Freya's POV
"Oh sh*t! Ate!" Sigaw ko nang tuluyan siyang natumba sa sahig. "Ate? Ate! Oh, God! Tulong!" Nilingon ko ang mga empleyado ni kuya na ngayon ay nakatingin sa amin.
So all of you are not moving?!
"What the hell are you looking at?! Call some help for pete's sake!" Sigaw ko sa mga 'to.
I looked for my phone and immediately called my guards.
"Get your ass up here! I need some help!"
Wala pang tatlong minuto nang marinig kong dumating na ang dalawa kong tauhan.
"Bring my sister to the nearest hospital!" utos ko at sabay naman silang tumango.
Pinagtulungan nilang buhatin si ate at tsaka inilabas ng opisina. Ako naman ay pinagtatabuyan ang mga taong nasa daan para makadaan agad ang mga tauhan ko.
Makalipas ang halos sampung minuto ay nakarating na rin kami sa wakas sa ospital.
May lumabas na apat na mga nurse dala ang isang stretcher at dun inihiga si ate tsaka pinasok sa loob.
Napatakbo na lang din ako para makasunod sa kanila hanggang sa ipasok na si ate sa loob ng emergency room at ako naman ay pinigilan ng mga nurse sa pagtakbo.
God! If my brother finds out about this, I'm so dead!
After a few minutes of waiting, a female doctor came out of the room.
"Doc, how is she?" nag-aalala kong tanong.
"Uh, may I know your relation with the patient, ma'am?" tanong nito sa akin.
"Oh, I'm her sister-in-law."
"Oh okay. Anyway, the patient is fine, ma'am. No need to worry about anything because it is normal for first trimester to experience dizziness---"
"Wait, hold up! First trimester?" naguguluhan kong tanong.
"Oh, you didn't know, ma'am? She is pregnant!" Nakangiti niyang anunsiyo.
Oh no.
"How many weeks is the baby?" I asked again.
"The baby is about eight or nine weeks along, ma'am."
Oh, kuya. Talagang nakabuo ka pa bago ka umalis ha.
"Alright, thank you, doc." Tumango lamang ito na may ngiti sa kanyang labi tsaka ito umalis.
I sat down at a nearby bench and started thinking about what to do with them. I can bring her back to US. She'll deliver the baby there and we'll just wait for my brother to come back. Hopefully, he will be back.
Hindi ko talaga alam kung ano ang binabalak niya. Pero mukhang may ideya na ako kung ano ang plano niyang gawin kay Alena.
It's either he kills her or he put her into a mental institution.
Whatever his plan is, I hope it'll succeed.
Oh gosh, magiging tita na'ko!
I can't help but to feel excited knowing that I have a niece or a nephew!
...
"Hi, ate. How are you feeling?" tanong ko nang makita kong nagising na siya.
"Where are we?" tanong niya at dahan-dahang bumangon.
"Careful," paalala ko at inalalayan siya. "We're in the hospital, ate. You fainted."
"A-anong sabi ng doktor?" kinakabahan niyang tanong.
I just smiled at her and held her hand.
"There's nothing to worry about, ate. You're just carrying my brother's child." Nakangiti kong sabi.
"His what? I'm pregnant?" I watched her as she caressed her flat tummy.
"Yes, ate. Two months na daw," she suddenly burst out crying.
"Jake should be here, he should be the first one to know," she whimpered.
Oh...
"Freya, paano na lang kung lumaki na walang ama ang anak ko? Wala tayong kasiguraduhan kung kailan babalik si Jake. Paano na kami?" she cried.
"Ate, don't lose hope. Kilala ko si kuya, never in his whole life did he break a promise. Nangako siyang babalik siya at alam kong tutuparin niya ang pangakong iyon," paliwanag ko habang yakap siya.
"Ano nang gagawin ko ngayon, Freya?"
"Leave that to me, ate. I gave my word to my brother. I promise him that I'll take care of you. Lalo na ngayon at dinadala mo ang isang Jackson."
My decision is made.
Dadalhin ko sila sa US, kung saan sigurado akong hindi siya mahahanap ng impaktang Alena na 'yon.
Matatadyakan ko ang babaeng 'yon eh. Nananahimik at may asawa na nga 'yung kapatid ko, lalandiin niya pa rin.
Such a slut.
Hinintay ko munang makatulog si ate sa kama niya bago ko inasikaso ang lahat.
About the baby, I'm still debating whether to tell it to my brother or not.
Kung sabihin ko kasi, baka madaliin niya ang plano niya at pumalpak iyon. Kumg hindi ko naman sabihin, malamang ay papatayin ako nun sa galit sa oras na malaman niyang itinago ko iyon sa kanya.
Gosh, what should I do?
...
I was busy looking for something when she interrupted me.
"Freya? Are you busy?" tanong niya habang nakadungaw sa may pinto.
"Not at all, ate. Why?" tanong ko at nilapag lahat ng hawak ko.
"Nakakahiya magsabi pero, pwede mo ba akong bilhan ng mangga?" she asked in a shy voice.
I chuckled a bit before nodding.
"Don't be shy, ate. For now, ako muna ang gagawa ng mga responsibilidad ni kuya sayo." Nakangiti kong sabi.
Kinuha ko na ang susi ng kotse ko at pinabantayan muna si ate sa mga tauhan ko tsaka nagtungo sa pinakamalapit na supermarket.
Ngunit sa kasamaang palad ay naubusan na daw sila ng stocks kaya naman ay nagtungo na lang ako sa palengke na medyo malayo pa sa bahay ko.
My brother owes me a lot. For real.
Pagkarating ko dun ay mabuti na lang at hindi gaano karami ang mga tao kaya hindi ko na kailangan makipagsiksikan.
Kaagad akong naghanap ng mangga dito at wala pang ilang minuto nang makahanap ako ng nagtitinda ng mga prutas.
"Ate, pabili nga po ng mangga," giit ko at kinuha ang wallet na sa bag ko.
"Ilang balot, neng?" tanong niya.
"Ilang piraso po ba meron sa isang balot?"
"Lima."
Ilan ba gusto ni ate? Aish, bahala na nga.
"Dalawang balot po," sagot ko naman at naglabas na ng pera.
Habang nagbibilang siya ng sukli ko ay patingin-tingin lang ako sa daan nang mapansin ko ang isang pamilyar na babae.
Kung hindi ako nagkakamali ay mukhang si Alena ito kasama 'yung kasambahay nila.
Gusto kong matawa dahil sa kaartehan ng babaeng ito habang naglalakad. Alam namang wet market ito pero nagsuot siya ng takong at kung maglakad, akala mo ay makakaapak ng mga tae. Diring-diri ang gaga.
Nang ibigay na sa akin ang sukli ay naisipan kong sundan muna sila. Ano kayang masamang kaluluwa ang sumapi sa babaeng ito at nandito siya sa palengke?
Napaka-arte niya pero himalang nandito siya.
Nakarating kami sa bilihan ng mga isda at bahagya akong lumapit pa sa kanila para mas makita ko kung ano ang ginagawa nila.
"How much is this?" tanong niya at tila nandidiri pa habang tinuturo 'yung isa.
"Syento kwarenta, hija," sagot ni ateng nagtitinda.
"What?" tanong niya.
I can't help but to laugh at her stupidity.
Inulit ulit nung tindera 'yung sinabi niya pero mukhang mas lalong nabobo ang babaeng ito kaya 'yung kasambahay niya na lang ang kumausap dun sa tindera.
Hay, Alena. Ang bobo mo na nga, ang arte mo pa.
No wonder why my brother left you.
To be continued