အခန္း ၈
စာၾကည့္တိုက္ထဲသို႔ မိန္းမပ်ိဳႏွစ္ဦးချမာ
အတည္တက်မရွိ။ ရွာသူကရွာ လွန္ေလွာ၍
ေနမထိထိုင္မသာ ျဖစ္သူကျဖစ္ႏွင့္ပင္။
" ဝသန္ မေတြ႕ေသးဘူးလား ဟ ဟင္ "
"ရွာေနတာပဲဟာ ေတြ႕မွ မေတြ႕ပဲ၊
စံပယ္ ျပန္အပ္တဲ႕ စာအုပ္ေတြက
လည္း မ်ားသားမလား"
" အဲ႕ဒီစာအုပ္ကို ျပန္ငွားသြားတာမ်ားလား "
"ေအး အဲ႕တာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပဲ၊
စာၾကည့္တိုက္မွဴးေျပာလို႕သာ ရွာ
ေနရတယ္ သူ႔ေသခ်ာ ေမးဦးမွဟယ္
ေနာ္ ဘယ္လိုလဲ"
" ဝသန္ နင္ေမးေပးပါဟာ ေနာ္ "
"ေအးပါဟယ္ လာ သြားမယ္"
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ဦးသား ေဆးရံုကေန
တိုက္ရုိက္အေျပးလာကာ ရွာလိုေဇာသာ
ေလာေန၍ အၾကံမေပါက္ခဲ႕။
" အစ္မ အဲ႕ဒီစာအုပ္ေလးကို ငွားသူ
စာရင္းကေလးမွာ တစ္ခ်က္ေလာက္ေလး
စစ္ၾကည့္ေပးပါ့လား ရွင္ေနာ္၊ ဝသန္တို႕
အေရးတၾကီး လိုေနလို႕ပါ"
"ခ ဏ ေနာ္"
စာၾကည့္တိုက္က စာေရးမကား မ်က္မွန္ကို
အပီအျပင္တပ္ကာ လက္ညိဳးျဖင့္ေထာက္ ၍
အတိအက် ေထာက္ ရွာေနေလသည္။ဝသန္
တို႕မွာလည္း ရင္တမမ။ အကယ္၍သာ ထို
စာအုပ္ အျခားသူတစ္ဦးထံ ေရာက္သြားခဲ့လွ်င္
စံပယ္လို အျဖစ္ဆိုးေပလိမ့္မည္။
ဟင္……ဒီလူ အြန္း ငါျမင္ဖူးေနသလိုပါ့လား။
ျမဴႏွင္း ဝသန္ေမးေနစဥ္ စာၾကည့္တိုက္
ထဲက ထြက္သြားေသာ ေကာင္ေလးကို တ
ရင္းတႏွီး သိေနသလိုမို႕ အေျပးေလး လိုက္
ကာၾကည့္မိေလသည္။ သို႕ေသာ္အမီေျပးထြက္
ခဲ႕ေသာ္လည္း အျပင္ေရာက္သည့္အခါ ထိုလူ
အား မေတြ႕ရေလေတာ့။စိတ္ထဲ ကလိကလိျဖင့္
သာ က်န္ေနခဲ႕ေလသည္။
"ဟဲ႕ ဟဲ႕ ျမဴႏွင္းမ နင္ ဘယ္ေျပးတာတုန္း"
"ဟယ္ အဟင္းဟိုဒင္း အဆင္ေလးတစ္ေယာက္
ကို ေတြ႕လို႕ အသိမ်ားျဖစ္ေနမလားဆိုျပီး လိုက္
သြား ၾကည့္တာ"
"ျမဴႏွင္းေနာ္ မယြနဲ႕ေတာ့ ညည္းဟာမေလး
ေဆးရံုမွာ အခုထိ ေမ့ေနတုန္းဆိုတာလည္း
သိထားဦး"
"ေအးပါ ေအးပါဟယ္ ဒါနဲ႕ ဘာတဲ႕လဲ"
"ငါထင္ထားတဲ႕ အတိုင္း စာအုပ္က
တျခားတစ္ေယာက္ ငွားသြားျပီ"
"ဟယ္ ဒါဆို ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ
ခက္ေတာ့တာပဲ"
"ဟူး မတတ္ႏိုင္ဘူးဟာ တစ္ရက္ေတာ့
ေစာင့္ရမွာပဲ စာေရးမကိုလည္း အေသအခ်ာ
ေမတၱာရပ္ခံျပီး မွာထားခဲ႕တယ္"
"ေအးပါဟယ္ လာ ဒါဆို စံပယ္ဆီ
သြားၾကစို႕ သူ သတိရေနရင္ ရမွာ
ေပါ့"
"ေအး သြားတာေပါ့"
ျမန္မာဆန္လြန္းကာ ရင့္က်က္လြန္း
ေသာ ဝသန္ လက္ေမာင္းေလးအား
ဝသန္ တြဲဖက္ကာ တကၠစီေလးငွားစီး
ခဲ႕ရင္း အေတြးမပ်က္လိုက္လာမိေလ
သည္။ေဆးရံု လူနာေစာင့္ေနမိသည္အထိ
သူမအခဲမေၾကစြာ ေတြးေနမိဆဲပင္။
… ဟုိေလဟာ သူ႕ပံုစံေလ…မ်က္လံုးက…
တစ္ခုခုကို ေတြးေနသလိုပဲ……ျဖတ္ခနဲ
ၾကည့္ရင္ေတာင္ သူက ခံစားခ်က္ျပင္းျပင္း ရ
ထားတဲ႕ လူလိုမ်ိဳးဟာ……သူ႕ဟိတ္ဟန္က
ဟို ဘယ္လုိေျပာရမလဲ ……လူေတြကို သူ လို
သလို သတ္ႏိုင္သလို ရွင္ေအာင္လည္း လုပ္ႏိုင္
တဲ႕လူမ်ိဳး……။
ဟင္……ဟုတ္ ဟုတ္သားပဲ ဒါက…။
ေတြးလြန္းသည့္ေနာက္ ျမဴႏွင္း သိသြားမိ
သည္က စံပယ္ ေျပာျပဖူးေသာ သူမၾကိဳက္
သည့္ ဝတၳဳထဲက ဇာတ္ေကာင္ပံုစံ။ ထိုမွ
ဝသန္ သိလိုက္ရသည္က စံပယ္ ေၾကာင္
ေတာင္ေတာင္ ေျပာဖူးေလေသာ ဇင္ခ်မ္းဆို
သည့္ ေကာင္ေလး။
ဘာရယ္ မသိေသာ္လည္း ထိုလူကို အေသ အခ်ာျမင္လိုက္ရသည္မွာ စံပယ္ေျပာဖူးေလေသာ ေကာင္ေလးမ်ိဳးပင္။ ထို႕ေၾကာင့္ပင္ေဆးရံုမွာလူနာ
ေစာင့္ေတာ့ ျမဴႏွင္း အြန္လိုင္းကတဆင့္ ထိုစာအုပ္
အမည္ကို စာရိုက္ရွာမိသည္။ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မေတြ႕။
ေနာက္ဆံုးမွ ျမဴႏွင္း အနည္းငယ္ သံုးသပ္ ေတြးမိ
ေလမွ ဇင္ခ်မ္းဆိုကာစာရိုက္ရွာေလေတာ့ ပရိုဖိုင္ အ
မည္းေရာင္ႏွင့္ ထိုေကာင္ေလး၏ အေကာင့္ကို ေတြ႕
ရေလသည္။
"ဟင္ အပိုင္း ၂ သူ ေရးတင္ျပီးထားပါ့လား
အြန္း ရွာၾကည့္ဦးမယ္ ဟူး……"
ျမဴႏွင္း သူ႕ အေကာင့္ကို သည္းၾကီးမည္းၾကီး
အပူတျပင္းမရွာမီ တက္လာေသာ ပို႕စ္ေတြ က
တဆင့္ 'ပင္လယ္ငိုသည့္ ည'အပိုင္း ၂ကို ေတြ႕
၍ အပိုင္း ၁ကို ထပ္မံ ရွာရန္ အေကာင့္ကို တို႔
လိုက္ကာ ဝင္လိုက္ေလသည္။အပိုင္း ၂ကို အဦး
ဆံုးေတြ႕၍ အပိုင္း ၁ကို အမိအရ အလ်င္တေစာ
ရွာမိေလသည္။
" ေအာ ဒီမွာ ကိုး "
အပိုင္း ၁ ကို ေတြ႕ေတာ့ ျမဴႏွင္း မွာ
အြန္လိုင္း စာေပသူပီပီ ပံုတို႕ကို ႏွိပ္ကာ
အာရံုစ်ာန္ဝင္စား ဖတ္ေနမိေလသည္။
အပိုင္းတစ္ပိုင္းတြင္အခန္း ေလးခန္းသာ
ပါသည္မို႕ အခ်ိန္ မၾကာလိုက္။ ျပီးစီးစြာ
ဖတ္ျပီး၍ အပိုင္း၂ကို ဖတ္ရန္ျပင္ေလေတာ့ သူမစိတ္ထဲေလးလံထိုင္းမိႈင္း လာမိေလသည္။
လက္ ကလည္း အပိုင္း ၂ ၏ အခန္း၅
ကို ဖတ္မိေတာ့ စလယ္ရီ မက္ေသာ အိပ္
မက္ထဲမွ က်ားနက္သခင္ကို ျမဴႏွင္း အာရံု
တို႕မွတဆင့္ တေရးေရး ဖန္တီးပံုေဖာ္ ျမင္ ေယာင္ၾကည့္ေနမိေလသည္။
" ဇလု ……၊ ရွင့္နာမည္ ဇလု……"
ျမဴႏွင္း ထိုနာမည္ကို တခုတ္တရ ေရရြတ္
မိေလေတာ့ ႏွလံုးသား အတြင္းကား ပင္လယ္
လိႈင္းလံုးတို႕ ေက်ာက္ေဆာင္ကို ရိုက္ခတ္သည့္
ပံုပမာ ခံရခက္ေသာ္လည္း ထိုခံစားခ်က္မ်ိဳးကို
ႏွစ္လိုဖြယ္အျဖစ္ ေတြးေန မိသလိုပင္။
ထို႕ေနာက္ ျမဴႏွင္း စာကို ဆက္၍ ဖတ္ မိ
ျပန္ေတာ့ သူမ အသိ ေနာက္က်ခဲ႕ေလျပီ။ အ
ဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ စံပယ္ ကိုယ္ကေလး နံ
ေဘးဝယ္ ထိုင္ေနလ်က္သားမွ ေခြယုိင္က်သြား
သလို ျဖစ္သြားသည့္အခါ ျမဴႏွင္း သိလိုက္ရ မိ
သည္က သူမလည္း စလယ္ရီ ႏႈတ္ခမ္း အဖ်ား
အထက္ အတင္ခံရေလမည့္ ပန္းကေလး တစ္
ပြင့္ ျဖစ္ရေလေတာ့မည္ဟု သာ ……။
သို႕ေသာ္ မသိသည့္သူကား အေၾကာက္
လန္႔တၾကား ျဖစ္ဖြယ္ အိပ္မက္အလယ္ ေခ်ာက္
ခ်ားစြာ အိပ္မက္ မက္ အိပ္ေမာက်ေနေလေသာ
ဝသန္ တစ္ေယာက္သာ တည္း။
2:03pm/23-7-21
(အခန္း ၅ ျဖစ္ေပၚလာသည္မွာ ကြ်ႏု္ပ္ကိုယ္တိုင္
မက္ေလေသာ အိပ္မက္ေပးမႈမွ ျမစ္ဖ်ားခံလာျခင္း
ျဖစ္ပါ၏။ ထုိ႔ေၾကာင့္ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္လြန္းသလို
ယုတၱိတန္မႈနည္း၍ သဘာဝလြန္မႈကို အသားေပး
ေရးထားေသာ ဤ fic ေလး၏ ေနာက္ထပ္ အပိုင္း
မွာ ေရေအာက္သခင္မ စလယ္ရီ၊ ကုန္းလႊာသခင္မ
အိုင္း ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႕၏ ေလာကနယ္ပယ္မွ မိန္းမ
ပ်ိဳ သံုးေယာက္ တို႕အၾကား ျဖစ္ေပၚလာမည့္ စိတ္
ဝင္စားဖြယ္ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ဆက္ဆက္ေစာင့္
ေမွ်ာ္ ဖတ္ရႈေပးပါဦးေနာ္။ အခုအပိုင္းေလးကိုလည္း
အဆင္ေျပရင္ cmt & shareေပးခဲ႕ပါဦးလို႕…။)
.U
အခန်း ၈
စာကြည့်တိုက်ထဲသို့ မိန်းမပျိုနှစ်ဦးခမြာ
အတည်တကျမရှိ။ ရွာသူကရွာ လှန်လှော၍
နေမထိထိုင်မသာ ဖြစ်သူကဖြစ်နှင့်ပင်။
" ဝသန် မတွေ့သေးဘူးလား ဟ ဟင် "
"ရှာနေတာပဲဟာ တွေ့မှ မတွေ့ပဲ၊
စံပယ် ပြန်အပ်တဲ့ စာအုပ်တွေက
လည်း မ်ားသားမလား"
" အဲ့ဒီစာအုပ်ကို ပြန်ငှားသွားတာများလား "
"အေး အဲ့တာလည်း ဖြစ်နိုင်တာပဲ၊
စာကြည့်တိုက်မှူးပြောလို့သာ ရွာ
နေရတယ် သူ့သေချာ မေးဦးမှဟယ်
နော် ဘယ္လိုလဲ"
" ဝသန် နင်မေးပေးပါဟာ နော် "
"အေးပါဟယ် လာ သွားမယ်"
သူငယ်ချင်းနှစ်ဦးသား ဆေးရုံကနေ
တိုက်ရိုက်အပြေးလာကာ ရှာလိုဇောသာ
လောနေ၍ အကြံမပေါက်ခဲ့။
" အစ္မ အဲ့ဒီစာအုပ်လေးကို ငွားသူ
စာရင်းကလေးမှာ တစ်ချက်လောက်လေး
စစ်ကြည့်ပေးပါ့လား ရှင်နော်၊ ဝသန်တို့
အရေးတကြီး လိုနေလို့ပါ"
"ခ ဏ နော်"
စာကြည့်တိုက်က စာရေးမကား မျက်မှန်ကို
အပီအပြင်တပ်ကာ လက်ညိုးဖြင့်ထောက် ၍
အတိအက် ထောက် ရှာနေလေသည်။ဝသန်
တို့မှာလည်း ရင်တမမ။ အကယ်၍သာ ထို
စာအုပ် အခြားသူတစ်ဦးထံ ရောက်သွားခဲ့လျှင်
စံပယ္လို အဖြစ်ဆိုးပေလိမ့်မည်။
ဟင်ဒီလူ အွန်း ငါမြင်ဖူးနေသလိုပါ့လား။
မြူနှင်း ဝသန်မေးနေစဉ် စာကြည့်တိုက်
ထဲက ထွက်သွားသော ကောင်လေးကို တ
ရင်းတနှီး သိနေသလိုမို့ အပြေးလေး လိုက်
ကာကြည့်မိလေသည်။ သို့သော်အမီပြေးထွက်
ခဲ့သော်လည်း အပြင်ရောက်သည့်အခါ ထိုလူ
အား မတွေ့ရလေတော့။စိတ်ထဲ ကလိကလိဖြင့်
သာ ကျန်နေခဲ့လေသည်။
"ဟဲ့ ဟဲ့ မြူနှင်းမ နင် ဘယ်ပြေးတာတုန်း"
"ဟယ် အဟင်းဟိုဒင်း အဆင်လေးတစ်ယောက်
ကို တွေ့လို့ အသိများဖြစ်နေမလားဆိုပြီး လိုက်
သြား ကြည့်တာ"
"မြူနှင်းနော် မယွနဲ့တော့ ညည်းဟာမလေး
ဆေးရုံမှာ အခုထိ မေ့နေတုန်းဆိုတာလည်း
သိထားဦး"
"အေးပါ အေးပါဟယ် ဒါနဲ့ ဘာတဲ့လဲ"
"ငါထင်ထားတဲ့ အတိုင်း စာအုပ္က
တခြားတစ်ယောက် ငှားသွားပြီ"
"ဟယ် ဒါဆို ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ
ခက်တော့တာပဲ"
"ဟူး မတတ်နိုင်ဘူးဟာ တစ်ရက်တော့
စောင့်ရမှာပဲ စာရေးမကိုလည်း အေသအခ်ာ
မေတ္တာရပ်ခံပြီး မှာထားခဲ့တယ်"
"အေးပါဟယ် လာ ဒါဆို စံပယ္ဆီ
သွားကြစို့ သူ သတိရနေရင် ရမွာ
ပေါ့"
"အေး သွားတာပေါ့"
မြန်မာဆန်လွန်းကာ ရင့်ကျက်လွန်း
သော ဝသန် လက်မောင်းလေးအား
ဝသန် တြဲဖက္ကာ တက္ကစီလေးငှားစီး
ခဲ့ရင်း အတွေးမပျက်လိုက်လာမိလေ
သည်။ဆေးရုံ လူနာစောင့်နေမိသည်အထိ
သူမအခဲမကြေစွာ တွေးနေမိဆဲပင်။
ဟိုလေဟာ သူ့ပုံစံလေမျက်လုံးက
တစ္ခုခုကို တွေးနေသလိုပဲဖြတ်ခနဲ
ကြည့်ရင်တောင် သူက ခံစားချက်ပြင်းပြင်း ရ
ထားတဲ့ လူလိုမျိုးဟာသူ့ဟိတ်ဟန်က
ဟို ဘယ်လိုပြောရမလဲ လူတွေကို သူ လို
သလို သတ်နိုင်သလို ရှင်အောင်လည်း လုပ်နိုင်
တဲ့လူမျိုး။
ဟင်ဟုတ် ဟုတ္သားပဲ ဒါက။
တွေးလွန်းသည့်နောက် မြူနှင်း သိသြားမိ
သည်က စံပယ် ပြောပြဖူးသော သူမကြိုက်
သည့် ဝတၳုထဲက ဇာတ်ကောင်ပုံစံ။ ထိုမွ
ဝသန် သိလိုက်ရသည်က စံပယ် ကြောင်
တောင်တောင် ပြောဖူးလေသော ဇင်ချမ်းဆို
သည့် ကောင်လေး။
ဘာရယ် မသိသော်လည်း ထိုလူကို အေသ အချာမြင်လိုက်ရသည်မှာ စံပယ်ပြောဖူးလေသော ကောင်လေးမျိုးပင်။ ထို့ကြောင့်ပင်ဆေးရုံမှာလူနာ
စောင့်တော့ မြူနှင်း အွန်လိုင်းကတဆင့် ထိုစာအုပ်
အမည်ကို စာရိုက်ရှာမိသည်။တော်တော်နှင့် မတွေ့။
နောက်ဆုံးမှ မြူနှင်း အနည်းငယ် သုံးသပ် တွေးမိ
လေမှ ဇင်ချမ်းဆိုကာစာရိုက်ရှာလေတော့ ပရိုဖိုင် အ
မည်းရောင်နှင့် ထိုကောင်လေး၏ အကောင့်ကို တွေ့
ရလေသည်။
"ဟင် အပိုင်း ၂ သူ ရေးတင်ပြီးထားပါ့လား
အွန်း ရှာကြည့်ဦးမယ် ဟူး"
မြူနှင်း သူ့ အကောင့်ကို သည်းကြီးမည်းကြီး
အပူတပြင်းမရှာမီ တက်လာသော ပို့စ်တွေ က
တဆင့် 'ပင်လယ်ငိုသည့် ည'အပိုင်း ၂ကို တွေ့
၍ အပိုင်း ၁ကို ထပ္မံ ရှာရန် အကောင့်ကို တို့
လိုက္ကာ ဝင်လိုက်လေသည်။အပိုင်း ၂ကို အဦး
ဆုံးတွေ့၍ အပိုင်း ၁ကို အမိအရ အလျင်တစော
ရှာမိလေသည်။
" အော ဒီမွာ ကိုး "
အပိုင်း ၁ ကို တွေ့တော့ မြူနှင်း မွာ
အွန်လိုင်း စာပေသူပီပီ ပုံတို့ကို နှိပ်ကာ
အာရုံဈာန်ဝင်စား ဖတ်နေမိလေသည်။
အပိုင်းတစ်ပိုင်းတွင်အခန်း လေးခန်းသာ
ပါသည်မို့ အချိန် မကြာလိုက်။ ပြီးစီးစွာ
ဖတ်ပြီး၍ အပိုင်း၂ကို ဖတ်ရန်ပြင်လေတော့ သူမစိတ်ထဲလေးလံထိုင်းမှိုင်း လာမိလေသည်။
လက် ကလည်း အပိုင်း ၂ ၏ အခန်း၅
ကို ဖတ်မိတော့ စလယ်ရီ မက်သော အိပ်
မက်ထဲမှ ကျားနက်သခင်ကို မြူနှင်း အာရုံ
တို့မှတဆင့် တရေးရေး ဖန်တီးပုံဖော် မြင် ယောင်ကြည့်နေမိလေသည်။
" ဇလု ၊ ရှင့်နာမည် ဇလု"
မြူနှင်း ထိုနာမည်ကို တခုတ္တရ ရေရွတ်
မိလေတော့ နှလုံးသား အတွင်းကား ပင်လယ်
လှိုင်းလုံးတို့ ကျောက်ဆောင်ကို ရိုက်ခတ်သည့်
ပုံပမာ ခံရခက်သော်လည်း ထိုခံစားချက်မျိုးကို
နှစ်လိုဖွယ်အဖြစ် တွေးနေ မိသလိုပင်။
ထို့နောက် မြူနှင်း စာကို ဆက်၍ ဖတ် မိ
ပြန်တော့ သူမ အသိ နောက်ကျခဲ့လေပြီ။ အ
ဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် စံပယ် ကိုယ္ကေလး နံ
ဘေးဝယ် ထိုင်နေလျက်သားမှ ခွေယိုင်ကျသွား
သလို ဖြစ်သွားသည့်အခါ မြူနှင်း သိလိုက်ရ မိ
သည်က သူမလည်း စလယ်ရီ နှုတ်ခမ်း အဖ်ား
အထက် အတင်ခံရလေမည့် ပန်းကလေး တစ်
ပွင့် ဖြစ်ရလေတော့မည်ဟု သာ ။
သို့သော် မသိသည့်သူကား အကြောက်
လန့်တကြား ဖြစ်ဖွယ် အိပ်မက်အလယ် ချောက်
ခ်ားစြာ အိပ်မက် မက် အိပ်မောကျနေလေသော
ဝသန် တစ်ယောက်သာ တည်း။
2:03pm/23-7-21
(အခန်း ၅ ဖြစ်ပေါ်လာသည်မှာ ကျွနု်ပ်ကိုယ်တိုင်
မက်လေသော အိပ်မက်ပေးမှုမှ မြစ်ဖျားခံလာခြင်း
ဖြစ်ပါ၏။ ထို့ကြောင့် စိတ်ကူးယဉ်ဆန်လွန်းသလို
ယုတ္တိတန်မှုနည်း၍ သဘာဝလွန်မှုကို အသားပေး
ရေးထားသော ဤ fic လေး၏ နောက်ထပ် အပိုင်း
မွာ ရေအောက်သခင်မ စလယ်ရီ၊ ကုန်းလွှာသခင်မ
အိုင်း ၊ ကျွန်တော်တို့၏ လောကနယ်ပယ်မှ မိန်းမ
ပျို သုံးယောက် တို့အကြား ဖြစ်ပေါ်လာမည့် စိတ်
ဝင်စားဖွယ် အဖြစ်အပျက်တွေကို ဆက်ဆက်စောင့်
မျှော် ဖတ်ရှုပေးပါဦးနော်။ အခုအပိုင်းလေးကိုလည်း
အဆင်ပြေရင် cmt & shareပေးခဲ့ပါဦးလို့။)