FALL
MAXELLA POV
NAGISING ako nang maramdamang may mainit na palad na humaplos sa aking pisngi.
Pagmulat ko ay nagtama ang aking mga mata sa kulay abo na mga matang nakatitig sa akin.
Bahagyang siyang lumayo sa akin nang kumunot ang aking noo.Nasaan ako?
Inilibot ko ang paningin at napagtantong nasa hospital pala ako.
Maagap akong umangat.
"Don't.Move"
Pigil sa akin ni Azekelle.
Akmang magpupumiglas ako nang bigla Kong maramdaman ang kirot sa aking kanang balikat.
Napangiwi ako.At hindi na nagtangkang bumangon.
"How are you feeling?"
Untag nito sa mababang tono.
Napaiwas ako nang tingin nang may nabasa akong pag-alala sa kanyang malamig na tingin.
Biglang nagflashback ang mga pangyayari bago ako nawalan nang malay.
Halos bumaon ang kuko ko sa pagkakuyom nang paulit-ulit na sumagi sa aking isip ang dahilan kung bakit ako napunta sa bar at nabaril.
Madadala ko pa ang sakit nang nalaman ko ang dahilan nang aking mga magulang kung bakit ako ikinasal.
Ngunit ang dahilan ni Azekelle?Hindi ko alam kung ba't triple ang sakit na aking nararamdaman.
"Why won't you talk to me. Dammit! You are making me so damn frustrated."
Ramdam ko ang frustration niya nang manatili akong walang kibo.
Tsk. Magdusa ka.
"Wife." Madiin na tawag niya sa akin.
Hindi ako nagpatinag.Ipinikit ko ang aking mga mata.
"Don't act as if your asleep. I know your not."
Gusto kong patahimikin siya ngunit pinigilan ko ang sariling magsalita.Malaki pa ang kasalanan nang gagong ito.Tsk.
"Talk to me or else..."
Kingina. Ba't ba ang kulit nang lalaking ito.
"I'll kiss you.."
Biglang bumilis ang tibok nang aking puso nang sa pagdilat ko ay ang lapit nang mukha niya sa akin.
Umawang ang labi ko nang maramdaman ang amoy mint na hininga niya.
"Darn it.Can you fvking back off Azekelle Walter.You sound like an obsessed jerk."
Lumayo siya.Ngumuso.Parang nagpipigil nang ngiti.
Pambihira!Wala na.Talo na ako sa kingina.
"Why won't you talk to me?"
Parang tinunaw ang galit sa aking puso nang rumehistro kanyang maamong mukha ang pagod.
Nagpakawala ako nang malalim na hininga.
Hindi dapat ako magpapadala sa kanya.Masasaktan lang ako sa huli.
"Ask yourself." Seryoso kong bigkas.
Bumalik ang lamig sa kanyang mga mata.Umigti ang kanyang perpektong panga.His brooding and cold eyes sent shiver down my spine.At para akong tinunaw sa titig niya.
"Tell me what's wrong with you,woman?"
"Acting like nothing happen huh."
Sinalubong ko ang titig niya.Naramdaman ko muli ang panghihina nang magtitigan kami.
"Why people used me to get what they wanted?"
Wala sa sariling tanong kong muli,hindi sa sarili ko kundi sa kanya.
Suminghap ako at ibinaling sa ibang direksyon ang aking titig nang lumambot ang ekspresyon niya.
"Maxella..."
Lumunok ako nang may bumara sa aking lalamunan.Kinagat ko ang aking labi nang manginig ito.
"A-Ano ba ang meron sa akin?"
Pumiyok ang boses ko at nangingilid ang mga luha sa aking mga mata.
Dammit!Hindi ko na napigilan na magpakita nang kahinaan.
"It's not what you think.."
Mahina niyang saad.Nakapamaywang.
Pumikit ako nang mariin saka kinalma ang sarili.
"Leave." Paos na saad ko.
"No.I will stay here."
"Just...Just leave,Azekelle.I want to be alone,please."
"You don't need to begged,wife," Bumuntong-hininga ito. "I'll give you some space.But don't you dare do it again,Maxella.Runaway without I knowing.I might going crazy worrying 'bout you."
Hindi ako nakakibo.Nanatili akong napapikit.Holding my tears to fall.
I stiff.Nang maramdaman ang malambot na labi na humalik sa aking noo.
"I'm sorry.."
His husky voice is soft and warm.Making my heart raced so fast.
Sa pagbukas nang aking mga mata ay ako na lang mag isa.Napakurap-kurap ako at napahawak sa aking pusong naghuhuramentado.
Am I fall him?
***