Delaney
I was about to reach her shoulders when she slipt on the grass. Oh sh*t!
"Hey, are you okay?" Nilahad ko ang kamay ko sa kaniya upang umalalay sa pagtayo niya pero---
"Awww!" Tili ko ng hilahin niya ako kaya bumagsak ako sa katawan niya.
Oh, shame!
Napapikit ako dahil damang-dama ko ang hinaharap niya sa hinarap ko, huhu. Hindi ko man lang magawang gumalaw dahil sa posisyon namin ngayon.
Nagdadalawang-isip ako kung bubuksan ko ba ang mga mata ko pero agad ring napabukas ng marining ko siyang tumawa.
I raise my brows and looked at her straight in her eyes.
"What's funny?" I asked coldy.
"Y-you..." Natatawang sagot niya. "Your reaction a few seconds ago was undeniably cute." Dagdag pa niya at tumawa ulit.
I rolled my eyes at her at akma sanang tatayo ng pigilan niya ako mula sa aking waist dahilan upang sumubsob ang mukha ko sa leeg niya.
Oh, sh*t!
Amoy na amoy ko ang natural na amoy niya---ang bango! Gusto kong umalis sa posisyon namin ngayon pero napaka-traidor ng katawan ko. Ni hindi ko man lang maigalaw ang ulo ko. Hindi ko man lang maalis-alis ang pagmumukha ko sa leeg niya.
Hindi ko nakakaya. Nakakabaliw ang amoy niya. Parang may kung anu-anong nabubuhay sa kaloob-looban ko.
"S-smells good..." Wala sa sariling bigkas ko that made my eyes wider.
Sh*t!
"Enjoying huh?" Natatawang sambit nito. I know she's smirking right now, that's for sure!
"I a-am not!" Hmm, guilty in-charge self. Lol.
Taksil!
Agad akong kumawala sa pagkakayakap niya sa akin habang nasa damuhan kami nakahilata. Parang ang bastos masyado ng posisyon namin. Isa pa't public place ito. Mapagkamalan pa kaming naglalandian dito. Jusko naman!
"Balik na po tayo sa University, Miss." Sambit ko ng makatayo na siya.
"Mamaya na. We're both excused naman. Besides, it's my class so don't ya worry." Kalmadong sagot niya na ikinangiwi niya. Kina-career niya ang kasabihang, 'seize the moment' ah, lol.
Naglalakad-lakad na kami pabalik sa sasakyan niya ng makakita ako ng street foods stool. Walang pasabing hinila ko siya papunta doon. Alam ko kung paano kainin ang mga iyon at alam kong masasarap iyon. I had a friend when I was in High School na palaging nakakasama kong kumain nito noon. Siya rin ang nagpakilala sa akin nito. Pangarap niya sanang makapasok sa isang malalaking unibersidad dito sa Maynila ngunit sa kasamaang palad, kailangan niyang magtrabaho upang makatulong sa gastusin nila sa bahay nila. Ang kaniyang ama kasi ay nagkasakit kaya ganun na lamang ang hirap nila ngayon. Nasa probinsiya nila siya ngayon. Every end of school year ay bumibisita ako doon at nagbibigay na rin ng tulong para sa kanila. After this school year ay bibisita ulit ako sa kanila at kakausapin ko siya tungkol sa pagbabalik niya sa pag-aaral. Dahil nakausap ko si ate tungkol diyan. Siya daw ang magpapa-aral sa kaniya. That melts my heart.
Nagningning kaagad ang aking mga mata ng marating namin ang stool. Hmm, ang bango!
"What are those?" Bulong niya sa akin.
"Those are called street foods. That is fishballs, tempura, kikiam, siomai, cheese stick, and kwek-kwek." Sambit ko sabay turo sa mga pagkain isa-isa.
"What? Pek-pe---" Hindi niya naituloy ang sasabihin ng ilahad ko ang palad ko sa kaniyang bigbig just to shut her. Gosh! Nakakahiya yun kung sakaling may nakarinig!
"Ang bastos mo!" Diin ko na sabi ko pero pabulong na siya lang ang makakarinig.
"What? You said pek-p---"
"Don't you dare say it. I said kwek-kwek, not---ugh!" I said in frustration.
"Okay, I'm sorry. Calm down." Natatawang sambit niya that made me roll my eyes on her.