CHAPTER 17
“THIS crap did this!” Bulalas ni Hugo at binagsak ang kanyang iginuhit na imahe ng lalaking gumawa ng gulo sa bazaar.
“He looks ordinary,” pagmamasid ni Gael.
“Mukhang ordinaryo lang. I know, sigurado naman hindi magpapakita ang amo niyan. Kaya kailangan ikalat ang mukha na ito. I will contact Chino and Colin about this.”
“Kahit huwag na po, sir! Ako na lang,” pagprisinta ni Jamie. Nagkatinginan naman si Gael at Hugo dahil sa sipag ng dalaga.
“I can do that, Jamie. Wala ka ang tulog mula kahapon,” saad ni Gael at kinuha ang ginuhit ni Hugo.
“Kaya ko, Gael. I promised to work hard in this organization,” tugon nito kaya naman sumenyas siya kay Gael.
“Let her do that…” utos ni Hugo at tumayo.
Para bang ayaw paalisin si Hugo sa warehouse dahil nakatanggap siya ng tawag mula sa tauhan sa loob ng Police Department.
“What?” iritableng sagot ni Hugo mula sa kabilang linya.
“Sir, please see my email now. This is about the students who smoked weed inside the school.”
Kaagad binaba ni Hugo ang linya at bumalik sa kanyang upuan. Nilalaro pa rin niya ang kanyang pluma habang ang dalawang alagad ay pinagmamasdan ang kilos niya.
“The issue inside the school was denied by the Director. Talagang pinagtatakpan pa ang illegal na ginagawa ng mga kabataan doon,” asar na sinara ni Hugo ang laptop at halos magiba ang lamesa dahil sa suntok nito.
Napaatras ang dalawang alagad dahil nagsisimula na naman uminit ang ulo ni Hugo.
“Make this pictures in public! Kung ayaw umamin sa malambing na usapan, kuhanin sa santong paspasan. Nagpapakahirap ang magulang nila para makapag-aral sila pero sa droga napupunta ang baon nila!” Biglang tumayo si Hugo at kinuha ang attache case.
“Saan po kayo pupunta?” tanong ni Jamie.
“Just do your job! Don’t mind me, Jamie!” Singhal niya.
Hinawakan lamang ni Gael ang braso ni Jamie upang pakalmahin din ito dahil sa labis na takot.
“When he’s in the mood, he’s like an eagle pero kapag nagalit siya, daig niya pa ang tigre na gustong mangagat. Hinay-hinay ka muna, Jamie. Marami ka pang kailangan aralin kung paano pakisamahan si Sir.”
“Pero si Belle na isang ordinaryong babae at walang ambag sa buhay niya, kaagad niyang pinagkakatiwalaan at iniwan pa sa bahay niya.”
Kunot-noo si Gael at tiningnan si Jamie. “There’s something special about her kaya ganoon. Sooner or later, you will know him very well. He’s kind, huwag lang gagalitin. He hates ruined plans, kaya ayaw siyang pagalawin ni Don Vito hangga’t hindi pa nakakakuha ng ebidensya. Kasi siguradong uunahan niya ito kahit may mamatay pa.”
Sakay ng bullet proof van si Hugo upang makabalik sa kanyang bahay. He needs to see Belle again if she’s okay now. Dahil ayon sa driver hindi na muna inihatid ang dalaga pabalik sa bahay nito. Mabilis lamang ang kanyang biyahe kaya naman heto’t pinagbuksan siya ng gate ng mga gwardya.
As he opened the door, unang pumukaw sa atensyon ni Hugo ang nalaglag na saging sa sahig. Napangisi ang binata at dinampot ang saging.
“It looks like she saw me,” bulong niya at nagmadaling pumasok sa loob ng sariling kwarto. He locked the door and put his bag above the table. Lumapit si Hugo sa kanyang secret button sa loob ng cabinet at unti-unti niyang pinanonood ang pagbubukas ng itim na pader.
Mula sa loob ng kwarto na pinaroroonan ni Belle, nagmamasid lamang sa paligid ang dalaga. Panay ang titig niya sa mga salamin na nasa paligid at pinakikinggan kung may ingay ba sa labas.
Belle doesn’t have any idea that this room is sound proof and vault style walls. Bakal at hindi siya kailanman makakalabas kung makukulong siya, pwera na lang kung makita niya ang isang secret key. This room is made for Hugo’s safety, this is connected to his room kaya naman heto at parang nanonood ng sine ang binata.
Nang tuluyang bumukas ang itim na pader, pinagmamasdan lang niya ang kilos ni Belle. She looks hot and innocent at the same time. Belle is just wearing thin silk nighties. Kumot na makapal lamang ang nagbibigay init sa malamig niyang balat.
“She’s making me hard. Ilang underwear mo pa ba ang dapat kong kunin? I know that you are naughty. May kalokohan kang taglay, dahil kung wala. Hindi mo nanakawan si Gael. Where are you from? Who taught you those skills?”
Napailing na lang si Hugo at pumasok ng banyo para maligo. Hinayaan niyang bukas ang itim na pader upang mabantayan ang kilos ni Belle.
A few moments later, Hugo tried to lay down. Sa tagal ng pag-uwi niya sa Pilipinas, ngayon lamang naging komportable ang binata na matulog ng maaga. Bumigat ang mga mata niya habang nakatitig kay Belle, he pressed the closed wall hanggang sa tuluyan na itong nakatulog.
“Nasaan kaya iyong dumating? Bakit parang hindi ko na narinig ang pagbubukas ng pintuan?” Bumangon si Belle at sinubukan na itulak patagilid ang pintuan ngunit hindi niya na ito magawa.
“Locked? Paano ako lalabas?” Nakaramdam ng kaba ang dalaga at naghanap ng pwedeng ipambasag sa mga salamin. “Pambihira, puro unan at kumot? Built in bed fram pa ito?” reklamo niya. Kinapa-kapa pa rin ni Belle ang paligid. Basically she’s not brainy inside the class, pero mautak ito sa mga ganitong bagay. Magaling mag-analyze ang dalaga at pinagmasdan maigi ang salamin. Ilang saglit na pumikit ang dalaga at inisip lahat ng itinuro sa loob ng sindikato na kanyang napasukan. “Secret key? Yes… baka meron dito.”
Hindi tumigil si Belle sa paghalungkat ng paligid hanggang sa nabigla na lamang siya sa kanyang nakapa. It was a hidden switch on the flooring. Pilit niya itong binubuksan hanggang sa umangat ang dalawang pindutan. Isang pula at berde na kulay. Belle tried to press the green button.
Bigla siyang napaatras nang bumukas ang salamin. Nagtataka si Belle dahil isang lagusan papunta sa isang madilim na kwarto ang kanyang nakita.
“Ang bango, amoy lalaki,” mahinang bulong ng dalaga bago tuluyang tumapak papasok sa silid na nakita.
Ilang pagtapak ang kanyang ginawa hanggang sa makita ang lalaking nakahiga sa kama.
“Ahh! Oh my goodness!” Tili niya.
Tila naulirat mula sa mahimbing na pagtulog si Hugo at bigla itong napabangon. Belle saw his naked body. Para bang lulubog ang dalaga nang makita niyang walang saplot ang binata.
“Damn! I’m sorry!” biglang hatak ni Hugo sa kanyang kumot.
Akmang tatalikod si Belle pabalik, ngunit nakasara na ang pader kung saan siya nagmula. “Sino ka!? Pakawalan mo ako! Sino ka?!”
Napahawak na lamang si Hugo sa kanyang tainga at tumingin ng masama kay Belle. “Can I wear my clothes first before I answer your question?”
“No! Pakawalan mo ako?! Saan mo ako dinala? Bakit puro salamin sa kabilang kwarto? Binosohan mo ba ako?!”
“Damn, no! I will not do that young lady! Sinong lalaki ang tatayuan ang tulad mong mukhang ten years old?!”
Napanganga na lang si Belle at biglang tumalikod. Nahiya at nagpipigil lamang ng galit ang dalaga dahil gustong-gusto na niyang damputin ang upuan at ihagis sa binata.
“Stay there, magdadamit lang ako,” mahinang sinabi ni Hugo pagkatapos ay tumalikod upang kunin ang pajama at sando. Tila palaisipan sa binata kung paano natuklasan ni Belle ang tagong security key para mabuksan ang lagusan. “Mahusay nga… sino nga ba talaga ang nagturo sa kanya?” bulong ng binata.
“Matagal ka pa ba?” reklamo ni Belle.
Hindi kumibo si Hugo at basta na lang niyang dinaanan si Belle na prang wala ang kanyang presensya. Para bang hinatak si Belle ng halimuyak na umaalingasaw mula sa pabango ni Hugo. Basta na lang sumunod ang dalaga at naglakad din palabas ng kwarto.
“Sino ka? Sana mo ako dinala?”
“I just saved you. Kasama ako sa Bazaar.”
“Really? Pwede na ba akong umuwi?”
“You were hurt. You have bruises in your arms.”
“Eh ano? Malayo sa bituka. Salamat pala. Pasensya ka na kung pinakialaman ko ang kwarto mo. Takot lang ako baka kasi kinulong lang ako ulit.”
“Ulit?” humarap si Hugo at nagtaka sa sinabi ng dalaga.
“Ah—eh… wala. Pwede ko bang makuha ulit ang damit ko kanina para makauwi na ako?”
“Ipagpabukas mo na, madaling araw na.”
“Pero kailangan ko na kasing umuwi. May pasok pa ako bukas.”
“Bukas na nga. Ihahatid ka naman,” iritableng sinabi ni Hugo.
“Kasi maaga akong papasok ma—”
Hindi pinatapos ni Hugo ang pagsasalita ni Belle dahil kaagad na irita ang binata sa kakulitan nito. “Fine, go back to your room then pack your things there and go out!”
Napaatras na lang si Belle dahil parang lalamunin siya ng lalaking kaharap. Lalo na’t napakalaking tao nito, hanggang ibaba lamang siya ng dibdib ni Hugo dagdag pa ang malaking pangangatawan nito.
Sumunod naman si Belle at bumalik sa kwarto. Kinuha niya ang bag pati ang damit na kanyang suot. Kaagad siyang nagpalit kaya naman mabilis din siyang nakabalik sa sala.
“Uuwi na ako,” paalam niya.
Hindi kumibo si Hugo at basta lang itong naglakad pabalik sa kwarto.
“May sasakyan ba rito?” pahabol na tanong ni Belle.
“Wala. Maglakad ka.”
“Teka, pwede bang pahatid? Kakapalan ko na ang mukha ko, tutal niligtas mo naman ako.”
“I told you already. Bukas ka ihahatid, tulog na ang driver.”
“Gising ka naman, can you drive?”
“You are impossible. Bakit ang kulit mo?”
“Malay ko ba kung anong gagawin mo sa akin?!” Asik ni Belle.
“Seriously? Hindi ako magsasayang ng oras sa iyo, bata.”
“Wow! Bata? Ang sama ng ugali mo ha! Kung may choice lang ako na umuwi, uuwi na talaga ako!”
“I gave the choice. Umuwi ka, maglakad ka.”
Akmang papasok na ng kwarto si Hugo ngunit tumakbo si Belle at hinawakan ang kamay niya. “Sorry, sorry sir. Hindi lang ako komportable na—na ganito. Pasensya na talaga.”
Gusto man mag-alburoto ni Hugo pero heto at napatingin siya sa mapungay nitong mga mata.
“Go back to sleep, I will wake you up early.”
Tumango naman si Belle at bumitaw ang lalaki sa kanya. Sa pagsasara ng pintuan ni Hugo. Napasandal na lamang ang binata habang nakatingin sa pader kung saan niya tinititigan si Belle kanina.
“How did she discover that button? Mabuti na lang at hindi niya nakita ang transparent wall, kundi katapusan ko na,” nagkakamot ng ulo ang binata na bumalik sa kanyang kama. He pressed the other key to disable the security button inside her room.
“She’s really good, but stubborn. Nakakairitang kausap.”
Hindi bumalik si Belle sa kwarto kung saan siya nanggaling dahil sa trauma niya na makulong. Kaya naman napag desisyonan niya na lang matulog sa sala nito.
Kinaumagahan, pagbangon ni Hugo, una niyang ginawa ang pagmatyag kay Belle. He received calls from Jamie and Gael pero hindi niya inatupag. Habang hinihintay ni Hugo ang pagbubukas ng black wall, nakita niyang wala si Belle sa loob. Mabilis siyang lumabas at doon niya na amoy ang mabangong pagkain.
“Damn… I’m hungry,” bulong niya at naglakad ng seryoso papunta sa kusina.
Natagpuan niya si Belle na naghahapag kaya naman napagdesisyonan niyang tumayo sa may pituan habang pinanonood ang kilos nito.
“Ay Mayor!” Bulalas ni Belle at nabitawan ang baso na may cold chocolate drink. “Sorry! Diyos ko at nakabasag pa ako!” Bulalas ni Belle. Hindi siya makatitig ng maayos sa binata. "Ang laki ni Mayor… ugh! Belle ang bastos mo!" Bulong niya sa sarili dahil sa aksidenteng nakita kagabi.
“Don’t. My maid will clean this mess.”
“Hindi, ako na! Sorry talaga!”
Napairap na lamang si Hugo dahil sa walang taglay na pasensya ang binata. Nakukulitan siyang kausap si Belle kaya nilapitan niya ito upang pigilan.
Hindi naman makatitig si Belle dahil tapat na tapat siya sa buong katawan ng binata. “Bakit Mayor pa niya ang nakita ko? Ang laki-laki, laking t-t-tao! Ugh! Hindi tuloy mawala sa isip ko!” bulong ni Belle at biglang tumayo nang hawakan ni Hugo ang kamay niya. Mabilis siyang umiwas dahil pakiramdam niya’y masusunog siya sa balat nito.
“Are you okay? You look pale, Belle?”
“You know my name?”
Hugo cleared his throat. Tinaas din niya ang kaliwang kilay para pagsungitan ang dalaga. “I saw your I.D of course. Hindi naman ako basta lang nagpapasok ng ibang tao sa bahay ko, unless emergency,” masungit nitong sinabi.
Napatingin ulit si Belle sa binata ngunit ang mga mata niya’y makasalanan. She keeps on looking on his bulge part. Napalunok si Belle at kinurot ang likuran.
“Demonya ka , Belle. Huwag mong gagawin ang mga sinasabi ni Jaica,” bulong niya sa sarili.
“Bakit maputla ka? You slept well or not? Hungry? Tired? Ano sasagot ka ba?” si Hugo.
“Maputla lang talaga ako, sorry talaga Mayor—este, Sir!”
“Mayor? I am not a Mayor. I am just a businessman, Miss Belle,” taas pa rin ang kilay ng binata hanggang sa tinawag niya sa telepono ang katulong upang iligpit ang nagkalat na bubog. Umupo lang si Hugo sa hapagkainan at sinimulang kumain.
“Are you not going to eat? Akala ko bang nagmamadali kang umuwi?”
“Mauna ka na, Sir.”
“Have a seat. Hindi ako sanay na may nakatingin lang sa akin habang kumakain.”
Sumunod naman ang dalaga at dahan-dahan sa pagkilos nito. Kaagad nabasa ni Belle ang kilos ng binata. He’s somewhat elite, kalalaking tao pero daig pa siya kung kumilos.
“Anong pangalan mo sir?” Panimula ni Belle.
Hugo didn’t expect that she will ask his name. “Frank,” maikli niyang sagot. “I guess you are just fifteen?” pagsisinungaling ni Hugo kahit alam naman niya ang edad ni Belle.
“Hindi po, kung nakita mo po ang I.D ko, fourth year highschool na ako pero eighteen na ako, at mag nineteen this year. Late na kasi akong nakapag-aral, sir.”
“Yeah… hmm, what course will you take?”
“Education po. Gusto ko lang magturo, lalo na sa mga bata.”
Patango-tango lang si Hugo habang nakatitig lang sa pinggan. Ayaw din naman niyang titigan si Belle habang kausap dahil para bang nag-iiba ang pakiramdam niya kapag nakatingin siya sa mga mata nito.
“Eh ikaw sir? Anong business mo?”
“Real estate. You know that?”
“Ah oo, ang galing,” tugon ni Belle at pinunsan niya ang bibig pagkatapos ay niligpit ang pinagkainan.
“Huwag mong iligpit, ayaw mo ba akong pag-asawahin?” asar na tanong ni Hugo habang nakataas ang kilay.
“Ay? Single ka?” natatawang tanong ni Belle.
“What’s funny about that? Kahit anong edad ko, I can get married.”
“Hindi naman ako tumawa. Nabigla lang…”
“Kaya pala ang taray, walang jowa,” bulong ni Belle sa sarili pero sa kaloob-looban niya’y gusto nitong tumawa.
“Leave the dishes, ihahatid na kita.”
“Okay po.”
Hugo is still wearing his pajamas, nagtataka naman si Belle dahil hindi man lang ito nagpalit ng damit. Kumuha lang ito ng susi sa sasakyan at maliit na pitaka.
Mula sa labas ng mansyon, palabas sana ng sasakyan si Gael nang makita niya ang amo na kasama si Belle. Umatras si Gael at tinago ang sarili. This woman knows him, kaya naman nag-ingat ang binata habang pinagmamasdan ang kilos nila.