ATTEND
MAXELLA'S POV
MARIIN kong ipinikit ang mga mata at itinuon ko ang aking isip at atensyon sa tinapos na pininta.
Ilang minuto bago ko natapos ang ginawa. Tipid akong napangiti. Dalawang pinta na ang natapos ko. Hindi maipaliwanag ang sayang nararamdaman ko.
Napatitig ako sa lalaking aking ipininta.Nagdadalawang isip pa ako kung ibibigay ko pa ba sa kanya ito o hindi. Maybe,on his birthday.A gift.But the problem is kailan ang kaarawan niya?
I frowned with that thought.
Tinakpan ko ang puting tela ang aking nagawa at inayos ang mga ginamit ko sa pagpipinta.
Tumingala ako at pinagmasdan ang bilog na buwan. Nasa may terrace ako at nakapagpalit na nang pantulog.
Wala sa sariling napahawak ako sa aking labi at napapikit kasabay ng pag ihip ng hangin.
Aaminin kong natatakot ako. Habang tumatagal,hindi ko namamalayang lumalim ang nararamdaman ko sa kanya.Habang tumatagal unti-unti nang natunaw ang nagyeyelo kong puso.
Malalim akong napabuntong hininga.
Isang presensya ang naramdaman kong tumabi sa akin.
"Can't sleep?"
Pinagkrus niya ang mga braso sa harap ng dibdib habang nakahilig ang likod niya sa railing ng terasa,habang ako naman ay paharap na nakahilig,ang mga braso ko ang nakapatong sa ibabaw ng railing habang nakatingin sa kalangitan.
The terrace was big,but the space between us was only inches away.
Hindi agad ako nakakibo.
Naiilang ako lalo na't paulit ulit kong iniisip ang unang halik ko.
"I came here because I just want you to ready yourself." He's voice is serious. "We're going to your parent's anniversary's celebration."
Nawalan ng emosyon ang mukha ko.
"Hindi ako makapunta." Madiin kong ani.
Lumukot ang kanyang mukha. Maaninag ko ang mukha niya dahil sa maliwanag na sinag ng buwan. "You need to be there tomorrow."
Matigas ang pag iling ko."It's a bad idea.Ikaw na lang ang pupunta total ikaw naman ang inaya ni Zikiah."
"You're my wife so you must come with me." Matigas din ang sagot niya.Lumingon ako sa kanya at akmang sasagot nang makita ko ang reaksyon niya.He looked pissed.Nagtigis ang kanyang bagang.
I took a deep breath.Muling tumingala at tumitig sa buwan.
"Back when I was twelve years old. It's papa's birthday.I was so glad.Masaya ako dahil sa kauna unahang pagkakataon sa mansyon gaganapin ang pagdiriwang ng kanyang kaarawan.He throw a party. Kadalasan kasi gaganapin ang kanyang kaarawan sa beach sa ibang bansa,ngunit hindi naman ako makakasama. Mama and Zikiah did not agree with me. So papa told me that I should stay at home with maids.Marami silang ipapagawa sa akin upang hindi ako makakasama. And as a understanding child,weak,fragile. I obeyed.
"Kaya ganun na lang ang saya ko nang araw na iyon. Kahit pinagbawalan ako ni Taylor na lumabas sa kuwarto,sinuway ko utos niya. Wearing a simple dress, I run immediately to the garden where the party happened. And of course,most people are invited are elegant,wealthy,sophisticated and arrogant. Everyone looked at me like I'm a mendicant. But I was too young back then. Didn't understand what their looking at. Hindi ko rin pinansin ang pagkairita ng ina ko nang magtama ang paningin namin.
Masaya kong pinagmasdan si papa habang nagsasalita sya sa harap ng mga sikat na negosyante,politiko,mga tanyag na kaibigan niya.But the sadness hit me when my father introduced Zikiah. His 'only' daughter,he said."
I paused. When I feel his warm strong arms wrapped around my waist.
I stilled. I can hear the loud beating of our hearts. I can feel the quickening of my pulse. The adrenaline coursing through my veins and I can smell his familiar scent.
"Continue." His said,demanding.But I felt safe on his arm. Wala sa sariling napasandig ang likod ko sa kanyang matitipunong dibdib.
Then,I close my eyes.
"Nakaramdam ako nang lungkot. I felt like I doesn't exist on that moment. Then I heard from Zikiah that I'm a maid when her friends asking her who am I. I don't know what to do. So I run and go back to my room. Umiyak na naman ang tanging nagawa ko. I wondered that time that maybe my own family didn't want to introduce me and they want me to pretend that I doesn't exist to this family because they ashamed. Nahihiya sila na baka masira ang pangalan nila o di talaga anak ang turing nila sa akin."
Tumingala ako."Maybe, I'm adopted." My voice cracked.
Hindi na ako magugulat kong malaman kong baka sampid lang ako dahil kahit kailan di naging mabuti ang pagtrato nila sa akin. They even punished me,severely.
"Wife..." He put his chin on my shoulder and hug me tight."Now I know.If they don't want to introduce you as their daughter.Then I proudly introduced you as my wife." He whispered.
Umawang ang sulok ng aking labi. Namayani ang katahimikan sa pagitan namin. Sa kanyang mga binitawanf salita ay biglang napawi ang lungkot sa puso ko.
Nangilid ang mga luhang ibinalik ko ang mga mata sa buwan."S-Salamat.." Iyon ang lumabas sa aking bibig.
Naramdaman ko ang pagbilis ng tibok sa kanyang puso."Thanks for what?"
Kumawala ako sa kanyang mga bisig at hinarap siya. He froze when I softly caressed his face. Diretso akong tumitig sa kanyang kulay abo na mga mata.
"I just want to say thank you.I don't know why I am feeling this way.Maybe,dahil pinapagaan mo ang loob ko.Salamat dahil hindi na ulit ako nakaramdam na nag iisa lang ako sa mundong kinagagalawan." I genuinely smile.
Lumamlam ang kanyang mga mata na nakatitig sa akin. "Wife,do you know how beautiful you are the way you smile?"
Napapoker face ako. And pinched his cheek making him groaned.
"Hindi ko alam kung paano ko sasabihin ang saloobin ko tapos sa mukha ko lang pala ang buong atensyon mo.Kingina.Binabawi ko na pala ang mga sinabi ko."
Hindi ko pinansin ang pagsimangot niya sa halip ay muli akong tumalikod at tumingala sa buwan.
"Zeke?"
Maya't maya ay untag ko. Nasa aking tabi na siya at ang mga baraso ay nakapatong sa ibabaw ng railing.
I looked at him.Hindi ko pinahalatang nagulat ako ng mahuli ko siyang nakatitig sa akin.
Seneryoso ko ang mukha ko."Can I ask you a favor?"
Kumunot ang noo niya ngunit tumango naman.
I need to ask him a favor. Kahit na walang kasiguraduhang sasang ayon siya sa aking hihilingin.
I cleared my throat."Can...Can you be honest with me?"
"Why you sudden ask me that?" His voice became serious.
Isinandig ko ang katawan sa railing ng terasa. "Ayaw ko lang mabuhay sa kasinungalingan . I hate people fooling around me." Nilabanan ko ang titig niya. "Nagsisimula ulit akong magtiwala sayo.I felt comfortable and safe with you.As a wife, i just want my husband to be honest with me." Nagbaba ako ng tingin ng mag iwas siya ng tingin.
Akala ko hindi siya sasagot dahil ilang segundi siyang hindi nakakibo.Malalim ang iniisip.
"I can't promise to be honest with you,wife."
Bumagsak ang balikat ko.Masuyo niyang hinawakan ang baba ko upang umangat ang tingin ko sa kanya.
"I'm keeping a secret from you and that secret could ruin what we have now. And I don't want that. I actually want to tell you that secret but I'm afraid you'll run away from me. And if you do, I don't know I'll do.I know I'm asking a lot but please. Don't leave me when the time comes that you'll figure out the truth. You can be mad,just don't leave me. I know it's bad to lie to my wife but I don't want you to leave."
Nabuhuhay ang kuryusidad ko sa sinabi niya. Ngunit nang mabasa ko ang pag alinlangan at takot sa kanyang mga mata ay napatango nalang ako. Hindi ko alam kong ba't naiintindihan ng puso ko ang pinagtapat niya.
Mariin na ipinikit ko ang aking mata nang mahiga ako sa kama.I need to take a rest. Because tomorrow,I decided to attend the party and faced my parents.Matagal tagal narin ang huli naming pagkikita.
Aaminin kong may takot akong nararamdaman.But he melt my fears away.
I guest,I really fvcking trust my husband,deeply.Not bad at all.
Bago pa man ako nilamon ng dilim. I felt his lips pressed on my forehead."Goodnight,wife."
***