွမ္းၾကည့္ေနတဲ့စုန္႔ရီကသူ႔ကိုမယံုမွန္းသိသည္။သို႔ေသာ္ မလာပဲလဲမေနရဲတာေၾကာင့္အနားကုိျဖည္းျဖည္းခ်င္းတိုးလာေတာ့တယ္။အနားေရာက္လာတဲ့သူေလးကို လက္ကေနဆြဲ်လိုက္ေတာ့ေပါင္ေပၚထိုင္ရက္သားက်လာပီး လန္႔သြားဟန္ျဖင့္ကိုယ္ေလးတုန္တက္သြားသည္။ထို႔ေၾကာင့္သူေလးမလန္႔ရေလေအာင္ ေက်ာေလးကိုဖြြဖြေလးပြတ္သပ္ေပးလိုက္ေတာ့...
"အ႐ွင္ က်ေနာ္မခိုးဘူးဆိုတာသိေနတာလားဟင္"
"အင္း"
"ငဲ့ညာေပးလို႔ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ အ႐ွင္"
"ေက်းဇူးတင္ရင္နမ္း"
"ဗ်ာ!"
"နမ္းလို႔"
"မ မသင့္ေတာ္ပါဘူးအ႐ွင္"
"က်စ္ ဘာကိုမသင့္ေတာ္တာလဲ!"
"ဟင့္!"
ေလသံကအနည္းငယ္မာသြားတာေၾကာင့္သူေလးကလန္႔သြားပီးအလ်င္ျမန္နမ္းလာသည္။အခုလို ယုန္သားငယ္ေလးလိုေၾကာက္လန္႔တၾကားျဖစ္ေနတဲ့စုန္ရီေၾကာင့္ မုဟန္ရင္ထဲတင္းၾကပ္လာသည္။
"စုန္႔စုန္႔"
"ဟုတ္ကဲ့"
"ကိုယ့္ကိုၾကည့္"
ေမာ့ၾကည့္လာတဲ့မ်က္လံုးေလးမ်ားကအရည္ၾကည္ေလးမ်ားေဝ့သီပီး အသတ္ေသမွာေၾကာက္ေနတဲ့ယုန္ေပါက္ေလးတစ္ေကာင္ႏွယ္။
"ကိုယ္ေတာင္းပန္ပါတယ္"
"!!!"
"ကိုယ္အရင္ကလုပ္ခဲ့သမ်ွကိုေတာင္းပန္ပါတယ္ ကိုယ့္ကိုအခုလိုေၾကာက္လန္႔မေနပါနဲ႔ေတာ့ေနာ္"
"အ အ႐ွင္ေတာင္းပန္စရာမလိုပါဘူး စုန္႔စုန္႔ကသာေတာင္ပန္ရမွာပါ"
"မဟုတ္ဘူး စုန္႔စုန္႔ ကိုယ္ေျပာတာနားေထာင္ ကိုယ္မွားတယ္ ကိုယ္မင္းအေပၚလုပ္ခဲ့သမ်ွအတြက္ေတာင္းပန္တယ္ အခုခ်ိန္မွာကိုယ္ေျပာတာေတကိုစုန္႔စုန္႔ မယံုႏိုင္မွန္းကိုယ္သိတယ္ ဒါေပမယ့္ကိစၥမ႐ွိပါဘူး ကိုယ္မင္းကိုအခုခ်ိန္ကစပီးကာကြယ္ေပးမယ္ ဘယ္သူမွမင္းေလးကိုမထိိုက္ေစရဘူး အႏိုင္မက်င့္ေစရဘူး ကိုယ့္ကြယ္ရာမွာတစ္ေယာက္ေယာက္ကလာအႏိုင္က်င့္ခဲ့ရင္ ကိုယ္ကိုသာလာတိုင္ အဲ့လူကိုကိုယ္ေနာင္က်င္သြားေအာင္လုပ္ျပစ္မယ္"
ေခါင္းေလးငံု႔ကာသူေျပာသမ်ွကိုလက္သည္းကုပ္ရင္းနားေထာင္ေနတဲ့ေကာင္ေလးေၾကာင့္ ထိုလက္ေလးေတကိုဆြဲယူလိုက္ပီး...
"လက္ေတနာကုန္မယ္ ကုပ္ခ်င္ရင္ကို္ယ့္ကိုကုပ္ အဲ့တာမွမေက်နပ္ရင္ ဟိုၾကာပြတ္နဲ႔ကိုယ့္ကိုျပန္႐ိုက္"
"ဟင့္အင္း!ဟင့္အင္း!"
"ကိုယ္ကသေဘာေျပာျပတာပါ မေၾကာက္နဲ႔ေနာ္"
"ေၾကာက္တယ္"
"မေၾကာက္နဲ႔ေတာ့"
"အဲ့ၾကာပြတ္ကိုေၾကာက္တယ္"
"ကိုယ္မီး႐ိႈ့လိုက္မယ္"
ေျပာရင္းဆိုရင္းေဘးကမီးခြက္ကိုထိုၾကာပြတ္ေပၚေမွာက္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။
"မေၾကာက္နဲ႔ေတာ့ေနာ္"
ရင္ခြင္ထဲသိမ္းၾကံဳးဖက္လိုက္ေတာ့ အသာေလးပါလာသည္။ေပါင္ေပၚေပြ႔တင္လိုက္ကာရင္ခြင္က်ယ္ႀကီးအားမွီေစလိုက္ပီး....
"ျပန္အိပ္လိုက္ေနာ္ ကေလးေလး ႏိုးလာရင္စုန္႔စုန္႔စားခ်င္တာအကုန္လုပ္ေပးမယ္"
"ေက်းဇူးပါအ႐ွင္"
"ကိုကိုေလးလို႔ေခၚ"
"ဟို မသင့္..."
"က်စ္!"
"ကိုကိုေလး!ကိုကိုေလး ေခၚပီးပီေနာ္ စိတ္မဆိုးပါနဲ႔"
"ေနာက္လဲအဲလိုေခၚေနာ္ ၾကားလား"
"ဟုတ္ အ႐ွင္ အင့္ ကိုကိုေလး"
"အိပ္လိုက္ေတာ့ေနာ္ကေလးေလး ႁပြတ္စ္"