PAST
MAXELLA'S POV
A LOUD gun shot echoed in my head and I came awake, wide eyes, panting, sweating, catching my breath and my eyes were searching.
I was on the edge ready to leap at any given second, but slowly my tensed body relaxed as I took in my sorrounding.
Napasapo na lang ako sa noo nang kunalma at napagtantong binangungunot na naman ako.
After the gunshot--what happen days ago, ay palagi na lang ulit akong binangungot kahit pa hindi naman kumidlat at kumulog.
Napatitig na lang ako sa kisame at muling nagflashback sa aking isipan ang nangyari nong magkasagutan kami nang k1nginang bigla nalang sumugod.
Dinala agad sya sa hospital dahil natamaan sya nang bala sa balikat.
Everything went fast. I was shock. Stiffen.
But there is one thing in my mind that making me confused so bad. Why the h£ll that fr£aking woman muttered that it's my fault? D*mn it.
Kahit na nakadapo ang palad nang k1nginang babaeng iyun sa pisngi ko ay di ko magawang ipabaril sya.
Anong tingin nya sa akin? A s£rial k1ller? That's bullsh1t.
Ngunit ako ba ako ba talaga ang pupuntiryahin? Kung di lang paharang-paharang ang eskandalosa? Tsk.
Muntik na akong mapaintad nang biglang magring ang cellphone ni Azekelle---na ipinagamit nya sa akin.Mabilis ko iyung dinampot sa may bed side table.
Natigil tuloy sa paglakbay ng aking utak dahil sa kung sinong istorbo---
Zeke calling...
Wala sa sariling nataranta na lang ako nang ang pangalan ni Azekelle ang tumawag sa skype at gustong makipagfacetime.
H0ly crap!
Napabangon ako at umupo sa aking kama. Pagkatapos ay agad na sinagot ang tawag nya.
Then I saw him on my screen. Nakaputing tshirt sya at nakahiga sa kama.
Sh1t. Tumindig ang balahibo ko. Hindi ko alam na ganto pala kasaya magskype.
"Did I wake you up?"
Pumungay ang mga mata nya. Nang magtama ang titig namin.
Bigla nalang akong nakaramdam ng pangungulilang masilayan ang mukha nya at marinig ang baritonong boses nya.
I shook my head and answered him, "Nagising ako sa masamang panaginip."
Pasado alas otso pa pala nang gabi. Nakaidlip ako nang tatlong oras dahil sa sobrang pagod.
Dumaan ang pag alala sa kanyang gwapong mukha. "How are you feeling? Are you feeling scared? I'm sorry wife I am not there by your side and embrace the fear that you trying to hide..."
Bahagya akong ngumuso. Gumaan na ang loob ko nang masilayan ko ngayun ang mukha mo kaya kailangan ko munanag makontento.
"I miss you..."
F*ck.I miss him too. So bad to the point that I can't stop myself to tell him about it.
Mariin syang pumikit. Suminghap. "F*ck. You have no idea how you driving me crazy and how you melt my heart, Maxella."
Iba't ibang emosyon na di ko naman mapangalanan ang gumuhit sa kulay abo nyang mga mata nang sya ay dumilat.
"Wife?"
"Hmmm?"
"I miss you. I miss your presence. Your reaction when I'm teasing you. I miss everything about you...and lastly I miss your m0ans,gr0an---"
"Azekelle!" Pinamulahan tuloy ako sa pisngi sa last na binanggit ng k*mag. D*mn. "Tama na. Lumagpas kana l*ngya."
"Jeez. My wife is blushing. So adorable and cute." He grin and winked at me making me hissed. Dahil mas lalong pumula ang aking pisngi.
Napatikhim tuloy ako. Bumaba ako sa kama. Pumunta sa veranda para makasagap nang hangin. Dahil feeling ko kinakapusan ako nang hininga. Iba talaga ang epekgo ng lalaking ito sa akin kahit pa malayo sya.
Nanuot sa aking balat ang simoy at malamig na hangin nang humangin nang malakas. At kahit suot ko ang may kalakihang white tshirt ay nilalamig parin ako pero di ko lang iyun iniisip.
Sinag nang bilog na buwan ang nagsisilbing liwanag sa paligid. Nakasanayan kona kasing patayin ang ilaw sa may veranda at sa loob kapag natutulog ako. Tanging lampshade na lang amg ginamit ko.
"Baka lamigin ka, Maxella." Malamig nyang untag sa kabilang linya.
Di ko pa pinutol ang tawag nya. Gusto ko pa syang makausap. Ngayun lang kaming nagvideocall kaya lubos-lubusin ko na ang pagkakataon.
Nanatili ang mga mata nya sa akin. Para akong tinunaw sa titig nya kaya napaiwas ako nang tingin at tumingala nalamang sa buwan.
"The moon is beautiful isn't it?"
Wala sa sariling tanong ko. Bahagyang napangiti.
"Really beautiful,"
Napataas ang kilay ko nang sumagot sya habang mariin na tumitig sa akin.
"What?"
Ngumuso sya. Nagpipigil na ngumiti.
"Paano mo nasabing maganda eh di mo naman nakikita?"
Sumilip na talaga ang bulto nang ngiti sa kanyang kabi. "You don't get it eh?"
"T*ngina. Magtatanong ba ako kong gets ko?"
He suddenly frowned. Isinuklay ang nga daliri sa buhok. "Watch your mouth, woman."
"So ano nga?"
Busangot ang aking mukha.
"I am not referring to the moon. I refer what I said to the woman I owned."
"Too much cheesy words from you."
Tinaasan ko sya nang kilay. Ngunit sa kaloob looban ko ay parang sasabog na ako. D*mn this man. Laging may baon na banat.
He just answered me a tsk.
Inipit ko ang hibla ng aking mga takas na buhok sa aking tenga nang muling umihip ang hangin.
"I still remembered you asked me why do I love watching the moon."
Muling untag ko sa kalmado na tono.
"Uh-uh?"
"Well, I'll answered you again. Is it because the moon made me realize that being alone is not bad at all."
Sumeryoso ang mukha nya. "Didn't I enough to you? Are you feeling alone while I'm here away from you? Darn it, Maxella. Answer me."
"Hush... Let me finish my words first." Nagpakawala ako nang mabigat na hininga.
I am ready to open my past...darkest past to the man I love. This might very hard for me but I trust my man...
Bahagya akong napangiti sa naisip.
"Back when I was younger. The pain, the loneliness, my misery, making me fell weak,scared,and fragile will suddenly fade when I looked up the moon and felt relieved even if just for a moment..."
Muli akong napatingala. Habang inaalala ang karanasan nong hindi pa ako namulat sa katotohanan. Rinig ko ang mabigat na hininga sa kabilang linya. Ngunit nagpatuloy ako.
"Kahit na pandalian man lang ay makalimutan ko ang sakit. Maramdaman na kahit nag iisa ako sa madilim na paligid...mayroon paring liwanag na bumuhay sa aking pag asa..."
Bumalik ang tingin ko sa kanya na lumambot ang ekspresyon. "Pag asa na magkaroon ng kulay ang aking mundo... Alam mo bang hiniling ko minsan sa buwan na makatagpo ng lalaking mamahalin ako ng lubusan?" mapakla akong tumawa. "I was too young back then when I wished that someday... There's a man who will love me whole-heartedly,"
"Why are you telling me this?" It was almost a whispered.
Humugot ako nang malalim na hininga. "Because I want you to f*cking know that I already found that man who named Azekelle Walter Wellsor..."
"Maxella..." bigla syang napabangon. " I-I..." Suminghap sya at mas lalong ginulo ang buhok. "Wife, you melt my heart. Yes. But jeez! Can you please crap that curses on the words you left?"
Napanguso tuloy ako. "Now... you're the one who ruining the moments again. Not me."
His brows forrowes. "The f*ck?"
Naningkit ang mga mata ko. "Minura mo ba ako,Azekelle Walter?"
"No, wife. I didn't. I'm just---f*ck."
Kinagat ko ang pang ibabang labi. "Ikalawang pagkakataon na ito na nakita kong nang-blush ang isang tulad mo."
Dahil bukas ang ilaw nang silid na tinutulugan nya ay malinaw kong nakita ang pagpula sa kanyang pisngi. Kaya di ko tuloy mapigilan ang mapangisi.
"Tsk."
Panandaliang katahimikan ang dumaan.
"Wife." Basag nya sa katahimikan.
"Yeah?"
"Mind me if I ask?"
"What is it?"
"What exactly they do to you if they about to punish you?"
Saglit akong nanlamig. Ang lakas sabihin nang aking isip na iopen kona kay Zeke ang aking nakaraan ngunit nang sya na ay nagtanong ay parang gusto ko nang umatras.
Alam na alam ko kung sino ang tinukoy ni Azekelle kaya di ko maiwasang mamutla ng sunod sunod na pumason sa aking isipan ang 'kanilang ginawa'.
"F*ck it! I'm sorry, wife for asking. Forget it. Sh1t. You suddenly paled, d*mn!"
May halong pag alala na saad nya. Nataranta.
Lumunok ako at bahagyang nahimasmasan. "I can handle it, Azekelle. I'm fine, trust me."
"Of course I trust you,wife. But no. You are not ready. Can you please get inside and lay down on your bed?"
Umiling ako. "Please, give me another minutes. I am not sleepy. I wanna talk to you,badly."
Napabuntong hininga nalang sya. "Nah.I forgot that my wife is so stubborn."
Bahagya akong napangiti habang napatitig nalang sa kanya. "Buti alam mo,"
Binalewala ko pangangalay nang aking kamay dahil sa paghawak nang telepono. Baka ngayun lang ulit kami makapag usap nang matagal kaya lubos lubusin kona.
"Do you want to know what they did to me?"
Nawalan nang emosyon ang mukha ko. Nagsimulang sumikip ang dibdib ko ngunit hindi ko hinayaang daigin ako nang kahinaan.
"Don't talk about it if you are not ready to open it."
Sandali kong tinitigan ang pagbabago ng reaksyon nya. Halos kabisado ko na ang mukha nyang hindi ako magsasawang tumitig kahit na laging nakasimangot. Di tuloy kita ang dalawang malalim na dimple nya kung lagi syang seryoso at walang kangiti-ngiti.
Ngunit ganun pa man. Kahit parang pinagsakluban sya nang langit at lupa ay di parin iyun nabawasan sa kanyang kagwapuhan. Lalo na kung tumitig sa iyo ang matalim at kulay abo nyang mga mata--na may mahahabang pilik mata--na para bang binabasa ang nasa iyung isipan.
L£tchugas. Tama na ang papuri, Maxella. Umayos ka. Wag kang tumunganga. Baka isipin nang k1ngina na pinagpapantasyahan mo sya. Mahirap na.
"Are you sure about it, wife?"
Bahagya akong tumango. Bago nagsimulang magkuwento...
...
Handa na ba ang lahat para malaman ang past nang mga characters? Ihanda na ang sarili dahil sa chapter na ito may malalaman kayung bago. Wews. Anywayss nasa wattpad na pala ang "my husband is a killer". Pero sa mga walang wattpad apps ay still mag uupdate parin ako rito syempre ^o^
WYX POV
"LOVE, what's wrong? Ang lungkot mo ata. Is this because I've been busy this past few days at parang nawalan na ako nang oras sayo? Sorry na,"
I shook my head. Kausap ko si Nisha sa kabilang linya habang nagpapahinga sa sala.
"I'm just kinda tired, love. That's it."
Mahinahon kong sagut. I understand why my girlfriend was busy. She's a fashion designer after all.
"Weh? Kala ko pa naman ay dahil miss mo na ako kaya ka lungkot."
Mahina akong napatawa. "Hmmm... nagtampo naba ang mahal ko?"
"Corny mo dude!"
Napamura na lang ako nang biglang dumaan si Razzer sa harap ko para tapunan ako nang unan.
Masama ko siyang tiningnan nang bigla siyang kumaripas nang takbo.
"D*mn you,Tanner!"
"Pft! Hayaan mo na si kuya. Bitter lang yarn dahil busy si Ryrine sa pag aaral nang medicina," Natatawang anas ni Nisha. "Anyway, ano na nga? Alam kong may nangyari,Wyx. Kabisadong-kabisado kona ang mode mo, woy,"
"You really know me so well huh?"
"Aba syempre. Magiging boyfriend ba kita kung di kita kilala?"
Isinuklay ko ang buhok ko gamit ang mga daliri ko. D*mn it.
Paulit ulit na sumagi sa aking isipan ang muling pagkikita namin nang aking...kapatid. Hindi ko enexpect na sa bar na iyun ay muling magtagpo ang landas namin.
"Nisha..."
"What is it? Spill it, love. Makikinig ako kung ano man ang problema mo. O ang mga bumabagabag sa yo,"
"It's been a long time since I met my brother...older-brother," Pumikit ako nang mariin. Narinig kong suminghap ang nasa kabilang linya.
"Y-You have brother? The h£ck."
"Yeah. I'm sorry I didn't say anything about him. It's so complicated."
"It's fine. I'm just a little bit shock. Gosh. So, what's his name? How old he is? Magkamukha ba kayo? Gwapo rin ba?"
Umigti ang panga ko. "Really. Nisha?"
"Kidding, Love! Pftt! I'm just teasing you, don't be mad. Just chill."
"He's 29 years old---three years older than me. Our eyes were on the same color. Of course, because of our f*cking british father---"
"Watch your words, UVEWYX. Bakit mo minura ang ama mo? He's your father for Pete's sake!"
"Sorry. Subalit hindi ko na siya kinikilalang ama, Nisha. Simula nong pinatay nya si mama."
"W-What?"
I smiled bitterly.
"T-Teka lang. Mukhang nagloading pa ang utak ko. Jeez, ang dami ko pa palang hindi alam sayo!"
Kahit na may lungkot sa aking dibdib ay di ko mapigilan ang matawa. "Silly, girl."
"Amp! I'm not a girl anymore, Wyx. I'm twenty-three years old. So, you should called me a woman not a girl."
Napailing na lang ako.
"Okay! Continue, love! Tell me about your past, pretty please!"
Humugot ako nang malalim na hininga bago nagpatuloy. "My father was part of a drug s1ndicate so expected that our life suck£d like h£ll. My mother was pure Filipino. Wondering why my mother marrying my a$$hole father?" kumuyom ang aking kamao. "Because he f*cking rape her..."
Muling suminghap si Nisha na mataman na nakikinig.
"God..."
"That motherf*cker obsessed with my mother to the point...he forced my beloved mother to marry her or else my grand-parents will be d£ad..."
"How cru£l..."
Pumikit ako nang mariin.
"Nabuhay nga kami sa marangyang buhay subalit hindi kami naging masaya ni mama at kuya dahil araw-araw ay halong pait at pagdurusa... Hanggang sa isang araw, hindi na kaya pa ni mama na manirahan kami sa impy£rnong kinaroroonan. I was fifteen years old back then. At sa araw na iyun ay ang mismong kaarawan ko. Na akala ko maging masaya ako dahil makakatakas na kaming tatlo... Subalit sa araw na iyun na pala ang huli naming pagsasamang tatlo..."
"Oh, my poor Wyx..." I heard her sobbed. Mas lalong kinurot ang puso ko.
"That motherf*cker caught us. Nanlaban si mama sa kanya nang pinaghiwalay nya kami ni kuya. But everything went fast... the next thing I knew... my beloved mother lying on the floor...lifeless..."
"Hush," she whispered to calm myself. Bumilis ang paghinga ko habang nanatiling napapikit.
"Hindi ko na alam kong paano ako mag isang nakatakas. Blangko. Wala sa sarili. Tulala. Halo-halo ang nararamdaman. Hanggang sa namanhid ang aking katawan."
Ang huli ko na lang natandaan pagkatapos niyon ay nasa puder na ako ni Walter.
"Sorry if I ask, where is your f*cking father now?"
Dumilat ako para salubungin ang titig ni Helman at Razzer.
Seryoso ang mukha na nakahilig sa dingding.
"He's d£ad." I said coldly. Gritted my teeth.
I k1lled him. I k1lled him with my own hand. Thanks to Azekelle...nang dahil sa kanya, nakaganti ako sa walang puso kong ama...
...
MAXELLA'S POV
"HINDI ko alam kung saan ako magsisimulang magkuwento. Kaya sisimulan ko na lang nong labing-tatlong taong gulang na ako..."
Wala akong masyadong maalala nong nasa edad na walong taong gulang pa ako. Siguro wala pa akong kamuwang-muwang noon o sadyang nakalimutan ko ang lahat?
Bumuntong hininga ako nang tumango siya.
"Noong una ay akala ko normal lang ang pananakit nila sa akin... Tinanggap ko ang sakit sa pag aakalang ginawa lang nila iyun dahil mahal nila ako at hindi nila gusto na makagawa ako nang mali... Sounds ridiculous right?"
Walang emosyong tumitig ako sa kawalan.
"Ngunit iyun lang ang tanging tumatak sa aking isipan."
Hindi ko alam kung saan ako humugot nang lakas na loob at nagpatuloy.
"Naging sunod-sunuran ako sa kanila... Bantay-sarado... Makaramdam lang ako nang kalayaan kapag nasa paaralan lang ako. Nong sinubukan kong mamasyal ay ang kapalit non ang pagdurusa ko dahil sa aking parusa... They locked me inside the room. No light. All I can see was dark.
Buong araw akong walang kain, walang maiinom at tiniis ang gutom... Di ako sanay noong una dahil nabigla ako ngunit kalauna'y nasanay narin... Simula pa lang iyun ang dinanas ko."
Napakurap kurap ako nang mas lalong kinurot ang aking puso.
"There are times they punished me severly...it's either b£ating me or lash£s..."
Halos pabuling na anas ko
Azekelle has this shocked expression on his face after I said it. Nakatitig lang ito sa sakin halos hindi kumukurap.
"They f*cking did that?"
Saglit akong di nakakibo. Bawat bilis nang tibok sa aking puso ay nakakabingi.
"Bullsh1t."
Mariin syang pumikit. Nagtigis ang bagang. Dumilim ang mukha. At nang dumilat siya ay tumalim ang kanyang mga mata na nagpapatindig sa aking balahibo. His mad. Really mad. Sh1t. This is bad.
"Look. Hindi ko sinabi sayo 'to upang kaawaan mo ako, Zeke. I just want you to know about my past. That's all. Nothing less. Nothing more."
Seryoso kong saad.
"Then tell me everything, Maxella." malamig niyang sagut.
Napailing na lamang ako. Kung ang akala niyo ay madali sa akin sabihin ang lahat. Puwes, nagkakamali kayo.
Nahihirapan ako. Ang hirap hukayin ng nakaraang ibinaon muna sa limot. Ang hirap ungkatin nang naranasan dahil maalala mo lang ang sakit, ang pait, hinagpis sa mga oras na iyun.
Bawat hampas nang latigo sa katawan ko ay ininda ko.
Gutom at uhaw ay tiniis ko.
Ang takot ko sa kulog, kidlat at dilim ay nilabanan ko.
At lahat nang mga iyun ay nakatatak na sa isip ko.
Halos araw-araw kong tiniis ang mga parusang hindi ko alam kung paano ko malagpasan.
Kung magtatanong kayu kung bakit ako napaparusahan? Ay dahil sa mata nila ay lagi akong nakagawa nang kasalanan. Dagdag pa ang k1nginang Zikiah na ang galing umembento ng kuwento.
May mga piklat ako dahil sa marka at sugat nang aking katawan noon ngunit hindi masyadong marami dahil kay Neia.
May ibinigay siya sa akin noon nang isang oitment na di ko alam kung anong pangalan nong minsang nakita nyang may pasa ako at sugat.
"But when I find out their secret sh1t businesses...when I witness how cru£l are they... I became a rebel against then. I don't f*cking care anymore about my f*cking punishment.
Umusbong ang galit sa dibdib ko sa mga ginawa nila sa mga inosenteng tao. Sinira nila ang buhay nang ibang kabataan dahil sa dr0gang isa sa naging negosyo nila... Madumi kong maglaro... P1nap*tay nila ang mga taong malaking banta sa kanila..."
Hindi na lingid sa aking kaalaman ang mga iyun. Isa sa mga kinamumuhian ko sa mundo ay ang mga taong p*matay nang kapwa tao.
Kita ko sa dalawang mata ko kung paano lang kadali sa kanila ang kalabitin ang gatilyo.
Ang pagkamuhi ko sa kanila ang naging dahilan kung bakit ko narin kinamumuhian ang mga taong walang karapatang tumapos nang buhay sa ibang tao.
Iyun na ang lagi kong pinandidigan sa sarili ko.
Nagtagal pa ang seryoso naming pag uusap. Parang baliktad ata. Dapat nga nandito sya habang binuksan ko ang nakaraan ko. Siguro mas komportable ako kahit through phone lang. Kaya malakas ang loob ko.
"Do you think those k1lling people are d£vils or w1cked?"
"Walang karapatan ang sinuman sa atin ang kumitil nang buhay nang iba."
Sa halip na sagut ko at nawalan nang reaksyon ang mukha.
Itikom nya ang kanyang bibig at may dumaang emosyon sa kanyang mukha na di ko maipaliwanag.
"But some people had a reason why they want to k1ll that person even if it's forbidden."
"Not at all. And what's the f*cking reason then, Zeke? Revenge? Because of anger? Or for their own f*cking sake?"
Hindi ko pinahalata ang sarkastiko sa aking pananalita.
Bahagyang umigti ang kanyang panga. "Justice."
Tumagilid ang ulo ko. "I see."
Nanliit ang mga mata ko nang may maalala.
"Why are you looking like that, wife? It's creepy."
"I still remembered you told me that you keeping a secret. Can you tell me what is it?"
Nabuksan kona ang lahat sa kanya pero sa kanya ay di ko pa alam ni isa.
"If I spill it. Would you promise that you won't hate me? Push me away?"
"And why the h£ll I would do that? Is it bad?"
Hindi sya kumibo.
"If you don't want to tell me, it's okay. I won't ask." Nag iwas ako nang tingin.
Ang sarili ko na naman ang tinanong ko. Handa na ba akong malaman ang totoo? Bigla akong kinabahan, k1ngina. Pero di ko lang maiwasang magduda sa inaakto nya.
Pero bago pa man sya makasagut ay...
"Lady Boss?"
"Hermosa?"
"Yeah?!"
Sigaw ko mula sa veranda. Kunot ang noo.
Bigla na lang sumulpot ang dalawa.
"Your dinner is ready,"
Natigil sila nang mapagtantong katawag ko si Azekelle.
"Oyyy si Boss!"
"Musta boss?! Lonely or walang katabi?"
Nagsalubong ang kilay nang huli.
"Shut the f*ck up, lunat1cs!"
Sumipol ang dalawa upang inisin si Azekelle.
"Sorry for interrupting, Boss. Ngunit kailangang putulin baka maabutan pa kayo nang bukas at malilipasan si Hermosa ng gutom," Kamot sa batok na hinging paumanhin ni Helman.
Napabuga na lang ako nang hangin. T*ngina.
"Really, Maxella?"
Masama ang tingin nito sa akin.
I frowned. "I'm not hungry."
"Eat. Now."
"But---"
"You want me to go home and feed you?"
Pumikit ako nang mariin. Gusto ko sana kaso... hays!
"Fine!"
Nang tumingin ako sa dalawa ay nag iwas lamang nang tingin si Helman habang si Razzer ay kunwari kumanta-kanta.
L*ngya! Nilaglag pa ako.
Bago ko sila iniwan upang makapag usap sa Boss nilang topakin ay narinig ko ang mahina ngunit seryosong saad ni Helman.
"Boss, something happened few hours ago..."
Sa di malamang dahilan ay bigla na lang ulit umusbong ang kaba sa aking dibdib sa magiging reaksyon ni Azekelle.
He's f*cking mad after hearing my past---hindi niya lang ipinakita sa akin ang galit niya dahil baka ayaw niyang makita ko kung paano siya makita---pero ano na kaya kung malaman niya na sa mga bibig nang dalawa ang nangyari kanina? Sigurado akong mag aalburuto sya.
***