KABANATA 74 :: SELFISH
Napabalikwas ako nang bangon kinabukasan. For a brief moment hiniling ko na sana panaginip na lang ang lahat kagabi- kaninang madaling-araw, bangungot perhaps. Pero alam kong hindi.
It was all real.
Bumukas bigla ang pinto at napakurap-kurap pa ako nang pumasok doon nang magkasunod ang mga taong laman ng isip ko.
Nakaayos na ang buhok ni Kendria, mukhang nakaligo na gayon din si Kleindro suot ang kulay puting v-neck shirt. Hapit iyon sa bandang dibdib at tiyan kaya't bawat galaw ay nagsusumigaw ang kanyang mga mucles.
Napaiwas ako agad nang tingin nang magtama ang mga mata namin.
"Mimi! Breakfast in bed!" magiliw na pahayag ni Kendi.
Sumampa ang bata sa kama at nagtatalon pa doon.
"Anak don't jump, matatapon ang pagkain."
Napapitlag pa ako nang marinig ang boses ni Kleindro.
It was sweet yet authoritive bagay na nagpasunod naman kay Kendria. Tumigil siya sa pagtalon at nakangising naupo sa kama paharap sa akin.
"Ano yan?" tukoy ko sa bed tray na dala-dala ni Kleindro.
At hindi iyon nag-iisa, sa likod niya ay kasunod pa si Edna dala ang mas marami pang pagkain.
"Good morning Ma'am, may nagluto na ng breakfast mukhang mawawalan ako ng trabaho."
Napamaang ako sa sinabi ni Erna at nang masulyapan ko si Kleindro ay nakita ko ang multo ng ngisi sa labi nya.
He cooked?
Sinulyapan ko ang orasan sa dingding at nang makita kong alas nwebe na ay para akong nasampal bigla.
Late na ako nagising!
Well it's because of the chaos last night. I tried defending myself but then again, puyat din naman silang dalawa lalo na si Kleindro na hindi ko alam kung paano milagrong nagkasya sa maliit na espasyo ng kama.
Tatlong tray ang nasa kama at lahat iyon ay pawang may mga American breakfast.
Sinulyapan ko si Kendria na kabulungan ni Kleindro. Hindi kase siya kumakain ng kanin sa almusal kaya baka ayaw nya hindi lang makapagsabi.
"Si Ken mismo ang nag request ma'am, himala ano? Oh sya lalabas na ako at makakaistorbo sa damily time ninyo. Hihi excited na nga ang alaga ko," ani Erna bago tumalilis palayo.
Nagbubulungan pa din ang dalawa at pagkuwan ay humagikgik si Kendi habang si Kleindro naman ay ngingisi-ngisi sa anak.
"Mag-aayos lang muna ako saglit sa kabilang kuwarto, dito lang kayong dalawa," paalam ko.
"No Mimi! You look pretty pa din naman eh," nakangising sambit ni Kendi.
"I don't mind if I'm ugly, 'nak. It's just that pag morning kailangang mag maintain pa din ng hygiene," I explained softly.
"Dada is Mimi pretty?"
Napaubo-ubo ako bigla nang masamid sa sariling laway.
Wth Kendria? Don't put us in this situation please.
Katahimikan ang bumalot sa buong silid dahil hindi sumagot si Kleindro.
Bumangon ang iritasyon sa dibdib ko.
Look at this jerk. How could he? Kahit bagong gising naganda ako! Kahit walang ligo maganda ako! Kahit walang suklay maganda- I probably look shit right now. Nevermind I'm pretty.
"You're mom is pretty with make up on. She's prettier early in the morning without any of them," lumunok si Klein ng ilang ulit habang hinuhuli ang mata ko.
Nanuyo kaagad ang lalamunan ko pagkadinig sa paos niyang tinig.
"But baby, she's the prettiest when she's smiling... You're prettiest everytime you smile. Smile, baby..." he said not breaking our eye contact.
Hindi ko alam kung si Kendi pa ba ang kausap nya.
Natauhan ako nang mag 'ayieeee' bigla si Kendria. Nagbawi ako ng tingin at tumikhim para alisin ang bikig sa aking lalamunan.
"Halina kayo, kumain na tayo," utas ko na hindi makatingin sa sinuman sa kanilang dalawa.
We had a normal breakfast- at least that's what I know.
Paminsan-minsan ay nahuhuli kong nakatitig si Kleindro sa akin kaya naman imbis na mas gawin pang awkward ang sitwasyon ay kusa na akong nagbabawi ng tingin.
Matapos kumain ay hinayaan ko silang mag-ama na hugasan ang mga plato dahil kailangan ko nang maligo.
"Kuya, nalilibang ka yata masyado dyan sa Palawan. Ipapaalala ko lang na wala si Tito Rod dito para mag take over sa kompanya," ani ko.
Kausap ko ang kapatid hababg nagsusuklay ng buhok na kakatapos ko lamang i-blow dry.
Nakaupo ako sa kama habang tinitingnan ang repleksyon ko sa salamin.
Ngayon ko lamang naabutan si Kuya, kung hindi kase busy ang linya ay out of coverage. Nag te-text naman ako sa kanya at bihira lamang niyang sagutin.
"Babalik na dapat ako kahapon, may bagyo diba?"
"Eh bakit next week ka pa uuwi?" I asked suspiciously.
He doesn't sound like a brokenhearted asshole over the phone, mukhang masaya na ang loko. Pero ang alam ko natuloy ang kasal ni Andrea, ang ex girlfriend niya na kaibigan ni Kleindro.
"Sis, sabihin mo nang miss mo ako. Ang gwapo ko naman kase masyado kaya hindi kita masisisi-"
"Eww! Kendrick La Alba, kadiri! Hindi kita miss ano!"
Tumawa sita sa kabilang linya at pagkuwan ay sumeryoso.
"I miss you little sis, lalong-lako na yung maliit na Vanna dyan..."
"Miss ka na din namin. Hinahanap ka na ni Kendi, pasalubungan ng pawikan ah?"
He chuckled.
"Magpupuslit ako, don't worry ganon ko kamahal si Kendria."
I laughed softly.
Kahit naman siraulo ang kapatid kong ito nakakamiss din kapag nanggugulo siya dito sa bahay.
"Hinahanap ka na ng anak mo sa labas."
Napamulagat ako nang biglang lumitaw si Klein sa may pintuan.
Hindi ko iyon ini-lock dahil nasanay akong pumapasok din si Kendi sa kuwarto ko.
"Vanna sino yan? May lalaki sa bahay nyo?" tanong ni Kuya sa kabilang linya.
"Ah teka..."
"Mamaya ka na mag cellphone, nagyayaya si Kendi na lumabas," matigas na saad ni Kleindro.
"Okay. T-Teka..."
"Nawala lang ako may lalaki ka na? Ipakilala mo sakin yan at babangasan ko muna-"
"Tatawagan na lang-" I cut Kuya Kendrick.
But the he cut me off too.
"Vanilla hindi ako nagbibiro-"
"O-Oo... Kahit itapon mo pa sa tuktok ng Mayon. Bye."
Tinapos ko kaagad ang tawag at sinalubong ang nagbabagang tingin ni Kleindro.
"May problema ba?" marahan kong tanong.
Tumalim pa lalo ang mata niya na para bang may ginawa akong masama kahit wala naman.
I was just talking to my brother!
"Wala tsk," aniya at tinalikuran ako.
Napatanga ako saglit sa pintong nilabasan niya.
Ano na naman kayang pinagpuputok ng butsi ng kumag?
I texted Kuya na okay lang ako at mag-usap kami pagbalik niya dahil tinatadtad niya ako ng text, pinipilit akong 'ibunyag' kung sino ang lalaking kasama namin dito sa bahay.
Hindi ko masabing si Kleindro dahil magfe-freak out siya lalo.
He witnessed every single thing I went through. From the hardships of my pregnancy to the sleepless nights because of anxiety. I'm almost depressed, idagdag pa ang postpartum pagkaluwal ko kay Kendria. Takot, lungkot at pagsisisi.
Akala ko noon ayos lang ako at hindi ko kailangan ng tulong pero mali ako. Hindi pa pala ako malakas, hindi ko pa pala kayang mag-isa.
For six months kinailangan kong pagsabayin ang pagtatrabaho, pagthe-theraphy at pag-aalaga kay Ken. Lahat iyon nakita ng kapatid ko kaya hindi ko sita masisi kung galit siya kay Kleindro.
Hindi madali ang pinagdaanan ko, namin. Nagpapasalamat na nga lamang ako na nalagpasan ko ang mga iyon.
If I we're the old suicidal Vanna, malamang unang trial pa lang sumuko na ako. Pero dahil meron akong anak na hindi pwedeng iwanan, lumaban ako. And here I am...
Bumaba ako at sinilip ang dalawa sa play house. Naglalaro sila doon at nagtatawanan.
Akala ko ba gustong mamasyal ni Kendi? Bakit nandito kaya sila?
"Mimi let's play!"
I smiled softly bago inilingan ang aking anak.
"Go play with your dad, papanuorin ko na kayo dito."
I settled myself in the mini sofa while the two are playing dress up with Kendria's dolls.
I checked my phone. Tumigil na sa pagte-text si Kuya Kendrick kaya naisipan kong kamustahin si Dairene.
I don't know if she's busy or what pero ang huling pag-uusap namin ay noon pang tinanong niya sa akin kung nasa Palawan daw ang kapatid ko.
Wala akong natanggap na reply kaya hinayaan ko na. I was about to turn off my phone when I saw the camera icon on my screen.
Pasimple kong iniangulo iyon at kinuhanan ng larawan ang mag-ama.
Kendria is grinning from ear to ear so is Klein with a princess crown above his head. Both of then are holding dolls.
Kahit pinaglalaruan ng anak ay walang naging reklamo si Kleindro. He seems genuinely happy though.
Pagkuwan ay tumigil din sila. Pinagtulungan nilang ligpitin ang mga laruan at dahil may kalakihan nga ng play house ni Kendi, papasa na iyong kuwarto ay kasya kaming tatlo. Klein can even stand stright nang hindi tumatama ang noo niya sa bubong.
Parang de-susing kabayo na biglang nag-unahan ang nga ugat sa puso ko nang maupo si Kleindro sa couch na katabi nang sa akin.
Namagitan sa aming dalawa ang katahimikan. Halos marinig ko na nga ang malakas na pagpintig nang puso ko dahil bukod sa kaluskos na mula sa coloring book na binubuklat ni Kendi ay wala ng ibang ingay.
Sinubukan kong idistract ang sarili sa pamamagitan ng panunuod kay Kendi na nakadapa sa carpet di kalayuan sa amin habang abala sa pagkukulay ng mga larawan sa kanyang coloring book.
Hindi ko alam kung magsisisi ba akong pumunta pa dito. Akala ko kase ay nagyayaya talagang mamasyal si Kendi, dapat sana ay nagpunta na lamang ako sa kusina para mag bake ng meryenda kahit may chiffon cake pa sa ref.
Tumikhim ako nang hindi sinasadya at halos lumubog na ako sa kinauupuan nang bumaling sa akin si Kleindro.
"Uh... W-Wala kang trabaho?" I asked him like an idiot for the sake na maisalba ang sarili ko sa kahihiyan.
At sana pala nanahimik na lamang ako dahil tumaas ang isang kilay niya at supladong nag-iwas ng tingin.
"Wala. Nag file ako ng indefinite leave sa office."
Pwede pala iyon?
"I'm the boss so..." he trailed of like he could read my mind.
I'm out if words pero dahil ayokong manahimik na lamang kami ay sinubukan ko pa rin siyang kausapin.
"H-How about our set up? You can't take Kendi with you, okay? Pwede kang bumisita pero..."
I'm guilty alright. Kasalanan ko yun, ninakaw ko ang ilang taon na dapat sana ay nagpakaama siya sa anak namin. Sinadya kong itago si Kendi dahil naduwag ako at pinangunahan ng takot.
I want him out of our lives but no matter how hard I tried, hindi pala pwede. Hindi pa rin pwede.
I'm selfish and irrational. Lahat ng maaring itawag sa ginawa ko. Pagod na akong i-justify ang pagkakamali ko dahil mali iyon. Pinili kong huwag ipaalam sa kanya. My choice, my fault.
"Bakit pa ako bibisita? We can live under one roof, Vanilla. In your house or mine, your choice pero hindi ako papayag na mapalayo pa sa anak ko kahit saglit."