En peligro de extinción. (Bak...

By Ktita0

787 34 10

Como todo cuento de Fantasía, existía un pueblo en donde habían brujas, hechiceros, caballeros, aldeanos, y h... More

Capítulo 1
Capítulo 2
Capítulo 3
Capítulo 4
Capítulo 5
Capítulo 6
Capítulo 7
Capítulo 8
Capítulo 9
Capítulo 10
Capítulo 11
Capítulo 12
Capítulo 13
Capítulo 14
Capítulo 15
Capítulo 16
Capítulo 17
Capítulo 18
Capítulo 19
Capítulo 20
Capítulo 21
Capítulo 22
Capítuilo 23
Capítulo 24
Capítulo 25
Capítulo 26
Capítulo 27
Capítulo 28
Capítulo 29
Capítulo 30
Capítulo 31
Capítulo 32
Capítulo 33
Capítulo 35
Capítulo 36
Capítulo 37

Capítulo 34

9 0 0
By Ktita0

Llegan a la cueva y el rubio lo deja en su cama de paja, al rato el pecoso se despierta mientras que encima lo tapaba la capa.

Midoriya: (Abre los ojos de a poco y ve al rubio sentado al lado) Perdón... creo que me dormí en tu historia. (Decía con una sonrisita)

Bakugou: (Suspira aliviado) Está bien... es una historia aburrida despues de todo. (Decía mientras lo miraba atento) ¿Te sentís bien? ¿quieres algo?

Midoriya: ¿Que decís? No me pareció aburrida. (Le reprochaba) Solamente estoy... cansado, mañana voy a estar mejor, seguro.

Bakugou: (Lo mira) Si lo es, es la historia de mis padres, no es nada interesante. (Sonreía divertido por el reproche) Es casi similar a nuestra historia. (Acomoda la capa sobre el cuerpo del chico con una expresión neutral, sabiendo que no habrá un mañana, no al menos para el pecoso) Dime.... además de la tranquilidad y el poco ruido, ¿qué fue lo que más te gustó de vivir aquí?... se supone que vos sos el abuelo, vos deberías contarme historias (Decía fingiendo despreocupación) Te toca.

Midoriya: (Le sonríe) No sé, son muchas cosas así que espero que tus oídos no tengas será en los oídos. (Pero se pone a pensar) Lo que más me gusto fue que... te conocí y pude ver a un licántropo. Todos siempre decían que eras una fantasía o solo un cuento, me gustó tener la razón de que... si eras real y no un mito... (Agarra la mano del chico) Me gusto estar... contigo.

Bakugou: A veces es mejor que los demás crean que los licántropos se extinguieron, sino perderían su título de mito. (Sonríe dulcemente, sintiendo que las lágrimas querían salir) A mí... también me gustó estar contigo. (Pone una mano encima de la del pecoso) Gracias por aparecer...

Midoriya: ¿Aunque querías echarme? (Le sonríe)

Bakugou: Lo importante es que nunca logré echarte. (Suspira y acaricia la mejilla del chico) ¿Por qué los humanos envejecen tan rápido?...

Midoriya: Es el siclo de la vida... pero me gustaría seguir, aunque sea unos años más, para estar a tu altura y no dejarte solo...

Bakugou: ¿Eso es lo único que te preocupa? ¿Dejarme solo?

Midoriya: (Asiente con una sonrisa) Aunque vas a tener a Kirishima, así que no vas a estar tan solo.

Bakugou: Pero no va a ser lo mismo, además de que él no podrá satisfacer mi celo. (Se queda pensando) Y si algún día se atreve le rompo la nariz.

Midoriya: Ey... (Pone un mano en el cachete y se lo aprieta) No me pongas celoso a esta edad. ¿Cómo vas a hacer con eso? Seguro que vas a sufrir...

Bakugou: ¿Cómo podría ponerte celoso? (Cuestionaba burlón) No me importa... no pienso saciar mi celo con alguien que no seas vos.... (Decía con ojos grandes) Fuiste el único después de mucho, no podría imaginarme haciéndolo con otro....

Midoriya: Yo tampoco... Me estás haciendo enojar jovencito. (Decía como un abuelo) De todos modos me gusto pasar todo lo que pasamos.

Bakugou: Ustedes los viejos se enojan por todo. (Burlón) Le puse emoción a tu vida jaja

Midoriya: La verdad que si... y me gustaría más. (Decía cerrando los ojos) ¿Y yo le puse a la tuya?...

Bakugou: Deku.... vos me... me diste vida. Literalmente estuve viviendo 2 años en modo automático.... (Se sorbe la nariz) Vos me diste de todo en esta vida.

Midoriya: (Lo acaricia y lo mira) De nada... y gracias también por dejarme quedarme... y.... hacerte componían. Ambos tuvimos suerte. (Cierra sus ojitos)

El rubio sonríe dulcemente y besa la frente y mejillas del chico.

Bakugou: Te dejo descansar, fue un día largo.... (Lo tapa y se acuesta a su lado, poniendo al pecoso en su pecho)

Midoriya: Descansa... (Con una voz suave y gastada, que parecía que la decía con el último aliento)

Esa noche el rubio se quedó alerta de ver al chico, de estar atento de que seguía respirando por miedo de que esa noche fuese la última, hasta el momento en que se durmió sin darse cuenta.

• 。• ✧ • 。 • ✧ • 。 • ✧ • 。 •✧ • 。 • ✧ • 。 • ✧ • 。 •✧• 。 • ✧ • 。 • ✧ • 。 • ✧ • 。

Esta historia es un rol junto con Agustina524887 y los capítulos serán subidos los Sábados, Martes y Jueves.

Continue Reading

You'll Also Like

176K 26.6K 21
"နွေအရောင်တွေဟာ ဝိုင်လိုပဲ..."
858K 90.5K 148
Start date ... September 17 .2021 End date .....July 30.2023 System ဆိုတာ စိတ်ကူးယဉ်ကမ္ဘာတဲ့ သူကပြောတယ် ငါ့အတွက်တော့ သူက ကြောက်စရာကောင်းတဲ့ Viciou...
81.8K 20.2K 62
💚❤ පෙරවදන් කුමකටද...... පසු වදනින් මුණගැසෙන තුරු.......❤💚 🆃︎🅷︎🅴︎ 🅸︎🅽︎🅵︎🅸︎🅽︎🅸︎🆃︎🆈︎...........❤️‍🔥❤️‍🔥
1.4K 276 19
Chuuya odia a dazai Mori odia afukuzawa ambas parejas tienen sus razones para odiarse pero que tal si por coincidencia terminan haciendo trabajos en ...