Delaney
Naguguluhan talaga ako sa inaakto niya kanina pa. Sobrang sweet niya simula nung sa sasakyan kami hanggang dito sa bahay niya. Siya ang nagluto ng ulam namin at siya rin ang naghugas ng pinagkainan namin. Para tuloy akong lampa, sinusubuan ba na naman ako kanina.
Hey, I have hands, dude.
Ngayon nandidito ako sa dining at kumakain ng ice cream. Hindi pa kasi ako nakuntento kanina e. Lol. While her, nasa kwarto niya nagbihis. Nabasa kasi kanina nung naghuhugas.
Mula kanina hindi na talaga maalis sa isipan ko ang babaeng iyon. See you tomorrow, binibini. Nae-excite na ako makita ka bukas. Owshiii.
Pero wait! T*ngina! Nakatali ako kay Natalia. Hindi papayag iyon. May balak pa naman sana akong diskartehan iyong magandang dilag na iyon. Psh, antv kaso hawak ako sa leeg ng maganda kong ka-fubu. T*ngina. I really should stop this. Yeah, right. I really should.
"What are you thinking?" She seductively asked while her fingers are roaming into my back.
Ayan na naman po tayo!
"W-wala..."
"Hmm..." She hummed na nagpatayo ng mga balahibo ko. T*ngina heto na naman tayo.
Napapikit ako when she started kissing my neck down to my collarbone. I softly moan when she licked my earlobe. Gosh, that's my soft spot.
Habang ang mga kamay niya ang nasa legs ko, gently squeezing it. Naramdaman ko namang lalong umaangat ang kamay niya at bago pa mangyari iyon ay inilapit ko ang mukha niya sa mukha ko and started kissing her.
Napunta naman ang mga kamay ko sa pwet niya ang lift her up. Nakapulupot ang mga binti niya sa waist ko. Naglakad ako papunta sa couch at umupo doon without breaking our kiss.
Ngayon nasa lap ko na siya nakaupo habang ang mga kamay niya ay nasa cheeks ko and mine are on her waist.
Natigil lang ang paghahalikan namin ng kinapos kami pareho ng hangin. Nakangiti kami pareho while looking into each others eyes.
"Hey, by the way; where's my phone?" I asked ng maalala ko ito.
"I broke it and dump it into somewhere." She said smirking. My forehead creased.
T*ngina naman o! Bakit niya ginawa iyon? Doesn't she know how important that phone to me? Lahat ng memories namin ng parents ko ay nandoon for pete's sake. Iyon na lamang ang natirang alaala ko nila. Pero p*tangina!!!
"Why did you that?!" Napalakas ang boses ko na ikinagulat niya.
"Because I want to." Sagot niya na lalong ikinagalit ko.
"P*T*NGINA, NATALIA!" Sigaw ko na ikinadilim ng mukha niya. I facepalmed. Nararamdaman kong umiinit ang ilalim ng mata ko.
"What did you just said to me?!" Inis na tanong niya.
Hindi ako sumagot bagkus naramdaman ko na lang ang mainit na likidong kumawala sa mga mata ko. I saw how her face softened.
"Oh gosh. Why are you crying?" Natatarantang tanong niya.
Hindi ako sumagot. Patuloy lang sa pag-iyak. Ang sama-sama ng loob ko sa ginawa niya. Kung nagseselos man siya kanina sana hindi na niya idinamay pa ang phone ko. Hindi man lang ba niya naisip na baka may mga importanteng bagay na nakalagay doon?!
"I'm sorry. I'm sorry. I'll buy you one, just please stop crying."
"D-did y-you know that I-I have important t-things in that p-phone?!"
I saw guilt in her eyes.
"I'm sorry. I'm sorry." Yumuko siya.
Bigla naman akong na-guilty after realizing what I have done. Hindi ko dapat siya sinigawan.
"I'm sorry for shouting at you."
"It's fine. It's my fault. I deserve that." Nakayuko pa rin siya hanggang ngayon.
Iniangat ko naman ang mukha niya to meet our gazes. I smiled para maibsan ang nararamdaman niya kahit pa sobrang sama ng loob ko. I don't want to see her like this even tho it's her fault.
Ikinuwento ko sa kanya lahat-lahat ng tungkol sa akin. Even ang rason why I acted that way awhile ago. Mas na-guilty pa siya lalo after knowing it. She asked for apology many time kaya sino ba naman ako to reject it, 'di ba. Besides, luma naman iyon at kailangan na talaga ng bago. Ang kaso lang, sayang iyong natitirang memories ko with my parents. Naiiyak na lang talaga ako sa tuwing naaalala iyon.
"Whenever I feel down, just by looking to those pictures that we're still together, it gives me strength. It gives me hope to continue." I smiled painfully, reminiscing those times na naaalala ko pa, nung kumpleto pa kami. Lumaki akong inggit na inggit sa mga kaklase ko. Yung sinusundo ng parents nila. Yung hinahalikan ang noo nila sa tuwing hinahatid sila school. Giving them hugs and ask them if they got stars after class.
I only have my dad's secretary that I treat as my own sister. Siya ang nagpalaki sa akin. Siya ang kasama ko hanggang sa lumaki ako. She actually told me na siya pala ang binilinan nina mom and dad kung sakaling may hindi magandang mangyari sa kanila. But she said, kahit hindi nila sabihin ay gagawin naman talaga niya. Mag-isa lang din siya sa buhay. Pinaramdam din naman niya ang pagmamahal ng isang ama't ina. Punong-puno ako nun pagdating sa kanya. Ang kaso, mas iba pa rin if sina mom and dad ang gumagawa nun.
"Starting now, I will be your crying shoulder when times you feel down. I can be your rant person, or if my gusto kang i-kwento, I would gladly listen. I will be your feet kung hindi ka na makatayo. You'll always have me. Remember that." She sincerely said that made my tears fell habang hinahawi niya ang buhok kong nakakalat sa mukha ko.
Hinawakan niya ako sa magkabilang cheeks ko and kissed me on my forehead.
"Thank you..." We said in sync.